Παύλος δούλος ιησού χριστού κλητός απόστολος, αφωρισμένος εις ευαγγέλιον θεού ο προεπαγγείλατο διά των προφητών αυτού εν γραφαίς αγίαις περί του υιού αυτού του γενομένου εκ σπέρματος δαυίδ κατά σάρκα, του ορισθέντος υιού θεού εν δυνάμει κατά πνεύμα αγιωσύνης εξ αναστάσεως νεκρών ιησού χριστού του κυρίου ημών, δι ου ελάβομεν χάριν και αποστολήν εις υπακοήν πίστεως εν πάσι τοις έθνεσιν υπέρ του ονόματος αυτού, εν οις εστέ και υμείς κλητοί ιησού χριστού, πάσι τοις ούσιν εν ρώμη αγαπητοίς θεού κλητοίς αγίοις. χάρις υμίν και ειρήνη από θεού πατρός ημών, και κυρίου ιησού χριστού. πρώτον μεν ευχαριστώ τω θεώ μου διά ιησού χριστού υπέρ πάντων υμών, ότι η πίστις υμών καταγγέλλεται εν όλω τω κόσμω. μάρτυς γαρ μου εστίν ο θεός, ω λατρεύω εν τω πνεύματι μου εν τω ευαγγελίω του υιού αυτού, ώς αδιαλείπτως μνείαν υμών ποιούμαι πάντοτε επί των προσευχών μου, δεόμενος είπως ήδη ποτέ ευοδωθήσομαι εν τω θελήματι του θεού ελθείν προς υμάς. επιποσθώ γαρ ιδείν υμάς, ίνα τι μεταδώ χάρισμα υμίν πνευματικόν εις το στηριχθήναι υμάς. τούτο δε εστί συμπαρακληθήναι εν υμίν διά της εν αλλήλοις πίστεως υμών τε και εμού. ου θέλω δε υμάς αγνοείν αδελφοί, ότι πολλάκις προεθέμην ελθείν προς υμάς, και εκωλύθην άχρι του δεύρο, ίνα τινά καρπόν σχώ εν υμίν, καθώς και εν τοις λοιποίς έθνεσιν. έλλησι τε και βαρβάροις σοφοίς τε και ανοήτοις οφειλέτης ειμί. ούτως το κατ εμέ πρόθυμον και υμίν τοις εν ρώμη ευαγγελίσασθαι. ου γαρ επαισχύνομαι το ευαγγέλιον του χριστού. δύναμις γαρ θεού εστίν εις σωτηρίαν παντί τω πιστεύοντι ιουδαίω τε πρώτον και έλληνι. δικαιοσύνη γαρ θεού εν αυτώ αποκαλύπτεται εκ πίστεως εις πίστιν, καθώς γέγραπται. ο δε δίκαιος εκ πίστεως ζήσεται. αποκαλύπτεται γαρ οργή θεού απ ουρανού επί πάσαν ασέβειαν και αδικίαν ανθρώπων των την αλήθειαν εν αδικία κατεχόντων. διότι το γνωστόν του θεού φανερόν εστίν εν αυτοίς. ο γαρ θεός αυτοίς εφανέρωσε. τα γαρ αόρατα αυτού από κτίσεως κόσμου τοις ποιήμασι νοούμενα καθοράται, η τε αΐδιος αυτού δύναμις και θειότης, εις το είναι αυτούς αναπολογήτους. διότι γνόντες τον θεόν, ουχ ως θεόν εδόξασαν η ευχαρίστησαν, αλλ εματαιώθησαν εν τοις διαλογισμοίς αυτών, και εσκοτίσθη η ασύνετος αυτών καρδία. φάσκοντες είναι σοφοί, εμωράνθησαν. και ήλλαξαν την δόξαν του αφθάρτου θεού εν ομοιώματι εικόνος φθαρτού ανθρώπου, και πετεινών και τετραπόδων και ερπετών. διο και παρέδωκεν αυτούς ο θεός εν ταις επιθυμίαις των καρδιών αυτών εις ακαθαρσίαν, του ατιμάζεσθαι τα σώματα αυτών εν εαυτοίς. οίτινες μετήλλαξαν την αλήθειαν του θεού εν τω ψεύδει, και εσεβάσθησαν και ελάτρευσαν τη κτίσει παρα τόν κτίσαντα ος εστίν ευλογητός εις τους αιώνας αμήν. διατούτο παρέδωκεν αυτούς ο θεός εις πάθη ατιμίας. αι τε γαρ θήλειαι αυτών μετήλλαξαν την φυσικήν χρήσιν εις την παραφύσιν. ομοίως και οι άρρενες αφέντες την φυσικήν χρήσιν της θηλείας εξεκαύθησαν εν τη ορέξει αυτών εις αλλήλους, άρσενες εν άρσεσι την ασχημοσύνην κατεργαζόμενοι. και την αντιμισθίαν ην έδει της πλάνης αυτών εν εαυτοίς απολαμβάνοντες. και καθώς ουκ εδοκίμασαν τον θεόν έχειν εν επιγνώσει παρέδωκεν αυτούς ο θεός εις αδόκιμον νουν, ποιείν τα μη καθήκοντα, πεπληρωμένους πάση αδικία, πορνεία, πορνηρία, πλεονεξία, κακία, μεστούς φθόνου, φόνου, έριδος δόλου, κακοηθείας, ψιθυριστάς, καταλάλους, θεοστυγείς, υβριστάς, υπερηφάνους, αλαζόνας, εφευρετάς κακών, γονεύσιν απειθείς, ασυνέτους, ασυνθέτους, αστόργους ασπόνδους, ανελεήμονας. οίτινες το δικαίωμα του θεού επιγνόντες, ότι οι τα τοιαύτα πράσσοντες άξιοι θανάτου εισίν, ου μόνον αυτά ποιούσιν, αλλά και συνευδοκούσιν τοις πράσσουσι.

Διό αναπολόγητος ει ω άνθρωπε πας ο κρίνων. εν ω γαρ κρίνεις τον έτερον, σεαυτόν κατακρίνεις. τα γαρ αυτά πράσσεις ο κρίνων. οίδαμεν δε ότι το κρίμα του θεού εστί κατά αλήθειαν επί τους τα τοιαύτα πράσσοντας. λογίζη δε τούτο ω άνθρωπε ο κρίνων τους τα τοιαύτα πράσσοντας και ποιών αυτά, ότι συ εκφεύξη το κρίμα του θεού. η του πλούτου της χρηστότητος αυτού και της ανοχής και της μακροθυμίας καταφρονείς. αγνοών ότι το χρηστόν του θεού εις μετάνοιαν σε άγει. κατά δε την σκληρότητα σου και αμεανόητον καρδίαν θησαυρίζεις σεαυτώ οργήν εν ημέρα οργής και αποκαλύψεως και δικαιοκρισίας του θεού, ος αποδώσει εκάστω κατά τα έργα αυτού. τοις μεν καθ υπομονήν έργου αγαθού δόξαν και τιμήν και αφθαρσίαν επιζητούσι, ζωήν αιώνιον. τοις δε εξ εριθείας, και απειθούσι μεν τη αληθεία, πειθομένοις δε τη αδικία, θυμός και οργή θλίψις και στενοχωρία επί πάσαν ψυχήν ανθρώπου του κατεργαζομένου το κακόν ιουδαίου τε πρώτον και έλληνος. δόξα δε και τιμή και ειρήνη παντί τω εργαζομένω το αγαθόν, ιουδαίω τε πρώτον και έλληνι. ου γαρ εστί προσωποληψία παρά τω θεώ. όσοι γαρ ανόμως ήμαρτον, ανόμως και απολούνται. και όσοι εν νόμω ήμαρτον, διά νόμου κριθήσονται. ου γαρ οι ακροαταί του νόμου δίκαιοι παρά τω θεώ, αλλ οι ποιηταί του νόμου δικαιωθήσονται. όταν γαρ έθνη τα μη νόμον έχοντα φύσει τα του νόμου ποιή, ούτοι νόμον μη έχοντες εαυτοίς εισί νόμος, οίτινες ενδείκνυνται το έργον του νόμου γραπτόν εν ταις καρδίαις αυτών, συμμαρτυρούσης αυτών της συνειδήσεως, και μεταξύ αλλήλων των λογισμών κατηγορούντων η και απολογουμένων, εν ημέρα ότε κρινεί ο θεός τα κρυπτά των ανθρώπων, κατά το ευαγγέλιον μου διά ιησού χριστού. ει δε συ ιουδαίος επονομάζη, και επαναπαύη τω νόμω, και καυχάση εν θεώ, και γινώσκεις το θέλημα, και δοκιμάζεις τα διαφέροντα κατηχούμενος εκ του νόμου, πέποιθας τε σεαυτόν οδηγόν είναι τυφλών, φώς των εν σκότει, παιδευτήν αφρόνων, διδάσκαλον νηπίων, έχοντα την μόρφωσιν της γνώσεως και της αληθείας εν τω νόμω. ο ουν διδάσκων έτερον, σεαυτόν ου διδάσκεις. ο κηρύσσων μη κλέπτειν, κλέπτεις. ο λέγων μη μοιχεύειν, μοιχεύεις. ο βδελυσσόμενος τα είδωλα, ιεροσυλείς. ος εν νόμω καυχάσαι, διά της παραβάσεως του νόμου τον θεόν ατιμάζεις. το γαρ όνομα του θεού δι υμάς βλασφημείται εν τοις έθνεσι, καθώς γέγραπται. περιτομή μεν γαρ ωφελεί εάν νόμον πράσσης, εάν δε παραβάτης νόμου ης, η περιτομή σου ακροβυστία γέγονεν. εάν ουν η ακροβυστία τα δικαιώματα του νόμου φυλάσση, ουχί η ακροβυστία αυτού εις περιτομήν λογισθήσσεται και κρινεί η εκ φύσεως ακροβυστία τον νόμον τελούσα σε, τον διά γράμματος και περιτομής παραβάτην νόμου. ου γαρ ο εν τω φανερώ ιουδαίος εστίν, ουδέ η εν τω φανερώ εν σαρκί περιτομή, αλλ ο εν τω κρυπτώ ιουδαίος, και περιτομή καρδίας εν πνεύματι ου γράμματι, ου ο έπαινος ουκ εξ ανθρώπων αλλ εκ θεού.

