Ιούδας χριστού ιησού δούλος αδελφός δε ιακώβου τοις εν θεώ πατρί ηγιασμένοις, και ιησού χριστώ τετηρημένοις κλητοίς. έλεος υμίν και ειρήνη και αγάπη πληθυνθείη· αγαπητοί πάσαν σπουδήν ποιούμενος γράφειν υμίν περί της κοινής σωτηρίας, ανάγκην έσχον γράψαι υμίν, παρακαλών επαγωνίζεσθαι άπαξ παραδοθείση τοις αγίοις πίστει. παρεισέδυσαν γαρ τινές άνθρωποι οι πάλαι προγεγραμμένοι εις τούτο το κρίμα ασεβείς, την του θεού ημών χάριν μετατιθέντες εις ασέλγειαν, και τον μόνον θεόν και δεσπότην τον κύριον ημών ιησούν χριστόν αρνούμενοι. υπομνήσαι δε υμάς βούλομαι ειδότας υμάς άπαξ τούτο, ότι ο κύριος λαόν εκ γης αιγύπτου σώσας, το δεύτερον τους μη πιστεύσαντας απώλεσεν αγγέλους τε τους μη τηρήσαντας την εαυτών αρχήν, αλλά απολιπόντας το ίδιον οικητήριον εις κρίσιν μεγάλης ημέρας δεσμοίς αϊδίοις υπό ζόφον τετήρηκεν. ως σόδομα και γόμορρα και αι περί αυτάς πόλεις τον όμοιον τούτοις τρόπον εκπορνεύσασαι, και απελθούσαι οπίσω σαρκός ετέρας πρόκεινται δείγμα πυρός αιωνίου, δίκην υπέχουσαι. ομοίως μέντοι και ούτοι ενυπνιαζόμενοι σάρκα μεν μιαίνουσι, κυριότητα δε αθετούσι, δόξας δε βλασφημούσιν. ο δε μιχαήλ ο αρχάγγελος ότε τω διαβόλω διακρινόμενος διελέγετο περί του μωϋσέος σώματος, ουκ ετόλμησε κρίσιν ενενεγκείν βλασφημίας, αλλ είπεν επιτιμήσαι σε κύριος. ούτοι δε όσα μεν ουκ οίδασι βλασφημούσιν, όσα δε φυσικώς ως τα άλογα ζώα επιστανται, εν τούτοις φθείρονται. ουαί αυτοίς ότι τη οδώ του κάϊν επορεύθησαν, και τη πλάνη του βαλαάμ μισθού εξεχύθησαν, και τη αντιλογία του κορέ απώλοντο. ούτοι εισίν εν ταις αγάπαις υμών σπιλάδες συνευωχούμενοι υμίν, αφόβως εαυτούς ποιμαίνοντες, νεφέλαι άνυδροι υπό ανέμων παραφερόμεναι, δένδρα φθινοπώρινα άκαρπα, δις αποθανόντα, εκριζωθέντα, κύματα άγρια θαλάσσης επαφρίζοντα τας εαυτών αισχύνας, αστέρες πλανήται, οις ο ζόφος του σκότους εις αιώνα τετήρηται. προεφήτευσε δε και τούτοις έβδομος από αδάμ ενώχ, λέγων. ιδού ήλθε κύριος εν αγίαις μυριάσιν αυτού ποιήσαι κρίσιν κατά πάντων, και ελέγξαι πάντας τους ασεβείς αυτών περί πάντων των έργων ασεβείας αυτών ων ησέβησαν, και περί πάντων των σκληρών ων ελάλησαν κατ αυτού αμαρτωλοί ασεβείς. ούτοι εισί γογγυσταί μεμψίμοιροι, κατά τας επιθυμίας αυτών πορευόμενοι, και το στόμα αυτών λαλεί υπέρογκα, θαυμάζοντες πρόσωπα ωφελείας χάριν. υμείς δε αγαπητοί μνήσθητε των ρημάτων των προειρημένων υπό των αποστόλων του κυρίου ημών ιησού χριστού, ότι έλεγον υμίν, ότι εν εσχάτω χρόνω έσονται εμπαίκται κατά τας επιθυμίας εαυτών πορευόμενοι των ασεβειών. ούτοι εισίν οι αποδιορίζοντες, ψυχικοί, πνεύμα μη έχοντες. υμείς δε αγαπητοί τη αγιωτάτη ημών πίστει εποικοδομούντες εαυτούς εν πνεύματι αγίω προσευχόμενοι, εαυτούς εν αγάπη θεού τηρήσατε, προσδεχόμενοι το έλεος του κυρίου ημών ιησού χριστού εις ζωήν αιώνιον. και ους μεν ελεείτε διακρινόμενοι, ους δε εν φόβω σώζετε εκ του πυρός αρπάζοντες, {} μισούντες και τον από της σαρκός εσπιλωμένον χιτώνα. τω δε δυναμένω φυλάξαι αυτούς απταίστους και στήσαι κατ ενώπιον της δόξης αυτού αμώμους εν αγαλλιάσει, {} μόνω σοφώ σωτήρι ημών, δόξα και μεγαλωσύνη, κράτος και εξουσία, και νυν και εις πάντας τους αιώνας. αμήν.

Τέλος της του αγίου ιούδα καθολικής επιστολής.