Ιάκωβος θεού και κυρίου ιησού χριστου δούλος ταις δώδεκα φυλαίς ταις εν τη διασπορά, χαίρειν. πάσαν χαράν ηγήσασθε αδελφοί μου όταν πειρασμοίς περιπέσητε ποικίλοις, γινώσκοντες ότι το δοκίμιον υμών της πίστεως κατεργάζεται υπομονήν. η δε υπομονή έργον τέλειον εχέτω, ίνα ήτε τέλειοι και ολόκληροι εν μηδενί λειπόμενοι. ει δε τις υμών λείπεται σοφίας, αιτείτω παρά του διδόντος θεού πάσιν απλώς και ουκ ονειδίζοντος, και δοθήσεται αυτώ. αιτείτω δε εν πίστει μηδέν διακρινόμενος. ο γαρ διακρινόμενος έοικε κλύδωνι θαλάσσης ανεμιζομένω και ριπιζομένω. μη γαρ οιέσθω ο άνθρωπος εκείνος ότι λήψεται τι παρά του κυρίου. ανήρ δίψυχος ακατάστατος εν πάσαις ταις οδοίς αυτού. καυχάσθω δε ο αδελφός ο ταπεινός εν τω ύψει αυτού, ο δε πλούσιος εν τη ταπεινώσει αυτού. ότι ως άνθος χόρτου παρελεύσεται. ανέτειλε γαρ ο ήλιος συν τω καύσωνι, και εξήρανε τον χόρτον και το άνθος αυτού εξέπεσε, και η ευπρέπεια του προσώπου αυτού απώλετο. ούτω και ο πλούσιος εν ταις πορείαις αυτού μαρανθήσεται. μακάριος ανήρ ος υπομενεί πειρασμόν, ότι δόκιμος γενόμενος λήψεται τον στέφανον της ζωής, ον επηγγείλατο ο κύριος τοις αγαπώσιν αυτόν. μηδείς πειραζόμενος λεγέτω ότι από θεού πειράζομαι. ο γαρ θεός απείραστος εστί κακών. πειράζει δε αυτός ουδένα. έκαστος δε πειράζεται υπό της ιδίας επιθυμίας εξελκόμενος και δελεαζόμενος. είτα η επιθυμία συλλαβούσα τίκτει αμαρτίαν, η δε αμαρτία αποτελεσθείσα αποκύει θάνατον. μη πλανάσθε αδελφοί μου αγαπητοί. πάσα δόσις αγαθή και παν δώρημα τέλειον άνωθεν εστί καταβαίνον από του πατρός των φώτων, παρ ω ουκ ένι παραλλαγή η τροπής αποσκίασμα. βουληθείς απεκύησεν ημάς λόγω αληθείας, εις το είναι ημάς απαρχήν τινά των αυτού κτισμάτων. ώστε αδελφοί μου αγαπητοί, έστω πας άνθρωπος ταχύς εις το ακούσαι, βραδύς εις το λαλήσαι, βραδύς εις οργήν. οργή γαρ ανδρός δικαιοσύνην θεού ου κατεργάζεται. διό αποθέμενοι πάσαν ρυπαρίαν και περισσείαν κακίας, εν πραότητι δέξασθε τον έμφυτον λόγον τον δυνάμενον σώσαι τας ψυχάς υμών. γίνεσθε δε ποιηταί λόγου και μη μόνον ακροαταί παραλογιζόμενοι εαυτούς, ότι ει τις ακροατής λόγου εστί και ου ποιητής, ούτος έοικεν ανδρί κατανοούντι το πρόσωπον της γενέσεως αυτού εν εσόπτρω. κατενόησε γαρ εαυτόν και απελήλυθε, και ευθέως επελάθετο οποίος ην. ο δε παρακύψας εις νόμον τέλειον τον της ελευθερίας και παραμείνας, ούτος ουκ ακροατής επιλησμονής γενόμενος, αλλά ποιητής έργου, ούτος μακάριος εν τη ποιήσει αυτού έσται. ει τις δοκεί θρήσκος εν υμίν είναι μη χαλιναγωγών γλώσσαν αυτού, αλλά απατών καρδίαν αυτού, τούτου μάταιος η θρησκεία. θρησκεία καθαρά και αμίαντος παρά θεώ και πατέρι αύτη εστίν. επισκέπτεσθαι ορφανούς και χήρας εν τη θλίψει αυτών, άσπιλον εαυτόν τηρείν από του κόσμου.

