κὰι ἀνεκάλεσε μωυσῆν, κὰι ἐλάλησε κύριος ἀυτῶ ἐκ τῆς σκηνῆς τοῦ μαρτυρίου, λέγων, λάλησον τοῖς ὑιοῖς ἰσραήλ, κὰι ἐρεῖς πρὸς ἀυτούς, ἄνθρωπος ἐὰν προσάγη ἐξ ὑμῶν δῶρα τῶ κυρίω ἀπὸ τῶν κτηνῶν, κὰι ἀπὸ τῶν βοῶν, κὰι ἀπὸ τῶν προβάτων προσοίσετε δῶρα ὑμῶν, ἐὰν ὁλοκαύτωμα τὸ δῶρον ἀυτοῦ, ἐκ τῶν βοῶν ἄρσεν ἄμωμον προσάξει ἀυτὸ πρὸς τὴν θύραν τῆς σκηνῆς τοῦ μαρτυρίου. προσοίσει ἀυτὸ δεκτὸν ἔναντι κυρίου. κὰι ἐπιθήσει τὴν χεῖρα ἐπὶ τὴν κεφαλὴν τοῦ καρπώματος δεκτὸν ἀυτῶ, ἐξιλάσασθαι {} ἀυτοῦ. κὰι σφάξουσι τὸν μόχον ἔναντι κυρίου. κὰι προσοίσουσιν ὁι ὑιοὶ ἀαρὼν ὁι ἱερεῖς τὸ ἁῖμα. κὰι προχεοῦσι τὸ ἁῖμα ἐπὶ τὸ θυσιαστήριον κύκλω τὸ ἐπὶ τῶν θυρῶν τῆς σκηνῆς τοῦ μαρτυρίου. κὰι ἐκδείραντες τὸ ὁλοκάυτωμα, μελιοῦσι ἀυτὸ κατὰ μέλη. κὰι ἐπιθήσουσιν ὁι ὑιοὶ ἀαρὼν ὁι ἱερεῖς πῦρ ἐπὶ τὸ θυσιαστήριον. κὰι στοιβάσουσι ξύλα ἐπὶ τὸ πῦρ.κὰι ἐπιθήσουσιν ὁι ὑιοὶ ἀαρὼν ὁι ἱερεῖς τὰ διχοτομήματα, κὰι τὴν κεφαλήν, κὰι τὸ στέαρ ἐπὶ τὰ ξύλα, τὰ ἐπὶ τοῦ πυρός, τὰ ὄντα ἐπὶ τοῦ θυσιαστηρίου. τὰ δὲ ἐν τῆ κοιλία κὰι τοὺς πόδας πλυνοῦσιν ὕδατι. κὰι ἐπιθήσει ὁ ἱερεὺς τὰ πάντα ἐπὶ τὸ θυσιαστήριον. κάρπωμά ἐστὶ θυσία ὀσμὴ{}ἐυωδίας κυρίω. ἐὰν δὲ ἀπὸ τῶν προβάτων τὸ δῶρον ἀυτοῦ τῶ κυρίω. ἀπὸτε τῶν ἀρνῶν, κὰι τῶν ἐρίφων ἐις ὁλοκάυτωμα, ἄρσεν ἄμωμον προσάξει ἀυτό. κὰι ἐπιθήσει τὴν χεῖρα ἐπὶ τὴν κεφαλὴν ἀυτοῦ, κὰι σφάξουσιν ἀυτὸ ἐκ πλαγίων τοῦ θυσιαστηρίου, πρὸς βορρὰν ἐναντίον κυρίου. κὰι προχεοῦσιν ὁι ὑιοὶ ἀαρὼν ὁι ἱερεῖς τὸ ἁῖμα ἀυτοῦ ἐπὶ τὸ θυσιαστήριον κύκλω. κὰι διελοῦσιν ἀυτὸ κατὰ μέλη, κὰι τὴν κεαλὴν ἀυτοῦ, κὰι τὸ στέαρ ἀυτοῦ. κὰι ἐπιστοιβάσουσιν ὁι ἱερεῖς ἀυτὰ ἐπὶ τὰ ξύλα, τὰ ἐπὶ τοῦ πυρός, τὰ ὄντα ἐπὶ τὸ θυσιαστήριον. κὰι τὰ ἐν κοιλία, κὰι τοὺς πόδας πλυνοῦσιν ὕδατι. κὰι προσοίσει ὁ ἱερεὺς τὰ πάντα, κὰι ἐπιθήσει ἐπὶ τὸ θυσιαστήριον. κάρπωμά ἐστι θυσίας ὀσμὴ ἐυωδίας τῶ κυρίω. ἐὰν δὲ ἀπὸ τῶν πετεινῶν ὁλοκάρπωμα προσφέρη δῶρον ἀυτοῦ τῶ κυρίω, κὰι προσοίση ἀπὸ τῶν τρυγόνων, ἢ ἀπὸ τῶν {}στερῶν τὸ δῶρον ἀυτοῦ, κὰι προσοίσει ἀυτὸ ὁι ἱερεὺς πρὸς τὸ θυσιαστήριον, κὰι ἀποκνίσει τὴν κεφαλὴν ἀυτοῦ, κὰι ἐπιθύσει ὁ ἱερεὺς ἐπί τὸ θυσιαστήριον, κὰι στραγγιεῖ τὸ ἁῖμα πρὸς τὴν βάσιν τοῦ θυσιαστηρίου. κὰι ἀφελεῖ τὸ πρόλοβον σὺν τοῖς πτεροῖς, κὰι ἐκ βαλεῖ ἀυτὰ παρὰ τὸ θυσιαστήριον κατ᾿ ἀνατολὰς ἐις τὸν τόπον τῆς σποδοῦ. κὰι ἐκκλάσει ἀυτὸ ἐκ τῶν πτερύγων, κὰι ὀυ διελεῖ. κὰι ἐπιθύσει ἀυτὸ ὁ ἱερεὺς ἐπὶ τὸ θυσιαστήριον ἐπὶ τὰ ξύλα τὰ ἐπὶ τοῦ πυρός. κάρπωμά ἐστι θυσίας ὀσμὴ ἐυωδίας τῶ κυρίω.

ἐὰν δὲ ψυχὴ προσφέρη δῶρον θυσίαν τῶ κυρίω, σεμίδαλις ἔσται τὸ δῶρον ἀυτοῦ. κὰι ἐπιχεεῖ ἐπ᾿ ἀυτὴν ἔλαιον. κὰι ἐπιθήσει ἐπ᾿ ἀυτὸ λίβανον. θυσία ἐστίν. κὰι ὄισει ἀυτὴν πρὸς τοὺς ὑιοὺς ἀαρὼν τοὺς ἱερεῖς. κὰι δραξάμενος ἀπ᾿ ἀυτῆς, πλήσει τὴν δράκα ἀπὸ τῆς σεμιδάλεως σὺν τῶ ἐλαίω, κὰι πάντα τὸν λίβανον ἀυτῆς, κὰι ἐπιθήσει ὁ ἱερεὺς τὸ μνημόσυνον ἀυτῆς ἐπὶ τὸ θυσιαστήριον, θυσία ὀσμὴ ἐυωδίας τῶ κυρίω. κὰι τὸ λοιπὸν τὸ ἀπὸ τῆς θυσίας ἀαρὼν κὰι τοῖς ὑιοῖς ἀυτοῦ, ἅγιον τῶν ἁγίων ἀπὸ τῶν θυσιῶν κυρίου. ἐὰν δὲ προσφέρη δῶρον θυσίαν πεπεμμένην ἐν κλιβάνω ἐκ σεμιδάλεως, ἄρτους ἀζύμους πεφυραμένους ἐν ἐλαίω, κὰι λάγανα ἄζυμα κεχρισμένα ἐν ἐλαίω. ἐὰν δὲ θυσία ἀπὸ τηγάνου τὸ δῶρόν σου, σεμίδαλις πεφυραμένη ἐν ἀλαίω, ἄζυμα ἔσται. κὰι διαθρύψεις ἀυτὰ κλάσματα, κὰι ἐπιχεεῖς ἐπ᾿ ἀυτὰ ἔλαιον, θυσία ἐστὶ κυρίω. ἐὰν δὲ θυσία ἀπὸ ἐχάρας τὸ δῶρόν σου, σεμίδαλις ἐν ἐλαίω ποιηθήσεται. κὰι προσοίσεις τὴν θυσίαν ἣν ἂν ποιήση ἐκ τούτων τῶ κυρίω. κὰι προσοίσεις πρὸς τὸν ἱερέα. κὰι προσεγγίσας πρὸς τὸ θυσιαστήριον, ἀφελεῖ ὁ ἱερεὺς ἀπὸ τῆς θυσίας τὸ μνημόσυνον ἀυτῆς. κὰι ἐπιθήσει ὁ ἱερεὺς ἐπὶ τὸ θυσιαστήριον κάρπωμα ὀσμὴν ἐυωδίας τῶ κυρίω. τὸ δὲ καταλειφθὲν ἀπο τῆς θυσίας, ἀαρὼν κὰι τοῖς ὑιοῖς ἀυτοῦ. ἅγια τῶν ἁγίων ἀπὸ τῶν καρπωμάτων κυρίου. πᾶσαν θυσίαν, ἣν ἂν προσφέρητε τῶ κυρίω, ὀυ ποιήσετε ζυμωτόν. πᾶσαν γὰρ ζύμην, κὰι πᾶν μέλι ὀυ προσοίσετε ἐπ᾿ ἀυτοῦ, καρπῶσαι τῶ κυρίω δῶρον. ἀπαρχῆς προσοίσετε ἀυτὰ τῶ κυρίω, ἐπὶ δὲ τὸ θυσιαστήριον ὀυκ ἀναβιβασθήσεται ἐις ὀσμὴν ἐυωδίας τῶ κυρίω. κὰι πᾶν δῶρον θυσίας ὑμῶν ἁλὶ ἀλισθήσεται. ὀυ διαπάυσεται ἅλας διαθήκης κυρίου ἀπὸ θυσιασμάτων ὑμῶν, ἐπὶ παντὸς δώρου ὑμῶν προσοίσετε τῶ κυρίω ἅλας. ἐὰν δὲ προσφέρης θυσίαν πρωτογεννημάτων τῶ κυρίω, νέα πεφρυγμένα χίδρα ἐρικτά τῶ κυρίω. κὰι προσοίσεις τὴν θυσίαν τῶν πρωτογεννημάτων σου, κὰι ἐπιχεεῖς ἐπ᾿ ἀυτὴν ἔλαιον, κὰι ἐπιθήσεις ἐπ᾿ ἀυτὴν λίβανον, θυσία ἐστί. κὰι ἀνοίσει ὁ ἱερεὺς τὸ μνημόσυνον ἀυτῆς ἀπὸ τῶν χίδρων σὺν τῶ ἐλαίω, κὰι πάντα τὸν λίβανον ἀυτῆς, κάρπωμά ἐστι κυρίω.

ἐὰν δὲ θυσία σωτηρίου τὸ δῶρον ἀυτοῦ τῶ κυρίω, ἐὰν μὲν ἐκ τῶν βοῶν ἀυτὸς προσαγάγη, ἐάν τε ἄρσεν, ἐάν τε θῆλυ, ἄμωμον προσάξει ἀυτὸ ἔναντι κυρίου. κὰι ἐπιθήσει τὰς χεῖρας ἀυτοῦ ἐπὶ τὴν κεφαλὴν τοῦ δώρου, κὰι σφάξει ἀυτὸ παρὰ τὰς θύρας τῆς σκηνῆς τοῦ μαρτυρίου. κὰι προχεοῦσιν ὁι ὑιοὶ ἀαρὼν ὁι ἱερεῖς τὸ ἁῖμα ἐπὶ τὸ θυσιαστήριον τῶν ὁλοκαυτωμάτων κύκλω. κὰι προσάξουσιν ἀπὸ τῆς θυσίας σωτηρίου κάρπωμα κυρίω, τὸ στέαρ τὸ κατακαλύπτον τὴν κοιλίαν, κὰι πᾶν τὸ στέαρ τὸ ἐπὶ τῆς κοιλίας, κὰι τοὺς δύους νεφρούς, κὰι τὸ στέαρ τὸ ἐπ᾿ ἀυτῶν, τὸ ἐπὶ τῶν μηρῶν. κὰι τὸν λοβόν, τὸν ἐπὶ τοῦ ἥπατος σὺν τοῖς νεφροῖς {}ελεῖ. κὰι ἀνοίσουσιν ἀυτὰ ὁι ὑιοὶ ἀαρὼν ὁι ἱερεῖς ἐπὶ τὸ θυσιαστήριον ἐπὶ τὰ ὁλοκαυτώματα, ἐπὶ τὰ ξύλα, τὰ ἐπὶ τοῦ πυρὸς κάρπωμα ὀσμὴν ἐυωδίας τῶ κυρίω. ἐὰν δὲ ἀπὸ τῶν προβάτων τὸ δῶρον ἀυτοῦ θυσίαν σωτηρίου τῶ κυρίω, ἄρσεν ἢ θῆλυ, ἄμωμον προσοίσει ἀυτό. ἐὰν ἄρνα προσαγάγη τὸ δῶρον ἀυτοῦ, προσάξει ἀυτὸ ἔναντι κυρίου. κὰι ἐπιθήσει τὴν χεῖρα ἐπὶ τὴν κεφαλὴν τοῦ δώρου ἀυτοῦ, κὰι σφάξει ἀυτὸ παρὰ τὰς θύρας τῆς σκηνῆς τοῦ μαρτυρίου, κὰι προχεοῦσιν ὁι ὑιοὶ ἀαρὼν ὁι ἱερεῖς τὸ ἁῖμα ἐπὶ τὸ θυσιαστήριον κύκλω, κὰι προσοίσει ἀπὸ τῆς θυσίας σωτηρίου κάρπωμα τῶ κυρίω τὸ στέαρ κὰι τὴν ὀσφὺν ἄμωμον σὺν ταῖς ψοίας {}ελεῖ ἀυτό. κὰι τὸ στέαρ τὸ κατακαλύπτον τὴν κοιλία, κὰι πᾶν τὸ στέαρ τὸ ἐπὶ τῆς κοιλίας, κὰι ἀμφοτέρους τοὺς νεφρούς, κὰι τὸ στέαρ τὸ ἐπ᾿ ἀυτῶν τὸ ἐπὶ τῶν μηρίων, κὰι τὸν λοβὸν τὸν ἐπὶ τοῦ ἥπατος σὺν τοῖς νεφροῖς {}ελών, ἀνοίσει ὁ ἱερεὺς ἐπὶ τὸ θυσιαστήριον. ὀσμὴ ἐυωδίας κάρπωμα τῶ κυρίω. ἐὰν δὲ ἀπὸ τῶν ἀιγῶν τὸ δῶρον ἀυτοῦ, κὰι προσάξει ἀυτὸ ἐναντίον κυρίου, κὰι ἐπιθήσει τὰς χεῖρας ἐπὶ τὴν κεφαλὴν ἀυτοῦ. κὰι σφάξουσιν ἀυτὸ ἐναντίον κυρίου παρὰ τὰς θύρας τῆς σκηνῆς τοῦ μαρτυρίου. κὰι προχεοῦσιν ὁι ὑιοὶ ἀαρὼν ὁι ἱερεῖς τὸ ἁῖμα ἐπὶ τὸ θυσιαστήριον κύκλω. κὰι ἀνοίσει ἀπ᾿ ἀυτοῦ κάρπωμα τῶ κυρίω τὸ στέαρ τὸ κατακαλύπτον τὴν κοιλίαν, κὰι πᾶν τὸ στέαρ τὸ ἐπὶ τῆς κοιλίας, κὰι τούς δύο νεφρούς, κὰι τὸ στέαρ τὸ ἐπ᾿ ἀυτῶν τὸ ἐπὶ τῶν μηρίων, κὰι τὸν λοβὸν τὸν ἐπὶ τοῦ ἥπατος σὺν τοῖς νεφροῖς {}ελεῖ, κὰι ἀνοίσει ὁ ἱερεὺς ἐπὶ τὸ θυσιαστήριον κάρπωμα ὀσμὴν ἐυωδίας τῶ κυρίω. πᾶν στέαρ τῶ κυρίω νόμιμον ἀιώνιον ἐις τὰς γενεὰς ὑμῶν, ἐν πάση τῆ κατοικία ὑμῶν πᾶν στέαρ κὰι πᾶν ἁῖμα ὀυκ ἔδεσθε.

κὰι ἐλάλησε κύριος πρὸς μωυσῆν, λέγων, λάλησον τοῖς ὑιοῖς ἰσραήλ, λέγων, ψυχὴ ἐὰν ἁμάρτη ἀκουσίως ἀπὸ πάντων τῶν προσταγμάτων κυρίου, ὧν ὀυ δεῖ ποιεῖν, κὰι ποιήσει ἕν τι ἀπ᾿ ἀυτῶν, ἐὰν μὲν ὁ ἀρχιερεὺς ὁ κεχρισμένος ἁμάρτη τοῦ τὸν λαὸν ἁμαρτεῖν, κὰι προσάξει {} τῆς ἁμαρτίας ἀυτοῦ, ἧς ἥμαρτε, μόχον ἐκ βοῶν ἄμωμον τῶ κυρίω {} τῆς ἁμαρτίας. κὰι προσάξει τὸν μόχον παρὰ τὰς θύρας τῆς σκηνῆς τοῦ μαρτυρίου ἔναντι κύριου, κὰι ἐπιθήσει τὴν χεῖρα ἀυτοῦ ἐπὶ τὴν κεφαλὴν τοῦ μόχου ἔναντι κυρίου, κὰι σφάξει τὸν μόχον ἐνώπιον κυρίου. κὰι λαβὼν ὁ ἱερεὺς ὁ χριστὸς ὁ τε τελεσμένος τὰς χεῖρας, ἀπὸ τοῦ ἅιματος τοῦ μόχου, κὰι ἐισοίσει ἀυτὸ ἐις τὴν σκηνὴν τοῦ μαρτυρίου. κὰι βάψει ὁ ἱερεὺς τὸν δάκτυλον ἐις τὸ ἁῖμα, κὰι προσρανεῖ ἀπὸ τοῦ ἅιματος ἑπτάκις τῶ δακτύλω ἔναντι κυρίου, κατὰ τὸ καταπέτασμα τὸ ἅγιον. κὰι ἐπιθήσει ὁ ἱερεὺς ἀπὸ τοῦ ἅιματος τοῦ μόχου ἐπὶ τὰ κέρατα τοῦ θυσιαστηρίου τοῦ θυμιάματος τῆς συνθέσεως ἔναντι κυρίου, ὅ ἐστιν ἐν τῆ σκηνῆ τοῦ μαρτυρίου. κὰι πᾶν τὸ ἁῖμα τοῦ μόχου ἐκχεεῖ παρὰ τὴν βάσιν τοῦ θυσιαστηρίου τῆς ὁλοκαυτώσεως, ὅ ἐστι παρὰ τὰς θύρας τῆς σκηνῆς τοῦ μαρτυρίου. κὰι πᾶν τὸ στέαρ τοῦ μόχου τοῦ τῆς ἁμαρτίας. κὰι {}ελεῖ ἀπ᾿ ἀυτοῦ τὸ στέαρ τὸ κατακαλύπτον τὰ ἐνδόσθια, κὰι πᾶν τὸ στέαρ τὸ ἐπὶ τῶν ἐνδοσθίων, κὰι τοὺς δύο νεφρούς, κὰι τὸ στέαρ τὸ ἐπ᾿ ἀυτῶν, τὸ ἐπὶ τῶν μηρίων, κὰι τὸν λοβὸν τὸν ἐπὶ τοῦ ἥπατος σὺν τοῖς νεφροῖς {}ελεῖ ἀυτό, ὃν τρόπον ἀφερεῖται ἀπὸ τοῦ μόχου τῆς θυσίας τοῦ σωτηρίου, κὰι ἀνοίσει ὁ ἱερεὺς ἐπὶ τὸ θυσιαστήριον τῆς καρπώσεως, κὰι τὸ δέρμα τοῦ μόχου, κὰι πᾶσαν τὴν σάρκα ἀυτοῦ σὺν τῆ κεφαλῆ κὰι τοῖς ἀκροτηρίοις κὰι τῇ κοιλία κὰι τῆ κόπρω. κὰι ἐξοίσει ὅλον τὸν μόχον ἔξω τῆς παρεμβολῆς ἐις τόπον καθαρόν, ὁῦ ἐκχέουσι τὴν σποδιάν. κὰι κατακαύσουσιν ἀυτὸν ἐπὶ ξύλων ἐν πυρί, ἐπὶ τῆς ἐκχύσεως τῆς σποδιᾶς καυθήσεται. ἐὰν δὲ πᾶσα συναγωγὴ ἰσραὴλ ἀγνοήση ἀκουσίως, κὰι λάθη ῥῆμα ἐξ ὀφθαλμῶν τῆς συναγωγῆς, κὰι ποιήσωσι μίαν ἀπὸ πασῶν τῶν ἐντολῶν κυρίου, ὧν {ὀυδεῖ} ποιεῖν, κὰι πλημμελήσωσι, κὰι γνωσθῆ ἀυτοῖς ἡ ἁμαρτία, ἣν ἥμαρτον ἐν ἀυτῆ, κὰι προσάξει ἡ συναγωγὴ μόχον ἐκ βοῶν ἄμωμον {} τῆς ἁμαρτίας, κὰι προσάξει ἀυτὸν παρὰ τὰς θύρας τῆς σκηνῆς τοῦ μαρτυρίου. κὰι ἐπιθήσουσιν ὁι πρεσβύτεροι τῆς συναγωγῆς τὰς χεῖρας ἀυτῶν ἐπὶ τὴν κεφαλὴν τοῦ μόχου ἔναντι κύριου. κὰι σφάξουσι τὸν μόχον ἔναντι κυρίου. κὰι ἐισοίσει ὁ ἀρχιερεὺς ὁ χριστὸς ἀπὸ τοῦ ἅιματος τοῦ μόχου ἐις τὴν σκηνὴν τοῦ μαρτυρίου. κὰι βάψει ὁ ἀρχιερεὺς τὸν δάκτυλον ἀπὸ τοῦ ἅιματος τοῦ μόχου, κὰι ῥανεῖ ἑπτάκις ἔναντι κυρίου, κατενώπιον τοῦ καταπετάσματος τοῦ ἁγίου. κὰι ἀπὸ τοῦ ἅιματος ἐπιθήσει ὁ ἱερεὺς ἐπὶ τὰ κέρατα τοῦ θυσιαστηρίου τῶν θυμιαμάτων τῆς συνθέσεως, ὅ ἐστιν ἐνώπιον κυρίου, ὅ ἐστιν ἐν τῆ σκηνῆ τοῦ μαρτυρίου. κὰι τὸ πᾶν ἁῖμα ἐκχεεῖ πρὸς τὴν βάσιν τοῦ θυσιαστηρίου τῶν καρπώσεων, τοῦ ὄντος πρὸς τὴν θύραν τῆς σκηνῆς τοῦ μαρτυρίου. κὰι τὸ πᾶν στέαρ ἀυτοῦ {}ελεῖ ἀπ᾿ ἀυτοῦ, κὰι ἀνοίσει ἐπὶ τὸ θυσιαστήριον. κὰι ποιήσει τὸν μόχον, ὃν τρόπον ἐποίησε τὸν μόχον τὸν τῆς ἁμαρτίας, ὅυτως ποιηθήσεται. κὰι ἐξιλάσεται {} ἀυτοῦ ὁ ἱερεὺς, κὰι ἀφεθήσεται ἀυτοῖς ἡ ἁμαρτία. κὰι ἐξοίσουσι τὸν μόχον ὅλον ἔξω τῆς παρεμβολῆς, κὰι κατακαύσουσι τὸν μόχον, ὃν τρόπον κατέκαυσαν τὸν μόχον τὸν πρότερον. ἁμαρτία συναγωγῆς ἐστιν. ἐὰν δὲ ὁ ἄρχων ἁμάρτη, κὰι ποιήση μίαν ἀπὸ πασῶν τῶν ἐντολῶν κυρίου τοῦ θεοῦ ἀυτοῦ, ἣ ὀυ ποιηθήσεται ἀκουσίως, κὰι ἁμάρτη κὰι πλημμελήση, κὰι γνωσθῆ ἀυτῶ ἡ ἁμαρτία, ἣν ἥμαρτεν ἐν ἀυτῆ, κὰι προσοίσει τὸ δῶρον ἀυτοῦ χίμαρον ἐξ ἀιγῶν ἄρσεν ἄμωμον. κὰι ἐπιθήσει τὴν χεῖρα ἀυτοῦ ἐπὶ τὴν κεφαλὴν τοῦ χιμάρου, κὰι σφάξουσιν ἀυτὸν ἐν τόπω, ὁῦ σφάξουσι τὰ ὁλοκαυτώματα ἐνώπιον κυρίου, ἁμαρτία ἐστί. κὰι ἐπιθήσει ὁ ἱερεὺς ἀπὸ τοῦ ἅιματος τοῦ τῆς ἁμαρτίας τῶ δακτύλω ἐπὶ τὰ κέρατα τοῦ θυσιαστηρίου τῶν ὁλοκαυτωμάτων. κὰι τὸ πᾶν ἁῖμα ἀυτοῦ ἐκχεεῖ παρὰ τὴν βάσιν τοῦ θυσιαστηρίου τῶν ὁλοκαυτωμάτων. κὰι πᾶν τὸ στέαρ ἀυτοῦ ἀνοίσει ἐπὶ τὸ θυσιαστήριον, ὥσπερ τὸ στέαρ θυσίας {}. κὰι ἐξιλάσεται {} ἀυτοῦ ὁ ἱερεὺς ἀπο τῆς ἁμαρτίας ἀυτοῦ. κὰι ἀφεθήσεται ἀυτῶ. ἐὰν δὲ ψυχὴ μία ἁμαρτήση ἀκουσίως ἐκ τοῦ λαοῦ τῆς γῆς, ἐν τῶ ποιῆσαι ίαν ἀπὸ πασῶν τῶν ἐντολῶν κυρίου, ἣ ὀυ ποιηθήσεται, κὰι πλημμελήση, κὰι γνωσθῆ ἀυτῶ ἡ ἁμαρτία, ἣν ἥμαρτεν ἐν ἀυτῆ, κὰι ὄισει τὸ δῶρον χίμαιραν ἐξ ἀιγῶν ἄμωμον θηλύαν ὄισει {} τῆς ἁμαρτίας, ἧς ἥμαρτεν. κὰι ἐπιθήσει τὴν χεῖρα ἀυτοῦ ἐπὶ τὴν κεφαλἢν τοῦ ἁμαρτήματος ἀυτοῦ, κὰι σφάξουσι τὴν χίμαιραν τὴν τῆς ἁμαρτίας ἐν τῶ τόπω, ὁῦσφάξουσι τὰ ὁλοκαυτώματα. κὰι λήψεται ὁ ἱερεὺς ἀπὸ τοῦ ἅιματος ἀυτῆς τῶ δακτύλω ἀυτοῦ, κὰι ἐπιθήσει ἐπὶ τὰ κέρατα τοῦ θυσιαστηρίου τῶν ὁλοκαυτωμάτων. κὰι πᾶν τὸ ἁῖμα ἀυτῆς ἐκχεεῖ παρὰ τὴν βάσιν τοῦ θυσιαστηρίου. κὰι πᾶν τὸ στέαρ {}ελεῖ, ὃν τρόπον {}ερεῖται τὸ στέαρ ἀπὸ τῆς θυσίας {}. κὰι ἀνοίσει ὁ ἱερεὺς ἐπὶ τὸ θυσιαστήριον ἐις ὀσμὴν ἐυωδίας κυρίω. κὰι ἐξιλάσεται {} ἀυτοῦ ὁ ἱερεύς, κὰι ἀφεθήσεται ἀυτῶ. ἐὰν δὲ πρόβατον προσενέγκη τὸ δῶρον ἀυτοῦ {} τῆς ἁμαρτίας, θῆλυ ἄμωμον προσοίσει ἀυτό. κὰι ἐπιθήσει τὴν χεῖρα ἀυτοῦ ἐπὶ τὴν κεφαλὴν τοῦ τῆς ἁμαρτίας. κὰι σφάξουσιν ἀυτὸ {περὶ}* τῆς ἁμαρτίας ἐν τῶ τόπω ὁῦ σφάξουσι τὰ ὁλοκαυτώματα. κὰι λαβὼν ὁ ἱερεὺς ἀπὸ τοῦ ἅιματος τοῦ τῆς ἁμαρτίας τῶ δακτύλω ἀυτοῦ, ἐπιθήσει ἐπὶ τὰ κέρατα τοῦ θυσιαστηρίου τῆς ὁλοκαρπώσεως. κὰι πᾶν ἀυτοῦ τὸ ἁῖμα ἐκχεεῖ παρὰ τὴν βάσιν τοῦ θυσιαστηρίου τῆς ὁλοκαυτώσεως. κὰι πᾶν ἀυτοῦ τὸ στέαρ περιελεῖ, ὃν τρόπον περιερεῖται στέαρ προβάτου ἀπὸ θυσίας σωτηρίου, κὰι ἐπιθήσει ἀυτὸ ὁ ἱερεὺς ἐπὶ τὸ θυσιαστήριον ἐπὶ τὰ ὁλοκαυτώματα κυρίου. κὰι ἐξιλάσεται περὶ ἀυτοῦ ὁ ἱερεὺς περὶ τῆς ἁμαρτίας ἧς ἥμαρτεν, κὰι ἀφεθήσεται ἀυτῶ.

ἐὰν δὲ ψυχὴ ἁμάρτη, κὰι ἀκούση φωνὴν ὁρκισμοῦ, κὰι ὁῦτος μάρτυς, ἢ ἑώρακεν, ἢσυνοῖδεν, ἐὰν μὴ ἀναγγείλη, λήψεται τὴν ἁμαρτίαν ἀυτοῦ. ἡ ψυχὴ ἥτις ἐὰν ἅψηται παντὸς πράγματος ἀκαθύρτου, ἢ θνησιμαίου ἢ θηριαλώτου ἀκαθάρτου, ἢ τῶν θνησιμαίων βδελυγμάτων τῶν ἀκαθάρτων, ἢ τῶν θνησιμαίων κτηνῶν τῶν ἀκαθάρτων, ἢ ἅψηται ἀπὸ ἀκαθαρσίας ἀνθρώπου, ἀπὸ πάσης ἀκαθαρσίας ἀυτοῦ, ἧς ἂν ἁψάμενος μιανθῆ, κὰι ἔλαθεν ἀυτόν, μετὰ δὲ τοῦτο γνῶ, κὰι πλημμελήση ἡ ψυχὴ, ἣ ἂν ὁμόση, διαστέλλουσα τοῖς χείλεσι κακοποιῆσαι ἣ καλῶς ποιῆσαι κατὰ πάντα ὅσα ἂν διαστείλη ὁ ἂνθρωπος καθ᾿ ὅρκου, κὰι λάθη ἀυτόν, κὰι ὁῦτος γνῶ, κὰι ἁμάρτη ἕν τι τούτων, κὰι ἐξαγορεύση τὴν ἁμαρτίαν περί ἧς ἡμάρτηκεν κατ᾿ ἀυτῆς, κὰι ὄισει περὶ ὧν ἐπλημμέλησε τῶ κυρίω, περὶ τῆς ἁμαρτίας ἧς ἥμαρτεν, θῆλυ ἀπὸ τῶν προβάτων ἀμνάδα ἢ χίμαιραν ἐξ ἀιγῶν περὶ ἁμαρτίας, κὰι ἐξιλάσεται περὶ ἀυτοῦ ὁ ἱερεὺς περὶ τῆς ἁμαρτίας. κὰι ἀφεθήσεται ἀυτῶ ἡ ἁμαρτία. ἐὰν δὲ μὴ ἰχύει ἡ χεὶρ ἀυτοῦ τὸ ἱκανὸν ἐις πρόβατον, ὄισει περὶ τῆς ἁμαρτίας ἀυτοῦ, ἧς ἥμαρτεν, δύο τρυγόνας, ἢ δύο νεοσσοὺς περιστερῶν τῶ κυρίω, ἕνα περὶ ἁμαρτίας, κὰι ἕνα ἐις ὁλοκαύτωμα. κὰι ὄισει ἀυτὰ πρὸς τὸν ἱερέα. κὰι προσάξει ὁ ἱερεὺς τὸ περὶ τῇς ἁμαρτίας πρότερον. κὰι ἀποκνίσει ὁ ἱερεὺς τὴν κεφαλὴν ἀυτοῦ ἀπὸ τοῦ σφονδύλου, κὰι ὀυ διελεῖ. κὰι ῥανεῖ ἀπὸ τοῦ ἅιματος τοῦ περὶ τῆς ἁμαρτίας ἐπὶ τὸν τοῖχον τοῦ θυσιαστηρίου. τὸ δὲ κατάλοιπον τοῦ ἅιματος καταστραγγιεῖ ἐπὶ τὴν βάσιν τοῦ θυσιαστηρίου. ἁμαρτίας γάρ ἐστι. κὰι τὸν δεύτερον ποιήσει ὁλοκάρπωμα, ὡς καθήκει. κὰι ἐξιλάσεται περὶ ἀυτοῦ ὁ ἱερεὺς περὶ τῇς ἁμαρτίας ἀυτοῦ, ἧς ἥμαρτεν. κὰι ἀφεθήσεται ἀυτῶ. ἐὰν δὲ μὴ ἑυρίσκη ἡ χεὶρ ἀυτοῦ ζεῦγος τρυγόνων, ἢ δύο νεοσσοὺς περιστερῶν, κὰι ὄισει τὸ δῶρον ἀυτοῦ περὶ ὁῦ ἥμαρτεν τὸ δέκατον τοῦ ὀίφι σεμίδαλιν περὶ ἁμαρτίας. ὀυκ ἐπιχεεῖ ἐπ᾿ ἀυτὸ ἔλαιον, ὀυδὲ ἐπιθήσει ἐπ᾿ ἀυτὸ λίβανον, ὅτι περὶ ἁμαρτίας ἐστί. κὰι ὄισει ἀυτὴν πρὸς τὸν ἱερέα. κὰι δραξάμενος ἀπ᾿ ἀυτῆς ὁ ἱερεὺς πλήρη τὴν δράκα ἀυτοῦ, τὸ μνημόσυνον ἀυτῇς ἐπιθήσει ἐπὶ τὸ θυσιαστήριον ἐπὶ τῶν ὁλοκαυτωμάτων τῶ κυρίω. ἁμαρτίας γάρ ἐστι. κὰι ἐξιλάσεται περὶ ἀυτοῦ ὁ ἱερεὺς περὶ τῆς ἁμαρτίας ἀυτοῦ, ἧς ἥμαρτεν ἀφ᾿ ἑνὸς τούτων. κὰι ἀφεθήσεται ἀυτῶ. τὸ δὲ καταλειφθὲν ἔσται τῶ ἱερεῖ, ὡς ἡ θυσία τῆς συμειδάλεως. κὰι ἐλάλησε κύριος πρὸς μωυσῆν, λέγων, ψυχὴ ἐὰν λάθη ἀυτὴν λήθη, κὰι ἁμάρτη ἀκουσίως ἀπὸ τῷν ἁγίων κυρίου, κὰι ὄισει τῆς πλημμελείας ἀυτοῦ τῶ κυρίω κριὸν ἄμωμον ἐκ τῶν προβάτων, τιμῆς ἀργυρίου σίκλων, τῶ σίκλω τῶ ἁγίω, περὶ ὁῦ ἐπλημμέλησεν, κὰι ὃ ἥμαρτεν ἀπὸ τῶν ἁγίων ἀποτίσει κὰι τὸ ἐπίπεμπτον προσθήσει ἐπ᾿ ἀυτό. κὰι δώσει ἀυτὸ τῶ ἱερεῖ. κὰι ὁ ἱερεὺς ἐξιλάσεται περὶ ἀυτοῦ ἐν τὸ κριῶ τῆς πλημμελείας. κὰι ἀφεθήσεται ἀυτῶ. κὰι ψυχὴ ἣ ἂν ἁμάρτη, κὰι ποιήση μίαν ἀπὸ πασῶν τῶν ἐντολῶν κυρίου, ὧν ὀυ δεῖ ποιεῖν, κὰι ὀυκ ἔγνω, κὰι πλημμελήση, κὰι λάβη τὴν ἁμαρτίαν ἀυτοῦ, κὰι ὄισει κριὸν ἄμωμον ἐκ τῶν προβάτων, τιμῆς ἀργυρίου ἐις πλημμέλειαν πρὸς τὸν ἱερέα. κὰι ἐξιλάσεται περὶ ἀυτοῦ ὁ ἱερεὺς περὶ τῆς ἀγνοίας ἀυτοῦ, ἧς ἠγνόησε, κὰι ἀυτὸς ὀυκ ἤδει. κὰι ἀφεθήσεται ἀυτῶ. ἐπλημμέλησε γὰρ πλημμέλειαν, πλημμέλησιν ἔναντι κυρίου.