Τι ουν το περισσόν του ιουδαίου, η τις η ωφέλεια της περιτομής. πολύ κατά πάντα τρόπον. πρώτον μεν γαρ ότι επιστεύθησαν τα λόγια του θεού. τι γαρ ει ηπίστησαν τινές. μη η απιστία αυτών την πίστιν του θεού καταργήσει. μη γένοιτο. γινέσθω δε ο θεός αληθής, πας δε άνθρωπος ψεύστης, καθώς γέγραπται. όπως αν δικαιωθής εν τοις λόγοις σου, και νικήσης εν τω κρίνεσθαι σε. ει δε η αδικία ημών θεού δικαιοσύνην συνίστησι, τι ερούμεν. μη άδικος ο θεός ο επιφέρων την οργήν. κατά άνθρωπον λέγω. μη γένοιτο. επεί, πώς κρινεί ο θεός τον κόσμον. ει γαρ η αλήθεια του θεού εν τω εμώ ψεύσματι επερίσσευσεν εις την δόξαν αυτού, τι έτι καγώ ως αμαρτωλός κρίνομαι, και μη καθώς βλασφημούμεθα, και καθώς φασί τινές ημάς λέγειν, ότι ποιήσωμεν τα κακά, ίνα έλθη τα αγαθά. ων το κρίμα ένδικον εστί. τι ουν. προεχόμεθα. ου πάντως. προητιασάμεθα γαρ ιουδαίους τε και έλληνας πάντας υφ αμαρτίαν είναι, καθώς γέγραπται. ουκ εστί δίκαιος ουδέ εις, ουκ εστίν ο συνιών, ουκ εστιν ο εκζητών τον θεόν. πάντες εξέκλιναν άμα ηχρειώθησαν, ουκ εστί ποιών χρηστότητα, ουκ εστίν έως ενός. τάφος ανεωγμένος ο λάρυγξ αυτών, ταις γλώσσαις αυτών εδολιούσαν, ιός ασπίδων υπό τα χείλη αυτών. ων το στόμα αράς και πικρίας γέμει, οξείς οι πόδες αυτών εκχέαι αίμα. σύντριμμα και ταλαιπωρία εν ταις οδοίς αυτών, και οδόν ειρήνης ουκ έγνωσαν, ουκ εστί φόβος θεού απέναντι των οφθαλμών αυτών. οίδαμεν δε ότι όσα ο νόμος λέγει, τοις εν τω νόμω λαλεί. ίνα παν στόμα φραγή, και υπόδικος γένηται πας ο κόσμος τω θεώ. διότι εξ έργων νόμου ου δικαιωθήσεται πάσα σαρξ ενώπιον αυτού. διά γαρ νόμου επίγνωσις αμαρτίας, νυνί δε χωρίς νόμου δικαιοσύνη θεού πεφανέρωται μαρτυρουμένη υπό του νόμου και των προφητών. δικαιοσύνη δε θεού διά πίστεως ιησού χριστού, εις πάντας και επί πάντας τους πιστεύοντας. ου γαρ εστί διαστολή. πάντες γαρ ήμαρτον, και υστερούνται της δόξης του θεού. δικαιούμενοι δωρεάν τη αυτού χάριτι, διά της απολυτρώσεως της εν χριστώ ιησού, ον προέθετο ο θεός ιλαστήριον διά της πίστεως εν τω αυτού αίματι εις ένδειξιν της δικαιοσύνης αυτού διά την πάρεσιν των προγεγονότων αμαρτημάτων εν τη ανοχή του θεού, προς ένδειξιν της δικαιοσύνης αυτού εν τω νυν καιρώ, εις το είναι αυτόν δίκαιον, και δικαιούντα τον εκ πίστεως ιησούν. που ουν η καύχησις. εξεκλείσθη. διά ποίου νόμου. των έργων. ουχί. αλλά διά νόμου πίστεως. λογιζόμεθα ουν πίστει δικαιούσθαι άνθρωπον χωρίς έργων νόμου. η ιουδαίων ο θεός μόνον. ουχί δε και εθνών. ναι και εθνών. επίπερ εις ο θεός ος δικαιώσει περιτομήν εκ πίστεως, και ακροβυστίαν διά της πίστεως. νόμον ουν καταργούμεν διά της πίστεως. μη γένοιτο. αλλά νόμον ιστώμεν.

Τι ουν ερούμεν αβραάμ τον πατέρα ημων ευρηκέναι τατά σάρκα. ει γαρ αβραάμ εξ έργων εδικαιώθη, έχει καύχημα αλλ ου προς τον θεόν. τι γαρ η γραφή λέγει. επίστευσε δε αβραάμ τω θεώ, και ελογίσθη αυτώ εις δικαιοσύνην. τω δε εργαζομένω ο μισθός ου λογίζεται κατά χάριν, αλλά κατά οφείλημα. τω δε μη εργαζομένω, πιστεύοντι δε επί τον δικαιούντα τον ασεβή, λογίζεται η πίστις αυτού εις δικαιοσύνην. καθάπερ και δαυίδ λέγει τον μακαρισμόν του ανθρώπου, ω ο θεός λογίζεται δικαιοσύνην χωρίς έργων. μακάριοι ων αφείθησαν αι ανομίαι, και ων επεκαλύφθησαν αι αμαρτίαι. μακάριος ανήρ ω μη λογίσηται κύριος αμαρτίαν. ο μακαρισμός ουν ούτος επί την περιτομήν, η και επί την ακροβυστίαν. λέγομεν γαρ ότι ελογίσθη τω αβραάμ η πίστις εις δικαιοσύνην. πως ουν ελογίσθη. εν περιτομή όντι, η εν ακροβυστία. ουκ εν περιτομή, αλλ εν ακροβυστία. και σημείον έλαβε περιτομής σφραγίδα της δικαιοσύνης της πίστεως της εν τη ακροβυστία, εις το είναι αυτόν πατέρα πάντων των πιστευόντων δι ακροβυστίας, εις το λογισθήναι και αυτοίς την δικαιοσύνην. και πατέρα περιτομής, τοις ουκ εκ περιτομής μόνον, αλλά και τοις στοιχούσι τοις ίχνεσι της πίστεως της εν τη ακροβυστία του πατρός ημών αβραάμ. ου γαρ διά νόμου η επαγγελία τω αβραάμ η τω σπέρματι αυτού το κληρονόμον αυτόν είναι του κόσμου αλλά διά δικαιοσύνης πίστεως. ει γαρ οι εκ νόμου κληρονόμοι, κεκένωται η πίστις και κατήργηται η επαγγελία. ο γαρ νόμος οργήν κατεργάζεται. ου γαρ ουκ εστί νόμος, ουδέ παράβασις. διατούτο εκ πίστεως, ίνα κατά χάριν, εις το είναι βεβαίαν την επαγγελίαν παντί τω σπέρματι. ου τω εκ του νόμου μόνον, αλλά και τω εκ πίστεως αβραάμ, ος εστί πατήρ πάντων ημών, καθώς γέγραπται. ότι πατέρα πολλών εθνών τέθεικα σε, κατέναντι ου επίστευσε θεού του ζωοποιούντος τους νεκρούς, και καλούντος τα μη όντα ως όντα. ος παρ ελπίδα επ ελπίδι επίστευσεν, εις το γενέσθαι αυτόν πατέρα πολλών εθνών, κατά το ειρημένον. ούτως έσται το σπέρμα σου. και μη ασθενήσας τη πίστει, ου κατενόησε το εαυτού σώμα ήδη νενεκρωμένον εκατονταέτης που υπάρχων, και την νέκρωσιν της μήτρας σάρρας. εις δε την επαγγελίαν του θεού ου διεκρίθη τη απιστία, αλλ ενεδυναμώθη τη πίστει, δους δόξαν τω θεώ, και πληροφορηθείς, ότι ο επήγγελται δυνατός εστί και ποιήσαι. διό και ελογίσθη αυτώ εις δικαιοσύνην. ουκ εγράφη δε δι αυτόν μόνον, ότι ελογίσθη αυτώ, αλλά και δι ημάς οις μέλλει λογίζεσθαι τοις πιστεύουσιν επί τον εγείραντα ιησούν τον κύριον ημών εκ νεκρών, ος παρεδόθη διά τα παραπτώματα ημών, και ηγέρθη διά την δικαίωσιν ημών.

