Εν αρχή ην ο λόγος, και ο λόγος ην προς τον θεόν, και θεός ην ο λόγος, ούτος ην εν αρχή προς τον θεόν. πάντα δι αυτού εγένετο, και χωρίς αυτού εγένετο ουδέ εν ο γέγονεν. εν αυτώ ζωή ην, και η ζωή ην το φως των ανθρώπων. και το φως εν τη σκοτία φαίνει, και η σκοτία αυτό ου κατέλαβεν. εγένετο άνθρωπος απεσταλμένος παρά θεού, όνομα αυτώ ιωάννης, ούτος ήλθεν εις μαρτυρίαν ίνα μαρτυρήση περί του φωτός, ίνα πάντες πιστεύσωσι δι αυτού. ουκ ην εκείνος το φως, αλλ ίνα μαρτυρήση περί του φωτός. ην το φως το αληθινόν ο φωτίζει πάντα άνθρωπον ερχόμενον εις τον κόσμον. εν τω κόσμω ην, και ο κόσμος δι αυτού εγ´ενετο, και ο κόσμος αυτόν ουκ έγνω. εις τα ίδια ήλθε, και οι ίδιοι αυτόν ου παρέλαβον. όσοι δε έλαβον αυτόν, έδωκεν αυτοίς εξουσίαν τέκνα θεού γενέσθαι τοις πιστεύουσιν εις το όνομα αυτού. οι ουκ εξ αιμάτων, ουδέ εκ θελήματος σαρκός, ουδέ εκ θελήματος ανδρός, αλλ εκ θεού εγεννήθησαν. και ο λόγος σάρξ εγένετο, και εσκήνωσεν εν ημίν. και εθεασάμεθα την δόξαν αυτού, δόξαν ως μονογενούς παρά πατρός, πλήρης χάριτος και αληθείας. ιωάννης μαρτυρεί περί αυτού και κέκραγε λέγων. ούτος ην ον είπον, ο οπίσω μου ερχόμενος έμπροσθεν μου γέγονεν, ότι πρώτος μου ην. και εκ του πληρώματος αυτού ημείς πάντες ελάβομεν και χάριν αντί χάριτος. ότι ο νόμος διά μωσέως εδόθη, η χάρις και η αληθεία διά ιησού χριστού εγένετο. θεόν ουδείς εώρακε πώποτε. ο μονογεννής υιός ο ων εις τον κόλπον του πατρός, εκείνος εξηγήσατο. και αύτη εστίν η μαρτυρία του ιωάννου ότε απέστειλαν οι ιουδαίοι εξ ιεροσολύμων ιερείς και λευίτας ίνα ερωτήσωσιν αυτόν. συ τις εί. και ωμολόγησε και ουκ ηρνήσατο. και ωμολόγησεν ότι ουκ ειμί εγώ ο χριστός. και ηρώτησαν αυτόν. τι ουν ηλίας ει σύ. και λέγει ουκ ειμί. ο προφήτης ει συ. και απεκρίθη. ου. είπον ουν αυτώ. τις εί, ίνα απόκρισιν δώμεν τοις πέμψασιν ημάς. τι λέγεις περί σεαυτού. έφη. εγώ φωνή βοώντος εν τη ερήμω, ευθύνατε την οδόν κυρίου, καθώς είπεν ησαΐας ο προφήτης. και οι απεσταλμένοι ήσαν εκ των φαρισαίων. και ηρώτησαν αυτόν και είπον αυτώ. τι ουν βαπτίζεις, ει συ ουκ ει ο χριστός ούτε ηλίας ούτε ο προφήτης. απεκρίθη αυτοίς ο ιωάννης λέγων. εγώ βαπτίζω εν ύδατι, μέσος δε υμών έστηκεν ον υμείς ουκ οίδατε. αυτός εστίν ο οπίσω μου ερχόμενος, ος έμπροσθεν μου γέγονεν, ου εγώ ουκ ειμί άξιος ίνα λύσω αυτού τον ιμάντα του υποδήματος. ταύτα εν βηθανία εγένετο πέραν του ιορδάνου, όπου ην ιωάννης βαπτίζων. τη επαύριον βλέπει ο ιωάννης τον ιησούν ερχόμενον προς αυτόν και λέγει. ίδε ο αμνός του θεού, ο αίρων την αμαρτίαν του κόσμου. ούτος εστί περί ου εγώ είπον. οπίσω μου έρχεται ανήρ, ος έμπροσθεν μου γέγονεν ότι πρώτος μου ην, καγώ ουκ ήδειν αυτόν. αλλ ίνα φανερωθή τω ισραήλ, διά τούτο ήλθον εγώ εν τω ύδατι βαπτίζων. και εμαρτύρησεν ιωάννης λέγων. ότι τεθέαμαι το πνεύμα καταβαίνον ωσεί περιστεράν εξ ουρανού, και έμεινεν επ αυτόν καγώ ουκ ήδειν αυτόν. αλλ ο πέμψας με βαπτίζειν εν ύδατι εκείνος μοι είπεν. εφ ον αν ίδης το πνεύμα καταβαίνον και μένον επ αυτόν, ούτος εστίν ο βαπτίζων εν πνεύματι αγίω καγώ εώρακα και μεμαρτύρηκα, ότι ούτος εστίν ο υιός του θεού. τη επαύριον πάλιν ειστήκει ο ιωάννης και εκ των μαθητών αυτού δύο, και εμβλέψας τω ιησού περιπατούντι, λέγει. ίδε ο αμνός του θεού. και ήκουσαν αυτού οι δύο μαθηταί λαλούντος, και ηκολούθησαν τω ιησού. στραφείς δε ο ιησούς και θεασάμενος αυτούς ακολουθούντας, λέγει αυτοίς. τι ζητείτε. οι δε είπον αυτώ. ραββί, ο λέγεται ερμηνευόμενον διδάσκαλε, που μένεις. λέγει αυτοίς. έρχεσθε και ίδετε. ήλθον και είδον που μένει, και παρ αυτώ έμειναν την ημέραν εκείνην. ώρα ην ως δεκάτη. ην ανδρέας ο αδελφός σίμωνος πέτρου εις εκ των δύο των ακουσάντων παρά ιωάννου και ακολουθησάντων αυτώ. ευρίσκει ούτος πρώτος τον αδελφόν τον ίδιον σίμωνα, και λέγει αυτώ. ευρήκαμεν τον μεσίαν ο εστί μεθερμηνευόμενον χριστός. και ήγαγεν αυτόν προς τον ιησούν. εμβλέψας δε αυτώ ο ιησούς, είπε. συ ει σίμων ο υιός ιωνά, συ κληθήση κηφάς ο ερμηνεύεται πέτρος. τη επαύριον ηθέλησεν εξελθείν εις την γαλιλαίαν, και ευρίσκει φίλιππον, και λέγει αυτώ ο ιησούς. ακολούθει μοι. ην δε ο φίλιππος από βηθσαϊδά εκ της πόλεως ανδρέου και πέτρου. ευρίσκει φίλιππος τον ναθαναήλ, και λέγει αυτώ. ον έργαψε μωσής εν τω νόμω και οι προφήται, ευρήκαμεν ιησούν τον υιόν ιωσήφ τον από ναζαρέτ. και είπεν αυτώ ναθαναήλ. εκ ναζαρέτ δύναται τι αγαθόν είναι. λέγει αυτώ φίλιππος. έρχου και ίδε. είδεν ο ιησούς τον ναθαναήλ ερχόμενον προς αυτόν και λέγει περί αυτού ίδε αληθώς ισραηλίτης εν ω δόλος ουκ εστί. λέγει αυτώ ναθαναήλ. πόθεν με γινώσκεις. απεκρίθη ιησούς και είπεν αυτώ. προ του σε φίλιππον φωνήσαι όντα υπό την συκήν είδον σε. απεκρίθη ναθαναήλ και λέγει αυτώ. ραββί, συ ει ο υιός του θεού, συ ει ο βασιλεύς του ισραήλ. απεκρίθη ιησούς και είπεν αυτώ ότι είπον σοι είδον σε υποκάτω της συκής πιστεύεις, μείζω τούτων όψει. και λέγει αυτώ. αμήν αμήν λέγω υμίν, απάρτι όψεσθε τον ουρανόν ανεωγότα και τους αγγέλους του θεού αναβαίνοντας και καταβαίνοντας επί τον υιόν του ανθρώπου.

Και τη ημέρα τη τρίτη γάμος εγένετο εν κανά της γαλιλαίας, και ην η μήτηρ του ιησού εκεί. εκλήθη δε και ο ιησούς και οι μαθηταί αυτού εις τον γάμον. και υστερήσαντος οίνου, λέγει η μήτηρ του ιησού προς αυτόν. οίνον ουκ έχουσι. λέγει αυτή ο ιησούς τι εμοί και σοι γύναι. ούπω ήκει η ώρα μου. λέγει η μήτηρ αυτού τοις διακόνοις. ότι αν λέγει υμίν ποιήσατε. ήσαν δε εκεί υδρίαι λίθιναι εξ κείμεναι κατά τον καθαρισμόν των ιουδαίων χωρούσαι ανά μετρητάς δύο η τρείς. λέγει αυτοίς ο ιησούς. γεμίσατε τας υδρίας ύδατος. και εγέμισαν αυτάς έως άνω. και λέγει αυτοίς, αντλήσατε νυν και φέρετε τω αρχιτρικλίνω. και ήνεγκαν. ως δε εγεύσατο ο αρχιτρίκλινος το ύδωρ οίνον γεγενημένον, και ουκ ήδει πόθεν εστίν, οι δε διάκονοι ήδεισαν οι ηντληκότες το ύδωρ, φωνεί τον νυμφίον ο αρχιτρίκλινος και λέγει αυτώ. πας άνθρωπος πρώτον τον καλόν οίνον τίθησι, και όταν μεθυσθώσι, τότε τον ελάσσω. συ τετήρηκας τον καλόν οίνον έως άρτι. ταύτην εποίησε την αρχήν των σημείων ο ιησούς εν κανά της γαλιλαίας, και εφανέρωσε την δόξαν αυτού, και επίστευσαν εις αυτόν οι μαθηταί αυτού. μετά τούτο κατέβη εις καπερναούμ αυτός και η μήτηρ αυτού, και οι αδελφοί αυτού. και οι μαθηταί αυτού, και εκεί έμειναν ου πολλάς ημέρας. και εγγύς ην το πάσχα των ιουδαίων. και ανέβη εις ιεροσόλυμα ο ιησούς. και εύρεν εν τω ιερώ τους πωλούντας βόας και πρόβατα, και περιστεράς, και τους κερματιστάς καθημένους. και ποιήσας φραγέλλιον εκ σχοινίου, πάντας εξέβαλεν εκ του ιερού, τα τε πρόβατα και τους βόας και των κολλυβιστών εξέχεε το κέρμα, και τας τραπέζας ανέστρεψε, και τοις τας περιστεράς πωλούσιν είπεν. άρατε ταύτα εντεύθεν. μη ποιείτε τον οίκον του πατρός μου οίκον εμπορίου. εμνήσθησαν δε οι μαθηταί αυτού ότι γεγραμμένον εστίν. ο ζήλος του οίκου σου καταφάγεται με. απεκρίθησαν ουν οι ιουδαίοοι και είπον αυτώ. τι σημείον δεικνύεις ημίν, ότι ταύτα ποιείς. απεκρίθη ιησούς και είπεν αυτοίς. λύσατε τον ναόν τούτον, και εν τρισίν ημέραις εγερώ αυτόν. είπον ουν οι ιουδαίοι. τεσσαράκοντα και εξ έτεσιν ωκοδομήθη ο ναός ούτος, και συ εν τρισίν ημέραις εγερείς αυτόν. εκείνος δε έλεγε περί του ναού του σώματος αυτού. ότε ουν ηγέρθη εκ των νεκρών, εμνήσθησαν οι μαθηταί αυτού ότι τούτο έλεγεν αυτοίς, και επίστευσαν τη γραφή και τω λόγω ω είπεν ο ιησούς. ως δε ην εν τοις ιεροσολύμοις εν τω πάσχα εν τη εορτή, πολλοί επίστευσαν εις το όνομα αυτού θεωρούντες αυτού τα σημεία α εποίει. αυτός δε ο ιησούς ουκ επίστευεν εαυτόν αυτοίς, διά το αυτον γινώσκειν πάντας, και ότι ου χρείαν είχεν ίνα τις μαρτυρήση περί του ανθρώπου. αυτός γαρ εγίνωσκε τι ην εν τω ανθρώπω.

Ην δε άνθρωπος εκ των φαρισαίων νικόδημος όνομα αυτώ, άρχων των ιουδαίων. ούτος ήλθε προς τον ιησούν νυκτός, και είπεν αυτώ. ραββί, οίδαμεν ότι από θεού ελήλυθας διδάσκαλος. ουδείς γαρ ταύτα τα σημεία δύναται ποιείν α συ ποιείς, εάν μη η ο θεός μετ αυτού. απεκρίθη ο ιησούς και είπεν αυτώ. αμήν αμήν λέγω σοι, εάν μη τις γεννηθή άνωθεν, ου δύναται ιδείν την βασιλείαν του θεού. λέγει προς αυτόν ο νικόδημος. πως δύναται άνθρωπος γεννηθήναι γέρων ων. μη δύναται εις την κοιλίαν της μητρός αυτού δεύτερον εισελθείν, και γεννηθήναι. απεκρίθη ιησούς. αμήν αμήν λέγω σοι, εάν μη τις γεννηθή εξ ύδατος και πνεύματος, ου δύναται εισελθείν εις την βασιλείαν του θεού. το γεγεννημένον εκ της σαρκός, σαρξ εστί. και το γεγεννημένον εκ του πνεύματος, πνεύμα εστί. μη θαυμάσης ότι είπον σοι δει υμάς γεννηθήναι άνωθεν. το πνεύμα όπου θέλει πνεί, και την φωνήν αυτού ακούεις. αλλ ουκ οίδας πόθεν έρχεται και που υπάγει. ούτως εστί πας ο γεγεννημένος εκ του πνεύματος. απεκρίθη νικόδημος και είπεν αυτώ. πως δύναται ταύτα γενέσθαι. απεκρίθη ιησούς και είπεν αυτώ. συ εί ο διδάσκαλος του ισραήλ και ταύτα ου γινώσκεις. αμήν αμήν λέγω σοι, ότι ο οίδαμεν λαλούμεν. και ο εωράκαμεν μαρτυρούμεν, και την μαρτυρίαν ημών ου λαμβάνετε. ει τα επίγεια είπον υμίν και ου πιστεύετε πως εάν είπω υμίν τα επουρανία πιστεύσετε. και ουδείς αναβέβηκεν εις τον ουρανόν, ειμή ο εκ του ουρανού καταβάς ο υιός του ανθρώπου ο ων εν τω ουρανώ. και καθώς μωσής ύψωσε τον όφιν εν τη ερήμω, ούτως υψωθήναι δει τον υιόν του ανθρώπου. ίνα πας ο πιστεύων εις αυτόν μη απόληται, αλλ έχη ζωήν αιώνιον. ούτως γαρ ηγάπησεν ο θεός τον κόσμον, ώστε τον υιόν αυτού τον μονογενή έδωκεν ίνα πας ο πιστεύων εις αυτόν μη απόληται, αλλ έχη ζωήν αιώνιον. ου γαρ απέστειλεν ο θεός τον υιόν αυτού εις τον κόσμον, ίνα κρίνη τον κόσμον, αλλ ίνα σωθή ο κόσμος δι αυτού. ο πιστεύων εις αυτόν ου κρίνεται. ο δε μη πιστεύων ήδη κέκριται, ότι μη πεπίστευκεν εις το όνομα του μονογενούς υιού του θεού. αύτη δε εστίν η κρίσις, ότι το φως ελήλυθεν εις τον κόσμον, και ηγάπησαν οι άνθρωποι μάλλον το σκότος η το φως. ην γαρ πονηρά αυτών τα έργα. πας γαρ ο φαύλα πράσσων, μισεί το φώς, και ουκ έρχεται προς το φως, ίνα μη ελεγχθή τα έργα αυτού. ο δε ποιών την αλήθειαν έρχεται προς το φως, ίνα φανερωθή αυτού τα έργα. ότι εν θεώ εστίν ειργασμένα. μετά ταύτα ήλθεν ο ιησούς και οι μαθηταί αυτού εις την ιουδαίαν γην, και εκεί διέτριβε μετ αυτών και εβάπτιζεν. ην δε και ιωάννης βαπτίζων εν αινών εγγύς του σαλήμ, ότι ύδατα πολλά ην εκεί, και παρεγίνοντο και εβαπτίζοντο. ούπω γαρ ην βεβλημένος εις την φυλακήν ο ιωάννης. εγένετο ουν ζήτησις εκ των μαθητών ιωάννου μετά ιουδαίων περί καθαρισμού. και ήλθον προς τον ιωάννην και είπον αυτώ. ραββί. ος ην μετά σου πέραν του ιορδάνου, ω συ μεμαρτύρηκας, ίδε ούτος βαπτίζει, και πάντες έρχονται προς αυτόν. απεκρίθη ιωάννης και είπεν. ου δύναται άνθρωπος λαμβάνειν ουδέν, εάν μη η δεδομένον αυτώ εκ του ουρανού. αυτοί υμείς μοι μαρτυρείτε, ότι είπον ουκ ειμί εγώ ο χριστός, αλλ ότι απεσταλμένος ειμί έμπροσθεν εκείνου. ο έχων την νύμφην νυμφίος εστίν, ο δε φίλος του νυμφίου ο εστηκώς και ακούων αυτού, χαρά χαίρει διά την φωνήν του νυμφίου. αύτη ουν η χαρά η εμή πεπλήρωται. εκείνον δει αυξάνειν, εμέ δε ελαττούσθαι. ο άνωθεν ερχόμενος επάνω πάντων εστίν. ο ων εκ της γης, εκ της γης εστί, και εκ της γης λαλεί. ο εκ του ουρανού ερχόμενος επάνω πάντων εστί. και ο εώρακε και ήκουσε τούτο μαρτυρεί, και την μαρτυρίαν αυτού ουδείς λαμβάνει. ο λαβών αυτού την μαρτυρίαν εσφράγισεν ότι ο θεός αληθής εστίν. ον γαρ απέστειλεν ο θεός, τα ρήματα του θεού λαλεί. ου γαρ εκ μέτρου δίδωσιν ο θεός το πνεύμα. ο πατήρ αγαπά τον υιόν, και πάντα δέδωκεν εν τη χειρί αυτού. ο πιστεύων εις τον υιόν έχει ζωήν αιώνιον. ο δε απειθών τω υιώ ουκ όψεται την ζωήν, αλλ η οργή του θεού μενεί επ αυτόν.