κὰι ἐλάλησε κύριος πρὸς μωυσῆν, λέγων, ψυχὴ ἐὰν ἁμάρτη, κὰι παριδὼν παρίδη τὰς ἐντολὰς κυρίου, κὰι ψεύσηται πρὸς τὸν πλησίον ἐν παραθήκη, ἢ περὶ κοινωνίας, ἢ περὶ ἁρπαγῆς, ἣ ἠδίκησέ τι τὸν πλησίον, ἢ ἑῦρεν ἀπώλειαν, κὰι ψεύσηται περὶ ἀυτῆς, κὰι ὀμόση ἀδίκως περὶ ἑνὸς ἀπὸ ἁπάντων, ὡΙςν ἂν ποιήσει ἄνθρωπος, ὥσ{}τε ἁμαρτεῖν ἐν τούτοις, κὰι ἔσται ἡνίκα ἂν ἁμάρτη, κὰι πλημμελήση, κὰι ἀποδῶ τὸ ἅρπαγμα, ὃ ἥρπασεν, ἢ τὸ ἀδίκημα, ὃ ἠδίκησεν, ἢ τὴν παραθήκην, ἥτις παρετέθη ἀυτῶ, ἢ τὴν ἀπώλειαν, ἣν ἑῦρεν ἀπὸ παντὸς πράγματος, ὁῦ ὤμοσε περὶ ἀυτοῦ ἀδίκως, κὰι ἀποτίσει ἀυτά, τὸ κεφάλαιον, κὰι τὸ ἐπίπεμπτον ἀυτοῦ προσθήσει ἐπ᾿ ἀυτό, τίνος ἐστὶν ἀυτῶ ἀποδώσει ἧ ἡμέρα ἐλεγχθῆ. κὰι τῆς πλημμελίας ἀυτοῦ ὅισει τῶ κυρίω κριὸν ἄμωμον ἀπὸ τῶν προβάτων, τιμῆς, ἐις ὃ ἐπλημμέλησεν. κὰι ἐξιλάσεται περὶ ἀυτοῦ ὁ ἱερεὺς ἔναντι κύριου. κὰι ἀφεθήσεται ἀυτῶ περὶ ἑνὸς ἀπὸ πάντων ὧν ἐποίησε κὰι ἐπλημμέλησεν ἐν ἀυτῶ. κὰι ἐλάλησε κύριος πρὸς μωυσῆν, λέγων, ἔντειλαι τῶ ἀαρὼν κὰι τοῖς ὑιοῖς ἀυτοῦ, λέγων, ὁῦτος ὁ νόμος τῆς ὁλοκαυτώσεως, ἅυτη ἡ ὁλοκαύτωσις ἐπὶ τῆς καύσεως ἀυτῆς ἐπὶ τοῦ θυσιαστηρίου ὅλην τὴν νύκτα ἕως πρωΐ, κὰι τὸ πῦρ τοῦ θυσιαστηρίου καυθήσεται ἐπ᾿ ἀυτοῦ, κὰι ὀυ σβεσθήσεται. κὰι ἐνδύσεται ὁ ἱερεὺς χιτῶνα λινοῦν, κὰι περισκελὲς λινοῦν ἐνδύσεται περὶ τὸ σῶμα ἀυτοῦ. κὰι ἀφελεῖ τὴν κατακάρπωσιν, ἣν ἂν καταναλώσει τὸ πῦρ, τὴν ὁλοκάρπωσιν ἀπὸ τοῦ θυσιαστηρίου. κὰι παραθήσει ἀυτὴν ἐχόμενα τοῦ θυσιαστηρίου. κὰι ἐκδύσεται τὴν στολὴν ἀυτοῦ, κὰι ἐνδύσεται στολὴν ἄλλην. κὰι ἐξοίσει τὴν κατακάρπωσιν ἔξω τῆς παρεμβολῆς ἐις τόπον καθαρόν. κὰι πῦρ ἐπὶ τὸ θυσιαστήριον καυθήσεται ἐπ᾿ ἀυτοῦ, ὀυ σβεσθήσεται, κὰι καύσει ἐπ᾿ ἀυτοῦ ὁ ἱερεὺς ξύλα τοπρωῒ πρωΐ, κὰι στοιβάσει ἐπ᾿ ἀυτοῦ τὴν ὁλοκαύτωσιν. κὰι ἐπιθήσει ἐπ᾿ ἀυτοῦ τὸ στέαρ τοῦ σωτηρίου, κὰι πῦρ διαπαντὸς καυθήσεται, ἐπὶ τὸ θυσιαστήριον ὀυ σβεσθήται. ὁῦτος ὁ νόμος τῇς θυσίας, ἣν προσάξουσιν ἀυτὴν ὁι ὑιοὶ ἀαρὼν ἐνώπιον κύριου ἀπέναντι τοῦ θυσιαστηρίου. κὰι ἀφελεῖ ἀπ᾿ ἀυτοῦ τῆ δρακὶ ἀπὸ τῆς σεμιδάλεως τῆς θυσίας σὺν τῶ ἐλαίω ἀυτῆς κὰι σὺν παντὶ τῶ λιβάνω ἀυτῆς τὰ ὄντα ἐπὶ τῆς θυσίας. κὰι ἀνοίσει ἐπὶ τὸ θυσιαστήριον κάρπωμα ὀσμὴν ἐυωδίας, μνημόσυνον ἀυτῆς τῶ κυρίω. τὸ δὲ καταλειφθὲν ἀπ᾿ ἀυτῆς ἔδεται ἀαρὼν κὰι ὁι ὑιοὶ ἀυτοῦ. ἄζυμα βρωθήσεται ἐν τόπω ἁγίω, ἐν ἀυλῆ τῆς σκηνῆς τοῦ μαρτυρίου ἔδονται ἀυτήν. ὀυ πεφθήσεται ἐνζυμωμένη. μερίδα ἀυτὴν δέδωκα ἀυτοῖς ἀπὸ τῶν καρπωμάτων κυρίου. ἅγια {α}γίων ἐστίν. ὥσπερ τὸ τῆς ἁμαρτίας, κὰι ὥσπερ τὸ τῆς πλημμελίας. πᾶν ἀρσενικὸν τῶν ἱερέων ἔδονται ἀυτήν. νόμιμον ἀιώνιον ἐις τὰς γενεὰς ὑμῶν ἀπὸ τῶν καρπωμάτων κυρίου. πᾶς ὃς ἂν ἅψηται ἀπ᾿ ἀυτῶν, ἁγιασθήσεται. κὰι ἐλάλησε κύριος πρὸς μωυσῆν, λεγων, τοῦτο τὸ δῶρον ἀαρὼν κὰι τῶν ὑιῶν ἀυτοῦ, ὃ προσοίσουσι τῶ κυρίω. ἐν τῆ ἡμέρα, ἧ ἂν χρίσεις ἀυτόν, τὸ δέκατον τοῦ ὄιφει σεμιδάλεως ἐις θυσίαν διαπαντός, τὸ ἥμισυ ἀυτῆς τοπρωΐ, κὰι τὸ ἥμισυ ἀυτῆς τοδειλινόν. ἐπὶ τηγάνου ἐν ἐλαίω ποιηθήσεται, πεφυραμένην ὄισει ἀυτὴν ἐλικτά, θυσίαν ἐκ κλασμάτων προσοίσει ἐις ὀσμὴν ἐυωδίας κυρίω, κὰι ὁ ἱερεὺς ὁ χριστὸς ὁ ἀντ᾿ ἀυτοῦ ἐκ τῶν ὑιῶν ἀυτοῦ ποιήσει ἀυτὴν νόμιμον ἀιώνιον τῶ κυρίω. ἅπαν ἐπιτελεσθήσεται. κὰι πᾶσα θυσία ἱερέως ὁλόκαυστος ἔσται, κὰι ὀυ βρωθήσεται. κὰι ἐλάλησε κύριος πρὸς μωυσῆν, λέγων, λάλησον τῶ ἀαρὼν κὰι τοῖς ὑιοῖς ἀυτοῦ, λέγων, ὁῦτος ὁ νόμος τῆς ἁμαρτίας, ἐν τόπω ὁῦ σφάξουσι τὰ ὁλοκαυτώματα, σφαγήσεται κὰι τὸ τῆς ἁμαρτίας ἔναντι κυρίου, ἅγια ἁγίων ἐστίν. ὁ ἱερεὺς ὁ ἀναφέρων ἀυτήν, ἔδεται ἀυτήν, ἐν τόπω ἁγίω βρωθήσεται, ἐν ἀυλῆ τῆς σκηνῆς τοῦ μαρτυρίου. πᾶς ὁ ἁπτόμενος τῶν κρεῶν ἀυτῆς, ἁγιασθήσεται. κὰι ὧ ἂν ἐπιρραντισθῆ ἀπὸ τοῦ ἅιματος ἀυτῆς, ἐπὶ τὸ ἱμάτιον ὃ ῥαντισθῆ ἐπ᾿ ἀυτό, πλυθήσεται ἐν τόπω ἁγίω. κὰι σκεῦος ὀστράκινον ὁῦ ἂν ἐψηθῆ ἐν ἀυτῶ, συντριβήσεται. ἐὰν δὲ ἐν σκεύει χαλκῶ ἐψηθῆ, ἐκτρίψει ἀυτό, κὰι κλύσει ὕδατι. πᾶν ἄρσεν ἐν τοῖς ἱερεῦσι φάγεται ἀυτό. ἅγια ἁγίων ἐστὶ κυρίω. κὰι πάντα τὰ περὶ τῆς ἁμαρτίας ὧν ἂν ἐισενεχθῆ ἀπὸ τοῦ ἅιματος ἀυτῶν ἐις τὴν σκηνὴν τοῦ μαρτυρίου, ἐξιλάσασθαι ἐν τῶ ἁγίω, ὀυ βρωθήσεται. ἐν πυρὶ κατακαυθήσεται.

κὰι ὁῦτος ὁ νόμος τοῦ κριοῦ τοῦ περὶ τῆς πλημμελίας. ἅγια ἁγίων ἐστίν. ἐν τόπω ὁῦ σφάξουσι τὸ ὁλοκαύτωμα, σφάξουσι τὸν κριὸν τῆς πλημμελίας ἔναντι κυρίου. κὰι τὸ ἁῖμα προχεεῖ ἐπὶ τὴν βάσιν τοῦ θυσιαστηρίου κύκλω. κὰι πᾶν τὸ στέαρ ἀυτοῦ προσοίσει ἀπ᾿ ἀυτοῦ, κὰι τὴν ὀσφῦν κὰι τὸ στέαρ τὸ κατακαλύπτον τὰ ἐνδόσθια, κὰι πᾶν τὸ στέαρ τὸ ἐπὶ τῶν ἐνδοσθίων, κὰι τοὺς δύο νεφρούς, κὰι τὸ στέαρ τὸ ἐπ᾿ ἀυτῶν τὸ ἐπὶ τῶν μηρῶν, κὰι τὸν λοβὸν τὸν ἐπὶ τοῦ ἥπατος σὺν τοῖς νεφροῖς, περιελεῖ ἀυτά. κὰι ἀνοίσει ἀυτὰ ὁ ἱερεὺς ἐπὶ τὸ θυσιαστήριον κάρπωμα τῶ κυρίω, περὶ πλημμελίας ἐστί. πᾶς ἄρσην ἐκ τῶν ἱερέων ἔδεται ἀυτά, ἐν τόπω ἁγίω βρωθήσεται. ἅγια ἁγίων ἐστίν. ὥσπερ τὸ περὶ τῆς ἁμαρτίας, ὅυτως κὰι τὸ τῆς πλημμελίας. νόμος ἑῖς ἀυτῶν. ὁ ἱερεὺς ὅστις ἐξιλάσεται ἐν ἀυτῶ, ἀυτῶ ἔσται. κὰι ὁ ἱερεὺς ὁ προσάγων ὁλοκαύτωμα ἀνθρώπου, τὸ δέρμα τῆς ὁλοκαυτώσεως, ἧς προσφέρει ἀυτός, ἀυτῶ ἔσται. κὰι πᾶσα θυσία ἥτις ποιηθήσεται ἐν κλιβάνω, κὰι πᾶσα ἥτις ποιηθήσεται ἐπ᾿ ἐχάρας, ἢ ἐπὶ τηγάνου, τοῦ ἱερέως τοῦ προσφέροντος ἀυτήν, ἀυτοῦ ἔσται. κὰι πᾶσα θησία ἀναπεποιημένη ἐν ἐλαίω, κὰι μὴ ἀναπεποιημένη, πᾶσι τοῖς ὑιοῖς ἀαρὼν ἔσται ἑκάστω τὸ ἴσον. ὁῦτος ὁ νόμος τῆς θυσίας τῶν ἐιρηνικῶν, ἣν προσοίσουσι τῶ κυρίω. ἐὰν μὲν περὶ ἀινέσεως προσφέρη ἀυτήν, κὰι προσοίσει ἐπὶ τῆς θυσίας τῆς ἀινέσεως ἄρτους ἀζύμους ἐκ σεμιδάλεως ἀναπεποιημένους ἐν ἐλαίω, κὰι λάγανα ἄζυμα δια κεχρισμένα ἐν ἐλαίω, κὰι σεμίδαλιν πεφυραμένην ἐν ἐλαίω, ἐπ᾿ ἄρτοις ζυμήταις προσοίσει τὸ δῶρον ἀυτοῦ ἐπὶ θυσία ἀινέσεως σωτηρίου ἀυτοῦ. κὰι προσάξει ἀπ᾿ ἀυτοῦ ἓν ἀπὸ πάντων τῶν δώρων ἀυτοῦ, ἀφαίρεμα κυρίω, τῶ ἱερεῖ τῶ προχέοντι τὸ ἁῖμα τοῦ σωτηρίου, ἀυτῶ ἔσται, κὰι τὰ κρέα θυσίας ἀνέσεως σωτηρίου, ἀυτῶ ἔσται. κὰι ἐν ἧ ἡμέρα δωρεῖται, βρωθήσεται. ὀυ καταλείψουσιν ἀπ᾿ ἀυτοῦ ἐις τοπρωΐ. κὰι ἐὰν ἐυχὴ ἦ, ἢ ἐκούσιον θυσιάζη τὸ δῶρον ἀυτοῦ, ἧ ἂν ἡμέρα προσάγη τὴν θυσίαν ἀυτοῦ, βρωθήσεται κὰι τῆ ἅυριον, κὰι τὸ καταλειφθὲν ἀπὸ τῶν κρεῶν τῆς θυσίας ἕως ἡμέρας τρίτης, ἐν πυρὶ κατακαυθήσεται. ἐὰν δὲ φαγὼν φάγη ἀπὸ τῶν κρεῶν τῆ ἡμέρα τῆ τρίτη, ὀυ δεχθήσεται τῶ προσφέροντι ἀυτό, ὀυ λογισθήσεται ἀυτῶ, μίασμά ἐστιν. ἡ δὲ ψυχή, ἥτις ἂν φάγη ἀπ᾿ ἀυτοῦ, τὴν ἁμαρτίαν λήψεται. κὰι κρέα ὅσα ἂν ἅψηται παντὸς ἀκαθάρτου, ὀυ βρωθήσεται, ἐν πυρὶ κατακαυθήσεται. πᾶς καθαρὸς φάγεται κρέα. ἡ δὲ ψυχὴ ἥτις ἂν φάγη ἀπὸ τῶν κρεῶν τῆς θυσίας τοῦ σωτηρίου, ὅ ἐστι κυρίω, κὰι ἡ ἀκαθαρσία ἀυτοῦ ἐπ᾿ ἀυτῶ, ἐξολοθρευθήσεται ἡ ψυχὴ ἐκείνη ἐκ τοῦ λαοῦ ἀυτῆς. κὰι ἡ ψυχή, ἣ ἂν ἅψηται παντὸς πράγματος ἀκαθάρτου, ἢ ἀπὸ ἀκαθαρσίας ἀνθρώπου, ἢ τῶν τετραπόδων τῶν ἀκαθάρτων, ἢ παντὸς βδελύγματος ἀκαθάρτου, κὰι φάγη ἀπὸ τῶν κρεῶν τῆς θυσίας τῶν ἐιρηνικῶν, ὄ ἐστι τοῦ κυρίου, ἀπολεῖται ἡ ψυχὴ ἐκείνη ἐκ τοῦ λαοῦ ἀυτῆς. κὰι ἐλάλησε κύριος πρὸς μωυσῆν, λέγων, λάλησον τοῖς ὑιοῖς ἰσραήλ, λέγων, πᾶν στέαρ βοῶν κὰι προβάτων κὰι ἀιγῶν ὀυκ ἔδεσθε. κὰι στέαρ θνησιμαίων, κὰι θηριαλώτων ποιηθήσεται ἐις πᾶν ἔργον, κὰι βρώσει ὀυ βρωθήσεται. ὅτι πᾶς ὁ ἐσθίων στέαρ ἀπὸ τῶν κτηνῶν, ὧν προσάξει ἀπ᾿ ἀυτῶν κάρπωμα κυρίω, ἀπολεῖται ἡ ψυχὴ ἐκείνη ἐκ τοῦ λαοῦ ἀυτῆς. πᾶν ἁῖμα ὀυκ ἔδεσθε ἐν πάση κατοικία ὑμῶν ἀπό τε τῶν κτηνῶν κὰι ἀπὸ τῶν πετεινῶν. πᾶσα ψυχὴ ἣ ἂν φάγη ἁῖμα, ἀπολεῖται ἡ ψυχὴ ἐκείνη ἐκ τοῦ λαοῦ ἀυτῆς. κὰι ἐλάλησε κύριος πρὸς μωυσῆν, λέγων, λάλησον τοῖς ὑιοῖς ἰσραήλ, λέγων, ὁ προσφέρων θυσίαν τῶν ἐιρηνικῶν ἀυτοῦ τῶ κυρίω, ὄισει τὸ δῶρον ἀυτοῦ τῶ κυρίω, ἀπὸ τῆς θυσίας τοῦ σωτηρίου ἀυτοῦ. ἁι χεῖρες ἀυτοῦ προσοίσουσι τὰ καρπώματα τῶ κυρίω. τὸ στέαρ τὸ ἐπὶ τοῦ στηθυνίου, κὰι τὸν λοβὸν τὸν ἐπὶ τοῦ ἥπατος προσάξει ἀυτά, ὥστε ἐπιθῆναι δόμα ἔναντι κυρίου. κὰι ἀνοίσει ὁ ἱερεὺς τὸ στέαρ ἐπὶ τὸ θυσιαστήριον. κὰι ἔσται τὸ στηθύνιον ἀαρὼν κὰι τοῖς ὑιοῖς ἀυτοῦ. κὰι τὸν βραχίονα τὸν δεξιὸν δώσετε ἀφαίρεμα τῶ ἱερεῖ ἀπὸ τῶν θυσιῶν τοῦ σωτηρίου ὑμῶν. ὁ προσφέρων τὸ ἁῖμα τοῦ σωτηρίου κὰι τὸ στέαρ ἀπὸ τῶν ὑιῶν ἀαρών, ἀυτῶ ἔσται ὁ βραχίων ὁ δεξιὸς ἐν μερίδι. τὸ γὰρ στηθύνιον τοῦ ἐπιθέματος κὰι τὸν βραχίονα τοῦ ἀφαιρέματος, ἔιληφα παρὰ τῶν ὑιῶν ἰσραὴλ ἀπὸ τῶν θυσιῶν τοῦ σωτηρίου ὑμῶν, κὰι ἔδωκα ἀυτὰ ἀαρὼν τῶ ἱερεῖ, κὰι τοῖς ὑιοῖς ἀυτοῦ, νόμιμον παρὰ τῶν ὑιῶν ἰσραήλ. ἅυτη ἡ χρίσις ἀαρών, κὰι ἡ χρίσις τῶν {} ὑιῶν ἀυτοῦ ἀπὸ τῶν καρπωμάτων κυρίου, ἐν ἧ ἡμέρα προσηγάγετο ἀυτοὺς ἐις τὸ ἱερατεύειν κυρίω. καθότι ἐνετείλατο κύριος δοῦναι ἀυτοῖς ἧ ἡμέρα ἔχρισεν ἀυτοὺς παρὰ τῶν ὑιῶν ἰσραήλ, νόμιμον ἀιώνιον ἐις τὰς γενεὰς ἀυτῶν. ὁῦτος ὁ νόμος τῶν ὁλοκαυτωμάτων, κὰι θυσίας, κὰι περὶ ἁμαρτίας, κὰι τῆς πλημμελείας, κὰι τῆς τελειώσεως, κὰι τῆς θυσίας σωτηρίου, ὃν τρόπον ἐνετείλατο κύριος τῶ μωυσῆ ἐν τῶ ὄρει σινᾶ, ἧ ἡμέρα ἐνετείλατο τοῖς ὑιοῖς ἰσραήλ, προσφέρειν τὰ δῶρα ἀυτῶν ἔναντι κυρίου ἐν τῆ ἐρήμω σινᾶ.

κὰι ἐλάλησε κύριος πρὸς μωυσῆν, λέγων, λάβε τὸν ἀαρὼν κὰι τοὺς ὑιοὺς ἀυτοῦ, κὰι τάς στολάς, κὰι τὸ ἔλαιον τῆς χρίσεως, κὰι τὸν μόχον τὸν περὶ τῆς ἁμαρτίας, κὰι τοὺς δύο κριούς, κὰι τὸ κανοῦν τῶν ἀζύμων, κὰι πᾶσαν τὴν συναγωγὴν ἐκκλησίασον ἐπὶ τὴν θύραν τῆς σκηνῆς τοῦ μαρτυρίου. κὰι ἐποίησε μωυσῆς ὃν τρόπον συνέταξεν ἀυτῶ κύριος. κὰι ἐξεκκλησίασεν τὴν συναγωγὴν ἐπὶ τὴν θύραν τῆς σκηνῆς τοῦ μαρτυρίου. κὰι ἐῖπε μωυσῆς τῆ συναγωγῆ, τοῦτο ἐστι τὸ ῥῆμα, ὃ ἐνετείλατο κύριος ποιῆσαι. κὰι προσήγαγε μωυσῆς τὸν ἀαρών, κὰι τοὺς ὑιοὺς ἀυτοῦ, κὰι ἔλουσεν ἀυτοὺς ὕδατι. κὰι ἐνέδυσεν ἀυτὸν τὸν χιτῶνα, κὰι ἔζωσεν ἀυτὸν τὴν ζώνην, κὰι ἐνέδυσεν ἀυτὸν τὸν ὑποδύτην, κὰι ἐπέθηκεν ἐπ᾿ ἀυτὸν τὴν ἐπωμίδα, κὰι συνέζωσεν ἀυτὸν κατὰ τὴν ποίησιν τῆς ἐπωμίδος, κὰι συνέσφιγξεν ἀυτὴν ἐν ἀυτῶ, κὰι ἐπέθηκεν ἐπ᾿ ἀυτὸν τὸ λόγιον, κὰι ἐπέθηκεν ἐπὶ τὸ λόγιον τὴν δήλωσιν κὰι τὴν ἀλήθειαν, κὰι ἐπέθηκε τὴν μίτραν ἐπὶ τὴν κεφαλὴν ἀυτοῦ, κὰι ἐπέθηκεν ἐπὶ τῆς μίτρας κατὰ πρόσωπον ἀυτοῦ τὸ πέταλον τὸ χρυσοῦν τὸ καθηγιασμένον ἅγιον, ὃν τρόπον συνέταξε κύριος τῶ μωυσῆ. κὰι ἔλαβε μωυσῆς ἀπὸ τοῦ ἐλαίου τῆς χρίσεως, κὰι ἔχρισε τὴν σκηνὴν κὰι πάντα τὰ σκεύη ἀυτῆς, κὰι ἡγίασεν ἀυτήν. κὰι ἔρρανεν ἀπ᾿ ἀυτοῦ ἐπὶ τὸ θυσιαστήριον ἑπτάκις. κὰι ἔχρισε τὸ θυσιαστήριον, κὰι ἡγίασεν ἀυτό, κὰι πάντα τὰ σκεύη ἀυτοῦ, κὰι τὸν λουτῆρα, κὰι τὴν βάσιν ἀυτοῦ ἁγιάσαι ἀυτά. κὰι ἐπέχεεν μωυσῆς ἀπὸ τοῦ ἐλαίου τῆς χρίσεως ἐπὶ τὴν κεφαλὴν ἀαρών. κὰι ἔχρισεν ἀυτόν, κὰι ἡγίασεν ἀυτόν. κὰι προσήγαγε μωυσῆς τοὺς ὑιοὺς ἀαρών, κὰι ἐνέδυσεν ἀυτοὺς χιτῶνας, κὰι ἔζωσεν ἀυτοὺς ζώνας, κὰι περιέθηκεν ἀυτοῖς κιδάρεις, καθάπερ συνέταξε κύριος τῶ μωυσῆ. κὰι προσήγαγε τὸν μόχον τὸν περὶ τῆς ἁμαρτίας. κὰι ἐπέθηκεν ἀαρὼν κὰι ὁι ὑιοὶ ἀυτοῦ τὰς χεῖρας ἀυτῶν ἐπὶ τὴν κεφαλὴν τοῦ μόχου τῆς ἁμαρτίας, κὰι ἔσφαξεν ἀυτόν. κὰι ἔλαβε μωυσῆς ἀπὸ τοῦ ἅιματος, κὰι ἐπέθηκεν ἐπὶ τὰ κέρατα τοῦ θυσιαστήριου κύκλω τῶ δακτύλω ἀυτοῦ, κὰι ἐκαθάρισε τὸ θυσιαστήριον. κὰι τὸ ἁῖμα ἐξέχεεν ἐπὶ τὴν βάσιν τοῦ θυσιαστηρίου, κὰι ἡγίασεν ἀυτό, τοῦ ἐξιλάσασθαι ἐπ᾿ ἀυτοῦ. κὰι ἔλαβε μωυσῆς πᾶν τὸ στέαρ τὸ ἐπὶ τῶν ἐνδοσθίων, κὰι τὸν λοβὸν τὸν ἐπὶ τοῦ ἥπατος, κὰι ἀμφοτέρους τοὺς νεφρούς, κὰι τὸ στέαρ τὸ ἐπ᾿ ἀυτῶν, κὰι ἀνήνεγκε μωυσῆς ἐπὶ τὸ θυσιαστήριον. κὰι τὸν μόχον, κὰι τὴν βύρσαν ἀυτοῦ, κὰι τὰ κρέα ἀυτοῦ, κὰι τὴν κόπρον ἀυτοῦ κατέκαυσεν πυρὶ ἔξω τῆς παρεμβολῆς, ὃν τρόπον συνέταξε κύριος τῶ μωυσῆ. κὰι προσήγαγε μωυσῆς τὸν κριὸν τὸν ἐις ὁλοκαύτωμα. κὰι ἐπέθηκεν ἀαρὼν κὰι ὁι ὑιοὶ ἀυτοῦ τὰς χεῖρας ἀυτῶν ἐπὶ τὴν κεφαλὴν τοῦ κριοῦ. κὰι ἔσφαξε μωυσῆς τὸν κριόν. κὰι προσέχεε μωυσῆς τὸ ἁῖμα ἐπὶ τὸ θυσιαστήριον κύκλω. κὰι τὸν κριὸν ἐκρεοτόμησε κὰι τὰ μέλη ἀυτοῦ. κὰι ἀνήνεγκε μωυσῆς τὴν κεφαλήν, κὰι τὰ μέλη, κὰι τὸ στέαρ, κὰι τὴν κοιλίαν κὰι τοὺς πόδας ἐπλυνεν ὕδατι. κὰι ἀνήκεγκε μωυσῆς ὅλον τὸν κριὸν ἐπὶ τὸ θυσιαστήριον. ὁλοκαύτωμά ἐστιν ἐις ὀσμὴν ἐυωδίας. κάρπωμά ἐστι κυρίω, καθάπερ ἐνετείλατο κύριος τῷ μωυσῆ. κὰι προσήγαγε μωυσῆς τὸν κριὸν τὸν δεύτερον τῆς τελειώσεως. κὰι ἐπέθηκεν ἀαρὼν κὰι ὁι ὑιοὶ ἀυτοῦ τὰς χεῖρας ἀυτῶν ἐπὶ τὴν κεφαλὴν τοῦ κριοῦ, κὰι ἔσφαξεν ἀυτόν. κὰι ἔλαβε μωυσῆς ἀπὸ τοῦ ἅιματος ἀυτοῦ, κὰι ἐπέθηκεν ἐπὶ τὸν λοβὸν τοῦ ὠτὸς ἀαρὼν τοῦ δεξιοῦ, κὰι ἐπὶ τὸ ἄκρον τῆς χειρὸς ἀυτοῦ τῆς δεξιᾶς, κὰι ἐπὶ τὸ ἄκρον τοῦ ποδὸς ἀυτοῦ τοῦ δεξιοῦ. κὰι προσήγαγε μωυσῆς τοὺς ὑιοὺς ἀαρών. κὰι ἐπέθηκεν μωυσῆς ἀπὸ τοῦ ἅιματος ἐπὶ τὸν λοβὸν τοῦ ὠτὸς ἀυτῶν τοῦ δεξιοῦ, κὰι ἐπὶ τὸ ἄκρον τῆς χειρὸς ἀυτῶν τῆς δεξιᾶς, κὰι ἐπὶ τὸ ἄκρον τοῦ ποδὸς ἀυτῶν τοῦ δεξιοῦ. κὰι προσέχεε μωυσῆς τὸ ἁῖμα ἐπὶ τὸ θυσιαστήριον κύκλω. κὰι ἔλαβε τὸ στέαρ κὰι τὴν ὀσφύν, κὰι πᾶν τὸ στέαρ τὸ ἐπὶ τῆς κοιλίας, κὰι τὸν λοβὸν τοῦ ἥπατος, κὰι τοὺς δύο νεφρούς, κὰι τὸ στέαρ τὸ ἐπ᾿ ἀυτῶν, κὰι τὸν βραχίονα τὸν δεξιόν. κὰι ἀπο τοῦ κανοῦ τῆς τελειώσεως, τοῦ ὄντος ἀναντίον κυρίου, ἔλαβε κολλύραν ἄζυμον μίαν κὰι κολλύραν ἄρτου ἐξ ἐλαίου μίαν, κὰι λάγανον ἕν. κὰι ἐπέθηκεν ἐπὶ τὰ στέατα, κὰι ἐπὶ τὸν βραχίονα τὸν δεξιόν. κὰι ἐπέθηκε τὰ πάντα ἐπὶ τὰς χεῖρας ἀαρών, κὰι ἐπὶ τὰς χεῖρας τῶν ὑιῶν ἀυτοῦ. κὰι ἀνήνεγκεν ἀυτὰ ἀφαίρεμα ἄναντι κυρίου. κὰι ἔλαβε μωυσῆς ἀπὸ τῶν χειρῶν ἀυτῶν, κὰι ἀνήνεγκεν ἀυτὰ ἐπὶ τὸ θυσιαστήριον, ἐπὶ τὸ ὁλοκαύτωμα τῆς τελειώσεως, ὅ ἐστιν ὀσμὴ ἐυωδίας, κάρπωμά ἐστι κυρίω. κὰι λαβὼν μωυσῆς τὸ στηθύνιον ἀφεῖλεν ἀυτὸ ἐπίθεμα ἔναντι κυρίου, ἀπὸ τοῦ κριοῦ τῆς τελειώσεως. κὰι ἐγένετο μωυσῆ ἐν μερίδι, καθὰ ἐνετείλατο κύριος τῶ μωυσῆ. κὰι ἔλαβε μωυσῆς ἀπὸ τοῦ ἐλαίου τῆς χρίσεως, κὰι ἀπὸ τοῦ ἅιματος τοῦ ἐπὶ τοῦ θυσιαστηρίου, κὰι προσέρρανεν ἐπὶ ἀαρών, κὰι ἐπὶ τὰς στολὰς ἀυτοῦ, κὰι ἐπὶ τοὺς ὑιοὺς ἀυτοῦ, κὰι ἐπὶ τὰς στολὰς τῶν ὑιῶν ἀυτοῦ μετ᾿ ἀυτοῦ. κὰι ἡγίασεν ἀαρών, κὰι τὰς στολὰς ἀυτοῦ, κὰι τοὺς ὑιοὺς ἀυτοῦ, κὰι τὰς στολὰς τῶν ὑιῶν ἀυτοῦ μετ᾿ ἀυτοῦ. κὰι ἐῖπε μωυσῆς πρὸς ἀαρὼν κὰι τοὺς ὑιοὺς ἀυτοῦ, ἑψήσατε τὰ κρέα παρὰ τὴν θύραν τῆς σκηνῆς τοῦ μαρτυρίου ἐν τόπω ἁγίω. κὰι ἐκεῖ φάγεσθε ἀυτά, κὰι τοὺς ἄρτους τοὺς ἐν τῶ κανῶ τῆς τελειώσεως, ὃν τρόπον συντέτακταί μοι. λέγων, ἀαρὼν κὰι ὁι ὑιοὶ ἀυτοῦ φάγονται ἀυτά. κὰι τὸ καταλειφθὲν τῶν κρεῶν κὰι τῶν ἄρτων ἐν πυρὶ κατακαυθήσεται. κὰι ἀπὸ τῆς θύρας τῆς σκηνῆς τοῦ μαρτυρίου ὀυκ ἐξελεύσεσθε ἑπτὰ ἡμέρας, ἕως ἡμέρας πληρώσεως ἡμερῶν τελειώσεως ὑμῶν, ἑπτὰ γὰρ ἡμέρας τελειώσει τὰς χεῖρας ὑμῶν, καθάπερ ἐποίησεν ἐν τῆ ἡμέρα ταύτη, ἧ ἐνετείλατο κύριος τοῦ ποιῆσαι, ὥστε ἱλάσασθαι περὶ ὑμῶν. κὰι ἐπὶ τὴν θύραν τῆς σκηνῆς τοῦ μαρτυρίου καθήσεσθε ἑπτὰ ἡμέρας, ἡμέραν κὰι νύκτα, κὰι φυλάξετε τὰ φυλάγματα κυρίου. κὰι ὀυκ ἀποθανεῖσθε. ὅυτως γὰρ ἐνετείλατό μοι κύριος. κὰι ἐποίησεν ἀαρὼν κὰι ὁι ὑιοὶ ἀυτοῦ πάντας τοὺς λόγους, ὃυς συνέταξε κύριος ἐν χειρὶ μωυσῆ.