Δικαιωθέντες ουν εκ πίστεως, ειρήνην έχομεν προς τον θεόν διά του κυρίου ημών ιησού χριστού, δι ου και την προσαγωγήν εσχήκαμεν τη πίστει εις την χάριν ταύτην εν η εστήκαμεν και καυχώμεθα επ αλπίδι της δόξης του θεού. ου μόνον δε, αλλά και καυχώμεθα εν ταις θλίψεσιν, ειδότες ότι θλίψις υπομονήν κατεργάζεται. η δε υπομονή δοκιμήν, η δε δοκιμή ελπίδα, η δε ελπίς ου καταισχύνει, ότι η αγάπη του θεού εκκέχυται εν ταις καρδίαις ημών διά πνεύματος αγίου του δοθέντος ημίν. έτι γαρ χριστός όντων ημών ασθενών κατά καιρόν υπέρ ασεβών απέθανε. μόλις γαρ υπέρ δικαίου τις αποθανείται, υπέρ γαρ του αγαθού τάχα τις και τολμά αποθανείν. συνίστησι δε την εαυτού αγάπην εις ημάς ο θεός, ότι έτι αμαρτωλών όντων ημών, χριστός υπέρ ημών απέθανε, πολλώ ουν μάλλον δικαιωθέντες νυν εν τω αίματι αυτού σωθησόμεθα δι αυτού από της οργής. ει γαρ εχθθροί όντες κατηλλάγημεν τω θεώ διά του θανάτου του υιού αυτού. πολλώ μάλλον καταλλαγέντες σωθησόμεθα εν τη ζωή αυτού. ου μόνον δε, αλλά και καυχώμενοι εν τω θεώ διά του κυρίου ημών ιησού χριστού δι ου νυν την καταλλαγήν ελάβομεν. διατούτο ώσπερ δι ενός ανθρώπου η αμαρτία εις τον κόσμον εισήλθε, και διά της αμαρτίας ο θάνατος και ούτως εις πάντας ανθρώπους ο θάνατος διήλθεν, εφ ω πάντες ήμαρτον. άχρι γαρ νόμου αμαρτία ην εν τω κόσμω. αμαρτία δε ουκ ελλογείται μη όντος νόμου, αλλ εβασίλευσεν ο θάνατος από αδάμ μέχρι μωυσέος, και επί τους μη αμαρτήσαντας, επί τω ομοιώματι της παραβάσεως αδάμ, ος εστί τύπος του μέλλοντος. αλλ ουχ ως το παράπτωμα, ούτως και το χάρισμα. ει γαρ τω του ενός παραπτώματι οι πολλοί απέθανον, πολλώ μάλλον η χάρις του θεού και η δωρεά εν χάριτι τη του ενός ανθρώπου ιησού χριστού εις τους πολλούς επερίσσευσε. και ουχ ως δι ενός αμαρτήσαντος το δώρημα. το μεν γαρ κρίμα εξ ενός εις κατάκριμα, το δε χάρισμα εκ πολλών παραπτωμάτων εις δικαίωμα. ει γαρ τω του ενός παραπτώματι ο θάνατος εβασίλευσε διά του ενός, πολλώ μάλλον οι την περισσείαν της χάριτος και της δωρεάς της δικαιοσύνης λαμβάνοντες εν ζωή βασιλεύσουσι διά του ενός ιησού χριστού. άρα ουν ως δι ενός παραπτώματος εις πάντας ανθρώπους εις κατάκριμα, ούτω και δι ενός δικαιώματος εις πάντας ανθρώπους εις δικαίωσιν ζωής. ώσπερ γαρ διά της παρακοής του ενός ανθρώπου αμαρτωλοί κατεστάθησαν οι πολλοί, ούτω και διά της υπακοής του ενός δίκαιοι κατασταθήσονται οι πολλοί. νόμος δε παρεισήλθεν, ίνα πλεονάση το παράπτωμα. ου δε επλεόνασεν η αμαρτία, υπερεπερίσσευσεν η χάρις. ίνα ώσπερ εβασίλευσεν η αμαρτία εν τω θανάτω, ούτω και η χάρις βασιλεύση διά δικαιοσύνης εις ζωήν αιώνιον, διά ιησού χριστού του κυρίου ημών.

Η αγνοείτε αδελφοί, γινώσκουσι γαρ νόμον λαλώ, ότι ο νόμος κυριεύει του ανθρώπου εφόσον χρόνον ζη. η γαρ ύπανδρος γυνή τω ζώντι αανδρί δέδεται νόμω εάν δε αποθάνη ο ανήρ, κατήργηται από του νόμου του ανδρός. άρα ουν ζώντος του ανδρός μοιχαλίς χρηματίσει, εάν γένηται, ανδρί ετέρω. εάν δε αποθάνη ο ανήρ, ελευθέρα εστίν από του νόμου, του μη είναι αυτήν μοιχαλίδα γενομένην ανδρί ετέρω. ώστε αδελφοί μου και υμείς εθανατώθητε τω νόμω διά του σώματος του χριστού εις το γενέσθαι υμάς ανδρί ετέρω τω εκ νυκρών εγερθέντι, ίνα καρποφορήσωμεν τω θεώ. ότε γαρ ήμεν εν τη σαρκί, τα παθήματα των αμαρτιών τα διά του νόμου ενηργείτο εν τοις μέλεσιν ημών, εις το καρποφορήσαι τω θανάτω. νυνί δε κατηργήθημεν από του νόμου αποθανόντες εν ω κατειχόμεθα, ώστε δουλεύειν ημάς εν καινότητι πνεύματος και ου παλαιότητι γράμματος. τι ουν ερούμεν. ότι ο νόμος αμαρτία. μη γένοιτο. αλλά την αμαρτίαν ουκ έγνων ειμή διά νόμου. την τε γαρ επιθυμίαν ουκ ήδειν, ειμή ο νόμος έλεγεν, ουκ επιθυμήσεις. αφορμήν δε λαβούσα η αμαρτία διά της εντολής, κατειργάσατο εν εμοί πάσαν επιθυμίαν. χωρίς γαρ νόμου αμαρτία νεκρά, εγώ δε έζων χωρίς νόμου ποτέ. ελθούσης δε της εντολής η αμαρτία έζησεν, εγώ δε απέθανον. και ευρέθη μοι η εντολή η εις ζωήν, αύτη εις θάνατον. η γαρ αμαρτία αφορμήν λαβούσα διά της εντολής, εξηπάτησε με, και δι αυτής απέκτεινεν. ώστε ο μεν νόμος άγιος, και η εντολή αγία και δικαία και αγαθή. το ουν αγαθόν εμοί γέγονε θάνατος, μη γένοιτο. αλλα η αμαρτία ίνα φανή αμαρτία διά του αγαθού μοι κατεργαζομένη θάνατον, ίνα γένηται καθ υπερβολήν αμαρτωλός η αμαρτία διά της εντολής. οίδαμεν γαρ ότι ο νόμος πνευματικός εστίν. εγώ δε σαρκικός ειμί, πεπραμένος υπό την αμαρτίαν. ο γαρ κατεργάζομαι ου γινώσκω. ου γαρ ο θέλω τούτο πράσσω, αλλ ο μισώ τούτο ποιώ. έι δε ο ου θέλω τούτο ποιω, σύμφημι τω νόμω ότι καλός: νυνί δε ουκέτι εγώ κατεργάζομαι αυτό, αλλ η οικούσα εν εμοί αμαρτία. οίδα γαρ ότι ουκ οικεί εν εμοί τουτέστιν εν τη σαρκί μου αγαθόν. το γαρ θέλειν παράκειται μοι, το δε κατεργάζεσθαι το καλόν, ουχ ευρίσκω. ου γαρ ο θέλω ποιώ αγαθόν, αλλ ο ου θέλω κακόν τούτο πράσσω. ει δε ο ου θέλω εγώ τούτο ποιώ, ουκέτι εγώ κατεργάζομαι αυτό, αλλ η οικούσα εν εμοί αμαρτία. ευρίσκω άρα τον νόμον τω θέλοντι εμοί ποιείν το καλόν ότι εμοί το κακόν παράκειται. συνήδομαι γαρ τω νόμω του θεού κατά τον έσω άνθρωπον. βλέπω δε έτερον νόμον εν τοις μέλεσι μου αντιστρατευόμενον τω νόμω του νοός μου, και αιχμαλωτίζοντα με εν τω νόμω της αμαρτίας τω όντι εν τοις μέλεσι μου ταλαίπωρος εγώ άνθρωπος, τις με ρύσεται εκ του σώματος του θανάτου τούτου. ευχαριστώ τω θεώ διά ιησού χριστού του κυρίου ημών. άρα ουν αυτός εγώ τω μεν νοΐ δουλεύω νόμω θεού, τη δε σαρκί νόμω αμαρτίας.