Ως ουν έγνω ο ιησούς ότι ήκουσαν οι φαρισαίοι ότι ιησούς πλείονας μαθητάς ποιεί και βαπτίζει η ιωάννης, καίτοιγε ιησούς αυτός ουκ εβάπτιζεν αλλ οι μαθηταί αυτού, αφήκε την ιουδαίαν, και απήλθεν εις την γαλιλαίαν. έδει δε αυτόν διέρχεσθαι διά της σαμαρείας. έρχεται ουν εις πόλιν σαμαρείας λεγομένην συχάρ, πλησίον του χωρίου ου έδωκεν ιακώβ ιωσήφ τω υιώ αυτού. ην δε εκεί πηγή του ιακώβ. ο ουν ιησούς κεκοπιακώς εκ της οδοιπορίας, εκαθέζετο ούτως επί τη πηγή. ώρα ην ωσεί έκτη. έρχεται γυνή εκ της σαμαρείας αντλήσαι ύδωρ. λέγει αυτή ο ιησούς. δος μοι πιείν. οι γαρ μαθηταί αυτού απεληλύθεισαν εις την πόλιν, ίνα τροφάς αγοράσωσι. λέγει ουν αυτώ η γυνή η σαμαρείτις. πως συ ιουδαίος ων παρ εμού πιείν αιτείς ούσης γυναικός σαμαρείτιδος. ου γαρ συγχρώνται ιουδαίοι σαμαρείταις. απεκρίθη ιησούς και είπεν αυτή. ει ήδεις την δωρεάν του θεού, και τις εστίν ο λέγων σοι δος μοι πιείν, συ αν ήτησας αυτόν, και έδωκεν αν σοι ύδωρ ζων. λέγει αυτώ η γυνή. κύριε ούτε άντλημα έχεις και το φρέαρ εστί βαθύ. πόθεν ουν έχεις το ύδωρ το ζων. μη συ μείζων ει του πατρός ημών ιακώβ, ος έδωκεν ημίν το φρέαρ, και αυτός εξ αυτού έπιε και οι υιοί αυτού και τα θρέμματα αυτού. απεκρίθη ιησούς και είπεν αυτή. πας ο πίνων εκ του ύδατος τούτου διψήσει πάλιν, ος δαν πίη εκ του ύδατος ου εγώ δώσω αυτώ, ουμή διψήσει εις τον αιώνα, αλλά το ύδωρ ο δώσω αυτώ, γενήσεται εν αυτώ πηγή ύδατος αλλομένου εις ζωήν αιώνιον. λέγει προς αυτόν η γυνή. κύριε δος μοι τούτο το ύδωρ, ίνα μη διψώ μη δε έρχομαι ενθάδε αντλείν. λέγει αυτή ο ιησούς, ύπαγε φώνησον τον άνδρα σου. και ελθέ ενθάδε. απεκρίθη η γυνή και είπεν. ουκ έχω άνδρα. λέγει αυτή ο ιησούς. καλώς είπας ότι άνδρα ουκ έχω, πέντε γαρ άνδρας έσχες, και νυν ον έχεις ουκ εστί σου ανήρ. τούτο αληθές είρηκας. λέγει αυτώ η γυνή. κύριε θεωρώ ότι προφήτης ει συ. οι πατέρες ημών εν τω όρει τούτω προσεκύνησαν, και υμείς λέγετε ότι εν ιεροσολύμοις εστίν ο τόπος όπου δει προσκυνείν. λέγει αυτή ο ιησούς. γύναι πίστευσον μοι, ότι έρχεται ώρα ότε ούτε εν τω όρει τούτω ούτε εν ιεροσολύμοις προσκυνήσετε τω πατρί. υμείς προσκυνείτε ο ουκ οίδατε. ημείς προσκυνούμεν ο οίδαμεν, ότι η σωτηρία εκ των ιουδαίων εστίν. αλλ έρχεται ώρα και νυν εστίν, ότε οι αληθινοί προσκυνηταί προσκυνήσουσι τω πατρί εν πνεύματι και αληθεία. και γαρ ο πατήρ τοιούτους ζητεί τους προσκυνούντας αυτόν. πνεύμα ο θεός, και τους προσκυνούντας αυτόν εν πνεύματι και αληθεία δει προσκυνείν. λέγει αυτώ η γυνή. οίδα ότι μεσίας έρχεται ο λεγόμενος χριστός. όταν έλθη εκείνος αναγγελεί ημίν πάντα. λέγει αυτή ο ιησούς. εγώ ειμί ο λαλών σοι. και επί τούτω ήλθον οι μαθηταί αυτού, και εθαύμασαν ότι μετά γυναικός ελάλει.λ ουδείς μέντοι είπε τι ζητείς η τι λαλείς μετ αυτής. αφήκεν ουν την υδρίαν αυτής η γυνή, και απήλθεν εις την πόλιν, και λέγει τοις ανθρώποις. δεύτε ίδετε άνθρωπον ος είπε μοι πάντα όσα εποίησα, μήτι ούτος εστίν ο χριστός. εξήλθον ουν εκ της πόλεως και ήρχοντο προς αυτόν. εν δε τω μεταξώ ηρώτων αυτόν οι μαθηταί αυτού λέγοντες. ραββί φάγε. ο δε είπεν αυτοίς. εγώ βρώσιν έχω φαγαίν ην υμείς ουκ οίδατε. έλεγον ουν οι μαθηταί αυτού προς αλλήλους. μη τις ήνεγκεν αυτώ φαγείν. λέγει αυτοίς ο ιησούς. εμόν βρώμα εστίν ίνα ποιώ το θέλημα του πέμψαντος με, και τελειώσω αυτού το έργον. ουκ υμείς λέγετε ότι τετράμηνος εστί και ο θερισμός έρχεται. ιδού λέγω υμίν επάρατε τους οφθαλμούς υμών, και θεάσασθε τας χώρας, ότι λευκαί εισί προς θερισμόν ήδη, και ο θερίζων μισθόν λαμβάνει, και συνάγει καρπόν εις ζωήν αιώνιον. ίνα και ο σπείρων ομού χαίρη και ο θερίζων. εν γαρ τούτω ο λόγος εστίν ο αληθινός, ότι άλλος εστίν ο σπείρων, και άλλος ο θερίζων. εγώ απέστειλα υμάς θερίζειν ο ουχ υμείς κεκοπιάκατε. άλλοι κεκοπιάκασι, και υμείς εις τον κόπον αυτών εισεληλύθατε. εκ δε της πόλεως εκείνης πολλοί επίστευσαν εις αυτόν των σαμαρειτών, διά τον λόγον της γυναικός μαρτυρούσης ότι είπε μοι πάντα όσα εποίησα. ως ουν ήλθον προς αυτόν οι σαμαρείται ηρώτων αυτόν μείναι παρ αυτοίς. και έμεινεν εκεί δύο ημέρας. και πολλώ πλείους επίστευσαν εις αυτόν διά τον λόγον αυτού. τη τε γυναικί έλεγον, ότι ουκέτι διά την σην λαλιάν πιστεύομεν. αυτοί γαρ ακηκόαμεν και οίδαμεν ότι ούτος εστίν αληθώς ο σωτήρ του κόσμου ο χριστός. μετά δε τας δύο ημέρας εξήλθεν εκείθεν και απήλθεν εις την γαλιλαίαν. αυτός γαρ ο ιησούς εμαρτύρησεν ότι προφήτης εν τη ιδία πατρίδι τιμήν ουκ έχει. ότε ουν ήλθεν εις την γαλιλαίαν, εδέξαντο αυτόν οι γαλιλαίοι πάντα εωρακότες α εποίησεν εν ιεροσολύμοις εν τη εορτή, και αυτοί γαρ ήλθον εις την εορτήν. ήλθεν ουν πάλιν ο ιησούς εις την κανά της γαλιλαίας, όπου εποίησε το ύδωρ οίνον. και ην τις βασιλικός ου ο υιός ησθένει εν καπερναούμ. ούτος ακούσας ότι ιησούς ήκει εκ της ιουδαίας εις την γαλιλαίαν, απήλθε προς αυτόν και ηρώτα αυτόν ίνα καταβή και ιάσηται αυτόν τον υιόν. ήμελλε γαρ αποθνήσκειν. είπεν ουν ο ιησούς προς αυτόν. εάν μη σημεία και τέρατα ίδητε ουμή πιστεύσητε. λέγει προς αυτόν ο βασιλικός. κύριε κατάβηθι πριν αποθανείν το παιδίον μου. λέγει αυτώ ο ιησούς. πορεύου ο υιός σου ζη. και επίστευσεν ο άνθρωπος τω λόγω ω είπεν αυτώ ο ιησούς, και επορεύετο. ήδη δε αυτού καταβαίνοντος, οι δούλοι αυτού απήντησαν αυτώ και απήγγειλαν λέγοντες, ότι ο παις σου ζή. επύθετο ουν παρ αυτών την ώραν εν η κομψότερον έσχε. και είπον αυτώ, ότι χθές ώραν εβδόμην αφήκεν αυτόν ο πυρετός. έγνω ουν ο πατήρ ότι εν εκείνη τη ώρα εν η είπεν αυτώ ο ιησούς ότι ο υιός σου ζη. και επίστευσεν αυτός και η οικία αυτού όλη. τούτο πάλιν δεύτερον σημείον εποίησεν ο ιησούς ελθών εκ της ιουδαίας εις την γαλιλαίαν.

Μετά ταύτα ην η εορτή των ιουδαίων, και ανέβη ο ιησούς εις ιεροσόλυμα. έστη δε εν τοις ιεροσολύμοις επί τη προβατική, κολυμβήθρα η επιλεγομένη εβραϊστί βηθεσδά πέντε στοάς έχουσα. εν ταύταις κατέκειτο πλήθος πολύ των ασθενούντων, τυφλών, χωλών, ξηρών, εκδεχομένων την του ύδατος κίνησιν. άγγελος γαρ κατά καιρόν κατέβαινεν εν τη κολυμβήφθρα και εταράσσετο το ύδωρ. ο ουν πρώτος εμβάς μετά την ταραχήν του ύδατος, υγιής εγίνετο ω δήποτε κατείχετο νοσήματι. ην δε τις άνθρωπος εκεί τριακονταοκτώ έτη έχων εν τη ασθενεία. τούτον ιδών ο ιησούς κατακείμενον, και γνούς ότι πολύν ήδη χρόνον έχει, λέγει αυτώ. θέλεις υγιής γενέσθαι. απεκρίθη αυτώ ο ασθενών. κύριε άνθρωπον ουκ έχω, ίνα όταν ταραχθή το ύδωρ βάλη με εις την κολυμβήθραν, εν ω δε έρχομαι εγώ, άλλος προ εμού καταβαίνει. λέγει αυτώ ο ιησούς. έγειραι άρον τον κράββατον σου και περιπάτει. και ευθέως εγένετο υγιής ο άνθρωπος, και ήρε τον κράββατον αυτού και περιεπάτει. ην δε σάββατον εν εκείνη τη ημέρα. έλεγον ουν οι ιουδαίοι τω τεθεραπευμένω· σάββατον εστίν, ουκ έξεστι σοι άραι τον κράββατον. απεκρίθη αυτοίς. ο ποιήσας με υγιή εκείνος μοι είπεν άρον τον κράββατον σου και περιπάτει. ηρώτησαν ουν αυτόν. τις εστίν ο άνθρωπος ο ειπών σοι άρον τον κράββατον σου και περιπάτει. ο δε ιαθείς ουκ ήδει τις εστίν. ο γαρ ιησούς εξένευσεν όχλου όντος εν τω τόπω. μετά ταύτα ευρίσκει αυτόν ο ιησούς εν τω ιερώ, και είπεν αυτώ. ίδε υγιής γέγονας, μηκέτι αμάρτανε, ίνα μη χείρον τι σοι γένηται. απήλθεν ο άνθρωπος και ανήγγειλε τοις ιουδαίοις ότι ιησούς εστίν ο ποιήσας αυτόν υγιή. και διά τούτο εδίωκον τον ιησούν οι ιουδαίοι, και εζήτουν αυτόν αποκτείναι, ότι ταύτα εποίει εν σαββάτω. ο δε ιησούς απεκρίνατο αυτοίς. ο πατήρ μου έως άρτι εργάζεται καγώ εργάζομαι. διά τούτο ουν μάλλον εζήτουν αυτόν οι ιουδαίοι αποκτείναι, ότι ου μόνον έλυε το σάββατον, αλλά και πατέρα ίδιον έλεγε τον θεόν, ίσον εαυτόν ποιών τω θεώ. απεκρίνατο ουν ο ιησούς και είπεν αυτοίς. αμήν αμήν λέγω υμίν, ου δύναται ο υιός ποιείν αφ εαυτού ουδέν εάν μη τι βλέπη τον πατέρα ποιούντα. α γαρ αν εκείνος ποιή, ταύτα και ο υιός ομοίως ποιεί. ο γαρ πατήρ φιλεί τον υιόν, και πάντα δείκνυσιν αυτώ α αυτός ποιεί, και μείζονα τούτων δείξει αυτώ έργα, ίνα υμείς θαυμάζητε. ώσπερ γαρ ο πατήρ εγείρει τους νεκρούς και ζωοποιεί, ούτως και ο υιός ους θέλει ζωοποιεί. ουδέ γαρ ο πατήρ κρίνει ουδένα, αλλά την κρίσιν πάσαν δέδωκε τω υιώ, ίνα πάντες τιμώσι τον υιόν, καθώς τιμώσι τον πατέρα. ο μη τιμών τον υιόν ου τιμά τον πατέρα τον πέμψαντα αυτόν. αμήν αμήν λέγω υμίν, ότι ο τον λόγον μου ακούων και πιστεύων τω πέμψαντι με, έχει ζωήν αιώνιον, και εις κρίσιν ουκ έρχεται, αλλά μεταβέβηκεν εκ του θανάτου εις την ζωήν. αμήν αμήν λέγω υμίν, ότι έρχεται ώρα και νυν εστίν ότε οι νεκροί ακούσονται της φωνής{ }του υιού του θεού, και οι ακούσαντες ζήσονται. ώσπερ γαρ ο πατήρ έχει ζωήν εν εαυτώ, ούτως έδωκε και τω υιώ ζωήν έχειν εν εαυτώ, και εξουσίαν έδωκεν αυτώ και κρίσιν ποιείν, ότι υιός ανθρώπου εστί. μη θαυμάζετε τούτο, ότι έρχεται ώρα εν η πάντες οι εν τοις μνημείοις ακούσονται της φωνής αυτού, και εκπορεύσονται οι τα αγαθά ποιήσαντες εις ανάστασιν ζωής, οι δε τα φαύλα πράξαντες εις ανάστασιν κρίσεως. ου δύναμαι εγώ ποιείν απ εμαυτού ουδέν. καθώς ακούω κρίνω, και η κρίσις η εμή δικαία εστίν, ότι ου ζητώ το θέλημα το εμόν, αλλά το θέλημα του πέμψαντος με πατρός. εάν εγώ μαρτυρώ περί εμαυτού η μαρτυρία μου ουκ εστίν αληθής. άλλος εστίν ο μαρτυρών περί εμού, και οίδα ότι αληθής εστίν η μαρτυρία ην μαρτυρεί περί εμού. υμείς απεστάλκατε προς ιωάννην, και μεμαρτύρηκε τη αληθεία. εγώ δε ου παρά ανθρώπου την μαρτυρίαν λαμβάνω, αλλά ταύτα λέγω, ίνα υμείς σωθήτε. εκείνος ην ο λύχνος ο καιόμενος και φαίνων. υμείς δε ηθελήσατε προς ώραν αγαλλιαθήναι εν τω φωτί αυτού. εγώ δε έχω την μαρτυρίαν μείζω του ιωάννου. τα γαρ έργα α έδωκε μοι ο πατήρ ίνα τελειώσω αυτά, αυτά τα έργα α εγώ ποιώ μαρτυρεί περί εμού, ότι ο πατήρ με απέσταλκε. και ο πέμψας με πατήρ, αυτός μεμαρτύρηκε περί εμού. ούτε φωνήν αυτού ακηκόατε πώποτε, ούτε είδος αυτού εωράκατε. και τον λόγον αυτού ουκ έχετε μένοντα εν υμίν, ότι ον απέστειλεν εκείνος τούτω υμείς ου πιστεύετε. ερευνάτε τας γραφάς, ότι υμείς δοκείτε εν αυταίς ζωήν αιώνιον έχειν. και εκείναι εισίν αι μαρτυρούσαι περί εμού, και ου θέλετε ελθείν προς με, ίνα ζωήν έχητε. δόξαν παρά ανθρώπων ου λαμβάνω, αλλ έγνωκα υμάς, ότι την αγάπην του θεού ουκ έχετε εν εαυτοίς· εγώ ελήλυθα εν τω ονόματι του πατρός μου, και ου λαμβάνετε με, εάν άλλος έλθη εν τω ονόματι τω ιδίω, εκείνον λήψεσθε. πως δύνασθε υμείς πιστεύσαι δόξαν παρά αλλήλων λαμβάνοντες, και την δόξαν την παρά του μόνου θεού ου ζητείτε. μη δοκείτε ότι εγώ κατηγορήσω υμών προς τον πατέρα. εστίν ο κατηγορών υμών μωσής εις ον υμείς ηλπίκατε. ει γαρ επιστεύετε μωσεί, επιστεύετε αν εμοί, περί γαρ εμού εκείνος έγραψεν. ει δε τοις εκείνου γράμμασιν ου πιστεύετε πως τοις εμοίς ρήμασι πιστεύσετε.

