Πέτρος απόστολος ιησού χριστού, εκλεκτοίς παρεπιδήμοις διασποράς πόντου γαλατίας καππαδοκίας ασίας και βιθυνίας, κατά πρόγνωσιν θεού πατρός εν αγιασμώ πνεύματος, εις υπακοήν και ραντισμόν αίματος ιησού χριστού. χάρις υμίν και ειρήνη πληθυνθείν. ευλογητός ο θεός και πατήρ του κυρίου ημών ιησού χριστού, ο κατά το πολύ αυτού έλεος αναγεννήσας ημάς εις ελπίδα ζώσαν δι αναστάσεως ιησού χριστού εκ νεκρών, εις κληρονομίαν άφθαρτον και αμίαντον και αμάραντον τεηρημένην εν ουρανοίς εις υμάς τους εν δυνάμει θεού φρουρουμένους διά πίστεως, εις σωτηρίαν ετοίμην αποκαλυφθήναι εν καιρώ εσχάτω, εν ω αγαλλιάσθε ολίγον άρτι, ει δέον εστί λυπηθέντες εν ποικίλοις πειρασμοίς, ίνα το δοκίμιον υμών της πίστεως πολύ τιμιώτερον χρυσίου του απολλυμένου διά πυρός δε δοκιμαζομένου, ευρεθή εις έπαινονκαι τιμήν και δόξαν, εν αποκαλύψει ιησού χρισού. ον ουκ ειδότες αγαπάτε εις ον άρτι μη ορώντες πιστεύοντες δε αγαλλιάσθε χαρά ανεκλαλήτω και δεδοξασμένη, κομιζόμενοι το τέλος της πίστεος υμών, σωτηρίαν ψυχών. περί ης σωτηρίας εξεζήτησαν και εξηρεύνησαν προφήται οι περί της εις υμάς χάριτος προφητεύσαντες, ερευνώντες εις τίνα η ποίον καιρόν εδήλου το εν αυτοίς πνεύμα χριστού, προμαρτυρούμενον τα εις χριστόν παθήματα και τας μετά ταύτα δόξας, οις απεκαλύφθη ότι ουχ εαυτοίς, υμίν δε διηκόνουν αυτά α νυν ανηγγέλη υμίν διά των ευαγγελισαμένων υμάς εν πνεύματι αγίω αποσταλέντι απ ουρανού, εις α επιθυμούσιν άγγελοι παρακύψαι. διό αναζωσάμενοι τας οσφύας της διανοίας υμών νήφοντες τελείως ελπίσατε επί την φερομένην υμίν χάριν εν αποκαλύψει ιησού χριστού ως τέκνα υπακοής, μη συσχηματιζόμενοι ταις πρότερον εν τη αγνοία υμών επιθυμίαις, αλλά κατά τον καλέσαντα υμάς άγιον, και αυτοί άγιοι εν πάση αναστροφή γενήθητε, διότι γέγραπται. άγιοι γένεσθε, ότι εγώ άγιος ειμί. και ει πατέρα επικαλείσθε τον απροσωπολήπτως κρίνοντα κατά το εκάστου έργον, εν φόβω τον της παροικίας υμών χρόνον αναστράφητε. ειδότες ότι ου φθαρτοίς αργυρίω η χρυσίω ελυτρώθητε εκ της ματαίας υμών αναστροφής πατροπαραδότου, αλλά τιμίω αίματι ως αμνού αμώμου και ασπίλου χριστού, προεγνωσμένου μεν προ καταβολής κόσμου, φανερωθέντος δε επ εσχάτων των χρόνων, δι υμάς τους δι αυτού πιστεύοντας εις θεόν τον εγείραντα αυτόν εκ νεκρών και δόξαν αυτώ δόντα. ώστε την πίστιν υμών και ελπίδα είναι εις θεόν. τας ψυχάς υμών ηγνικότες εν τη υπακοή της αληθείας διά πνεύματος, εις φιλαδελφίαν ανυπόκριτον, εκ καθαράς καρδίας αλλήλους αγαπήσατε εκτενώς, αναγεγεννημένοι ουκ εκ σποράς φθαρτής, αλλά αφθάρτου διά λόγου θεού ζώντος και μένοντος εις τον αιώνα. διότι πάσα σαρξ ως χόρτος, και πάσα δόξα ανθρώπου ως άνθος χόρτου. εξηράνθη ο χόρτος, και το άνθος αυτού εξέπεσε, το δε ρήμα κυρίου μένει εις τον αιώνα. τούτο δε εστί το ρήμα το ευαγγελισθέν εις υμάς.

