ὁῦτοι ὁι λόγοι ὃυς ἐλάλησε μωυσῆς παντὶ ἰσραὴλ πέραν τοῦ ἰορδάνου ἐν τῆ ἐρήμω πρὸς δυσμὰς πλησίον τῆς ἐρυθρᾶς θαλάσσης ἀναμέσον φαρὰν τοφὸλ κὰι λοβὸν κὰι ἀυλὸν κὰι καταχρύσεα, ἕνδεκα ἡμερῶν ἐκ χωρὴβ ὁδὸς ἐπ᾿ ὄρος σηὶρ ἕως κάδης βαρνή. κὰι ἐγενήθη ἐν τῶ τεσσαρακοστῶ ἔτει ἐν τῶ ἑνδεκάτω μηνὶ μιᾶ τοῦ μηνός, ἐλάλησε μωυσῆς πρὸς πάντας ὑιοὺς ἰσραὴλ κατὰ πάντα ὅσα ἐνετείλατο ἀυτῶ κύριος πρὸς ἀυτοὺς μετὰ τὸ πατάξαι τὸν σηών βασηλέα ἀμορραίων τὸν κατοικήσαντα ἐν ἐσεβών, κὰι ὢγ βασιλέα τῆς βασὰν τὸν κατοικήσαντα ἐν ἀσταρὼθ κὰι ἐν ἐδραΐν ἐν τῶ πέραν τοῦ ἰορδάνου ἐν γῆ μωάβ, ἤρξατο διασαφῆσαι μωυσῆς τὸν νόμον τοῦτον, λέγων, κύριος ὁ θεὸς ἡμῶν ἐλάλησεν ἡμῖν ἐν χωρήβ, λέγων, ἱκανούσθω ὑμῖν κατοικεῖν ἐν τῶ ὄρει τούτω. ἐπιστράφητε κὰι ἀπάρατε ὑμεῖς κὰι ἐισπορεύεσθε ἔις ὄρος ἀμορραίων, κὰι πρὸς πάντας τοὺς περιοίκους ἀραβά, ἐις ὄρος κὰι πεδίον κὰι πρὸς λίβα κὰι παραλίαν γῆν χαναναίων κὰι ἀντιλίβανον ἕως τοῦ ποταμοῦ τοῦ μεγάλου ποταμοῦ ἐυφράτου. ἴδετε παραδέδωκα ἐνώπιον ὑμῶν τὴν γῆν, ἐισπορευθέντες κληρονομήσατε τὴν γῆν, ἣν ὤμοσα τοῖς πατράσιν ὑμῶν τῶ ἁβραὰμ κὰι τῶ ἰσαὰκ κὰι τῶ ἰακὼβ δοῦναι ἀυτοῖς κὰι τῶ σπέρματι ἀυτῶν μετ᾿ ἀυτούς. κὰι ἐῖπον πρὸς ὑμᾶς ἐν τῶ καιρῶ ἐκείνω, λέγων, ὀυ δυνήσομαι μόνος φέρειν ὑμᾶς, κύριος ὁ θεὸς ὑμῶν ἐπλήθυνεν ὑμᾶς. κὰι ἰδοὺ ἐστὲ τήμερον ὡσεὶ τὰ ἄστρα τοῦ ὀυρανοῦ τῶ πλήθει. κύριος ὁ θεὸς τῶν πατέρων ὑμῶν προσθείη ὑμῖν ὡς ἐστὲ χιλιοπλασίως, κὰι ἐυλογήσαι ὑμᾶς καθότι ἐλάλησεν ὑμῖν. πῶς δυνήσομαι μόνος φέρειν τὸν κόπον ὑμῶν κὰι τὴν ὑπόστασιν ὑμῶν κὰι τὰς ἀντιλογίας ὑμῶν. δότε ἑαυτοῖς ἄνδρας σοφοὺς κὰι ἐπιστήμονας κὰι συνετοὺς ἐις τὰς φυλὰς ὑμῶν, κὰι καταστήσω ἀυτοὺς ἐφ᾿ ὑμᾶς ἡγουμένους ὑμῶν. κὰι ἀπεκρίθητέ μοι, κὰι ἔιπατε, καλὸν τὸ ῥῆμα ὃ ἐλάλησας ποιῆσαι. κὰι ἔλαβον ἐξ ὑμῶν ἄνδρας σοφοὺς κὰι ἐπιστήμονας κὰι συνετοὺς ἐις τὰς φυλὰς ὑμῶν, κὰι κατέστησα ἀυτοὺς ἡγεῖσθαι ἐφ᾿ ὑμῶν χιλιάρχους κὰι ἑκατοντάρχους κὰι πεντηκοντάρχους κὰι δεκάρχους κὰι γραμματοεισαγωγεῖς τοῖς κριταῖς ὑμῶν. κὰι ἐνετειλάμην τοῖς κριταῖς ὑμῶν ἐν τῶ καιρῶ ἐκείνω, λέγων, διακούετε ἀναμέσον τῶν ἀδελφῶν ὑμῶν, κὰι κρίνετε δικαίως ἀναμέσον ἀνδρὸς κὰι ἀναμέσον ἀδελφοῦ ἀυτοῦ κ{α}ι ἀναμέσον προσηλύτου ἀυτοῦ. ὀυκ ἐπιγνώσεσθε πρόσωπον ἐν κρίσει, κατὰ τὸν μικρὸν κὰι τὸν μέγαν κρινεῖς, ὀυμὴ ὑποστείλης πρόσωπον ἀνθρώπου, ὅτι ἡ κρίσις τοῦ θεοῦ ἐστί. κὰι τὸ ῥῆμα ὃ ἐὰν σκληρὸν ἦ, ἀνοίσετε ἀυτὸ ἐπ᾿ ἐμὲ ἀφ᾿ ὑμῶν, κὰι ἀκούσομαι ἀυτό. κὰι ἐνετειλάμην ὑμῖν ἐν τῶ καιρῶ ἐκείνω πάντας τοὺς λόγους ὃυς ποιήσετε. κὰι ἀπάραντες ἐκ χωρὴβ ἐπορεύθημεν πᾶσαν τὴν ἔρημον τὴν μεγάλην κὰι τὴν φοβερὰν ἐκείνην, ἣν ἴδετε ὁδὸν τοῦ ὄρους τοῦ ἀμορραίου, καθ᾿ ὅτι ἐνετείλατο κύριος ὁ θεὸς ἡμῶν ἡμῖν, κὰι ἤλθομεν ἕως κάδης βαρνή. κὰι ἐῖπα πρὸς ὑμᾶς, ἤλθατε ἕως τοῦ ὄρους τοῦ ἀμορραίου, ὃ ὁ κύριος ὁ θεὸς ὑμῶν δίδωσιν ὑμῖν. ἴδετε παραδέδωκεν ὑμῖν κύριος ὁ θεὸς ὑμῶν πρὸ προσώπου ὑμῶν τὴν γῆν, ἀναβάντες κληρονομεῖτε ὃν τρόπον ἐῖπε κύριος ὁ θεὸς στῶν πατέρων ἡμῶν ὑμῖν. μὴ φοβῆσθε μηδὲ δειλιάσητε. κὰι προσήλθατέ μοι πάντες ὑμεῖς, κὰι ἔιπατε, ἀποστείλωμεν ἄνδρας προτέρους ἡμῶν, κὰι ἐφοδευσάτωσαν ἡμῖν τὴν γῆν, κὰι ἀναγγειλάτωσαν ἡμῖν ἀπόκρισιν τὴν ὁδὸν {δι᾿ ἧς} ἀναβησόμεθα ἐν ἀυτῆ, κὰι τὰς πόλεις ἐις ἃς