Παύλος απόστολος ιησού χριστού κατ επιταγήν θεού πατρός και σωτήρος ημών ιησού χριστού της ελπίδος ημών, τιμοθέω γνησίω τέκνω εν πίστει. χάρις, έλεος, ειρήνη από θεού πατρός ημών και χριστού ιησού του κυρίου ημών. καθώς παρεκάλεσα σε προσμείναι εν εφέσω πορευόμενος εις μακεδονίαν, ίνα παραγγείλης τισί μη ετεροδιδασκαλείν, μηδέ προσέχειν μύθοις και γενεαλογίαις απεράντοις, αίτινες ζητήσεις παρέχουσι μάλλον η οικονομίαν θεού την εν πίστει. το δε τέλος της παραγγελίας εστίν αγάπη εκ καθαράς καρδίας και συνειδήσεως αγαθής, και πίστεως ανυποκρίτου. ων τινές αστοχήσαντες εξετράπησαν εις ματαιολογίαν, θέλοντες είναι νομοδιδάσκαλοι, μη νοούντες μήτε α λέγουσι μήτε περί τίνων διαβεβαιούνται. οίδαμεν δε ότι καλός ο νόμος εάν τις αυτώ νομίμως χρήται, οιδώς τούτο ότι δικαίω νόμος ου κείται, ανόμοις δε και ανυποτάκτοις, ασεβέσι και αμαρτωλοίς, ανοσίοις και βεβήλοις, πατρολώαις και μητρολώαις, ανδροφόνοις, πόρνοις, αρσενοκοίταις, ανδραποδισταίς, ψεύσταις, επιόρκοις, και ει τι έτερον τη υγιαινούση διδασκαλία αντίκειται, κατά το ευαγγέλιον της δόξης του μακαρίου θεού, ο επιστεύθην εγώ. και χάριν έχω τω ενδυναμούντι με χριστώ τω κυρίω ημών, ότι πιστόν με ηγήσατο, θέμενος εις διακονίαν, τον πρότερον όντα βλάσφημον και διώκτην και υβριστήν, αλλά ηλεήθην, ότι αγνοών εποίησα εν απιστία. υπερεπλεόνασε δε η χάρις του κυρίου ημών μετά πίστεως και αγάπης της εν χριστώ ιησού. πιστός ο λόγος και πάσης αποδοχής άξιος, ότι χριστός ιησούς ήλθεν εις τον κόσμον αμαρτωλούς σώσαι, ων πρώτος ειμί εγώ, αλλά διατούτο ηλεήθην, ίνα εν εμοί πρώτον ενδείξηται ιησούς χριστός την πάσαν μακροθυμίαν προς υποτύπωσιν των μελλόντων πιστεύειν επ αυτώ εις ζωήν αιώνιον. τω δε βασιλεί των αιώνων αφθάρτω αοράτω, μόνω, σοφώ, θεώ, τιμή, δόξα, εις τους αιώνας των αιώνων. αμήν. ταύτην την παραγγελίαν παρατίθεμαι σοι τέκνον τιμόθεε κατά τας προαγούσας επί σε προφητείας, ίνα στρατεύη εν αυταίς την καλήν στρατείαν, έχων πίστιν και αγαθήν συνείδησιν, ην τινές απωσάμενοι περί την πίστιν εναυάγησαν. ων εστίν υμέναιος και αλέξανδρος, ούς παρέδωκα τω σατανά, ίνα παιδευθώσι μη βλασφημείν.

Παρακαλώ ουν πρώτον πάντων ποιείσθαι δεήσεις, προσευχάς, εντεύξεις, ευχαριστίας υπέρ πάντων ανθρώπων, υπέρ βασιλέων και πάντων των εν υπεροχή όντων, ίνα ήρεμον και ησύχιον τίον διάγωμεν εν πάση ευσεβεία και σεμνότητι. τούτο γαρ καλόν και απόδεκτον ενώπιον του σωτήρος ημών θεού ος πάντας ανθρώπους θέλει σωθήναι, και εις επίγνωσιν αληθείας ελθείν. εις γαρ θεός, εις και μεσίτης θεού και ανθρώπων άνθρωπος ιησούς χριστός, ο δούς εαυτόν αντίλυτρον υπέρ πάντων, το μαρτύριον καιροίς ιδίοις, εις ο ετέθην εγώ κήρυξ και απόστολος. αλήθειαν λέγω εν χριστώ ου ψεύδομαι, διδάσκαλος εθνών εν πίστει και αληθεία. βούλομαι ουν προσεύχεσθαι τους άνδρας εν παντί τόπω, επαίροντας οσίους χείρας χωρίς οργής και διαλογισμού. ωσαύτως και τας γυναίκας εν καταστολή κοσμίω μετά αιδούς και σωφροσύνης, κοσμείν εαυτάς μη εν πλέγμασιν αργυρίω η χρυσώ η μαργαρίταις η ιματισμώ πολυτελεί, αλλ ο πρέπει γυναιξίν επαγγελλομέναις θεοσέβειαν δι έργων αγαθών. γυνή εν ησυχία μανθανέτω εν πάση υποταγή. γυναικί{} δε διδάσκειν ουκ επιτρέπω, ουδέ αυθεντείν ανδρός αλλ είναι εν ησυχία. αδάμ γαρ πρώτος επλάσθη, είτα εύα, και αδάμ ουκ ηπατήθη, η δε γυνή απατηθείσα εν παραβάσει γέγονε. σωθήσεται δε δια της τεκνογονίας, εάν μείνωσιν εν πίστει και αγάπη και αγιασμώ μετά σωφροσύνης.