Αποθέμενοι ουν πάσαν κακίαν και πάντα δόλον και υποκρίσεις και φθόνους και πάσας καταλαλιάς, ως άρτι γέννητα βρέφη το λογικόν άδολον γάλα επιποθήσατε, ίνα εν αυτώ αυξηθήτε, είπερ εγεύσασθε ότι χρηστός ο κύριος. προς ον προσερχόμενοι λίθον ζώντα, υπό ανθρώπων μεν αποδεδοκιμασμένον, παρά δε θεώ εκλεκτόν έντιμον. και αυτοί ως λίθοι ζώντες οικοδομείσθε οίκος πνευματικός ιεράτευμα άγιον, ανενέγκαι θυσίας πνευματικάς ευπροσδέκτους τω θεώ διά ιησού χριστού. διότι περιέχει εν τη γραφή. ιδού τίθημι εν σιών λίθον ακρογωνιαίον, εκλεκτόν, έντιμον, και ο πιστεύων επ αυτώ ουμή καταισχυνθή. υμίν ουν η τιμή τοις πιστεύουσιν, απειθούσι δε λίθον ον απεδοκίμασαν οι οικοδομούντες, ούτος εγενήθη εις κεφαλήν γωνίας, και λίθος προσκόμματος και πέτρα σκανδάλου. οι προσκόπτουσι τω λόγω απειθούντες, εις ο και ετέθησαν. υμείς δε γένος εκλεκτόν, βασίλειον ιεράτευμα, έθνος άγιον, λαός εις περιποίησιν, όπως τας αρετάς εξαγγείλητε του εκ σκότους υμάς καλέσαντος εις το θαυμαστόν αυτού φως. οι ποτέ ου λαός, νυν δε λαός θεού, οι ουκ ηλεημένοι, νυν δε ελεηθέντες. αγαπητοί παρακαλώ ως παροίκους και παρεπιδήμους απέσχεσθαι των σαρκικών επιθυμιών, αίτινες στρατεύονται κατά της ψυχής, την αναστροφήν υμών έχοντες καλήν εν τοις έθνεσιν, ίνα εν ω καταλαλούσιν υμών ως κακοποιών, εκ των καλών έργων εποπτεύσαντες δοξάσωσι τον θεόν εν ημέρα επισκοπής. υποτάγητε ουν πάση ανθρωπίνη κτίσει διά τον κύριον, είτε βασιλεί ως υπερέχοντι, είτε ηγεμόσιν ως δι αυτού πεμπομένοις εις εκδίκησιν μεν κακοποιών, έπαινον δε αγαθοποιών. ότι ούτως εστί το θέλημα του θεού, αγαθοποιούντας φιμούν την των αφρόνων ανθρώπων αγνωσίαν. ως ελεύθεροι και μη ως επικάλυμμα έχοντες της κακίας την ελευθερίαν, αλλ ως δούλοι του θεού. πάντας τιμήσατε, την αδελφότητα αγαπάτε, τον θεόν φοβιέσθε, τον βασιλέα τιμάτε. οι οικέται υποτασσόμενοι εν παντί φόβω τοις λεσπόταις, ου μόνον τοις αγαθοίς και επιεικέσιν αλλά και τοις σκολιοίς. τούτο γαρ χάρις, ει διά συνείδησιν θεού υποφέρει τις λύπας πάσχων αδίκως. ποίον γαρ κλέος ει αμαρτάνοντες και κολαφιζόμενοι υπομενείτε, αλλ ει αγαθοποιούντες και πάσχοντες υπομενείτε, τούτο χάρις παρά θεώ. εις τούτο γαρ και εκλήθητε, ότι και χριστός έπαθεν υπέρ ημών, υμίν υπολιμπάνων υπογραμμόν ίνα επακολουθήσητε τοις ίχνεσιν αυτού. ος αμαρτίαν ουκ εποίησεν, ουδέ ευρέθη δόλος εν τω στόματι αυτού. ος λοιδορούμενος ουκ αντελοιδόρει, πάσχων ουκ ηπείλει. παρεδίδου δε τω κρίνοντι δικαίως, ος τας αμαρτίας ημών αυτός ανήνεγκεν εν τω σώματι αυτού επί το ξύλον, ίνα ταις αμαρτίαις απογενόμενοι, τη δικαιοσύνη ζήσωμεν, ου τω μώλωπι αυτού ιάθητε. ήτε γαρ ως πρόβατα πλανώμενα, αλλ επεστράφητε νυν επί τον ποιμένα και επίσκοπον των ψυχών ημών.