Μετά ταύτα απήλθεν ο ιησούς πέραν της θαλάσσης της γαλιλαίας της τιβεριάδος. και ηκολούθει αυτώ όχλος πολύς, ότι εώρων αυτού τα σημεία α εποίει επί των ασθενούντων. ανήλθε δε εις το όρος ο ιησούς, και εκεί εκάθητο μετά των μαθητών αυτού. ην δε εγγύς το πάσχα η εορτή των ιουδαίων. επάρας ουν ο ιησούς τους οφθαλμούς και θεασάμενος ότι πολύς όχλος έρχεται προς αυτόν, λέγει προς τον φίλιππον. πόθεν αγοράσομεν άρτους, ίνα φάγωσιν ούτοι. τούτο δε έλεγε πειράζων αυτόν. αυτός γαρ ήδει τι ήμελλε ποιείν. απεκρίθη αυτώ φίλιππος. διακοσίων δηναρίων άρτοι ουκ αρκούσιν αυτοίς, ίνα έκαστος αυτών βραχύ τι λάβη. λέγει αυτώ εις εκ των μαθητών αυτού ανδρέας αδελφός σίμωνος πέτρου. έστι παιδάριον εν ώδε ο έχει πέντε άρτους κριθίνους και δύο οψάρια. αλλά ταύτα τι εστίν εις τοσούτους. είπε δε ο ιησούς. ποιήσατε τους ανθρώπους αναπεσείν. ην δε χόρτος πολύς εν τω τόπω. ανέπεσον ουν οι άνδρες τον αριθμόν ωσεί πεντακισχίλιοι. έλαβε δε τους άρτους ο ιησούς, και ευχαριστήσας διέδωκε τοις μαθηταίς, οι δε μαθηταί τοις ανακειμένοις: ομοίως και εκ των οψαρίων όσον ήθελον. ως δε ενεπλήσθησαν, λέγει τοις μαθηταίς αυτού. συναγάγετε τα περισσεύσαντα κλάσματα, ίνα μη τι απόληται. συνήγαγον ουν και εγέμισαν δώδεκα κοφίνους κλασμάτων εκ των πέντε άρτων των κριθίνων, α επερίσσευσε τοις βεβρωκόσιν. οι ουν άνθρωποι ιδόντες ο εποίησε σημείον ο ιησούς, έλεγον. ότι ούτος εστίν αληθώς ο προφήτης ο ερχόμενος εις τον κόσμον. ιησούς ουν γνούς ότι μέλλουσιν έρχεσθαι και αρπάζειν αυτόν ίνα ποιήσωσιν αυτόν βασιλέα, πάλιν ανεχώρησεν εις το όρος αυτός μόνος. ως δε οψία εγένετο κατέβησαν οι μαθηταί αυτού επί την θάλασσαν. και εμβάντες εις το πλοίον, ήρχοντο πέραν της θαλάσσης εις καπερναούμ. και σκοτία ήδη εγεγόνει και ουκ εληλύθει προς αυτούς ο ιησούς. η τε θάλασσα ανέμου μεγάλου πνέοντος διηγείρετο. εληλακότες ουν ως σταδίους εικοσιπέντε η τριάκοντα, θεωρούσι τον ιησούν περιπατούντα επί της θαλάσσης, και εγγύς του πλοίου γινόμενον, και εφοβήθησαν. ο δε λέγει αυτοίς. εγώ ειμί μη φοβείσθε. ήθελον ουν λαβείν αυτόν εις το πλοίον, και ευθέως το πλοίον εγένετο επί της γης εις ην υπήγον. τη επαύριον ο όχλος ο εστηκώς πέραν της θαλάσσης ιδών ότι πλοιάριον άλλο ουκ ην εκεί ειμή εν εκείνο εις ο ενέβησαν οι μαθηταί αυτού, και ότι ου συνεισήλθε τοις μαθηταίς αυτού ο ιησούς εις το πλοιάριον, αλλά μόνοι οι μαθηταί αυτού απήλθον. άλλα δε ήλθε πλοιάρια εκ τιβεριάδος, εγγύς του τόπου όπου έφαγον τον άρτον ευχαριστήσαντος του κυρίου. ότε ουν είδεν ο όχλος ότι ιησούς ουκ εστίν εκεί ουδέ οι μαθηταί αυτού, ενέβησαν αυτοί εις τα πλοία, και ήλθον εις καπερναούμ ζητούντες τον ιησούν και ευρόντες αυτόν πέραν της θαλάσσης, είπον αυτώ. ραββί πότε ώδε γέγονας. απεκρίθη αυτοίς ο ιησούς και είπεν. αμήν αμήν λέγω υμίν, ζητείτε με ουχ ότι είδετε σημεία, αλλ ότι εφάγετε εκ των άρτων και εχορτάσθητε, εργάζεσθε μη την βρώσιν την απολλυμένην, αλλά την βρώσιν την μένουσαν εις ζωήν αιώνιον, ην ο υιός του ανθρώπου υμίν δώσει. τούτον γαρ ο πατήρ εσφράγισεν ο θεός. είπον ουν προς αυτόν. τι ποιώμεν ίνα εγραζώμεθα τα έργα{ }του θεού. απεκρίθη ιησούς και είπεν αυτοίς. τούτο εστί το έργον του θεού, ίνα πιστεύσητε εις ον απέστειλεν εκείνος. είπον ουν αυτώ. τι ουν ποιείς συ σημείον, ίνα ίδωμεν και πιστεύσωμεν σοι. τι εργάζη. οι πατέρες ημών το μάννα έφαγον εν τη ερήμω, καθώς εστί γεγραμμένον. άρτον εκ του ουρανού έδωκεν αυτοίς φαγείν. είπεν ουν αυτοίς ο ιησούς. αμήν αμήν λέγω υμίν, ου μωσής δέδωκεν υμίν τον άρτον εκ του ουρανού, αλλ ο πατήρ μου δίδωσιν υμίν τον άρτον εκ του ουρανού τον αληθινόν. ο γαρ άρτος του θεού εστίν ο καταβαίνων εκ του ουρανού, και ζωήν διδούς τω κόσμω. είπον ουν προς αυτόν. κύριε πάντοτε δος ημίν τον άρτον τούτον. είπε δε αυτοίς ο ιησούς: εγώ ειμί ο άρτος της ζωής ο ερχόμενος προς με ουμή πεινάση, και ο πιστεύων εις εμέ ουμή διψήση πώποτε. αλλ είπον υμίν ότι και εωράκατε με και ου πιστεύετε. πάν ο δίδωσι μοι ο πατήρ προς εμέ ήξει, και τον ερχόμενον προς με ουμή εκβάλλω έξω ότι καταβέβηκα εκ του ουρανού, ουχ ίνα ποιώ το θέλημα το εμόν, αλλά το θέλημα του πέμψαντος με. τούτο δε εστί το θέλημα του πέμψαντος με πατρός ίνα παν ο δέδωκε μοι μη απολέσω εξ αυτού, αλλ αναστήσω αυτό εν τη εσχάτη ημέρα. τούτο δε εστί το θέλημα του πέμψαντος με, ίνα πας ο θεωρών τον υιόν και πιστεύων εις αυτόν έχη ζωήν αιώνιον, και αναστήσω αυτόν εγώ τη εσχάτη ημέρα. εγόγγυζον ουν οι ιουδαίοι περί αυτού ότι είπεν, εγώ ειμί ο άρτος ο καταβάς εκ του ουρανού, και έλεγον. ουχ ούτος εστίν ιησούς ο υιός ιωσήφ, ου ημείς οίδαμεν τον πατέρα και την μητέρα. πως ουν λέγει ούτος ότι εκ του ουρανού καταβέβηκα. απεκρίθη ουν ο ιησούς και είπεν αυτοίς. μη γογγύζετε μετ αλλήλων. ουδείς δύναται ελθείν προς με εάν μη ο πατήρ ο πέμψας με ελκύση αυτόν, και εγώ αναστήσω αυτόν τη εσχάτη ημέρα. εστί γεγραμμένον εν τοις προφήταις. και έσονται πάντες διδακτοί θεού. πας ουν ο ακούων παρά του πατρός και μαθών έρχεται προς με. ουχ ότι τον πατέρα τις εώρακεν, ειμή ο ων παρά του θεού, ούτος εώρακε τον πατέρα. αμήν αμήν λέγω υμίν, ο πιστεύων εις εμέ έχει ζωήν αιώνιον. εγώ ειμί ο άρτος της ζωής. οι πατέρες υμών έφαγον το μάννα εν τη ερήμω και απέθανον. ούτος εστίν ο άρτος ο εκ του ουρανού καταβαίνων, ίνα τις εξ αυτού φάγη και μη αποθάνη. εγώ ειμί ο άρτος ο ζων ο εκ του ουρανού καταβάς. εάν τις φάγη εκ τούτου του άρτου, ζήσεται εις τον αιώνα. και ο άρτος δε ον εγώ δώσω η σαρξ μου εστίν, ην εγώ δώσω υπέρ της του κόσμου ζωής. εμάχοντο ουν οι ιουδαίοι προς αλλήλους λέγοντες. πως δύναται ούτος ημίν δούναι την σάρκα φαγείν. είπεν ουν αυτοίς ο ιησούς. αμήν αμήν λέγω υμίν, εάν μη φάγητε την σάρκα του υιού του ανθρώπου, και πίητε αυτού το αίμα ουκ έχετε ζωήν εν εαυτοίς. ο τρώγων μου την σάρκα και πίνων μου το αίμα, έχει ζωήν αιώνιον, και εγώ αναστήσω αυτόν τη εσχάτη ημέρα. η γαρ σαρξ μου αληθώς εστί βρώσις, και το αίμα μου αληθώς εστί πόσις. ο τρώγων μου την σάρκα και πίνων μου το αίμα, εν εμοί μένει καγώ εν αυτώ. καθώς απέστειλε με ο ζων πατήρ, καγώ ζω διά τον πατέρα, και ο τρώγων με κακείνος ζήσεται δι εμέ. ούτος εστίν ο άρτος ο εκ του ουρανού καταβάς. ου καθώς έφαγον οι πατέρες υμών το μάννα και απέθανον. ο τρώγων μου τούτον τον άρτον ζήσεται εις τον αιώνα. ταύτα είπεν εν συναγωγή διδάσκων εν καπερναούμ. πολλοί ουν ακούσαντες εκ των μαθητών αυτού είπον. σκληρός εστίν ούτος ο λόγος, τις δύναται αυτού ακούειν. ειδώς δε ο ιησούς εν εαυτώ ότι γογγύζουσι περί τούτου οι μαθηταί αυ{}τού, είπεν αυτοίς. τούτο υμάς σκανδαλίζει. εάν ουν θεωρήτε τον υιόν του ανθρώπου αναβαίνοντα όπου ην το πρότερον. το πνεύμα εστί το ζωοποιούν. η σαρξ ουκ ωφελεί ουδέν. τα ρήματα α εγώ λαλώ υμίν, πνεύμα εστί, και ζωή εστίν. αλλ εισίν εξ υμών τινές οι ου πιστεύουσιν. ήδει γαρ εξ αρχής ο ιησούς τινές εισίν οι μη πιστεύοντες, και τις εστίν ο παραδώσων αυτόν. και έλεγεν. διά τούτο είρηκα υμίν ότι ουδείς δύναται ελθείν προς με, εάν μη η δεδομένον αυτώ εκ του πατρός μου. εκ τούτου πολλοί απήλθον των μαθητών αυτού εις τα οπίσω, και ουκέτι μετ αυτού περιεπάτουν. είπεν ουν ο ιησούς τοις δώδεκα. μη και υμείς θέλετε υπάγειν. απεκρίθη ουν αυτώ σίμων πέτρος. κύριε προς τίνα απελευσόμεθα. ρήματα ζωής αιωνίου έχεις. και ημείς πεπιστεύκαμεν και εγνώκαμεν, ότι συ ει ο χριστός ο υιός του θεού του ζώντος. απεκρίθη αυτοίς. ουκ εγώ υμάς τους δώδεκα εξελεξάμην, και εξ υμών εις διάβολος εστίν. έλεγε δε τον ιούδαν σίμωνος ισκαριώτην. ούτος γαρ έμελλεν αυτόν παραδιδόναι εις ων εκ των δώδεκα.

Και περιεπάτει ο ιησούς μετά ταύτα εν τη γαλιλαία. ου γαρ ήθελεν εν τη ιουδαία περιπατείν, ότι εζήτουν αυτόν οι ιουδαίοι αποκτείναι. ην δε εγγύς η εορτή των ιουδαίων η σκηνοπηγία. είπον ουν προς αυτόν οι αδελφοί αυτού μετάβηθι εντεύθεν και ύπαγε εις την ιουδαίαν, ίνα και οι μαθηταί σου θεωρήσωσι τα έργα σου α ποιείς. ουδείς γαρ εν κρυπτώ τι ποιεί, και ζητεί αυτός εν παρρησία είναι. ει ταύτα ποιείς, φανέρωσον σεαυτόν τω κόσμω. ουδέ γαρ οι αδελφοί αυτού επίστευον εις αυτό. λέγει ουν αυτοίς ο ιησούς. ο καιρός ο εμός ούπω πάρεστιν. ο δε καιρός ο υμέτερος πάντοτε εστίν έτοιμος. ου δύναται ο κόσμος μισωίν υμάς. εμέ δε μισεί, ότι εγώ μαρτυρώ περί αυτού, ότι τα έργα αυτού πονηρά εστίν. υμείς ανάβητε εις την εορτήν ταύτην. εγώ ούπω αναβαίνω εις την εορτήν ταύτην, ότι ο καιρός ο εμός ούπω πεπλήρωται. ταύτα δε ειπών αυτοίς, έμεινεν εν τη γαλιλαία. ως δε ανέβησαν οι αδελφοί αυτού, τότε και αυτός ανέβη εις την εορτήν ου φανερώς, αλλ ως εν κρυπτώ. οι ουν ιουδαίοι εζήτουν αυτόν εν τη εορτή, και έλεγον. που εστίν εκείνος. και γογγυσμός πολύς περί αυτού ην εν τοις όχλοις. οι μεν έλεγον ότι αγαθός εστίν, άλλοι έλεγον ου, αλλά πλανά τον όχλον. ουδείς μέντοι παρρησία ελάλει περί αυτού διά τον φόβον των ιουδαίων. ήδη δε της εορτής μεσούσης ανέβη ο ιησούς εις το ιερόν και εδίδασκε. και εθαύμαζον οι ιουδαίοι λέγοντες. πως ούτος γράμματα οίδε μη μεμαθηκώς. απεκρίθη ουν αυοίς ο ιησούς και είπεν. η εμή διδαχή ουκ εστίν εμή, αλλά του πέμψαντος με. εάν τις θέλη το θέλημα αυτού ποιείν, γνώσεται περί της διδαχής πότερον εκ του θεού εστίν, η εγώ απ εμαουτού λαλώ. ο αφ εαυτού λαλών την δόξαν την ιδίαν ζητεί. ο δε ζητών την δόξαν του πέμψαντος αυτόν, ούτος αληθής εστί, και αδικία εν αυτώ ουκ εστίν. ου μωσής δέδωκεν υμίν τον νόμον. και ουδείς εξ υμών ποιεί τον νόμον. τι με ζητείτε αποκτείναι. απεκρίθη ο όχλος και είπε. δαιμόνιον έχεις. τις σε ζητεί αποκτείναι. απεκρίθη ιησούς και είπεν αυτοίς. εν έργον εποίησα και πάντες θαυμάζετε. διά τούτο μωσής δέδωκεν υμίν την περιτομήν, ουχ ότι εκ του μωσέως εστίν, αλλ εκ των πατέρων. και εν σαββάτω περιτέμνετε άνθρωπον. ει περιτομήν λαμβάνει άνθρωπος εν σαββάτω, ίνα μη λυθή ο νόμος μωσέως, εμοί χολάτε ότι όλον άνθρωπον υγιή εποίησα εν σαββάτω. μη κρίνετε κατ όψιν, αλλά την δικαίαν κρίσιν κρίνατε. έλεγον ουν τινές εκ των ιεροσολυμιτών. ουχ ούτος εστίν ον ζητούσιν αποκτείναι, και ίδε παρρησία λαλεί, και ουδέν αυτώ λέγουσι. μήποτε αληθώς έγνωσαν οι άρχοντες ότι ούτος εστίν ο χριστός. αλλά τούτον οίδαμεν πόθεν εστίν. ο δε χριστός όταν έρχηται, ουδείς γινώσκει πόθεν εστίν. έκραξεν ουν εν τω ιερώ διδάσκων ο ιησούς και λέγων. καμέ οίδατε, και οίδατε πόθεν ειμί, και απ εμαυτού ουκ ελήλυθα, αλλ εστίν αληθινός ο πέμψας με, ον υμείς ουκ οίδατε, εγώ οίδα αυτόν, {...} ότι παρ αυτού ειμί, κακείνος με απέστειλεν. εζήτουν ουν αυτόν πιάσαι, και ουδείς επέβαλεν επ αυτόν την χείρα, ότι ούπω εληλύθει η ώρα αυτού. πολλοί δε εκ του όχλου επίστευσαν εις αυτόν και έλεγον. ότι ο χριστός όταν έλθη μήτι πλείονα σημεία ποιήσει ων ούτος εποίησεν. ήκουσαν οι φαρισαίοι του όχλου γογγύζοντος περί αυτού ταύτα, και απέστειλαν υπηρέτας οι φαρισαίοι και οι αρχιερείς, ίνα πιάσωσιν αυτόν. είπεν ουν ο ιησούς. έτι μικρόν χρόνον μεθ υμών ειμί, και υπάγω προς τον πέμψαντα με. ζητήσετε με και ουχ ευρήσετε, και όπου ειμί εγώ υμείς ου δύνασθε ελθείν. είπον ουν οι ιουδαίοι προς εαυτούς. που ούτος μέλλει πορεύεσθαι, ότι ημείς ουχ ευρήσομεν αυτόν. μη εις την διασποράν των ελλήνων μέλλει πορεύεσθαι και διδάσκειν τους έλληνας. τις εστίν ούτος ο λόγος ον είπε, ζητήσετε με και ουχ ευρήσετε, και όπου ειμί εγώ υμείς ου δύνασθε ελθείν. εν δε τη εσχάτη ημέρα τη μεγάλη της εορτής ειστήκει ο ιησούς και έκραξε λέγων. εάν τις διψά, ερχέσθω προς με και πινέτω ο πιστεύων εις εμέ κθώς είπεν η γραφή ποταμοί εκ της κοιλίας αυτού ρεύσουσιν ύδατος ζώντος. τούτο δε είπε περί του πνεύματος ου έμελλον λαμβάνειν οι πιστεύοντες εις αυτόν. ούπω γαρ ην πνεύμα άγιον, ότι ιησούς ουδέπω εδοξάσθη. πολλοί ουν εκ του όχλου ακούσαντες τον λαόγον έλεγον. ούτος εστίν αληθώς ο προφήτης. άλλοι έλεγον ούτος εστίν ο χριστός. άλλοι έλεγον. μη γαρ εκ της γαλιλαίας ο χριστός έρχεται. ουχί η γραφή είπεν ότι εκ του σπέρματος δαυίδ και από βηθλεέμ της κώμης, όπου ην δαυίδ ο χριστός έρχεται. σχίσμα ουν εν τω όχλω εγένετο δι αυτόν. τινές δε ήθελον εξ αυτών πιάσαι αυτόν, αλλ ουδείς επέβαλεν επ αυτόν τας χείρας. ήλθον ουν οι υπηρέται προς τους αρχιερείς και φαρισαίους, και είπον αυτοίς εκείνοι. διά τι ουκ ηγάγετε αυτόν. απεκρίθησαν οι υπηρέται. ουδέποτε ούτως ελάλησεν άνθρωπος ως ούτος ο άνθρωπος. απεκρίθησαν ουν αυτοίς οι φαρισαίοι. μη και υμείς πεπλάνησθε. μη τις εκ των αρχόντων επίστευσεν εις αυτόν, η εκ των φαρισαίων. αλλ ο όχλος ούτος ο μη γινώσκων τον νόμον, επικατάρατοι εισί. λέγει νικόδημος προς αυτούς ο ελθών νυκτός προς αυτόν εις ων εξ αυτών. μη ο νόμος ημών κρίνει τον άνθρωπον, εάν μη ακούση παρ αυτού πρότερον και γνώ τι ποιεί. απεκρίθησαν και είπον αυτώ. μη και συ εκ της γαλιλαίας εί. ερεύνησον και ίδε ότι προφήτης εκ της γαλιλαίας ουκ εγήρεται. και επορεύθη έκαστος εις τον οίκον αυτού.