Ουδέν άρα νυν κατάκριμα τοις εν χριστώ ιησού μη κατά σάρκα περιπατούσιν, αλλά κατά πνεύμα. ο γαρ νόμος του πνεύματος της ζωής εν χριστώ ιησού ηλευθέρωσε με από του νόμου της αμαρτίας και του θανάτου. το γαρ αδύνατον του νόμου εν ω ησθένει διά της σαρκός, ο θεός τον εαυτού υιόν πέμψας εν ομοιώματι σαρκός αμαρτίας, και περί αμαρτίας κατέκρινε την αμαρτίαν εν τη σαρκί, ίνα το δικαίωμα του νόμου πληρωθή εν ημίν τοις μη κατά σάρκα περιπατούσιν, αλλά κατά πνεύμα. οι γαρ κατά σάρκα όντες, τα της σαρκός φρονούσιν, οι δε κατά πνεύμα τα του πνεύματος. το γαρ φρόνημα της σαρκός θάνατος, το δε φρόνημα του πνεύματος ζωή και ειρήνη. διότι το φρόνημα της σαρκός έχθρα εις θεόν. τω γαρ νόμω του θεού ουχ υποτάσσεται, ουδέ γαρ δύναται. οι δε εν σαρκί όντες, θεώ αρέσαι ου δύνανται. υμείς δε ουκ εστέ εν σαρκί, αλλ εν πνεύματι. είπερ πνεύμα θεού οικεί εν υμίν. ει δε τις πνεύμα χριστού ουκ έχει, ούτος ουκ εστίν αυτού. ει δε χριστός εν υμίν, το μεν σώμα νεκρόν δι αμαρτίαν το δε πνεύμα ζωή διά δικαιοσύνην. ει δε το πνεύμα του εγείραντος ιησούν εκ νεκρών οικεί εν υμίν, ο εγείρας τον χριστόν εκ νεκρών ζωοποιήσει και τα θνητά σώματα, υμών διά του ενοικούντος αυτού πνεύματος εν υμίν. άρα ουν αδελφοί οφελέται εσμέν ου τή σαρκί του κατά σάρκα ζην. ει γαρ κατά σάρκα ζήτε, μέλλετε αποθνήσκειν. ει δε πνεύματι τας πράξεις του σώματος θανατούτε, ζήσεσθε. όσοι γαρ πνεύματι θεού άγονται, ούτοι εισίν υιοί θεού. ου γαρ ελάβετε πνεύμα δουλείας πάλιν εις φόβον, αλλ ελάβετε πνεύμα υιοθεσίας, εν ω κράζομεν αββά ο πατήρ. αυτό το πνεύμα συμμαρτυρεί τω πνεύματι ημών ότι εσμέν τέκνα θεού. ει δε τέκνα, και κληρονόμοι. κληρονόμοι μεν θεού, συγκληρονόμοι δε χριστού. είπερ συμπάσχομεν, ίνα και συνδοξασθώμεν. λογίζομαι γαρ ότι ουκ άξια τα παθήματα του νυν καιρού προς την μέλλουσαν δόξαν αποκαλυφθήναι εις ημάς. η γαρ αποκαραδοκία της κτίσεως την αποκάλυψιν των υιών του θεού απεκδέχεται. τη γαρ ματαιότητι η κτίσις υπετάγη ουχ εκούσα, αλλά διά τον υποτάξαντα επ ελπίδι, ότι και αυτή η κτίσις ελευθερωθήσεται από της δουλείας της φθοράς εις την ελευθερίαν της δόξης των τέκνων του θεού. οίδαμεν γαρ ότι πάσα η κτίσις συστενάζει και συνωδίνει άχρι του νυν. ου μόνον δε, αλλά και αυτοί την απαρχήν του πνεύματος έχοντες, και ημείς αυτοί εν εαυτοίς συστενάζομεν υιοθεσίαν απεκδεχόμενοι την απολύτρωσιν του σώματος ημών. τη γαρ ελπίδι εσώθημεν. ελπίς δε βλεπομένη, ουκ εστίν ελπίς. ο γαρ βλέπει τις τι και ελπίζει. ει δε ο ου βλέπομεν ελπίζομεν, δι υπομονής απεκδεχόμεθα. ωσαύτως δε και το πνεύμα συναντιλαμβάνεται ταις ασθενειαις ημών. το γαρ τι προσευξόμεθα καθό δει ουκ οίδαμεν, αλλ αυτό το πνεύμα υπερεντυγχάνει υπέρ υμών στεναγμοίς αλαλήτοις. ο δε ερευνών τας καρδίας οίδε τι το φρόνημα του πνεύματος, ότι κατά θεόν εντυγχάνει υπέρ αγίων. οίδαμεν δε ότι τοις αγαπώσι τον θεόν πάντα συνεργεί εις το αγαθόν, τοις κατά πρόθεσιν κλητοίς ούσιν. ότι ούς προέγνω και προώρισε συμμόρφους της εικόνος του υιού αυτού, εις το είναι αυτόν πρωτότοκον εν πολλοίς αδελφοίς. ους δε προώρισε, τούτους και εκάλεσε. και ους εκάλεσε, τούτους και εδικαίωσεν. ους δε εδικαίωσε, τούτους και εδόξασε. τι ουν ερούμεν προς ταύτα. ει ο θεός υπέρ ημών, τις καθ ημών. όσγε του ιδίου υιού ουκ εφείσατο, αλλ υπέρ ημών πάντων παρέδωκεν αυτόν, πως ουχί και συν αυτώ τα πάντα ημίν χαρίσεται. τις εγκαλέσει κατά εκλεκτών θεού. θεός ο δικαιών, τις ο κατακρίνων. χριστός ο αποθανών μάλλον δε και εγερθείς, ος και εστίν εν δεξιά του θεού, ος και εντυγχάνει υπέρ ημών. τις ημάς χωρίσει από της αγάπης του χριστού. θλίψις, η στενοχωρία, η διωγμός, η λιμός, η γυμνότης η κίνδυνος, η μάχαιρα. καθώς γέγραπται. ότι ένεκα σου θανατούμεθα όλην την ημέραν, ελογίσθημεν ως πρόβατα σφαγής, αλλ εν τούτοις πάσιν υπερνικώμεν διά του αγαπήσαντος ημάς. πέπεισμαι γαρ ότι ούτε θάνατος, ούτε ζωή, ούτε άγγελοι, ούτε αρχαί, ούτε δυνάμεις, ούτε ενεστώτα, ούτε μέλλοντα, ούτε ύψωμα, ούτε βάθος, ούτε τις κτίσις ετέρα δυνήσεται ημάς χωρίσαι από της αγάπης του θεού της εν χριστώ ιησού τω κυρίω ημών.