ἐισπορευσόμεθα ἐις ἀυτάς. κὰι ἤρεσεν ἐναντίον ἐμοῦ τὸ ῥῆμα, κὰι ἔλαβον ἐξ ὑμῶν δώδεκα ἄνδρας, ἄνδρα ἕνα κατὰ φυλήν, κὰι ἀποστραφέντες ἀνέβησαν ἐις τὸ ὄρος, κὰι ἦλθον ἕως φάραγγος βότρυος, κὰι κατεσκόπευσαν ἀυτήν, κὰι ἔλαβον ἐν ταῖς χερσὶν ἀυτῶν ἀπὸ τοῦ καρποῦ τῆς γῆς, κὰι κατήνεγκαν πρὸς ἡμᾶς, κὰι ἔλεγον ἀγαθὴ ἡ γῆ, ἣν κύριος ὁ θεὸς ἡμῶν δίδωσιν ἡμῖν. κὰι ὀυκ ἠθελήσατε ἀναβῆναι, κὰι ἠπειθήσατε τῶ ῥήματι κυρίου τοῦ θεοῦ ὑμῶν, κὰι διεγογγύσατε ἐν ταῖς σκηναῖς ὑμῶν, κὰι ἔιπατε διὰ τὸ μισεῖν κύριον ἡμᾶς, ἐξήγαγεν ἡμᾶς ἐκ γῆς ἀιγύπτου παραδοῦναι ἡμᾶς ἐις χεῖρας ἀμορραίων, κὰι ἐξολοθρεῦσαι ἡμᾶς, ποῦ ἡμεῖς ἀναβαίνομεν; ὁι δὲ ἀδελφοὶ ἡμῶν ἀπέστησαν ἡμῶν τὴν καρδίαν, λέγοντες, ἔθνος μέγα κὰι πολὺ κὰι δυνατώτερον ἡμῶν, κὰι πόλεις μεγάλαι κὰι τετειχισμέναι ἕως τοῦ ὀυρανοῦ, ἀλλὰ κὰι ὑιοὺς γιγάντων ἑωράκαμεν ἐκεῖ. κὰι ἐῖπα πρὸς ὑμᾶς, μὴ πτήξητε, μὴ δὲ φοβηθῆτε ἀπ᾿ ἀυτῶν, κύριος ὁ θεός ἡμῶν ὁ προπορευόμενος πρὸ προσώπου ὑμῶν, ἀυτὸς συνεκπολεμήσει ἀυτοὺς μεθ᾿ ὑμῶν κατὰ πάντα ὅσα ἐποίησεν ἡμῖν ἐν γῆ ἀιγύπτου κὰι ἐν τῆ ἐρήμω ταύτη, ἣν ἴδετε ὡς ἐτροποφόρησέ σε κύριος ὁ θεός σου ὡς ἔι τις τροποφορήσαι ἄνθρωπος τὸν ὑιὸν ἑαυτοῦ, κατὰ πᾶσαν τὴν ὁδὸν ἣν ἐπορεύθητε ἕως ἤλθετε ἐις τὸν τόπον τοῦτον. κὰι ἐν τῶ λόγω τούτω ὀυκ ἐνεπιστεύσατε κυρίω τῶ θεῶ ὑμῶν, ὃς προπορεύεται πρότερος ἡμῶν ἐν τῇ ὁδῶ ἐκλέγεσθαι ὑμῖν τόπον, ὁδηγῶν ὑμᾶς ἐν πυρὶ νυκτὸς δεικνύων ὑμῖν τὴν ὁδὸν καθ᾿ ἣν πορεύεσθε ἐπ᾿ ἀυτῆς, κὰι ἐν νεφέλη ἡμέρας. κὰι ἤκουσε κύριος τὴν φωνὴν τῶν λόγων ὑμῶν, κὰι παροξυνθεὶς ὤμοσε, λέγων, ἐι ὄψεταί τις τῶν ἀνδρῶν τούτων τῶν πονηρῶν τὴν γῆν τὴν ἀγαθὴν ταύτην, ἣν ὤμοσα τοῖς πατράσιν ἀυτῶν. πλὴν χαλὲβ ὑιὸς ἰεφονή, ὁῦτος ὄψεται ἀυτήν, κὰι τούτω δώσω τὴν γῆν ἐφ᾿ ἣν ἐπέβη, κὰι τοῖς ὑιοῖς ἀυτοῦ, διὰ τὸ προσκεῖσθαι ἀυτὸν τὰ πρὸς κύριον. κὰι ἐμοὶ ἐθυμώθη κύριος δι᾿ ἡμᾶς, λέγων, ὀυδὲ σὺ ὀυμὴ ἐισέλθης ἐκεῖ. ἰησοῦς ὑιὸς ναυὴ ὁ παρεστηκώς σοι ὁῦτος ἐισελεύσεται ἐκεῖ. ἀυτὸν κατίσχυσον, ὅτι ἀυτὸς κατακληρονομήσει ἀυτὴν τῶ ἰσραήλ. κὰι τὰ παιδία ὑμῶν ἃ ἔιπατε ἐν τῇ ἁρπαγῆ ἔσεσθαι, κὰι πᾶν παιδίον νέον, ὅστις ὀυκ ἐῖδε σήμερον ἀγαθὸν ἢ κακόν, ὁῦτοι ἐισελέυσονται ἐκεῖ, κὰι τούτοις δώσω ἀυτήν, κὰι ἀυτοί κληρονομήσουσιν ἀυτήν. κὰι ὑμεῖς ἐπιστραφέντες ἐστρατοπεδεύσατε ἐις τὴν ἔρημον ὁδὸν τὴν ἐπὶ τῆς ἐρυθρᾶς θαλάσσης, κὰι ἀπεκρίθητε, κὰι ἔιπατέ μοι, ἡμάρτομεν ἐναντίον κυρίου τοῦ θεοῦ ἡμῶν, ἡμεῖς ἀναβάντες πολεμήσομεν κατὰ πάντα ὅσα ἐνετείλατο κύριος ὁ θεὸς ἡμῶν ἡμῖν. κὰι ἀναλαβόντες ἕκαστος τὰ σκεύη τὰ πολεμικὰ ἀυτοῦ, κὰι συναθροισθέντες ἀνεβαίνετε ἐις τὸ ὄρος. κὰι ἐῖπε κύριος πρός με, ἐῖπον ἀυτοῖς ὀυκ ἀναβήσεσθε ὀυδὲ μὴ πολεμήσετε, ὀυ γάρ ἐιμι μεθ᾿ ὑμῶν, κὰι ὀυ μὴ συντριβήσεσθε ἐνώπιον τῶν ἐχθρῶν ὑμῶν. κὰι ἐλάλησα ὑμῖν, κὰι ὀυκ ἐισηκούσατέ μου, κὰι παρέβητε τὸ ῥῆμα κυρίου κὰι ὑπερηφανήσατε, κὰι παραβιασάμενοι ἀνέβητε ἐις τὸ ὄρος, κὰι ἐξῆλθεν ὁ ἀμορραῖος ὁ κατοικῶν ἐν τῶ ὄρει ἐκείνω ἐις συνάντησιν ὑμῶν, κὰι κατεδίωξεν ὑμᾶς, ὡσεὶ ποιήσαισαν ἁι μέλιασσαι, κὰι ἐτίτρωσκον ὑμᾶς ἀπὸ σηὶρ ἕως ἐρμά. κὰι καθίσαντες ἐκλαίετε ἐναντίον κυρίου τοῦ θεοῦ ὑμῶν, κὰι ὀυκ ἐισήκουσε κύριος τῆς φωνῆς ὑμῶν, ὀυδὲ προσέσχεν ὑμῖν. κὰι ἐνεκάθισθε ἐν κάδης ἡμέρας πολλὰς ὅσας ποτὲ ἡμέρας ἐνεκάθισθε.