Ιησούς δε επορεύθη εις το όρος των ελαιών. όρθρου δε πάλιν παρεγένετο εις το ιερόν. και πας ο λαός ήρχετο προς αυτόν. και καθίσας εδίδασκεν αυτούς. άγουσι δε οι γραμματείς και οι φαρισαίοι προς αυτόν γυναίκα επί μοιχεία κατειλημμένην, και στήσαντες αυτήν εν μέσω λέγουσιν αυτώ. διδάσκαλε, ταύτην εύρομεν επαυτοφόρω μοιχευομένην. εν δε τω νόμω ημών μωσής ενετείλατο τας τοιαύτας λιθοβολείσθαι. συ ουν τι λέγεις. τούτο δε ελ´λεγον πειράζοντες αυτόν ίνα έχωσι κατηγορίαν κατ αυτού. ο δε ιησούς κάτω κύψας τω δακτύλω έγραφεν εις την γην μη προσποιούμενος. ως δε επέμενον ερωτώντες αυτόν, ανακύψας είπε προς αυτούς. ο αναμάρτητος υμών πρώτος τον λίθον επ αυτή βαλέτω. και πάλιν κάτω κύψας έγραφεν εις την γην. οι δε ακούσαντες και υπό της συνείδησεως ελεγχόμενοι εξήρχοντο εις καθείς αρξάμενοι από των πρεσβυτέρων έως των εσχάτων, και κατελείφθη μόνος ο ιησούς και η γυνή εν μέσω ούσα. ανακύψας δε ο ιησούς και μηδένα θεασάμενος πλην της γυναικός είπεν αυτή. που εισίν εκείνοι οι κατήγοροι σου, ουδείς σε κατέκρινεν. η δε είπεν ουδείς κύριε. είπε δε αυτή ο ιησούς. ουδέ εγώ σε κατακρίνω, πορεύου και από του νυν μηκέτι αμάρτανε. παλίν ουν αυτοίς ο ιησούς ελάλησε λέγων. εγώ ειμί το φως του κόσμου ο ακολουθών εμοί ουμή περιπατήση εν τη σκοτία, αλλ έξει το φως της ζωής. είπον ουν αυτώ οι φαρισαίοι συ περί σεαυτού μαρτυρείς, η μαρτυρία σου ουκ εστίν αληθής. απεκρίθη ιησούς και είπεν αυτοίς. καν εγώ μαρτυρώ περί εμαυτού, αληθής εστίν η μαρτυρία μου, ότι οίδα πόθεν ήλθον και που υπάγω. υμείς δε ουκ οίδατε πόθεν έρχομαι η που υπάγω. υμείς κατά την σάρκα κρίνετε, εγώ ου κρίνω ουδένα· και εάν κρίνω δε εγώ, η κρίσις η εμή αληθής εστίν ότι μόνος ουκ ειμί, αλλ εγώ και ο πέμψας με πατήρ. και εν τω νόμω δε τω υμετέρω γέγραπται, ότι δύο ανθρώπων η μαρτυρία αληθής εστίν. εγώ ειμί ο μαρτυρών περί εμαυτού, και μαρτυρεί περί εμού ο πέμψας με πατήρ. έλεγον ουν αυτώ. που εστίν ο πατήρ σου. απεκρίθη ο ιησούς. ούτε εμέ οίδατε ούτε τον πατέρα μου. ει εμέ ήδειτε, και τον πατέρα μου ήδειτε αν. ταύτα τα ρήματα ελάλησεν ο ιησούς εν τω γαζοφυλακίω διδάσκων εν τω ιερώ και ουδείς επίασεν αυτόν, ότι ούπω εληλύθει η ώρα αυτού. είπεν ουν πάλιν αυτοίς ο ιησούς. εγώ υπάγω και ζητήσετε με, και εν τη αμαρτία υμών αποθανείσθε. όπου εγώ υπάγω υμείς ου δύνασθε ελθείν έλεγον ουν οι ιουδαίοι. μήτι αποκτενεί εαυτόν, ότι λέγει όπου εγώ υπάγω υμείς ου δύνασθε ελθείν. και είπεν αυτοίς. υμείς εκ των κάτω εστέ, εγώ εκ των άνω ειμί. υμείς εκ του κόσμου τούτου εστέ, εγώ ουκ ειμί εκ του κόσμου τούτου. είπον ουν υμίν, ότι αποθανείσθε εν ταις αμαρτίαις υμών. εάν γαρ μη πιστεύσητε ότι εγώ ειμί, αποθανείσθε εν ταις αμαρτίαις υμών. έλεγον ουν αυτώ. συ τις εί. και είπεν αυτοίς ο ιησούς. την αρχήν ότι και λαλώ υμίν. πολλά έχω περί υμών λαλείν και κρίνειν αλλ ο πέμψας με αληθής εστί, καγώ α ήκουσα παρ αυτού ταύτα λέγω εις τον κόσμον. ουκ έγνωσαν ότι τον πατέρα αυτοίς έλεγεν. είπεν ουν αυτοίς ο ιησούς. όταν υψώσητε τον υιόν του ανθρώπου, τότε γνώσεσθε ότι εγώ ειμί. και απ εμαουτού ποιώ ουδέν, αλλά καθώς εδίδαξε με ο πατήρ μου ταύτα λαλώ. και ο πέμψας με μετ εμού εστίν ουκ αφήκε με μόνον ο πατήρ, ότι εγώ τα αρεστά αυτώ ποιώ πάντοτε. ταύτα αυτού λαλούντος πολλοί επίστευσαν εις αυτόν. έλεγεν ουν ο ιησούς προς τους πεπιστευκότας αυτώ ιουδαίους. εάν υμείς μείνητε εν τω λόγω τω εμώ, αληθώς μαθηταί μου εστέ. και γνώσεσθε την αληθείαν, και η αληθεία ελευθερώσει υμάς απεκρίθησαν αυτώ σπέρμα αβραάμ εσμέν, και ουδενί δεδουλεύκαμεν πώποτε. πως συ λέγεις ότι ελεύθεροι γενήσεσθε. απεκρίθη αυτοίς ο ιησούς. αμήν αμήν λέγω υμίν, ότι πας ο ποιών την αμαρτίαν δούλος εστί της αμαρτίας. ο δε δούλος ου μένει εν τη οικία εις τον αιώνα. ο υιός μένει εις τον αιώνα. εάν ουν ο υιός υμάς ελευθερώση, όντως ελεύθεροι έσεσθε. οίδα ότι σπέρμα αβραάμ εστέ, αλλά ζητείτε με αποκτείναι, ότι ο λόγος ο εμός ου χωρεί εν υμίν. εγώ ο εώρακα παρά τω πατρί μου λαλώ, και υμείς ουν ο εωράκατε παρά τω πατρί υμών ποιείτε. απεκρίθησαν και είπον αυτώ. ο πατήρ ημών αβραάμ εστί. λέγει αυτοίς ο ιησούς. ει τέκνα του αβραάμ ήτε, τα έργα του αβραάμ εποιείτε. νυν δε ζητείτε με αποκτείναι, άνθρωπον ος την αληθειαν υμίν λελάληκα, ην ήκουσα παρά του θεού. τούτο αβραάμ ουκ εποίησεν. υμείς ποιείτε τα έργα του πατρός υμών. είπον ουν αυτώ. ημείς εκ πορνείας ου γεγεννήμεθα. ένα πατέρα έχομεν τον θεόν. είπεν ουν αυτοίς ο ιησούς. ει ο θεός πατήρ υμών ην, ηγαπάτε αν εμέ. εγώ γαρ εκ του θεού εχήλθον και ήκω, ουδέ γαρ απ εμαυτού ελήλυθα, αλλ εκείνος με απέστειλε. διατί την λαλιάν την εμήν ου γινώσκετε. ότι ου δύνασθε ακούειν τον λόγον τον εμόν υμείς εκ του πατρός του διαβόλου εστέ, και τας επιθυμίας του πατρός υμών θέλετε ποιείν. εκείνος ανθρωποκτόνος ην απ αρχής, και εν τη αληθεία ουχ έστηκεν, ότι ουκ εστίν αλήθεια εν αυτώ. όταν λαλή το ψεύδος εκ των ιδίων λαλεί, ότι ψεύστης εστί και ο πατήρ αυτού. εγώ δε ότι την αλήθειαν λέγω ου πιστεύετε μοι. τις εξ υμών ελέγχει με περί αμαρτίας. ει δε αλήθειαν λέγω διατί υμείς ου πιστεύετε μοι. ο ων εκ του θεού, τα ρήματα του θεού ακούει. διά τούτο υμείς ουκ ακούετε, ότι εκ του θεού ουκ εστέ. απεκρίθησαν ουν οι ιουδαίοι, και είπον αυτώ. ου καλώς λέγομεν ημείς ότι σαμαρείτης ει συ, και δαιμόνιον έχεις. απεκρίθη ιησούς. εγώ δαιμόνιον ουκ έχω, αλλά τιμώ τον πατέρα μου, και υμείς ατιμάζετε με. εγώ δε ου ζητώ την δόξαν μου, εστίν ο ζητών και κρίνων. αμήν αμήν λέγω υμίν, εάν τις τον λόγον τον εμόν τηρήση, θάνατον ουμή θεωρήση εις τον αιώνα. είπον ουν αυτώ οι ιουδαίοι. νυν εγνώκαμεν ότι δαιμόνιον έχεις. αβραάμ απέθανε και οι προφήται, και συ λέγεις εάν τις τον λόγον μου τηρήση ουμή γεύσηται θανάτου εις τον αιώνα. μη συ μείζων ει του πατρός ημών αβραάμ όστις απέθανε, και οι προφήται απέθανον, τίνα σεαυτόν συ ποιείς. απεκρίθη ιησούς. εάν εγώ δοξάζω εμαυτόν, η δόξα μου ουδέν εστίν. εστίν ο πατήρ μου ο δοξάζων με, ον υμείς λέγετε ότι θεός υμών εστί, και ουκ εγνώκατε αυτόν, εγώ δε οίδα αυτόν. και εάν είπω ότι ουκ οίδα αυτόν, έσομαι όμοιος υμών ψεύστης. αλλ οίδα αυτόν και τον λόγον αυτού τηρώ. αβραάμ ο πατήρ υμών ηγαλλιάσατο ίνα ίδη την ημέραν την εμήν, και είδε και εχάρη. είπον ουν οι ιουδαίοι προς αυτόν. πεντήκοντα έτη ούπω έχεις, και αβραάμ εώρακας. είπεν αυτοίς ο ιησούς. αμήν αμήν λέγω υμίν, πριν αβραάμ γενέσθαι εγώ ειμί. ήραν ουν λίθους ίνα βάλωσιν επ αυτόν. ιησούς δε εκρύβη και εξήλθεν εκ του ιερού διελθών διά μέσου αυτών, και παρήγεν ούτως.

Και παράγων είδεν άνθρωπον τυφλόν εκ γενετής, και ηρώτησαν αυτόν οι μαθηταί αυτού λέγοντες. ραββί τις ήμαρτεν; ούτος η οι γονείς αυτού ίνα τυφλός γεννηθή. απεκρίθη ιησούς. ούτε ούτος ήμαρτεν ούτε οι γονείς αυτού, αλλ ίνα φανερωθή τα έργα του θεού εν αυτώ. εμέ δει εργάζεσθαι τα έργα του πέμψαντος με, έως ημέρα εστίν. έρχεται νυξ ότε ουδείς δύναται εργάζεσθαι. όταν εν τω κόσμω ω, φως ειμί του κόσμου. ταύτα ειπών έπτυσε χαμαί, και εποίησε πηλόν εκ του πτύσματος, και επέχρισε τον πηλόν επί τους οφθαλμούς του τυφλού, και είπεν αυτώ. ύπαγε νίψαι εις την κολυμβήθραν του σιλωάμ, ο ερμηνεύεται απεσταλμένος. απήλθεν ουν και ενίψατο, και ήλθε βλέπων. οι ουν γείτονες και οι θεωρούντες αυτόν το πρότερον ότι τυφλός ην έλεγον. ουχ ούτος εστίν ο καθήμενος και προσαιτών. άλλοι έλεγον ότι ούτος εστίν. άλλοι δε ότι όμοιος αυτώ εστίν. εκείνος έλεγεν ότι εγώ ειμί. έλεγον ουν αυτώ. πως ανεώχθησαν σου οι οφθαλμοί. απεκρίθη εκείνος και είπεν. άνθρωπος λεγόμενος ιησούς πηλόν εποίησε, και επέχρισε μου τους οφθαλμούς, και είπε μοι ύπαγε εις την κολυμβήθραν του σιλωάμ και νίψαι, απελθών δε και νιψάμενος ανέβλεψα. είπον ουν αυτώ, που εστίν εκείνος. λέγει. ουκ οίδα. άγουσιν αυτόν προς τους φαρισαίους τον ποτέ τυφλόν. ην δε σάββατον ότε τον πηλόν εποίησεν ο ιησούς, και ανέωξεν αυτού τους οφθαλμούς. πάλιν ουν ηρώτων αυτόν και οι φαρισαίοι πως ανέβλεψεν. ο δε είπεν αυτοίς, πηλόν επέθηκε μοι επί τους οφθαλμούς, και ενιψάμην και βλέπω. έλεγον ουν εκ των φαρισαίων τινές. ούτος ο άνθρωπος ουκ εστί παρά του θεού, ότι το σάββατον ου τηρεί. άλλοι έλεγον. πως δύναται άνθρωπος αμαρτωλός τοιαύτα σημεία ποιείν. και σχίσμα ην εν αυτοίς. λέγουσι ουν τω τυφλώ πάλιν. συ τι λέγεις περί αυτού ότι ήνοιξε σου τους οφθαλμούς. ο δε είπεν, ότι προφήτης εστίν. ουκ επίστευσαν ουν οι ιουδαίοι περί αυτού ότι τυφλός ην και ανέβλεψεν, έως ότου εφώνησαν τους γονείς αυτού του αναβλέψαντος, και ηρώτησαν αυτούς λέγοντες. ούτος εστίν ο υιός υμών ον υμείς λέγετε ότι τυφλός εγεννήθη, πως ουν άρτι βλέπει. απεκρίθησαν δε αυτοίς οι γονείς αυτού και είπον. οίδαμεν ότι ούτος εστίν ο υιός ημών, και ότι τυφλός εγεννήθη. πως δε νυν βλέπει ουκ οίδαμεν, η τις ήνοιξεν αυτού τους οφθαλμούς ημείς ουκ οίδαμεν. αυτός ηλικίαν έχει. αυτόν ερωτήσατε, αυτός περί εαυτού λαλήσει. ταύτα είπον οι γονείς αυτού, ότι εφοβούντο τους ιουδαίους. ήδη γαρ συνετέθειντο οι ιουδαίοι, ίνα εάν τις αυτόν ομολογήση χριστόν αποσυνάγωγος γένηται. διά τούτο οι γονείς αυτού είπον ότι ηλικίαν έχει, αυτόν ερωτήσατε. εφώνησαν ουν εκ δευτέρου τον άνθρωπον ος ην τυφλός, και είπον αυτώ. δος δόξαν τω θεώ. ημείς οίδαμεν ότι ο άνθρωπος ούτος αμαρτωλός εστίν. απεκρίθη ουν εκείνος και είπεν. ει αμαρτωλός εστίν ουκ οίδα, εν οίδα, ότι τυφλός ων άρτι βλέπω. είπον δε αυτώ πάλιν. τι εποίησε σοι. πως ανέωξε σου τους οφθαλμούς. απεκρίθη αυτοίς. είπον υμίν ήδη και ουκ ηκούσατε, τι πάλιν θέλετε ακούειν. μη και υμείς θέλετε αυτού μαθηταί γενέσθαι. ελοιδόρησαν αυτόν και είπον. συ ει μαθητής εκείνου, ημείς δε του μωσέως εσμέν μαθηταί. ημείς οίδαμεν ότι μωσεί λελάληκεν ο θεός, τούτον δε ουκ οίδαμεν πόθεν εστί. απεκρίθη ο άνθρωπος κάι είπεν αυτοίς. εν γαρ τούτω θαυμαστόν εστίν, ότι υμείς ουκ οίδατε πόθεν εστί, και ανέωξε μου τους οφθαλμούς. οίδαμεν δε ότι αμαρτωλών ο θεός ουκ ακούει, αλλ εάν τις θεοσεβής η και το θέλημα αυτού ποιή τούτου ακούει. εκ του αιώνος ουκ ηκούσθη ότι ήνοιξε τις οφθαλμούς τυφλού γεγεννημένου. ειμή ην ούτος παρά θεού, ουκ ηδύνατο ποιείν ουδέν. απεκρίθησαν και είπον αυτώ. εν αμαρτίαις σύ εγεννήθης όλος, και συ διδάσκεις ημάς. και εξέβαλον αυτόν έξω. ήκουσεν ο ιησούς ότι εξέβαλον αυτόν έξω, και ευρών αυτόν είπεν αυτώ. συ πιστεύεις εις τον υιόν του θεού. απεκρίθη εκείνος και είπε. και τις εστί κύριε, ίνα πιστεύσω εις αυτόν. είπε δε αυτώ ο ιησούς. και εώρακας αυτόν, και ο λαλών μετ´α σου εκείνος εστίν. ο δε έφη. πιστεύω κύριε. και προσεκύνησεν αυτώ. και είπεν ο ιησούς. εις κρίμα εγώ εις τον κόσμον τούτον ήλθον, ίνα οι μη βλέποντες βλέπωσι, και οι βλέποντες τυφλοί γένωνται· και ήκουσαν{} εκ των φαρισαίων ταύτα οι όντες μετ αυτού, και είπον αυτώ. μη και υμείς τυφλοί εσμέν. είπεν αυτοίς ο ιησούς. ει τυφλοί ήτε, ουκ αν είχετε αμαρτίαν. νυν δε λέγετε ότι βλέπομεν, η ουν αμαρτία υμών μένει.