Αλήθειαν λέγω εν χριστώ ου ψεύδομαι συμμαρτυρούσης μοι της συνειδήσεως μου εν πνεύματι αγίω, ότι λύπη μοι εστί μεγάλη και αδιάλειπτος οδύνη τη καρδία μου. ηυχόμην γαρ αυτός εγώ ανάθεμα είναι από του χριστού υπέρ των αδελφών μου των συγγενών μου κατά σάρκα οίτινες εισίν ισραηλίται, ων η υιοθεσία, και η δόξα και αι διαθήκαι, και η νομοθεσία, και η λατρεία, και αι επαγγελίαι, ων οι πατέρες και εξ ων ο χριστός το κατά σάρκα, ο ων επί πάντων θεός ευλογητός εις τους αιώνας αμήν. ουχ οίον δε ότι εκπέπτωκεν ο λόγος του θεού. ου γαρ πάντες οι εξ ισραήλ ούτοι ισραήλ, ουδ ότι εισί σπέρμα αβραάμ πάντες τέκνα. αλλ εν ισαάκ κληθήσεται σοι σπέρμα τουτέστιν ου τα τέκνα της σαρκός ταύτα τέκνα του θεού, αλλά τα τέκνα της επαγγελίας λογίζεται εις σπέρμα. επαγγελίας γαρ ο λόγος ούτος. κατά τον καιρόν τούτον ελεύσομαι, και έσται τη σάρρα υιός. ου μόνον δε αλλά και ρεβέκκα εξ ενός κοίτην έχουσα ισαάκ του πατρός ημών. μήπω γαρ γεννηθέντων μήδε πραξάντων τι αγαθόν η κακόν, ίνα η κατ εκλογήν πρόθεσις του θεού μένη, ουκ εξ έργων αλλ εκ του καλούντος, ερρέθη αυτή, ότι ο μείζων δουλεύσει τω ελάσσονι καθώς γέγραπται. τον ιακώβ ηγάπησα, τον δε ησαύ εμίσησα. τι ουν ερούμεν. μη αδικία παρά τω θεώ. μη γένοιτο. τω γαρ μωυσεί λέγει. ελεήσω ον αν ελεώ, και οικτειρήσω ον αν οικτείρω. άρα ουν ου του θέλοντος, ουδέ του τρέχοντος, αλλά του ελεούντος θεού. λέγει γαρ η γραφή τω φαραώ. ότι εις αυτό τούτο εξήγειρα σε, όπως ενδείξωμαι εν σοι την δύναμιν μου, και όπως διαγγελή το όνομα μου εν πάση τη γη. άρα ουν ον θέλει ελεεί, ον δε θέλει σκληρύνει. ερείς ουν μοι. τι έτι μέμφεται. τω γαρ βουλήματι αυτού τις ανθέστηκε. μενούνγε ω άνθρωπε συ τις ει ο ανταποκρινόμενος τω θεώ. μη ερεί το πλάσμα τω πλάσαντι τι με εποίησας ούτως. η ουκ έχει εξουσίαν ο κεραμεύς του πηλού εκ του αυτού φυράματος ποιήσαι ο μεν εις τιμήν σκεύος, ο δε εις ατιμίαν. ει δε θέλων ο θεός ενδείξασθαι την οργήν και γνωρίσαι το δυνατόν αυτού, ήνεγκεν εν πολλή μακροθυμία σκεύη οργής κατηρτισμένα εις απώλειαν, και ίνα γνωρίση τον πλούτον της δόξης αυτού επί σκεύη ελέους α προητοίμασεν εις δόξαν. ους και εκάλεσεν ημάς ου μόνον εξ ιουδαίων, αλλά και εξ εθνών. ως και εν τω ωσήε λέγει. καλέσω τον ου λαόν μου λαόν μου, και την ουκ ηγαπημένην, ηγαπημένην. και έσται εν τω τόπω ου ερρέθη αυτοίς ου λαός μου υμείς, εκεί κληθήσονται υιοί θεού ζώντος. ησαΐας δε κράζει υπέρ του ισραήλ. εάν η ο αριθμός των υιών ισραήλ ως η άμμος της θαλάσσης, το κατάλειμμα σωθήσεται. λόγον γαρ συντελών και συντέμνων εν δικαιοσύνη, ότι λόγον συντετμημένον ποιήσει κύριος επί της γης. καθώς προείρηκεν ησαΐας. ειμή κύριος σαβαώθ εγκατέλιπεν ημίν σπέρμα, ως σόδομα αν εγενήθημεν και ως γόμμορα αν ωμοιώθημεν. τι ουν ερούμεν. ότι έθνη τα μη διώκοντα δικαιοσύνην, κατέλαβε δικαιοσύνην, δικαιοσύνην δε την εκ πίστεως. ισραήλ δε διώκων νόμον δικαιοσύνης, εις νόμον δικαιοσύνης ουκ έφθασε. διατί. ότι ουκεκ πίστεως, αλλ ως εξ έργων νόμου. προσέκοψαν γαρ τω λίθω του προσκόμματος καθώς γέγραπται. ιδού εγώ τίθημι εν σιών λίθον προσκόμματος και πέτραν σκανδάλου, και πας ο πιστεύων επ αυτώ ου καταισχυνθήσεται.

Αδελφοί η μεν ευδοκΐα της εμής καρδίας και η δέησις η προς τον θεόν υπέρ τον ισραήλ εστίν εις σωτηρίαν. μαρτυρώ γαρ αυτοίς, ότι ζήλον θεού έχουσιν, αλλ ου κατ επίγνωσιν. αγνοούντες γαρ την του θεού δικαιοσύνην, και την ιδίαν δικαιοσύνην ζητούντες στήσαι, τη δικαιοσύνη του θεού ουχ υπετάγησαν. τέλος γαρ νόμου χριστός εις δικαιοσύνην παντί τω πιστεύοντι. μωυσής γαρ γράφει την δικαιοσύνην την εκ του νόμου ότι ο ποιήσας αυτά άνθρωπος ζήσεται εν αυτοίς. η δε εκ πίστεως δικαιοσύνη ούτω λέγει. μη είπης εν τη καρδία σου, τις αναβήσεται εις τον ουρανόν, τουτέστι χριστόν καταγαγείν η τις καταήσεται εις την άβυσσον, τουτέστι χριστόν εκ νεκρών αναγαγείν. αλλά τι λέγει. εγγύς σου το ρήμα εστίν εν τω στόματι σου, και εν τη καρδία σου, τουτέστι το ρήμα της πίστεως ο κηρύσσομεν, ότι εάν ομολογήσης εν τω στόματι σου κύριον ιησούν, και πιστεύσης εν τη καρδία σου, ότι ο θεός αυτόν ήγειρεν εκ νεκρών, σωθήση. καρδία γαρ πιστεύεται εις δικαιοσύνην, στόματι δε ομολογείται εις σωτηρίαν. λέγει γαρ η γραφή. ότι πας ο πιστεύων επ αυτώ, ου καταισχυνθήσεται. ου γαρ εστί διαστολή ιουδαίου τε και έλληνος. ο γαρ αυτός κύριος πάντων, πλουτών εις πάντας τους επικαλουμένους αυτόν. πας γαρ ος αν επικαλέσηται το όνομα κυρίου σωθήσεται. πως ουν επικαλέσονται εις ον ουκ επίστευσαν. πως δε πιστεύσουσιν, ου ουκ ήκουσαν. πως δε ακούσουσι χωρίς κηρύσσοντος. πως δε κηρύξουσιν, εάν μη αποσταλώσι, καθώς γέγραπται. ως ωραίοι οι πόδες των ευαγγελιζομένων ειρήνη, των ευαγγελιζομένων τα αγαθά. αλλ ου πάντες υπήκουσαν τω ευαγγελίω. ησαΐας γαρ λέγει. κ´υριε τις επίστευσε τη ακοή ημών. άρα η πίστις εξ ακοής. η δε ακοή διά ρήματος θεού. αλλά λέγω. μη ουκ ήκουσαν. μενούνγε, εις πάσαν την γην εξήλθεν ο φθόγγος αυτών, και εις τα πέρατα της οικουμένης τα ρήματα αυτών. αλλά λέγω. μη ουκ έγνω ισραήλ. πρώτος μωυσής λέγει. εγώ παραζηλώ υμάς επ ουκ έθνει, επί έθνει ασυνέτω παροργιώ υμάς. ησαΐας δε αποτολμά και λέγει. ευρέθην τοις εμέ μη ζητούσιν, εμφανής εγενόμην τοις εμέ μη επερωτώσι. προς δε τον ισραήλ λέγει. όλην την ημέραν εξεπέτασα τας χείρας μου προς λαόν απειθούντα, και αντιλέγοντα.