Αδελφοί μου μη εν προσωποληψίαις έχετε την πίστιν του κυρίου ημών ιησού χριστού της δόξης. εάν γαρ εισέλθη εις την συναγωγήν υμών ανήρ χρυσοδακτύλιος εν εσθήτι λαμπρά, εισέλθη δε και πτωχός εν ρυπαρά εσθήτι και επιβλέψητε επί τον φορούντα την εσθήτα την λαμπράν, και είπητε αυτώ, συ κάθου ώδε καλώς, και τω πτωχώ είπητε συ στήθι εκεί, η κάθου ώδε υπό το υποπόδιον μου, και ου διεκρίθητε εν εαυτοίς και εγένεσθε κριταί διαλογισμών πονηρών. ακούσατε αδελφοί μου αγαπητοί ουχ ο θεός εξελέξατο τους πτωχούς του κόσμου πλουσίους εν πίστει, και κληρονόμους της βασιλείας, ης επηγγείλατο τοις αγαπώσιν αυτόν. υμείς δε ητοιμάσατε τον πτωχόν. ουχ οι πλούσιοι καταδυναστεύουσιν υμων, και αυτοί έλκουσιν υμάς εις κριτήρια. ουκ αυτοί βλασφημούσι το καλόν όνομα το επικληθέν εφ υμάς. ει μέντοι νόμον τελείτε βασιλεικόν κατά την γραφήν, αγαπήσεις τον πλησίον σου ως εαυτόν, καλώς ποιείτε. ει δε προσωποληπτείτε αμαρτίαν εργάζεσθε, ελεγχόμενοι υπό του νόμου ως παραβάται, όστις γαρ όλον τον νόμον τηρήσει, πταίσει δε εν ενί, γέγονε πάντων ένοχος. ο γαρ ειπών μη μοιχεύσης, είπε και μη φονεύσης. ει δε ου μοιχεύσεις, φονεύσεις δε, γέγονας παραβάτης νόμου. ούτω λαλείτε και ούτω ποιείτε ως διά νόμου ελευθερίας μέλλοντες κρίνεσθαι η γαρ κρίσις ανίλεως τω μη ποιήσαντι έλεος. κατακαυχάται έλεον κρίσεως. τι το όφελος αδελφοί μου εάν πίστιν λέγη τις έχειν, έργα δε μη έχη. μη δύναται η πίστις σώσαι αυτόν. εάν δε αδελφός η αδελφή γυμνοί υπάρχωσι και λειπόμενοι ώσι της εφημέρου τροφής, είπη δε τις αυτοίς εξ υμών, υπάγετε εν ειρήνη θερμαίνεσθε και χορτάζεσθε, μη δώτε δε αυτοίς τα επιτήδεια του σώματος, τι το όφελος. ούτω και η πίστις εάν μη έργα εχη νεκρά εστί καθ εαυτήν. αλλ ερεί τις. συ πίστιν έχεις, καγώ έργα έχω δείξον μοι την πίστιν σου εκ των έργων σου, καγώ δείξω σοι εκ των έργων μου την πίστιν μου. συ πιστεύεις ότι ο θεός εις εστί, καλώς ποιείς, και τα δαιμόνια πιστεύουσι και φρίσσουσι. θέλεις δε γνώναι ω άνθρωπε κενέ ότι η πίστις χωρίς των έργων νεκρά εστί. αβραάμ ο πατήρ ημών ουκ εξ έργων εδικαιώθη, ανενέγκας ισαάκ τον υιόν αυτού επί το θυσιαστήριον. βλέπεις ότι η πίστις συνήργει τοις έργοις αυτού, και εκ των έργων η πίστις ετελειώθη. και επληρώθη η γραφή η λέγουσα. επίστευσε δε αβραάμ τω θεώ και ελογίσθη αυτώ εις δικαιοσύνην, και φίλος θεού εκλήθη. οράτε τοίνυν ότι εξ έργων δικαιούται άνθρωπος, και ουκ εκ πίστεως μόνον. ομοίως δε και ραάβ η πόρνη ουκ εξ έργων εδικαιώθη υποδεξαμένη τους αγγέλους και ετέρα οδώ εκβαλούσα. ώσπερ γαρ το σώμα χωρίς πνεύματος νεκρόν εστίν, ούτω και η πίστις χωρίς των έργων νεκρά εστί.