κὰι ἐγενήθη τῆ ἡμέρα τῆ ὀγδόη, ἐκάλεσε μωυσῆς ἀαρών, κὰι τοὺς ὑιοὺς ἀυτοῦ, κὰι τὴν γερουσίαν ἰσραήλ. κὰι ἐῖπε μωυσῆς πρὸς ἀαρών, λάβε σεαυτῶ μοχάριον ἐκ βοῶν περὶ ἁμαρτίας, κὰι κριὸν ἐις ὁλοκαύτωμα ἄμωμον, κὰι προσένεγκε ἀυτὰ ἔναντι κυρίου. κὰι τῆ γερουσία ἰσραὴλ λαλήσεις, λέγων, λάβετε χίμαρον ἐξ ἀιγῶν ἕνα περὶ ἁμαρτίας, κὰι μοχάριον, κὰι ἀμνὸν ἐνιαύσιον ἐις ὁλοκάρπωσιν, ἄμωμα, κὰι μόχον, κὰι κριὸν ἐις θυσίαν σωτηρίου, ἔναντι κυρίου, κὰι σεμίδαλιν ἀναπεφυραμένην ἐν ἐλαίω. ὅτι σήμερον κύριος ὀφθήσεται ἐν ὑμῖν. κὰι ἔλαβον καθότι ἐνετείλατο μωυσῆς ἀπέναντι τῆς σκηνῆς τοῦ μαρτυρίου. κὰι προσῆλθε πᾶσα ἡ συναγωγή, κὰι ἔστησαν ἔναντι κυρίου. κὰι ἐῖπε μωυσῆς, τοῦτο τὸ ῥῆμα, ὃ συνέταξε κύριος, ποιήσατε. κὰι ὀφθήσεται ἐν ὑμῖν ἡ δόξα κυρίου. κὰι ἐῖπε μωυσῆς τῶ ἀαρών, πρόσελθε πρὸς τὸ θυσιαστήριον, κὰι ποίησον τὸ περὶ τῆς ἁμαρτίας σου, κὰι τὸ ὁλοκαύτωμά σου. κὰι ἐξίλασαι περὶ σεαυτοῦ, κὰι περὶ τοῦ ὄικου σου. κὰι ποίησον τὸ δῶρον τοῦ λαοῦ, κὰι ἐξίλασαι περὶ ἀυτῶν, καθάπερ ἐνετείλατο κύριος τῶ μωυσῆ. κὰι προσῆλθεν ἀαρὼν πρὸς τὸ θυσιαστήριον, κὰι ἔσφαξε τὸ μοχάριον τὸ περὶ τῆς ἁμαρτίας ἀυτοῦ. κὰι προσήνεγκαν ὁι ὑιοὶ ἀαρὼν τὸ ἁῖμα πρὸς ἀυτόν. κὰι ἔβαψε τὸν δάκτυλον ἀυτοῦ ἐις τὸ ἁῖμα, κὰι ἐπέθηκεν ἐπὶ τὰ κέρατα τοῦ θυσιαστηρίου. κὰι τὸ ἁῖμα ἐξέχεεν ἐπὶ τὴν βάσιν τοῦ θυσιαστηρίου. κὰι τὸ στέαρ κὰι τοὺς νεφροὺς κὰι τὸν λοβὸν τοῦ ἥπατος τοῦ περὶ τῆς ἁμαρτίας ἀνήνεγκεν ἐπὶ τὸ θυσιαστήριον, ὃν τρόπον ἐνετείλατο κύριος τῶ μωυσῆ. κὰι τὰ κρέα κὰι τὴν βύρσαν κατέκαυσεν ἐν πυρί, ἔξω τῆς παρεμβολῆς. κὰι ἔσφαξε τὸ ὁλοκαύτωμα. κὰι προσήνεγκαν ὁι ὑιοὶ ἀαρὼν τὸ ἁῖμα πρὸς ἀυτόν. κὰι προσέχεεν ἀυτὸ πρὸς τὸ θυσιαστήριον κύκλω. κὰι τὸ ὁλοκαύτωμα προσήνεγκαν ἀυτὸ κατὰ μέλη, κὰι τὴν κεφαλήν, κὰι ἐπέθηκεν ἐπὶ τὸ θυσιαστήριον. κὰι ἔπλυνε τὴν κοιλίαν κὰι τοὺς πόδας ὕδατι. κὰι ἐπέθηκεν ἐπὶ τὸ ὁλοκαύτωμα ἐπὶ τὸ θυσιαστήριον. κὰι προσήνεγκε τὸ δῶρον τοῦ λαοῦ. κὰι ἔλαβε τὸν χίμαρον τὸν περὶ τῆς ἁμαρτίας τοῦ λαοῦ. κὰι ἔσφαξεν ἀυτόν, κὰι ἐκαθάρισεν ἀυτόν, καθὰ κὰι τὸν πρῶτον. κὰι προσήνεγκε τὸ ὁλοκαύτωμα, κὰι ἐποίησεν ἀυτὸ ὡς καθήκει. κὰι προσήνεγκε τὴν θυσίαν, κὰι ἔπλησε τὴν χεῖρα ἀπ᾿ ἀυτῆς. κὰι ἐπέθηκεν ἐπὶ τὸ θυσιαστήριον χωρὶς τοῦ ὁλοκαυτώματος τοῦ πρωϊνοῦ. κὰι ἔσφαξε τὸν μόχον κὰι τὸν κριὸν τῆς θυσίας σωτηρίου τῆς τοῦ λαοῦ. κὰι προσήνεγκαν ὁι ὑιοὶ ἀαρὼν τὸ ἁῖμα πρὸς ἀυτόν. κὰι προσέχεεν ἀυτὸ ἐπὶ τὸ θυσιαστήριον κύκλω, κὰι τὸ στέαρ τὸ ἀπὸ τοῦ μόχου, κὰι ἀπὸ τοῦ κριοῦ, κὰι τὴν ὀσφύν, κὰι τὸ στέαρ τὸ κατακαλύπτον ἐπὶ τῆς κοιλίας, κὰι τοὺς δύο νεφρούς, κὰι τὸ στέαρ τὸ ἐπ᾿ ἀυτῶν, κὰι τὸν λοβὸν τὸν ἐπὶ τοῦ ἥπατος. κὰι ἐπέθηκε τὰ στέατα ἐπὶ τὰ στηθύνια. κὰι ἀνήνεγκεν τὰ στέατα ἐπὶ τὸ θυσιαστήριον. κὰι τὸ στηθύνιον, κὰι τὸν βραχίονα τὸν δεξιὸν ἀφεῖλεν ἀαρὼν ἀφαίρεμα ἔναντι κυρίου, ὃν τρόπον συνέταξε μωυσῆς. κὰι ἐξάρας ἀαρὼν τὰς χεῖρας ἀυτοῦ ἐπὶ τὸν λαόν, ἐυλόγησεν ἀυτούς. κὰι κατέβη ποιήσας τὸ περὶ τῆς ἁμαρτίας, κὰι τὰ ὁλοκαυτώματα, κὰι τὸ τοῦ σωτηρίου. κὰι ἐισῆλθε μωυσῆς κὰι ἀαρὼν ἐις τὴν σκηνὴν τοῦ μαρτυρίου. κὰι ἐξελθόντες ἠυλόγησαν τὸν λαόν. κὰι ὤφθη ἡ δόξα κυρίου παντὶ τῶ λαῶ. κὰι ἐξῆλθε πῦρ παρὰ κυρίου, κὰι κατέφαγε τὰ ἐπὶ τοῦ θυσιαστηρίου, τά{ }τε ὁλοκαυτώματα, κὰι τὰ στέατα. κὰι ἐῖδε πᾶς ὁ λαός, κὰι ἐξέστη. κὰι ἔπεσαν ἐπὶ πρόσωπον ἀυτῶν.

κὰι λαβόντες ὁι δύο ὑιοὶ ἀαρὼν ναδὰβ κὰι ἀβιούδ, ἕκαστος τὸ πυρεῖον ἀυτοῦ, ἐπέθηκαν ἐπ᾿ ἀυτὰ πῦρ, κὰι ἐπέβαλον ἐπ᾿ ἀυτὰ θυμίαμα, κὰι προσήνεγκαν ἔναντι κυρίου πῦρ ἀλλότριον, ὃ ὀυ προσέταξε κύριος ἀυτοῖς. κὰι ἐξῆλθε πῦρ παρὰ κυρίου, κὰι κατέφαγεν ἀυτούς, κὰι ἀπεθάνοσαν ἔναντι κυρίου. κὰι ἐῖπε μωυσῆς πρὸς ἀαρών, τοῦτό ἐστιν ὃ ἐλάλησε κύριος, λέγων, ἐν τοῖς ἐγγίζουσί μοι ἁγιασθήσομαι, κὰι ἐν πάση συναγωγῆ δοξασθήσομαι. κὰι κατενύχθη ἀαρών. κὰι ἐκάλεσε μωυσῆς τὸν μισαὴλ κὰι τὸν ἐλισαφάν, ὑιοὺς ὀζιὴλ ἀδελφοῦ τοῦ πατρὸς ἀαρών. κὰι ἐῖπεν ἀυτοῖς, προσέλθατε κὰι ἄρατε τοὺς ἀδελφοὺς ὑμῶν ἐκ προσώπου τῶν ἁγίων ἔξω τῆς παρεμβολῆς. κὰι προσῆλθον, κὰι ἦραν ἀυτοὺς ἐν τοῖς χιτῶσιν ἀυτῶν ἔξωθεν τῆς παρεμβολῆς, ὃν τρόπον ἐλάλησε μωυσῆς. κὰι ἐῖπε μωυσῆς πρὸς ἀαρών, κὰι ἐλεάζαρ κὰι ἰθάμαρ τοὺς ὑιοὺς ἀυτοῦ τοὺς καταλελειμμένους, τὰς κεφαλὰς ὑμῶν ὀυκ ἀποκιδαρώσετε, κὰι τὰ ἱμάτια ὑμῶν ὀυ διαρρήξετε, ἵνα μὴ ἀποθάνητε, κὰι ἐπὶ πᾶσαν τὴν συναγωγὴν ἔσται θυμός. ὁι ἀδελφοὶ ὑμῶν πᾶς ὁ ὀῖκος ἰσραὴλ κλαύσονται τὸν ἐμπυρισμόν, ὃν ἐνεπύρισεν κύριος. κὰι ἀπὸ τῆς θύρας τῆς σκηνῆς τοῦ μαρτυρίου ὀυκ ἐξελεύσεσθε, ἵνα μὴ ἀποθάνητε. τὸ ἔλαιον γὰρ τῆς χρίσεως τὸ παρὰ τοῦ κυρίου ἐφ᾿ ὑμῖν ἐστίν. κὰι ἐποίησαν κατὰ τὸ ῥῆμα μωμσῆ. κὰι ἐλάλησε κύριος τῶ ἀαρών, λέγων, ὀῖνον κὰι σικέρα ὀυ πίεσθε σὺ κὰι ὁι ὑιοί σου μετὰ σοῦ, ἡνίκα ἂν ἐισπορεύησθε ἐις τὴν σκηνὴν τοῦ μαρτυρίου, ἢ προσπορευομένων ὑμῶν πρὸς τὸ θυσιαστήριον, κὰι ὀυμὴ ἀποθάνητε. νόμιμον ἀιώνιον ἐις τὰς γενεὰς ὑμῶν, διαστεῖλαι ἀναμέσον τῶν ἁγίων κὰι τῶν βεβήλων, κὰι ἀναμέσον τῶν ἀκαθάρτων κὰι τῶν καθαρῶν, κὰι συμβιβάζειν τοὺς ὑιοὺς ἰσραὴλ πάντα τὰ νόμιμα, ἃ ἐλάλησε κύριος πρὸς ἀυτοὺς διὰ χειρὸς μωυσῆ. κὰι ἐῖπε μωυσῆς πρὸς ἀαρών, κὰι πρὸς ἐλεάζαρ κὰι πρὸς ἰθάμαρ τοὺς ὑιοὺς ἀυτοῦ τοὺς καταλειφθέντας, λάβετε τὴν θυσίαν τὴν καταλειφθεῖσαν ἀπὸ τῶν καρπωμάτων κυρίου, κὰι φάγετε ἀυτὴν ἄζυμα παρὰ τὸ θυσιαστήριον, ὅτι ἅγια ἁγίων ἐστίν. κὰι φάγεσθε ἀυτὴν ἐν τόπω ἁγίω. νόμιμον γάρ σοι ἐστί, κὰι νόμιμον τοῖς ὑιοῖς σου τοῦτο ἀπὸ τῶν καρπωμάτων κυρίου. ὅυτως γὰρ ἐντέταλταί μοι. κὰι τὸ στηθύνιον τοῦ ἀφορίσματος, κὰι τὸν βραχίονα τοῦ ἀφαιρέματος φάγεσθε ἐν τόπω ἁγίω, σὺ κὰι ὁι ὑιοί σου κὰι ὁ ὀῖκός σου μετὰ σοῦ. νόμιμόν σοι, κὰι νόμιμον τοῖς ὑιοῖς σου ἐδόθη ἀπὸ τῶν θυσιῶν τῶν σωτηριῶν τῶν ὑιῶν ἰσραήλ. τὸν βραχίονα τοῦ ἀφαιρέματος κὰι τὸ στηθύνιον τοῦ ἀφορίσματος ἐπὶ τῶν καρπωμάτων τῶν στεάτων προσοίσουσιν ἀφορίσαι ἀφόρισμα ἔναντι κυρίου. κὰι ἔσται σοι κὰι τοῖς ὑιοῖς σου κὰι ταῖς θυγατράσι σου μετὰ σοῦ νόμιμον ἀιώνιον, ὃν τρόπον συνέταξε κύριος τῶ μωυσῆ. κὰι τὸν χίμαρον τὸν περὶ τῆς ἁμαρτίας ζητῶν ἐξεζήτησε μωυσῆς. κὰι ὁ δὲ ἐμπεπύριστο. κὰι ἐθυμώθη μωυσῆς ἐπὶ ἐλεάζαρ κὰι ἰθάμαρ τοὺς ὑιοὺς ἀαρών, τοὺς καταλελειμμένους. λέγων, διατί ὀυκ ἐφάγετε τὸ περὶ τῆς ἁμαρτίας ἐν τόπω ἁγίω. ὅτι γὰρ ἅγια ἁγίων ἐστίν. τοῦτο ἔδωκεν ὑμῖν φαγεῖν, ἵνα ἀφέλητε τὴν ἁμαρτίαν τῆς συναγωγῆς, κὰι ἐξιλάσησθε περὶ ἀυτῶν ἔναντι κυρίου. ὀυ γὰρ ἐισηνέχθη ἀπὸ τοῦ ἅιματος ἀυτοῦ ἐις τὸ ἅγιον. κατὰ πρόσωπον ἔσω φάγεσθε ἀυτὸ ἐν τόπω ἁγίω, ὃν τρόπον συνετάγη μοι. κὰι ἐλάλησε ἀαρὼν πρὸς μωυσῆν, λέγων, ἐι σήμερον προσαγηόχασι τὰ περὶ τῆς ἁμαρτίας ἀυτῶν κὰι τὰ ὁλοκαυτώματα ἀυτῶν ἔναντι κυρίου, κὰι συμβέβηκέ μοι ταῦτα, κὰι φάγομαι τὸ περὶ τῆς ἁμαρτίας σήμερον, μὴ ἀρεστὸν ἔσται τῶ κυρίω; κὰι ἤκουσε μωυσῆς, κὰι ἤρεσεν ἀυτῶ.

κὰι ἐλάλησε κύριος πρὸς μωυσῆν κὰι ἀαρών, λ´γων, λαλήσατε τοῖς ὑιοῖς ἰσραήλ, λέγοντες, ταῦτα τὰ κτήνη, ἃ φάγεσθε ἀπὸ πάντων τῶν κτηνῶν τῶν ἐπὶ τῆς γῆς, πᾶν κτῆνος διχηλοῦν ὁπλὴν κὰι ὀνυχιστῆρας ὀνυχίζον δύο χηλῶν, κὰι ἀνάγων μηρυκισμὸν ἐν τοῖς κτήνεσι, ταῦτα φάγεσθε. πλὴν ἀπὸ τούτων ὀυ φάγεσθε ἀπὸ τῶν ἀναγόντων μηρυκισμὸν κὰι ἀπὸ τῶν διχηλούντων τὰς ὁπλὰς κὰι ὀνυχιζόντων ὀνυχιστῆρας. τὸν κάμηλον, ὅτι ἀνάγει μηρυκισμὸν τοῦτο, κὰι ὁπλὴν ὀυ διχηλεῖ. ἀκάθαρτον τοῦτο ὑμῖν. κὰι τὸν χοιρογρύλλιον, ὅτι ἀνάγει μηρυκισμὸν τοῦτο κὰι ὁπλὴν ὀυ διχηλεῖ, ἀκάθαρτον τοῦτο ὑμῖν. κὰι τὸν δασύποδα, ὅτι ἀνάγει μηρυκισμὸν τοῦτο κὰι ὁπλὴν ὀυ διχηλεῖ. ἀκάθαρτον τοῦτο ὑμῖν. κὰι τὸν ὗν, ὅτι διχηλεῖ ὁπλὴν τοῦτο, κὰι ὀνυχίζει ὄνυχας ὁπλῆς, κὰι τοῦτο ὀυκ ἀνάγει μηρυκισμόν. ἀκάθαρτον τοῦτο ὑμῖν. ἀπὸ κρεῶν ἀυτῶν ὀυ φάγεσθε. κὰι τῶν θνησιμαίων ἀυτῶν ὀυχ ἅψεσθε. ἀκάθαρτα ταῦτα ὑμῖν. κὰι ταῦτα φάγεσθε ἀπὸ πάντων τῶν ἐν τοῖς ὕδασιν, πάντα ὅσα ἐστὶν ἐν ἀυτοῖς πτερύγια κὰι λεπίδες ἐν τοῖς ὕδασι, κὰι ἐν ταῖς θαλάσσαις, κὰι ἐν τοῖς χειμάρροις, ταῦτα φάγεσθε. κὰι πάντα ὅσα ὀυκ ἔστιν ἀυτοῖς πτερύγια, ὀυ δὲ λεπίδες ἐν τοῖς ὕδασι κὰι ἐν ταῖς θαλάσσαις κὰι ἐν τοῖς χειμάρροις, ἀπὸ πάντων ὧν ἐρεύγεται τὰ ὕδατα, κὰι ἀπὸ πάσης ψυχῆς ζώσης τῆς ἐν τῶ ὕδατι, βδέλυγμά ἐστι, κὰι βδέλυγμα ἔσονται ὑμῖν. ἀπὸ τῶν κρεῶν ἀυτῶν ὀυκ ἔδεσθε. κὰι τὰ θνησιμαῖα ἀυτῶν βδελύξεσθε, κὰι πάντα ὅσα ὀυκ ἔστιν ἐν ἀυτοῖς πτερύγια, ὀυδὲ λεπίδες τῶν ἐν τοῖς῾ὕδασι, βδέλυγμα τοῦτό ἐστιν ὑμῖν. κὰι ταῦτα βδελεύξεσθε ἀπὸ τῶν πετεινῶν, κὰι ὀυ βρωθήσεται, βδέλυγμά ἐστι. τὸν ἀετόν, κὰι τὸν γρύπα, κὰι τὸν ἁλιάιετον, κὰι τὸν γύπα, κὰι ἰκτῖνα, κὰι τὰ ὅμοια ἀυτῶ. κὰι πάντα τὰ κόρακα, κὰι τὰ ὅμοια ἀυτῶ. κὰι στροῦθον, κὰι γλαῦκα, κὰι λάρον, κὰι τὰ ὅμοια ἀυτῶν. κὰι ἱέρακα, κὰι τὰ ὅμοια ἀυτῶ. κὰι νυκτικόρακα, κὰι καταρράκτην, κὰι ἴβιν, κὰι πορφυρίωνα, κὰι πελεκάνα, κὰι κύκνον, κὰι ἀρώδιον, κὰι χαλάνδριον, κὰι τὰ ὅμοια ἀυτῶν. κὰι ἔποπα, κὰι νυκτερίδα, κὰι πάντα τὰ ἑρπετὰ τῶν πετεινῶν, ἃ πορεύεται ἐπὶ τεσσάρων, βδέλυγμά ἐστιν ὑμῖν. ἀλλ᾿ ἢ ταῦτα φάγεσθε ἀπὸ τῶν ἑρπετῶν τῶν πετεινῶν, ἃ πορεύεται ἐπὶ τεσσάρων, ἃ ἔχει σκέλη ἀνώτερον τῶν ποδῶν ἀυτῶν, πηδᾶν ἐν ἀυτοῖς ἐπὶ τῆς γῆς. κὰι ταῦτα φάγεσθε ἀπ᾿ ἀυτῶν, τὸν βροῦχον, κὰι τὰ ὅμοια ἀυτῶ. κὰι τὸν ἀπτακόν, κὰι τὰ ὅμοια ἀυτῶ. κὰι τὸν ὀφιομάχην, κὰι τὰ ὅμοια ἀυτῶ. κὰι τὴν ἀκρίδα, κὰι τὰ ὅμοια ἀυτῆ. κὰι πᾶν ἑρπετὸν ἀπὸ τῶν πετεινῶν, ὁῖς ἐισὶ τέσσαρες πόδες, βδέλυγμα ὑμῖν ἐστίν, κὰι ἐν τούτοις μιανθήσεσθε. πᾶς ὁ ἁπτόμενος τῶν θνησιμαίων ἀυτῶν, ἀκάθαρτος ἔσται ἕως ἑσπέρας. κὰι πᾶς ὁ ἄιρων τῶν θνησιμαίων ἀυτῶν, πλυνεῖ τὰ ἱμάτια ἀυτοῦ, κὰι ἀκάθαρτος ἔσται ἕως ἑσπέρας. κὰι ἐν πᾶσι τοῖς κτήνεσιν ὅ ἐστι διχηλεῦον ὁ πλήν, κὰι ὀνυχιστῆρας ὀνυχίζει, κὰι μηρυκισμὸν ὀυ μαρυκᾶται, ἀκάθαρτα ἔσονται ὑμῖν. πᾶς ὁ ἁπτόμενος τῶν θνησιμαίων ἀυτῶν, ἀκάθαρτος ἔσται ἕως ἑσπέρας. κὰι πᾶν ὃ πορεύεται ἐπὶ χειρῶν ἀυτοῦ ἐν πᾶσι τοῖς θηρίοις, ἃ πορεύεται ἐπὶ τεσσάρων, ἀκάθαρτα ἔσται ὑμῖν. πᾶς ὁ ἁπτόμενος τῶν θνησιμαίων ἀυτῶν, ἀκάθαρτος ἔσται ἕως ἑσπέρας. κὰι ὁ ἄιρων τῶν θνησιμαίων ἀυτῶν, πλυνεῖ τὰ ἱμάτια ἀυτοῦ, κὰι ἀκάθαρτος ἔσται ἕως ἑσπέρας. ἀκάθαρτα ταῦτα ἔσται ὑμῖν. κὰι ταῦτα ὑμῖν ἀκάθαρτα τῶν ἑρπετῶν τῶν ἑρπόντων ἐπὶ τῆς γῆς. ἡ γαλή, κὰι ὁ μῦς, κὰι ὁ κροκόδηλος ὁ χερσαῖος. κὰι τὰ ὅμοια ἀυτῶ. μυγάλη, κὰι χαμαιλέων, κὰι ἀσκαλαβώτης, κὰι σαῦρα, κὰι ἀσπάλαξ, ταῦτα ἀκάθαρτα ἔσται ὑμῖν ἀπὸ πάντων τῶν ἑρπετῶν τῶν ἑρπόντων ἐπὶ τὴν γῆν{·} πᾶς ὁ ἁπτόμενος τῶν θνησιμαίων ἀυτῶν, ἀκάθαρτος ἔσται ἕως ἑσπέρας. κὰι πᾶν ἐφ᾿ ὃ ἂν ἐπιπέση ἐπ᾿ ἀυτὸ ἐπιτεθνηκότων ἀυτῶν, ἀκάθαρτον ἔσται ἀπὸ παντὸς σκεύους ξυλίνου, ἢ ἱματίου, ἢ δέρματος, ἢ σάκκου. πᾶν σκεῦος {ῶ} ἐὰν ποιηθῆ ἔργον ἐν ἀυτῶ ἐις ὕδωρ βαφήσεται, κὰι ἀκάθαρτον ἔσται ἕως ἑσπέρας. κὰι καθαρὸν ἔσται. κὰι πᾶν σκεῦος ὀστράκινον, ἐις ὃ ἂν ἐμπέση ἀπ᾿ ἀυτῶν ἔνδον, ὅσα ἂν ἔνδον ἦ, ἀκάθαρτα ἔσται, κὰι ἀυτὸ συντριβήσεται. κὰι πᾶν βρῶμα, ὃ ἐσθίεται, ἐις ὃ ἐὰν ἐπέλθη ἐπ᾿ ἀυτὸ ὕδωρ, ἀκάθαρτον ἔσται ὑμῖν. κὰι πᾶν ποτόν, ὃ πίνεται ἐν παντὶ ἀγγείω, ἀκάθαρτον ἔσται. κὰι πᾶν ἐφ᾿ ὧ ἂν ἐπιπέση ἀπὸ τῶν θνησιμαίων ἀυτῶν ἐπ᾿ ἀυτό, ἀκάθαρτον ἔσται. κλίβανοι κὰι χυτρόποδες καθαιρεθήσονται. ἀκάθαρτα ταῦτα ἔσται. κὰι ἀκάθαρτα ἔσονται ὑμῖν, πλὴν πηγῶν ὑδάτων, κὰι λάκκου, κὰι συναγωγῆς ὕδατος, ἔσται καθαρόν. ὁ δὲ ἁπτόμενος τῶν θνησιμαίων ἀυτῶν, ἀκάθαρτος ἔσται. ἐὰν δὲ ἐπιπέση τῶν θνησιμαίων ἀυτῶν ἐπὶ πᾶν σπέρμα σπόριμον, ὅ σπαρήσεται, καθαρόν ἐστιν. ἐὰν δὲ ἐπιχυθῆ ὕδωρ ἐπὶ πᾶν σπέρμα, κὰι ἐπιπέση τῶν θνησιμαί{}ων ἀυτῶν ἐπ᾿ ἀυτό, ἀκάθαρτόν ἐστιν ὑμῖν. ἐὰν δὲ ἀποθάνη τῶν κτηνῶν, ὅ ἐστιν ὑμῖν φαγεῖν τοῦτο, ὁ ἁπτόμενος τῶν θνησιμαίων ἀυτῶν, ἀκάθαρτος ἔσται ἕως ἑσπέρας. κὰι ὁ ἐσθίων ἀπὸ τῶν θνησιμαίων ἀυτῶν, πλυνεῖ τὰ ἱμάτια ἀυτοῦ, κὰι ἀκάθαρτος ἔσται ἕως ἑσπέρας. κὰι ὁ ἄιρων τῶν θνησιμαίων ἀυτῶν, πλυνεῖ τὰ ἱμάτια ἀυτοῦ, κὰι λούσεται ὕδατι, κὰι ἀκάθαρτος ἔσται ἕως ἑσπέρας. κὰι πᾶν ἑρπετόν, ὃ ἕρπει ἐπὶ τῆς γῆς, βδέλυγμά ἐστι τοῦτο ὑμῖν, ὀυ βρωθήσεται. κὰι πᾶν πορευόμενον ἐπὶ κοιλίας, κὰι πᾶν πορευόμενον ἐπὶ τεσσάρων διαπαντός, ὃ πολυπληθεῖ ποσὶν ἐν πᾶσι τοῖς ἑρπετοῖς τοῖς ἕρπουσιν ἐπὶ τῆς γῆς, ὀυ φάγεσθε ἀυτό, ὅτι βδέλυγμα τοῦτό ἐστιν. κὰι ὀυμὴ βδελύξητε τὰς ψυχὰς ὑμῶν ἐν πᾶσι τοῖς ἑρπετοῖς τοῖς ἕρπουσιν ἐπὶ τῆς γῆς κὰι ὀυ μιανθήσεσθε ἐν τούτοις, κὰι ὀυκ ἀκάθαρτοι ἔσεσθε ἐν ἀυτοῖς, ὅτι ἐγώ ἐιμι κύριος ὁ θεὸς ὑμῶν. κὰι ἁγιασθήσεσθε, κὰι ἔσεσθε ἅγιοι. ὅτι ἅγιός ἐιμι ἐγὼ κύριος ὁ θεὸς ὑμῶν. κὰι ὀυ μιανεῖτε τὰς ψυχὰς ὑμῶν ἐν πᾶσι τοῖς ἑρπετοῖς τοῖς κινουμένοις ἐπὶ τῆς γῆς. ὅτι ἐγώ ἐιμι κύριος ὁ ἀναγαγὼν ὑμᾶς ἐκ γῆς ἀιγύπτου, ἐῖναι ὑμῶν θεός. κὰι ἔσεσθε ἅγιοι, ὅτι ἅγιός ἐιμι ἐγὼ κύριος. ὁῦτος ὁ νόμος περὶ τῶν κτηνῶν, κὰι τῶν πετεινῶν, κὰι πάσης ψυχῆς ζώσης τῆς κινουμένης ἐν τῶ ὕδατι, κὰι πάσης ψυχῆς ἑρπούσης ἐπί τῆς γῆς, διαστεῖλαι ἀναμέσον τῶν ἀκαθάρτων κὰι ἀναμέσον τῶν καθαρῶν, κὰι ἀναμέσον τῶν ζωογονούντων τὰ ἐσθιόμενα, κὰι ἀναμέσον τῶν ζωογονούντων τὰ μὴ ἐσθιόμενα.

κὰι ἐλάλησε κύριος πρὸς μωυσῆν, λέγων, λάλησον τοῖς ὑιοῖς ἰσραήλ, κὰι ἐρεῖς πρὸς ἀυτούς, λέγων, γυνὴ ἥτις ἐὰν σπερματισθῆ, κὰι τέκη ἄρσενα, ἀκάθαρτος ἔσται ἑπτὰ ἡμέρας, κατὰ τὰς ἡμέρας τοῦ χωρισμοῦ τῆς ἀφέδρου ἀυτῆς, ἀκάθαρτος ἔσται. κὰι τῆ ἡμέρα τῆ ὀγδόη περιτεμεῖ τὴν σάρκα τῆς ἀκροβυστίας ἀυτοῦ. κὰι τριάκοντα κὰι τρεῖς ἡμέρας καθήσεται ἐν ἅιματι καθαρισμοῦ ἀυτῆς. παντὸς ἁγίου ὀυχ ἅψεται, κὰι ἐις τὸ ἁγιαστήριον ὀυκ ἐισελεύσεται, ἕως ἂν πληρωθῶσιν ἁι ἡμέραι καθαρίσεως ἀυτῆς. ἐὰν δὲ θῆλυτέκη, κὰι ἀκάθαρτος ἔσται δὶς ἑπτὰ ἡμέρας, κατὰ τὴν ἄφεδρον ἀυτῆς. κὰι ἑξήκοντα ἡμέρας κὰι ἓξ καθήσεται ἐν ἅιματι ἀκαθάρτω ἀυτῆς. κὰι ὅταν ἀναπληρωθῶσιν ἁι ἡμέραι καθάρσεως ἀυτῆς ἐφ᾿ ὑιῶ ἢ ἐπὶ θυγατρί, προσοίσει ἀμνὸν ἐνιαύσιον ἐις τὸ ὁλοκαύτωμα, κὰι νε{}στὸν περιστερᾶς, ἢτρυγόνα περὶ ἁμαρτίας ἐπὶ τὴν θύραν τῆς σκηνῆς τοῦ μαρτυρίου πρὸς τὸν ἱερέα, κὰι προσοίσει ἀυτὸν ἔναντι κυρίου. κὰι ἐξιλάσεται περι ἀυτῆς ὁ ἱερεύς, κὰι καθαριεῖ ἀυτὴν ἀπὸ τῆς πηγῆς τοῦ ἅιματος ἀυτῆς. ὁῦτος ὁ νόμος τῆς τικτούσης ἄρσεν ἢ θῆλυ. ἐὰν δὲ μὴ ἑυρίσκη ἡ χεὶρ ἀυτῆς τὸ ἱκανὸν ἐις ἀμνόν, κὰι λήψεται δύο τρυγόνας, ἢ δύο νεοσσοὺς περιστερῶν, μίαν ἐις ὁλοκαύτωμα, κὰι μίαν περὶ ἁμαρτίας, κὰι ἐξιλάσεται περὶ ἀυτῆς ὁ ἱερεύς, κὰι καθαρισθήσεται.