Αμήν αμήν λέγω υμίν, ο μη εισερχόμενος διά της θύρας εις την αυλήν των προβάτων, αλλά αναβαίνων αλλαχόθεν, εκείνος κλέπτης εστί και ληστής. ο δε εισερχόμενος διά της θύρας, ποιμήν εστί των προβάτων. τούτω ο θυρωρός ανοίγε, και τα πρόβατα της φωνής αυτού ακούει. και τα ίδια πρόβατα καλεί κατ όνομα, και εξάγει αυτά. και όταν τα ίδια πρόβατα εκβάλη, έμπροσθεν αυτών πορεύεται, και τα πρόβατα αυτώ ακολουθεί, ότι οίδασι την φωνήν αυτού. αλλοτρίω δε ουμή ακολουθήσωσιν, αλλά φεύξονται απ αυτού, ότι ουκ οίδασι των αλλοτρίων την φωνήν. ταύτην την παροιμίαν είπεν αυτοίς ο ιησούς. εκείνοι δε ουκ έγνωσαν τίνα ην α ελάλει αυτοίς. είπεν ουν πάλιν αυτοίς ο ιησούς. αμήν αμήν λέγω υμίν, ότι εγώ ειμί η θύρα των προβάτων. πάντες όσοι ήλθον κλέπται εισί και λησταί, αλλ ουκ ήκουσαν αυτών τα πρόβατα. εγώ ειμί η θύρα, δι εμού εάν τις εισέλθη σωθήσεται, και εισελεύσεται και εξελεύσεται, και νομήν ευρήσει. ο κλέπτης ουκ έρχεται, ειμή ίνα κλέψη και θύση και απολέση. εγώ ήλθον ίνα ζωήν έχωσι, και περισσόν έχωσιν. εγώ ειμί ο ποιμήν ο καλός. ο ποιμήν ο καλός την ψυχήν αυτού τίθησιν υπέρ των προβάτων. ο μισθωτός δε και ουχ ων ποιμήν, ου ουκ εισί τα πρόβατα ίδια, θεωρεί τον λύκον ερχόμενον, και αφίησι τα πρόβατα και φεύγει, και ο λύκος άρπαζει αυτά και σκορπίζει τα πρόβατα. ο δε μισθωτός φεύγει, ότι μισθωτός εστί, και ου μέλει αυτώ περί των προβάτων. εγώ ειμί ο ποιμήν ο καλός, και γινώσκω τα εμά, και γινώσκομαι υπό των εμών. καθώς γινώσκει με ο πατήρ καγώ γινώσκω τον πατέρα, και την ψυχήν μου τίθημι υπέρ των προβάτων. και άλλα πρόβατα έχω, α ουκ εστίν εκ της αυλής ταύτης, κακείνα με δει αγαγείν, και της φωνής μου ακούσουσι, και γενήσεται μία ποίμνη, εις ποιμήν. διά τούτο ο πατήρ με αγαπά, ότι εγώ τίθημι την ψυχήν μου, ίνα πάλιν λάβω αυτήν. ουδείς αίρει αυτήν απ εμού, αλλ εγώ τίθημι αυτήν απ εμαυτού. εξουσίαν έχω θείναι αυτήν, και εξουσίαν έχω πάλιν λαβείν αυτήν. ταύτην την εντολήν έλαβον παρά του πατρός μου. σχίσμα ουν πάλιν εγένετο εν τοις ιουδαίοις διά τους λόγους τούτους. έλεγον δε πολλοί εξ αυτών. δαιμόνιον έχει και μαίνεται. τι αυτού ακούετε. άλλοι έλεγον. ταύτα τα ρήματα ουκ εστί δαιμονιζομένου. μη δαιμόνιον δύναται τυφλών οφθαλμούς ανοίγειν. εγένετο δε τα εγκαίνια εν ιεροσολύμοις, και χειμών ην. και περιεπάτει ο ιησούς εν τω ιερώ εν τη στοά σολομώνος. εκύκλωσαν ουν αυτόν οι ιουδαίοι, και έλεγον αυτώ έως πότε την ψυχήν ημών αίρεις. ει συ ει ο χριστός, ειπέ ημίν παρρησία. απεκρίθη αυτοίς ο ιησούς. είπον υμίν. και ου πιστεύετε. τα έργα α εγώ ποιώ εν τω ονόματι του πατρός μου, ταύτα μαρτυρεί περί εμού αλλ υμείς ου πιστεύετε. ου γαρ εστέ εκ των προβάτων των εμών καθώς είπον υμίν. τα πρόβατα τα εμά της φωνής μου ακούει, αγώ γινώσκω αυτά και ακολουθούσι μοι, καγώ ζωήν αιώνιον δίδωμι αυτοίς, και ουμή απόλωνται εις τον αιώνα, και ουχ αρπάσει τις αυτά εκ της χειρός μου. ο πατήρ μου ος δέδωκε μοι, μείζων πάντων εστί, και ουδείς δύναται αρπάζειν εκ της χειρός του πατρός μου. εγώ και ο πατήρ εν εσμέν. εβάστασαν ουν πάλιν λίθους οι ιουδαίοι ίνα λιθάσωσιν αυτόν. απεκρίθη αυτοίς ο ιησούς. πολλά καλά έργα έδειξα υμίν εκ του πατρός μου, διά ποίον αυτών έργον λιθάζετε με. απεκρίθησαν αυτώ οι ιουδαίοι λέγοντες. περί καλού έργου ου λιθάζομεν σε, αλλά περί βλασφημίας, και ότι συ άνθρωπος ων ποιείς σεαυτόν θεόν. απεκρίθη αυτοίς ο ιησούς. ουκ εστί γεγραμμένον εν τω νόμω υμών. εγώ είπα θεοί εστέ. ει εκείνους είπε θεούς προς ους ο λόγος του θεού εγένετο και ου δύναται λυθήναι η γραφή, ον ο πατήρ ηγίασε και απέστειλεν εις τον κόσμον, υμείς λέγετε ότι βλασφημείς, ότι είπον υιός του θεού ειμί. ει ου ποιώ τα έργα του πατρός μου, μη πιστεύετε μοι. ει δε ποιώ, καν εμοί μη πιστεύητε, τοις έργοις πιστεύσατε, ίνα γνώτε και πιστεύσητε ότι εν εμοί ο πατήρ κατώ εν αυτώ. εζήτουν ουν πάλιν αυτόν πιάσαι. και εξήλθεν εκ της χειρός αυτών. και απήλθε πάλιν πέραν του ιορδάνου εις τον τόπον όπου ην ιωάννης το πρώτον βαπτίζων, και έμεινεν εκεί. και πολλοί ήλθον προς αυτόν και έλεγον. ότι ιωάννης μεν σημείον εποίησεν ουδέν, πάντα δε όσα είπεν ιωάννης περί τούτου αληθή ην, και επίστευσαν πολλοί εκεί εις αυτόν.

Ην δε τις ασθενών λάζαρος από βηθανίας, εκ της κώμης μαρίας και μάρθας της αδελφής αυτής. ην δε μαρία η αλείψασα τον κύριον μύρω, και εκμάξασα τους πόδας αυτού ταις θριξίν αυτής, ης ο αδελφός λάζαρος ησθένει. απέστειλαν ουν αι αδελφαί προς αυτόν λέγουσαι. κύριε, ίδε ον φιλείς ασθενεί. ακούσας δε ο ιησούς είπεν αύτη. η ασθένεια ουκ εστί προς θάνατον, αλλ υπέρ της δόξης του θεού, ίνα δοξασθή ο υιός του θεού δι αυτής. ηγάπα δε ο ιησούς την μάρθαν, και την αδελφήν αυτής και τον λάζαρον. ως ουν ήκουσεν ότι ασθενεί, τότε μεν έμεινεν εν ω ην τόπω δύο ημέρας. έπειτα μετά τούτο λέγει τοις μαθηταίς αυτού. άγωμεν εις την ιουδαίαν πάλιν. λέγουσιν αυτώ οι μαθηταί. ραββί νυν εζήτουν σε λιθάσαι οι ιουδαίοι, και πάλιν υπάγεις εκεί. απεκρίθη ιησούς. ουχί δώδεκα ώραι εισί της ημέρας. εάν τις περιπατή εν τη ημέρα, ου προσκόπτει ότι το φως του κόσμου τούτου βλέπει. εάν δε τις περιπατή εν τη νυκτί, προσκόπτει ότι το φως ουκ εστίν εν αυτώ. ταύτα είπε, και μετά τούτο λέγει αυτοίς. λάζαρος ο φίλος ημών κεκοίμηται, αλλά πορεύομαι ίνα εξυπνίσω αυτόν. είπον ουν οι μαθηταί αυτού. κύριε ει κεκοίμηται σωθήσεται. ειρήκει δε ο ιησούς περί του θανάτου αυτού, εκείνοι δε έδοξαν ότι περί της κοιμήσεως του ύπνου λέγει. τότε ουν είπεν αυτοίς ο ιησούς παρρησία. λάζαρος απέθανε, και χαίρω δι υμάς, ίνα πιστεύσητε ότι ουκ ήμην εκεί. αλλά άγωμεν προς αυτόν είπεν ουν θωμάς ο λεγόμενος δίδυμος τοις συμμαθηταίς. άγωμεν και ημείς ίνα αποθάνωμεν μετ αυτού. ελθών ουν ο ιησούς εύρεν αυτόν τέσσαρας ημέρας ήδη έχοντα εν τω μνημείω. ην δε η βηθανία εγγύς των ιεροσολύμων ως από σταδίων δεκαπέντε. και πολλοί εκ των ιουδαίων εληλύθεισαν προς τας περί την μάρθαν και μαρίαν, ίνα παραμυθήσωνται αυτάς πε{}ρί του αδελφού αυτών. η ουν μάρθα ως ήκουσεν ότι ιησούς έρχεται, υπήντησεν αυτώ, μαρία δε εν τω οίκω εκαθέζετο. είπεν ουν μάρθα προς τον ιησούν. κύριε ει ης ώδε ο αδελφός μου ουκ αν ετεθνήκει. αλλά και νυν οίδα ότι όσα αν αιτήση τον θεόν δώσει σοι ο θεός. λέγει αυτή ο ιησούς. αναστήσεται ο αδελφός σου. λέγει αυτώ η μάρθα. οίδα ότι αναστήσεται εν τη αναστάσει εν τη εσχάτη ημέρα. είπεν αυτή ο ιησούς. εγώ ειμί η ανάστασις και η ζωή. ο πιστεύων εις εμέ, καν αποθάνη ζήσεται. και πας ο ζων και πιστεύων εις εμέ, ουμή αποθάνη εις τον αιώνα. πιστεύεις τούτο. λέγει αυτώ. ναι κύριε. εγώ πεπίστευκα ότι συ ει ο χριστός ο υιός του θεού, ο εις τον κόσμον ερχόμενος. και ταύτα ειπούσα απήλθε και εφώνησε μαρίαν την αδελφήν αυτής λάθρα ειπούσα. ο διδάσκαλος πάρεστι και φωνεί σε. εκείνη ως ήκουσεν εγείρεται ταχύ. και έρχεται προς αυτόν. ούπω δε εληλύθει ο ιησούς εις την κώμην, αλλ ην εν τω τόπω, όπου υπήντησεν αυτώ η μάρθα. οι ουν ιουδαίοι οι όντες μετ αυτής εν τη οικία και παραμυθούμενοι αυτήν, ιδόντες την μαρίαν ότι ταχέως ανέστη και εξήλθεν, ηκολούθησαν αυτή λέγοντες. ότι υπάγει εις το μνημείον ίνα κλαύση εκεί. η ουν μαρία ως ήλθεν όπου ην ο ιησούς, ιδούσα αυτόν έπεσεν αυτού εις τους πόδας λέγουσα αυτώ. κύριε ει ης ώδε, ουκ αν απέθανε μου ο αδελφός. ιησούς ουν ως είδεν αυτήν κλαίουσαν και τους συνελθόντας αυτή ιουδαίους κλαίοντας, ενεβριμήσατο τω πνεύματι, και ετάραξεν εαυτόν, και είπε. που τεθείκατε αυτόν. λέγουσιν αυτώ. κύριε έρχου και ίδε. εδάκρυσεν ο ιησούς. έλεγον ουν οι ιουδαίοι. ίδε πως εφίλει αυτόν. τινές δε εξ αυτών είπον. ουκ ηδύνατο ούτος ο ανοίξας τους οφθαλμούς του τυφλού ποιήσαι ίνα και ούτος μη αποθάνη. ιησούς ουν πάλιν εμβριμώμενος εν εαυτώ, έρχεται εις το μνημείον. ην δε σπήλαιον, και λίθος επέκειτο επ αυτώ. λέγει ο ιησούς. άρατε τον λίθον, λέγει αυτώ η αδελφή του τεθνηκότος μάρθα. κύριε ήδη όζει, τεταρταίος γαρ εστί. λέγει αυτή ο ιησούς. ουκ είπον σοι ότι εάν πιστεύσης, όψει την δόξαν του θεού. ήραν ουν τον λίθον ου ην ο τεθνηκώς κείμενος. ο δε ιησούς ήρε τους οφθαλμούς άνω, και είπε. πάτερ ευχαριστώ σοι ότι ήκουσας μου. εγώ δε ήδειν ότι πάντοτε μου ακούεις, αλλά διά τον όχλον τον περιεστώτα είποον ίνα πιστεύσωσιν ότι συ με απέστειλας. και ταύτα ειπών φωνή μεγάλη εκραύγασε. λάζαρε δεύρο έξω. και εξήλθεν ο τεθνηκώς δεδεμένος τους πόδας και τας χείρας κειρίαις, και η όψις αυτού σουδαρίω περιεδέδετο λέγει αυτοίς ο ιησούς. λύσατε αυτόν και άφετε υπάγειν. πολλοί ουν εκ των ιουδαίων οι ελθόντες προς την μαρίαν, και θεασάμενοι όσα εποίησεν ο ιησούς, επίστευσαν εις αυτόν. τινές δε εξ αυτών απήλθον προς τους φαρισαίους, και είπον αυτοίς α εποίησεν ο ιησούς. συνήγαγον ουν οι αρχιερείς και οι φαρισαίοι συνέδριον, και έλεγον. τι ποιούμεν, ότι ούτος ο άνθρωπος πολλά σημεία ποιεί. εάν αφώμεν αυτόν ούτως, πάντες πιστεύσουσιν εις αυτόν. και ελεύσονται οι ρωμαίοι, και αρούσιν ημών και τον τόπον και το έθνος. εις δε τις εξ αυτών καϊάφας αρχιερεύς ων του ενιαυτού εκείνου, είπεν αυτοίς. υμείς ουκ οίδατε ουδέν ουδέ διαλογίζεσθε, ότι συμφέρει ημίν ίνα εις άνθρωπος αποθάνη υπέρ του λαού, και μη όλον το έθνος απόληται. τούτο δε αφ εαυτού ουκ είπεν. αλλά αρχιερεύς ων του ενιαυτού εκείνου προεφήτευσεν, ότι έμελλεν ο ιησούς αποθνήσκειν υπέρ του έθνους. και ουχ υπέρ του έθνους μόνον, αλλ ίνα και τα τέκνα του θεού τα διασκορπισμένα συναγάγει εις εν. απ εκείνης ουν της ημέρας συνεβουλεύσαντο ίνα αποκτείνωσιν αυτόν. ιησούς ουν ουκέτι παρρησία περιεπάτει εν τοις ιουδαίοις, αλλά απήλθεν εκείθεν εις την χώραν εγγύς της ερήμου εις εφραίμ λεγομένην πόλιν, κακεί διέτριβε μετά των μαθητών αυτού. ην δε εγγύς το πάσχα των ιουδαίων, και ανέβησαν πολλοί εις ιεροσόλυμα εκ της χώρας προ του πάσχα, ίνα αγνίσωσιν εαυτούς. εζήτουν ουν τον ιησούν, και έλεγον μετά αλλήλων εν τω ιερώ εστηκότες. τι δοκεί υμίν ότι ουμή έλθη εις την εορτήν. δεδώκεισαν δε και οι αρχιερείς και οι φαρισαίοι εντολήν, ίνα εάν τις γνω που εστί μηνύση, όπως πιάσωσιν αυτόν.

Ο ουν ιησούς προ εξ ημερών του πάσχα ήλθεν εις βηθανίαν, όπου ην λάζαρος ο τεθνηκώς, ον ήγειρεν εκ νεκρών. εποίησαν ουν αυτώ δείπνον εκεί, και η μάρθα διηκόνει, ο δε λάζαρος εις ην των ανακειμένων συν αυτώ. η ουν μαρία λαβούσα λίτραν μύρου νάρδου πιστικής πολυτίμου, ήλειψε τους πόδας του ιησού, και εξέμαξε ταις θριξίν αυτής τους πόδας αυτού. η δε οικία επληρώθη εκ της οσμής του μύρου. λέγει ουν εις εκ των μαθητών αυτού ιούδας σίμωνος ισκαριώτης, ο μέλλων αυτόν παραδιδόναι. διά τι τούτο το μύρον ουκ επράθη τριακοσίων δηναρίων, και εδόθη πτωχοίς. είπε δε τούτο ουχ ότι περί των πτωχών έμελλεν αυτώ, αλλ ότι κλέπτης ην, και το γλωσσόκομον είχε, και τα βαλλόμενα εβάσταζεν. είπεν ουν ο ιησούς. άφες αυτήν, εις την ημέραν του ενταφιασμού μου τετήρηκεν αυτό. τους πτωχούς γαρ πάντοτε έχετε μεθ εαυτών, εμέ δε ου πάντοτε έχετε. έγνω ουν όχλος πολύς εκ των ιουδαίων ότι εκεί εστί, και ήλθον ου διά τον ιησούν μόνον, αλλ ίνα και τον λάζαρον ίδωσιν ον ήγειρεν εκ νεκρών. εβουλεύσαντο δε οι αρχιερείς ίνα και τον λάζαρον αποκτείνωσιν, ότι πολλοί δι αυτόν υπήγον των ιουδαίων, και επίστευον έις τον ιησούν. τη επαύριον όχλος πολύς ο ελθών εις την εορτήν, ακούσαντες ότι έρχεται ο ιησούς εις ιεροσόλυμα, έλαβον τα βαΐα των φοινίκων, και εξήλθον εις υπάντησιν αυτώ και έκραζον. ωσαννά ευλογημένος ο ερχόμενος εν ονόματι κυρίου βασιλεύς του ισραήλ. ευρών δε ο ιησούς ονάριον εκάθησεν επ αυτώ, καθώς εστί γεγραμμένον. μη φοβού θύγατερ σιών, ιδού ο βασιλεύς σου έρχεται καθήμενος επί πώλον όνου. ταύτα δε ουκ έγνωσαν οι μαθηταί αυτού το πρώτον, αλλ ότε εδοξάσθη ο ιησούς τότε εμνήσθησαν ότι ταύτα ην επ αυτώ γεγραμμένα. και ταύτα εποίησαν αυτώ. εμαρτύρει ουν ο όχλος ο ων μετ αυτού, ότε τον λάζαρον εφώνησεν εκ του μνημείου, και ήγειρεν αυτόν εκ νεκρών. διά τούτο και υπήντησεν αυτώ ο όχλος, ότι ήκουσε τούτο αυτόν πεποιηκέναι το σημείον. οι ουν φαρισαίοι είπον προς εαυτούς. θεωρείτε ότι ουκ ωφελείτε ουδέν. ίδε ο κόσμος οπίσω αυτού απήλθεν. ήσαν δε τινές έλληνες εκ των αναβαινόντων ίνα προσκυνήσωσιν εν τη εορτή. ούτοι ουν προσήλθον φιλίππω τω από βηθσαϊδά της γαλιλαίας, και ηρώτων αυτόν λέγοντες. κύριε θέλομεν τον ιησούν ιδείν. έρχεται φίλιππος και λέγει τω ανδρέα. και πάλιν ανδρέας και φίλιππος λέγουσι τω ιησού. ο δε ιησούς απεκρίνατο αυτοίς λέγων. ελήλυθεν η ώρα ίνα δοξασθή ο υιός του ανθρώπου. αμήν αμήν λέγω υμίν, εάν μη ο κόκκος του σίτου πεσών εις την γην αποθάνη αυτός μόνος μένει. εάν δε αποθάνη, πολύν καρπόν φέρει. ο φιλών την ψυχήν αυτού απολέσει αυτήν. και ο μισών την ψυχήν αυτού εν τω κόσμω τούτω, εις ζωήν αιώνιον φυλάξει αυτήν. εάν εμοί διακονή τις, εμοί ακολουθείτω. και όπου ειμί εγώ, εκεί και ο διάκονος ο εμός έσται. και εάν τις εμοί διακονή τιμήσει αυτόν ο πατήρ. νυν ή ψυχή μου τετάρακται. και τι είπω. πάτερ σώσον με εκ της ώρας ταύτης. αλλά διά τούτο ήλθον εις την ώραν ταύτην. πάτερ δόξασον σου το όνομα. ήλθεν ουν φωνή εκ του ουρανού. και εδόξασα, και πόλιν δοξάσω. ο ουν όχλος ο εστώς και ακούσας, έλεγε βροντήν γεγονέναι. άλλοι έλεγον. άγγελος αυτώ λελάληκεν. απεκρίθη ιησούς και είπεν. ου δι εμέ αύτη η φωνή γέγονεν, αλλά δι υμάς. νυν κρίσις εστί του κόσμου. νυν ο άρχων του κόσμου τούτου εκβληθήσεται έξω. καγώ εάν υψωθώ εκ της γης πάντας ελκύσω προς εμαυτόν. τούτο δε έλεγε σημαίνων ποίω θανάτω ήμελλεν αποθνήσκειν. απεκρίθη αυτώ ο όχλος. ημείς ηκούσαμεν εκ του νόμου ότι ο χριστός μένει εις τον αιώνα. και πως συ λέγεις δει υψωθήναι τον υιόν του ανθρώπου. τις εστίν ούτος ο υιός του ανθρώπου. είπεν ουν αυτοίς ο ιησούς. έτι μικρόν χρόνον το φως μεθ υμών εστί. περιπατείτε έως το φως έχετε, ίνα μη σκοτία υμάς καταλάβη. και ο περιπατών εν τη σκοτία ουκ οίδε που υπάγει. έως το φως έχετε πιστεύετε εις το φως, ίνα υιοί φωτός φένησθε. ταύτα ελάλησεν ο ιησούς, και απελθών εκρύβη απ αυτών. τοσαύτα δε αυτού σημεία πεποιηκότος έμπροσθεν αυτών ουκ επίστευον εις αυτόν. ίνα ο λόγος ησαΐου του προφήτου πληρωθή ον είπε. κύριε τις επίστευσε τη ακοή ημών, και ο βραχίων κυρίου τίνι απεκαλύφθη. διά τουτο ουκ ηδύναντο πιστεύειν, ότι πάλιν είπεν ησαΐας. τετύφλωκεν αυτών τους οφθαλμούς, και πεπώρωκεν αυτών την καρδίαν, ίνα μη ίδωσι τοις οφθαλμοίς, και νοήσωσι τη καρδία, και επιστραφώσι και ιάσωμαι αυτούς. ταύτα είπεν ησαΐας ότε είδε την δόξαν αυτού, και ελάλησε περί αυτού. όμως μέντοι και εκ των αρχόντων πολλοί επίστευσαν εις αυτόν, αλλά διά τους φαρισαίους ουχ ωμολόγουν, ίνα μη αποσυνάγωγοι γένωνται. ηγάπησαν γαρ την δόξαν των ανθρώπων μάλλον ήπερ την δόξαν του θεού. ιησούς δε έκραξε και είπεν. ο πιστεύων εις εμέ, ου πιστεύει εις εμέ, αλλ εις τον πέμψαντα με. και ο θεωρών εμέ, θεωρεί τον πέμψαντα με. εγώ φως εις τον κόσμον ελήλυθα, ίνα πας ο πιστεύων εις εμέ, εν τη σκοτία μη μείνη. καί εάν τις μου ακούση των ρημάτων και μη πιστεύση, εγώ ου κρίνω αυτόν. ου γαρ ήλθον ίνα κρίνω τον κόσμον, αλλ ίνα σώσω τον κόσμον. ο αθετών εμέ και μη λαμβάνων τα ρήματα μου, έχει τον κρίνοντα αυτόν. ο λόγος ον ελάλησα εκείνος κρινεί αυτόν εν τη εσχάτη ημέρα, ό{}τι εγώ εξ εμαυτού ουκ ελάλησα. αλλ ο πέμψας με πατήρ αυτός μοι εντολήν έδωκε τι είπω και τι λαλήσω. και οίδα ότι η εντολή αυτού ζωή αιώνιος εστίν. α ουν λαλώ εγώ, καθώς είρηκε μοι ο πατήρ ούτως λαλώ.