κὰι ἐπιστραφέντες ἀπήραμεν ἐις τὴν ἔρημον ὁδὸν θάλασσαν ἐρυθρὰν ὃν τρόπον ἐλάλησε πρός με κύριος ὁ θεός, κὰι ἐκυκλώσαμεν τὸ ὄρος τὸ σηὶρ ἡμέρας πολλάς. κὰι ἐῖπε κύριος πρός με, ἱκανούσθω ὑμῖν κυκλοῦν τὸ ὄρος τοῦτο. ἐπιστράφητε ὀῦν ἐπὶ βορράν, κὰι τῶ λαῶ ἔντειλαι, λέγων, ὑμεῖς διαπορεύεσθε διὰ τῶν ὁρίων τῶν ἀδελφῶν ὑμῶν ὑιῶν ἡσᾶυ, ὃι κατοικοῦσιν ἐν σηίρ. κὰι φοβηθήσονται ὑμᾶς κὰι ἐυλαβηθήσονται ὑμᾶς σφόδρα. μὴ συνάψητε πρὸς ἀυτοὺς πόλεμον. ὀυ γὰρ μὴ δῶ ὑμῖν ἀπὸ τῆς γῆς ἀυτῶν ὀυδὲ βῆμα ποδός, ὅτι ἐν κλήρω δέδωκα τῶ ἠσαῦ τὸ ὄρος τὸ σηίρ.λ βρώματα ἀργυρίου ἀγοράσατε παρ᾿ ἀυτῶν κὰι φάγεσθε, κὰι ὕδωρ μέτρω ἀργυρίου λήψεσθε παρ᾿ ἀυτῶν, κὰι πίεσθε. ὁ γὰρ κύριος ὁ θεός σου ἠυλόγησέ σε ἐν παντὶ ἔργω τῶν χειρῶν σου. διάγνωθι πῶς διῆλθες τὴν ἔρημον. τὴν μεγάλην κὰι φοβερὰν ἐκείνην. ἰδοὺ τεσσαράκοντα ἔτη κύριος ὁ θεός σου μετὰ σοῦ, ὀυκ ἐπεδεήθης ῥήματος. κὰι παρήλθομεν τοὺς ἀδελφοὺς ἡμῶν ὑιοὺς ἠσαύ, τοὺς κατοικοῦντας ἐν σηὶρ παρὰ τὴν ὁδὸν τὴν ἀραβὰ ἀπὸ ἐλῶν κὰι ἀπὸ γασίων γαβέρ. κὰι ἐπιστραφέντες παρήλθομεν ὁδὸν ἔρημον μοάβ. κὰι ἐῖπε κύριος πρός με, μὴἐχθραίνετε τοιςς μωαβίταις, κὰι μὴ συνάψητε πρὸς ἀυτοὺς πόλεμον. ὀυ γὰρ μὴ δῶ ὑμῖν ἀπὸ τῆς γῆς ἀυτῶν ἐν κλήρω, τοῖς γὰρ ὑιοῖς λὼτ δέδωκα τὴν ἀρωὴρ κληρονομεῖν. ὁι ὀμμὶν πρότεροι ἐνεκάθηντο ἐπ᾿ ἀυτῆς ἔθνος μέγα κὰι πολὺ κὰι ἰσχυρόν, ὥσπερ ὁι ἐνακίμ. ῥαφαΐμ λογισθήσονται κὰι ὁῦτοι ὥσπερ ὁι ἐνακίμ. κὰι ὁι μωαβίται ὀνομάζουσιν ἀυτοὺς σομμίν. κὰι ἐν σηὶρ ἐνεκάθητο ὁ χορραῖος το πρότερον, κὰι ὁι ὑιοὶ ἠσαὺ ἀπώλεσαν ἀυτούς, κὰι ἐξέτριψ῾αν ἀυτοὺς ἀπὸ προσώπου ἀυτῶν, κὰι κατωκίσθησαν ἀντ᾿ ἀυτῶν, ὃν τρόπον ἐποίησεν ἰσραὴλ τὴν γῆν τῆς κληρονομίας ἀυτοῦ, ἣν ἔδωκεν κύριος ἀυτοῖς. νῦν ὀῦν ἀνάστητε κὰι ἀπάρατε ὑμεῖς, κὰι παραπορεύεσθε τὴν φάραγγα ζαρέδ. κὰι παρήλθομεν τὴν φάραγγα ζαρέδ.κὰι ἁι ἡμέραι ἃς παρεπορεύθημεν ἀπὸ κάδης βαρνὴ ἕως ὁῦ παρήλθομεν τὴν φάραγγα ζαρὲδ τριακονταοκτὼ ἔτη, ἕως ὁῦ διέπεσε πᾶσα ἡ γενεὰ ἀνδρῶν πολεμιστῶν ἀποθνήσκοντες ἀπὸ τῆς παρεμβολῆς, καθ᾿ ὅτι ὤμοσεν ἀυτοῖς κύριος. κὰι ἡ χεὶρ τοῦ θεοῦ ἦν ἐπ᾿ ἀυτοῖς, ἐξανάλωσεν ἀυτοὺς ἐκ μέσου τῆς παρεμβολῆς ἕως ὁῦ διέπεσον. κὰι ἐγενήθη ἐπειδὴ ἔπεσον πάντες ὁι ἀποθνήσκοντες ἄνδρες πολεμισταὶ ἐκ μέσου τοῦ λαοῦ, κὰι ἐλάλησε κύριος πρός με, λέγων, σὺ παραπορεύση σήμερον τὰ ὅρια μωὰβ τὴν ἀρωὴρ κὰι προσάξετε ἐγγ{ὸ}ς ὑιῶν ἀμμάν. μὴ ἐχθραίνετε ἀυτοῖς, μηδὲ συνάψητε ἀυτοῖς ἐις πόλεμον, ὀυ γὰρ μὴ δῶ ἀπὸ τῆς γῆς ὑιῶν ἀμαὰν σοὶ ἐν κλήρω, ὅτι τοῖς ὑιοῖς λὼτ ἔδωκα ἀυτὴν ἐν κλήρω. γῆ ῥαφαΐν λογισθήσεται. κὰι γὰρ ἐπ᾿ ἀυτῆς κατώκουν ὁι ῥαφαΐν το πρότερον. κὰι ὁι ἀμμανίται ὀνομάζουσιν ἀυτοὺς ζομμίν, ἔθνος μέγα κὰι πολὺ κὰι δυνατώτερον ὑμῶν, ὥσπερ ὁι ἐνακίμ, κὰι ἀπώλεσεν ἀυτοὺς κύριος ἀπὸ προσώπου ἀυτῶν, κὰι κατεκληρονόμησαν ἀυτούς, κὰι κατωκίσθησαν ἀντ᾿ ἀυτῶν ἕως τῆς ἡμέρας ταύτης. ὥσπερ ἐποίησαν τοῖς ὑιοῖς ἠσαῦ τοῖς κατοικοῦσιν ἐν σηίρ, ὃν τρόπον ἐξέτριψε τὸν χορραῖον ἀπὸ προσώπου ἀυτῶν, κὰι κατεκληρονόμησαν ἀυτούς, κὰι κατωκίσθησαν ἀντ᾿ ἀυτῶν ἕως τῇς ἡμέρας ταύτης. κὰι ὁι ἐβαῖοι ὁι κατοικοῦντες ἐν ἀσηρὼθ ἕως γάζης, κὰι ὁι καππάδοκες ὁι ἐξελθόντες ἐκ καππαδοκίας ἐξέτριψαν ἀυτούς, κὰι κατωκίσθησαν ἀντ᾿ ἀυτῶν. νῦν ὀῦν ἀνάστητε κὰι ἀπάρατε κὰι παρέλθετε ὑμεῖς τὴν φάραγγα ἀρνών. ἰδοὺ παραδέδωκα ἐις τὰς χεῖράς σου τὸν σηὼν βασιλέα ἐσεβὼν τὸν ἀμορραῖον κὰι τὴν γῆν ἀυτοῦ. ἐνάρχου κλειρονομεῖν. συνάπτε πρὸς ἀυτὸν πόλεμον ἐν τῆ ἡμέρα ταύτη. ἐνάρχου δοῦναι τὸν φόβον σου κὰι τὸν τρόμον σου ἐπὶ προσώπου πάντων τῶν ἐθνῶν τῶν ὑπο κάτω τοῦ ὀυρανοῦ, ὅιτινες ἀκούσαντες τὸ ὄνομά σου ταραχθήσονται, κὰι ὠδῖνας ἕξουσιν ἀπὸ προσώπου σου. κὰι ἀπέστειλα πρέσβεις ἀπὸ τῆς ἐρήμου κεδαμὼθ πρὸς σηών βασιλέα ἐσεβὼν λόγοις ἐιρηνικοῖς λέγων, παρελεύσομεν διὰ τῆς γῆς σου, ἐν τῆ ὁδῶ πορεύσομαι, ὀυκ ἐκκλινῶ δεξιὰ ὀυδὲ ἀριστερά. βρώματα ἀργυρίου ἀποδώση μοι κὰι φάγομαι, κὰι ὕδωρ ἀργυρίου ἀποδὼση μοι κὰτ πίομαι, πλὴν ὅτι παρελεύσομαι τοῖς ποσί, καθὼς ἐποίησάν μοι ὁι ὑιοὶ ἠσαῦ ὁι κατοικοῦντες ἐν σηίρ, κὰι ὁι μωαβίθαι ὁι κατοικοῦντες ἐν ἂρ ἕως ἂν παρέλθω τὸν ἰορδάνην ἐις τὴν γῆν, ἣν κύριος ὁ θεὸς ἡμῶν δίδωσιν ἡμῖν. κὰι ὀυκ ἠθέλησε σηὼν βασιλεὺς ἐσεβὼν παρελθεῖν ἡμᾶς δι᾿ ἀυτοῦ. ὅτι ἐσκλήρυνε κύριος ὁ θεὸς ἡμῶν τὸ πνεῦμα ἀυτοῦ, κὰι κατίσχυσεν τὴν καρδίαν ἀυτοῦ, ἵνα παραδοθῆ ἐις τὰς χεῖράς σου, ὡς ἐν τῆ ἡμέρα ταύτη. κὰι ἐῖπε κύριος πρός με, ἰδοὺ ἦργμαι παραδοῦναι πρὸ προσώπου σου τὸν σηὼν βασιλέα ἐσεβὼν τὸν ἀμορραῖον κὰι τὴν γῆν ἀυτοῦ, ἔναρξαι κληρονομῆσαι τὴν γῆν ἀυτοῦ. κὰι ἐξῆλθε σηὼν βασιλεὺς ἐσεβὼν ἐις συνάντησιν ἡμῖν κὰι ἀυτὸς κὰι πᾶς ὁ λαὸς ἀυτοῦ ἐις πόλεμον ἐις ἰασά. κὰι παρέδωκεν ἀυτὸν κύριος ὁ θεὸς ἡμῶν ἐις τὰς χεῖρας ἡμῶν πρὸ προσώπου ἡμῶν. κὰι ἐπατάξαμεν ἀυτὸν κὰι τοὺς ὑιοὺς ἀυτοῦ κὰι πάντα τὸν λαὸν ἀυτοῦ, κὰι ἐκρατήσαμεν πασῶν τῶν πόλεων ἀυτοῦ ἐν τῶ καιρῶ ἐκείνω. κὰι ἐξωλοθρεύσαμεν πᾶσαν πόλιν, ἑξῆς κὰι τὰς γυναῖκας ἀυτῶν κὰι τὰ τέκνα ἀυτῶν ὀυ κατελίπομεν ζωγρίαν, πλὴν τὰ κτήνη ἐπρονομεύσαμεν ἑαυτοῖς. κὰι τὰ σκύλα τῶν πόλεων ἐλάβομεν ἐξ ἀρωήρ, ἥ ἐστι παρὰ τὸ χεῖλος τοῦ χειμάρρου ἀρνών, κὰι τὴν πόλιν τὴν ὀῦσαν ἐν τῆ φάραγγι, κὰι ἕως ὄρους τοῦ γαλαάδ. ὀυκ ἐγενήθη πόλις, ἥτις διέφυγεν ἡμᾶς. τὰς πάσας παρέδωκε κύριος ὁ θεὸς ἡμῶν ἐις τὰς χεῖρας ἡμῶν. πλὴν ἐις τὴν γῆν ὑιῶν ἀμμὼν ὀυ παρήλθομεν, πάντα τὰ συγκυροῦντα χειμάρρω ἰαβὸκ κὰι τὰς πόλεις τὰς ἐπὶ τῆ ὀρινῆ, καθότι ἐνετείλατο ἡμῖν κύριος ὁ θεὸς ἡμῶν.