κὰι ἐλάλησε κύριος πρὸς μωυσῆν κὰι ἀαρών, λέγων, ἀνθρώπω ἐάν τινι γένηται ἐν δέρματι χρωτὸς ἀυτοῦ ὀυλὴ σημασίας ἢ τηλαυγὴς, κὰι γένηται ἐν δέρμα τι χρωτὸς ἀυτοῦ ἁφὴ λέπρας, ἀχθήσεται πρὸς ἀαρὼν τὸν ἱερέα, ἢ ἕνα τῶν ὑιῶν ἀυτοῦ τῶν ἱερέων, κὰι ὄψεται ὁ ἱερεὺς τὴν ἁφὴν ἐν δέρματι τοῦ χρωτὸς ἀυτοῦ, κὰι ἐιθρίξ ἐν τῆ ἁφῆ μεταβάλλη λευκήν, κὰι ἡ ὄψις τῆς ἁφῆς ταπεινὴ ἀπὸ τοῦ δέρματος τοῦ χρωτὸς ἀυτοῦ, ἁφὴ λέπρας ἐστίν. κὰι ὄψεται ὁ ἱερεύς, κὰι μιανεῖ ἀυτόν. ἐὰν δὲ τηλαυγὴς λευκὴ ἦ ἐν τῶ δέρματι τοῦ χρωτὸς ἀυτοῦ κὰι ταπεινὴ μὴ ἦ ἡ ὄψις ἀυτῆς ἀπὸ τοῦ δέρματος, κὰι ἡ θρὶξ ἀυτοῦ ὀυ μετέβαλεν τρίχα λευκήν, ἅυτη δέ ἐστιν ἀμαυρά, κὰι ἀφοριεῖ ὁ ἱερεὺς τὴν ἁφὴν ἑπτὰ ἡμέρας. κὰι ὄψεται ὁ ἱερεὺς τὴν ἁφὴν τῆ ἡμέρα τῆ ἑβδόμη, κὰι ἰδοὺ ἡ αἁφὴ μένει ἐναντίον ἀυτοῦ, ὀυ μετέπεσεν ἡ ἁφὴ ἐν τῶ δέρματι, κὰι ἀφοριεῖ ὁ ἱερεὺς ἀυτὸν ἑπτὰ ἡμέρας το{}δεύτερον. κὰι ὄψεται ὁ ἱερεὺς ἀυτὸν τῆ ἡμέρα τῆ ἑβδόμη το{}δεύτερον, κὰι ἰδοὺ ἀμαυρὰ ἡ ἁφὴ, ὀυ μετέπεσεν ἡ ἁφὴ ἐν τῶ δέρματι, κὰι καθαριεῖ ἀυτὸν ὁ ἱερεὺς, σημασία γάρ ἐστιν. κὰι πλυνάμενος τὰ ἱμάτια ἀυτοῦ, καθαρὸς ἔσται. ἐὰν δὲ μεταβαλοῦσα μεταπέση ἡ σημασία ἐν τῶ δέρματι, μετὰ τὸ ἰδεῖν ἀυτὸν τὸν ἱερέα τοῦ καθαρίσαι ἀυτόν, κὰι ὀφθήσεται το{}δεύτερον τῶ ἱρεῖ, κὰι ὄψεται ὁ ἱερεύς, κὰι ἰδοὺ μετέπεσεν ἡ σημασία ἐν τῶ δέρματι, κὰι μιανεῖ ἀυτὸν ὁ ἱερεύς. λέπρα ἐστίν. κὰι ἁφὴ λέπρας ἐὰν γένηται ἐν ἀνθρώπω, κὰι ἐλεύσεται πρὸς τὸν ἱερέα, κὰι ὄψεται ὁ ἱερεύς, κὰι ἰδοὺ ὀυλὴ λευκὴ ἐν τῶ δέρματι, κὰι ἀυτὴ μετέβαλε τρίχα λευκήν, κὰι ἀπὸ τοῦ ὑγιοῦς τῆς σαρκὸς τῆς ζώσης ἐν τῆ ὀυλῆ, λέπρα παλαιουμένη ἐστίν ἐν τῶ δέρματι τοῦ χρωτὸς ἀυτοῦ, κὰι μιανεῖ ἀυτὸν ὁ ἱερεύς, ὀυκ ἀφοριεῖ ἀυτόν, ὅτι ἀκάθαρτός ἐστιν. ἐὰν δὲ ἐξανθοῦσα ἐξανθήσει λέπρα ἐν τῶ δέρματι, κὰι καλύψει ἡ λέπρα πᾶν τὸ δέρμα τῆς ἁφῆς, ἀπὸ κεφαλῆς ἀυτοῦ ἕως ποδῶν ἀυτοῦ, καθ᾿ ὅλην τὴν ὅρασιν τοῦ ἱερέως, κὰι ὄψεται ὁ ἱερεύς, κὰι ἰδοὺ ἐκάλυψεν ἡ λέπρα πᾶν τὸ δέρμα τοῦ χρωτὸς ἀυτοῦ, κὰι καθαριεῖ τὴν ἁφήν, ὅτι πᾶν μετέβαλεν λευκόν, καθαρός ἐστιν. κὰι ἧ ἂν ἡμέρα ὀφθῆ ἐν ἀυτῶ χρώς ζῶν, μιανθήσεται. κὰι ὄψεται ὁ ἱερεὺς τὸν χρῶτα τὸν ὑγιῆ, κὰι μιανεῖ ἀυτὸν ὁ χρὼς ὁ ὑγιής, ἀκάθαρτός ἐστιν, λέπρα ἐστίν. ἐὰν δὲ ἀποκατασταθῆ ὁ χρὼς ὁ ὑγιής, κὰι μεταβάλη λευκόν, κὰι ἐλεύσεται πρὸς τὸν ἱερέα, κὰι ὄψεται ἀυτὸν ὁ ἱερεύς, κὰι ἰδοὺ μετέβαλεν ἡ ἁφὴ ἐις τὸ λευκόν, κὰι καθαριεῖ ὁ ἱερεὺς τὴν ἁφήν, καθαρός ἐστιν. κὰι σὰρξ ἐὰν γένηται ἐν τῶ δέρματι ἀυτοῦ ἕλκος, κὰι ὑγιασθῆ, κὰι γένηται ἐν τῶ τόπω τοῦ ἕλκους ὀυλὴ λευκή, ἢ τηλαυγὴς λευκαίνουσα, ἣ πυρρίζουσα, κὰι ὀφθήσεται τῶ ἱερεῖ, κὰι ὄψεται ὁ ἱερεύς, κὰι ἰδοὺ ἡ ὄψις ἀυτῆς ταπεινοτέρα τοῦ δέρματος, κὰι ἡ θρὶξ ἀυτῆς μετέβαλεν ἐις λευκήν, κὰι μιανεῖ ἀυτὸν ὁ ἱερεύς, ὅτι λέπρα ἐστίν, ἐν τῷ ἕλκει ἐξήνθησεν. ἐὰν δὲ ἴδη ἀυτὸν ὁ ἱερεύς, κὰι ἰδοὺ ὀυκ ἔστιν ἐν ἀυτῶ θρὶξ λευκή, κὰι ταπεινὸν μὴ ἦ ἀπὸ τοῦ δέρματος τοῦ χρωτός, κὰι ἀυτὴ ἦ ἀμαυρὰ, κὰι ἀφοριεῖ ἀυτὸν ὁ ἱερεὺς ἑπτὰ ἡμέρας. ἐὰν δὲ διαχύσει διαχυεῖται ἐν τῶ δέρματι, κὰι μιανεῖ ἀυτὸν ὁ ἱερεύς, ἁφὴ λέπρας ἐστίν, ἐν τῶ ἕλκει ἐξήνθησεν. ἐὰν δὲ κατὰ χώραν ἀυτοῦ μείνη τὸ τηλαύγημα, κὰι μὴ διαχέηται, ὀυλὴ τοῦ ἕλκους ἐστίν, κὰι καθαριεῖ ἀυτὸν ὁ ἱερεύς. κὰι σὰρξ ἐὰν γένηται ἐν τῶ δέρματι ἀυτοῦ, κατάκαυμα πυρός, κὰι γένηται ἐν τῶ δέρματι ἀυτοῦ τὸ ὑγιασθὲν τοῦ κατακαύματος ἀυγάζον τηλαυγὲς ἢ ἔκλευκον πυρίζον, κὰι ὄψεται ἀυτὸν ὁ ἱερεύς, κὰι ἰδοὺ μετέβαλεν τρίχα λευκὴν ἐις τὸ ἀυγάζον, κὰι ἡ ὄψις ἀυτοῦ ταπεινὴ ἀπὸ τοῦ δέρματος, λέπρα ἐστίν, ἐν τῶ κατακάυματι ἐξήνθησεν, κὰι μιανεῖ ἀυτὸν ὁ ἱερεύς, ἁφὴ λέπρας ἐστίν. ἐὰν δὲ ἴδη ἀυτὴν ὁ ἱερεύς, κὰι ἰδοὺ ὀυκ ἔστιν ἐν τῶ ἀυγάζοντι θρὶξ λευκή, κὰι ταπεινὸν μὴ ἦ ἀπὸ τοῦ δέρματος κὰι ἀυτὸ δὲ ἀμαυρόν, κὰι ἀφοριεῖ ἀυτὸν ὁ ἱερεὺς ἑπτὰ ἡμέρας, κὰι ὄψεται ἀυτὸν ὁ ἱερεὺς ἐν τῆ ἡμέρα τῆ ἑβδόμη. ἐὰν δὲ διαχύσει διαχέηται ἐν τῶ δέρματι, κὰι μιανεῖ ὁ ἱερεὺς ἀυτόν, ἁφὴ λέπρας ἐστίν, ἐν τῶ ἕλκει ἐξήνθησεν. ἐὰν δὲ κατὰ χώραν μείνη τὸ ἀυγάζον, κὰι μὴ διαχυθῆ ἐν τῶ δέρματι, ἀυτὴ δὲ ἀμαυρὰ ἦ, ὀυλὴ τοῦ κατακαύματός ἐστιν, κὰι καθαριεῖ ἀυτὸν ὁ ἱερεύς. ὁ γὰρ χαρακτὴρ τοῦ κατακαύματός ἐστιν. κὰι ἀνδρὶ ἢ γυναικὶ ὧ ἐὰν γένηται ἐν ἀυτοῖς ἁφὴ λέπρας ἐν τῆ κεφαλῆ ἢ ἐν τῶ πώγονι, κὰι ὄψεται ὁ ἱερεὺς τὴν ἁφήν, κὰι ἰδοὺ ἡ ὄψις ἀυτῆς κοιλοτέρα τοῦ δέρματος, ἐν ἀυτῆ δὲ θρὶξ ξανθίζουσα λεπτή, κὰι μιανεῖ ἀυτὸν ὁ ἱερεύς, θραῦσμά ἐστιν, λέπρα τῆς κεφαλῆς ἢ λέπρα τοῦ πώγονός ἐστιν. κὰι ἐὰν ἴδη ὁ ἱερεὺς τὴν ἁφὴν τοῦ θραύσματος, κὰι ἰδοὺ ὀυχ ἡ ὄψις ἐγκοιλοτέρα τοῦ δέρματος, κὰι θρὶξ ξανθίζουσα ὀυκ ἔστιν ἐν ἀυτῆ, κὰι ἀφοριεῖ ὁ ἱερεὺς τῆν ἁφὴν τοῦ θραύσματος ἑπτὰ ἡμέρας, κὰι ὄψεται ὁ ἱερεὺς τὴν ἁφὴν τῆ ἡμέρα τῆ ἑβδόμη, κὰι ἰδοὺ ὀυ διεχύθη τὸ θραῦσμα, κὰι θρὶξ ξανθίζουσα ὀυκ ἔστιν ἐν ἀυτῆ, κὰι ἡ ὄψις τοῦ θραύσματος ὀυκ ἔστι κοίλη ἀπὸ τοῦ δέρματος, κὰι ξυρηθήσεται τὸ δέρμα, τὸ δὲ θραῦσμα ὀυ ξυρηθήσεται, κὰι ἀφοριεῖ ὁ ἱερεὺς τὸ θραῦσμα ἑπτὰ ἡμέρας το{}δεύτερον. κὰι ὄψεται ὁ ἱερεὺς τὸ θραῦσμα τῆ ἡμέρα τῆ ἑβδόμη, κὰι ἰδοὺ ὀυ διεχύθη τὸ θραῦσμα ἐν τῶ δέρματι μετὰ τὸ ξυρηθῆναι ἀυτόν, κὰι ἡ ὄψις τοῦ θραύσματος ὀυκ ἔστι κοίλη ἀπὸ τοῦ δέρματος, κὰι καθαριεῖ ἀυτὸν ὁ ἱερεύς, κὰι πλυνάμενος τὰ ἱμάτια ἀυτοῦ, καθαρὸς ἔσται. ἐὰν δὲ διαχύσει διαχέηται τὸ θραῦσμα ἐν τῶ δέρματι μετὰ τὸ καθαρισθῆναι ἀυτόν, κὰι ὄψεται ἀυτὸν ὁ ἱερεύς, κὰι ἰδοὺ διακέχυται τὸ θραῦσμα ἐν τῶ δέρματι, ὀυκ ἐπισκέψεται ὁ ἱερεὺς περὶ τῆς τριχὸς τῆς ξανθιζούσης, ἀκάθαρτός ἐστιν. ἐὰν δὲ ἐνώπιον ἀυτοῦ μείνη ἐπὶ χώρας τὸ θραῦσμα, κὰι θρὶξ μέλαινα ἀνατείλη ἐν ἀυτῶ, ὑγίακεν τὸ θραῦσμα, καθαρός ἐστιν. κὰι καθαριεῖ ἀυτὸν ὁ ἱερεύς. κὰι ἀνδρὶ ἢ γυναικὶ ὧ ἐὰν γένηται ἐν δέρματι τῆς σαρκὸς ἀυτοῦ ἀυγάσματα ἀυγάζοντα λευκαθίζοντα, κὰι ὄψεται ὁ ἱερεύς, κὰι ἰδοὺ ἐν δέρματι τῆς σαρκὸς ἀυτοῦ ἀυγάσματα ἀυγάζοντα λευκαθίζοντα ἄλφος ἐστίν, ἐξανθεῖ ἐν τῶ δέρματι, καθαρός ἐστιν. ἐὰν δέ τινι{}μαδήση ἡ κεφαλὴ ἀυτοῦ φαλακρός ἐστι, καθαρός ἐστιν. ἐὰν δὲ κατὰ πρόσωπον ἀυτοῦ μαδήση ἡ κεφαλὴ ἀυτοῦ ἀναφάλαντός ἐστι, καθαρός ἐστιν. ἐὰν δὲ γένηται ἐν τῶ φαλακρώματι ἀυτοῦ, ἢ ἐν τῶ ἀναφαλαντώματι ἀυτοῦ ἁφὴ λευκὴ ἢ πυρρίζουσα, λέπρα ἐξανθίζουσά ἐστιν ἐν τῶ φαλακρώματι ἀυτοῦ, ἢ ἐν τῶ ἀναφαλαντώματι ἀυτοῦ. κὰι ὄψεται ἀυτὸν ὁ ἱερεύς, κὰι ἰδοὺ ἡ ὄψις τῆς ἁφῆς λευκὴ ἢ πυρρίζουσα ἐν τῶ φαλακρώματι ἀυτοῦ, ἢ ἐν τῶ ἀναφαλαντώματι ἀυτοῦ ὡς ἐῖδος λέπρας ἐν τῶ δέρματι τῆς σαρκὸς ἀυτοῦ, ἄνθρωπος λεπρός ἐστιν, ἀκάθαρτός ἐστιν. μιάνσει μιανεῖ ἀυτὸν ὁ ἱερεύς, ἐν τῆ κεφαλῆ ἀυτοῦ ἡ ἁφὴ ἀυτοῦ. κὰι ὁ λεπρὸς ἐν ὧ ἐστιν ἡ ἁφή, τὰ ἱμάτια ἀυτοῦ ἔσται παραλελυμένα, κὰι ἡ κεφαλὴ ἀυτοῦ ἀκατακάλυπτος, κὰι περὶ τὸ στόμα ἀυτοῦ περιβαλέσθω, κὰι ἀκάθαρτος κεκλήσεται πάσας τὰς ἡμέρας, ὅσας ἐὰν ἦ ἐπ᾿ ἀυτῶ ἡ ἁφή, ἀκάθαρτος ὢν ἀκάθαρτος ἔσται, κεχωρισμένος καθήσεται, ἔξω τῆς παρεμβολῆς ἔσται ἀυτοῦ ἡ διατριβή. κὰι ἱμάτιον ὧ ἐὰν γένηται ἐν ἀυτῶ ἁφὴ λέπρας ἐν ἱματίω ἐρέω, ἢ ἐν ἱματίω στυππίω, ἢ ἐν στήμονι, ἢ ἐν κρόκη, ἢ ἐν τοῖς λινοῖς, ἢ ἐν τοῖς ἐρέοις, ἢ ἐν δέρματι, ἢ ἐν παντὶ ἐργασίμω δέρματι, κὰι γένηται ἡ ἁφὴ χλωρίζουσα ἢ πυρρίζουσα ἐν τῶ δέρματι, ἢ ἐν τῶ ἱματίω, ἢ ἐν τῶ στήμονι, ἢ ἐν τῆ κρόκη, ἢ ἐν παντὶ σκεύει ἐργασίμω δέρματος, ἁφὴ λέπρας ἐστὶν. κὰι δείξει τῶ ἱερεῖ, κὰι ὄψεται ὁ ἱερεὺς τὴν ἁφήν, κὰι ἀφοριεῖ ὁ ἱερεὺς τὴν ἁφὴν ἑπτὰ ἡμέρας, κὰι ὄψεται τὴν ἁφὴν τῆ ἡμέρα τῆ ἑβδόμη. ἐὰν δὲ διαχώηται ἡ ἁφὴ ἐν τῶ ἱματίω, ἢ ἐν τῶ στήμονι, ἢ ἐν τῆ κρόκη ἢ ἐν τῶ δέρματι, κατ`α πάντα ὅσα ἐὰν ποιηθῆ δέρματα ἐν τῆ ἐργασία, λέπρα ἔμμονός ἐστιν ἡ ἁφὴ, ἀκάθαρτός ἐστι, κατακαύσει τὸ ἱμάτιον, ἢ τὸν στήμονα, ἢ τὴν κρόκην, ἢ ἐν τοῖς ἐρέοις, ἢ ἐν τοῖς λινοῖς, ἢ ἐν παντὶ σκεύει δερματίνω, ἐν ὧ ἂν ἦ ἐν ἀυτῶ ἡ ἁφή, ὅτι λέπρα ἔμμονός ἐστιν, ἐν πυρὶ κατακαυθήσεται. ἐὰν δὲ ἴδη ὁ ἱερεύς, κὰι μὴ διαχέηται ἡ ἁφὴ ἐν τῶ ἱματίω, ἢ ἐν τῶ στήμονι, ἢ ἐν τῆ κρόκη, ἢ ἐν παντὶ σκεύει δερματίνω, κὰι συντάξει ὁ ἱερεύς, κὰι πλυνεῖ ἐφ᾿ ὁῦ ἐὰν ἦ ἐπ᾿ ἀυτῶ ἡ ἁφή, κὰι ἀφοριεῖ ὁ ἱερεὺς τὴν ἁφὴν ἑπτὰ ἡμέρας το{}δεύτερον. κὰι ὄψεται ὁ ἱερεὺς μετὰ τὸ πλυθῆναι τὴν ἁφήν, κὰι ἐι δὲ μὴ μεταβάλη ἡ ἁφὴ τὴν ὄψιν ἀυτῆς, κὰι ἡ ἁφὴ ὀυ διαχεῖται, ἀκάθαρτόν ἐστιν, ἐν πυρὶ κατακαυθήσεται. ἐστήρικται ἐν τῶ ἱματίω, ἢ ἐν τῶ στήμονι, ἢ ἐν τῆ κρόκη. κὰι ἐὰν ἴδη ὁ ἱερεύς, κὰι ἦ ἀμαυρὰ ἡ ἁφὴ μετὰ τὸ πλυθῆναι ἀυτό, ἀπορρήξει ἀυτὸ ἀπὸ τοῦ ἱματίου, ἢ ἀπὸ τοῦ στήμονος, ἢ ἀπὸ τῆς κρόκης, ἢ ἀπο τοῦ δέρματος. ἐὰν δὲ ὀφθῆ ἔτι ἐν τῶ ἱματίω, ἢ ἐν τῶ στήμονι, ἢ ἐν τῆ κρόκη, ἢ ἐν παντὶ σκεύει δερματίνω, λέπρα ξανθίζουσά ἐστιν, ἐν πυρὶ κατακαυθήσεται ἐν ὧ ἐστὶν ἡ ἁφή, κὰι τὸ ἱμάτιον, ἢ ὁ{}στήμων, ἢ ἡ κρόκη, ἢ πᾶν σκεῦος δερμάτινον, ὃ πλυθήσεται, κὰι ἀποστήσεται ἀπ᾿ ἀυτοῦ ἡ ἁφή, κὰι πλυθήσεται το{}δεύτερον, κὰι καθαρὸν ἔσται. ὁΥςτος ὁ νόμος ἁφῆς λέπρας ἱματίου ἐρέου, ἢ στυππειίνου, ἢ στήμονος, ἢ κρόκης, ἢ παντὸς σκεύους δερματίνου, ἐις τὸ καθαρίσαι ἀυτὸ ἢ μιάναι.

κὰι ἐλάλησε κύριος πρὸς μωυσῆν, λέγων, ὁῦτος ὁ νόμος τοῦ λεπροῦ. ἧ ἂν ἡμέρα καθαρισθῆ, κὰι προσαχθήσεται πρὸς τὸν ἱερέα, κὰι ἐξελεύσεται ὁ ἱερεὺς ἔξω τῆς παρεμβολῆς, κὰι ὄψεται ὁ ἱερεύς, κὰι ἰδοὺ ἰᾶται ἡ ἁφὴ τῆς λέπρας ἀπὸ τοῦ λεπροῦ, κὰι προστάξει ὁ ἱερεὺς, κὰι λήψονται τῶ κεκαθαρισμένω δύο ὀρνίθια ζῶντα καθαρά, κὰι ξύλον κέδρινον, κὰι κεκλωσμένον κόκκινον, κὰι ὕσσωπον. κὰι προστάξει ὁ ἱερεὺς, κὰι σφάξουσι τὸ ὀρνίθιον τὸ ἓν ἐις ἀγγεῖον ὀστράκινον ἐφ᾿ ὕδατι ζῶντι. κὰι τὸ ὀρνίθιον τὸ ζῶν λήψεται ἀυτό, κὰι τὸ ξύλον τὸ κέδρινον, κὰι τὸ κεκλωσμένον κόκκινον, κὰι τὴν ὕσσωπον, κὰι βάψει ἀυτὰ κὰι τὸ ὀρνίθιον τὸ ζῶν ἐις τὸ ἁῖμα τοῦ ὀρνιθίου τοῦ σφαγέντος ἐφ᾿ ὕδατι ζῶντι, κὰι περιρρανεῖ ἐπὶ τὸν καθαρισθέντα ἀπὸ τῆς λέπρας ἑπτάκις, κὰι καθαρὸς ἔσται. κὰι ἐξαποστελεῖ τὸ ὀρνίθιον τὸ ζῶν ἐις πεδίον, κὰι πλυνεῖ ὁ καθαρασθεὶς τὰ ἱμάτια ἀυτοῦ, κὰι ξυρήσεται πᾶσαν τὴν τρίχα ἀυτοῦ, κὰι λούσεται ἐν ὕδατι, κὰι καθαρὸς ἔσται. κὰι μετὰ ταῦτα ἐισελεύσεται ἐις τὴν παρεμβολήν, κὰι διατρίψει ἔξω τοῦ ὄικου ἀυτοῦ ἑπτὰ ἡμέρας. κὰι ἔσται τῆ ἡμέρα τῆ ἑβδόμη, ξυρήσεται πᾶσαν τὴν τρίχα ἀυτοῦ, τὴν κεφαλὴν ἀυτοῦ, κὰι τὸν πώγονα, κὰι τὰσὀφρῦς, κὰι πᾶσαν τὴν τρίχα ἀυτοῦ ξυρήσεται. κὰι πλυνεῖ τὰ ἱμάτια ἀυτοῦ, κὰι λούσεται τὸ σῶμα ἀυτοῦ ὕδατι, κὰι καθαρισθήσεται. κὰι τῆ ἡμέρα τῆ ὀγδόη λήψεται δύο ἀμνοὺς ἀμώμους ἐνιαυσίους, κὰι πρόβατον ἓν ἄμωμον ἐνιαύσιον, κὰι τρία δέκατα σεμιδάλεως ἐις θυσίαν πεφυραμένην ἐν ἐλαίω, κὰι κοτύλην ἐλαίου μίαν. κὰι στήσει ὁ ἱερεὺς ὁ καθαρίζων τὸν ἄνθρωπον τὸν καθαριζόμενον, κὰι ταῦτα ἔναντι κυρίου, ἐπὶ τὴν θύραν τῆς σκηνῆς τοῦ μαρτυρίου. κὰι λήψεται ὁ ἱερεὺς τὸν ἀμνὸν τὸν ἕνα, κὰι προσάξει ἀυτὸν τῆς πλημμελίας, κὰι τὴν κοτύλην τοῦ ἐλαίου, κὰι ἀφοριεῖ ἀυτὰ ἀφόρισμα ἔναντι κυρίου. κὰι σφάξουσι τὸν ἀμνὸν ἐν τόπω, ὁῦ σφάξουσι τὰ ὁλοκαυτώματα, κὰι τὰ περὶ τῆς ἁμαρτίας, ἐν τόπω ἁγίω. ἔστι γὰρ τὸ περὶ τῆς ἁμαρτίας, ὥσπερ τὸ τῆς πλημμελίας ἐστὶ τῶ ἱερεῖ. ἅγια ἁγίων ἐστίν. κὰι λήψεται ὁ ἱερεὺς ἀπὸ τοῦ ἅιματος τοῦ τῆς πλημμελίας, κὰι ἐπιθήσει ὁ ἱερεὺς ἐπὶ τὸν λοβὸν τοῦ ὠτὸς τοῦ καθαριζομένου τοῦ δεξιοῦ, κὰι ἐπὶ τὸ ἄκρον τῆς χειρὸς ἀυτοῦ τῆς δεξιᾶς, κὰι ἐπὶ τὸ ἄκρον τοῦ ποδὸς ἀυτοῦ τοῦ δεξιοῦ. κὰι λαβὼν ὁ ἱερεὺς ἀπὸ τῆς κοτύλης τοῦ ἐλαίου ἐπιχεεῖ ἐπὶ τὴν χεῖρα τοῦ ἱερέως τὴν ἀριστεράν. κὰι βάψει ὁ ἱερεὺς τὸν δάκτυλον ἀυτοῦ τὸν δεξιὸν ἀπὸ τοῦ ἐλαίου τοῦ ὄντος ἐπὶ τῆς χειρὸς ἀυτοῦ τῆς ἀριστερᾶς. κὰι ῥανεῖ ἑπτάκις ἀπὸ τοῦ ἐλαίου τῶ δακτύλω ἀυτοῦ ἔναντι κυρίου. τὸ δὲ καταλειφθὲν ἔλαιον τὸ ὂν ἐν τῆ χειρὶ ἀυτοῦ, ἐπιθήσει ὁ ἱερεὺς ἐπὶ τὸν λοβὸν τοῦ ὠτὸς τοῦ καθαριζομένου τοῦ δεξιοῦ, κὰι ἐπὶ τὸ ἄκρον τῆς χειρὸς ἀυτοῦ τῆς δεξιᾶς, κὰι ἐπὶ τὸ ἄκρον τοῦ ποδὸς ἀυτοῦ τοῦ δεξιοῦ, ἐπὶ τὸν τόπον τοῦ ἅιματος τοῦ τῆς πλημμελίας. τὸ δὲ καλειφθὲν ἔλαιον τὸ ἐπὶ τῆς χειρὸς τοῦ ἱερέως, ἐπιθήσει ὁ ἱερεὺς ἐπὶ τὴν κεφαλὴν τοῦ καθαρισθέντος, κὰι ἐξιλάσεται περὶ ἀυτοῦ ὁ ἱερεὺς ἔναντι κυρίου. κὰι ποιήσει ὁ ἱερεὺς τὸ περὶ τῆς ἁμαρτίας, κὰι ἐξιλάσεται ὁ ἱερεὺς περὶ τοῦ καθαριζομένου ἀπὸ τῆς ἁμαρτίας ἀυτοῦ. κὰι μετὰ τοῦτο σφάξει ὁ ἱερεὺς τὸ ὁλοκαύτωμα, κὰι τὴν θυσίασν ἀνοίσει ἐπὶ τὸ θυσιαστήριον ἔναντι κυρίου. κὰι ἐξιλάσεται περὶ ἀυτοῦ ὁ ἱερεύς, κὰι καθαρισθήσεται. ἐὰν δὲ πένηται, κὰι ἡχεὶρ ἀυτοῦ μὴ ἑυρίσκη, λήψεται ἀμνὸν ἕνα ἐις ὃ ἐπλημμέλησεν ἐις ἀφαίρεμα, ὥστε ἐξιλάσασθαι περὶ ἀυτοῦ, κὰι δέκατον σεμιδάλεως ἓν πεφυραμένης ἐν ἐλαίω ἐις θυσίαν, κὰι κοτύλην ἐλαίου μίαν, κὰι δύο τρυγόνας, ἢ δύο νεοσσοὺς περιστερῶν, ὅσ᾿ ἂν ἕυρη ἡ χεὶρ ἀυτοῦ. κὰι ἔσται ἡ μία περὶ ἁμαρτίας, κὰι ἡ μία ἐις ὁλοκαύτωμα, κὰι προσοίσει ἀυτὰ τῆ ἡμέρα τῆ ὀγδόη, ἐις τὸ καθαρίσαι ἁυτὸν πρὸς τὸν ἱερέα, ἐπὶ τὴν θύραν τῆς σκηνῆς τοῦ μαρτυρίου, ἔναντι κυρίου. κὰι λαβὼν ὁ ἱερεὺς τὸν ἀμνὸν τὸν τῆς πλημμελίας, κὰι τὴν κοτύλην τοῦ ἐλαίου, ἐπιθήσει ἀυτὰ ἐπίθεμα ἔναντι κυρίου. κὰι σφάξει τὸν ἀμνὸν τὸν τῆς πλημμελίας, κὰι λήψεται ὁ ἱερεὺς ἀπὸ τοῦ ἅιματος τοῦ τῆς πλημμελίας, κὰι ἐπιθήσει ἐπὶ τὸν λοβὸν τοῦ ὠτὸς τοῦ καθαριζομένου τοῦ δεξιοῦ, κὰι ἐπὶ τὸ ἄκρον τῆς χειρὸς ἀυτοῦ τῆς δεξιᾶς, κὰι ἐπὶ τὸ ἄκρον τοῦ ποδὸς ἀυτοῦ τοῦ δεξιοῦ. κὰι ἀπὸ τοῦ ἐλαίου ἐπιχεεῖ ὁ ἱερεὺς ἐπὶ τὴν χεῖρα τοῦ ἱερέως τὴν ἀριστεράν, κὰι ῥανεῖ ὁ ἱερεὺς τῶ δακτύλω ἀυτοῦ τῶ δεξιῶ ἀπὸ τοῦ ἐλαίου τοῦ ἐν τῆ χειρὶ ἀυτοῦ τῆ ἀριστερᾶ ἑπτάκις ἐναντίον κυρίου. κὰι ἐπιθήσει ὁ ἱερεὺς ἀπὸ τοῦ ἐλαίου τοῦ ὄντος ἐπὶ τῆς χειρὸς ἀυτοῦ ἐπὶ τὸν λοβὸν τοῦ ὠτὸς τοῦ καθαριζομένου τοῦ δεξιοῦ, κὰι ἐπὶ τὸ ἄκρον τῆς χειρὸς ἀυτοῦ τῆς δεξιᾶς, κὰι ἐπὶ τὸ ἄκρον τοῦ ποδὸς ἀυτοῦ τοῦ δεξιοῦ, ἐπὶ τὸν τόπον τοῦ ἅιματος τοῦ τῆς πλημμελίας. τὸ δὲ καταλειφθὲν ἔλαιον τὸ ὂν ἐπὶ τῆς χειρὸς τοῦ ἱερέως, ἐπιθήσει ἐπὶ τὴν κεφαλὴν τοῦ καθαρισθέντος, κὰι ἐξιλάσεται περὶ ἀυτοῦ ὁ ἱερεὺς ἔναντι κυρίου. κὰι ποιήσει μίαν ἀπὸ τῶν τρυγόνων ἢ ἀπὸ τῶν νεοσσῶν τῶν περιστερῶν, καθ᾿ ὅτι ἑῦρεν ἀυτοῦ ἡ χείρ, τὴν μίαν περὶ ἁμαρτίας, κὰι τὴν μίαν ἐις ὁλοκαύτωμα σὺν τῆ θυσία. κὰι ἐξιλάσεται ὁ ἱερεὺς περι τοῦ καθαριζομένου ἔναντι κυρίου. ὁῦτος ὁ νόμος ἐν ὧ ἐστιν ἁφὴ τῆς λέπρας, κὰι τοῦ μὴ ἑυρίσκοντος τῆ χειρὶ ἁυτοῦ ἐις τὸν καθαρισμὸν ἀυτοῦ. κὰι ἐλάλησε κύριος πρὸς μωυσῆν κὰι ἀαρών, λέγων, ὡς ἂν ἐισέλθητε ἐις τὴν γῆν τῶν χαναναίων, ἣν ἐγὼ δίδωμι ὑμῖν ἐν κλήρω, κὰι δώσω ἁφὴν λέπρας ἐν ταῖς ὀικίαις τῆς γῆς τῆς ἐγκτήτου ὑμῶν. κὰι ἥξει τίνος ἀυτοῦ ἡ ὀικία, κὰι ἀναγγελεῖ τῶ ἱερεῖ, λέγων, ὥσπερ ἁφὴ ἑώραταί μοι ἐν τῆ ὀικία. κὰι προστάξει ὁ ἱερεὺς ἀποσκευάσαι τὴν ὀικίαν, πρὸ τοῦ ἐισελθόντα τὸν ἱερέα ἰδεῖν τὴν ἁφὴν, κὰι ὀυ μὴν ἀκάθαρτα γένηται ὅσα ἂν ἦ ἐν τῆ ὀικία. κὰι μετὰ ταῦτα ἐισελεύσεται ὁ ἱερεὺς καταμαθεῖν τὴν ὀικίαν, κὰι ὄψεται τὴν ἁφήν, κὰι ἰδοὺ ἡ ἁφὴ ἐν τοῖς τοίχοις τῆς ὀικίας κοιλάδας χλωριζούσας ἢ πυρριζούσας, κὰι ἡ ὄψις ἀυτῶν ταπεινοτέρα τῶν τοίχων, κὰι ἐξελθὼν ὁ ἱερεὺς ἐκ τῆς ὀικίας ἐπὶ τὴν θύραν τῆς ὀικίας, κὰι ἀφοριεῖ ὁ ἱερεὺς τὴν ὀικίαν ἑπτὰ ἡμέρας. κὰι ἐπανήξει ὁ ἱερεὺς τῆ ἡμέρα τῆ ἑβδόμη, κὰι ὄψεται τὴν ὀικίαν, κὰι ἰδοὺ διεχύθη ἡ ἁφὴ ἐν τοῖς τοίχοις τῆς ὀικίας, κὰι προστάξει ὁ ἱερεύς, κὰι ἐξελοῦσι τοὺς λίθους, ἐν ὁῖς ἐστιν ἡ ἁφή. κὰι ἐκβαλοῦσιν ἀυτοὺς ἔξω τῆς πόλεως ἐις τόπον ἀκάθαρτον, κὰι τὴν ὀικίαν ἀποξύσουσιν ἔσωθεν κύκλω, κὰι ἐκχεοῦσιν τὸν χοῦν τὸν ἀπεξυσμένον ἔξω τῆς πόλεως ἐις τόπον ἀκάθαρτον. κὰι λήψονται λίθους ἀπεξυσμένους ἑτέρους, κὰι ἀντιθήσουσιν ἀντὶ τῶν λίθων. κὰι χοῦν ἕτερον λήψονται, κὰι ἐξαλείψουσι τὴν ὀικίαν. ἐὰν δὲ ἐπέλθη πάλιν ἡ ἁφή, κὰι ἀνατείλη ἐν τῆ ὀικία μετὰ τὸ ἐξελεῖν τοὺς λίθους, κὰι μετὰ τὸ ἀποξυσθῆναι τὴν ὀικίαν, κὰι μετὰ τὸ ἀπαλειφθῆναι, κὰι ἐισελεύσεται ὁ ἱερεύς, κὰι ὄψεται ἐι διακέχυται ἡ ἁφὴ ἐν τῆ ὀικία, λέπρα ἔμμονός ἐστιν ἐν τῆ ὀικία, ἀκάθαρτός ἐστιν. κὰι καθελοῦσιν τὴν ὀικίαν, κὰι τὰ ξύλα ἀυτῆς, κὰι τοὺς λίθους ἀυτῆς, κὰι πάντα τὸν χοῦν τῆς ὀικίας ἐξοίσουσιν ἔξω τῆς πόλεως ἐις τόπον ἀκάθαρτον. κὰι ὁ ἐισπορευόμενος {ἐις} τὴν ὀικίαν πάσας τὰς ἡμέρας, ἃς ἀφορισμένη ἐστίν, ἀκάθαρτος ἔσται ἕως ἑσπέρας. κὰι ὁ κοιμώμενος ἐν τῆ ὀικία, πλυνεῖ τὰ ἱμάτια ἀυτοῦ, κὰι ἀκάθαρτος ἔσται ἕως ἑσπέρας. κὰι ὁ ἐσθίων ἐν τῆ ὀικία, πλυνεῖ τὰ ἱμάτια ἀυτοῦ. ἐὰν δὲ παραγενόμενος ἐισέλθη ὁ ἱερεύς, κὰι ἴδη, κὰι ἰδοὺ ὀυ διακέχυται ἡ ἁφὴ ἐν τῆ ὀικία μετὰ τὸ ἀπαλειφθῆναι τὴν ὀικίαν, κὰι καθαριεῖ ὁ ἱερεὺς τὴν ὀικίαν, ὅτι ἰάνθη ἡ ἁφή. κὰι λήψεται ἀφαγνίσαι τὴν ὀικίαν, δύο ὀρνίθια ζῶντα, κὰι ξύλον κέδρινον, κὰι κεκλωσμένον κόκκινον, κὰι ὕσσωπον. κὰι σφάξει τὸ ὀρνίθιον τὸ ἓν ἐις σκεῦος ὀστράκινον ἐφ᾿ ὕδατι ζῶντι, κὰι ληψεται τὸ ξύλον τὸ κέδρινον, κὰι τὸ κεκλωσμένον κόκκινον, κὰι τὴν ὕσσωπον, κὰι τὸ ὀρνίθιον τὸ ζῶν, κὰι βάψει ἀυτὰ ἐις τὸ ἁῖμα τοῦ ὀρνιθίου τοῦ ἐσφαγμένου ἐφ᾿ ὕδατος ζῶντος, κὰι περιρρανεῖ ἐν ἀυτοῖς ἐπὶ τὴν ὀικίαν ἑπτάκις, κὰι ἀφαγνιεῖ τῆν ὀικίαν ἐν τῶ ἅιματι τοῦ ὀρνιθίου, κὰι ἐν τῶ ὕδατι τῶ ζῶντι, κὰι ἐν τῶ ὀρνιθίω τῶ ζῶντι, κὰι ἐν τῶ ξύλω τῶ κεδρίνω, κὰι ἐν τῇ ὑσσώπω, κὰι ἐν τῶ κεκλωσμένω κοκκίνω. κὰι ἐξαποστελεῖ τὸ ὀρνίθιον τὸ ζῶν ἔξω τῆς πόλεως ἐις τὸ πεδίον. κὰι ἐξιλάσεται περὶ τῆς ὀικίας, κὰι καθαρισθήσεται. ὁῦτος ὁ νόμος κατὰ πᾶσαν ἁφὴν λέπρας, κὰι θραύσματος, κὰι τῆς λέπρας ἱματίου, κὰι τῆς ὀικίας, κὰι ὀυλῆς, κὰι σημασίας, κὰι τοῦ ἀυγάσματος, τοῦ ἐξηγήσασθαι ἧ ἡμέρα ἀκάθαρτον, κὰι ἧ ἡμέρα καθαρισθήσεται. ὁῦτος ὁ νόμος τῆς λέπρας.