Λέγω ουν μη απώσατο ο θεός τον λαόν αυτού. μη γένοιτο. και γαρ εγώ ισραηλίτης ειμί, εκ σπέρματος αβραάμ, φυλής βενιαμίν. ουκ απώσατο ο θεός τον λαόν αυτού ον προέγνω. η ουκ οίδατε εν ηλία τι λέγει η γραφή ως εντυγχάνει τω θεώ κατά του ισραήλ λέγων. κύριε τους προφήτας σου απέκτειναν, και τα θυσιαστήρια σου κατέσκαψαν, καγώ υπελείφθην μόνος, και ζητούσι την ψυχήν μου. αλλά τι λέγει αυτώ ο χρηματισμός. κατέλιπον εμαυτώ επτακισχιλίους άνδρας, οίτινες ουκ έκαμψαν γόνυ τη βάαλ. ούτως ουν και εν τω νυν καιρώ λείμμα κατ εκλογήν χάριτος γέγονεν. ει δε χάριτι, ουκέτι εξ έργων. επεί η χάρις ουκέτι γίνεται χάρις. ει δε εξ έργων, ουκέτι εστί χάρις, επεί το έργον ουκέτι εστίν έργον. τι ουν ο επιζητεί ισραήλ, τούτο ουκ επέτυχεν, η δε εκλογή επέτυχεν, οι δε λοιποί επωρώθησαν, καθώς γέγραπται. έδωκεν αυτοίς ο θεός πνεύμα κατανύξεως, οφθαλμούς του μη βλέπειν, και ώτα του μη ακούειν, έως της σήμερον ημέρας. και δαυίδ λέγει. γενηθήτω η τράπεζα αυτών εις παγίδα, και εις θήραν και εις σκάνδαλον και εις ανταπόδομα αυτοίς. σκοτισθήτωσαν οι οφθαλμοί αυτών του μη βλέπειν, και τον νώτον αυτών διαπαντός σύγκαψον. λέγω ουν, μη έπταισαν ίνα πέσωσι. μη γένοιτο. αλλά τω αυτών παραπτώματι η σοτηρία τοις έθνεσιν, εις το παραζηλώσαι αυτούς. ει δε το παράπτωμα αυτών πλούτος κόσμου, και το ήττημα αυτών πλούτος εθνών, πόσω μάλλον το πλήρωμα αυτών. υμίν γαρ λέγω τοις έθνεσιν. εφόσον μεν ειμί εγώ εθνών απόστολος, την διακονίαν μου δοξάζω, είπω παραζηλώσω μου την σάρκα, και σώσω τινάς εξ αυτών. ει γαρ η αποβολή αυτών καταλλαγή κόσμου, τις η πρόσληψις ειμή ζωή εκ νεκρών. ει δε η απαρχή αγία, και το φύραμα. και ει η ρίζα αγία, και οι κλάδοι. ει δε τινές των κλάδων εξεκλάσθησαν, συ δε αγριέλαιος ων ενεκεντρίσθης εν αυτοίς, και συγκοινωνός της ρίζης και της πιότητος της ελαίας εγένου, μη κατακαυχώ των κλάδων. ει δε κατακαυχάσαι, ου συ την ρίζαν βαστάζεις, αλλ η ρίζα σε. ερείς ουν. εξέκλάσθησαν κλάδοι, ίνα εγώ εγκεντρισθώ. καλώς τη απιστία εξεκλάσθησαν. συ δε τη πίστει έστηκας. μη υψηλοφρόνει, αλλά φοβού. ει γαρ ο θεός των κατά φύσιν κλάδων ουκ εφείσατο, μήπως ούδε σου φείσεται. ίδε ουν χρηστότητα και αποτομίαν θεού επί μεν τους πεσόντας αποτομίαν. επί δε σε χρηστότητα εάν επιμείνης τη χρηστότητι επεί και συ εκκοπήση. και εκείνοι δε εάν μη επιμείνωσι τη απιστία, εγκεντρισθήσονται. δυνατός γαρ εστίν ο θεός πάλιν εγκεντρίσαι αυτούς. ει γαρ συ εκ της κατά φύσιν εξεκόπης αγριελαίου, και παρά φύσιν ενεκεντρίσθης εις καλλιέλαιον, πόσω μάλλον ούτοι οι κατά φύσιν εγκεντρισθήσονται τη ιδία ελαίω. ου γαρ θέλω υμάς αγνοείν αδελφοί το μυστήριον τούτο , ίνα μη ήτε παρ εαυτοίς φρόνιμοι, ότι πώρωσις από μέρους τω ισραήλ γέγονεν, άχρις ου το πλήρωμα των εθνών εισέλθη, και ούτω πας ισραήλ σωθήσεται καθώς γέγραπται. ήξει εκ σιών ο ρυόμενος, και αποστρέψει ασεβείας από ιακώβ. και αύτη αυτοίς η παρ εμού διαθήκη, όταν αφέλωμαι τας αμαρτίας αυτών. κατά μεν το ευαγγέλιον εχθροί δι υμάς, κατά δε την εκλογήν αγαπητοί διά τους πατέρας. αμεταμέλητα γαρ τα χαρίσματα και η κλήσις του θεού. ώσπερ γαρ ποτέ και υμείς ηπειθήσατε τω θεώ, νυν δε ηλεήθητε τη τούτων απειθία, ούτω και ούτοι νυν ηπείθησαν τω υμετέρω ελέει, ίνα και αυτοί ελεηθώσι. συνέκλεισε γαρ ο θεός τους πάντας εις απείθειαν ίνα τους πάντας ελεήση. ω βάθος πλούτου και σοφίας και γνώσεως θεού, ως ανεξερεύνητα τα κρίματα αυτού, και ανεξιχνίαστοι αι οδοί αυτού. τις γαρ έγνω νούν κυρίου, η τις σύμβουλος αυτού εγένετο, η τις προέδωκεν αυτώ και ανταποδοθήσεται αυτώ. ότι εξ αυτού και δι αυτού και εις αυτόν τα πάντα, αυτώ η δόξα εις τούς αιώνας. αμήν.

Παρακαλώ ουν υμάς αδελφοί διά των οικτιρμών του θεού παραστήσαι τα σώματα υμών θυσίαν ζώσαν αγίαν ευάρεστον τω θεώ την λογικήν λατρείαν υμών. και μη συσχηματίζεσθε τω αιώνι τούτω, αλλά μεταμορφούσθε τη ανακαινώσει του νοός υμών εις το δοκιμάζειν υμάς τι το θέλημα του θεού το αγαθόν και ευάρεστον και τέλειον λέγω γαρ δια της χάριτος της δοθείσης μοι παντί τω όντι εν υμίν μη υπερφρονείν παρ ο δει φρονείν, αλλά φρονείν εις το σωφρονείν. εκάστω ως ο θεός εμέρισε μέτρον πίστεως, καθάπερ γαρ εν ενί σώματι μέλη πολλά έχομεν, τα δε μέλη πάντα ου την αυτήν έχει πράξιν, ούτως οι πολλοί εν σώμα εσμέν εν χριστώ, ο δε καθίς αλλήλων μέλη. έχοντες δε χαρίσματα κατά την χ´αριν την δοθείσαν ημίν διάφορα. είτε προφητείαν κατά την αναλογίαν της πίστεως. είτε διακονίαν εν τη διακονία. είτε ο διδάσκων εν τη διδασκαλία. είτε ο παρακαλών εν τη παρακλήσει. ο μεταδιδούς εν απλότητι. ο προϊστάμενος εν σπουδή. ο ελεών εν ιλαρότητι. η αγάπη ανυπόκριτος. αποστυγούντες το πονηρόν, κολλώμενοι τω αγαθώ. τη φιλαδελφία εις αλλήλους φιλόστοργοι. τη τιμή αλλήλους προηγούμενοι. τη σπουδή μη οκνηροί τω πνεύματι ζέοντες. τω κυρίω δουλεύοντες. τη ελπίδι χαίροντες. τη θλίψει υπομένοντες. τη προσευχή προσκαρτερούντες. ταις χρείαις των αγίων κοινωνούντες. την φιλοξενίαν διώκοντες. ευλογείτε τους διώκοντας υμάς, ευλογείτε και μη καταράσθε. χαίρειν μετά χαιρόντων, και κλαίειν μετά κλαιόντων. το αυτό εις αλλήλους φρονούντες. μη τα υψηλά φρονούντες, αλλά τοις ταπεινοίς συναπαγόμενοι. μη γίνεσθε φρόνιμοι παρ εαυτοίς. μηδενί κακόν αντί κακού αποδιδόντες. προνοούμενοι καλά ενώπιον πάντων ανθρώπων. ει δυνατόν το εξ υμών, μετά πάντων ανθρώπων ειρηνεύοντες. μη εαυτούς εκ δικούντες αγαπητοί αλλά δότε τόπον τη οργή. γέγραπται γαρ. εμοί εκδίκησις, εγώ ανταποδώσω λέγει κύριος. εάν ουν πεινά ο εχθρός σου, ψώμιζε αυτόν. εάν διψά πότιζε αυτόν. τούτο γαρ ποιών άνθρακας πυρός σωρεύσεις επί την κεφαλήν αυτού. μη νικώ υπό του κακού, αλλά νίκα εν τω αγαθώ το κακόν.