Ομοίως αι γυναίκες υποτασσόμεναι τοις ιδίοις ανδράσιν, ίνα και ει τινές απειθούσι τω λόγω, διά της των γυναικών αναστροφής άνευ λόγου κερδηθήσονται, εποπτεύσαντες την εν φόω αγνήν αναστροφήν υμών. ων έστω ουχ ο έξωθεν εμπλοκής τριχών και περιθέσεως χρυσίων η ενδύσεως ιματίων κόσμος, αλλ ο κρυπτός της καρδίας άνθρωπος εν τω αφθάρτω του πραέος και ησυχίου πνεύματος, ο εστίν ενώπιον του θεού πολυτελές. ούτω γαρ ποτέ και αι άγιαι γυναίκες αι ελπίζουσαι επί τον θεόν εκόσμουν εαυτάς υποτασσόμεναι τοις ιδίοις ανδράσιν, ως σάρρα υπήκουσε τω αβραάμ κύριον αυτόν καλούσα, ης εγεννήθητε τέκνα αγαθοποιούσαι και μη φοβούμεναι μηδεμίαν πτόησιν. οι άνδρες ομοίως συνοικούντες κατά γνώσιν, ως ασθενεστέρω σκεύει τω γυναικείω απονέμοντες τιμήν ως και συγκληρονόμοι χάριτος ζώσης, εις το μη εγκόπτεσθαι τας προσευχάς υμών. το δε τέλος πάντες ομόφρονες, συμπαθείς, φιλάδελφοι, εύσπλαγχνοι, φιλόφρονες, μη αποδιδόντες κακόν αντί κακού η λοιδορίαν αντι λοιδορίας, τουναντίον δε ευλογούντες, ειδότες ότι εις τούτο εκλήθητε ίνα ευλογίαν κληρονομήσητε. ο γαρ θέλων ζωήν αγαπάν και ιδείν ημέρας αγαθάς, παυσάτω την γλώσσαν αυτού από κακού, και χείλη αυτού του μη λαλήσαι δόλον. εκκλινάτω από κακού, και ποιησάτω αγαθόν, ζητησάτω ειρήνην και διωξάτω αυτήν, ότι οφθαλμοί κυρίου επί δικαίους και ώτα αυτού εις δέησιν αυτών. πρόσωπον δε κυρίου επί ποιούντας κακά, του εξολοθρεύσαι αυτούς εκ γης. και τις ο κακώσων υμάς, εάν του αγαθού μιμηταί γένησθε. αλλ εικαί πάσχετε διά δικαιοσύνην, μακάριοι. τον δε φόβον αυτών μη φοβηθήτε, μηδέ ταραχθήτε, κύριον δε τον θεόν αγιάσατε εν ταις καρδίαις υμών, έτοιμοι δε αεί προς απολογίαν παντί τω αιτούντι υμάς λόγον περί της εν υμίν ελπίδος, μετά πραύτητος και φόβου, συνείδησιν᾿έχοντες αγαθήν, ίνα εν ω καταλαλούσιν υμών ως κακοποιών, καταισχυνθώσιν οι επηρεάζοντες υμών την αγαθήν εν χριστώ αναστροφήν. κρείττον γαρ αγαθοποιούντας ει θέλοι το θέλημα του θεού πάσχειν, η κακοποιούντας. ότι και χριστός άπαξ περί αμαρτιών έπαθε δίκαιος υπέρ αδίκων, ίνα ημας προσαγάγη τω θεώ, θανατωθείς μεν σαρκί, ζωοποιηθείς δε πνεύματι. εν ω και τοις εν φυλακή πνεύμασι πορευθείς εκήρυξεν απειθήσασι ποτέ, ότε απεξεδέχετο η του θεού μακροθυμία εν ημέραις νώε κατασκευαζομένης κιβωτού, εις ην ολίγαι τουτέστιν οκτώ ψυχαί διεσώθησαν δι ύδατος, ω αντίτυπον νυν και ημάς σώζει βάπτισμα, ου σαρκός απόθεσις ρύπου, αλλά συνειδήσεως αγαθής επερώτημα εις θεόν, δι αναστάσεως ιησού χριστού, ος εστίν εν δεξιά του θεού πορευθείς εις ουρανόν, αποταγέντων αυτώ αγγέλων και εξουσιών και δυνάμεων.