κὰι ἐλάλησε κύριος πρὸς μωυσῆν κὰι ἀαρών, λέγων, λάλησον τοῖς ὑιοῖς ἰσραήλ, κὰι ἐρεῖς πρὸς ἀυτούς. ἀνδρὶ ἀνδρὶ ὧ ἐὰν γένηται ῥύσις ἐκ τοῦ σώματος ἀυτοῦ, ἡ ῥύσις ἀυτοῦ ἀκάθαρτός ἐστιν. κὰι ὁῦτος ὁ νόμος τῆς ἀκαθαρσίας ἀυτοῦ. ῥέων γόνον ἐν τοῦ σώματος ἀυτοῦ, ἐκ τῆς ῥύσεως, ἣ συνέστηκεν ἐν τὸ σώματι ἀυτοῦ, διὰ τῆς ῥύσεως ἀυτοῦ ἅυτη ἡ ἀκαθαρσία ἀυτοῦ ἐν ἀυτῶ. πᾶσα κοίτη ἐφ᾿ ἧ ἂν κοιμηθῆ ἐπ᾿ ἀυτῆ ὁ γονορρυὴς ἀκάθαρτός ἐστιν, κὰι πᾶν σκεῦος ἐφ᾿ ὧ ἂν καθίση ἐπ᾿ ἀυτὸ ὁ γονορρυής, ἀκάθαρτόν ἐστιν. κὰι ἄνθρωπος, ὃς ἐὰν ἅψηται τῆς κοίτης ἀυτοῦ, πλυνεῖ τὰ ἱμάτια ἀυτοῦ, κὰι λούσεται ὕδατι, κὰι ἀκάθαρτος ἔσται ἕως ἑσπέρας. κὰι ὁ καθὴμενος ἐπὶ τοῦ σκεύους, ἐφ᾿ ὧ ἂν καθίση ἐπ᾿ ἀυτὸ ὁ γονορρυής, πλυνεῖ τὰ ἱμάτια ἀυτοῦ, κὰι λούσεται ὕδατι, κὰι ἀκάθαρτος ἔσται ἕως ἑσπέρας. κὰι ὁ ἁπτόμενος τοῦ χρωτὸς τοῦ γονορρυοῦς, πλυνεῖ τὰ ἱμάτια ἀυτοῦ, κὰι λούσεται ὕδατι, κὰι ἀκάθαρτος ἔσται ἕως ἑσπέρας. ἐὰν δὲ προσσιαλίση ὁ γονορρυὴς ἐπὶ τὸν καθαρόν πλυνεῖ τὰ ἱμάτια ἀυτοῦ, κὰι λούσεται ὕδατι, κὰι ἀκάθαρτος ἔσται ἕως ἑσπέρας. κὰι πᾶν ἐπίσαγμα ὄνου ἐφ᾿ ὧ ἂν ἐπιβῆ ἐπ᾿ ἀυτὸ ὁ γονορρυής, ἀκάθαρτον ἔσται ἕως ἑσπέρας. κὰι πᾶς ὁ ἁπτόμενος ἀπὸ πάντων ὅσα ἂν ἦ ὑποκάτω ἀυτοῦ, ἀκάθαρτος ἔσται ἕως ἑσπέρας. κὰι ὁ ἄιρων ἀυτά, πλυνεῖ τὰ ἱμάτια ἀυτοῦ, κὰι λούσεται ὕδατι, κὰι ἀκάθαρτος ἔσται ἕως ἑσπέρας. κὰι ὅσων ἂν ἅψηται ὁ γονορρυής, κὰι τὰς χεῖρας ἀυτοῦ ὀυ διένιπται ὕδατι, πλυνεῖ τὰ ἱμάτια, κὰι λούσεται ὕδατι, κὰι ἀκάθαρτος ἔσται ἕως ἑσπέρας. κὰι σκεῦος ὀστράκινον ὁῦ ἂν ἅψηται ὁ γονορρυής, συντριβήσεται. κὰι πᾶν σκεῦος ξύλινον πλυθήσεται ὕδατι, κὰι καθαρὸν ἔσται. ἐὰν δὲ καθαρισθῆ ὁ γονορρυὴς ἐκ τῆς ῥύσεως ἀυτοῦ, κὰι ἐξαριθμήσεται ἑαυτῶ ἑπτὰ ἡμέρας ἐις τὸν καθαρισμὸν ἀυτοῦ, κὰι πλυνεῖ τὰ ἱμάτια ἀυτοῦ, κὰι λούσεται τὸ σῶμα ἀυτοῦ ὕδατι ζῶντι, κὰι καθαρός ἔσται. κὰι τῆ ἡμέρα τῆ ὀγδόη λήψεται ἑαυτῶ δύο τρυγόνας, ἢ δύο νεοσσοὺς περιστερῶν, κὰι ὄισει ἀυτὰ ἔναντι κυρίου, ἐπὶ τὰς θύρας τῆς σκηνῆς τοῦ μαρτυρίου, κὰι δώσει ἀυτὰ τῶ ἱερεῖ, κὰι ποιήσει ἀυτὰ ὁ ἱερεὺς μίαν περὶ ἁμαρτίας, κὰι μίαν ἐις ὁλοκαύτωμα. κὰι ἐξιλάσεται περὶ ἀυτοῦ ὁ ἱερεὺς ἔναντι κυρίου ἀπὸ τῆς ῥύσεως ἀυτοῦ. κὰι ἄνθρωπος ὧ ἐὰν ἐξέλθη ἐξ ἀυτοῦ κοίτη σπέρματος, κὰι λούσεται ὕδατι πᾶν τὸ σῶμα ἀυτοῦ, κὰι ἀκάθαρτος ἔσται ἕως ἑσπέρας. κὰι πᾶν ἱμάτιον, κὰι πᾶν δέρμα, ἐφ᾿ ὧ ἂν ἦ ἐπ᾿ ἀυτῶ κοίτη σπέρματος, κὰι πλυθήσεται ὕδατι, κὰι ἀκάθαρτος ἔσται ἕως ἑσπέρας. κὰι γυνὴ ἐὰν κοιμηθῆ ἀνὴρ μετ᾿ ἀυτῆς κοίτην σπέρματος, κὰι λούσονται ὕδατι, κὰι ἀκάθαρτοι ἔσονται ἕως ἑσπέρας. κὰι γυνὴ ἥτις ἂν ἦ ῥέουσα ἅιματι, κὰι ἔσται ἡ ῥύσις ἀυτῆς ἐν τῶ σώματι ἀυτῆς, ἑπτά ἡμέρας ἔσται ἐν τῆ ἀφέδρω ἀυτῆς. πᾶς ὁ ἁπτόμενος ἀυτῆς, ἀκάθαρτος ἔσται ἕως ἑσπέρας. κὰι πᾶν ἐφ᾿ ὧ ἂν κοιτάζηται ἐπ᾿ ἀυτὸ ἐν τῆ ἀφέδρω ἀυτῆς, ἀκάθαρτον ἔσται. κὰι πᾶν ἐφ᾿ ὧ ἂν ἐπικαθίση ἐπ᾿ ἀυτό, ἀκάθαρτον ἔσται. κὰι πᾶς ὃς ἂν ἅψηται τῆς κόιτης ἀυτῆς, πλυνεῖ τὰ ἱμάτιαἀυτοῦ, κὰι λούσεται τὸ σῶμα ὕδατι, κὰι ἀκάθαρτος ἔσται ἕως ἑσπέρας. κὰι πᾶς ὁ ἁπτόμενος παντὸς σκεύους ἐφ᾿ ὧ ἂν καθίση ἐπ᾿ ἀυτό, πλυνεῖ τὰ ἱμάτια ἀυτοῦ, κὰι λούσεται ὕδατι, κὰι ἀκάθαρτος ἔσται ἕως ἑσπέρας. ἐὰν δὲ ἐν τῆ κοίτη ἀυτῆς ὄυσης, ἢ ἐπὶ τοῦ σκεύους, ὁῦ ἂν ἀυτὴ κάθηται ἐπ᾿ ἀυτῶ, ἐν τῶ ἅπτεσθαι ἀυτὸν ἀυτῆς, ἀκάθαρτος ἔσται ἕως ἑσπέρας. ἐὰν δὲ κοίτη κοιμηθῆ τις μετ᾿ ἀυτῆς, κὰι γένηται ἡ ἀκαθαρσία ἀυτῆς ἐπ᾿ ἀυτῶ, ἀκάθαρτος ἔσται ἑπτὰ ἡμέρας. κὰι πᾶσα κοίτη ἐφ᾿ ἧ ἂν κοιμηθῆ ἐπ᾿ ἀυτῆς, ἀκάθαρτος ἔσται. κὰι γυνὴ ἐὰν ῥέη ῥύσιν ἅιματος ἀυτῆς ἡμέρας πλείους, ὀυκ ἐν καιρῶ τῆς ἀφέδρου ἀυτῆς, ἐὰν κὰι ῥέη μετὰ τὴν ἄφεδρον ἀυτῆς, πᾶσαι ἁι ἡμέραι ῥύσεως ἀκαθαρσίας ἀυτῆς, καθάπερ ἁι ἡμέραι τῆς ἀφέδρου ἀυτῆς, ἔσται ἀκάθαρτος. κὰι πᾶσα κοίτη ἐφ᾿ ἣν ἂν κοιμηθῆ ἐπ᾿ ἀυτῆς πάσας τὰς ἡμέρας τῆς ῥύσεως ἀυτῆς, κατὰ τὴν κοίτην τῆς ἀφέδρου ἀυτῆς ἔσται ἀυτῆ. κὰι πᾶν σκεῦος ἐφ᾿ ὧ ἂν καθίση ἐπ᾿ ἀυτό, ἀκάθαρτον ἔσται, κατὰ τὴν ἀκαθαρσίαν τῆς ἀφέδρου ἀυτῆς. κὰι πᾶς ὁ ἁπτόμενος ἀυτῆς, ἀκάθαρτος ἔσται, κὰι πλυνεῖ τὰ ἱμάτια ἀυτοῦ, κὰι λούσεται ὕδατι, κὰι ἀκάθαρτος ἔσται ἕως ἑσπέρας. ἐὰν δὲ καθαρισθῆ ἀπὸ τῆς ῥύσεως ἀυτῆς, κὰι ἐξαριθμήσεται ἁυτῆ ἑπτὰ ἡμέρας, κὰι μετὰ ταῦτα καθαρισθήσεται. κὰι τῆ ἡμέρα τῆ ὀγδόη λήψεται ἑαυτῆ δύο τρυγόνας, ἢ δύο νεοσσοὺς περιστερῶν, κὰι ὄισει ἀυτὰ πρὸς τὸν ἱερέα ἐπὶ τὴν θύραν τῆς σκηνῆς τοῦ μαρτυρίου. κὰι ποιήσει ὁ ἱερεὺς τὴν μίαν περὶ ἁμαρτίας, κὰι τὴν μίαν ἐις ὁλοκαύτωσιν. κὰι ἐξιλάσεται περὶ ἀυτῆς ὁ ἱερεὺς ἔναντι κυρίου ἀπὸ ῥύσεως ἀκαθαρσίας ἀυτῆς. κὰι ἐυλαβεῖς ποιήσετε τοὺς ὑιοὺς ἰσραὴλ ἀπὸ τῶν ἀκαθαρσιῶν ἀυτῶν. κὰι ὀυκ ἀποθανοῦνται διὰ τὴν ἀκαθαρσίαν ἀυτῶν, ἐν τῶ μιαίνειν ἀυτοὺς τὴν σκηνήν μου τὴν ἐν ἀυτοῖς. ὁῦτος ὁ νόμος τοῦ γονορρυοῦς. κὰι ἐάν τινι ἐξέλθη ἐξ ἀυτοῦ κοίτη σπέρματος, ὥστε μιανθῆναι ἐν ἀυτῆ, κὰι τῆ ἁιμορροούση ἐν τῆ ἀφέδρω ἀυτῆς, κὰι ὁ γονορρυὴς ἐν τῆ ῥύσει ἀυτοῦ τῶ ἄρσενι ἢ τῆ θηλύα. κὰι τῶ ἀνδρί, ἐὰν κοιμηθῆ μετὰ ἀποκαθηρμένης.

κὰι ἐλάλησε κύριος πρὸς μωυσῆν μετὰ τὸ τελευτῆσαι τοὺς δύο ὑιοὺς ἀαρών ἐν τῶ προσφέρειν ἀυτοὺς πῦρ ἀλλότριον ἔναντι κυρίου, κὰι ἐτελεύτησαν. κὰι ἐῖπε κύριος πρὸς μωυσῆν, λάλησον πρὸς ἀαρὼν τὸν ἀδελφόν σου, κὰι μὴ ἐισπορευέσθω πᾶσαν ὥραν ἐις τὸ ἅγιον τὸ ἐσώτερον τοῦ καταπετάσματος ἐις τὸ πρόσωπον τοῦ ἱλαστηρίου, ὅ ἐστιν ἐπὶ τῆς κιβωτοῦ τοῦ μαρτυρίου, κὰι ὀυκ ἀποθανεῖτε. ἐν γὰρ νεφέλη ὀφθήσομαι ἐπὶ τοῦ ἱλαστηρίου, ὅυτως ἐισελεύσεται ἀαρὼν ἐις τὸ ἅγιον, ἐν μόσχω ἐκ βοῶν περὶ ἁμαρτίας κὰι κριῶ ἐις ὁλοκαύτωμα, κὰι χιτῶνα λινοῦν ἡγιασμένον ἐνδύσεται, κὰι περισκέλιον λινοῦν ἔσται ἐπὶ τοῦ χρωτὸς ἀυτοῦ, κὰι ζώνη λινῆ ζώσεται, κὰι κίδαριν λινὴν περιθήσεται, ἱμάτια ἅγιά ἐστι. κὰι λούσεται ὕδατι πᾶν τὸ σῶμα ἀυτοῦ. κὰι ἐνδύσεται ἀυτά. κὰι παρὰ τῆς συναγωγῆς τῶν ὑιῶν ἰσραὴλ λήψεται δύο χιμάρους ἐξ ἀιγῶν περί ἁμαρτίας, κὰι κριὸν ἕνα ἑις ὀλοκάυτωμα, κὰι προσάξει ἀαρὼν τὸν μόσχον τὸν περὶ ἁμαρτίας τὸν ἑαυτοῦ, κὰι ἐξιλάσεται περὶ ἑαυτοῦ κὰι τοῦ ὄικου ἀυτοῦ. κὰι λήψεται τοὺς δύο χιμάρους, κὰι παραστήσει αἀυτοὺς ἔναντι κυρίου παρὰ τὴν θύραν τῆς σκηνῆς τοῦ μαρτυρίου. κὰι ἐπιθήσει ἀαρὼν ἐπὶ τοὺς δύο χιμάρους κλήρους, κλῆρον ἕνα τῶ κυρίω, κὰι κλῆρον ἕνα τῶ ἀποπομπαίω. κὰι προσάξει ἀαρὼν τὸν χίμαρον, ἐφ᾿ ὃν ἐπῆλθεν ἐπ᾿ ἀυτὸν ὁκλῆρος τῶ κυρίω. κὰι ποιήσει περὶ ἁμαρτίας. κὰι τὸν χίμαρον, ἐφ᾿ ὃν ἐπῆλθεν ἐπ᾿ ἀυτὸν ὁκλῆρος τοῦ ἀποπομπαίου, στήσει ἀυτὸν ζῶντα ἔναντι κυρίου, ὥστε ἐξιλάσασθαι ἐπ᾿ ἀυτοῦ, ὥστε ἐξαποστεῖλαι ἀυτὸν ἐις τὴν ἀποπομπήν, κὰι ἀφήσει ἀυτὸν ἐις τὴν ἔρημον. κὰι προσάξει ἀαρὼν τὸν μόσχον τὸν περὶ τῆς ἁμαρτίας τὸν ἑαυτοῦ, κὰι ἐξιλάσεται περὶ ἑαυτοῦ, κὰι τοῦ ὄικου ἀυτοῦ. κὰι σφάξει τὸν μόσχον τὸν περὶ τῆς ἁμαρτίας τὸν ἑαυτοῦ, κὰι λήψεται πλῆρες τὸ πυρεῖον ἀνθράκων πυρὸς ἀπὸ τοῦ θυσιαστηρίου, τοῦ ἀπέναντι κυρίου. κὰι πληρώσει τὰς χεῖρας ἀυτοῦ θυμιάματος συνθέσεως λεπτῆς. κὰι ἐισοίσει ἐσώτερον τοῦ καταπετάσματος, κὰι ἐπιθήσει τὸ θυμίαμα ἐπὶ τὸ πῦρ ἔναντι κυρίου. κὰι καλύψει ἡ ἀτμὶς τοῦ θυμιάματος τὸ ἱλαστήριον τὸ ἐπὶ τῶν μαρτυριῶν, κὰι ὀυκ ἀποθανεῖτε. κὰι λήψεται ἀπὸ τοῦ ἅιματος τοῦ μόχου, κὰι ῥανεῖ τῶ δακτύλω ἐπὶ τὸ ἱλαστήριον κατὰ ἀνατολάς, κατὰ πρόσωπον τοῦ ἱλαστηρίου ῥανεῖ ἑπτάκις ἀπὸ τοῦ ἅιματος τῶ δακτύλω ἀυτοῦ. κὰι σφάξει τὸν χίμαρον τὸν περὶ τῆς ἁμαρτίας, τὸν περὶ τοῦ λαοῦ ἔναντι κυρίου. κὰι ἐισοίσει τοῦ ἅιματος ἀυτοῦ ἐσώτερον τοῦ καταπετάσματος. κὰι ποιήσει τὸ ἁῖματος ἀυτοῦ ἐσώτερον τοῦ καταπετάσματος. κὰι ποιήσει τὸ ἁῖμα ἀυτοῦ, ὃν τρόπον ἐποίησε τὸ ἁῖμα τοῦ μόσχου. κὰι ῥανεῖ τὸ ἁῖμα ἀυτοῦ ἐπὶ τὸ ἱλαστήριον, κατὰ πρόσωπον τοῦ ἱλαστηρίου. κὰι ἐξιλάσεται τὸ ἅγιον ἀπὸ τῶν ἀκαθαρσιῶν τῶν ὑιῶν ἰσραήλ, κὰι ἀπὸ τῶν ἀδικημάτων ἀυτῶν περὶ πασῶν τῶν ἁμαρτιῶν ἀυτῶν. κὰι ὅυτω ποιήσει τῆ σκηνῆ τοῦ μαρτυρίου τῆ ἐκτισμένη ἐν τοῖς ἐν μέσω τῆς ἀκαθαρσίας ἀυτῶν. κὰι πᾶς ἄνθρωπος ὀυκ ἔσται ἐν τῆ σκηνῆ τοῦ μαρτυρίου, ἐισπορευομένου ἀυτοῦ ἐξιλάσασθαι ἐν τῶ ἁγίω, ἕως ἂν ἐξέλθη. κὰι ἐξιλάσεται περὶ ἁυτοῦ κὰι τοῦ ὄικου ἀυτοῦ, κὰι περὶ πάσης συναγωγῆς ἰσραήλ. κὰι ἐξελεύσεται ἐπὶ τὸ θυσιαστήριον τὸ ἀπέναντι κυρίου, κὰι ἐξιλάσεται ἐπ᾿ ἀυτό. κὰι λήψεται ἀπὸ τοῦ ἅιματος τοῦ μόσχου, κὰι ἀπὸ τοῦ ἅιματος τοῦ χιμάρου, κὰι ἐπιθήσει ἐπὶ τὰ κέρατα τοῦ θυσιαστηρίου κύκλω. κὰι ῥανεῖ ἐπ᾿ ἀυτὸ ἀπὸ τοῦ ἅιματος τῶ δακτύλω ἀυτοῦ ἑπτάκις, κὰι καθαριεῖ ἀυτό, κὰι ἁγιάσει ἀυτὸ ἀπὸ τῶν ἀκαθαρσιῶν τῶν ὑιῶν ἰσραήλ. κὰι συντελὲσει ἐξιλασκόμενος τὸ ἅγιον, κὰι τὴν σκηνὴν τοῦ μαρτυρίου, κὰι τὸ θυσιαστήριον, κὰι περὶ τῶν ἱερεῶν, κὰι καθαριεῖ. κὰι προσάξει τὸν χίμαρον τὸν ζῶντα, κὰι ἐπιθήσει ἀαρὼν τὰς δύο χεῖρας ἀυτοῦ ἐπὶ τὴν κεφαλὴν τοῦ χιμάρου τοῦ ζῶντος, κὰι ἐξαγορεύσει ἐπ᾿῾ ἀυτοῦ πάσας τὰς ἀνομίας τῶν ὑιῶν ἰσραήλ, κὰι πάσας τὰς ἀδικίας ἀυτῶν, κὰι πάσας τὰς ἁμαρτίας ἀυτῶν. κὰι ἐπιθήσει ἀυτὰ ἐπὶ τὴν κεφαλὴν τοῦ χιμάρου τοῦ ζῶντος. κὰι ἐξαποστελεῖ ἐν χειρὶ ἀνθρώπου ἑτοίμου ἐις τὴν ἔρημον. κὰι λήψεται ὁ χίμαρος ἐφ᾿ ἑαυτῶ τὰς ἀνομίας ἀυτῶν ἐις γῆν ἄβατον. κὰι ἐξαποστελεῖ τὸν χίμαρον ἐις γῆν ἄβατον. κὰι ἐισελεύσεται ἀαρὼν ἐις τὴν σκηνὴν τοῦ μαρτυρίου, κὰι ἐκδύσεται τὴν στολὴν τὴν λινήν, ἣν δεδύκει ἐισπορευόμενος ἀυτὸς ἐις τὸ ἅγιον. κὰι ἀποθήσει ἀυτὴν ἐκεῖ, κὰι λούσεται τὸ σῶμα ἀυτοῦ ὕδατι ἐν τόπω ἁγίω, κὰι ἐνδύσεται τὴν στολὴν ἀυτοῦ, κὰι ἐξελθὼν ποιήσει τὸ ὁλοκαύτωμα ἀυτοῦ κὰι τὸ ὁλοκαύτωμα τοῦ λαοῦ, κὰι ἐξιλάσεται περὶ ἀυτοῦ, κὰι τοῦ ὄικου ἀυτοῦ, κὰι περὶ τοῦ λαοῦ, ὡς περὶ τῶν ἱερέων. κὰι τὸ στέαρ τὸ περί τῶν ἁμαρτιῶν ἀνοίσει ἐπὶ τὸ θυσιαστήριον. κὰι ὁ ἐξαποστέλλων τὸν χίμαρον τὸν διεσταλμένον ἐις ἄφεσιν, πλυνεῖ τὰ ἱμάτια ἀυτοῦ, κὰι λούσεται τὸ σῶμα ἀυτοῦ ὕδατι, κὰι μετὰ ταῦτα ἐισελεύσεται ἐις τὴν παρεμβολήν. κὰι ἔσται τοῦτο ὑμῖν νόμιμον ἀιώνιον. ἐν τῶ μηνὶ τῶ ἑβδόμω δεκάτη τοῦ μηνὸς ταπεινώσετε τὰς ψυχὰς ὑμῶν, κὰι πᾶν ἔργον ὀυ ποιήσετε ὁ ἀυτόχθων κὰι ὁ προσήλυτος ὁ προσκείμενος ἐν ὑμῖν. ἐν γὰρ τῆ ἡμέρα ταύτη ἐξιλάσεται περὶ ὑμῶν, καθαρίσαι ὑμᾶς ἀπὸ πασῶν τῶν ἁμαρτιῶν ὑμῶν, ἔναντι κυρίου καθαρισθήσεσθε, σάββατα σαββάτων ἔσται ἅυτη ὑμῖν. κὰι ταπεινώσετε τὰς ψυχὰς ὑμῶν, νόμιμον ἀιώνιον. κὰι ἐξιλάσεται ὁ ἱερεὺς ὃν ἂν χρίσωσιν ἀυτόν, κὰι ὃν ἂν τελειώσωσι τὰς χεῖρας ἀυτοῦ, τοῦ ἱερατεύειν μετὰ τὸν πατέρα ἀυτοῦ, κὰι ἐνδύσεται τὴν στολὴν τὴν λινὴν στολὴν ἁγίαν, κὰι ἐξιλάσεται τὸ ἅγιον τῶν ἁγίων, κὰι τὴν σκηνὴν τοῦ μαρτυρίου, κὰι τὸ θυσιαστήριον ἐξιλάσεται, κὰι περὶ τῶν ἱερέων κὰι περὶ πάσης τῆς συναγωγῆς ἐξιλάσεται. κὰι ἔσται ὑμῖν νόμιμον τοῦτο ἀιώνιον ἐξιλάσεσθαι περὶ τῶν ὑιῶν ἰσραὴλ ἀπὸ πασῶν τῶν ἁμαρτιῶν ἀυτῶν. ἅπαξ τοῦ ἐνιαυτοῦ ποιηθήσεται, καθάπερ συνέταξε κύριος τῶ μωυσῆ.

κὰι ἐλάλησε κύριος πρὸς μωυσῆν, λέγων, λάλησον πρὸς ἀαρὼν κὰι πρὸς τοὺς ὑιοὺς ἀυτοῦ κὰι πρὸς πάντας τοὺς ὑιοὺς ἰσραήλ, κὰι ἐρεῖς πρὸς ἀυτούς, τοῦτο τὸ ῥῆμα ὃ ἐνετείλατο κύριος, λέγων, ἄνθρωπος ἄνθρωπος τῶν ὑιῶν ἰσραὴλ ὃς ἂν σφάξη μόσχον ἢ πρόβατον ἢ ἀῖγα ἐν τῇ παρεμβολῆ, κὰι ὃς ἂν σφάξη ἔξω τῆς παρεμβολῆς, κὰι ἐπὶ τὴν θύραν τῆς σκηνῆς τοῦ μαρτυρίου μὴ ἐνέγκη, ὥστε προσενέγκαι δῶρον τῶ κυρίω ἀπέναντι τῆς σκηνῆς τοῦ μαρτυρίου, ἁῖμα λογισθήσεται τῶ ἀνθρώπω ἐκείνω, ἁῖμα ἐξέχεεν. ἐξολοθρευθήσεται ἡ ψυχὴ ἐκείνη ἐκ τοῦ λαοῦ ἀυτῆς, ὅπως ἂν φέρωσιν ὁι ὑιοὶ ἰσραὴλ τὰς θυσίας ἀυτῶν, ὅσα ἂν ἀυτοὶ σφάξωσιν ἐν τοῖς πεδίοις, κὰι ὄισουσιν ἀυτὰ τῶ κυρίω ἐπὶ τὰς θύρας τῆς σκηνῆς τοῦ μαρτυρίου, πρὸς τὸν ἱερέα. κὰι θύσουσι θυσίας σωτηρίου τῶ κυρίω ἀυτά. κὰι προσχεεῖ ὁ ἱερεὺς τὸ ἁῖμα ἐπὶ τὸ θυσιαστήριον ἀπέναντι κυρίου παρὰ τὰς θύρας τῆς σκηνῆς τοῦ μαρτυρίου. κὰι ἀνοίσει τὸ στέαρ ἐις ὀσμὴν ἐυωδίας τῶ κυρίω. κὰι ὀυ θύσουσιν ἔτι τὰς θυσίας ἀυτῶν τοῖς ματαίοις ἐν ὁῖς ἀυτοὶ ἐκπορνεύσουσιν ὀπίσω ἀυτῶν. νόμιμον ἀιώνιον ἔσται ὑμῖν ἐις τὰς γενεὰς ὑμῶν. κὰι ἐρεῖς πρὸς ἀυτούς, ἄνθρωπος ἄνθρωπος ἀπὸ τῶν ὑιῶν ἰσραήλ, κὰι ἀπὸ τῶν προσηλύτων τῶν προσκειμένων ἐν ὑμῖν, ὃς ἂν ποιήση ἁλοκαύτωμα ἢ θυσίαν, κὰι ἐπὶ τὴν θύραν τῆς σκηνῆς τοῦ μαρτυρίου μὴ ἐνέγκη, ποιῆσαι ἀυτὸ τῶ κυρίω, ἐξολοθρευθήσεται ὁ ἄνθρωπος ἐκεῖνος ἐκ τοῦ λαοῦ ἀυτοῦ. κὰι ἄνθρωπος ἄνθρωπος τῶν ὑιῶν ἰσραὴλ ἢ τῶν προσηλύτων τῶν προσκειμένων ἐν ὑμῖν, ὃς ἂν φάγη πᾶν ἁῖμα, κὰι ἐπιστήσω τὸ πρόσωπόν μου ἐπὶ τὴν ψυχὴν τὴν ἐσθίουσαν τὸ ἁῖμα, κὰι ἀπολῶ ἀυτὴν ἐκ τοῦ λαοῦ ἀυτῆς. ἡ γὰρ ψυχὴ πάσης σαρκὸς ἁῖμα ἀυτοῦ ἐστίν. κὰι ἐγὼ ἔδωκα ὑμῖν ἀυτὸ ἐπὶ τοῦ θυσιαστηρίου ἐξιλάσκεσθαι περὶ τῶν ψυχῶν ὑμῶν. τὸ γὰρ ἁῖμα ἀυτοῦ ἀντὶ ψυχῆς ἐξιλάσεται. διὰ τοῦτο ἔιρηκα τοῖς ὑιοῖς ἰσραήλ, πᾶσα ψυχὴ ἐξ ὑμῶν ὀυ φάγεται ἁῖμα. κὰι ὁ προσήλυτος ὁ προσκείμενος ἐν ὑμῖν ὀυ φάγεται ἁῖμα. κὰι ἄνθρωπος ἄνθρωπος τῶν ὑιῶν ἰσραήλ, ἢ τῶν προσηλύτων τῶν προσκειμένων ἐν ὑμῖν, ὃς ἂν θηρεύσει θήρευμα θηρίον, ἢ πετεινόν, ὃ ἐσθίεται, ἐκχεεῖ τὸ ἁῖμα ἀυτοῦ, κὰι καλύψει ἀυτὸ τῆ γῆ, ἡ γὰρ ψυχὴ πάσης σαρκὸς ἁῖμα ἀυτοῦ ἐστίν. κὰι ἐῖπα τοῖς ὑιοῖς ἰσραήλ, ἁῖμα πάσης σαρκὸς ὀυ φάγεσθε, ὅτι ψυχὴ πάσης σαρκὸς ἁῖμα ἀυτοῦ ἐστίν. πᾶς ὁ ἐσθίων ἀυτὸ ἐξολοθρευθήσεται. κὰι πᾶσα ψυχή, ἥτις φάγεται θνησιμαῖον, ἢ θηριάλωτον ἐν τοῖς ἀυτόχθοσιν, ἢ ἐν τοῖς προσηλύτοις, πλυνεῖ τὰ ἱμάτια ἀυτοῦ, κὰι λούσεται ὕδατι, κὰι ἀκάθαρτος ἔσται ἕως ἑσπέρας, κὰι καθαρὸς ἔσται. ἐὰν δὲ μὴ πλύνη τὰ ἱμάτια ἀυτοῦ, κὰι τὸ σῶμα ἀυτοῦ μὴ λούσηται ὕδατι, κὰι λήψεται ἀνόμημα ἀυτοῦ.

