Παύλος δέσμοις χριστού ιησού, και τιμόθεος ο αδελφός, φιλήμονι τω αγαπητώ και συνεργώ ημών, και απφία τη αγαπητή, και αρχίππω τω συστρατιώτη ημών, και τη κατ οίκον σου εκκλησία. χάρις υμίν και ειρήνη από θεού πατρός ημών και κυρίου ιησού χριστού· ευχαριστώ τω θεώ μου πάντοτε μνείαν σου ποιούμενος επί των προσευχών μου, ακούων σου την αγάπην και την πίστιν, ην έχεις προς τον κύριον ιησούν και εις πάντας τους αγίους, όπως η κοινωνία της πίστεως σου ενεργής γένηται εν επιγνώσει παντός έργου αγαθού του εν ημίν εις χριστόν ιησούν. χαράν γαρ έχομεν πολλήν και παράκλησιν επί τη αγάπη σου, ότι τα σπλάγχνα των αγίων αναπέπαυται διά σου αδελφέ. διό πολλήν εν χριστώ παρρησίαν έχων επιτάσσειν σοι το ανήκον, διά την αγάπην μάλλον παρακαλώ, τοιούτος ων ως παύλος πρεσβύτης, νυνί δε και δέσμιος ιησού χριστού. παρακαλώ σε περί του εμού τέκνου, ον εγέννησα εν τοις δεσμοίς μου ονήσιμον τον ποτέ σοι άχρηστον, νυνί δε σοι και εμοί εύχρηστον, ον ανέπεμψα. συ δε αυτόν του τέστι τα εμά σπλάγχνα προσλαβού. ον εγώ εβουλόμην προς εμαυτόν κατέχειν, ίνα υπέρ σου διακονή μοι εν τοις λεσμοίς του ευαγγελίου. χωρίς δε της σης γνώμης ουδέν ηθέλησα ποιήσαι, ίνα μη ως κατά ανάγκην το αγαθόν σου η, αλλά κατά εκούσιον. τάχα γαρ διατούτο εχωρίσθη προς ώραν, ίνα αιώνιον αυτόν απέχης, ουκέτι ως δούλον, αλλ υπέρ δούλον αδελφόν αγαπητόν, μάλιστα εμοί, πόσω δε μάλλον σοι και εν σαρκί και εν κυρίω. ει ουν εμέ έχεις κοινωνόν, προσλαβού αυτόν ως εμέ. ει δε τι ηδίκησε σε, η οφείλει, τούτο εμοί ελλόγει. εγώ παύλος έγραψα τη εμή χειρί, εγώ αποτίσω, ίνα μη λέγω σοι ότι και σεαυτόν μοι προσοφείλεις. ναι αδελφέ εγώ σου οναίμην εν κυρίω, ανάπαυσον μου τα σπλάγχνα εν κυρίω. πεποιθώς τη υπακοή σου έγραψα σοι, ειδώς ότι και υπέρ ο λέγω ποιήσεις. άμα δε και ετοίμαζε μοι ξενίαν, ελπίζω γαρ ότι διά των προσευχών υμών χαρισθήσομαι υμίν. ασπάζονται σε επαφράς ο συναιχμάλωτος μου εν χριστώ, μάρκος, αρίσταρχος, δημάς, λουκάς οι συνεργοί μου. η χάρις του κυρίου ημών ιησού χριστού μετά του πνεύματος υμών. αμήν.

Τέλος της προς φιλήμονα επιστολής.