Χριστού ουν παθόντος υπέρ ημών σαρκί, και υμείς την αυτήν έννοιαν οπλίσασθε. ότι ο παθών εν σαρκί, πέπαυται αμαρτίας, εις το μηκέτι ανθρώπων επιθυμίαις αλλά θελήματι θεού τον επίλοιπον εν σαρκί βιώσαι χρόνον. αρκετός γαρ υμίν ο παρεληλυθώς χρόνος του βίου το θέλημα των εθνών κατεργάσασθαι, πεπορευμένους εν ασελγείαις, επιθυμίαις, οινοφλυγίαις, κώμοις, πότοις και αθεμίτοις ειδωλολατρίαις. εν ω ξενίζονται, μη συντρεχόντων υμών εις την αυτήν της ασωτείας ανάχυσιν βλασφημούντες, οι αποδώσουσι λόγον τω ετοίμως έχοντι κριναι ζώντας και νεκρούς. εις τούτο γαρ και νεκροίς ευηγγελίσθη, ίνα κριθώσι μεν κατά ανθρώπους σαρκί, ζώσι δε κατά θεόν πνεύματι. πάντων δε το τέλος ήγγικε. σωφρονήσατε ουν και νήψατε εις τας προσευχάς, προ πάντων δε την εις εαυτούς αγάπην εκτενή έχοντες. ότι η αγάπη καλύψει πλήθος αμαρτιών. φιλόξενοι εις αλλήλους, άνευ γογγυσμών. έκαστος καθώς έλαβε χάρισμα, εις εαυτούς αυτό διακονούντες ως καλοί οικονόμοι ποικίλης χάριτος θεού. ει τις λαλεί ως λόγια θεού, ει τις διακονεί, ως εξ ισχύος ως χορηγεί ο θεός, ίνα εν πάσαι δοξάζηται ο θεός διά ιησού χριστού, ω εστίν η δόξα και το κράτος εις τους αιώνας των αιώνων, αμήν. άγαπητοί μη ξενίζεσθε τη εν υμίν πυρώσει προς πειρασμών υμίν γινομένη, ως ξένου υμίν συμβαίνοντος, αλλά καθό κοινωνείτε τοις του χριστού παθήμασι χαίρετε, ίνα και εν τη αποκαλύψει της δόξης αυτού χαρήτε αγαλλιώμενοι. ει ονειδίζεσθε εν ονόματι χριστού μακάριοι, ότι το της δόξης και το του θεού πνεύμα εφ υμάς αναπέπαυται, κατά μεν αυτούς βλασφημείται, κατά δε υμάς δοξάζεται. μη γαρ τις υμών πασχέτω ως φονεύς η κλέπτης η κακοποιός η ως αλλοτριοεπίσκοπος. ει δε ως χριστιανός μη αισχυνέσθω, δοξαζέτω δε τον θεόν εν τω μέρει τούτω, ότι ο καιρός του άρξασθαι το κρίμα από του οίκου του θεού. ει δε πρώτον αφ ημών, τι το τέλος των απειθούντων τω του θεού ευαγγελίω. και ει ο δίκαιος μόλις σώζεται, ο ασεβής και αμαρτωλός που φανείται. ώστε και οι πάσχοντες κατά το θέλημα του θεού, ως πιστώ κτίστη παρατιθέσθωσαν τας ψυχάς αυτών εν αγαθοποιΐα.

Πρεσβυτέρους τους εν υμίν παρακαλώ ως συμπρεσβύτερος και μάρτυς των του χριστού παθημάτων, ο και της μελλούσης. αποκαλύπτεσθαι δόξης κοινωνός. ποιμάνατε το εν υμίν ποίμνιον του θεού, επισκοπούντες μη αναγκαστώς αλλ εκουσίως, μήδε αισχροκερδώς αλλά προθύμως, μήδε ως κατακυριεύοντες των κλήρων, αλλά τύποι γινόμενοι του ποιμνίου. και φανερωθέντος του αρχιποίμενος κομιείσθε τον αμαράντινον της δόξης στέφανον. ομοίως νεώτεροι υποτάγητε πρεσβυτέροις. πάντες δε αλλήλοις υποτασσόμενοι, την ταπεινοφροσύνην εγκομβώσασθε, ότι ο θεός υπερηφάνοις αντιτάσσεται, ταπεινοίς δε δίδωσι χάριν. ταπεινώθητε ουν υπό την κραταιάν χείρα του θεού, ίνα υμάς υψώση εν καιρώ, πάσαν την μέριμναν υμών επιρρίψαντες επ αυτόν, ότι αυτώ μέλει περί υμών. νήψατε, γρηγορήσατε, ο αντίδικος υμών διάβολος ως λέων ωρυόμενος περιπατεί ζητών τίνα καταπίη. ω αντίστητε στερεοί τη πίστει, ειδότες τα αυτά των παθημάτων τη εν κόσμω υμών αδελφότητι. ο δε θεός πάσης χάριτος ο καλέσας υμάς εις την αιώνιον αυτού δόξαν εν χριστώ ιησού ολίγον παθόντας, αυτός καταρτίσαι υμάς, στηρίξαι, σθενώσαι, θεμελιώσαι. αυτώ η δόξα και το κράτος εις τους αιώνας των αιώνων. αμήν. διά σιλουανού υμίν του πιστού αδελφού ως λογίζομαι δι αλίγων έγραψα, παρακαλών και επιμαρτυρών ταύτην είναι αληθή χάριν του θεού, εις ην εστήκατε· ασπάσεται υμάς η εν βαβυλώνι συνεκλεκτή, και μάρκος ο υιός μου. ασπάσασθε αλλήλους εν φιλήματι αάπης. ειρήνη υμίν πάσι τοις εν χριστώ ιησού, αμήν.

Τέλος της του αγίου πέτρου πρώτης επιστολής.