Πιστός ο λόγος. ει τις επισκοπής ορέγεται καλού έργου επιθυμεί. δει ουν τον επίσκοπον ανεπίληπτον είναι, μιάς γυναικός άνδρα, νηφάλιον, σώφρονα, κόσμιον, φιλόξενον, διδακτικόν, μη πάροινον, μη πλήκτην, μη αισχροκερδή, αλλ επιεική, άμαχον, αφιλάργυρον, του ιδίου οίκου καλώς προϊστάμενον, τέκνα έχοντα εν υποταγή μετά πάσης σεμνότητος. ει δε τις του ιδίου οίκου προστήναι ουκ οίδε, πως εκκλησίας θεού επιμελήσεται. μη νεόφυτον, ίνα μη τυφωθείς εις κρίμα εμπέση του διαβόλου. δει δε αυτόν και μαρτυρίαν καλήν έχειν από των έξωθεν, ίνα μη εις ονειδισμόν εμπέση και παγίδα του διαβόλου. διακόνους ωσαύτως σεμνούς, μη διλόγους, μη οίνω πολλώ προσέχοντας, μη αισχροκερδείς, έχοντας το μυστήριον της πίστεως εν καθαρά συνειδήσει. και ούτοι δε δοκιμαζέσθωσαν πρώτον, είτα διακονείτωσαν ανέγκλητοιν όντες. γυναίκας ωσαύτως σεμνάς, μη διαβόλους, νηφαλίους, πιστάς εν πάσι. διάκονοι έστωσαν μιάς γυναικός άνδρες, τέκνων καλώς προϊστάμενοι και των ιδίων οίκων. οι γαρ καλώς διακονήσαντες βαθμόν εαυτοίς καλόν περιποιούνται, και πολλήν παρρησίαν εν πίστει τη εν χριστώ ιησού. ταύτα σοι γράφω ελπίζων ελθείν προς σε τάχιον, εάν δε βραδύνω, ίνα ειδής πως δει εν οίκω θεού αναστρέφεσθαι, ήτις εστίν εκκλησία θεού ζώντος στύλος και εδραίωμα της αληθείας. και ομολογουμένως μέγα εστί το της ευσεβείας μυστήριον, θεός εφανερώωη εν σαρκί, εδικαιώθη εν πνεύματι, ώφθη αγγέλοις, εκηρύχθη εν έθνεσιν, επιστεύθη εν κόσμω, ανελήφθη εν δόξη.