Μη πολλοί διδάσκαλοι γίνεσθε αδελφοί μου, ειδότες ότι μείζον κρίμα ληψόμεθα. πολλά γαρ πταίομεν άπαντες. ει τις εν λόγω ου πταίει, ούτος τέλειος ανήρ. δυνατός χαλιναγωγήσαι και όλον το σώμα. ίδε των ίππων τούς χαλινούς εις τα στόματα βάλλομεν προς το πείθεσθαι αυτούς ημίν, και όλον το σώμα αυτών μετάγομεν. ιδού και τα πλοία τηλικαύτα όντα και υπό σκληρών ανέμων ελαυνόμενα, μετάγεται υπό ελαχίστου πηδαλίου, όπου αν η ορμή του ευθύνοντο βούληται. ούτω και η γλώσσα μικρόν μέλος εστί, και μεγαλαυχεί. ιδού ολίγον πυρ ηλίκην ύλην ανάπτει, και η γλώσσα πυρ, ο κόσμος της αδικίας. ούτως η γλώσσα καθίσταται εν τοις μέλεσιν ημών, η σπιλούσα όλον το σώμα, και φλογίζουσα τον τροχόν της γενέσεως και φλογιζομένη υπό της γεέννης. πάσα γαρ φύσις θηρίων τε και πετεινών ερπετών τε και εναλίων δαμάζεται και δεδάμασται τη φύσει τη ανθρωπίνη, την δε γλώσσαν ουδείς δύναται ανθρώπων δαμάσαι. ακατάσχετον κακόν μεστή ιού θανατηφόρου. εν αυτή ευλογούμεν τον θεόν και πατέρα, και εν αυτή καταρώμεθα τους ανθρώπους τους καθ ομοίωσιν θεού γεγονότας. εκ του αυτού στόματος εξέρχεται ευλογία και κατάρα. ου χρή αδελφοί μου αγαπητοί ταύτα ούτως γίνεσθαι. μήτι η πηγή εκ της αυτής οπής βρύει το γλυκύ και το πικρόν. μη δύναται αδελφοί μου συκή ελαίας ποιήσαι, η άμπελος σύκα. ούτως ουδεμία πηγή αλικόν και γλυκύ ποιήσαι ύδωρ. ει τις σοφός και επιστήμων εν υμίν, δειξάτω εκ της καλής αναστροφής τα έργα αυτού εν πραύτητι σοφίας. ει δε ζήλον πικρόν έχετε και ερίθειαν εν τη καρδία υμών, μη κατακαυχάσθε και ψεύδεσθε κατά της αληθείας. ουκ έστιν αύτη η σοφία άνωθεν κατερχομένη, αλλ επίγειος ψυχική δαιμονιώδης. όπου γαρ ζήλος και ερίθεια, εκεί ακαταστασία και παν φαύλον πράγμα. η δε άνωθεν σοφία πρώτον μεν αγνή εστίν, έπειτα ειρηνική, επιεικής, ευπειθής, μεστή ελέους καρπών αγαθών, αδιάκριτος και ανυπόκριτος. καρπός δε της δικαιοσύνης εν ειρήνη σπείρεται τοις ποιούσιν ειρήνην.

Πόθεν πόλεμοι και μάχαι εν υμίν, ουκ εντεύθεν εκ των ηδονών υμών των στρατευομένων εν τοις μέλεσιν υμών. επιθυμείτε και ουκ έχετε, φονεύετε και ζηλούτε, και ου δύνασθε επιτυχείν. μάχεσθε και πολεμείτε και ουκ έχετε, διά το μη αιτείσθαι υμάς. αιτείτε και ου λαμβάνετε, διότι κακώς αιτείσθε, ίνα εν ταις ηδοναίς υμών δαπανήσητε. μοιχοί και μοιχαλίδες ουκ οίδατε ότι η φιλία του κόσμου έχθρα του θεού εστίν. ος αν ουν βουληθή φίλος είναι του κόσμου, εχθρός του θεού καθίσταται η δοκείτε ότι κενώς η γραφή λέγει προς φθόνον επιποθεί το πνεύμα {ιο} κατώκησεν εν ημίν. μείζονα δε δίδωσι χάριν. διό λέγει. κύριος υπερηφάνοις αντιτάσσεται, ταπεινοίς δε δίδωσι χάριν. υποτάγητε ουν τω θεώ, αντίστητε τω διαβόλω και φεύξεται αφ υμών. εγγίσατε τω θεώ και εγγιεί υμίν. καθαρίσατε χείρας αμαρτωλοί, και αγνίσατε καρδίας δίψυχοι. ταλαιπωρήσατε και πενθήσατε και κλαύσατε. ο γέλως υμών εις πένθος μεταστραφήτω, και η χαρά εις κατήφειαν. ταπεινώθητε ενώπιον του κυρίου, και υψώσει υμάς, μη καταλαλείτε αλλήλων αδελφοί, ο καταλαλών αδελφού και κρίνων τον αδελφόν αυτού, καταλαλεί νόμου και κρίνει νόμον. ει δε νόμον κρίνεις, ουκ ει ποιητής νόμου αλλά κριτής. εις εστίν ο νομοθέτης ο δυνάμενος σώσαι και απολέσαι. συ δε τις ει ος κρίνεις τον έτερον. άγε νυν οι λέγοντες σήμερον και αύριον πορευσώμεθα εις τήνδε την πόλιν, και ποιήσωμεν εκεί ενιαυτόν ένα, και εμπορευσώμεθα και κερδήσωμεν, οίτινες ουκ επίστασθε το της αύριον. ποία γαρ η ζωή υμών, ατμίς γαρ έσται η προς ολίγον φαινομένη. έπειτα δε και αφανιζομένη, αντί του λέγειν υμάς, εάν ο κύριος θελήση και ζήσωμεν, και ποιήσωμεν τούτο η εκείνο. νυν δε καυχάσθε εν ταις αλαζονείαις υμών. πάσα καύχησις τοιαύτη πονηρά εστίν. ειδότι ουν καλόν ποιείν και μη ποιούντι, αμαρτία αυτώ εστίν.