Πάσα ψυχή εξουσίαις υπερεχούσαι υποτασσέσθω. ου γαρ εστίν εξουσία ειμή υπό θεού. αι δε ούσαι εξουσίαι, υπό του θεού τεταγμέναι εισίν. ώστε ο αντιτασσόμενος τη εξουσία, τη του θεού διαταγή ανθέστηκεν. οι δε ανθεστηκότες, εαυτοίς κρίμα λήψονται. οι γαρ άρχοντες ουκ εισί φόβος των αγαθών έργων, αλλά των κακών. θέλεις δε μη φοβιέσθαι την εξουσίαν, το αγαθόν ποίει, και έξεις έπαινον εξ αυτής. θεού γαρ διάκονος εστί σοι εις το αγαθόν. εάν δε το κακόν ποιής, φοβού. ου γαρ εική την μάχαιραν φορεί. θεού γαρ διάκονος εστίν, έκδικος εις οργήν τω το κακόν πράσσοντι. διό ανάγκη υποτάσεσθε, ου μόνον διά την οργήν, αλλά και διά την συνείδησιν. διατούτο γαρ και φόρους τελείτε. λειτουργοί γαρ θεού εισίν εις αυτό τούτο προσκαρτερούντες. απόδοτε ουν πάσι τας οφειλάς. τω τον φόρον τον φόρον, τω το τέλος το τέλος, τω τον φόγον τον φόγον, τω την τιμήν την τιμήν. μηδενί μηδέν οφείλετε ειμή το αγαπάν αλλήλους. ο γαρ αγαπών τον έτερον, νόμον πεπλήρωκε. το γαρ ου μοιχεύσεις, ου φονεύσεις, ου κλέψεις, ουκ επιθυμήσεις, και ει τις ετέρα εντολή, εν τούτω τω λόγω ανακεφαλαιούται, εν τω αγαπήσεις τον πλησίον σου ως εαυτόν. η αγάπη του πλησίον κακόν ου κατεργάζεται. πλήρωμα ουν νόμου, η αγάπη. και τούτο ειδότες τον καιρόν, ότι ώρα ημάς ήδη εξ ύπνου εγερθήναι. νυν εγγύτερον ημών η σωτηρία η ότε επιστεύσαμεν. η νύξ προέκοψεν, η δε ημέρα ήγγικεν, αποθώμεθα ουν τα έργα του σκότους, και ενδυσώμεθα τα όπλα του φωτός, ως εν ημέρα ευσχημόνως περιπατήσωμεν. μη κώμοις και μέθαις, μη κοίταις και ασελγείαις, μη έριδι και ζήλω, αλλ εν δύσασθε τον κύριον ιησούν χριστόν, και της σαρκός πρόνοιαν μη ποιήσθε εις επιθυμίας.

Τον δε ασθενούντα τη πίστει προσλαμβάνεσθε, μη εις διακρίσεις διαλογισμών. ος μεν πιστεύει φαγείν πάντα, ο δε ασθενών λάχανα εσθίει. ο εσθίων τον μη εσθίοντα μη εξουθενείτω, και ο μη εσθίων τον εσθίοντα μη κρινέτω. ο θεός γαρ αυτών προσελάβετο. συ τις ει ο κρίνων αλλότριον οικέτην. τω ιδίω κυρίω στήκει η πίπτει. σταθήσεται δε. δυνατός γαρ εστίν ο θεός στήσαι αυτόν. ος μεν κρίνει ημέραν παρ ημέραν, ος δε κρίνει πάσαν ημέραν. έκαστος εν τω ιδίω νοΐ πληροφορείσθω. ο φρονών την ημέραν, κυρίω φρονεί. και ο μη φρονών την ημέραν, κυρίω ου φρονεί. και ο εσθίων, κυρίω εσθίει. ευχαριστεί γαρ τω θεώ. και ο μη εσθίων κυρίω ουκ εσθίει και ευχαριστεί τω θεώ. ουδείς γαρ ημών εαυτώ ζη, και ουδείς εαυτώ αποθνήσκει. εάν τε γαρ ζώμεν, τω κυρίω ζώμεν. εάν τε αποθνήσκωμεν, τω κυρίω αποθνήσκομεν. εάν τε ουν ζώμεν, εάν τε αποθνήσκωμεν, του κυρίου εσμέν. εις τούτο γαρ χριστός και απέθανε και ανέστη και έζησεν, ίνα και νεκρών και ζώντων κυριεύση. συ δε τι κρίνεις τον αδελφόν σου, η και συ τι εξουθενείς τον αδελφόν σου. πάντες γαρ παραστησόμεθα τω βήματι του χριστού. γέγραπται γαρ. ζω εγώ λέγει κύριος, ότι εμοί κάμψει παν γόνυ επουρανίωσν και επιγείων και καταχθονίων, και πάσα γλώσσα εξομολογήσεται τω θεώ. άρα ουν έκαστος ημών περί εαυτού λόγον δώσει τω θεώ. μηκέτι ουν αλλήλους κρίνωμεν. αλλά τούτο κρίνατε μάλλον, το μη τιθέναι πρόσκομμα τω αδελφώ η σκάνδαλον. οίδα και πέπεισμαι εν χριστώ ιησού, ότι ουδέν κοινόν δι αυτού, ειμή τω λογιζομένω τι κοινόν είναι, εκείνω κοινόν. ει δε διά βρώμα ο αδελφός σου λυπείται, ουκέτι κατά αγάπην περιπατείς. μη τω βρώματι σου εκείνον απόλλυε, υπέρ ου χριστός απέθανεν. μη βλασφημείσθω ουν υμών το αγαθόν. ου γαρ εστίν η βασιλεία του θεού βρώσις και πόσις, αλλά δικαιοσύνη και ειρήνη και χαρά εν πνεύματι αγίω. ο γαρ εν τούτοις δουλεύων τω χριστώ, ευάρεστος τω θεώ και δόκιμος τοις ανθρώποις. άρα ουν τα της ειρήνης διώκωμεν, και τα της οικοδομής της εις αλλήλους. μη ένεκεν βρώματος κατάλυε το έργον του θεού. πάντα μεν καθαρά, αλλά κακόν τω ανθρώπω τω διά προσκόμματος εσθίοντι. καλόν το μη φαγείν κρέα, μηδέ πιείν οίνον, μηδέ εν ω ο αδελφός σου προσκόπτει, η σκανδαλίζεται, η ασθενεί. συ πίστιν έχεις κατά σεαυτόν, έχε ενώπιον του θεού. μακάριος ο μη κρίνων εαυτόν εν ω δοκιμάζει. ο δε διακρινόμενος εάν φάγη, κατακέκριται ότι ουκ εκ πίστεως. παν δε ο ουκ εκ πίστεως αμαρτία εστι.