Το δε πνεύμα ρητώς λέγει ότι εν υστέροις καιροίς αποστήσονται τινές της πίστεως προσέχοντες πνεύμασι πλάνης και διδασκαλίαις δαιμονίων εν υποκρίσει, ψευδολόγων κεκαυτηριασμένων την ιδίαν συνείδησιν, κωλυόντων γαμείν, απέχεσθαι βρωμάτων, α ο θεός έκτισεν εις μετάληψιν μετά ευχαριστίας τοις πιστοίς και επεγνωκόσι την αλήθειαν, ότι πάν κτίσμα θεού καλόν, και ουδέν απόβλητον μετά ευχαριστίας λαμβανόμενον. αγιάζεται γαρ διά λόγου θεού και εντεύξεως. ταύτα υποτιθέμεστού ιησού, εκτρεφόμενος τοις λόγοις της πίστεως και της καλής διδασκαλίας, η παρηκολούθηκας. τους δε βεβήλους και γραώδεις μύθους παραιτού. γύμναζε δε σεαυτόν προς ευσέβειαν. η γαρ σωματική γυμνασία προς ολίγον εστίν ωφέλιμος. η δε ευσέβεια προς πάντα ωφέλιμος εστίν, επαγγελίαν έχουσα ζωής της νυν και της μελλούσης. πιστός ο λόγος και πάσης αποδοχής άξιος. εις τούτο γαρ και κοπιώμεν και ονειδιζόμεθα, ότι ηλπίκαμεν επί θεώ ζώντι, ος εστί σωτήρ πάντων ανθρώπων, μάλιστα πιστών. παράγγελε ταύτα και δίδασκε. μηδείς σου της νεότητος καταφρονείτω, αλλά τύπος γενού των πιστών εν λόγω, εν αναστροφή, εν αγάπη, εν πνεύματι, εν πίστει, εν αγνεία, έως έρχομαι πρόσεχε τη αναγνώσει, τη παρακλήσει, τη διδασκαλία. μη αμέλει του εν σοι χαρίσματος, ο εδόθη σοι διά προφητείας μετά επιθέσεως των χειρών του πρεσβυτερίου. ταύτα μελέτα, εν τούτοις ίσθι,κ ίνα σου η προκοπή φανερά η εν πάσιν. επέχε σεαυτώ και τη διδασκαλία, επίμενε αυτοίς. τούτο γαρ ποιών και σεαυτόν σώσεις και τους ακούοντας σου.

Πρεσβυτέρω μη επιπλήξης, αλλά παρακάλει ως πατέρα, νεωτέρους ως αδελφούς, πρεσυβέρας ως μητέρας, νεωτέρας ως αδελφάς εν πάση αγνεία. χήρας τίμα τας όντως χήρας. ει δε τις χήρα τέκνα η έκγονα έχει, μανθανέτωσαν πρώτον τον ίδιον οίκον ευσεβείν, και αμοιβάς αποδιδόναι τοις προγόνοις, τούτο γαρ εστί καλόν και απόδεκτον ενώπιον του θεού. η δε όντως χήρα και μεμονωμένη, ήλπικεν επί τον θεόν, και προσμένει ταις δεήσεσι και ταις προσευχαίς νυκτός και ημέρας. η δε σπαταλώσα, ζώσα τέθνηκε. και ταύτα παράγγελε, ίνα ανεπίληπτοι ώσιν. ει δε τις των ιδίων και μάλιστα των οικείων ου προνοεί, την πίστιν ήρνηται, και εστίν απίστου χείρων. χήρα καταλεγέσθω μη έλαττον ετών εξήκοντα γεγονυία, ενός ανδρός γυνή εν έργοις καλοίς μαρτυρουμένη, ει ετεκνοτρόφησεν, η εξενοδόχησεν, ει αγίων πόδας ένιψεν, ει θλιβομένοις επήρκεσεν, ει παντί έργω αγαθώ επηκολούθησε. νεωτέρας δε χήρας παραιτού. όταν γαρ καταστρηνιάσωσι του χριστού, γαμείν θέλουσιν, έχουσαι κρίμα, ότι την πρώτην πίστιν ηθέτησαν. άμα δε και αργαί μανθάνουσι περιερχόμεναι τας οικιάς, ου μόνον δε αργαί, αλλά και φλύαροι και περίεργοι, λαλούσαι τα μη δέοντα. βούλομαι ουν νεωτέρας χήρας γαμείν, τεκνογονείν, οικοδεσποτείν, μηδεμίαν αφορμήν διδόναι τω αντικειμένω λοιδορίας χάριν. ήδη γαρ τινές εξετράπησαν οπίσω του σατανά. ει τις πιστός η πιστή έχει χήρας, επαρκείτω αυταίς, και μη βαρείσθω η εκκλησία, ίνα ταις όντως χήραις επαρκέση. οι καλώς προεστώτες πρεσβύτεροι διπλής τιμής αξιούσθωσαν, μάλιστα οι κοπιώντες εν λόγω και διδασκαλία. λέγει γαρ η γραφή. βουν αλοώντα ου φιμώσεις, και άξιος ο εργάτης του μισθού αυτού. κατά πρεσβυτέρου κατηγορίαν μη παραδέχου, εκτός ειμή επί δύο η τριών μαρτύρων. τους αμαρτάνοντας ενώπιον πάντων έλεγχε, ίνα και οι λοιποί φόβον έχωσι. διαμαρτύρομαι ενώπιον του θεού και κυρίου ιησού χριστού και των εκλεκτών αγγέλων, ίνα ταύτα φυλάξης χωρίς προκρίματος, μηδέν ποιών κατά πρόσκλισιν. χείρας ταχέως μηδενί επιτίθει μηδέ κοινώνει αμαρτίαις αλλοτρίαις. σεαυτόν αγνόν τήρει. μηκέτι υδροπότει, αλλ οίνω ολίγω χρώ διά τον στόμαχον σου καιτας πυκνάς σου ασθενείας. τινών ανθρώπων αι αμαρτίαι πρόδηλοι εισί προάγουσαι εις κρίσιν, τισί δε και επακολουθούσιν. ωσαύτως και τα καλά έργα πρόδηλα εστί, και τα άλλως έχοντα κρυβήναι ου δύναται.