Αγε νυν οι πλούσιοι, κλαύσατε ολολύζοντες επί ταις ταλαιπωρίαις υμών ταις επερχομέναις. ο πλούτος υμών σέσηπε, και τα ιμάτια υμών σητόβρωτα γέγονεν. ο χρυσός υμών και ο άργυρος κατίωται, και ο ιός αυτών εις μαρτύριον υμίν έσται, και φάγεται τας σάρκας υμών. ως πυρ εθησαυρίσατε εν εσχάταις ημέραις. ιδού ο μισθός των εργατών των αμησάντων τας χώρας υμών ο απεστερημένος υφ υμών κράζει, και αι βοαί των θερισάντων εις τα ώτα κυρίου σαβαώθ εισεληλύθασιν. ετρυφήσατε επί της γης, και εσπαταλήσατε. εθρέψατε τας καρδίας υμών ως εν ημέρα σφαγής. κατεδικάσατε, εφονεύσατε τον δίκαιον, ουκ αντιτάσσεται υμίν. μακροθυμήσατε ουν αδελφοί έως της παρουσίας του κυρίου. ιδού ο γεωργός εκδέχεται τον τίμιον καρπόν της γης μακροθυμών επ αυτόν, έως αν λάβη υετόν πρώιμον και όψιμον. μακροθυμήσατε και υμείς, στηρίξατε τας καρδίας υμών, ότι η παρουσία του κυρίου ήγγικε. μη στενάζετε κατ αλλήλων αδελφοί, ίνα μη κριθήτε. ιδού ο κριτής προ των θυρών έστηκεν. υπόδειγμα λάβετε αδελφοί μου της κακοπαθείας και της μακροθυμίας τους προφήτας, οι ελάλησαν τω ονόματι κυρίου. ιδού μακαρίζομεν τους υπομένοντας. την υπομονήν ιώβ ηκούσατε, και το τέλος κυρίου είδετε, ότι πολυεύσπλαγχνος εστί και οικτίρμων. προ πάντων δε αδελφοί μου μη ομνύετε, μήτε τον ουρανόν μήτε την γην, μήτε άλλον τινά όρκον ήτω δε υμών το ναι ναι, και το ου, ου, ίνα μη εις υπόκρισιν πέσητε. κακοπαθεί τις εν υμίν προσευχέσθω. ευθυμεί τις. ψαλλέτω. ασθενεί τις εν υμίν, προσκαλεσάτω τους πρεσβυτέρους της εκκλησίας, και προσευξάσθωσαν επ αυτόν αλείψαντες αυτόν ελαίω εν τω ονόματι του κυρίου. και η ευχή της πίστεως σώσει τον κάμνοντα, και εγερεί αυτόν ο κύριος, καν αμαρτίας η πεποιηκώς, αφεθήσεται αυτώ. εξομολογείσθε αλλήλοις τα παραπτώματα, και εύχεσθε υπέρ αλλήλων όπως ιαθήτε. πολύ ισχύει δέησις δικαίου ενεργουμένη. ηλίας άνθρωπος ην ομοιοπαθής ημίν και προσευχή προσήυξατο του μη βρέξαι και ουκ έβρεξεν επί της γης ενιαυτούς τρείς και μήνας εξ. και πάλιν προσηύξατο και ο ουρανός υιετόν έδωκε, και η γη εβλάστησε τον καρπόν αυτής. αδελφοί εάν τις εν υμίν πλανηθή από της αληθείας και επιστρέψη τις αυτόν, γινωσκέτω ότι ο επιστρέψας αμαρτωλόν εκ πλάνης οδού αυτού, σώσει ψυχήν εκ θανάτου, και καλύψει πλήθος αμαρτιών.

Τέλος της του αγίου ιακώβου καθολικής επιστολής.