κὰι ἐπιστραφέντες ἀνέβημεν ὁδὸν τὴν ἐις βασάν, κὰι ἐξῆλθεν ὢγ βασιλεὺς τῆς βασάν ἐις συνάντησιν ἡμῖν, ἀυτὸς κὰι πᾶς ὁ λαὸς ἀυτοῦ ἐις πόλεμον ἐις ἐδραΐμ. κὰι ἐῖπε κύριος πρός με, μὴ φοβηθῆς ἀυτόν, ὅτι ἐις τὰς χεῖράς σου παραδέδωκα ἀυτόν, κὰι πάντα τὸν λαὸν ἀυτοῦ, κὰι πᾶσαν τὴν γῆν ἀυτοῦ. κὰι ποιήσεις ἀυτῶ ὥσπερ ἐποίησας τῶ σηὼν βασιλεῖ τῶν ἀμορραίων, ὃς κατώκει ἐν ἐσεβών. κὰι παρέδωκεν ἀυτὸν κύριος ὁ θεὸς ἡμῶν ἐις τὰς χεῖρας ἡμῶν, κὰι τὸν ὢγ βασιλέα τῆς βασὰν κὰιπάντα τὸν λαὸν ἀυτοῦ.κὰιἐπατάξαμεν ἀυτὸν ἕως τοῦ μὴ καταλιπεῖν ἀυτοῦ σπέρμα. κὰι ἐκρατήσαμεν πασῶν τῶν πόλεων ἀυτοῦ ἐν τῶ καιρῶ ἐκείνω, ὀυκ ἦν πόλις ἣν ὀυκ ἐλάβομεν παρ᾿ ἀυτῶν. ἑξήκοντα πόλεις, πάντα τὰ περίχωρα ἀργὼβ βασιλέως ὢγ ἐν τῆ βασάν. πᾶσαι ἁῦται πόλεις ὀχυραί, τείχη ὑψηλά, πύλαι κὰι μοχλοί, πλὴν τῶν πόλεων τῶν φερεζαίων τῶν πολλῶν σφόδρα. ἐξολοθρεύσαμεν ἀυτούς, ὥσπερ ἐποιήσαμεν τὸν σηὼν βασιλέα ἐσεβών. κὰι ἐξολοθρεύσαμεν πᾶσαν πόλιν, ἑξῆς κὰι τὰς γυναῖκας κὰι τὰ τέκνα, κὰι πάντα τὰ κτήνη κὰι τὰ σκύλα τῶν πόλεων ἐπρονομεύσαμεν ἑαυτοῖς. κὰι ἐλάβομεν ἐν τῶ καιρῶ ἐκείνω τὴν γῆν ἐκ χειρῶν δύο βασιλέων τῶν ἀμορραίων, ὃι ἦσαν πέραν τοῦ ἰορδάνου ἀπὸ τοῦ χειμάρρου ἀρνὼν ἕως ὅρους ἑρμών. ὁι φοίνικες ἐπονομάζουσι τὸ ἑρμὼν σαριών. κὰι ὁ ἀμορραῖος ἐπωνόμασεν ἀυτὸ σανίρ. πᾶσαι πόλεις μισὼρ κὰι πᾶσα γαλαὰδ κὰι πᾶσα βασὰν ἕως ἐλκὰ κὰι ἐδραΐν πόλεις βασιλείας τοῦ ὢγ ἐν τῆ βασάν, ὅτι πλὴν ὢγ βασιλεὺς βασὰνκατελείφθη ἀπὸ τῶν ῥαφαΐν. ἰδοὺ ἡκλίνη ἀυτοῦ κλίνη σιδηρά, ἰδοὺ ἅυτη ἐν τῆ ἄκρα τῶν ὑιῶν ἀμμών. ἐννέα πηχῶν τὸ μῆκος ἀυτῆς, κὰι τεσσάρων πηχέων τὸ ἑῦρος ἀυτῆς ἐν πήχει ἀνδρός. κὰι τὴν γῆν ἐκείνην ἐκληρονομήσαμεν ἐν τῶ καιρῶ ἐκείνω ἀπὸ ἀρωήρ, ἣ ἐστι παρὰ τὸ χεῖλος χειμάρρου ἀρνών, κὰι τὸ ἥμισυ τοῦ ὄρους γαλαάδ. κὰι τὰς πόλεις ἀυτοῦ ἔδωκα τῶ ῥουβὴμ κὰι τῶ γάθ, κὰι τὸ κατάλοιπον τοῦ γαλαὰδ κὰι πᾶσαν τὴν βασὰν βασιλείαν ὢγ ἔδωκα τῶ ἡμίσει τῆς φυλῆς μανασσῆ, κὰι πᾶσαν τὴν περίχωρον ἀργώβ, κὰι πᾶσαν τὴν βασὰν ἐκείνην, γῆ ῥαφαῒν λογισθήσεται. κὰι ἰαὴρ ὑιὸς μανασσῆ ἔλαβε πᾶσαν τὴν περίχωρον ἀργὼβ ἕως τῶν ὁρίων γεσσουρί κὰι μαχαθί. κὰιἐπωνόμασεν ἀυτὰς ἐπὶ τῶ ὀνόματι ἀυτοῦ τὴν βασὰν ἀβωθιαὴρ ἕως τῆς ἡμέρας ταύτης. κὰι τῶ μαχὶρ ἔδωκα τὴν γαλαάδ. κὰι τῶ ῥουβὴμ κὰι τῶ γὰδ ἔδωκα ἀπὸ τῆς γαλαὰδ ἕως τοῦ χειμάρρου ἀρνὼν μέσον τοῦ χειμάρρου ὅριον κὰι ἕως τοῦ ἰαβώκ, κὰι ὁ χειμάρρους ὅριον τοῖς ὑιοῖς ἀμμών. κὰι ἡ ἀραβά κὰι ὁ ἰορδάνης ὅριον ἀπὸ χενερὲθ κὰι ἕως θαλάσσης ἀραβὰν θαλάσσης ἀλυκῆς ἀπὸ σηδὼθ τὴν φάραγγα ἀνατολῶν. κὰι ἐνετειλάμην ὑμῖν ἐν τῶ καιρῶ ἐκείνω, λέγων, κύριος ὁ θεὸς ἡμῶν δέδωκεν ὑμῖν τὴν γῆν ταύτην ἐν κλήρω. ἐνοπλισάμενοι προπορεύεσθε πρὸ προσώπου τῶν ἀδελφῶν ὑμῶν ὑιῶν ἰσραὴλ πᾶς δυνατός. πλὴν ἁι γυναῖκες ὑμῶν κὰι τὰ τέκνα ὑμῶν κὰι τὰ κτήνη ὑμῶν, ὀῖδα ὅτι πολλὰ κτήνη ὑμῖν, κατοικείτωσαν ἐν ταῖς πόλεσιν ὑμῶν, ἁῖς ἔδωκα ὑμῖν ἕως ἂν καταπαύση κύριος ὁ θεὸς ὑμῶν τοὺς ἀδελφοὺς ὑμῶν, ὥσπερ κὰι ὑμᾶς, κὰι κατακληρονομήσωσι κὰι ἀυτοὶ τὴν γῆν, ἣν κύριος ὁ θεὸς ἡμῶν δίδωσιν ἀυτοῖς ἐν τῶ πέραν τοῦ ἰορδάνου. κὰι ἐπαναστραφήσεσθε ἕκαστος ἐις τὴν κληρονομίαν ἀυτοῦ, ἣν δέδωκα ὑμῖν. κὰι τῶ ἰησοῦ ἐνετειλάμην ἐν τῶ καιρῶ ἐκείνω, λέγων, ὁι ὀφθαλμοὶ ὑμῶν ἑωράκασι πάντα ὅσα ἐποίησε κύριος ὁ θεὸς ἡμῶν τοῖς δύο βασιλεῦσι τούτοις, ὅυτως ποιήσει κύριος πάσαις ταῖς βασιλείαις, ἐφ᾿ ἃς σὺ διαβαίνεις ἐκεῖ. ὀυ φοβηθήσεσθε ἀπ᾿ ἀυτῶν, ὅτι κύριος ὁ θεὸς ἡμῶν ἀυτὸς πολεμήσει περὶ ὑμῶν. κὰι ἐδεήθην κυρίου ἐν τῶ καιρῶ ἐκείνω, λέγων, κύριε κύριε σὺ ἤρξω δεῖξαι τῶ σῶ θεράποντι τὴν ἰσχύν σου κὰι τὴν δύναμίν σου κὰι τὴν χεῖρά σου τὴν κραταιὰν κὰι τὸν βραχίονά σου τὸν ὑψηλόν. τίς