Σίμων πέτρος δούλος και απόστολος ιησού χριστού τοις ισότιμον ημίν λαχούσι πίστιν εν δικαιοσύνη του θεού ημών και σοτήρος ιησού χριστού. χάρις υμίν και ειρήνη πληθυνθείη εν επιγνώσει του θεού και χριστού ιησού του κυρίου ημών. ως πάντα ημίν της θείας δυνάμεως αυτού τα προς ζωήν και ευσέβειαν δεδωρημένης διά της επιγνώσεως του καλέσαντος ημάς διά δόξης και αρετής. δι ων τα τίμια ημίν και μέγιστα επαγγέλματα δεδώρηται, ίνα δια τούτων γένησθε θείας κοινωνοί φύσεως, αποφυγόντες της εν κόσμω εν επιθυμία φθοράς και αυτό τούτο δι σπουδήν πάσαν παρεισενέγκαντες επιχορηγήσατε εν τη πίστει υμών την αρετήν, εν δε τη αρετή την γνώσιν, εν δε τη γνώσει την εγκράτειαν, εν δε τη εγκρατεία την υπομονήν, εν δε τη υπομονή την ευσέβειαν, εν δε τη ευσεβεία την φιλαδελφίαν, εν δε τη φιλαδελφία την αγάπην. ταύτα γαρ υμίν υπάρχοντα και πλεονάζοντα ουκ αργούς ουδέ ακάρπους καθίστησιν εις την του κυρίου ημών ιησού χριστού επίγνωσιν. ω γαρ μη πάρεστι ταύτα, τυφλός εστί μυωπάζων, λήθην λαβών του καθαρισμού των πάλαι αυτού αμαρτιών. διό μάλλον αδελφοί σπουδάσατε βεβαίαν υμών την κλήσιν και εκλογήν ποιείσθαι. ταύτα γαρ ποιούντες ουμή πταίσητε ποτέ. ούτω γαρ πλουσίως επιχορηγηθήσεται υμίν η είσοδος εις την αιωνίαν βασιλείαν του κυρίου ημών ιησού χριστού. διό ουκ αμελήσω αεί υμάς υπομιμνήσκειν περί τούτων, καίπερ ειδότας και εστηριγμένους εν τη παρούση αληθεία. δίκαιον δε ηγούμαι εφόσον ειμί εν τούτω τω σκηνώματι διεγείρειν υμάς εν υπομνήσει, ειδώς ότι ταχινή εστίν η απόθεσις του σκηνώματος μου, καθώς και ο κύριος ημών ιησούς χριστός εδήλωσε μοι. σπουδάσω δε και εκάστοτε έχειν υμάς μετά την εμήν έξοδον, την τούτων μνήμην ποιείσθαι. ου γαρ σεσοφισμένοις μύθοις εξακολουθήσαντες εγνωρίσαμεν υμίν την του κυρίου ημών ιησού χριστού δύναμιν και παρουσίαν, αλλ επόπται γεννηθέντες της εκείνου μεγαλειότητος. λαβών γαρ παρά θεού πατρός τιμήν και δόξαν, φωνής ενεχθείσης αυτώ τοιάσδε υπό της μεγαλοπρεπούς δόξης. ούτος εσιτ´ν ο υιός μου ο αγαπητός, εις ον εγώ ευδόκησα. και ταύτην την φωνήν ημείς ηκούσαμεν εξ ουρανού ενεχθείσαν, συν αυτώ όντες εν τω όρει τω αγίω. και έχομεν βεβαιότερον τον προφητικόν λόγον. ω καλώς ποιείτε προσέχοντες ως λύχνω φαίνοντι εν αυχμηρώ τόπω, έως ου ημέρα διαυγάσει, και φωσφόρος ανατείλη εν ταις καρίαις υμών. τούτο πρώτον γινώσκοντες ότι πάσα προφητεία γραφής ιδίας επιλύσεως ου γίνεται ου γαρ θελήματι ανθρώπου ηνέχθη ποτέ προφητεία, αλλά υπό πνεύματος αγίου φερόμενοι ελάλησαν άγιοι θεού άνθρωποι.