κὰι ἐλάλησε κύριος πρὸς μωυσῆν, λέγων, λάλησον τοῖς ὑιοῖς ἰσραήλ, κὰι ἐρεῖς πρὸς ἀυτούς, ἐγὼ κύριος ὁ θεὸς ὑμῶν, κατὰ τὰ ἐπιτηδεύματα τῆς γῆς ἀιγύπτου, ἐν ἧ παρωκήσατε ἐν ἀυτῆ, ὀυ ποιήσετε, κὰι κατὰ τὰ ἐπιτηδεύματα τῆς γῆς χαναάν, ἐις ἣν ἐγὼ ἐισάγω ὑμᾶς ἐκεῖ ὀυ ποιήσετε, κὰι ἐν τοῖς νόμοις ἀυτῶν ὀυ πορεύεσθε. τὰ κρίματά μου ποιήσετε, κὰι τὰ προστάγματά μου φυλάξεσθε, κὰι πορεύεσθε ἐν ἀυτοῖς, ἐγὼ κύριος ὁ θεὸς ὑμῶν. κὰι φυλάξεσθε τὰ προστάγματά μου, κὰι πάντα τὰ κρίματά μου, κὰι ποιήσετε ἀυτά. ὁ ποιήσας ἀυτὰ ἄνθρωπος, ζήσεται ἐν ἀυτοῖς, ἐγὼ κύριος ὁ θεὸς ὑμῶν. ἄνθρωπος ἄνθρωπος πρὸς πάντα ὀικεῖον σαρκὸς ἀυτοῦ ὀυ προσελεύσεται ἀποκαλύψαι ἀσχημοσύνην, ἐγὼ κύριος. ἀσχημοσύνην τοῦ πατρός σου, κὰι ἀσχημοσύνην τῆς μητρός σου ὀυκ ἀποκαλύψεις, μήτηρ γάρ σου ἐστίν. τὴν ἀσχημοσύνην ἀυτῆς ὀυκ ἀποκαλύψεις. ἀσχημοσύνην γυναικὸς πατρός σου ὀυκ ἀποκαλύψεις, ἀσχημοσύνη πατρός σου ἐστίν. ἀσχημοσύνην τῆς ἀδελφῆς σου ἐκ πατρός σου ἢ ἐκ μητρός σου ἐνδογενοῦς ἢ γεγεννημένης ἔξω, ὀυκ ἀποκαλύψεις τὴν ἀσχημοσύνην ἀυτῶν. ἀσχημοσύνην θυγατρὸς ὑιοῦ σου ἢ θυγατρὸς θυγατρός σου ὀυκ ἀποκαλύψεις τὴν ἀσχημοσύνην ἀυτῶν, ὅτι σὴ ἀσχημοσύνη ἐστίν. ἀσχημοσύνην θυγατρὸς γυναικὸς πατρός σου ὀυκ ἀποκαλύψεις, ὁμοπάτρια ἀδελφή σου ἐστίν, ὀυκ ἀποκαλύψεις τὴν ἀσχημοσύνην ἀυτῆς. ἀσχημοσύνην ἀδελφῆς πατρός σου ὀυκ ἀποκαλύψεις, ὀι κεῖα γὰρ πατρός σου ἐστίν. ἐσχημοσύνην ἀδελφῆς ματρός σου ὀυκ ἀποκαλύψεις, ὀικεῖα γὰρ ματρ´ς σου ἐστίν. ἀσχημοσύνην ἀδελφοῦ τοῦ πατρός σου ὀυκ ἀποκαλύψεις, κὰι πρὸς τὴν γυναῖκα ἀυτοῦ ὀυκ ἐισελεύση, συγγενὴς γάρ σου ἐστίν. ἀσχημοσύνην νύμφης σου ὀυκ ἀποκαλύψεις, γυνή σου ὑιοῦ σου ἐστίν, ὀυκ ἀποκαλύψεις τὴν ἀσχημοσύνην ἀυτῆς. ἀσχημοσύνην γυναικός ἀδελφοῦ σου ὀυκ ἀποκαλύψεις, ἀσχημοσύνη ἀδελφοῦ σου ἐστίν. {The top of this page, page 40 of the 4th PDF source file of the CP, has a handwritten note in Latin...} ἀσχημοσύνην γυναικὸς κὰι θυγατρὸς ἀυτῆς ὀυκ ἀποκαλύψεις. τὴν θυγατέρα τοῦ ὑιοῦ ἀυτῆς, κὰι τὴν θυγατέρα τῆς θυγατρὸς ἀυτῆς ὀυ λήψη ἀποκαλύψαι τὴν ἀσχημοσύνην ἀυτῶν, ὀικεῖαί σου ἐισίν, ἀσέβημά ἐστι. γυναῖκα ἐπ᾿ ἀδελφῆ ἀυτῆς ὀυ λήψη ἀντίζηλον, ἀποκαλύψαι τὴν ἀσχημοσύνην ἀυτῆς ἐπ᾿ ἀυτῆ, ἔτι ζώσης ἀυτῆς. κὰι πρὸς γυναῖκα ἐν χωρισμῶ τῆς ἀκαθαρσίας ἀυτῆς ὀυ προσελεύση, ἀποκαλύψαι τὴν ἀσχημοσύνην ἀυτῆς. κὰι πρὸς γυναῖκα τοῦ πλησίον σου ὀυ δώσεις κοίτην σπέρματός σου, τοῦ ἐκμιανθῆναι πρὸς ἀυτήν. κὰι ἀπὸ τοῦ σπέρματός σου ὀυ δώσεις λατρεύειν ἄρχοντι, κὰι ὀυ βεβηλώσεις τὸ ὄνομα τὸ ἅγιον, ἐγὼ κύριος. κὰι μετὰ ἄρσενος ὀυ κοιμηθήση κοίτην γυναικείαν, βδέλυγμα γάρ ἐστι. κὰι πρὸς πᾶν τετράποδον, ὀυ δώσει κοίτην σου ἐις σπερματισμὸν ἐκμιανθῆναι πρὸς ἀυτό. κὰι γυνὴ ὀυ στήσεται πρὸς πᾶν τετρὰπουν βιβασθῆναι, μυσαρὸν γάρ ἐστι. μὴ μιαίνεσθε ἐν πᾶσι τούτοις, ἐν πᾶσι γὰρ τούτοις ἐμιάνθησαν τὰ ἔθνη, ἃ ἐγὼ ἐξαποστελῶ πρὸ προσώπου ὑμῶν. ἐξεμιάνθη ἡ γῆ, κὰι ἀνταπέδωκα ἀδικίαν ἀυτοῖς δι᾿ ἀυτήν, κὰι προσώχθισεν ἡ γῆ τοῖς ἐγκαθημένοις ἐπ᾿ ἀυτῆς. κὰι φυλάξεσθε πάντα τὰ νόμιμά μου, κὰι τὰ προστάγματά μου, κὰι ὀυ ποιήσετε ἀπὸ πάντων τῶν βδελυγμάτων τούτων, ὁ ἐγχώριος κὰι ὁ προσγενόμενος προσήλυτος ἐν ὑμῖν. πάντα γὰρ τὰ βδελύγματα ταῦτα ἐποίησαν ὁι ἄνθρωποι τῆς γῆς ὁι ὄντες πρότεροι ὑμῶν, κὰι ἐμιάνθη ἡ γῆ. κὰι ἵνα μὴ προσοχθίση ὑμῖν ἡ γῆ ἐν τῶ μιαίνειν ὑμᾶς ἀυτὴν ὃν τρόπον προσώχθισε τοῖς ἔθνεσι τοῖς πρὸ ὑμῶν. ὅτι πᾶς ὃς ἂν ποιήσει ἀπο πάντων τῶν βδελυγμάτων τούτων, ἐξολοθρευθήσονται ἁι ψυχαὶ ἁι ποιοῦσαι ἐκ μέσου τοῦ λαοῦ ἀυτῶν. κὰι φυλάξεσθε τὰ φυλάγματά μου, ὅπως μὴ ποιῆτε ἀπὸ πάντων τῶν νομίμων τῶν ἐβδελυγμένων, ἃ γέγονε πρὸ τοῦ ὑμᾶς. κὰι ὀυ μιαν θήσεσθε ἐν ἀυτοῖς, ὅτι ἐγὼ κύριος ὁ θεὸς ὑμῶν.

κὰι ἐλάλησεν κύριος πρὸς μωυσῆν, λέγων, λάλησον πάση τῆ συναγωγῆ τῶν ὑιῶν ἰσραήλ, κὰι ἐρεῖς πρὸς ἀυτούς, ἅγιοι ἔσεσθε, ὅτι ἐγὼ ἅγιος κύριος ὁ θεὸς ὑμῶν. ἕκαστος πατέρα ἀυτοῦ κὰι μητέρα ἀυτοῦ φοβείσθω. κὰι τὰ σάββατά μου φυλάξεσθε, ἐγὼ κύριος ὁ θεὸς ὑμῶν. ὀυκ ἀκολουθήσετε ἐιδώλοις, κὰι θεοὺς χωνευτοὺς ὀυ ποιήσετε ὑμῖν, ἐγὼ κύριος ὁ θεὸς ὑμῶν. κὰι ἐὰν θύσητε θυσίαν σωτηρίου τῶ κυρίω, δεκτὴν ὑμῶν θύσετε, ἧ ἂν ἡμέρα θύσεται, βρώθησεται κὰι τῆ ἄυριον. κὰι ἂν καταλειφθῆ ἕως ἡμέρας τρίτης, ἐν πυρὶ κατακαυθήσεται. ἐὰν δὲ βρώσει βρωθῆ τῆ ἡμέρα τῆ τρίτη ἄθυτόν ἐστι, ὀυ δεχθήσεται. ὃι δὲ ἐσθίωσι ἀυτὸ ἁμαρτίαν λήψονται, ὅτι τὰ ἅγια κυρίου ἐβεβήλωσεν. κὰι ἐξολοθρευθήσονται ἁι ψυχαὶ ἁι ἐσθίουσαι ἐκ τοῦ λαοῦ ἀυτῶν. κὰι ἐκθεριζόντων ὑμῶν τὸν θερισμὸν τῇς γῆς ὑμῶν ὀυ συντελέσετε τὸν θερισμὸν ὑμῶν τοῦ ἀγροῦ σου ἐκθερίσαι, κὰι τὰ ἀποπίπτον τα τοῦ θερισμοῦ σου ὀυ συλλέξεις. κὰι τὸν ἀμπελῶνά σου ὀυκ ἐπανατρυγήσεις, ὀυδὲ τὰς ῥῶγας τοῦ ἀμπελῶνός σου συλλέξεις, τῶ πτωχῶ κὰι τῶ προσηλύτω καταλείψεις ἀυτά, ἐγὼ κύριος ὁ θεὸς ὑμῶν. ὀυ{κ }λέψετε, ὀυδὲ ψεύσεσθε, ὀυδὲ συκοφαντίσει τις τὸν πλησίον ἀυτοῦ. κὰι ὀυ{ κ}όμιεῖσθε τῶ ὀνόματί μου ἐπ᾿ ἀδίκω. κὰι ὀυ βεβηλώσετε τὸ ὄνομα τοῦ θεοῦ ὑμῶν. ἐγὼ κύριος ὁ θεὸς ὑμῶν. ὀυκ ἀδικήσεις τὸν πλησίον σου. κὰι ὀυκ ἁρπάξεις. κὰι ὀυ κοιμηθήσεται ὁ μισθὸς τοῦ μισθωτοῦ παρὰ σοὶ ἕως πρωῒ. ὀυ κακῶς ἐρεῖς κωφόν, κὰι ἀπέναντι τυφλοῦ ὀυ προσθήσεις σκάνδαλον, κὰι φοβηθήση τὸν θεόν σου. ἐγὼ κύριος ὁ θεὸς ὑμῶν. ὀυ ποιήσετε ἄδικον ἐν κρίσει. ὀυ λήψη πρόσωπον πτωχοῦ, ὀυδὲ μὴ θαυμάσης πρόσωπον δυνάστου. ἐν δικαιοσύνη κρινεῖς τὸν πλησίον σου. ὀυ πορεύση δόλω ἐν τῶ ἔθνει σου. ὀυκ ἐπισυστήση ἐφ᾿ ἅιματι πλησίον σου. ἐγὼ κύριος ὁ θεὸς ὑμῶν. ὀυ μισήσεις τὸν ἀδελφόν σου τῆ διανοία σου. ἐλεγμῶ ἐλέγξεις τὸν πλησίον σου, κὰι ὀυ λήψη δι᾿ ἀυτὸν ἁμαρτίαν. κὰι ὀυκ ἐκ{}δικᾶταί σου ἡ χείρ. κὰι ὀυ μηνιεῖς τοῖς ὑιοῖς τοῦ λαοῦ σου. κὰι ἀγαπήσεις τὸν πλησίον σου ὡς ἑαυτόν. ἐγὼ κύριος ὁ θεὸς ὑμῶν. τὸν νόμον μου φυλάξεσθε. τὰ κτήνη σου ὀυ{κ }ἀτοχεύσεις ἑτεροζύγω. κὰι τὸν ἀμπελῶνά σου ὀυ κατασπερεῖς διάφορον. κὰι ἱμάτιον ἐκ δύο ὑφασμένον κίβδηλον ὀυκ ἐπιβαλεῖς σεαυτῶ. κὰι ἐάν τις κοιμηθῆ μετὰ γυναικὸς κοίτην σπέρματος, κὰι ἀυτὴ ἦ ὀικέτις διαπεφυλαγμένη ἀνθρώπω, κὰι ἀυτὴ λύτροις ὀυ λελύτρωται, ἢ ἐλευθερία ὀυκ ἐδόθη ἀυτῆ, ἐπισκοπὴ ἔσται ἀυτοῖς, ὀυκ ἀποθανοῦνται, ὅτι ὀυκ ἠλευθερώθη. κὰι προσάξει τῆς πλημμελίας ἀυτοῦ τῶ κυρίω παρὰ τὴν θύραν τῆς σκηνῆς τοῦ μαρτυρίου, κριὸν πλημμελίας, κὰι ἐξιλάσεται περὶ ἀυτοῦ ὁ ἱερεὺς ἐν τῶ κριῶ τῆς πλημμελίας ἔναντι κυρίου, κὰι περὶ τῇς ἁμαρτίας ἀυτοῦ, ἧς ἥμαρτεν, κὰι ἀφεθήσεται ἀυτῶ ἡ ἁμαρτία, ἣν ἥμαρτεν. ὅταν δὲ ἐισέλθητε ἐις τὴν γῆν, ἣν κύριος ὁ θεὸς ὑμῶν δίδωσιν ὑμῖν, κὰι καταφυτέυσητε πᾶν ξύλον βρώσιμον, κὰι περικαθαριεῖτε τὴν ἀκαθαρσίαν ἀυτοῦ. ὁ καρπὸς ἀυτοῦ τρία ἔτη ἔσται ὑμῖν ἀπερικάθαρτος, ὀυ βρωθήσεται. κὰι τῶ ἔτει τῶ τετάρτω ἔσται πᾶς ὁ καρπὸς ἀυτοῦ ἅγιος ἀινετὸς τῶ κυρίω. ἐν δὲ τῶ ἔτει τῶ πέμπτω φάγεσθε τὸν καρπὸν ἀυτοῦ, πρόσθεμα ὑμῖν τὰ γεννήματα ἀυτοῦ. ἐγὼ κύριος ὁ θεὸς ὑμῶν. μὴ ἔσθετε ἐπὶ τῶν ὀρέων, κὰι ὀυκ ὀιωνιεῖσθε, ὀυδὲ ὀρνιθοσκοπήσεσθε, ὀυδὲ ποιήσετε σισόην ἐκ τῆς κόμης τῆς κεφαλῆς ὑμῶν. ὀυδὲ φθερεῖτε τὴν ὄψιν τοῦ πώγονος ὑμῶν. κὰι ἐν{}τομίδας ἐπὶ ψυχῆ ὀυ ποιήσετε ἐν τῶ σώματι ὑμῶν. κὰι γράμματα στικτὰ ὀυ ποιήσετε ὑμῖν. ἐγὼ κύριος ὁ θεὸς ὑμῶν. ὀυ βεβηλώσεις τὴν θυγατέρα σου ἐκπορνεῦσαι ἀυτήν. κὰι ὀυκ ἐκπορνεύσει ἡ γῆ, κὰι πλησθήσεται ἡ γῆ ἀνομίας. κὰι σάββατά μου φυλάξεσθε. κὰι ἀπὸ τῶν ἁγίων μου φοβηθήσεσθε. ἐγὼ κύριος. ὀυκ ἐπακολουθήσετε ἐγγαστριμύθοις, κὰι τοῖς ἐπαοιδοῖς ὀυ προσκολληθήσεσθε, ἐκ{}μιανθῆναι ἐν ἀυτοῖς. ἐγὼ κύριος ὁ θεὸς ὑμῶν. ἀπὸ προσώπου πολιοῦ ἐξαναστήση, κὰι τιμήσεις πρόσωπον πρεσβυτέρου, κὰι φοβήση τὸν θεόν σου. ἐγὼ κύριος ὁ θεὸς ὑμῶν. ἐὰν δέ τις προσέλθη ὑμῖν προσήλυτος ἐν τῆ γῆ ὑμῶν, ὀυ θλίψετε ἀυτόν, ὡς ἀυτόχθων ἐν ὑμῖν ἔσται ὁ προσήλυτος ὁ προσπορευόμενος πρὸς ὑμᾶς. κὰι ἀγαπήσεις ἀυτὸν ὡς σεαυτόν, ὅτι προσήλυτοι ἦτε ἐν γῆ ἀιγύπτου. {PRIMARY SOURCE IS MISSING TWO PAGES, A COMPLETE OPEN-FACING BOOK IMAGE SCAN SET, LEFT PAGE AND RIGHT PAGE, AFTER PDF PAGE 43, COVERING LEVITICUS 19:34-20:17. SECONDARY SOURCE, BLACK-AND-WHITE SCAN PDF, CONTAINS THOSE PAGES HERE.} ἐγὼ κύριος ὁ θεὸς ὑμῶν. ὀυ ποιήσετε ἀδικίαν ἐν κρίσει ἐν μέτροις κὰι σταθμοῖς κὰι ἐν ζυγοῖς. ζύγια δίκαια κὰι στάθμια δίκαια κὰι μέτρα δίκαια κὰι χοὺς δίκαιος ἔσται ὑμῖν. ἐγὼ κύριος ὁ θεὸς ὑμῶν ὁ ἐξαγαγὼν ὑμᾶς ἐκ γῆς ἀιγύπτου. κὰι φυλάπτετε πάντα τὰ νόμιμά μου κὰι τὰ προστάγματά μου, κὰι ποιήσετε ἀυτά, ἐγὼ κύριος.

κὰι ἐλάλησε κύριος πρὸς μωυσῆν, λέγων, λάλησον τοῖς ὑιοῖς ἰσραήλ, λέγων, ἐάν τις ἀπὸ τῶν ὑιῶν ἰσραήλ, ἢ τῶν προσγεγενημένων προσηλύτων ἐν ἰσραήλ, ὃς ἂν δῶ τοῦ σπέρματος ἀυτοῦ ἄρχοντι, θανάτω θανατούσθω, τὸ ἔθνος τὸ ἐπὶ τῆς γῆς λιθοβολήσουιν ἀυτὸν ἐν λίθοις. κὰι ἐγὼ ἐπιστήσω τὸ πρόσωπόν μου ἐπὶ τὸν ἄνθρωπον ἐκεῖνον, κὰι ἀπολῶ ἀυτὸν ἐκ τοῦ λαοῦ ἀυτοῦ, ὅτι τοῦ σπέρματος ἀυτοῦ ἔδωκεν ἄρχοντι, ἵινα μιάνη τὰ ἅγιά μου, κὰι βεβηλώση τὸ ὄνομα τὸ ἡγιασμένον μοι. ἐὰν δὲ ὑπερόψει ὑπερίδωσιν ὁι ἀυτόχθονες τῆς γῆς τοῖς ὀφθαλμοῖς ἀυτῶν ἀπὸ τοῦ ἀνθρώπου ἐκείνου, ἐν τῶ δοῦναι ἀυτὸν τοῦ σπέρματος ἀυτοῦ ἄρχοντι, τοῦ μὴ ἀποκτεῖναι ἀυτόν, κὰι ἐπιστήσω τὸ πρόσωπόν μου ἐπὶ τὸν ἄνθρωπον ἐκεῖνον, κὰι ἐπὶ τὴν συγγένειαν ἀυτοῦ, κὰι ἀπολῶ ἀυτόν, κὰι πάντας τοὺς ὁμονοοῦντας ἀυτῶ, ὥστε ἐκπορνεύειν ἀυτοὺς ἐις τοὺς ἄρχοντας ἐκ τοῦ λαοῦ ἀυτῶς. κὰι ψυχὴ ἣ ἂν ἐπακολουθήση ἐγγαστριμύθοις ἢ ἐπαοιδοῖς, ὥστε ἐκπορνεῦσαι ὀπίσω ἀυτῶν, ἐπιστήσω τὸ πρόσωπόν μου ἐπὶ τὴν ψυχὴν ἐκείνην, κὰι ἀπολῶ ἀυτὴν ἐκ τοῦ λαοῦ ἀυτῆς. κὰι ἁγιασθήσεσθε, κὰι ἔσεσθέ μοι ἅγιοι, ὅτι ἅγιος ἐγὼ κύριος ὁ θεὸς ὑμῶν. κὰι φυλάξεσθε τὰ προστάγματά μου, κὰι ποιήσετε ἀυτά. ἐγὼ κύριος ὁ ἁγιάζων ὑμᾶς. ἄνθρωπος ἄνθρωπος, ὃς ἂν κακῶς ἔιπη τὸν πατέρα ἁυτοῦ ἢ τὴν μητέρα ἀυτοῦ, θανάτω θανατούσθω, πατέρα ἀυτοῦ ἢ μητέρα ἀυτοῦ κακῶς ἐῖπεν, ἔνοχος ἔσται. κὰι ἄνθρωπος ἄνθρωπος ὃς ἂν μοιχεύσηται γυναῖκα ἀνδρός, ἢ ὃς ἂν μοιχεύσηται γυναῖκα τοῦ πλησίον ἀυτοῦ, θανάτω θανατούσθωσαν ὁ μοιχεύων κὰι ἡ μοιχευομένη. κὰι ἐάν τις κοιμηθῆ μετὰ γυναικὸς τοῦ πατρὸς ἀυτοῦ, ἀσχημοσύνην τοῦ πατρὸς ἀυτοῦ ἀπεκάλυψεν, θανάτω θανατούσθωσαν ἀμφότεροι, ἔνοχοί ἐισι. κὰι ἐάν τις κοιμηθῆ μετὰ νύμφης ἀυτοῦ, θανάτω θανατούσθωσαν, ἀμφότεροι ἠσέβησαν, ἔνοχοί ἐισι. κὰι ὃς ἂν κοιμηθῆ μετὰ ἄρσενος κοίτην γυναικός, βδέλυγμα ἐποίησαν ἀμφότεροι, θανάτω θανατούσθωσαν, ἔνοχοί ἐισιν. ὃς ἂν λάβη γυναῖκα κὰι τὴν μητέρα ἀυτῆς, ἀνόμημά ἐστιν, ἐν πυρὶ κατακαύσωσι ἀυτὸν κὰι ἀυτάς, κὰι ὀυκ ἔσται ἀνόμημα ἐν ὑμῖν. κὰι ὃς ἂν δῶκοιτασίαν ἀυτοῦ ἐν τετράποδ{ι}, θανάτω θανατούσθω, κὰι τὸ τετράπουν ἀποκτενεῖτε. κὰι γυνή, ἥτις προσελεύσεται πρὸς πᾶν κτῆνος βιβασθῆναι ἀυτὴν ὑπ᾿ ἀυτοῦ, κὰι ἀποκτενεῖτε τὴν γυναῖκα κὰι τὸ κτῆνος, θανάτω θανατούσθωσαν, ἔνοχοί ἐισιν. ὃς ἂν λάβη τὴν ἀδελφὴν ἀυτοῦ ἐκ πατρὸς ἢ ἐκ μητρὸς ἀυτοῦ, κὰι ἴδη τὴν ἀσχημοσύνην ἀυτῆς, κὰι ἀυτὴ ἴδη τὴν ἀσχημοσύνην ἀυτοῦ, ὄνειδός ἐστιν,᾿ἐξολοθρευθήσονται ἐνώπιον ὑιῶν γένους ἀυτῶν, ἀσχήμοσύνην ἀδελφῆς ἀυτοῦ ἀπεκάψεν, ἁμαρτίαν ἀυτοῦ λήψεται. κὰι ἀνὴρ ὃς ἂν κοιμηθῆ μετὰ γυναικὸς ἀποκαθηρμένης, κὰι ἀποκαλύψει τὴν ἀσχημοσύνην ἀυτῆς, τὴν πηγὴν ἀυτῆς ἀπεκάλυψε, κὰι ἀυτὴ ἀπεκάλυψε τὴν ῥύσιν τοῦ ἅιματος ἀυτῆς, ἐξολοθρευθήσονται ἀμφότεροι ἐκ τῆς γενεᾶς ἀυτῶν. κὰι ἀσχημοσύνην ἀδελφῆς τοῦ πατρός σου, κὰι ἀδελφῆς τῆς μητρός σου ὀυκ ἀποκαλύψεις. τὴν γὰρ ὀικειότητα ἀπεκάλυψαν, ἁμαρτίαν ἀυτῶν ἀποίσονται. κὰι ὃς ἂν κοιμηθῆ μετὰ τῆς συγγενοῦς ἀυτοῦ, ἀσχημοσύνην τῆς συγγενείας ἀυτοῦ ἀπεκάλυψεν, ἄτεκνοι ἀποθανοῦνται. κὰι ἀνήρ, ὃς ἂν λάβη γυναῖκα τοῦ ἀδελφοῦ ἀυτοῦ, ἀκαθαρσία ἐστί, ἀσχημοσύνην τοῦ ἀδελφοῦ ἀυτοῦ ἀπεκάλυψεν, ἄτεκνοιθανοῦνται. κὰι φυλάξεσθε τὰ προστάγματά μου, κὰι πάντα τὰ κρίματά μου, κὰι ποιήσετε ἀυτά, κὰι ὀυμὴ προσοχθίση ὑμῖν ἡ γῆ, ἐις ἣν ἐγὼ ἐισάγω ὑμᾶς ἐκεῖ κατοικεῖν ἐπ᾿ ἀυτῆς. κὰι ὀυχὶ πορεύσεσθε ἐν τοῖς νομίμοις τῶν ἐθνῶν, ὃυς ἐξαποστελῶ ἀφ᾿ ὑμῶν, ὅτι ταῦτα πάντα ἐποίησαν, κὰι ἐβδελυξάμην ἀυτούς. κὰι ἐῖπα ὑμῖν, ὑμεῖς κληρονομήσετε τὴν γῆν ἀυτῶν. κὰι ἐγὼ δώσω ὑμῖν ἀυτὴν ἐν κτήσει, γῆν ῥέουσαν γάλα κὰι μέλι. ἐγὼ κύριος ὁ θεὸς ὑμῶν, ὃς διώρισα ὑμᾶς ἀπο πάντων τῶν ἐθνῶν. κὰι ἀφοριεῖτε ἑαυτοὺς ἀναμέσον τῶν κτηνῶν τῶν καθαρῶν κὰι ἀκαθάρτων, κὰι ἀναμέσον τῶν πετεινῶν τῶν καθαρῶν κὰι τῶν ἀκαθάρτων. κὰι ὀυ βδελύξετε τὰς ψυχὰς ὑμῶν ἐν τοῖς κτήνεσι, κὰι ἐν τοῖς πετεινοῖς, κὰι ἐν πᾶσι τοῖς ἑρπετοῖς τῆς γῆς, ὃ ἀφόρισα ὑμῖν ἐν ἀκαθαρσία. κὰι ἔσεσθέ μοι ἅγιοι, ὅτι ἅγιος ἐγὼ κύριος ὁ θεὸς ὑμῶν, ὁ ἀφορίσας ὑμᾶς ἀπὸ πάντων τῶν ἐθνῶν, ἐῖναί μοι. κὰι ἀνὴρ ἢ γυνὴ ὃς ἂν γένηται ἀυτῶν ἐγγαστρίμυθος ἢ ἐπαοιδός, θανάτω θανατούσθωσαν ἀμφότεροι, λιθοις λιθοβολήσετε ἀυτούς, ἔνοχοί ἐισι.

κὰι ἐῖπεν κύριος πρὸς μωυσῆν, λέγων, ἐῖπον τοῖς ἱερεῦσιν ὑιοῖς ἀαρών, κὰι ἐρεῖς πρὸς ἀυτούς, ἐν ταῖς ψυχαῖς ὀυ μιανθήσονται ἐν τῶ ἔθνει ἀυτῶν, ἀλλ᾿ ἢ ἐν τῶ ὀικείω τῶ ἔγγιστα ἀυτῶν ἐπὶ πατρὶ κὰι ἐπὶ μητρὶ ἀυτοῦ, κὰι ἐπὶ ὑιοῖς, κὰι ἐπὶ θυγατράσι, κὰι ἐπ᾿ ἀδελφῶ, κὰι ἐπ᾿ ἀδελφῆ ἀυτοῦ παρθένω τῆ ἐγγιζούση ἀυτῶ τῆ μὴ ἐκδεδομένη ἀνδρί, ἐπὶ τούτοις ὀυ μιανθήσεται ἐξάπινα ἐν τῶ λαῶ ἀυτοῦ ἐις βεβήλωσιν ἀυτοῦ. κὰι φαλάκρωμα ὀυ ξυρηθήσεσθε τὴν κεφαλὴν ἐπὶ νεκρῶ, κὰι τὴν ὄψιν τοῦ πώγονος ὀυ ξυρήσονται, κὰι ἐπὶ τὰς σάρκας ἀυτῶν ὀυ κατατεμοῦσιν ἐντομίδας. ἅγιοι ἔσονται τῶ θεῶ ἀυτῶν, κὰι ὀυ βεβηλώσουσιν τὸ ὄνομα τοῦ θεοῦ ἀυτῶν. τὰς γὰρ θυσίας κύριου δῶρα τῶ θεῶ ἀυτῶν, ἀυτοὶ προφέρουσι, κὰι ἔσονται ἅγιοι. γυναῖκα πόρνην κὰι βεβηλωμένην ὀυ λήψονται, κὰι γυναῖκα ἐκβεβλημένην ἀπὸ ἀνδρὸς ἀυτῆς ὀυ λήψονται, ὅτι ἅγιός ἐστι τῶ κυρίω τῶ θεῶ ἀυτοῦ, κὰι ἁγιάσεις ἀυτόν. τὰ γὰρ δῶρα κυρίου τοῦ θεοῦ ὑμῶν ὁῦτος προσφέρει, ἅγιος ἔσται. ἅγιος ἐγὼ κύριος ὁ ἁγιάζων ἀυτούς. κὰι θυγάτηρ ἀνθρώπου ἱερέως ἐὰν βεβηλωθῆ τοῦ ἐκ πορνεῦσαι τὸ ὄνομα τοῦ πατρὸς ἀυτῆς ἀυτὴ βεβηλοῖ, ἐπὶ πυρὸς κατακαυθήσεται. κὰι ὁ ἱερεὺς ὁ μέγας ἀπὸ τῶν ἀδελφῶν ἀυτοῦ ἐπικεχυμένου ἐπὶ τὴν κεφαλὴν ἀυτοῦ τοῦ ἐλαίου τοῦ χρίσματος κὰι τετελειωμένου τὰς χεῖρας ἀυτοῦ ἐνδύσασθαι τὰ ἅγια, τὴν κεφαλὴν ὀυκ ἀποκιδαρώσει, κὰι τὰ ἱμάτια ἀυτοῦ ὀυ διαρρήξει, κὰι ἐπὶ πάση ψυχῆ τετελευτηκύια ὀυ ἐισελεύσεται. ἐπὶ πατρὶ ἀυτοῦ κὰι ἐπὶ μητρὶ ἀυτοῦ ὀυ μιανθήσεται. κὰι ἐκ τῶν ἁγίων ὀυκ ἐξελεύσεται, κὰι ὀυ βεβηλώσει τὸ ἡγιασμένον τοῦ θεοῦ ἀυτοῦ, ὅτι τὸ ἅγιον ἔλαιον τὸ χριστὸν τοῦ θεοῦ ἀυτοῦ ἐπ᾿ ἀυτῶ. ἐγὼ κύριος. ὁῦτος γυναῖκα παρθένον ἐκ τοῦ γένους ἀυτοῦ λήψεται, χήραν δὲ κὰι ἐκβεβλημένην κὰι βεβηλωμένην κὰι πόρνην, ταύτας ὀυ λήψεται ἀλλ᾿ ἢ παρθένον ἐκ τοῦ γένους ἀυτοῦ λήψεται γυναῖκα. κὰι ὀυ βεβηλώσει τὸ σπέρμα ἀυτοῦ ἐν τῶ λαῶ ἀυτοῦ. ἐγὼ κύριος ὁ ἁγιάζων ἀυτόν. κὰι ἐλάλησε κύριος πρὸς μωυσῆν, λέγων, ἐῖπον ἀαρών, λέγων, ἄνθρωπος ἐκ τοῦ γένους σου ἐις τὰς γενεὰς ὑμῶν, τίνι ἐὰν ἦ ἐν ἀυτῶ μῶμος, ὀυ προσελεύσεται προσφέρειν τὰ δῶρα τοῦ θεοῦ ἀυτοῦ. πᾶς ἄνθρωπος ὧ ἐὰν ἦ ἐν ἀυτῶ μῶμος, ὀυ προσελεύσεται. ἄνθρωπος τυφλός, ἢ χωλός, ἢ κολοβόχειρ, ἢ ὠτότμητος, ἢ ἄνθρωπος ὧ ἐὰν ἦ ἐν ἀυτῶ σύντριμμα χειρός, ἢ σύντριμμα ποδός, ἢ κυρτός, ἢ ἔφηλος τοὺς ὀφθαλμούς, ἢ πτίλλος τοὺς ὀφθαλμούς, ἢ ἄνθρωπος ὧ ἐὰν ἦ ἐν ἀυτῶ ψώρα ἀγρία, ἢ λιχήν, ἢ μονόρχις. πᾶς ἄνθρωπος ὧ ἐστιν ἐν ἀυτῶ μῶνος ἐκ τοῦ σπέρματος ἀαρὼν τοῦ ἱερέως, ὀυκ ἐγγιεῖ τοῦ προσενεγκεῖν τὰς θυσίας κυρίω, ὅτι μῶμος ἐν ἀυτῶ, τὰ δῶρα τοῦ θεοῦ ἀυτοῦ ὀυ προσελεύσεται προσενεγκεῖν. τὰ ἅγια τῶν ἁγίων κὰι ἀπὸ τῶν ἁγίων φάγεται, πλὴν πρὸς τὸ καταπέτασμα ὀυ προσελεύσεται, κὰι πρὸς τὸ θυσιαστήριον ὀυκ ἐγγιεῖ, ὅτι μῶμον ἔχει, κὰι ὀυ βεβηλώσει τὸ ἅγιον τοῦ θεοῦ ἀυτοῦ, ὅτι ἐγὼ κύριος ὁ ἁγιάζων ἀυτούς. κὰι ἐλάλησε μωυσῆς πρὸς ἀαρὼν κὰι τοὺς ὑιοὺς ἀυτοῦ, κὰι πρὸς πάντας τοὺς ὑιοὺς ἰσραήλ.