γὰρ θεὸς ἐν τῶ ὀυρανῶ ἢ ἐπὶ τῆς γῆς, ὅστις ποιήσει καθὰ ἐποίησας σὺ κατὰ τὰ ἔργα σου κὰι κατὰ τὴν ἰσχύν σου. διαβὰς ὀῦν ὄψομαι τὴν γῆν τὴν ἀγαθὴν ταύτην τὴν ὀῦσαν πέραν τοῦ ἰορδάνου, τὸ ὄρος τὸ ἀγαθὸν τοῦτο κὰι ἀντιλίβανον. κὰι ὑπερεῖδέ με κύριος ἕνεκεν ὑμῶν κὰι ὀυκ ἐισήκουσέ μου. κὰι ἐῖπε κύριος πρός με, ἱκανούσθω σοι, μὴ προσθῆς ἔτι λαλῆσαι πρός με τὸν λόγον τοῦτον, ἀνάβηθι ἐπὶ τὴν κορυφὴν τοῦ λελαξευμένου, κὰι ἀνάβλεψον τοῖς ὀφθαλμοῖς σου κατὰ θάλασσαν κὰι βορρὰν κὰι λίβα κὰι ἀνατολάς. κὰι ἴδε τοῖς ὀφθαλμοῖς σου ὅτι ὀυ διαβήση τὸν ἰορδάνην τοῦτον. κὰι ἔντειλαι τῶ ἰησοῦ κὰι κατίσχυσον ἀυτὸν κὰι παρακάλεσον ἀυτόν, ὅτι ὁῦτος διαβήσεται πρὸ προσώπου τοῦ λαοῦ τούτου, κὰι ἀυτὸς ἐγκληρονομήσει ἀυτοῖς τὴν γῆν ἣν ἑώρακας. κὰι ἐνεκαθήμεθα ἐν νάπη σύνεγγυς ὄικου φογόρ.

κὰι νῦν ἰσραὴλ ἄκουε τῶν δικαιωμάτων κὰι τῶν κριμάτων, ὅσα ἐγὼ διδάσκω ὑμᾶς σήμερον ποιεῖν, ἵνα ζῆτε κὰι πολυπλασιασθῆτε, κὰι ἐισελθόντες κληρονομήσητε τὴν γῆν, ἣν κύριος ὁ θεὸς τῶν πατέρων ὑμῶν δίδωσιν ὑμῖν. ὀυ προσθήσετε πρὸς τὸ ῥῆμα ὃ ἐγὼ ἐντέλλομαι ὑμῖν, κὰι ὀυκ ἀφελεῖτε ἀπ᾿ ἀυτοῦ. φυλάσσεσθε τὰς ἐντολάς κυρίου τοῦ θεοῦ ὑμῶν, ὅσας ἐγὼ ἐντέλλομαι ὑμῖν σήμερον. ὁι ὀφθαλμοὶ ὑμῶν ἑωράκασι πάντα ὅσα ἐποίησε κύριος ὁ θεὸς ἡμῶν τῶ βεελφεγώρ. ὅτι πᾶς ἄνθρωπος ὅστις ἐπορεύθη ὀπίσω βεελφεγώρ, ἐξέτριψεν ἀυτὸν κύριος ὁ θεὸς ἡμῶν ἐξ ὑμῶν. ὑμεῖς δὲ ὁι προσκείμενοι κυρίω τῶ θεῶ ἡμῶν, ζῆτε πάντες ἐν τῆ σήμερον. ἴδετε δέδειχα ὑμῖν δικαιώματα κὰι κρίσεις καθὰ ἐνετείλατό μοι κύριος ὁ θεός μου, τοῦ ποιῆσαι ὅυτως ὑμᾶς ἐν τῆ γῆ ἣν ὑμεῖς ἐισπορεύεσθε ἐκεῖ κληρονομῆσαι ἀυτήν. κὰι φυλάξεσθε κὰι ποιήσετε, ὅτι ἅυτη ἡ σοφία ὑμῶν κὰι ἡ σύνεσις ὑμῶν ἐναντίον πάντων τῶν ἐθνῶν, ὅσοι ἂν ἀκούσωσι πάντα τὰ δικαιώματα ταῦτα. κὰι ἐροῦσι, ἰδοὺ λαὸς σοφὸς κὰι ἐπιστήμων τὸ ἔθνος τὸ μέγα τοῦτο. ὅτι ποῖον ἔθνος μέγα, ὧ ἔστιν ἀυτῶ θεὸς ἐγγίζων ἀυτοῖς, ὡς κύριος ὁ θεὸς ἡμῶν ἐν πᾶσιν ὁῖς ἀυτὸν ἐπικαλεσώμεθα. κὰι ποῖον ἔθνος μέγα ὧ ἔστιν ἀυτῶ δικαιώματα κὰι κρίματα δίκαια κατὰ πάντα τὸν νόμον τοῦτον, ὃν ἐγὼ δίδωμι ἐνώπιον ὑμῶν σήμερον. πρόσεχε σεαυτῶ κὰι φύλαξον τὴν ψυχήν σου σφόδρα, μή ποτε ἐπιλάθη πάντας τοὺς λόγους, ὃυς ἑωράκασιν ὁι ὀφθαλμοί σου, κὰι μὴ ἀποστήτωσαν ἀπὸντῆς καρδίας σου πάσας τὰς ἡμέρας τῆς ζωῆς σου. κὰι συμβιβάσεις τοὺς ὑιούς σου κὰι τοὺς ὑιοὺς τῶν ὑιῶν σου ἡμέραν ἣν ἔστητε ἐνώπιον κυρίου τοῦ θεοῦ σου ἐν χωρὴβ τῆ ἡμέρα τῆς ἐκκλησίας, ὅτε ἐῖπε κύριος πρός με, ἐκκλησίασον πρός με τὸν λαὸν τοῦτον, κὰι ἀκουσάτωσαν τὰ ῥήματά μου, ὅπως μάθωσι φοβεῖσθαί με πάσας τὰς ἡμέρας ἃς ἀυτοὶ ζῶσιν ἐπὶ τῆς γῆς, κὰι τοὺς ὑιοὺς ἀυτῶν διδάξωσι. κὰιπροσήλθετε κὰι ἔστητε ὑπὸ τὸ ὄρος. κὰι τὸ ὄρος ἐκαίετο πυρὶ ἕως τοῦ ὀυρανοῦ, σκότος κὰι γνόφος κὰι θύελλα. κὰι ἐλάλησε κύριος πρὸς ὑμᾶς ἐν τῶ ὄρει ἐκ μέσου τοῦ πυρὸς φωνὴν ῥημάτων. ὑμεῖς ἠκούσατε κὰι ὁμοίω{}μα ὀυκ ἴδετε, ἀλλ᾿ ἢ φωνήν. κὰι ἀνήγγειλεν ὑμῖν τὴν διαθήκην ἀυτοῦ, ἣν ἐνετείλατο ὑμῖν ποιεῖν τὰ δέκα ῥήματα. κὰι ἔγραψεν ἀυτὰ ἐπὶ δύο πλάκας λιθίνας. κὰι ἐμοὶ ἐνετείλατο κύριος ἐν τῶ καιρῶ ἐκείνω, διδάξαι ὑμᾶς δικαιώματα κὰι κρίσεις ποιεῖν ἀυτὰ ὑμᾶς ἐπὶ τῆς γῆς, ἐις ἣν ὑμεῖς ἐισπορεύεσθε ἐκεῖ κληρονομῆσαι ἀυτήν. κὰι φυλάξασθε σφόδρα τὰς ψυχὰς ὑμῶν, ὅτι ὀυκ ἴδετε πᾶν ὁμοίωμα ἐν τῆ ἡμέρα ἧ ἐλάλησε κύριος πρὸς ὑμᾶς ἐν χωρὴβ ἐν τῶ ὄρει ἐκ μέσου τοῦ πυρός, μή ποτε ἀνομήσητε κὰι ποιήσητε ὑμῖν ἀυτοῖς γλυπτὸν ὁμοίωμα, πᾶσαν ἐικόνα ὁμοίωμα ἀρσενικοῦ ἢ θηλυκοῦ, ὁμοίωμα παντὸς κτήνους τῶν ὄν των ἐπὶ τῆς γῆς, ὁμοίωμα παντὸς ὀρνέου πτερωτοῦ ὃ πετᾶται ὑπὸ τοῦ ὀυρα{ρ}οῦ, ὁμοίωμα παντὸς ἑρπετοῦ, ὃ ἕρπει ἐπὶ τῆς γῆς, ὁμοίωμα παντὸς ἰχθύος, ὅσα