Προ δε της εορτής του πάσχα ειδώς ο ιησούς ότι ελήλυθεν αυτού η ώρα, ίνα μεταβή εκ του κόσμου τούτου προς τον πατέρα, αγαπήσας τους ιδίους τους εν τω κόσμω, εις τέλος ηγάπησεν αυτούς. και δείπνου γενομένου, του διαβόλου ήδη βεβληκότος εις την καρδίαν ιούδα σίμωνος ισκαριώτου ίνα αυτόν παραδώ, ειδώς ο ιησούς ότι πάντα δέδωκεν αυτώ ο πατήρ εις τας χείρας, και ότι από θεού εξήλθε και προς τον θεόν υπάγει, εγείρεται εκ του δείπνου και τίθησι τα ιμάτια, και λαβών λέντιον διέζωσεν εαυτόν. είτα βάλλει ύδωρ εις τον νιπτήρα, και ήρξατο νίπτειν τους πόδας των μαθητών, και εκμάσσειν τω λεντίω ω ην διεζωσμένος. έρχεται ουν προς σίμωνα πέτρον, και λέγει αυτώ εκείνος. κυρίε συ μου νίπτεις τους πόδας. απεκρίθη ιησούς και είπεν αυτώ. ο εγώ ποιώ, συ ουκ οίδας άρτι, γνώση δε μετά ταύτα. λέγει αυτώ πέτρος. ουμή νίψης τους πόδας μου εις τον αιώνα. απεκρίθη αυτώ ο ιησούς. εάν μη νίψω σε ουχ έχεις μέρος μετ εμού. λέγει αυτώ σίμων πέτρος. κύριε μη τους πόδας μου μόνον, αλλά και τας χείρας και την κεφαλήν. λέγει αυτώ ο ιησούς. ο λελουμένος ου χρείαν έχει η τους πόδας νίψασθαι, αλλ εστί καθαρός όλος. και υμείς καθαροί εστέ, αλλ ουχί πάντες. ήδει γαρ τον παραδιδόντα αυτόν. διά τούτο είπεν ουχί πάντες καθαροί εστέ. ότε ουν ένιψε τους πόδας αυτών, και έλαβε τα ιμάτια αυτού, αναπεσών πάλιν είπεν αυτοίς. γινώσκετε τι πεποίηκα υμίν. υμείς φωνείτε με ο διδάσκαλος και ο κύριος, και καλώς λέγετε. ειμί γαρ. ει ουν εγώ ένιψα υμών τους πόδας ο κύριος και ο διδάσκαλος, και υμείς οφείλετε αλλήλων νίπτειν τους πόδας. υπόδειγμα γαρ δέδωκα υμίν, ίνα καθώς εγώ εποίησα υμίν, και υμείς ποιήτε. αμήν αμήν λέγω υμίν, ουκ εστί δούλος μείζων του κυρίου αυτού, ουδέ απόστολος μείζων του πέμψαντος αυτόν. ει ταύτα οίδατε, μακάριοι εστέ εάν ποιήτε αυτά. ου περί πάντων υμών λέγω. εγώ οίδα ους εξελεξάμην αλλ ίνα η γραφή πληρωθή. ο τρώγων μετ εμού τον άρτον, επήρεν επ εμέ την πτέρναν αυτού. απάρτι λέγω υμίν προ του γενέσθαι, ίνα όταν γένηται πιστεύσητε ότι εγώ ειμί. αμήν αμήν λέγω υμίν ο λαμβάνων εάν τινά πέμψω, εμέ λαμβάνει. ο δε εμέ λαμβάνων, λαμβάνει τον πέμψαντα με. ταύτα ειπών ο ιησούς εταράχθη τω πνεύματι και εμαρτύρησε και είπεν. αμήν αμήν λέγω υμίν ότι εις εξ υμών παραδώσει με. έβλεπον ουν εις αλλήλους οι μαθηταί απορούμενοι περί τίνος λέγει. ην δε ανακείμενος εις των μαθητών αυτού εν τω κόλπω του ιησού ον ηγάπα ο ιησούς. νεύει ουν τούτω σίμων πέτρος πυθέσθαι τις αν είη περί ου λέγει. επιπεσών δε εκείνος επί το στήθος του ιησού λέγει αυτώ. κύριε τις εστίν. αποκρίνεται ο ιησούς. εκείνος εστίν ω εγώ βάψας το ψωμίον επιδώσω. και εμβάψας το ψωμίον, δίδωσιν ιούδα σίμωνος ισκαριώτη. και μετά το ψωμίον τότε εισήλθεν εις εκείνον ο σατανάς. λέγει ουν αυτώ ο ιησούς. ο ποιείς ποίησον τάχιον. τούτο δε ουδείς έγνω των ανακειμένων προς τι είπεν αυτώ. τινές γαρ εδόκουν επεί το γλωσσόκομον είχεν ο ιούδας, ότι λέγει αυτώ ο ιησούς, αγόρασον ων χρείαν έχομεν εις την εορτήν, η τοις πτωχοίς ίνα τι δω. λαβών ουν το ψωμίον εκείνος ευθέως εξήλθεν. ην δε νυξ ότε εξήλθε. λέγει ο ιησούς. νυν εδοξάσθη ο υιός του ανθρώπου, και ο θεός εδοξάσθη εν αυτώ. ει ο θεός εδοξάσθη εν αυτώ, και ο θεός δοξάσει αυτόν εν εαυτώ, και ευθύς δοξάσει αυτόν. τεκνία. έτι μικρόν μεθ υμών ειμί. ζητήσετε με, και καθώς είπον τοις ιουδαίοις, ότι όπου υπάγω εγώ υμείς ου δύνασθε ελθείν. και υμίν λέγω άρτι. εντολήν καινήν δίδωμι υμίν ίνα αγαπάτε αλλήλους, καθώς ηγάπησα υμάς, ίνα και υμείς αγαπάτε αλλήλους. εν τούτω γνώσονται πάντες ότι εμοί μαθηταί εστέ εάν αγάπην έχητε εν αλλήλοις. λέγει αυτώ σίμων πέτρος. κύριε που υπάγεις. απεκρίθη αυτώ ο ιησούς. όπου εγώ υπάγω ου δύνασαι με νυν ακολουθήσαι, ύστερον δε ακολουθήσεις μοι. λέγει αυτώ πέτρος. κύριε, διατί ου δύναμαι σοι ακολουθήσαι άρτι, την ψυχήν μου υπέρ σου θήσω. απεκρίθη αυτώ ο ιησούς. την ψυχήν σου υπέρ εμού θήσεις. αμήν αμήν λέγω σοι, ουμή αλέκτωρ φωνήση έως ου απαρνήση με τρις.

Μη ταρασσέσθω υμών η καρδία. πιστεύετε εις τον θεόν, και εις εμέ πιστεύετε. εν τη οικία του πατρός μου μοναί πολλαί εισίν. ει δε μη, είπον αν υμίν. πορεύομαι ετοιμάσαι τόπον υμίν. και εάν πορευθώ και ετοιμάσω υμίν τόπον, πάλιν έρχομαι και παραλήψομαι υμάς πρός εμαυτόν, ίνα όπου ειμί εγώ, και υμείς ήτε. και όπου εγώ υπάγω οίδατε, και την οδόν οίδατε. λέγει αυτώ θωμάς κύριε ουκ οίδαμεν που υπάγεις, και πως δυνάμεθα την οδόν ειδέναι. λέγει αυτώ ο ιησούς. εγώ ειμί η οδός και η αλήθεια και η ζωή. ουδείς έρχεται προς τον πατέρα ειμή δι εμού. ει εγνώκειτε με, και τον πατέρα μου εγνώκειτε αν. και απάρτι γινώσκετε αυτόν, και εωράκατε αυτόν. λέγει αυτώ φίλιππος. κύριε δείξον ημίν τον πατέρα, και αρκεί ημίν. λέγει αυτώ ο ιησούς. τοσούτον χρόνον μεθ υμών ειμί, και ουκ έγνωκας με. φίλιππε, ο εωρακώς εμέ, εώρακε τον πατέρα, και πως συ λέγεις δείξον ημίν τον πατέρα. ου πιστεύεις ότι εγώ εν τω πατρί και ο πατήρ εν εμοί εστί. τα ρήματα α εγώ λαλώ υμίν, απ εμαυτού ου λαλώ. ο δε πατήρ ο εν εμοί μένων αυτός ποιεί τα έργα. πιστεύετε μοι ότι εγώ εν τω πατρί, και ο πατήρ εν εμοί εστίν. ει δε μη διά τα έργα αυτά πιστεύετε μοι. αμήν αμήν λέγω υμίν. ο πιστεύων εις εμέ, τα έργα α εγώ ποιώ κακείνος ποιήσει, και μείζονα τούτων ποιήσει, ότι εγώ προς τον πατέρα μου πορεύομαι. και ότι αν αιτήσητε εν τω ονόματι μου, τούτο ποιήσω, ίνα δοξασθή ο πατήρ εν τω υιώ. εάν τι αιτήσητε εν τω ονόματι μου, εγώ ποιήσω. εάν αγαπάτε με τας εντολάς τας εμάς τηρήσατε. και εγώ ερωτήσω τον πατέρα, και άλλον παράκλητον δώσει υμίν, ίνα μένη μεθ υμών εις τον αιώνα το πνεύμα της αληθείας, ο ο κόσμος ου δύναται λαβείν, ότι ου θεωρεί αυτό ουδέ γινώσκει αυτό. υμείς δε γινώσκετε αυτό, ότι παρ υμίν μένει. και εν υμίν έσται. ουκ αφήσω υμάς ορφανούς, έρχομαι προς υμάς. έτι μικρόν, και ο κόσμος με ουκέτι θεωρεί. υμείς δε θεωρείτε με, ότι εγώ ζω και υμείς ζήσεσθε. εν εκείνη τη ημέρα γνώσεσθε υμείς, ότι εγώ εν τω πατρί μου και υμείς εν εμοί καγώ εν υμίν. ο έχων τας εντολάς μου και τηρών αυτάς, εκείνος εστίν ο αγαπών με. ο δε αγαπών με αγαπηθήσεται υπό του πατρός μου. και εγώ αγαπήσω αυτόν, και εμφανίσω αυτώ εμαυτόν. λέγει αυτώ ιούδας ουχ ο ισκαριώτης. κύριε, και τι γέγονεν ότι ημίν μέλλεις εμφανίζειν σεαυτόν και ουχί τω κόσμω. απεκρίθη ιησούς και είπεν αυτώ. εάν τις αγαπά με, τον λόγον μου τηρήσει, και ο πατήρ μου αγαπήσει αυτόν, και προς αυτόν ελευσόμεθα και μονήν παρ αυτώ ποιήσομεν. ο μη αγαπών με, τους λόγους μου ου τηρεί. και ο λόγος ον ακούετε, ουκ εστίν εμός, αλλά του πέμψαντος με πατρός. ταύτα λελάληκα υμίν παρ υμίν μένων. ο δε παράκλητος το πνεύμα το άγιον ο πέμψει ο πατήρ εν τω ονόματι μου, εκείνος υμάς διδάξει πάντα, και υπομνήσει υμάς πάντα α είπον υμίν. ειρήνην αφίημι υμίν, ειρήνην την εμήν δίδωμι υμίν. ου καθώς ο κόσμος δίδωσιν εγώ δίδωμι υμίν. μή ταρασσέσθω υμών η καρδία μήδε δειλιάτω. ηκούσατε ότι εγώ είπον υμίν, υπάγω και έρχομαι προς υμάς. ει ηγαπάτε με, εχάρητε άν, ότι είπον προεύομαι προς τον πατέρα, ότι ο πατήρ μου μείζων μου εστί. και νυν είρηκα υμίν πριν γενέσθαι, ίνα όταν γένηται πιστεύσητε. ουκέτι πολλά λαλήσω μεθ υμών. έρχεται γαρ ο του κόσμου άρχων και εν εμοί ουκ εχει ουδέν. αλλ ίνα γνω ο κόσμος ότι αγαπώ τον πατέρα, και καθώς ενετείλατο μοι ο πατήρ ούτως ποιώ. εγείρεσθε άγωμεν εντεύθεν.

Εγώ ειμί η άμπελος η αληθινή, και ο πατήρ μου ο γεωργός εστί. πάν κλήμα εν εμοί μη φέρον καρπόν, είρει αυτό. και παν το καρπόν φέρον καθαίρει αυτό, ίνα πλείονα καρπόν φέρη. ήδη υμείς καθαροί εστέ, διά τον λόγον ον λελάληκα υμίν. μείνατε εν εμοί, καγώ εν υμίν. καθώς το κλήμα ου δύναται καρπόν φέρειν αφ εαυτού εάν μη μείνη εν τη αμπέλω, ούτος ουδέ υμείς εάν μη εν εμοί μείνητε. εγώ ειμί η άμπελος, υμείς τα κλήματα. ο μένων εν εμοί καγώ εν αυτώ, ούτος φέρει καρπόν πολύν. ότι χωρίς εμού ου δύνασθε ποιείν ουδέν. εάν μη τις μείνη εν εμοί, εβλήθη έξω ως το κλήμα, και εξηράνθη. και συνάγουσιν αυτά, και εις το πυρ βάλλουσι, και καίεται. εάν μείνητε εν εμοί, και τα ρήματα μου εν υμίν μείνη, ο εάν θέλητε αιτήσεσθε και γενήσεται υμίν. εν τούτω εδοξάσθη ο πατήρ μου, ίνα καρπόν πολύν φέρητε, και γενήσεσθε εμοί μαθηταί. καθώς ηγάπησε με ο πατήρ, καγώ ηγάπησα υμάς. μείνατε εν τη αγάπη τη εμή. εάν τας εντολάς μου τηρήσητε, μενείτε εν τη αγάπη μου. καθώς εγώ τας εντολάς του πατρός μου τετήρηκα, και μένω αυτού εν τη αγάπη. ταύτα λελάληκα υμίν, ίνα η χαρά η εμή εν υμίν μείνη και η χαρά υμών πληρωθή. αύτη εστίν η εντολή η εμή, ίνα αγαπάτε αλλήλους, καθώς ηγάπησα υμάς. μείζονα ταύτης αγάπην ουδείς έχει, ίνα τις την ψυχήν αυτού θη υπέρ των φίλων αυτού. υμείς φίλοι μου εστέ, εάν ποιήτε όσα εγώ εντέλλομαι υμίν. ουκέτι υμάς λέγω δούλους, ότι ο δούλος ουκ οίδε τι ποιεί αυτού ο κύριος. υμάς δε είρηκα φίλους, ότι πάντα α ήκουσα παρά του πατρός μου εγνώρισα υμίν. ουχ υμείς με εξελέξασθε, αλλ εγώ εξελεξάμην υμάς, και έθηκα υμάς, ίνα υμείς υπάγητε και καρπόν φέρητε, και ο καρπός υμών μένη, ίνα ότι αν αιτήσητε τον πατέρα εν τω ονόματι μου, δω υμίν. ταύτα εντέλλομαι υμίν, ίνα αγαπάτε αλλήλους. ει ο κόσμος υμάς μισεί, γινώσκετε ότι εμέ πρώτον υμών μεμίσηκεν. ει εκ του κόσμου ήτε, ο κόσμος αν το ίδιον εφίλει. ότι δε εκ του κόσμου ουκ εστέ, αλλ εγώ εξελεξάμην υμάς εκ του κόσμου, διά τούτο μισεί υμάς ο κόσμος. μνημονεύετε του λόγου ου εγώ είπον υμίν. ουκ εστί δούλος μείζων του κυρίου αυτού. ει εμέ εδίωξαν και υμάς διώξουσιν. ει τον λόγον μου ετήρησαν, και τον υμέτερον τηρήσουσιν. αλλά ταύτα πάντα ποιήσουσιν υμίν διά το όνομα μου, ότι ουκ οίδασι τον πέμψαντα με. ει μη ήλθον και ελάλησα αυτοίς, αμαρτίαν ουκ είχον. νυν δε πρόφασιν ουκ έχουσι περί της αμαρτίας αυτών. ο εμέμισών, και τον πατέρ αμου μισεί. ει τα έργα μη εποίησα εν αυτοίς α ουδείς άλλος πεποίηκεν, αμαρτίαν ουκ είχον. νυν δε και εωράκασι και μεμισήκασι και εμέ και τον πατέρα μου. αλλ ίνα πληρωθή ο λόγος ο γεγραμμένος εν τω νόμω αυτών ότι εμίσησαν με δωρεάν. όταν δε έλθη ο παράκλητος ον εγώ πέμψω υμίν παρά του πατρός το πνεύμα της αληθείας, ο παρά του πατρός εκπορεύεται, εκείνος μαρτυρήσει περί εμού, και υμείς δε μαρτυρείτε, ότι απ αρχής μετ εμού εστέ.