Οφείλομεν δε ημείς οι δυνατοί τα ασθενήματα των αδυνάτων βαστάζειν, και μη εαυτοίς αρέσκειν. έκαστος υμών τω πλησίον αρεσκέτω εις το αγαθόν προς οικοδομήν. και γαρ ο χριστός ουχ εαυτώ ήρεσεν, αλλά καθώς γέγραπται. οι ονειδισμοί των ονειδιζόντων σε επέπεσον επ εμέ. όσα γαρ προεγράφη εις την ημετέραν διδασκαλίαν προεγράφη, ίνα διά της υπομονής και διά της παρακλήσεως των γραφών την ελπίδα έχωμεν. ο δε θεός της υπομονής και της παρακλήσεως, δώη υμίν το αυτό φρονείν, εν αλλήλοις κατά χριστόν ιησούν, ίνα ομοθυμαδόν εν ενί στόματι δοξάζητε τον θεόν και πατέρα του κυρίου ημών ιησού χριστού. διό προσλαμβανεσθε αλλήλους, καθώς και ο χριστός προσελάβετο υμάς εις δόξαν θεού. λέγω δε χριστόν ιησούν διάκονον γεγενήσθαι περιτομής υπέρ αληθείας θεού εις το βεβαιώσαι τας επαγγελίας των πατέρων. τα δε έθνη υπέρ ελέους δοξάσαι τον θεόν καθώς γέγραπται. διά τούτο εξομολογήσομαι σοι εν έθνεσι κύριε, και τω ονόματι σου ψαλώ. και πάλιν λέγει. ευφράνθητε έθνη μετά του λαού αυτού. και πάλιν αινείτε τον κύριον πάντα τα έθνη, και επαινέσατε αυτόν πάντες οι λαοί. και πάλιν ησαΐας λέγει. έσται η ρίζα του ιεσσαί, και ο ανιστάμενος άρχειν εθνών, επ αυτώ έθνη ελπιούσι. ο δε θεός της ελπίδος πληρώσαι υμάς πάσης χαράς και ειρήνης εν τω πιστύειν εις το περισσεύειν υμάς εν τη ελπίδι εν δυνάμει πνεύματος αγίου. πέπεισμαι δε αδελφοί μου και αυτός εγώ περί υμών, ότι και αυτοί μεστοί εστέ αγαθωσύνης, πεπληρωμένοι πάσης γνώσεως, δυνάμενοι και άλλους νουθετείν. τολμηρότερον δε έγραψα υμίν αδελφοί από μένους, ως επαναμιμνήσκων υμάς διά την χάριν την δοθείσαν μοι υπό του θεού εις το είναι με λειτουργόν ιησού χριστού εις τα έθνη, ιερουργούντα το ευαγγέλιον του θεού. ίνα γένηται η προσφορά των εθνών ευπρόσδεκτος ηγιασμένη εν πνεύματι αγίω. έχω ουν καύχησιν εν χριστώ ιησού, τα προς τον θεόν. ου γαρ τολμήσω λαλείν τι ων ου κατειργάσατο χριστός δι εμού εις υπακοήν εθνών και λόγω και έργω εν δυνάμει σημείων και τεράτων εν δυνάμει πνεύματος θεού. ώστε με από ιερουσαλήμ και κύκλω μέχρι του ιλλυρικού πεπληρωκέναι το ευαγγέλιον του χριστού. ούτω δε φιλοτιμούμενον ευαγγελίζεσθαι, ουχ όπου ωνομάσθη χριστός, ίνα μη επ αλλότριον θεμέλιον οικοδομώ, αλλά καθώς γέγραπται. οις ουκ ανηγγέλη περί αυτού όψονται, και οι ουκ ακηκόασι συνήσουσι. διό και ενεκοπτόμην τα πολλά του ελθείν προς υμάς. νυνί δε μηκέτι τώπον έχων εν τοις κλίμασι τούτοις, επιποθείαν δε έχων του ελθείν προς υμάς από πολλών ετών, ως εάν πορεύωμαι εις την ισπανίαν, ελεύσομαι προς υμάς. ελπίζω γαρ διαπορευόμενος θεάσασθαι υμάς, και υφ υμών προπεμφθήναι εκεί, εάν υμών πρώτον επό μέρους εμπλησθώ. νυνί δε πορεύομαι εις ιερουσαλήμ, διακονών τοις αγίοις. ευδόκησαν γαρ μακεδωνία και αχαΐα. κοινωνίαν τινά ποιήσασθαι εις τους πτωχούς των αγίων των εν ιερουσαλήμ. ευδόκησαν γαρ και οφειλέται αυτών εισίν. ει γαρ τοις πνεύματικοίς αυτών εκοινώνησαν τα έθνη, οφείλουσι και εν τοις σαρκικοίς λειτουργήσαι αυτοίς. τούτο ουν επιτελέσας, και σφραγισάμενος αυτοίς τον καρπόν τούτον, απελεύσομαι δι υμών εις την ισπανίαν. οίδα δε ότι ερχόμενος προς υμάς εν πληρώματι ευλογίας του ευαγγελίου του χριστού ελεύσομαι. παρακαλώ δε υμάς αδελφοί διά του κυρίου ημών ιησού χριστού και διά της αγάπης του πνεύματος, συναγωνίσασθαι μοι εν ταις προσευχαίς υπέρ εμού προς τον θεόν, ίνα ρυσθώ από των απειθούντων εν τη ιουδαία, και ίνα η διακονία μου η εις ιερουσαλήμ ευπρόσδεκτος γένηται τοις αγίοις, ίνα εν χαρά έλθω προς υμάς διά θελήματος θεού, και συναναπαύσωμαι υμίν. ο δε θεός της ειρήνης μετά πάντων υμών. αμήν.

Συνίστημι δε υμίν φοίβην την αδελφήν ημών, ούσαν διάκονον της εκκλησίας της εν κεγχρεαίς, ίνα αυτήν προσδέξησθε εν κυρίω αξίως των αγίων, και παραστήτε αυτή εν ω αν υμών χρήζη πράγματι. και γαρ αύτη προστάτις πολλών εγενήθη και αυτού εμού. ασπάσασθε πρίσκιλλαν και ακύλαν τους συνεργούς μου εν χριστώ ιησού, οίτινες υπέρ της ψυχής μου τον εαυτών τράχηλον υπέθηκαν, οις ουκ εγώ μόνος ευχαριστώ, αλλά και πάσαι αι εκκλησίαι των εθνών, και την κατ οίκον αυτών εκκλησίαν. ασπάσασθε επαινετόν τον αγαπητόν μοι, ος εστίν απαρχή της αχαΐας εις χριστόν. ασπάσασθε μαριάμ, ήτις πολλά εκοπίασεν εις ημάς. ασπάσασθε ανδρόνικον και ιουνίαν τους συγγενείς μου, και συναιχμαλώτους μου, οίτινες εισίν επίσημοι εν τοις αποστόλοις, οι και προ εμού γεγόνασιν εν χριστώ. ασπάσασθε αμπλίαν τον αγαπητόν μου εν κυρίω. ασπάσασθε ουρβανόν τον συνεργόν ημών εν χριστώ, και στάχην τον αγαπητόν μου. ασπάσασθε απελλήν τον δόκιμον εν χριστώ. ασπάσασθε τους εκ των αριστοβούλου. ασπάσασθε ηρωδίωνα τον συγγενή μου. ασπάσασθε τους εκ των ναρκίσσου, τους όντας εν κυρίω. ασπάσασθε τρύφαιναν και τρυφώσαν τας κοπιώσας εν κυρίω. ασπάσασθε περσίδα την αγαπητήν, ήτις πολλά εκοπίασεν εν κυρίω. ασπάσασθε ρούφον τον εκλεκτόν εν κυρίω, και την μητέρα αυτού και εμού. ασπάσασθε ασύγκριτον, φλέγοντα, ερμάν, πατρόβαν ερμήν, και τους συν αυτοίς αδελφούς. ασπάσασθε φιλολόγον και ιουδίαν, νηρέαν και την αδελφήν αυτού, και ολυμπάν, και τους συν αυτοίς πάντας αγίους. ασπάσασθε αλλήλους εν φιλήματι αγίω. ασπάζονται υμάς αι εκκλησίαι του χριστού. παρακαλώ δε υμάς αδελφοί σκοπείν τους τας διχοστασίας και τα σκάνδαλα παρά την διδαχήν ην υμείς εμάθετε ποιούντας, και εκκλίνατε απ αυτών. οι γαρ τοιούτοι τω κυρίω ημών ιησού χριστώ ου δουλεύουσιν, αλλά τη εαυτών κοιλία, και διά της χρηστολογίας και ευλογίας εξαπατώσι τας καρδίας των ακάκων. η γαρ υμών υπακοή εις πάντας αφίκετο. χαίρω ουν το εφ υμίν. θέλω δε υμάς σοφούς μεν είναι εις το αγαθόν, ακεραίους δε εις το κακόν. ο δε θεός της ειρήνης συντρίψει τον σατανάν υπό τους πόδας υμών εν τάχει. η χάρις του κυρίου ημών ιησού χριστού μεθ υμών. ασπάζονται υμάς τιμόθεος ο συνεργός μου, και λούκιος, και ιάσων, και σωσίπατρος οι συγγενείς μου. ασπάζομαι υμάς εγώ τέρτιος ο γράψας την επιστολήν εν κυρίω. ασπάζεται υμάς γαΐος ο ξένος μου και της εκκλησίας όλης. ασπάζεται υμάς έραστος ο οικονόμος της πόλεως, και κούαρτος ο αδελφός. η χάρις του κυρίου ημών ιησού χριστού μετά πάντων υμών αμήν. τω δε δυναμένω υμάς στηρίξαι κατά το ευαγγέλιον μου και το κήρυγμα ιησού χριστού κατά αποκάλυψιν μυστηρίου χρόνοις αιωνίοις σεσιγημένου φανερωθέντος δε νυν διά τε γραφών προφητικών κατ επιταγήν του αιωνίου θεού εις υπακοήν πίστεως εις πάντα τα έθνη γνωρισθέντος, μόνω σοφώ θεώ διά ιησού χριστού, δόξα εις τους αιώνας αμήν.

Τέλος της προς ρωμαίους επιστολής.