κὰι ἐλάλησε κύριος πρὸς μωυσῆν, λέγων, ἐῖπον ἀαρὼν κὰι τοῖς ὑιοῖς ἀυτοῦ, κὰι προσεχέτωσαν ἀπὸ τᾶν ἁγίων τῶν ὑιῶν ἰσραήλ, κὰι ὀυ βεβηλώσουσιν τὸ ὄνομα τὸ ἅγιόν μου, ὅσα ἀυτοὶ ἁγιάζουσίν μοι. ἐγὼ κύριος. ἐῖπον ἀυτοῖς, ἐις τὰς γενεὰς ὑμῶν πᾶς ἄνθρωπος ὃς ἂν προσέλθη ἀπὸ παντὸς τοῦ σπέρματος ὑμῶν πρὸς τὰ ἅγια, ὅσα ἂν ἁγιάζουσιν ὁι ὑιοὶ ἰσραὴλ τῶ κυρίω, κὰι ἡ ἀκαθαρσία ἀυτοῦ ἐπ᾿ ἀυτῶ, ἐξολοθρευθήσεται ἡ ψυχὴ ἐκείνη ἀπ᾿ ἐμοῦ. ἐγὼ κύριος. κὰι ἄνθρωπος ἐκ τοῦ σπέρματος ἀαρὼν τοῦ ἱερέως, κὰι ὁῦτος λεπρὸς ἢ γονορρυής, τῶν ἁγίων ὀυκ ἔδεται, ἕως ἂν καθαρισθῆ. κὰι ὁ ἁπτόμενος πάσης ἀκαθαρσίας ψυχῆς, ἢ ἄνθρωπος ὧ ἂν ἐξέλθη ἐξ ἀυτοῦ κοίτη σπέρματος, ἢ ὅστις ἂν ἅψηται παντὸς ἑρπετοῦ ἀκαθάρτου, ὃ μιανεῖ ἀυτόν, ἢ ἐπ᾿ ἄνθρωπον ἐν ὧ μιανεῖ ἀυτὸν κατὰ πᾶσαν ἀκαθαρσίαν ἀυτοῦ, ψυχὴ ἥτις ἂν ἅψηται ἀυτοῦ, ἀκάθαρτος ἔσται ἕως ἑσπέρας, ὀυκ ἔδεται ἀπὸ τῶν ἁγίων, ἐὰν μὴ λούσηται τὸ σῶμα ἀυτοῦ ὕδατι, κὰι δύη ὁ ἥλιος κὰι καθαρὸς ἔσται, κὰι τότε φάγεται ἀπὸ τῶν ἁγίων, ὅτι ἄρτος ἀυτοῦ ἐστίν. θνησιμαῖον κὰι θηριάλωτον ὀυ φάγεται, μιανθῆναι ἐν ἀυτῶ. ἐγὼ κύριος. κὰι φυλάξονταί μου τὰ φυλάγματα, ἵνα μὴ λάβωσι δι᾿ ἀυτὰ ἁμαρτίαν, κὰι ἀποθάνωσιν δι᾿ ἀυτά, ἐὰν βεβηλώσουσιν ἀυτά, ἐγὼ κύριος ὁ ἁγιάζων ἀυτούς. κὰι πᾶς ἀλλογενὴς ὀυκ ἔδεται ἅγια, πάροικος ἱερέως, κὰι μισθωτὸς ὀυκ ἔδεται ἅγια. ἐὰν δὲ ἱερεὺς κτήσηται ψυχὴν ἔγκτητον ἀργυρίου, ἀυτὸς φάγεται τὸν ἄρτον ἀυτοῦ.κὰι ὁι ὀικογενεῖς ἀυτοῦ, κὰι ἀυτοὶ φάγονται τὸν ἄρτον ἀυτοῦ. κὰι θυγάτηρ ἀνθρώπου ἱερέως ἐὰν γένηται ἀνδρὶ ἀλλογενεῖ, ἀυτὴ τῶν ἀπαρχῶν τῶν ἁγίων ὀυ φάγεται. κὰι θυγάτηρ ἱερέως ἐὰν γένηται χήρα ἢ ἐκβεβλημένη, σπέρμα δὲ μὴ ἦ ἀυτῆ, κὰι ἐπαναστρέψη ἐπὶ τὸν ὀῖκον τὸν πατρικὸν ἀυτῆς κατὰ τὴν νεότητα ἀυτῆς, ἀπὸ τῶν ἄρτων τοῦ πατρὸς ἀυτῆς φάγεται. κὰι πᾶς ἀλλογενὴς ὀυ φάγεται ἀπ᾿ ἀυτῶν. κὰι ἄνθρωπος ὃς ἂν φάγη ἅγια κατὰ ἄγνοιαν, κὰι προσθήσει τὸ ἐπίπεμπτον ἀυτοῦ ἐπ᾿ ἀυτό, κὰι δώσει τῶ ἱερεῖ τὸ ἅγιον, κὰι ὀυ βεβηλώσουσι τὰ ἅτια τῶν ὑιῶν {ἰρσαήλ}, ἃ ἀυτοὶ ἀναφέρουσι τῶ κυρίω, κὰι ἐπάξουσι ἐπ᾿ ἀυτοὺς ἀνομίαν πλημμελίας ἐν τῶ ἐσθίειν ἀυτοὺς τὰ ἅγια ἀυτῶν, ὅτι ἐγὼ κύριος ὁ ἁγιάζων ἀυτούς. κὰι ἐλάλησε κύριος πρὸς μωυσῆν, λέγων, λάλησον ἀαρὼν κὰι τοῖς ὑιοῖς ἀυτοῦ, κὰι πάση συναγωγῆ ὑιῶν ἰσραήλ, κὰι ἐρεῖς πρὸς ἀυτούς, ἄνθρωπος ἄνθρωπος ἀπὸ τῶν ὑιῶν ἰσραήλ, κὰι ἀπὸ τῶν προσκειμένων ἐν ἰσραήλ, ὃς ἂν προσενέγκη τὰ δῶρα ἀυτοῦ κατὰ πᾶσαν ὁμολογίαν ἀυτῶν, ἢ κατὰ πᾶσαν ἅιρεσιν ἀυτῶν ὅσα ἂν προσενέγκωσι τῶ κυρίω ἐις ὁλοκαύτωμα, δεκτὰ ὑμῖν ἄρσεν ἄμωμον ἐκ τῶν βουκολίων κὰι ἐκ τῶν προβάτων κὰι ἐκ τῶν ἀιγῶν. πάντα ὅσα ἂν ἔχη μῶμον ἐν ἀυτοῖς ὀυ προσοίσουσι κυρίω, διότι ὀυ δεκτὸν ἔσται ὑμῖν. κὰι ἄνθρωπος ὃς ἂν προσενέγκη θυσίαν σωτηρίου τῶ κυρίω, διαστείλας ἐυχὴν ἢ κατὰ ἅιρεσιν ἢ ἐν ταῖς ἑορταῖς ὑμῶν, ἔκ τε τῶν βουκολίων ἢ ἐκ τῶν προβάτων, ἄμωμον ἔσται ἐισδεκτόν, πᾶς μῶμος ὀυκ ἔσται ἐπ᾿ ἀυτῶ. τυφλόν, ἢ συντετριμμένον, ἢ γλωσσότμητον, ἢ μυρμηκιῶντα, ἢ ψωραγριῶντα ἢ λιχῆνας ἔχοντα, ὀυ προσάξουσιν ἀυτὰ τῶ θεῶ, κὰι ἐις κάρπωσιν ὀυ δώσετε ἀπ᾿ ἀυτῶν ἐπὶ τὸ θυσιαστήριον τῶ κυρίω. κὰι μόσχον ἢ πρόβατον ὠτότμητον, ἢ κολοβοκέρκον σφάγια ποιήσεις ἀυτὰ ἑαυτῶ, ἐις δὲ ἐυχήν σου ὀυ δεχθήσεται. θλαδίαν, κὰι ἐκτεθλιμμένον, κὰι ἐκτομίαν, κὰι ἀπεσπασμένον ὀυ προσάξετε ἀυτὰ τῶ κυρίω. κὰι ἐπὶ τῆς γῆς ὑμῶν ὀυ ποιήσετε, κὰι ἐκ χειρὸς ὑιοῦ ἀλλογενοῦς ὀυ προσοίσετε δῶρα τοῦ θεοῦ ὑμῶν ἀπὸ πάντων τούτων. ὅτι φθάρματά ἐστιν ἐν ἀυτοῖς, μῶμος ἐν ἀυτοῖς, ὀυ δεχθήσεται ταῦτα ὑμῖν. κὰι ἐλάλησεν κύριος πρὸς μωυσῆν λέγων, μόσχον ἢ πρόβατον ἢ ἀῖγα, ὡς ἂν τεχθῆ, κὰι ἔσται ἑπτὰ ἡμὲρας ὑπὸ τὴν μητέρα ἀυτοῦ, τῆ δὲ ἡμέρα ὀγδόη κὰι ἐπέκεινα δεχθήσεται ἐις δῶρον κάρπωμα τῶ κυρίω. κὰι μόσχον ἢ πρόβατον ἀυτὴν κὰι τὸ παιδίον ἀυτῆς ὀυ σφάξετε ἡμέρα μιᾶ. ἐὰν δὲ θύσης θυσίαν ἐυχὴν χαρμοσύνης τῶ κυρίω ἐισδεκτὸν ὑμῖν θύσετε ἀυτό, τῆ ἡμέρα ἐκείνη βρωθήσεται, ὀυκ ἀπολείψετε ἀπὸ τῷν κρεῶν ἐις το πρωΐ, ἐγὼ κύριος. φυλάξεσθε τὰς ἐντολάς μου κὰι ποιήσετε ἀυτάς, ἐγὼ κύριος. κὰι ὀυμὴ βεβυλώσητε τὸ ὄνομα τοῦ ἁγίου μου, κὰι ἁγιασθήσομαι ἐν μέσω τῶν ὑιῶν ἰσραήλ, ἐγὼ κύριος ὁ ἁγιάζων ὑμᾶς, ὁ ἐξαγαγὼν ὑμᾶς ἐκ γῆς ἀιγύπτου, ὥστε ἐῖναι ὑμῶν θεός, ἐγὼ κύριος.

κὰι ἐλάλησεν κύριος πρὸς μωυσῆν, λέγων, λάλησον τοῖς ὑιοῖς ἰσραήλ, κὰι ἐρεῖς πρὸς ἀυτούς, ἑορταὶ κυρίου ἃς καλέσετε ἀυτὰς κλητὰς ἁγίας, ἁῦταί ἐισιν ἁι ἑορταί μου. ἓξ ἡμέρας ποιήσεις ἔργα, τῆ δὲ ἡμέρα τῆ ἑβδόμη σάββατα ἀνάπαυσις κλητὴ ἁγία τῶ κυρίω, πᾶν ἔργον ὀυ ποιήσετε, σάββατά ἐστιν τῶ κυρίω. ἐν πάση κατοικία ὑμῶν ἁῦται ἁι ἑορταὶ τῶ κυρίω κληταὶ ἅγιαι, ἃς καλέσετε ἀυτὰς ἐν τοῖς καιροῖς ἀυτῶν. ἐν τῶ πρώτω μηνὶ ἐν τῆ τεσσαρεσκαιδεκάτη ἡμέρα τοῦ μηνός, ἀναμέσον τῶν ἑσπερινῶν πάσχα τῶ κυρίω. κὰι ἐν τῆ πεντεκαιδεκάτη ἡμέρα τοῦ μηνὸς τούτου ἑορτὴ τῶν ἀζύμων τῶ κυρίω. ἑπτὰ῾μέρας φάγεσθε ἄζυμα. κὰι ἡ ἡμέρα ἡ πρώτη κλητὴ ἁγία ἔσται ὑμῖν. πᾶν ἔργον λατρευτὸν ὀυ ποιήσετε. κὰι προσάξετε ὁλοκαύτωμα τῶ κυρίω ἑπτὰ ἡμέρας. κὰι ἡ ἡμέρα ἡ ἑβδόμη κλητὴ ἁγία ἔσται ὑμῖν. πᾶν ἔργον λατρευτὸν ὀυ ποιήσετε. κὰι ἐλάλησε κύριος πρὸς μωυσῆν, λέγων, ἐῖπον τοῖς ὑιοῖς ἰσραήλ, κὰι ἐρεῖς πρὸς ἀυτούς, ὅταν ἐισέλθητε ἐις τὴν γῆν, ἣν ἐγὼ δίδωμι ὑμῖν, κὰι θερίσητε τὸν θερισμὸν ἀυτῆς, κὰι ὄισετε δράγματα ἀπαρχὴν τοῦ θερισμοῦ ὑμῶν πρὸς τὸν ἱερέα, κὰι ἀνοίσει τὸ δράγμα ἔναντι κυρίου δεκτὸν ὑμῖν, τῆ ἐπαύριον τῆς πρώτης ἀνοίσει ἀυτὸ ὁ ἱερεύς. κὰι ποιήσετε ἐν τῆ ἡμέρα ἧ ἂν φέρητε τὸ δράγμα, πρόβατον ἄμωμον ἐνιάυσιον ἐις ὁλοκαύτωμα τῶ κυρίω, κὰι τὴν θυσίαν ἀυτοῦ δυοδέκατα σεμιδάλεως ἀναπεποιημένης ἐν ἐλαίω, θυσίαν τῶ κυρίω, ἐις ὀσμὴν ἐυωδίας κυρίω, κὰι σπονδὴν ἀυτοῦ τέταρτον τοῦ ἲν ὄινου. κὰι ἄρτον, κὰι πεφρυγμένα χίδρα νέα ὀυ φάγεσθε ἕως ἐις ἀυτὴν τὴν ἡμέραν ταύτην, ἕως ἂν προσενέγκητε τὰ δῶρα τοῦ θεοῦ ὑμῶν. νόμιμον αιώνιον ἐις τὰς γενεὰς ὑμῶν ἐν πάση κατοικία ὑμῶν. κὰι ἀριθμήσετε ὑμῖν ἀπὸ τῆς ἐπαύριον τῶν σαββάτων ἀπο τῆς ἡμέρας ἧς ἂν προσενέγκητε τὸ δράγμα τοῦ ἐπιθέματος, ἑπτὰ ἑβδομάδας ὁλοκλήρους ἀριθμήσεις ἕως τῆς ἐπαύριον τῆς ἐσχάτης ἑβδομάδος ἀριθμήσετε πεντήκοντα ἡμέρας, κὰι προσοίσετε θυσίαν νέαν τῶ κυρίω, ἀπὸ τῆς κατοικίας ὑμῶν προσοίσετε ἄρτους ἐπίθεμα, δύο ἄρτους. ἐκ δύο δεκάτων σεμιδάλεως ἔσονται, ἐζυμωμένοι πεφθήσονται πρωτογεννημάτων τῶ κυρίω. κὰι προσάξετε μετὰ τῶν ἄρτων ἑπτὰ ἀμνοὺς ἀμώμους ἐνιαυσίους, κὰι μόσχον ἕνα ἐκ βουκολίου, κὰι κριοὺς δύο ἀμώμους, κὰι ἔσονται ὁλοκαύτωμα τῶ κυρίω. κὰι ἁι θυσίαι ἀυτῶν κὰι ἁισπονδαὶ ἀυτῶν θυσία ὀσμὴ ἐυωδίας τῶ κυρίω. κὰι ποιήσετε χίμαρον ἐξ ἀιγῶν ἕνα περὶ ἁμαρτίας, κὰι δύο ἀμνοὺς ἐνιαυσίους ἐις θυσίαν σωτηρίου μετὰ τῶν ἄρτων τῶν πρωτογεννημάτων. κὰι ἐπιθήσει ἀυτὰ ὁ ἱερεὺς μετὰ τῶν ἄρτων τῶν πρωτογεννημάτων ἐπίθεμα ἐναντίον κυρίου μετὰ τῶν δύο ἀμνῶν, ἅγια ἔσονται τῶ κυρίω. τῶ ἱερεῖ τῶ προσφέροντι ἀυτὰ ἀυτῶ ἔσται. κὰι καλέσετε ταύτην τὴν ἡμέραν, κλητὴ ἁγία ἔσται ὑμῖν. πᾶν ἔργον λατρευτὸν ὀυ ποιήσετε ἐν ἀυτῆ. νόμιμον ἀιώνιον ἐις τὰς γενεὰς ὑμῶν ἐν πάση κατοικία ὑμῶν. κὰι ὅταν θερίζητε τὸν θερισμὸν τῆς γῆς ὑμῶν, ὀυ συντελέσετε τὸ λοιπὸν τοῦ θερισμοῦ τοῦ ἀγροῦ σου ἐν τῶ θερίζειν σε, κὰι τὰ ἀποπίπτοντα τοῦ θερισμοῦ σου ὀυ συλλέξεις, τῶ πτωχῶ κὰι τῶ προσηλύτω καταλείψεις ἀυτά, ἐγὼ κύριος ὁ θεὸς ὑμῶν. κὰι ἐλάλησε κύριος πρὸς μωυσῆν, λέγων, λάλησον τοῖς ὑιοῖς {ἰ}σραήλ, λέγων, τοῦ μηνὸς τοῦ ἑβδόμου μιᾶ τοῦ μηνὸς ἔσται ὑμῖν ἀνάπαυσις, μνημόσυνον σαλπίγγων κλητὴ ἁγία τῶ κυρίω, πᾶν ἔργον λατρευτὸν ὀυ ποιήσετε. κὰι προσάξετε ὁλοκαύτωμα τῶ κυρίω. κὰι ἐλάλησε κύριος πρὸς μωυσῆν, λέγων, κὰι τῆ δεκάτη τοῦ μηνὸς τοῦ ἑβδόμου τούτου ἡμέρα ἐξιλασμοῦ, κλητὴ ἁγία ἔσται ὑμῖν. κὰι ταπεινώσετε τὰς ψυχὰς ὑμῶν, κὰι προσάξετε ὁλοκαύτωμα τῶ κυρίω. πᾶν ἔργον ὀυ ποιήσετε ἐν ἀυτῆ τῆ ἡμέρα ταύτη, ἔστι γὰρ ἡμέρα ἐξιλασμοῦ ἅυτη ὑμῖν, ἐξιλάσασθαι περι ὑμῶν ἔναντι κυρίου τοῦ θεοῦ ὑμῶν. πᾶσα ψυχή, ἥτις μὴ ταπεινωθήσεται ἐν ἀυτῆ τῆ ἡμέρα ταύτη, ἐξολοθρευθήσεται ἐκ τοῦ λαοῦ ἀυτῆς. κὰι πᾶσα ψυχή, ἥτις ποιήσει ἔργον ἐν ἀυτῆ τῆ ἡμέρα ταύτη, ἀπολεῖται ἡ ψυ{ψ}ὴ ἐκείνη ἐκ τοῦ λαοῦ ἀυτῆς.πᾶν ἔργον ὀυ ποιήσετε. νόμιμον ἀιώνιον ἐις τὰς γενεὰς ὑμῶν ἐν πάσαις ταῖς κατοικίαις ὑμῶν, σάββατα σαββάτων ἔσται ὑμῖν. κὰι ταπεινώσετε τὰς ψυχὰς ὑμῶν ἀπὸ ἐννάτης τοῦ μηνός. ἀπὸ ἑσπέρας ἕως ἑσπέρας σαββατιεῖτε τὰ σάββατα ὑμῶν. κὰι ἐλάλησε κύριος πρὸς μωυσῆν, λέγων, λάλησον τοῖς ὑιοῖς ἰσραήλ, λέγων, τῆ πεντεκαιδεκάτη τοῦ μηνὸς τοῦ ἑβδόμου τούτου ἑορτὴ σκηνῶν ἑπτὰ ἡμέρας τῶ κυρίω. κὰι ἡ ἡμέρα ἡ πρώτη κλητὴ ἁγία ἔσται ὑμῖν, πᾶν ἔργον λατρευτὸν ὀυ ποιήσετε. ἑπτὰ ἡμέρας προσάξετε ὁλοκαύτωμα τῶ κυρίω. κὰι ἡ ἡμέρα ἡ ὀγδόη κλητὴ ἁγία ἔσται ὑμῖν. κὰι προσάξετε ὁλοκαύτωμα τῶ κυρίω, ἐξόδιόν ἐστιν. πᾶν ἔργον λατρευτὸν ὀυ ποιήσετε. ἁῦται ἁι ἑορταὶ κυρίου, ἃς καλέσετε ἀυτὰς κλητὰς ἁγίας, ὥστε προσενέγκαι κάρπωμα τῶ κυρίω, ὁλοκαύτωμα κὰι θυσίας ἀυτῷν, κὰι σπονδὰς τὸ καθ᾿ ἡμέραν ἐις ἡμέραν, πλὴν τῶν σαββάτων κυρίου, κὰι πλὴν τῶν δομάτων ὑμῶν, κὰι πλὴν πασῶν τῶν ἐυχῶν ὑμῶν, κὰι πλὴν πάντων τῶν ἑκουσίων ὑμῶν, ἃ ἂν δῶτε τῶ κυρίω. κὰι ἐν τῆ πεντεκαιδεκάτη ἡμέρα τοῦ μηνὸς τοῦ ἑβδόμου, ὅταν συντελέσητε πάντα τὰ γεννήματα τῆς γῆς, ἑορτάσατε τῶ κυρίω ἑπτὰ ἡμέρας. τῆ ἡμέρα τῆ πρώτη ἀνάπαυσις, κὰι τῆ ἡμέρα τῆ ὀγόη ἀνάπαυσις. κὰι λήψεσθε ἑαυτοῖς τῆ ἡμέρα τῆ πρώτη καρπὸν ξύλου ὡραῖον, κὰι καλλύνθρας φοινίκων, κὰι κλάδους ξύλου δασεῖς, κὰι ἰτέας, κὰι ἁγνοῦ κλάδους ἐκ χειμάῤῥου, κὰι ἐυφρανθήσεσθε ἐναντίον κυρίου τοῦ θεοῦ ὑμῶν ἑπτὰ ἡμέρας. κὰι ἑορτάσετε ἀυτὴν τὴν ἑορτὴν τῶ κυρίω ἑπτὰ ἡμέρας τοῦ ἐνιαυτοῦ, νόμιμον ἀιώνιον ἐις τὰς γενεὰς ὑμῶν. ἐν τῶ μηνὶ τῶ ἑβδόμω ἑορτάσατε ἀυτήν, ἐν σκηναῖς κατοικήσατε ἑπτὰ ἡμέρας. πᾶς ὁ ἀυτόχθων ἐν ἰσραὴλ κατοικήσουσιν ἐν σκηναῖς, ὅπως ἴδωσιν ἁι γενεαὶ ὑμῶν, ὅτι ἐν σκηναῖς κατώκισα τοὺς ὑιοὺς ἰσραήλ, ἐν τῶ ἐξαγαγεῖν με ἀυτοὺς ἐκ γῆς ἀιγύπτου, ἐγὼ κύριος ὁ θεὸς ὑμῶν. κὰι ἐλάλησε μωυσῆς τὰς ἑορτὰς κυρίου τοῖς ὑιοῖς ἰσραήλ.

κὰι ἐλάλησε κύριος πρὸς μωυσῆν, λέγων, ἔντειλαι τοῖς ὑιοῖς ἰσραήλ, κὰι λαβέτωσάν σοι ἔλαιον ἐλαίϊνον καθαρὸν κεκομμένον ἐις φῶς, καϋσαι λύχνον διαπαντὸς ἔξωθεν τοῦ καταπετάσματος, ἐν τῆ σκηνῆ τοῦ μαρτυρίου καύσουσιν ἀυτὸν ἀαρὼν κὰι ὁι ὑιοὶ ἀυτοῦ ἀφ᾿ ἑσπέρας ἕως πρωῒ ἔναντι κυρίου ἐνδελεχῶς, νόμινον ἀιώνιον ἐις τὰς γενεὰς ὑμῶν. ἐπὶ τῆς λυχνίας τῆς καθαρᾶς καύσουσι τοὺς λύχνους ἔναντι κυρίου ἕως ἐις τοπρωΐ. κὰι λήψεσθε σεμίδαλιν, κὰι ποιήσετε ἀυτὴν δώδεκα ἄρτους, δύο δεκάτων ἔσται ὁ ἄρτος ὁ ἑῖς. κὰι ἐπιθήσεις ἀυτοὺς δύο θέματα, ἓξ ἄρτους τὸ ἓν θέμα ἐπὶ τὴν τράπεζαν τὴν καθαρὰν ἔναντι κυρίου. κὰι ἐπιθήσετε ἐπὶ τὸ θέμα λίβανον καθαρὸν κὰι ἅλας, κὰι ἔσονται ὁι ἄρτοι ἐις ἀνάμνησιν προσκείμενοι τῶ κυρίω. τῆ ἡμέρα τῶν σαββάτων προθήσετε ἔναντι κυρίου διαπαντὸς παρὰ τῷν ὑιῶν ἰσραήλ, διαθήκη ἀιώνιος. κὰι ἔσται ἀαρὼν κὰι τοῖς ὑιοῖς ἀυτοῦ. κὰι φάγονται ἀυτὰ ἐν τόπω ἁγίω, ἔστι γὰρ ἅγια ἁγίων τοῦτο ἀυτῶ ἀπὸ τῶν θυσιαζομένων τῶ κυρίω, νόμιμον ἀιώνιον. κὰι ἐξῆλθεν ὑιὸς γυναικὸς ἰσραηλίτιδος, κὰι ὁῦτος ἦν ὑιὸς ἀιγυπτίου ἐν τοῖς ὑιοῖς ἰσραήλ. κὰι ἐμαχέσατο ἐν τῆ παρεμβολῆ ὁ ἐκ τῆς ἰσραηλίτιδος, κὰι ὁ ἄνθρωπος ὁ ἰσραηλίτης. κὰι ἐπονομάσας ὁ ὑιὸς τῆς γυναικὸς τῆς ἰσραηλίτιδος τὸ ὄνομα κατηράσατο, κὰι ἤγαγον ἀυτὸν πρὸς μωυσῆν. κὰι τὸ ὄνομα τῆς μητρὸς ἀυτοῦ σαλωμὶθ θυγάτηρ λαβὶρ ἐκ τῆς φυλῆς δάν. κὰι ἀπέθεντο ἀυτὸν ἐις φυλακὴν διακρῖναι ἀυτὸν διὰ προστάγματος κυρίου. κὰι ἐλάλησε κύριος πρὸς μωυσῆν, λέγων, ἐξάγαγε τὸν καταρασάμενον ἔξω τῆς παρεμβολῆς, κὰι ἐπιθήσουσι πάντες ὁι ἀκούσαντες τὰς χεῖρας ἀυτῶν ἐπὶ τὴν κεφαλὴν ἀυτοῦ, κὰι λιθοβολήσουσιν ἀυτὸν πᾶσα ἡ συναγωγή. κὰι τοῖς ὑιοῖς ἰσραὴλ λάλησον, κὰι ἐρεῖς πρὸς ἀυτούς, ἄνθρωπος ἄνθρωπος ἐὰν καταράσηται θεὸν ἀυτοῦ, ἁμαρτίαν λήψεται. ὁ ὀνομάζων δὲ τὸ ὄνομα κυρίου, θανάτω θανατούσθω, λίθοις λιθοβολησάτωσαν ἀυτὸν πᾶσα ἡ συναγωγή. ἐάν τε προσήλυτος ἐάν τε ἀυτόχθων ἐν τῷ ὀνομάσαι ἀυτὸν τὸ ὄνομα κυρίου, τελευτάτω. κὰι ἄνθρωπος ὃς ἂν πατάξη ψυχὴν ἀνθρώπου, κὰι ἀποθάνη, θανάτω θανατούσθω. κὰι ὃς ἂν πατάξη ψυχὴν κτήνους, κὰι ἀποθάνη, ἀποτισάτω ψυχὴν ἀντὶ ψυχῆς. κὰι ἐάν τις δώσει μῶμον τῶ πλησίον ἀυτοῦ, ὡς ἐποίησεν ἀυτῶ, ὡσαύτως ἀντιποιηθύσεται ἀυτῶ. σύντριμμα ἀντὶ συντρίμματος, ὀφθαλμόν ἀντὶ ὀφθαλμοῦ, ὀδόντα ἀντὶ ὀδόντος, καθότι ἂν δῶ μῶμον ἀνθρώπω, ὅυτως δοθήσεται ἀυτῶ. ὃς ἂν πατάξη ἄνθρωπον κὰι ἀποθάνη, θανάτω θανατούσθω. δικαίωσις μία ἔσται τῶ προσηλύτω κὰι τῶ ἐγχωρίω, ὅτι ἐγὼ κύριος ὁ θεὸς ὑμῶν. κὰι ἐλάλησε μωυσῆς τοῖς ὑιοῖς ἰσραήλ, κὰι ἐξήγαγον τὸν καταρασάμενον ἔξω τῆς παρεμβολῆς, κὰι κατελιθοβόλησαν ἀυτὸν λίθοις. κὰι ὁι ὑιοὶ ἰσραὴλ ἐποίησαν καθάπερ συνέταξε κύριος τῶ μωυσῆ.