Ταύτα λελάληκα υμίν, ινα μη σκανδαλισθήτε. αποσυναγώγους ποιήσουσιν υμάς. αλλ έρχεται ώρα, ίνα πας ο αποκτείνας υμάς, δόξη λατρείαν προσφέρειν τω θεώ. και ταύτα ποιήσουσιν, ότι ουκ έγνωσαν τον πατέρα ουδέ εμέ. αλλά ταύτα λελάληκα υμίν, ίνα όταν έλθη η ώρα μνημονεύητε αυτών, ότι εγώ ειπον υμίν. ταύτα δε υμίν εξ αρχής ουκ είπον ότι μεθ υμών ήμην. νυν δε υπάγω προς τον πέμψαντα με, και ουδείς εξ υμών ερωτά με που υπάγεις. αλλ ότι ταύτα λελάληκα υμίν, η λύπη πεπλήρωκεν υμών την καρδίαν. αλλ εγώ την αλήθειαν λέγω υμίν, συμφέρει υμίν ίνα εγώ απέλθω. εάν γαρ εγώ μη απέλθω, ο παράκλητος ουκ ελεύσεται προς υμάς. εάν δε πορευθώ, πέμψω αυτόν προς υμάς. και ελθών εκείνος ελέγξει τον κόσμον περί αμαρτίας, και περί δικαιοσύνης και περί κρίσεως. περί αμαρτίας μεν, ότι ου πιστεύουσιν εις εμέ. περί δικαιοσύνης δε, ότι προς τον πατέρα μου υπάγω, και ουκέτι θεωρείτε με. περί δε κρίσεως, ότι ο άρχων του κόσμου τούτου κέκριται. έτι πολλά έχω λέγειν υμίν, αλλ ου δύνασθε βαστάζειν άρτι. όταν δε έλθη εκείνος το πνεύμα της αληθείας, οδηγήσει υμάς εις πάσαν την αλήθειαν ου γαρ λαλήσει αφ εαυτού, αλλ όςα αν ακούση λαλήσει, και τα ερχόμενα αναγγελεί υμίν. εκείνος εμέ δοξάσει, ότι εκ του εμού λήψεται, και αναγγελεί υμίν. πάντα όσα έχει ο πατήρ εμά εστί. διά τούτο είπον ότι εκ του εμού λαμβάνει, και αναγγελεί υμίν. μικρόν και ου θεωρείτε με, και πάλιν μικρόν και όψεσθε με, ότι υπάγω προς τον πατέρα. είπον ουν εκ των μαθητών αυτού προς αλλήλους. τι εστί τούτο ο λέγει ημίν, μικρόν και ου θεωρείτε με, και πάλιν μικρόν και όψεσθε με, και ότι εγώ υπάγω προς τον πατέρα. έλεγον ουν. τούτο τι εστίν ο λέγει το μικρόν. ουκ οίδαμεν τι λαλεί. έγνω ουν ο ιησούς ότι ήθελον αυτόν ερωτάν, και είπεν αυτοίς περί τούτου ζητείτε μετ αλλήλων, ότι είπον μικρόν και ου θεωρείτε με, και πάλιν μικρόν και όψεσθε με. αμήν αμήν λέγω υμίν, ότι κλαύσετε και θρηνήσετε υμείς, ο δε κόσμος χαρήσεται. υμείς δε λυπηθήσεσθε, αλλ η λύπη υμών εις χαράν γενήσεται, η γυνή όταν τίκτη λύπην έχει ότι ήλθεν η ώρα αυτής. όταν δε γεννήση το παιδίον, ουκέτι μνημονεύει της θλίψεως διά την χαράν, ότι εγεννήθη άνθρωπος εις τον κόσμον. και υμείς ουν λύπην μεν νυν έχετε. πάλιν δε όψομαι υμάς, και χαρήσεται υμών η καρδία, και την χαράν υμών ουδείς αίρει αφ υμών. και εν εκείνη τη ημέρα εμέ ουκ ερωτήσετε ουδέν. αμήν αμήν λέγω υμίν, ότι όσα αν αιτήσητε τον πατέρα εν τω ονόματι μου, δώσει υμίν. έως άρτι ουκ ητήσατε ουδέν εν τω ονόματι μου. αιτείτε και λήψεσθε, ίνα η χαρά υμών η πεπληρωμένη. ταύτα εν παροιμίαις λελάληκα υμίν. αλλ έρχεται ώρα ότε ουκέτι εν παροιμίαις λαλήσω υμίν, αλλά παρρησία περί του πατρός αναγγελώ υμίν. εν εκείνη τη ημέρα εν τω ονόματι μου αιτήσεσθε. και ου λέγω υμίν ότι εγώ ερωτήσω τον πατέρα περί υμών. αυτός γαρ ο πατήρ φιλεί υμάς, ότι υμείς εμέ πεφιλήκατε, και πεπιστεύκατε ότι εγώ παρ´α του θεού εξήλθον. εξήλθον παρά του πατρός, και ελήλυθα εις τον κόσμον. πάλιν αφίημι τον κόσμον, και πορεύομαι προς τον πατέρα. λέγουσιν αυτώ οι μαθηταί αυτού. ίδε νυν παρρησία λαλείς, και παροιμίαν ουδεμίαν λέγεις. νυν οίδαμεν ότι οίδας πάντα, και ου χρείαν έχεις ίνα τις σε ερωτά. εν τούτω πιστεύομεν ότι από θεού εξήλθες. απεκρίθη αυτοίς ο ιησούς. άρτι πιστεύετε. ιδού έρχεται ώρα, και νυν ελήλυθεν, ίνα σκορπισθήτε έκαστος εις τα ίδια και εμέ μόνον αφήτε. και ουκ ειμί μόνος, ότι ο πατήρ μετ εμού εστί. ταύτα λελάληκα υμίν, ίνα εν εμοί ειρήνην έχητε. εν τω κόσμω θλίψιν έχετε, αλλά θαρσείτε, εγώ νενίκηκα τον κόσμον.

Ταύτα ελάλησεν ο ιησούς, και επήρε τους οφθαλμούς αυτού εις τον ουρανόν και είπε. πάτερ ελήλυθεν η ώρα, δόξασον σου τον υιόν, ίνα και ο υιός σου δοξάση σε. καθώς έδωκας αυτώ εξουσίαν πάσης σαρκός ίνα παν ο δέδωκας αυτώ, δώσει αυτοίς ζωήν αιώνιον. αύτη δε εστίν η αιώνιος ζωή, ίνα γινώσκωσι σε τον μόνον αληθινόν θεόν, και ον απέστειλας ιησούν χριστόν. εγώ σε εδόξασα επί της γης, το έργον ετελείωσα ο δέδωκας μοι ίνα ποιήσω. και νυν δόξασον με συ πάτερ παρά σεαυτώ τη δόξη η είχον προ του τον κόσμον είναι παρά σοι. εφανέρωσα σου το όνομα τοις ανθρώποις, ους δέδωκας μοι εκ του κόσμου. σοι ήσαν, και εμοί αυτούς δέδωκας, και τον λόγον σου τετηρήκασι· νυν έγνωκαν ότι πάντα όσα δέδωκας μοι παρά σου εστίν, ότι τα ρήματα α δέδωκας μοι δέδωκα αυτοίς, και αυτοί έλαβον, και έγνωσαν αληθώς ότι παρά σου εξήλθον, και επίστευσαν ότι συ με απέστειλας. εγώ περί αυτών ερωτώ, ου περί του κόσμου ερωτώ, αλλά περί ων δέδωκας μοι, ότι σοι εισί. και τα εμά πάντα σα εστί, και τα σα εμά. και δεδόξασμαι εν αυτοίς. και ουκέτι ειμί εν τω κόσμω, και ούτοι εν τω κόσμω εισί, και εγώ προς σε έρχομαι. πάτερ άγιε, τήρησον αυτούς εν τω ονόματι σου ω δέδωκας μοι, ίνα ώσιν εν, καθώς ημείς. ότε ήμην μετ αυτών εν τω κόσμω, εγώ ετήρουν αυτούς εν τω ονόματι σου. ους δέδωκας μοι εφύλαξα, και ουδείς εξ αυτών απώλετο, ειμή ο υιός της απωλείας, ίνα η γραφή πληρωθή. νυν δε προς σε έρχομαι, και ταύτα λαλώ εν τω κόσμω, ίνα έχωσι την χαράν την εμήν πεπληρωμένην εν αυτοίς. εγώ δέδωκα αυτοίς τον λόγον σου, και ο κόσμος εμίσησεν αυτούς, ότι ουκ εισίν εκ του κόσμου, καθώς εγώ ουκ ειμί εκ του κόσμου. ουκ ερωτώ ίνα άρης αυτούς εκ του κόσμου, αλλ ίνα τηρήσης αυτούς εκ του πονηρού. εκ του κόσμου ουκ εισί, καθώς εγώ εκ του κόσμου ουκ ειμί. αγίασον αυτούς εν τη αληθεία σου. ο λόγος ο σος αλήθεια εστί. καθώς εμέ απέστειλας εις τον κόσμον, καγώ απέστειλα αυτούς εις τον κόσμον. και υπέρ αυτών εγώ αγιάζω εμαυτόν, ίνα και αυτοί ώσιν ηγιασμένοι εν αληθεία. ου περί τούτων δε ερωτώ μόνον, αλλά και περί των πιστευόντων διά του λόγου αυτών εις εμέ. ίνα πάντες εν ώσι, καθώς συ πάτερ εν εμοί καγώ εν σοι, ίνα και αυτοί εν ημίν εν ώσιν, ίνα ο κόσμος πιστεύση ότι σύ με απέστειλας. και εγώ την δόξαν ην δέδωκας μοι δέδωκα αυτοίς, ίνα ώσιν εν, καθώς ημείς εν εσμέν. εγώ εν αυτοίς, και συ εν εμοί, ίνα ώσι τετελειωμένοι εις εν, και ίνα γινώσκη ο κόσμος ότι συ με απέστειλας, και ηγάπησας αυτούς, καθώς εμέ ηγάπησας. πάτερ ους δέδωκας μοι θέλω ίνα όπου ειμί εγώ, κακείνοι ώσι μετ εμού, ίνα θεωρώσι την δόξαν την εμήν, ην δέδωκας μοι, ότι ηγάπησας με προ καταβολής κόσμου. πάτερ δίκαιε και ο κόσμος σε ουκ έγνω, εγώ δε σε έγνων και ούτοι έγνωσαν ότι σύ με απέστειλας, και εγνώρισα αυτοίς το όνομα σου και γνωρίσω, ίνα η αγάπη ην ηγάπησας με εν αυτοίς η, καγώ εν αυτοίς.

Ταύτα ειπών ο ιησούς εξήλθε συν τοις μαθηταίς αυτού πέραν του χειμάρρου των κέδρων, όπου ην κήπος εις ον εισήλθεν αυτός και οι μαθηταί αυτού. ήδει δε και ιούδας ο παραδιδούς αυτόν τον τόπον, ότι πολλάκις συνήχθη ο ιησούς εκεί μετά των μαθητών αυτού. ο ουν ιούδας λαβών την σπείραν και εκ των αρχιερέων και φαρισαίων υπηρέτας, έρχεται εκεί μετά φανών και λαμπάδων και όπλων. ιησούς ουν ειδώς πάντα τα ερχόμενα επ αυτόν, εξελθών είπεν αυτοίς. τίνα ζητείτε. απεκρίθησαν αυτώ. ιησούν τον ναζωραίον. λέγει αυτοίς ο ιησούς. εγώ ειμί. ειστήκει δε και ιούδας ο παραδιδούς αυτόν μετ αυτών. ως ουν είπεν αυτοίς ότι εγώ ειμί, απήλθον εις τα οπίσω, και έπεσον χαμαί. πάλιν ουν αυτούς επηρώτησε τίνα ζητείτε. οι δε είπον. ιησούν τον ναζωραίον. απεκρίθη ιησούς. είπον υμίν ότι εγώ ειμί. ει ουν εμέ ζητείτε, άφετε τούτους υπάγειν. ίνα πληρωθή ο λόγος ον είπεν. ότι ους δέδωκας μοι, ουκ απώλεσα εξ αυτών ουδένα. σίμων ουν πέτρος έχων μάχαιραν είλκυσεν αυτήν, και επαισε τον του αρχιερέως δούλον, και απέκοψεν αυτού το ωτίον το δεξιόν. ην δε όνομα τω δούλω μάλχος. είπεν ουν ο ιησούς τω πέτρω. βάλε την μάχαιραν εις την θήκην. το ποτήριον ο δέδωκε μοι ο πατήρ ουμή πίω αυτό. η ουν σπείρα και ο χιλίαρχος και οι υπηρέται των ιουδαίων συνέλαβον τον ιησούν, και έδησαν αυτόν, και απήγαγον αυτόν προς άνναν πρώτον. ην γαρ πενθερός του καϊάφα, ος ην αρχιερεύς του ενιαυτού εκείνου. ην δε καϊάφας ο συμβουλεύσας τοις ιουδαίοις ότι συμφέρει ένα άνθρωπον απολέσθαι υπέρ του λαού. ηκολούθει δε τω ιησού σίμων πέτρος, και ο άλλος μαθητής. ο δε μαθητής εκείνος ην γνωστός τω αρχιερεί, και συνεισήλθε τω ιησού εις την αυλήν του αρχιερέως. ο δε πέτρος ειστήκει προς τη θύρα έξω. εξήλθεν ουν ο μαθητής ο άλλος ος ην γνωστός τω αρχιερεί, και είπε τη θυρωρώ και εισήγαγε τον πέτρον. λέγει ουν η παιδίσκη η θυρωρός τω πέτρω. μη και συ εκ των μαθητών ει του ανθρώπου τούτου, λέγει εκείνος. ουκ ειμί. ειστήκεισαν δε οι δούλοι και οι υπηρέται ανθρακιάν πεποιηκότες ότι ψύχος ην και εθερμαίνοντο. ην δε μετ αυτών ο πέτρος εστώς και θερμαινόμενος. ο ουν αρχιερεύς ηρώτησε τον ιησούν περί των μαθητών αυτού και περί της διδαχής αυτού. απεκρίθη αυτώ ο ιησούς. εγώ παρρησία ελάλησα τω κόσμω. εγώ πάντοτε εδίδαξα εν τη συναγωγή και εν τω ιερώ όπου πάντοτε οι ιουδαίοι συνέρχονται και εν κρυπτώ ελάλησα ουδέν. τι με επερωτάς. επερώτησον τους ακηκοότας τι ελάλησα αυτοίς, ίδε ούτοι οίδασιν α είπον εγώ. ταύτα δε αυτού ειπόντος, εις των υπηρετών παρεστηκώς έδωκε ράπισμα τω ιησού ειπών. ούτως αποκρίνη τω αρχιερεί. απεκρίθη αυτώ ο ιησούς. ει κακώς ελάλησα μαρτύρησον περί του κακού, ει δε καλώς τι με δέρεις. απέστειλεν αυτόν ο άννας δεδεμένον προς καϊάφαν τον αρχιερέα. ην δε σίμων πέτρος εστώς και θερμαινόμενος. είπον ουν αυτώ. μη και συ εκ των μαθητών αυτού ει. ηρνήσατο ουν εκείνος και είπεν. ουκ ειμί. λέγει εις εκ των δούλων του αρχιερέως, συγγενής ων ου απέκοψε πέτρος το ωτίον. ουκ εγώ σε είδον εν τω κήπω μετ αυτού. πάλιν ουν ηρνήσατο ο πέτρος, και ευθέως αλέκτωρ εφώνησεν. άγουσιν ουν τον ιησούν από του καϊάφα εις το πραιτώριον. ην δε πρωΐ και αυτοί ουκ εισήλθον εις το πραιτώριον, ίνα μη μιανθώσιν, αλλ ίνα φάγωσι το πάσχα. εξήλθεν ουν ο πιλάτος προς αυτούς και είπε. τίνα κατηγορίαν φέρετε κατά του ανθρώπου τούτου. απεκρίθησαν και είπον αυτώ. ειμή ην ούτος κακοποιός, ουκ αν σοι παρεδώκαμεν αυτόν. είπεν ουν αυτοίς ο πιλάτος. λάβετε αυτόν υμείς, και κατά τον νόμον υμών κρίνατε αυτόν. είπον ουν αυτώ οι ιουδαίοι. ημίν ουκ έξεστιν αποκτείναι ουδένα. ίνα ο λόγος του ιησού πληρωθή ον είπε, σημαίνων ποίω θανάτω έμελλεν αποθνήσκειν. εισήλθεν ουν εις το πραιτώριον πάλιν ο πιλάτος, και εφώνησε τον ιησούν, και είπεν αυτώ. συ ει ο βασιλεύς των ιουδαίων. απεκρίθη αυτώ ο ιησούς. αφ εαυτού συ τούτο λέγεις, η άλλοι σοι είπον περί εμού. απεκρίθη ο πιλάτος. μήτι εγώ ιουδαίος ειμί. το έθνος το σον και οι αρχιερείς παρέδωκαν σε εμοί. τι εποίησας. απεκρίθη ιησούς. η βασιλεία η εμή, ουκ εστίν εκ του κόσμου τούτου. ει εκ του κόσμου τούτου ην η βασιλεία η εμή, οι υπηρέται αν οι εμοί ηγωνίζοντο ίνα μη παραδοθώ τοις ιουδαίοις. νυν δε η βασιλεία η εμή ουκ εστίν εντεύθεν. είπεν ουν αυτώ ο πιλάτος. ουκούν βασιλεύς ει σύ. απεκρίθη ο ιησούς. συ λέγεις ότι βασιλεύς ειμί εγώ. εγώ εις τούτο γεγέννημαι, και εις τούτο ελήλυθα εις τον κόσμον, ίνα μαρτυρήσω τη αληθεία. πας ο ων εκ της αληθείας ακούει μου της φωνής. λέγει αυτώ ο πιλάτος. τι εστίν αλήθεια. και τούτο ειπών πάλιν εξήλθεν προς τους ιουδαίους, και λέγει αυτοίς. εγώ ουδεμίαν αιτίαν ευρίσκω εν αυτώ. εστί δε συνήθεια υμίν, ίνα ένα υμίν απολύσω εν τω πάσχα. βούλεσθε ουν υμίν απολύσω τον βασιλέα των ιουδαίων. εκραύγασαν ουν πάντες λέγοντες. μη τούτον, αλλά τον βαραββάν. ην δε ο βαραββάς ληστής.

Τότε ουν έλαβεν ο πιλάτος τον ιησούν και εμαστίγωσε. και οι στρατιώται πλέξαντες στέφανον εξ ακανθών, επέθηκαν αυτού τη κεφαλή, και ιμάτιον πορφυρούν περιέβαλον αυτόν, και έλεγον. χαίρε ο βασιλεύς των ιουδαίων. και εδίδουν αυτώ ραπίσματα. εξήλθεν ουν πάλιν έξω ο πιλάτος και λέγει αυτοίς ίδε άγω υμίν αυτόν έξε. ίνα γνώτε ότι εν αυτώ ουδεμίαν αιτίαν ευρίσκω. εξήλθεν ουν ο ιησούς έξω φορών τον ακάνθινον στέφανον και το πορφυρούν ιμάτιον, και λέγει αυτοίς. ίδε ο άνθρωπος. ότε ουν είδον αυτόν οι αρχιερείς και οι υπηρέται, εκραύγασαν λέγοντες. σταύρωσον σταύρωσον αυτόν. λέγει αυτοίς ο πιλάτος. λάβετε αυτόν υμείς και σταυρώσατε. εγώ γαρ ουχ ευρίσκω εν αυτώ αιτίαν. απεκρίθησαν αυτώ οι ιουδαίοι. ημείς νόμον έχομεν, και κατά τον νόμον ημών οφείλει αποθανείν, ότι εαυτόν υιόν θεού εποίησεν. ότε ουν ήκουσεν ο πιλάτος τούτον τον λόγον, μάλλον εφοβήτη. και εισήλθεν εις το πραιτώριον πάλιν, και λέγει τω ιησού. πόθεν ει συ. ο δε ιησούς απόκρισιν ουκ έδωκεν αυτώ. λέγει ουν αυτώ ο πιλάτος. εμοί ου λαλείς. ουκ οίδας ότι εξουσίαν έχω σταυρώσαι σε, και εξουσίαν έχω απολύσαι σε. απεκρίθη ιησούς. ουκ είχες εξουσίαν ουδεμίαν κατ εμού, ειμή ην σοι δεδομένον άνωθεν. διά τούτο ο παραδιδούς με σοι, μείζονα αμαρτίαν έχει. εκ τούτου εζήτει ο πιλάτος απολύσαι αυτόν. οι δε ιουδαίοι έκραζον λέγοντες. εάν τούτον απολύσης, ουκ ει φίλος του καίσαρος. πας ο βασιλέα εαυτόν ποιών, αντιλέγει τω καίσαρι. ο ουν πιλάτος ακούσας τούτον τον λόγον ήγαγεν έξω τον ιησούν. και εκάθισεν επί του βήματος εις τόπον λεγόμενον λιθόστρωτον, εβραϊστί δε γαβαθά. ην δε παρασκευή του πάσχα, ώρα δε ωσεί έκτη. και λέγει τοις ιουδαίοις. ίδε ο βασιλεύς υμών. οι δε εκραύγασαν. άρον άρον σταύρωσον αυτόν λέγει αυτοίς ο πιλάτος. τον βασιλέα υμών σταυρώσω. απεκρίθησαν οι αρχιερείς. ουκ έχομεν βασιλέα ειμή καίσαρα. τότε ουν παρέδωκεν αυτόν αυτοίς, ίνα σταυρωθή. παρέλαβον δε τον ιησούν, και ήγαγον. και βαστάζων τον σταυρόν αυτού, εξήλθεν εις τον λεγόμενον κρανίου τόπον, ος λέγεται εβραϊστί γολγοθά, όπου αυτόν εσταύρωσαν, και μετ αυτού άλλους δύο εντεύθεν και εντεύθεν, μέσον δε τον ιησούν. έγραψε δε και τίτλον ο πιλάτος, και έθηκεν επί του σταυρού. ην δε γεγραμμένον. ιησούς ο ναζωραίος ο βασιλεύς των ιουδαίων. τούτον ουν τον τίτλον πολλοί ανέγνωσαν των ιουδαίων, ότι εγγύς ην ο τόπος της πόλεως όπου εσταυρώθη ο ιησούς. και ην γεγραμμένον εβραϊστί, ελληνιστί, ρωμαϊστί. έλεγον ουν τω πιλάτω οι αρχιερείς των ιουδαίων. μη γράφε ο βασιλεύς των ιουδαίων, αλλ ότι εκείνος είπε βασιλεύς ειμί των ιουδαίων. απεκρίθη ο πιλάτος. ο γέγραφα γέγραφα. οι ουν στρατιώται ότε εσταύρωσαν τον ιησούν, έλαβον τα ιμάτια αυτού, και εποίησαν τέσσαρα μέρη εκάστω στρατιώτη μέρος, και τον χιτώνα. ην δε ο χιτών άρραφος, εκ των άνωθεν υφαντός δι όλου. είπον ουν προς αλλήλους. μη σχίσωμεν αυτόν αλλά λάχωμεν περί αυτού τίνος έσται. ίνα η γραφή πληρωθή η λέγουσα. διεμερίσαντο τα ιμάτια μου εαυτοίς, και επί τον ιματισμόν μου έβαλον κλήρον. οι μεν ουν στρατιώται ταύτα εποίησαν. ειστήκεισαν δε παρά τω σταυρώ του ιησού η μήτηρ αυτού και η αδελφή της μητρός αυτού μαρία η τού κλωπά, και μαρία η μαγδαληνή. ιησούς ουν ιδών την μητέρα και τον μαθητήν παρεστώτα ον ηγάπα, λέγει τη μητρί αυτού. γύναι ίδε ο υιός σου. είτα λέγει τω μαθητή. ιδού η μήτηρ σου. και απ εκείνης της ώρας έλαβεν αυτήν ο μαθητής εκείνος εις τα ίδια. μετά τούτο ειδώς ο ιησούς ότι πάντα ήδη τετέλεσται, ίνα τελειωθή η γραφή, λέγει. διψώ. σκεύος ουν έκειτο όξους μεστόν. οι δε πλήσαντες σπόγγον όξους και υσσώπω περιθέντες, προσήνεγκαν αυτού τω στόματι. ότε ουν έλαβεν το όξος ο ιησούς είπε. τετέλεσται. και κλίνας την κεφαλήν παρέδωκε το πνεύμα. οι ουν ιουδαίοι ίνα μη μείνη επί του σταυρού τα σώματα εν τω σαββάτω επεί παρασκευή ην, ην γαρ μεγάλη η ημέρα εκείνη του σαββάτου, ηρώτησαν τον πιλάτον, ίνα κατεαγώσιν αυτών τα σκέλη και αρθώσιν ήλθον ουν οι στρατιώται, και του μεν πρώτου κατέαξαν τα σκέλη, και του άλλου του συσταυρωθέντος αυτώ. επί δε τον ιησούν ελθόντες ως είδον αυτόν ήδη τεθνηκότα, ου κατέαξαν αυτού τα σκέλη, αλλ εις των στρατιωτών λόγχη αυτού την πλευράν ένυξε, και ευθέως εξήλθεν αίμα και ύδωρ. και ο εωρακώς μεμαρτύρηκε, και αληθινή εστίν η μαρτυρία αυτού κακείνος οίδεν ότι αληθή λέγει, ίνα υμείς πιστεύσητε. εγένετο γαρ ταύτα, ίνα η γραφή πληρωθή. οστούν ου συντριβήσεται απ αυτού. και πάλιν ετέρα γραφή λέγει. όψονται εις ον εξεκέντησαν. μετά ταύτα ηρώτησε τον πιλάτον ιωσήφ ο από αριμαθαίας ων μαθητής του ιησού, κεκρυμμένος δε διά τον φόβον των ιουδαίων, ίνα άρη το σώμα του ιησού, και επέτρεψεν ο πιλάτος. ήλθεν ουν και ήρε το σώμα του ιησού. ήλθε δε και νικόδημος ο ελθών προς τον ιησούν νυκτός το πρώτον, φέρων μίγμα σμύρνης και αλόης ως λίτρας εκατόν. έλαβον ουν το σώμα του ιησού, και έδησαν αυτό εν οθονίοις μετά των αρωμάτων, καθώς έθος εστί τοις ιουδαίοις ενταφιάζειν. ην δε εν τω τόπω όπου εσταυρώθη κήπος, και εν τω κήπω μνημείον καινόν εν ω ουδέπω ουδείς ετέθη. εκεί ουν διά την παρασκευήν των ιουδαίων, ότι εγγύς ην το μνημείον έθηκαν τον ιησούν.

Τη δε μιά των σαββάτων μαρία η μαγδαληνή έρχεται πρωΐ σκοτίας έτι ούσης εις το μνημείον, και βλέπει τον λίθον ηρμένον εκ του μνημείου. τρέχει ουν και έρχεται προς σίμωνα πέτρον, και προς τον άλλον μαθητήν ον εφίλει ο ιησούς, και λέγει αυτοίς, ήραν τον κύριον εκ του μνημείου, και ουκ οίδαμεν πού έθηκαν αυτόν. εξήλθεν ουν ο πέτρος και ο άλλος μαθητής, και ήρχοντο εις το μνημείον. έτρεχον δε οι δύο ομού, και ο άλλος μαθητής προέδραμε τάχιον του πέτρου, και ήλθε πρώτος εις το μνημείον. και παρακύψας βλέπει κείμενα τα οθόνια, ου μέντοι εισήλθεν. έρχεται ουν σίμων πέτρος ακολουθών αυτώ, και εισήλθεν εις το μνημείον, και θεωρεί τα οθόνια κείμενα, και το σουδάριον ο ην επί της κεφαλής αυτού ου μετά των οθονίων κείμενον, αλλά χωρίς εντετυλιγμένον εις ένα τόπον. τότε ουν εισήλθε και ο άλλος μαθητής ο ελθών πρώτος εις το μνημείον, και είδε και επίστευσεν. ουδέπω γαρ ήδεισαν την γραφήν ότι δει αυτόν εκ νεκρών αναστήναι. απήλθον ουν πάλιν προς εαυτούς οι μαθηταί. μαρία δε ειστήκει προς το μνημείον κλαίουσα έξω. ως ουν έκλαιε, παρέκυψεν εις το μνημείον, και θεωρεί δύο αγγέλους εν λευκοίς καθεζομένους, ένα προς τη κεφαλή, και ένα προς τοις ποσίν, όπου έκειτο το σώμα του ιησού. και λέγουσιν αυτή εκείνοι. γύναι τι κλαίεις. λέγει αυτοίς. ότι ήραν τον κύριον μου, και ουκ οίδα που έθηκαν αυτόν. και ταύτα ειπούσα εστράφη εις τα οπίσω, και θεωρεί τον ιησούν εστώτα, και ουκ ήδει ότι ιησούς εστί. λέγει αυτή ο ιησούς. γύναι τι κλαίεις. τίνα ζητείς. εκείνη δοκούσα ότι ο κηπουρός εστί, λέγει αυτώ. κύριε ει συ εβάστασας αυτόν είπε μοι που έθηκας αυτόν καγώ αυτόν αρώ. λέγει αυτή ο ιησούς. μαρία. στραφείσα εκείνη λέγει αυτώ. ραβουνί, ο λέγεται διδάσκαλε. λέγει αυτή ο ιησούς. μη μου άπτου, ούπω γαρ αναβέβηκα προς τον πατέρα μου. πορεύου δε προς τους αδελφούς μου και ειπέ αυτοίς. αναβαίνω προς τον πατέρα μου και πατέρα υμών, και θεόν μου και θεόν υμών. έρχεται μαρία η μαγδαληνή απαγγέλλουσα τοις μαθηταίς ότι εώρακε τον κύριον, και ταύτα είπεν αυτή. ούσης ουν οψίας τη ημέρα εκείνη τη μιά των σαββάτων, και των θυρών κεκλεισμένων όπου ήσαν οι μαθηταί συνηγμένοι διά τον φόβον των ιουδαίων, ήλθεν ο ιησούς και έστη εις το μέσον, και λέγει αυτοίς. ειρήνη υμίν. και τούτο ειπών έδειξεν αυτοίς τας χείρας και την πλευράν αυτού. εχάρησαν ουν οι μαθηταί ιδόντες τον κύριον. είπεν ουν αυτοίς ο ιησούς πάλιν. ειρήνη υμίν. καθώς απέσταλκε με ο πατήρ, καγώ πέμπω υμάς. και τούτο ειπών ενεφύσησε και λέγει αυτοίς. λάβετε πνεύμα άγιον. αν τινών αφήτε τας αμαρτίας, αφίενται αυτοίς. αν τινών κρατήτε κεκράτηνται. θωμάς δε εις εκ των δώδεκα ο λεγόμενος δίδυμος ουκ ην μετ αυτών ότε ήλθεν ο ιησούς. έλεγον ουν αυτώ οι άλλοι μαθηταί. εωράκαμεν τον κύριον. ο δε είπεν αυτοίς. εάν μη ίδω εν ταις χερσίν αυτού τον τύπον των ήλων, και βάλω τον δάκτυλον μου εις τον τύπον των ήλθν, και βάλω την χείρα μου εις την πλευράν αυτού ουμή πιστεύσω. και μεθ ημέρας οκτώ πάλιν ήσαν έσω οι μαθηταί αυτού και θωμάς μετ αυτών. έρχεται ο ιησούς των θυρών κεκλεισμένων, και έστη εις το μέσον και είπεν. ειρήνη υμίν. είτα λέγει τω θωμά. φέρε τον δάκτυλον σου ώδε, και ίδε τας χείρας μου, και φέρε την χείρα σου και βάλε εις την πλευράν μου, και μη γίνου άπιστος, αλλά πιστός. και απεκρίθη θωμάς και είπεν αυτώ. ο κύριος μου και ο θεός μου. λέγει αυτώ ο ιησούς. ότι εώρακας με πεπίστευκας. μακάριοι οι μη ιδόντες και πιστύσαντες. πολλά μεν ουν και άλλα σημεία εποίησεν ο ιησούς ενώπιον των μαθητών αυτού, α ουκ εστί γεγραμμένα εν τω βιβλίω τούτω. ταύτα δε γέγραπται ίνα πιστεύσητε, ότι ιησούς εστίν ο χριστός ο υιός του θεού, και ίνα πιστεύοντες ζωήν έχητε εν τω ονόματι αυτού.

Μετά ταύτα εφανέρωσεν εαυτόν πάλιν ο ιησούς τοις μαθηταίς επί της θαλάσσης της τιβεριάδος. εφανέρωσε δε ούτως. ήσαν ομού σίμων πέτρος, και θωμάς ο λεγόμενος δίδυμος, και ναθαναήλ ο από κανά της γαλιλαίας, και οι του ζεβεδαίου, και άλλοι εκ των μαθητών αυτού δύο. λέγει αυτοίς σίμων πέτρος. υπάγω αλιεύειν. λέγουσιν αυτώ. ερχόμεθα και ημείς συν σοι. εξήλθωον και ενέβησαν εις το πλοίον ευθύς. και εν εκείνη τη νυκτί επίασαν ουδέν. πρωΐας δε ήδη γενομένης, έστη ο ιησούς εις τον αιγιαλόν. ου μέντοι ήδεισαν οι μαθηταί ότι ιησούς εστί. λέγει ουν αυτοίς ο ιησούς. παιδία μήτι προσφάγιον έχετε. απεκρίθησαν αυτώ. ου. ο δε είπεν αυτοίς. βάλετε εις τα δεξιά μέρη του πλοίου το δίκτυον και ευρήσετε. έβαλον ουν, και ουκέτι αυτό ελκύσαι ίσχυσαν από του πλήθους των ιχθύων. λέγει ουν ο μαθητής εκείνος ον ηγάπα ο ιησούς τω πέτρω. ο κύριος εστί. σίμων ουν πέτρος ακούσας ότι ο κύριος εστί τον επενδύτην διεζώσατο, ην γαρ γυμνός, και έβαλεν εαυτόν εις την θάλασσαν. οι δε άλλοι μαθηταί τω πλοιαρίω ήλθον. ου γαρ ήσαν μακράν από της γης, αλλ ως από πηχών διακοσίων σύροντες το δίκτυον των ιχθύων. ως ουν απέβησαν εις την γην βλέπουσιν ανθρακιάν κειμένην και οψάριον επικείμενον, και άρτον. λέγει αυτοίς ο ιησούς. ενέγκατε από των οψαρίων ων επιάσατε νυν. ανέβη σίμων πέτρος, και είλκυσε το δίκτυον επί της γης μεστόν ιχθύων μεγάλων εκατόν πεντήκοντα τριών. και τοσούτων όντων ουκ εσχίσθη το δίκτυον. λέγει αυτοίς ο ιησούς. δεύτε αριστήσατε. ουδείς δε ετόλμα των μαθητών εξετάσαι αυτόν συ τις ει, ειδότες ότι ο κύριος εστίν. έρχεται ουν ο ιησούς και λαμβάνει τον άρτον και δίδωσιν αυτοίς, και το οψάριον ομοίως. τούτο ήδη τρίτον εφανερώθη ο ιησούς τοις μαθηταίς αυτού εγερθείς εκ νεκρών. ότε ουν ηρίστησαν, λέγει τω σίμωνι πέτρω ο ιησούς. σίμων ιωνά αγαπάς με πλείον τούτων. λέγει αυτώ. ναι κύριε, συ οίδας ότι φιλώ σε. λέγει αυτώ. βόσκε τα αρνία μου. λέγει αυτώ πάλιν δεύτερον σίμων ιωνά αγαπάς με, λέγει αυτώ. ναι κύριε συ οίδας ότι φιλώ σε. λέγει αυτώ ποίμαινε τα πρόβατα μου. λέγει αυτώ το τρίτον. σίμων ιωνά φιλείς με. ελυπήθη ο πέτρος ότι είπεν αυτώ το τρίτον φιλείς με, και είπεν αυτώ. κύριε συ πάντα οίδας, σύ γινώσκεις ότι φιλώ σε. λέγει αυτώ ο ιησούς. βόσκε τα πρόβατα μου. αμήν αμήν λέγω σοι, ότε ης νεώτερος εζώννυες σεαυτόν, και περιεπάτεις όπου ήθελες. όταν δε γηράσης, εκτενείς τας χείρας σου, και άλλος σε ζώσει, και οίσει όπου ου θέλεις. τούτο δε είπε σημαίνων ποίω θανάτω δοξάσει τον θεόν. και τούτο ειπών λέγει αυτώ. ακολούθει μοι. επιστραφείς δε ο πέτρος βλέπει τον μαθητήν ον ηγάπα ο ιησούς ακολουθούντα, ος και ανέπεσεν εν τω δείπνω επί το στήθος αυτού, και είπε. κύριε τις εστίν ο παραδιδούς σε. τούτον ιδών πέτρος. λέγει τω ιησού κύριε ούτος δε τι. λέγει αυτώ ο ιησούς εάν αυτόν θέλω μένειν έως έρχομαι, τι προς σε. συ ακολούθει μοι. εξήλθεν ουν ο λόγος ούτος εις τους αδελφούς ότι ο μαθητής εκείνος ουκ αποθνήσκει. και ουκ είπεν αυτώ ο ιησούς ότι ουκ αποθνήσκει, αλλ εάν αυτόν θέλω μένειν έως έρχομαι, τι προς σε. ούτος εστίν ο μαθητής ο μαρτυρών περί τούτων, και γράψας ταύτα, και οίδαμεν ότι αληθής εστίν η μαρτυρία αυτού. εστί δε και άλλα πολλά όσα εποίησεν ο ιησούς, άτινα εάν γράφηται καθ εν, ουδέ αυτόν οίμαι τον κόσμον χωρήσαι τα γραφόμενα βιβλία. αμήν.

Τέλος του κατά ιωάννην αγίου ευαγγελίου.