Εγένοντο δε και ψευδοπροφήται εν τω λαώ, ως και εν υμίν έσονται ψευδοδιδάσκαλοι, οίτινες παρεισάξουσιν αιρέσεις απωλείας, και τον αγοράσαντα αυτούς δεσπότην αρνούμενοι, επάγοντες εαυτοίς ταχινήν απώλειαν. και πολλοί εξακολουθήσουσιν αυτών ταις ασελγείαις, δι ους η οδός της αληθείας βλασφημηθήσεται, και εν πλεονεξία πλαστοίς λόγοις υμάς εμπορεύσονται. οις το κρίμα έκπαλαι ουκ αργεί και η απώλεια αυτών ου νυστάξει. ει γαρ ο θεός αγγέλων αμαρτησάντων ουκ εφείσατο, αλλά σειραίς ζόφου ταρταρώσας παρέδωκεν εις κρίσιν τηρουμένους, και αρχαίου κόσμου ουκ εφείσατο, αλλά όγδοον νώε δικαιοσύνης κήρυκα εφύλαξε, κατακλυσμόν κόσμω ασεβών επάξας, και πόλεις σοδόμων και γομόρρας τεφρώσας καταστροφή κατέκρινεν, υπόδειγμα μελλόντων ασεβείν τεθεικώς, και δίκαιον λώτ καταπονούμενον υπό της των αθέσμων εν ασελγεία αναστροφής ερρύσατο. βλέμματι γαρ και ακοή ο δίκαιος, εγκατοικών εν αυτοίς ημέραν εξ ημέρας ψυχήν δικαίαν ανόμοις έργοις εβασάνιζεν. οίδε κύριος ευσεβείς εκ πειρασμών ρύεσθαι, αδίκους δε εις ημέραν κρίσεος κολαζομένους τηρείν μάλιστα δε τους οπίσω σαρκός εν επιθυμία μιασμού πορευομένους και κυριότητας καταφρονούντας τολμηταί, αυθάδεις δόξας ου τρέμουσι βλασφημούντες, όπου άγγελοι ισχύι και δυνάμει μείζονες όντες ου φέρουσι κατ αυτών παρά κυρίω βλάσφημον κρίσιν. ούτοι δε ως άλογα ζώα φυσικά γεγενημένα εις άλωσιν και φθοράν εν οις αγνοούσι βλασφημούντες, εν τη φθορά αυτών καταφθαρήσονται, κομιούμενοι μισθόν αδικίας. ηδονήν ηγούμενοι την εν ημέρα τρυφήν, σπίλοι και μώμοι, εντρυφώντες εν ταις απάταις αυτών συνευωχούμενοι υμίν, οφθαλμούς έχοντες μεστούς μοιχαλίδος και ακαταπαύστους αμαρτίας, δελεάζοντες ψυχάς αστηρίκτους, καρδίαν γεγυμνασμένην πλεονεξίας έχοντες, κατάρας τέκνα, καταλειπόντες ευθείαν οδόν επλανήθησαν, εξακολουθήσαντες τη οδώ του βαλαάμ του βοσόρ, ος μισθόν αδικίας ηγάπησεν έλεγξιν, δε έσχεν ιδίας παρανομίας. υποζύγιον άφωνον εν ανθρώπου φωνή φθεγξάμενον, εκώλυσε την του προφήτου παραφρονίαν. ούτοι εισί πηγαί άνυδροι, νεφέλαι υπό λαίλαπος ελαυνόμεναι, οις ο ζόφος του σκότους εις αιώνα τετήρηται. υπέρογκα γαρ ματαιότητος φθεγγόμενοι δελεάζουσιν εν επιθυμίαις σαρκός ασελγείαις τους ολίγον αποφυγόντας τους εν πλάνη αναστρεφομένους ελευθερίαν αυτοίς επαγγελλόμενοι, αυτοί δούλοι υπάρχοντες της φθοράς. ω γαρ τις ήττηται τούτω και δεδούλωται οι γαρ αποφυγόντες τα μιάσματα του κόσμου εν επιγνώσει του κυρίου και σωτήρος ιησού χριστού, τούτοις δε πάλιν εμπλακέντες ηττώνται, γέγονεν αυτοίς τα έσχατα χείρονα των πρώτων. κρείττον γαρ ην αυτοίς μη επεγνωκέναι την οδόν της δικαιοσύνης, η επιγνούσιν επιστρέψαι εκ της παραδοθείσης αυτοίς αγίας εντολής. συμβέβηκε δε αυτοίς το της αληθούς παροιμίας. κύων επιστρέψας επί το ίδιον εξέραμα, και υς λουσαμένη εις κύλισμα βορβόρου.

Ταύτην ήδη αγαπητοί δευτέραν υμίν γράφω επιστολήν, εν αις διαγείρω υμών εν υπομνήσει την ειλικρινή διάνοιαν, μνησθήναι των προειρημένων ρημάτων υπό των αγίων προφητών και της των αποστόλων υμών εντολής του κυρίου και σωτήρος. τούτο πρώτον γινώσκοντες, ότι ελεύσονται επ εσχάτου των ημερών εμπαίκται κατά τας ιδίας επιθυμίας αυτών πορευόμενοι, και λέγοντες που εστίν η επαγγελία της παρουσίας αυτού. αφ ης γαρ οι πατέρες εκοιμήθησαν, πάντα ούτως διαμένει απ αρχής κτίσεως. λανθάνει γαρ αυτούς τούτο θέλοντας ότι ουρανοί ήσαν έκπαλαι και γη εξ ύδατος και δι ύδατος συνεστώσα τω του θεού λόγω, δι ων ο τότε κόσμος ύδατι κατακλυσθείς απώλετο. οι δε νυν ουρανοί και η γη τω αυτού λόγω τεθησαυρισμένοι εισί πυρί τηρούμενοι εις ημέραν κρίσεως και απωλείας των ασεβών ανθρώπων. εν δε τούτο μη λανθανέτω υμάς αγαπητοί, ότι μία ημέρα παρά κυρίω ως χίλια έτη, και χίλια έτη ως μία ημέρα. ου βραδύνει ο κύριος της επαγγελίας ως τινές βραδυτήτα ηγούνται, αλλά μακροθυμεί εις ημάς, μη βουλόμενος τινάς απολέσθαι. αλλά πάντας εις μετάνοιαν χωρήσαι. ήξει δε η ημέρα κυρίου ως κλέπτης εν νυκτί, εν η οι ουρανοί ροιζηδόν παρελεύσονται, στοιχεία δε καυσούμενα λυθήσονται, και γη και τα εν αυτή έργα κατακαήσεται. τούτων ουν πάντων λυομένων, ποταπούς δει υπάρχειν υμάς εν αγίαις αναστροφαίς και ευσεβείαις, προσδοκώντας και σπεύδοντας την παρουσίαν της του θεού ημέρας, δι ην ουρανοί πυρούμενοι λυθήσονται, και στοιχεία καυσούμενα τακήσεται. καινούς δε ουρανούς και γην καινήν κατά το αυτού επάγγελμα προσδοκώμεν, εν οις δικαιοσύνη κατοικεί. διό αγαπητοί ταύτα προσδοκώντες, σπουδάσατε άσπιλοι και αμώμητοι αυτώ ευρεθήναι εν ειρήνη, και την του κυρίου ημών μακροθυμίαν σωτηρίαν ηγείσθε, καθώς και ο αγαπητός ημών αδελφός παύλος κατ´α την αυτώ δοθείσαν σοφίαν έγραψεν υμίν, ως και εν πάσαις ταις επιστολαίς λαλών. εν αυταίς περί τούτων, εν οις εστί δυσνόητα τινά, α οι αμαθείς και αστήρικτοι στρεβλούσιν, ως και τας λοιπάς γραφάς προς την ιδίαν αυτών απώλειαν. υμείς ουν αγαπητοί προγινώσκοντες φυλάσσεσθε, ίνα μη τη των αθέσμων πλάνη συναπαχθέντες εκπέσητε του ιδίου στηριγμού, αυξάνετε δε εν χάριτι και γνώσει του κυρίου ημών και σωτήρος ιησού χριστού. αυτώ η δόξα και νυν εις ημέραν αιώνος. αμήν.

Τέλος της του αγίου πέτρου καθολικής δευτέρας επιστολής.