κὰι ἐλάλησε κύριος τῶ μωυσῆ ἐν τῶ ὄρει σινά, λέγων, λάλησον τοῖς ὑιοῖς ἰσραήλ, κὰι ἐρεῖς πρὸς ἀυτούς, ὅταν ἐισέλθητε ἐις τὴν γῆν, ἣν ἐγὼ δίδωμι ὑμῖν, κὰι ἀναπαύσεται ἡ γῆ σάββατα τῶ κυρίω. ἓξ ἔτη σπερεῖς τὸν ἀγρόν σου, κὰι ἓξ ἔτη τεμεῖς τὴν ἄμπελόν σου, κὰι συνάξεις τὸν καρπόν ἀυτῆς. ἐν δὲ τῶ ἔτει τῶ ἑβδόμω σάββατα ἀνάπαυσις ἔσται τῆ γῆ σάββατα τῶ κυρίω. τὸν ἀγρόν σου ὀυ σπερεῖς κὰι τὴν ἄμπελόν σου ὀυ τεμεῖς, κὰι τὰ ἀυτόματα ἀναβαίνοντα τοῦ ἀγροῦ σου ὀυκ ἐκθεριεῖς, κὰι τὴν σταφυλὴν τοῦ ἁγιάσματός σου ὀυκ ἐκ τρυγήσης, ἐνιαυτὸς ἀναπαύσεως ἔσται τῆ γῆ. κὰι ἔσται τὰ σάββατα τῆς γῆς βρώματά σοι, κὰι τῶ παιδί σου, κὰι τῆ παιδίσκη σου, κὰι τῶ μισθωτῶ σου, κὰι τῶ παροίκω τῶ προσκειμένω πρός σε, κὰι τοῖς κτήνεσί σου, κὰι τοῖς θηρίοις τοῖς ἐν τῆ γῆ σου ἔσται πᾶν τὸ γέννημα ἀυτοῦ ἐις βρῶσιν. κὰι ἐξαριθμήσεις σεαυτῶ ἑπτὰ ἀναπαύσεις ἐτῶν ἑπτὰ ἔτη ἑπτάκις. κὰι ἔσονταί σοι ἑπτὰ ἑβδομάδες, ἐτῶν ἐννέα κὰι τεσσαράκοντα ἔτη. κὰι διαγγελεῖτε σάλπιγγος φωνὴν ἐν πάση τῆ γῆ ὑμῶν τῶ μηνὶ τῶ ἑβδόμω τῆ δεκάτη τοῦ μηνός. τῆ ἡμέρα τοῦ ἐξιλασμοῦ διαγγελεῖτε σάλπιγγι ἐν πάση τῆ γῆ ὑμῶν, κὰι ἁγιάσετε τὸ ἔτος τὸ πεντηκοστὸν ἐν αυτόν, κὰι διαβοήσετε ἄφεσιν ἐπὶ τῆς γῆς πᾶσι τοῖς κατοικοῦσιν ἀυτήν. ἐνιαυτὸς ἀφέσεως σημασία ἅυτη ἔσται ὑμῖν. κὰι ἀπελεύσεσθε ἕκαστος ἐις τὴν κτῆσιν ἀυτοῦ, κὰι ἕκαστος ἐις τὴν πατριὰν ἀυτοῦ ἀπελεύσεσθε, ἀφέσεως σημασία ἅυτη τὸ ἔτος τὸ πεντηκοστὸν ἐνιαυτὸς ἔσται ὑμῖν. ὀυ σπερεῖτε, ὀυδὲ μὴ ἀμήσητε ἀυτόματα ἀναβαίνοντα ἀυτῆς, κὰι ὀυ τρυγήσετε τὰ ἡγιασμένα ἀυτῆς, ὅτι ἀφέσεως σημασία ἐστίν, ἅγιον ἔσται ὑμῖν. ἀπὸ τῶν πεδίων φάγεσθε τὰ γεννήματα ἀυτῆς ἐν τῶ ἔτει τῆς ἀφέσεως σημασίας ἀυτῆς ἐπανελεύσετε ἕκαστος ἐις τὴν κτῆσιν ἀυτοῦ. ἐὰν δὲ ἀπο δῶς πράσιν τῶ πλησίον σου, ἐάν τε κτήση παρὰ τοῦ πλησίον σου, μὴ θλιβέτω ἄνθρωπος τὸν πλησίον. κατὰ ἀριθμὸν ἐτῶν μετὰ τὴν σημασίαν κτήση παρὰ τοῦ πλησίον, κατὰ ἀρθμὸν ἐνιαυτῶν γεννημάτων ἀποδώσεταί σοι, καθότι ἂν πλεῖον τῶν ἐτῶν πληθυνεῖ τὴν κτῆσιν ἀυτοῦ, κὰι καθότι ἂν ἔλαπτον τῶν ἐτῶν ἐλαπτονώσει τὴν κτῆσιν ἀυτοῦ, ὅτι ἀριθμὸν γεννημάτων ὁῦτος ἀποδώσεταί σοι, μὴ θλιβέτω ἄνθρωπος τὸν πλησίον ἀυτοῦ. κὰι φοβήση κύριος τὸν θεόν σου, ἐγὼ κύριος ὁ θεὸς ὑμῶν. κὰι ποιήσετε πάντα τὰ δικαιώματά μου, κὰι πάσας τὰς κρίσεις μου, κὰι φυλάξετε, κὰι ποιήσετε ἀυτά, κὰι κατοικήσετε ἐπὶ τῆς γῆς πεποιθότες. κὰι δώσει ἡ γῆ τὰ ἐκφόρια ἀυτῆς, κὰι φάγεσθε ἐις σπλησμονήν, κὰι κατοικήσετε πεποιθότες ἐπ᾿ ἀυτῆς. ἐὰν δὲ λέγητε, τί φαγόμεθα ἐν τῶ ἔτει τῶ ἑβδόμω τούτω, ἐὰν μὴ σπείρωμεν, κὰι μὴ συναγάγωμεν τὰ γεννήματα ἡμῶν, κὰι ἀποστελῶ τὴν ἐυλογίαν μου ὑμῖν ἐν τῶ ἔτει τῶ ἕκτω, κὰι ποιήσει τὰ γεννήματα ἀυτῆς ἐις τὰ τρία ἔτη, κὰι σπερεῖτε τὸ ἔτος τὸ ὄγδοον, κὰι φάγεσθε ἀπὸ τῶν γεννημάτων παλαιὰ ἕως τοῦ ἔτους τοῦ ἐννάτου. ἕως ἂν ἔλθη τὰ γεννήματα ἀυτῆς, φάγεσθε παλαιὰ παλαιῶν, κὰι ἡ γῆ ὀυ πραθήσεται ἐις βεβαίωσιν, ἐμὴ γὰρ ἐστιν ἡ γῆ, διότι προσήλυτοι κὰι πάροικοι ὑμεῖς ἐστὲ ἐναντίον ἐμοῦ. κὰι κατὰ πᾶσαν γῆν κατασχέσεως ὑμῶν λύτρα δώσετε τῆς γῆς. ἐὰν δὲ πένηται ὁ ἀδελφός σου ὁ μετὰ σοῦ, κὰι ἀποδῶται ἀπὸ τῆς κατασχέσεως ἀυτοῦ, κὰι ἔλθη ὁ ἀγχιστεύων ἢ ὁ ἐγγίζων ἀυτῶ, κὰι λυτρώσεται τὴν πράσιν τοῦ ἀδελφοῦ ἀυτοῦ. ἐὰν δέ τινι μὴ ἦ ὁ ἀγχιστεύων κὰι ἐυπορηθῆ τῆ χειρὶ κὰι ἑυρεθῆ ἀυτῶ τὸ ἱκανὸν λύτρα ἀυτοῦ, κὰι συλλογιεῖται τὰ ἔτη τῆς πράσεως ἀυτοῦ, κὰι ἀποδώσει ὃ ὑπερέχει τῶ ἀνθρώπω, ὧ ἀπέδοτο ἀυτὸ κὰι ἐπανελεύσεται ἐις τὴν κατάσχεσιν ἀυτοῦ. ἐὰν δὲ μὴ ἐυπορῆ ἡ χεὶρ ἀυτοῦ τὸ ἱκανὸν ὥστε ἀποδοῦναι ἀυτῶ, κὰι ἔσται ἡ πράσις ἀυτοῦ τῶ κτησαμένω ἀυτὴν ἕως τοῦ ἔτους τῆς ἀφέσεως, κὰι ἐξελεύσεται ἐν τῆ ἀφέσει, κὰι ἐπανελεύσεται ἐις τὴν κατάσχεσιν ἀυτοῦ. κὰι ἐάν τις ἀποδῶται ὀικίαν ὀικητὴν ἐν πόλει τετειχισμένη, κὰι ἔσται ἡ λύτρωσις ἀυτῆς, ἕως πληρωθῆ, ἐνιαυτὸς ἡμερῶν ἔσται ἡ λύτρωσις ἀυτῆς. ἐὰν δὲ μὴ λυτρωθῆ ἕως πληρωθῆ ἐνιαυτὸς οὅλος, κυρωθήσεται ἡ ὀικία ἡ ὀῦ σα ἐν τῆ πόλει τῆ ἐχούση τεῖχος βεβαίως τῶ κτησαμένω ἀυτὴν ἐις τὰς γενεὰς ἀυτοῦ, κὰι ὀυκ ἐξελεύσεται ἐν τῆ ἀφέσει. ἁι δὲ ὀικίαι ἁι ἐν ἐπαύλεσιν, ἁῖς ὄυκ ἐστιν ἐν ἀυταῖς τεῖχος κύκλω, πρὸς τὸν ἀγρὸν τῆς γῆς λογισθήσονται λυτρωταὶ διαπαντός. ἁῦται ἔσονται κὰι ἐν τῆ ἀφέσει ἐξελεύσονται. κὰι ἁι πόλεις τῶν λευιτῶν ὀικίαιτῶν πόλεων κατασχέσεως ἀυτῶν λυτρωταὶ διαπαντὸς ἔσονται τοῖς λευΐταις. κὰι ὃς ἂν λυτρώσηται παρὰ τῶν λευϊτῶν, κὰι ἐξελεύσεται ἡ διάπρασις ὀικιῶν πόλεως κατασχέσεως ἀυτῶν ἐν τῆ ἀφέσει, ὅτι ὀικίαι τῶν πόλεων τῶν λευιτῶν ἅυτη ἡ κατάσχεσις ἀυτῷν ἐν μέσω ὑιῶν ἰσραήλ κὰι ὁι ἀγροὶ ὁι ἀφορισμένοι ἐν ταῖς πόλεσιν ἀυτῶν ὀυ πραθήσονται, ὅτι κατάσχεσις ἀιώνιος τοῦτο ἀυτῶν ἐστίν. ἐὰν δὲ πένηται ὁ ἀδελφός σου κὰι ἀδυνατήσει ταῖς χερσὶν ἀυτοῦ παρὰ σοί, ἀντιλήψη ἀυτοῦ ὡς προσηλύτου κὰι παροίκου, κὰι ζήσεται μετὰ σοῦ. ὀυ λήψη παρ᾿ ἀυτοῦ τόκον, ὀυδὲ ἐπὶ πλήθει. κὰι φοβηθήση τὸν θεόν σου, κὰι ζήσεται ὁ ἀδελφός σου μετὰ σοῦ. τὸ ἀργύριόν σου ὀυ δώσεως ἀυτῶ ἐν τόκω, κὰι ἐπὶ πλεονασμῶ ὀυ δώσεις ἀυτῶ τὰ βρώματά σου, ἐγὼ κύριος ὁ θεὸς ὑμῶν, ὁ ἐξαγαγὼν ὑμᾶς ἐκ γῆς ἀιγύπτου, τοῦ δοῦναι ὑμῖν τὴν γῆν χαναάν, ὥστε ἐῖναι ὑμῶν θεός. ἐὰν δὲ ταπεινωθῆ ὁ ἀδελφός σου παρὰ σοὶ κὰι πραθῆ σοι, ὀυ δουλέυσει σοι δουλίαν ὀικέτου, ὡς μισθωτὸς ἢ πάροικος ἔσται σοι, ἕως τοῦ ἐνιαυτοῦ τῆς ἀφέσεως ἀργάσεται παρὰ σοί, κὰι ἐξελεύσεται ἐν τῆ ἀφέσει ἀπὸ σοῦ ἀυτός, κὰι τὰ τέκνα ἀυτοῦ μετ᾿ ἀυτοῦ, κὰι ἀπελεύσεται ἐις τὴν γενεὰν ἀυτοῦ, κὰι ἐις τὴν κατάσχεσιν τὴν πατρικὴν ἀυτοῦ ἀποδραμεῖται. διότι ὀικέται μου ἐισὶν ὁῦτοι, ὃυς ἐξήγαγον ἐκ γῆς ἀιγύπτου. ὀυ πραθήσονται ἐν πράσει ὀικέτοῦ. ὀυ κατατενεῖς ἀυτὸν ἐν τῶ μόχθω, κὰι φοβηθήση τὸν θεόν σου. κὰι παῖς κὰι παιδίσκη ὅσοι ἂν γένωνταί σοι ἀπὸ τῶν ἐθνῶν ὅσοι κύκλω σου ἐισὶν ἀπ᾿ ἀυτῶν κτήσεσθε δοῦλον κὰι δούλην, κὰι ἀπὸ τῶν ὑιῶν τῶν παροίκων τῶν ὄντων ἐν ὑμῖν ἀπὸ τούτων κτήσεσθε, κὰι ἀπὸ τῶν συγγενειῶν ἀυτῶν τῶν μεθ᾿ ὑμῶν ὅσοι ἂν γένωνται ἐν τῆ γῆ ὑμῶν ἔστωσαν ὑμῖν ἐις κατάσχεσιν, κὰι καταμεριεῖτε ἀυτοὺς τοῖς τέκνοις ὑμῶν μεθ᾿ ὑμᾶς. κὰι ἔσονται ὑμῖν κατόχιμοι ἐις τὸν ἀιῶνα ἀυτούς καταδουλώσεσθε. τῶν δὲ ἀδελφῶν ὑμῶν τῶν ὑιῶν ἰσραήλ, ἕκαστος τὸν ἀδελφὸν ἀυτοῦ ὀυ κατατενεῖ ἀυτὸν ἐν τοῖς μόχθοις. ἐὰν δὲ ἕυρη ἡ χεὶρ τοῦ προσηλύτου ἢ τοῦ παροίκου τοῦ παρὰ σοί, κὰι ἀπορηθείς ὁ ἀδελφός σου πραθῆ τῶ προσηλύτω ἢ τῶ παροίκω τῶ παρὰ σοί, ἢ ἐκ γενετῆς προσηλύτω, μετὰ τὸ πραθῆναι ἀυτόν, λύτρωσις ἔσται ἀυτῶ. ἑῖς τῶν ἀδελφῶν ἀυτοῦ λυτρώσεται ἀυτόν. ἀδελφὸς πατρὸς ἀυτοῦ, ἢ ὑιὸς ἀδελφοῦ πατρὸς ἀυτοῦ λυτρώσεται ἀυτόν, ἢ ἀπὸ τῶν ὀικείων τῶν σαρκῶν ἀυτοῦ ἐκ τῆς φυλῆς ἀυτοῦ λυτρώσεται ἀυτόν. ἐὰν δὲ ἐυπορηθεὶς ταῖς χερσίν ἀυτοῦ, λυτρώσηται ἑαυτόν, κὰι συλλογιεῖται πρὸς τὸν κεκτημένον ἀυτὸν ἀπὸ τοῦ ἔτους ὁῦ ἀπέδοτο ἑαυτὸν ἀυτῶ ἕως τοῦ ἐνιαυτοῦ τῆς ἀφέσεως. κὰι ἔσται τὸ ἀργύριον τῆς πράσεως ἀυτοῦ ὡς ἡμέρα μισθίου. ἔτος ἐξ ἔτους ἔσται μετ᾿ ἀυτοῦ. ἐὰν δέ τινι πλεῖον τῶν ἐτῶν ἦ πρὸς ταῦτα ἀποδώσει τὰ λύτρα ἀυτοῦ ἀπὸ τοῦ ἀργυρίου τῆς πράσεως ἀυτοῦ. ἐὰν δὲ ὀλίγον καταλειφθῆ ἀπὸ τῶν ἐτῶν ἐις τὸν ἐνιαυτὸν τῆς ἀφέσεως, κὰι συλλογιεῖται ἀυτῶ κατὰ τὰ ἔτη ἀυτοῦ, κὰι ἀποδώσει τὰ λύτρα ἀυτοῦ ὡς μισθωτός, ἐνιαυτὸν ἐξ ἐνιαυτοῦ ἔσται μετ᾿ ἀυτοῦ. ὀυ κατατενεῖς ἀυτὸν ἐν μόχθω ἐνώπιόν σου. ἐὰν δὲ μὴ λυτρῶται κατὰ ταῦτα, κὰι ἐξελεύσεται ἐν τῶ ἔτει τῆς ἀφέσεως ἀυτός, κὰι τὰ παιδία ἀυτοῦ μετ᾿ ἀυτοῦ, ὅτι ἐμοὶ ὁι ὑιοὶ ἰσραὴλ ὀικέται παῖδές μου ὁῦτοί ἐισιν, ὃυς ἐξήγαγον ἐκ γῆς ἀιγύπτου.

εγὼ κύριος ὁ θεὸς ὑμῶν, ὀυ ποιήσετε ὑμῖν ἀυτοῖς χειροποίητα, ὀυδὲ γλυπτά, ὀυδὲ στήλην ἀναστήσετε ὑμῖν, ὀυδὲ λίθον σκοπὸν στήσετε ἐν τῆ γῆ ὑμῶν προσκυνῆσαι ἀυτῷ, ἐγὼ κύριος ὁ θεὸς ὑμῶν. τὰ σάββατά μου φυλάξεσθε, κὰι ἀπὸ τῶν ἁγίων μου φοβηθήσεσθε, ἐγὼ κύριος. ἐὰν ἐν τοῖς προστάγμασί μου πορεύησθε, κὰι τὰς ἐν τολάς μου φυλάξησθε, κὰι ποιήσητε ἀυτάς, κὰι δώσω τὸν ὑετὸν ὑμῖν ἐν καιρῶ ἀυτοῦ, κὰι ἡ γῆ δώσει τὰ γεννήματα ἀυτῆς, κὰι τὰ ξύλα τῶν πεδίων ἀποδώσει τὸν καρπὸν ἀυτῶν. κὰι καταλήψεται ὑμῖν ὁ ἁλωητὸς τὸν τρυγητόν, κὰι ὁ τρυγητὸς καταλήψεται τὸν σπόρον, κὰι φάγεσθε τὸν ἄρτον ὑμῶν ἐις πλησμονήν. κὰι κατοικήσετε μετὰ ἀσφαλείας ἐπὶ τῆς γῆς ὑμῶν, κὰι δώσω ἐιρήνην ἐν τῆ γῆ ὑμῶν, κὰι κοιμηθήσεσθε, κὰι ὀυκ ἔσται ὑμᾶς ὁ ἐκφοβῶν. κὰι ἀπολῶ θηρία πονηρὰ ἐκ τῆς γῆς ὑμῶν, κὰι πόλεμος ὀυ διελεύσεται διὰ τῆς γῆς ὑμῶν, κὰι διώξετε τοὺς ἐχθροὺς ὑμῶν, κὰι πεσοῦνται ἐνώπιον ὑμῶν ἐν φόνω. κὰι διώξονται ἐξ ὑμῶν πέντε ἑκατόν, κὰι ἑκατὸν ἐξ ὑμῶν διώξονται μυρίαδας. κὰι πεσοῦνται ὁι ἐχθροὶς ὑμῶν ἐνώπιον ὑμῶν μαχαίρα. κὰι ἐπιβλέψω ἐφ᾿ ὑμᾶς, κὰι ἀυξανῶ ὑμᾶς, κὰι πληθυνῶ ὑμᾶς, κὰι στήσω τὴν διαθήκην μου μεθ᾿ ὑμῶν, κὰι φάγεσθε κὰι παλαιὰ παλαιῶν, κὰι παλαιὰ ἐκ προσώπου νέων ἐξοίσετε. κὰι θήσω τὴν σκηνήν μου ἐν ὑμῖν, κὰι ὀυ βδελύξεται ἡ ψυχή μου ὑμᾶς. κὰι ἐμπεριπατήσω ἐν ὑμῖν, κὰι ἔσομαι ὑμῶν θεός, κὰι ὑμεῖς ἔσεσθέ μοι ἐις λαόν, ἐγώ ἐιμι κύριος ὁ θεὸς ὑμῶν ὁ ἐξαγαγὼν ὑμᾶς ἐκ γῆς ἀιγύπτου, ὄντων ὑμῶν δούλων. κὰι συνέτριψα τὸν δεσμὸν τοῦ ζυγοῦ ὑμῶν, κὰι ἤγαγον ὑμᾶς μετὰ παρρησίας. ἐὰν δὲ μὴ ὑπακούσητέ μου, μὴ δὲ ποιήσητε τὰ προστάγματά μου ταῦτα, ἀλλὰ ἁπειθήσητε ἀυτοῖς, κὰι τοῖς κρίμασί μου προσοχθίση ἡ ψυχὴ ὑμῶν, ὥστε ὑμᾶς μὴ ποιεῖν πάσας τὰς ἐντολάς μου, ὥστε διασκεδάσαι ὑμᾶς τὴν διαθήκην μου, κὰι ἐγὼ ποιήσω ὅυτως ὑμῖν. κὰι ἐπιστήσω ἐφ᾿ ὑμᾶς σπουδήν, τήν τε ἀπορίαν, τήν τε ψώραν, κὰι τὸν ἴκτερον, σφακελλίζοντας τοὺς ὀφθαλμοὺς ὑμῶν, κὰι τὴν ψυχὴν ὑμῶν ἐκ τήκουσαν. κὰι σπερεῖτε διὰ κενῆς τὰ σπέρματα ὑμῶν, κὰι ἔδονται ἀυτὰ ὁι ὑπεναντίοι ὑμῶν. κὰι ἐπιστήσω τὸ πρόσωπόν μου ἐφ᾿ ὑμᾶς, κὰι πεσεῖσθε ἐναντίον τῶν ἐχθρῶν ὑμῶν, κὰι διώξονται ὑμᾶς ὁι μισοῦντες ὑμᾶς, κὰι φεύξεσθε ὀυδενὸς διώκοντος ὑμᾶς. κὰι ἐὰν ἕως τούτου μὴ ὑπακούσητέ μου, κὰι προσθήσω παιδεῦσαι ὑμᾶς πληγαῖς ἑπτάκις ἐπὶ ταῖς ἁμαρτίαις ὑμῶν, κὰι συντρίψω τὴν ὕβριν τῆς ὑπερηφανίας ὑμῶν, κὰι θήσω τὸν ὀυρανὸν ὑμῖν ὡς σιδηροῦν, κὰι τὴν γῆν ὑμῶν ὡσεὶ χαλκῆν, κὰι ἔσται ἐις κενὸν ἡ ἰσχὺς ὑμῶν. κὰι ὀυ δώσει ἡ γῆ ὑμῶν τὸν σπόρον ἀυτῆς κὰι τὸ ξύλον τοῦ ἀγροῦ ὀυ δώσει τὸν καρπὸν ἀυτοῦ. κὰι ἐὰν μετὰ ταῦτα πορεύησθε πλάγιοι, κὰι μὴ βούλησθε ὑπακόυειν μου, προσθήσω ὑμῖν πληγὰς ἑπτὰ κατὰ τὰς ἁμαρτίας ὑμῶν. κὰι ἀποστελῶ ἐφ᾿ ὑμᾶς τὰ ἄγρια θηρία τῆς γῆς, κὰι κατέδεται ὑμᾶς, κὰι ἐξαναλώσει τὰ κτήνη ὑμῶν, κὰι ὀλιγοστοὺς ποιήσει ὑμᾶς. κὰι ἔρημοι ἔσονται ἁι ὁδοὶ ὑμῶν, κὰι ἐὰν ἐπὶ τούτοις μὴ παιδευθῆτε, ἀλλὰ πορεύησθε πρός με πλάγιοι, πορεύσομαι κἀγὼ μεθ᾿ ὑμῶν θυμῶ πλαγίω, κὰι πατάξω ὑμᾶς κὰι ἐγὼ ἑπτάκις ἀντὶ τῶν ἁμαρτιῶν ὑμῶν, κὰι ἐπάξω ἐφ᾿ ὑμᾶς μάχαιραν ἐκδικοῦσαν δίκην διαθήκης. κὰι καταφεύξεσθε ἐις τὰς πόλεις ὑμῶν, κὰι ἐξαποστελῶ θάνατον ἐφ᾿ ὑμᾶς, κὰι παραδοθήσεσθε ἐις χεῖρας τῶν ἐχθρῶν ἐν τῶ θλίψαι ὑμᾶς σιτοδεία ἄρτων. πέψουσι δέκα γυναῖκες τοὺς ἄρτους ὑμῶν ἐν κλιβάνω ἑνί, κὰι ἀποδώσουσι τοὺς ἄρτους ὑμῖν ἐν σταθμῶ, κὰι φάγεσθε, κὰι ὀυμὴ ἐμπλησθῆτε. ἐὰν δὲ ἐπὶ τούτοις μὴ ἑπακούσητέ μου, ἀλλὰ πορεύσησθε πρός με πλάγιοι, κὰι ἀυτὸς πορεύσομαι μεθ᾿ ὑμῶν ἐν θυμῶ πλαγίω. κὰι παιδεύσω ὑμᾶς ἐγὼ ἑπτάκις, κατὰ τὰς ἁμαρτίας ὑμῶν, κὰι φάγεσθε τὰς σάρκας τῶν ὑιῶν ὑμῶν, κὰι τὰς σάρκας τῶν θυγατέρων ὑμῶν φάγεσθε. κὰι ἐρημώσω τὰς στήλας ὑμῶν, κὰι ἐξολοθρεύσω τὰ ξύλινα χειροποίητα ὑμῶν, κὰι θήσω τὰ κῶλα ὑμῶν ἐπὶ τὰ κῶλα τῶν ἐιδώλων ὑμῶν. κὰι προσοχθιεῖ ἡ ψιχή μου ὑμῖν. κὰι θήσω τὰς πόλεις ὑμῶν ἐρήμους, κὰι ἐξερημώσω τὰ ἅγια ὑμῶν, κὰι ὀυμὴ ὀσφρανθῶ τῆς ὀσμῆς τῶν θυσιῶν ὑμῶν. κὰι ἐξερημώσω ἐγὼ τὴν γῆν ὑμῶν. κὰι θαυμάσονται ἐπ᾿ ἀυτῆ ὁι ἐχθροὶ ὑμῶν, ὁι ἐνικοῦντες ἐν ἀυτῆ. κὰι διασπερῶ ὑμᾶς ἐις τὰ ἔθνη, κὰι ἐξαναλώσει ὑμᾶς ἐπεισπορευόμενη μάχαιρα, κὰι ἔσται ἡ γῆ ὑμῶν ἔρημος, κὰι ἁι πόλεις ὑμῶν ἔσονται ἔρημοι. τότε ἐυδοκήσει ἡ γῆ τὰ σάββατα ἀυτῆς πάσας τὰς ἡμέρας τῆς ἐρημώσεως ἀυτῆς, κὰι ὑμεῖς ἔσεσθε ἐν τῆ γῆ τῶν ἐχθρῶν ὑμῶν. τότε σαββατιεῖ ἡ γῆ, κὰι ἐυδοκήσει τὰ σάββατα ἀυτῆς πάσας τὰς ἡμέρας τῆς ἐρημώσεως ἀυτῆς. σαββατιεῖ ἃ ὀυκ ἐσαββάτιζεν ἐν τοῖς σαββάτοις ὑμῶν, ἡνίκα κατώκειτε ἀυτήν. κὰι τοῖς καταλειφθεῖσιν ἐξ ὑμῶν ἐπάξω δειλίαν ἐις τὴν καρδίαν ἀυτῶν ἐν τῆ γῆ τῶν ἐχθρῶν ἀυτῶν. κὰι διώξεται ἀυτοὺς φωνὴ φύλλου φερομένου, κὰι φεύξονται ὡς φεύγοντες ἀπὸ πολέμου, κὰι παισοῦνται ὀυδενὸς διώκοντος. κὰι ὑπερόψεται ὁ ἀδελφὸς τὸν ἀδελφὸν ἀυτοῦ ὡσεὶ ἐν πολέμω, ὀυδενὸς κατατρέχοντος. κὰι ὀυ δυνήσεσθε ἀντιστῆναι τοῖς ἐχθροῖς ὑμῶν. κὰι ἀπολεῖσθε ἐν τοῖς ἔθνεσιν, κὰι κατέδεται ὑμᾶς ἡ γῆ τῶν ἐχθρῶν ὑμῶν. κὰι ὁι καταλειφθέντες ἀφ᾿ ὑμῶν καταφθαρήσονται διὰ τὰς ἁμαρτίας ἀυτῶν ἐν τῆ γῆ τῶν ἐχθρῶν ἀυτῶν, κὰι διὰ τὰς ἁμαρτίας τῶν πατέρων ἀυτῶν τακήσονται. κὰι ἐξαγορεύσουσι τὰς ἁμαρτίας ἀυτῶν κὰι τὰς ἁμαρτίας τῶν πατέρων ἀυτῶν, ὅτι παρέβησαν κὰι ὑπερίδον με, κὰι ὅτι ἐπορεύθησαν ἐναντίον μου πλάγιοι, κὰι ἐγὼ ἐπορεύθην μετ᾿ ἀυτῶν ἐν θυμῶ πλαγίω. κὰι ἀπολῶ ἀυτοὺς ἐν τῆ γῆ τῶν ἐχθρῶν ἀυτῶν. τότε ἐντραπήσεται ἡ καρδία ἀυτῶν ἡ ἀπερίτμητος, κὰι τότε ἐυδοκήσουσι τὰς ἁμαρτίας ἀυτῶν. κὰι μνησθήσομαι τῆς διαθήκης ἰακώβ, κὰι τῆς διαθήκης ἰσαάκ, κὰι τῆς διαθήκης ἁβραὰμ μνησθήσομαι. κὰι τῆς γῆς μνησθήσομαι. κὰι ἐγκαταλειφθήσεται ἡ γῆ ἀπ᾿ ἀυτῶν. τότε προσδέξεται ἡ γῆ τὰ σάββατα ἀυτῆς, ἐν τῶ ἐρημωθῆναι ἀυτὴν δι᾿ ἀυτούς. κὰι ἀυτοὶ προσδέξονται τὰς ἑαυτῶν ἀνομίας, ἀνθ᾿ ὧν τὰ κρίματά μου ὑπερίδον, κὰι τοῖς προστάγμασί μου προσώχθισαν τῆ ψυχῆ ἀυτῶν. κὰι ὅυτως ὄντων ἀυτῶν ἐν τῆ γῆ τῶν ἐχθρῶν ἀυτῶν, ὀυχ ὑπερίδον ἀυτούς, ὀυδὲ προσώχθισα ἀυτοῖς ὥστε ἐξαναλῶσαι ἀυτοὺς τοῦ διασκεδάσαι τὴν διαθήκην μου τὴν πρὸς ἀυτούς. ἐγὼ γάρ ἐιμι κύριος ὁ θεὸς ἀυτῶν. κὰι μνησθήσομαι διαθήκης ἀυτῶν προτέρας, ὅτε ἐξήγαγον ἀυτοὺς ἐκ γῆς ἀιγύπτου, ἐξ ὄικου δουλείας ἐναντίον τῶν ἐθνῶν, τοῦ ἐῖναι ἀυτῶν θεός, ἐγὼ κύριος. ταῦτα τὰ κρίματα κὰι τὰ προστάγματα κὰι ὁνόμος, ὃν ἔδωκε κύριος ἀναμέσον ἁυτοῦ, κὰι ἀναμέσον τῶν ὑιῶν ἰσραήλ, ἐν τῶ ὄρει σινά ἐν χειρὶ μωυσῆ.

κὰι ἐλάλησε κύριος πρὸς μωυσῆν, λέγων, λάλησον τοῖς ὑιοῖς ἰσραήλ, κὰι ἐρεῖς πρὸς ἀυτούς, ἄνθρωπος, ὃς ἂν ἔυξηται ἐυχὴν ἐις τιμὴν τῆς ψυχῆς ἀυτοῦ τῶ κυρίω, ἔσται ἡ τιμὴ τοῦ ἄρσενος ἀπὸ ἐικοσαέτους ἕως ἑξηκονταέτους, ἔσται ἀυτοῦ ἡ τιμή, πεντήκοντα δίδραχμα ἀργυρίου τῶ σταθμῶ τῶ ἁγίω. τῆς δὲ θηλείας ἔσται ἡ συντίμησις τριάκοντα δίδραχμα. ἐὰν δὲ ἀπὀ πενταέτους ἕως ἐικοσαέτους,κ ἔσται ἡ τιμὴ τοῦ ἄρσενος ἔικοσι δίδραχμα. τῆς δὲ θηλείας, δέκα. ἀπὸ δὲ μηνιαίου ἕως πενταέτους ἔσται ἡ τιμὴ τοῦ ἄρσενος, πέντε δίδραχμα ἀργυρίου. τῆς δὲ θηλείας, τρία δίδραχμα ἀργυρίου. ἐὰν δὲ ἀπὸ ἑξηκονταετῶν κὰι ἐπάνω, ἐὰν μέν ἄρσεν ἦ, ἔσται ἡ τιμὴ ἀυτοῦ, πέντε κὰι δέκα δίδραχμα ἀργυρίου. τῆς δὲ θηλείας, δέκα δίδραχμα. ἐὰν δὲ ταπεινὸς ἦ τῆ τιμῆ, στήσεται ἔναντι τοῦ ἱερέως. κὰι τιμήσεται ἀυτὸν ὁ ἱερεύς, καθάπερ ἰσχύει ἡ χεὶρ ἀυτοῦ ἐυξαμένου, ὅυτως τιμήσεται ἀυτὸν ὁ ἱερεύς. ἐὰν δὲ ἀπὸ τῶν κτηνῶν τῶν προσφερομένων ἀπ᾿ ἀυτῶν δῶρον τῶ κυρίω. ὃς ἂν δῶ ἀπὸ τούτων τῶ κυρίω, ἔσται ἅγιον. ὀυκ ἀλλάξει ἀυτὸ καλὸν πονηρῶ, ὀυδὲ πονηρὸν καλῶ. ἐὰν δὲ ἀλλάσσων ἀλλάξη ἀυτὸ κτῆνος κτήνει, ἔσται ἀυτὸ κὰι τὸ ἄλλαγμα ἅγιον. ἐὰν δὲ πᾶν κτῆνος ἀκάθαρτον, ἀφ᾿ ὧν ὀυ προσφέρεται ἀπ᾿ ἀυτῶν δωρον τῶ κυρίω, στήσει τὸ κτῆνος ἐναντίον τοῦ ἱερέως, κὰι τιμήσεται ἀυτὸ ὁ ἱερεὺς ἀναμέσον καλοῦ κὰι ἀναμέσον πονηροῦ. καθ᾿ ὅτι ἂν τιμήσεται ἀυτὸ ὁ ἱερεύς, ὅυτως στήσεται. ἐὰν δὲ λυτρούμενος λυτρώσηται ἀυτό, προσθήσει τὸ ἐπίπεμπτον πρὸς τὴν τιμὴν ἀυτοῦ. κὰι ἄνθρωπος, ὃς ἂν ἁγιάση τὴν ὀικίαν ἀυτοῦ ἁγίαν τῶ κυρίω, κὰι τιμήσεται ἀυτὴν ὁ ἱερεὺς ἀναμέσον καλῆς κὰι ἀναμέσον πονηρᾶς, ὡς ἂν τιμήσηται ὁ ἱερεὺς ἀυτήν, ὅυτως σταθήσεται. ἐὰν δὲ ὁ ἁγιάσας ἀυτὴν λυτρώσηται τὴν ὀικίαν ἀυτοῦ, προσθήσει ἐπ᾿ ἀυτὸ τὸ ἐπίπεμπτον τοῦ ἀργυρίου τῆς τιμῆς, κὰι ἔσται ἀυτῶ. ἐὰν δὲ ἀπὸ τοῦ ἀγροῦ τῆς κατασχέσεως ἀυτοῦ ἁγιάση ἄνθρωπος τῶ κυρίω, κὰι ἔσται ἡ τιμὴ κατὰ τὸν σπόρον ἀυτοῦ, κόρου κριθῶν πεντήκοντα δίδραχμα ἀργυρίου. ἐὰν δὲ ἀπὸ τοῦ ἐνιαυτοῦ τῆς ἀφέσεως ἁγιάση τὸν ἀγρὸν ἀυτοῦ, κατὰ τὴν τιμὴν ἀυτοῦ στήσεται. ἐὰν δὲ ἔσχατον μετὰ τὴν ἄφεσιν ἁγιάση τὸν ἀγρὸν ἀυτοῦ, προσλογιεῖται ἀυτὸ ὁ ἱερεὺς τὸ ἀργύριον ἐπὶ τὰ ἔτη τὰ ἐπίλοιπα, ἕως ἐις τὸν ἐνιαυτὸν τῆς ἀφέσεως, κὰι ἀνθυφαιρεθήσεται ἀπὸ τῆς συντιμήσεως ἀυτοῦ. ἐὰν δὲ λυτρούμενος λυτρῶται τὸν ἀγρὸν ὁ ἁγιάσας ἀυτόν, προσθήσει τὸ ἐπίπεμπτον τοῦ ἀργυρίου πρὸς τὴν τιμὴν ἀυτοῦ, κὰι ἔσται ἀυτῶ. ἐὰν δὲ μὴ λυτρῶται τὸν ἀγρόν, κὰι ἀπόδωται τὸν ἀγρὸν ἀνθρώπω ἑτέρω, ὀυκ ἔτι μὴ λυτρώσηται, ἀλλ᾿ ἐσται ὁ ἀγρὸς ἐξεληλυθύιας τῆς ἀφέσεως ἅγιος τῶ κυρίω, ὥσπερ ἡ γῆ ἡ ἀφορισμένη τῶ ἱερεῖ ἔσται κατάσχεσις ἀυτοῦ. ἐὰν δὲ ἀπὸ τοῦ ἀγροῦ ὁῦ κέκτηται, ὃς ὀυκ ἔστιν ἀπὸ τοῦ ἀγροῦ τῆς κατασχέσεως ἀυτοῦ ἁγιάσει τῷ κυρίω, λογιεῖται πρὸς ἀυτὸν ἁ ἱερεὺς τὸ τέλος τῆς τιμῆς ἐκ τοῦ ἐνιαυτοῦ τῆς ἀφέσεως, κὰι ἀποδώσει τὴν τιμὴν ἐν τῆ ἡμέρα ἐκείνη ἅγιον τῶ κυρίω. κὰι ἐν τῶ ἐνιαυτῶ τῆς ἀφέσεως ἀποδωθήσεται ὁ ἀγρὸς τῶ ἀνθρώπω παρ᾿ ὁῦ κέκτηται ἀυτὸν παρ᾿ ἀυτοῦ ὁῦ ἦν ἡ κατάσχεσις τῆς γῆς. κὰι πᾶσα τιμὴ ἔσται σταθμοῖς ἁγίοις, ἔικοσι ὀβολοῖς ἔσται τὸ δίδραχμον. πᾶν πρωτότοκον ὃ ἐὰν γένηται ἐν τοῖς κτήνεσί σου ἐστὶ τῶ κυρίω. κὰι ὀυκ ἁγιάσει ὀυδεὶς ἀυτό. ἐάν τε μόσχον, ἐάν τε πρόβατον τῶ κυρίω ἐστίν. ἐὰν δὲ τῶν τετραπόδων τῶν ἀκαθάρτων, ἀλλάξει κατὰ τὴν τιμὴν ἀυτοῦ, κὰι προσθήσει τὸ ἐπίπεμπτον ἀυτοῦ πρὸς ἀυτό, κὰι ἔσται ἀυτῶ. ἐὰν δὲ μὴ λυτρῶται, πραθήσεται κατὰ τὸ τίμημα ἀυτοῦ. πᾶν δὲ ἀνάθημα, ὃ ἐὰν ἀναθῆ ὁ ἄνθρωπος τῶ κυρίω ἀπὸ πάντων ὅσα ἀυτῶ ἐστίν, ἀπὸ ἀνθρώπου, ἕως κτήνους, κὰι ἀπὸ ἀγροῦ κατασχέσεως ἀυτοῦ, ὀυκ ἀποδώσεται, ὀυδὲ λυτρώσεται. πᾶν ἀνάθημα ἅγιον ἁγίων ἔσται τῶ κυρίω. κὰι πᾶν ἀνάθημα ὃ ἂν ἀνατεθῆ ἀπὸ τῶν ἀνθρωπών, ὀυ λυτρωθήσεται, ἀλλὰ θανάτω θανατωθήσεται. πᾶσα δεκάτη τῆς γῆς, ἀπὸ τοῦ σπέρματος τῆς γῆς, κὰι ἀπὸ τοῦ καρποῦ τοῦ ξυλίνου τῶ κυρίω ἅγιον, τῶ κυρίω ἐστίν. ἐὰν δὲ λυτρούμενος λυτρῶται ἄνθρωπος τὴν δεκάτην ἀυτοῦ, τὸ ἐπίπεμπτον ἀυτοῦ προσθήσει ἐπ᾿ ἀυτό, κὰι ἔσται ἀυτῶ. κὰι πᾶσα δεκάτη βοῶν, κὰι προβάτων, κὰι πᾶν ὃ ἂν διέλθη ἐν τῶ ἀριθμῶ ὑπὸ τὴν ῥάβδον, τὸ δέκατον ἔσται ἅγιον τῶ κυρίω. ὀυκ ἀλλάξεις ἀυτὸ καλὸν πονηρῶ, ὀυδὲ πονηρὸν καλῶ. ἐὰν δὲ ἀλλάσσων ἀλλάξης ἀυτό, ἔσται ἀυτὸ κὰι τὸ ἄλλαγμα ἀυτοῦ ἅγιον, ὀυ λυτρωθήσεται. ἁῦται ἁι ἐντολαὶ ἃς ἐντείλατο κύριος τῶ μωυσΗς πρὸς τοὺς ὑιοὺς ἰσραήλ ἐν τῶ ὄρει σινά.