Οσοι εισίν υπό ζυγόν δούλοι τους ιδίους δεσπότας πάσης τιμής αξίους ηγείσθωσαν, ίνα μη το όνομα του θεού και η διδασκαλία βλασφημήται. οι δε πιστούς έχοντες δεσπότας μη καταφρονείτωσαν ότι αδελφοί εισίν, αλλά μάλλον δουλευέτωσαν, ότι πιστοί εισί και αγαπητοί οι της ευεργεσίας αντιλαμβανόμενοι. ταύτα δίδασκε και παρακάλει. ει τις ετεροδιδασκαλεί, και μη προσέρχεται υγιαίνουσι λόγοις τοις του κυρίου ημών ιησού χριστού, και τη κατ ευσέβειαν διδασκαλία, τετύφωται μηδέν επιστάμενος, αλλά νοσών περί ζητήσεις και λογομαχίας, εξ ων γίνεται φθόνος, έρις, βλασφημίαι, υπόνοιαι πονηραί, διαπαρατριβαί διεφθαρμένων ανθρώπων τον νουν και απεστερημένων της αληθείας, νομιζόντων πορισμόν είναι την ευσέβειαν. αφίστασο από των τοιούτων. εστί δε πορισμός μέγας η ευσέβεια μετά αυταρκείας. ουδέν γαρ εισηνέγκαμεν εις τον κόσμον δηλονότι ουδέ εξενεγκείν τι δυνάμεθα. έχοντες δε διατροφάς και σκεπάσματα, τούτοις αρκεσθησώμεθα. οι δε βουλόμενοι πλουτείν, εμπίπτουσιν εις πειρασμόν και παγίδα και επιθυμίας πολλάς ανονήτους και βλαβεράς, αίτινες βυθίζουσι τους ανθρώπους εις όλεθρον και απώλειαν. ρίζα γαρ πάντων των κακών εστίν η φιλαργυρία, ης τινές ορεγόμενοι αποπλανήθησαν από της πίστεως, και εαυτούς περιέπειραν οδύναις πολλαίς. συ δε ω άνθρωπε του θεού ταύτα φεύγε. δίωκε δε δικαιοσύνην, ευσέβειαν, πίστιν, αγάπην, υπομονήν, πραότητα. αγωνίζου τον καλόν αγώνα της πίστεως. επιλαβού της αιωνίου ζωής, εις ην εκλήθης και ωμολόγησας την καλήν ομολογίαν ενώπιον πολλών μαρτύρων παραγγέλλω σοι ενώπιον του θεού του ζωοποιούντος τα πάντα και χριστού ιησού του μαρτυρήσαντος επί ποντίου πιλάτου την καλήν ομολογίαν, τηρήσαι σε την εντολήν άσπιλον, ανεπίληπτον, μέχρι της επιφανείας του κυρίου ημών ιησού χριστού, ην καιροίς ιδίοις δείξη ο μακάριος και μόνος δυνάστης ο βασιλεύς των βασιλευόντων και κύριος των κυριευόντων, ο μόνος έχων αθανασίαν, φως οικών απρόσιτον, ον είδεν ουδείς ανθρώπων, ουδέ ιδείν δύναται, ω τιμή κράτος αιώνιον. αμήν. τοις πλουσίοις εν τω νυν αιώνι παράγγελε μη υψηλοφρονείν, μηδέ ηλπικέναι επί πλούτου αδηλότητι, αλλ εν τω θεώ τω ζώντι τω παρέχοντι ημίν πάντα πλουσίως εις απόλαυσιν, αγαθοεργείν, πλουτείν εν έργοις καλοίς, ευμεταδότους είναι, κοινωνικούς, αποθησαυρίζοντας εαυτοίς θεμέλιον καλόν εις το μέλλον, ίνα επιλάβωνται της αιωνίου ζωής. ω τιμόθεε την παρακαταθήκην φύλαξον, εκτρεπόμενος τας βεβήλους κενοφωνίας και αντιθέσεις της ψευδωνύμου γνώσεως, ην τινές επαγγελλόμενοι περί την πίστιν ηστόχησαν. η χάρις μετά σου. αμήν.

Τέλος της προς τιμόθεον πρώτης επιστολής.