ἐστὶν ἐν τοῖς ὕδασιν ὑποκάτω τῆς γῆς. κὰι μή ποτε ἀναβλέψας ἐις τὸν ὀυρανόν, κὰι ἰδὼν τὸν ἥλιον κὰι τὴν σελήνην κὰι τοὺς ἀστέρας, κὰι πάντα τὸν κόσμον τοῦ ὀυρανοῦ, πλανηθεὶς προσκυνήσης ἀυτοῖς, κὰι λατρεύσης ἀυτοῖς, ἃ ἀπένει με κύριος ὁ θεός σου ἀυτὰ πᾶσι τοιςς ἔθνεσι τοῖς ὑποκάτω τοῦ ὀυρανοῦ. ὑμᾶς δὲ ἔλαβε κύριος ὁ θεός, κὰι ἐξήγαγεν ὑμᾶς ἐκ τῆς καμίνου τῆς σιδηρᾶς ἐξ ἀιγύπτου, ἐῖναι ἀυτῶ λαὸν ἔγκληρον, ὡς ἐν τῆ ἡμέρα ταύτη. κὰι κύριος ἐθυμώθη μοι περὶ τῶν λεγομένων ὑφ᾿ ὑμῶν. κὰι ὤμοσεν ἵνα μὴ διαβῶ τὸν ἰορδάνην τοῦτον, κὰι ὀυμὴ ἐισέλθω ἐις τὴν γῆν τὴν ἀγαθήν, ἣν κύριος ὁ θεὸς δίδωσιν ὑμῖν ἐν κλήρω. ἐγὼ γὰρ ἀποθνήσκω ἐν τῆ γῆ ταύτη, κὰι ὀυ διαβαίνω τὸν ἰορδάνην. ὑμεῖς δὲ διαβαίνετε τὸν ἰορδάνην, κὰι κληρονομήσετε τὴν γῆν τὴν ἀγαθὴν ταύτην. κὰι προσέχετε ὑμεῖς μή ποτε ἐπιλάθησθε τὴν διαθήκην κυρίου τοῦ θεοῦ ὑμῶν, ἣν διέθετο πρὸς ὑμᾶς, κὰι ποιήσητε ὑμῖν ἀυτοῖς γλυπτὸν ὁμοίωμα πάντων ὧν συνέταξέ σοι κύριος ὁ θεός σου. ὅτι κύριος ὁ θεός σου πῦρ καταναλίσκων ἐστὶν ἀυτός, θεὸς ζηλωτής. ἐὰν δὲ γεννήσης ὑιοὺς κὰι ὑιοὺς τῶν ὑιῶν σου, κὰι χρονίσητε ἐπὶ τῆς γῆς κὰι ἀνομίσητε κὰι ποιήσητε γλυπτὸν ὁμοίωμα παντός, κὰι ποιήσητε τὸ πονηρὸν ἐναντίον κυρίου τοῦ θεοῦ ἡμῶν, παροργίσαι ἀυτόν, διαμαρτύρομαι ὑμῖν σήμερον τόν τε ὀυρανὸν κὰι τὴν γῆν, ὅτι ἀπολεία ἀπολεῖσθε ταχὺ ἀπὸ τῆς γῆς, ἐις ἣν ὑμεῖς διαβαίνετε τὸν ἰορδάνην ἐκεῖ κληρονομῆσαι ἀυτήν. ὀυχὶ πολυχρονιεῖτε ἡμέρας ἐπ᾿ ἀυτῆς ἀλλ᾿ ἢ ἐκτριβῆ ἐκτριβήσεσθε, κὰι διασπερεῖ κύριος ὑμᾶς ἐν πᾶσι τοῖς ἔθνεσιν, κὰι καταλειφθήσεσθε ὀλίγοι ἀριθμῶ ἐν τοιςς ἔθνεσιν ἐις ὃυς συνάξει κύριος ὑμᾶς ἐκεῖ. κὰι λατρεύσετε ἐκεῖ θεοῖς ἑτέροις ἔργοις χειρῶν ἀνθρώπων ξύλοις κὰι λίθοις, ὃι ὀυκ ὄψονται ὀυδὲ ἀκούσωσιν ὀυδὲ μὴ φάγωσιν ὀυδὲ μὴ ὀσφρανθῶσιν. κὰι ἐκζητήσετε ἐκεῖ κύριον τὸν θεὸν ὑμῶν, κὰι ἑυρίσετε ἀυτὸν ὅταν ἐκζητήσητε ἀυτὸν ἐξ ὅλης τῆς καρδίας σου, κὰι ἐξ ὅλης τῆς ψυχῆς σου ἐν τῆ θλίψει σου, κὰι ἑυρίσουσί σε πάντες ὁι λόγοι ὁῦτοι. ἐπ᾿ ἐσχάτου τῶν ἡμερῶν, κὰι ἐπιστραφήση πρὸς κύριον τὸν θεόν σου, κὰι ἐισακούση τῆς φωνῆς ἀυτοῦ, ὅτι θεὸς ὀικτίρμων κὰι ἐλεήμων κύριος ὁ θεός σου. ὀυκ ἐγκαταλείψει σε ὀυδὲ μὴ ἐκτρίψει σε, ὀυκ ἐπιλήσεται τὴν διαθήκην τῶν πατέρων σου, ἣν ὤμοσεν ἀυτοῖς. ἐπερωτήσατε ἡμέρας προτέρας τὰς γενομένας προτέρας σου ἀπὸ τῆς ἡμέρας ἧς ἔκτισεν ὁ θεὸς ἄνθρωπον ἐπὶ τῆς γῆς, κὰι ἐπὶ τὸ ἄκρον τοῦ ὀυρανοῦ ἕως ἄκρου τοῦ ὀυρανοῦ, ἐι γέγονε κατὰ τὸ ῥῆμα τὸ μέγα τοῦτο, ἐι ἠκούσατε τοιοῦτον, ἐι ἀκήκοεν ἔθνος φωνὴν θεοῦ ζῶντος λαλοῦντος ἐκ μέσου τοῦ πυρός, ὃν τρόπον ἀκήκοας σὺ κὰι ἔζησας. ἐι ἐπείρασεν ὁ θεὸς ἐισελθὼν λαβεῖν ἑαυτῶ ἔθνος ἐκ μέσου ἔθνους ἐν πειρασμῶ κὰι ἐν σημείοις κὰι ἐν τέρασι κὰι ἐν πολέμω κὰι ἐν χειρὶ κραταιᾶ κὰι ἐν βραχίονι ὑψηλῶ κὰι ἐν ὁράμασι μεγάλοις, κατὰ πάντα ὅσα ἐποίησεν ἡμῖν κύριος ὁ θεὸς ἡμῶν ἐν ἀιγύπτω ἐνώπιόν σου βελ´ποντος, ὥστε ἐιδέναι σε ὅτι κύριος ὁ θεός σου ἀυτὸς θεός ἐστι, κὰι ὀυκ ἔστι θεὸς πλὴν ἀυτοῦ. ἐκ τοῦ ὀυρανοῦ ἀκουστήν σοι ἐποίησε τὴν φωνὴν ἀυτοῦ παιδεῦσαί σε, κὰι ἐπὶ τῆς γῆς ἔδειξέ σοι τὸ πῦρ ἀυτοῦ τὸ μέγα, κὰι τὰ ῥήματα ἀυτοῦ ἤκουσας ἐκ μέσου τοῦ πυρός, διὰ τὸ ἀγαπῆσαι ἀυτὸν τοὺς πατέρας σου, κὰι ἐξελέξατο τὸ σπέρμα ἀυτῶν μετ᾿ ἀυτοὺς ὑμᾶς παρὰ πάντα τὰ ἔθνη, κὰι ἐξήγαγέ σε ἀυτὸς ἐν τῇ ἰσχύϊ ἀυτοῦ τῇ μεγάλη ἐξ ἀιγύπτου, ἐξολοθρεῦσαι ἔθνη μεγάλα κὰι ἰσχυρότερά σου πρὸ προσώπου σου, ἐισαγαγεῖν σε δοῦναί σοι τὴν γῆν ταύτην κληρονομεῖν, καθὼς ἔχεις σήμερον. κὰι γνώση σήμερον κὰι ἐπιστραφήση ἐν τῆ διανοία, ὅτι κύριος ὁ θεός σου ὁῦτος θεὸς ἐν ὀυρανῶ ἄνω κὰι ἐπὶ τῆς γῆς κάτω, κὰι ὀυκ ἔστιν ἔτι πλὴν ἀυτοῦ. κὰι φυλάξη τὰ δικαιώματα ἀυτοῦ, κὰι τὰς ἐντολὰς ἀυτοῦ, ὅσας ἐγὼ ἐντέλλομαί σοι σήμερον, ἵνα ἐῦ σοι γένηται κὰι τοιςς ὑιοῖς σου μετὰ σέ, ὅπως μακροήμεροι γένησθε ἐπὶ τῆς γῆς, ἧς κύριος ὁ θεός σου δίδωσί σοι πάσας τὰς ἡμέρας. τότε ἀφώρισε μωυσῆς τρεῖς πόλεις πέραν τοῦ ἰορδάνου ἀπὸ ἀνατολῶν ἡλίου, φυγεῖν ἐκεῖ τὸν φονευτήν, ὃς ἂν φονεύση τὸν πλησίον ὀυκ ὀιδώς, κὰι ὁῦτος ὀυ μισῶν ἀυτὸν πρὸ τῆς ἐχθὲς κὰι τρίτης. κὰι καταφεύξεται ἐις μίαν τῶν πόλεων τούτων, κὰι ζήσεται. τὴν βοσόρ ἐν τῆ ἐρήμω ἐν τῆ γῆ τῆ πεδινῆ τοῦ ῥουβήμ, κὰι τὴν ῥαμὼθ ἐν γαλαὰδ τῶ γαδδί, κὰι τὴν γαυλὼν ἐν βασάν τῶ μανασσῆ. ὁῦτος ὁ νόμος ὃν παρέθετο μωυσῆς ἐνώπιον τῶν ὑιῶν ἰσραήλ, κὰι ταῦτα τὰ μαρτύρια κὰι τὰ δικαιώματα κὰι τὰ κρίματα, ὅσα ἐνετείλατο μωυσῆς τοῖς ὑιοῖς ἰσραὴλ ἐν τῆ ἐρήμω, ἐξελθόντων ἀυτῶν ἐκ γῆς ἀιγύπτου, ἐν τῶ πέραν τοῦ ἰοράνου, ἐν φάραγγι, ἐγγὺς ὄικου φογώρ, ἐν γῆ σηών βασιλέως τῶν ἀμορραίων, ὃς κατώκει ἐν ἐσεβών, ὃν ἐπάταξε μωυσῆς κὰι ὁι ὑιοὶ ἰσραήλ, ἐξελθόντων ἀυτῶν ἐκ γῆς ἀιγύπτου. κὰι ἐκληρονόμησαν τὴν γῆν ἀυτοῦ, κὰι τὴν γῆν ὢγ βασιλέως τῆς βασάν, δύο βασιλέων τῶν ἀμορραίων, ὃι ἦσαν πέραν τοῦ ἰορδάνου κατ᾿ ἀνατολὰς ἡλίου ἀπὸ ἀροήρ, ἥ ἐστι ἐπὶ τοῦ χείλους χειμάρρου ἀρνών, κὰι ἐπὶ τοῦ ὄρους τοῦ σηών, ὅ ἐστιν ἀερμών, πᾶσαν τὴν ἀραβὰ πέραν τοῦ ἰορδάνου κατ᾿ ἀνατολὰς ἡλίου ὑπὸ ἀσηδὼθ τὴν λαξευτήν.

κὰι ἐκάλεσε μωυσῆς πάντα ἰσραήλ, κὰι ἐῖπε πρὸς ἀυτούς, ἄκουε ἰσραὴλ τὰ δικαιώματα κὰι τὰ κρίματα, ὅσα ἐγὼ λαλῶ ἐν τοῖς ὠσὶν ὑμῶν ἐν τῆ ἡμέρα ταύτη. κὰι μαθήσεσθε ἀυτά, κὰι φυλάξεσθε ποιεῖν ἀυτά. κύριος ὁ θεὸς ἡμῶν διέθετο πρὸς ὑμᾶς διαθήκην ἐν χωρήβ. ὀυχὶ τοῖς πατράσιν ὑμῶν διέθετο κύριος τὴν διαθήκην ταύτην, ἀλλ᾿ ἢ πρὸς ὑμᾶς. ὑμεῖς δὲ πάντες ὧδε ζῶντες σήμερον. πρόσωπον κατὰ πρόσωπον ελάλησε κύριος πρὸς ὑμᾶς ἐν τῶ ὄρει ἐκ μέσου τοῦ πυρός. κἀγὼ ἐιστήκειν ἀναμέσον κυρίου κὰι ἀναμέσον ὑμῶν ἐν τῶ καιρῶ ἐκείνω ἀναγγεῖλαι ὑμῖν τὰ ῥήματα κυρίου, ὅτι ἐφοβήθητε ἀπὸ προσώπου τοῦ πυρός, κὰι ὀυκ ἀνέβητε ἐις τὸ ὄρος, λέγων, ἐγώ ἐιμι κύριος ὁ θεός σου, ὁ ἐξαγαγών σε ἐκ γῆς ἀιγύπτου ἐξ ὄικου δουλείας. ὀυκ ἔσονταί σοι θεοὶ ἕτεροι, πλὴν ἐμοῦ. ὀυ ποιήσεις σεαυτῶ γλυπτὸν ὀυδὲ παντὸς ὁ μοίωμα, ὅσα ἐν τῶ ὀυρανῶ ἄνω κὰι ὅσα ἐν τῆ γῆ κάτω κὰι ὅσα ἐν τῶ ὕδατι ὑποκάτω τῇς γῆς. ὀυ προσκυνήσεις ἀυτοῖς, ὀυδὲ μὴ λατρεύσεις ἀυτοῖς, ὅτι ἐγώ ἐιμι κύριος ὁ θεός σου, θεὸς ζηλωτής, ἀποδιδοὺς ἁμαρτίας πατέρων ἐπὶ τέκνα ἐπὶ τρίτην κὰι τετάρτην γενεὰν τοῖς μισοῦσί με, κὰι ποιῶν ἔλεος ἐις χιλιάδας τοῖς ἀγαπῶσί με, κὰι τοῖς φυλάσσουσι τὰ προστάγματά μου. ὀυ λήψη τὸ ὄνομα κυρίου τοῦ θεοῦ σου ἐπὶ ματαίω. ὀυ γὰρ μὴ καθαρίσει κύριος τὸν λαμβάνοντα τὸ ὄνομα ἀυτοῦ ἐπὶ ματαίω. φύλαξαι τὴν ἡμέραν τῶν σαββάτων ἁγιάξειν ἀυτήν, ὃν τρόπον ἐνετείλατό σοι κύριος ὁ θεός σου. ἓξ ἡμέρας ἐργᾶ, κὰι ποιήσεις πάντα τὰ ἔργα σου, τῆ δὲ ἡμέρα τῆ ἑβδόμη σάββατα κυρίω τῶ θεῶ σου. ὀυ ποιήσεις ἐν ἀυτῆ πᾶν ἔργον σὺ κὰι ὁ ὑιός σου κὰι ἡ θυγάτηρ σου, ὁ παῖς σου κὰι ἡ παιδίσκη σου, ὁ βοῦς σου κὰι τὸ ὑπο{ }ζύγιόν σου, κὰι πᾶν κτῆνός σου, κὰι ὁ προσήλυτος ὁ παροικῶν ἐν σοί, ἵνα ἀναπαύσηται ὁ παῖς σου κὰι ἡπαιδίσκη σου ὥσπερ κὰι σύ. κὰι μνησθήση ὅτι ὀικέτης ἦσθα ἐν γῆ ἀιγύπτου, κὰι ἐξήγαγέ σε κύριος ὁ θεός σου ἐκεῖθεν ἐν χειρὶ κραταιᾶ κὰι ἐν βραχίονι ὑψηλῶ. διὰ τοῦτο συνέταξέ σοι κύριος ὁ θεός σου, ὥστε φυλάσσεσθαί σε τὴν ἡμέραν τῶν σαββάτων κὰι ἁγιάζειν ἀυτήν. τίμα τὸν πατέρα σου κὰι τὴν μητέρα σου ὃν τρόπον ἐνετείλατό σοι κύριος ὁ θεός σου, ἵνα ἐῦ σοι γένηται κὰι μακροχρόνιος γένη ἐπὶ τῆς γῆς, ἧς κύριος ὁ θεός σου δίδωσί σοι. ὀυ φονεύσεις. ὀυδὲ μοι{ }χεύσεις. ὀυ κλέψεις. ὀυ ψευδομαρτυρήσεις κατὰ τοῦ πλησίον σου μαρτυρίαν ψευδῆ. ὀυκ ἐπιθυμήσεις τὴν γυναῖκα τοῦ πλησίον σου. ὀυκ ἐπιθυμήσεις τὴν ὀικίαν τοῦ πλησίον σου, ὀυ δὲ τὸν ἀγρὸν ἀυτοῦ, ὀυδὲ τὸν παῖδα ἀυτοῦ, ὄυτε τὴν πεδίσκην ἀυτοῦ, ὄυτε τοῦ βοὸς ἀυτοῦ, ὄυτε τοῦ ὑποζυγίου ἀυτοῦ, ὄυτε παντὸς κτήνους ἀυτοῦ, ὄυτε πάντα ὅσα τοῦ πλησίον σου ἐστί. τὰ ῥήματα ταῦτα ἐλάλησε κύριος πρὸς πᾶσαν συναγωγὴν ὑμῶν ἐν τῶ ὄρει ἐκ μέσου τοῦ πυρός. σκότος γνόφος θύελλα φωνὴ μεγάλη κὰι ὀυ προσέθηκε. κὰι ἔγραψεν ἀυτὰ ἐπὶ δύο πλάκας λιθίνας, κὰι ἔδωκεν ἐμοί. κὰι ἐγένετο ὡς ἠκούσατε τῆς φωνῆς ἐκ μέσου τοῦ πυρός, κὰι τὸ ὄρος ἐκαίετο πυρί, κὰι προσήλθατε πρός με πάντες ὁι ἡγούμενοι τῶν φυλῶν, ὑμῶν, κὰι ἡ γερουσία ὑμῶν, κὰι ἐλέγετε, ἰδοὺ ἔδειξεν ἡμῖν κύριος ὁ θεὸς ἡμῶν τὴν δόξαν ἀυτοῦ, κὰι τὴν φωνὴν ἀυτοῦ ἠκούσαμεν ἐκ μέσου τοῦ πυρός. ἐν τῆ ἡμέρα ταύτη ὄιδαμεν ὅτι λαλήσει ὁ θεὸς πρὸς ἄνθρωπον, κὰι ζήσεται. κὰι νῦν μή ποτε ἀποθάνωμεν, ὅτι ἐξαναλώσει ὑμᾶς τὸ πῦρ τὸ μέγα τοῦτο, ἐὰν προσθῶμεν ἀκοῦσαι ἡμεῖς τὴν φωνὴν κυρίου τοῦ θεοῦ ἡμῶν ἔτι κὰι ἀποθανούμεθα. τίς γὰρ σὰρξ ἥτις ἤκουσε φωνὴν θεοῦ ζῶντος λαλοῦντος ἐκ μέσου τοῦ πυρός, ὡς ἡμεῖς κὰι ζήσεται; πρόσελθε σὺ κὰι ἄκουσον πάντα ὅσα ἂν ἔιπη κύριος ὁ θεὸς ἡμῶν πρὸς σέ, κὰι σὺ λαλήσεις πρὸς ἡμᾶς πάντα ὅσα ἂν λαλήση κύριος ὁ θεὸς ἡμῶν πρὸς σέ, κὰι ἀκουσόμεθα κὰι ποιήσομεν. κὰι ἤκουσε κύριος τὴν φωνὴν τῶν λόγων ὑμῶν λαλούντων πρός με. κὰι ἐῖπε κύριος πρός με, ἤκουσα τὴν φωνὴν τῶν λόγων τοῦ λαοῦ τούτου, ὅσα ἐλάλησαν πρός σε ὀρθῶς πάντα ὅσα ἐλαλήθη. τίς δώσει ἐῖναι ὅυτως τὴν καρδίαν ἀυτῶν ἐν ἀυτοῖς, ὥστε φοβεῖσθαί με, κὰι φυλάσσειν τὰς ἐντολάς μου πάσας τὰς ἡμέρας, ἵνα ἐῦ ἦ ἀυτοῖς κὰι τοῖς ὑιοῖς ἀυτῶν δι᾿ ἀιῶνος. βάδισον, ἐῖπον ἀυτοῖς, ἀποστράφητε ὑμεῖς ἐις τοὺς ὄικους ὑμῶν, σὺ δὲ ἀυτοῦ στῆθι μετ᾿ ἐμοῦ, κὰι λαλήσω πρός σε πάσας τὰς ἐντολὰς κὰι τὰ δικαιώματα κὰι τὰ κρίματα, ὅσα διδάξεις ἀυτούς. κὰι ποιήτωσαν ὅυτως ἐν τῆ γῆ, ἣν ἐγὼ δίδωμι ἀυτοῖς ἐν κλήρω. κὰι φυλάξεσθε ποιεῖν ὃν τρόπον ἐνετείλατό σοι κύριος ὁ θεός σου. ὀυκ ἐκκλινεῖς δεξιὰ ὀυδὲ ἀριστερὰ κατὰ πᾶσαν τὴν ὁδόν, ἣν ἐνετείλατο κύριος ὁ θεός σου σοί πορεύεσθαι ἐν ἀυτῆ, ὅπως καταπαύση σε, κὰι ἐῦ σοι ἦ, κὰι μακροημερεύσητε ἐπὶ τῇς γῆς, ἣν κληρονομήσετε.

κὰι ἁῦται ἁι ἐντολαὶ κὰι τὰ δικαιώματα κὰι τὰ κρίματα ὅσα ἐνετείλατο κύριος ὁ θεὸς ἡμῶν διδάξαι ὑμᾶς ποιεῖν ὅυτως ἐν τῆ γῆ, ἐις ἣν ὑμεῖς ἐισπορεύεσθε ἐκεῖ κληρονομῆσαι, ἵνα φοβῆσθε κύριον τὸν θεὸν ἡμῶν. φυλάσσεσθε πάντα τὰ δικαιώματα ἀυτοῦ κὰι τὰς ἐντολὰς ἀυτοῦ, ἃς ἐγὼ ἐντέλλομαί σοι σήμερον, σὺ κὰι ὁι ὑιοί σου κὰι ὁι ὑιοὶ τῶν ὑιῶν σου πάσας τὰς ἡμέρας τῆς ζωῆς σου, ἵνα μακροημερεύσητε. κὰι ἄκουσον ἰσραήλ, κὰι φύλαξαι ποιεῖν, ὅπως ἐῦ ἦ σοι, κὰι ἵνα πληθυνθῆτε σφόδρα, καθάπερ ἐλάλησε κύριος ὁ θεὸς τῶν πατέρων σου δοῦναί σοι γῆν ῥέουσαν γάλα κὰι μέλι. κὰι ταῦτα τὰ δικαιώματα κὰι τὰ κρίματα ὅσα ἐνετείλατο μωυσῆς τοῖς ὑιοῖς ἰσραὴλ ἐν τῆ ἐρήμω, ἐξελθόντων ἀυτῶν ἐκ γῆς ἀιγύπτου. ἄκουε ἰσραήλ, κύριος ὁ θεὸς ἡμῶν κύριος ἑῖς ἐστί. κὰι ἀγαπήσεις κύριον τὸν θεόν σου ἐξ ὅλης τῆς καρδίας σου κὰι ἐξ ὅλης τῆς ψυχῆς σου κὰι ἐξ ὅλης τῆς δυνάμεώς σου. κὰι ἔσται τὰ ῥήματα ταῦτα ὅσα ἐγὼ ἐντέλλομαί σοι σήμερον ἐν τῆ καρδία σου. κὰι προβιβάσεις ἀυτὰ τοὺς ὑιούς σου. κὰι λαλήσεις ἐπ᾿ ἀυτοῖς καθήμενος ἐν ὄικω, κὰι πορευόμενος ἐν ὁδῶ, κὰι κοιταζόμενος, κὰι διανιστάμενος. κὰι ἀφάψη ἀυτὰ ἐις σημεῖον ἐπὶ τῆς χειρός σου. κὰι ἔστωσαν ἀσάλευτα πρὸ ὀφθαλμῶν σου. κὰι γράψεις ἀυτὰ ἐν ταῖς φλιαῖς τῶν ὀικίων σου κὰι τῶν πυλῶν σου. κὰι ἔσται ὅταν ἐισαγάγησε κύριος ὁ θεός σου ἐις τὴν γῆν, ἣν ὤμοσε τοῖς πατράσι σου τῶ ἁβραὰμ κὰι ἰσαὰκ κὰι ἰακὼβ δοῦναί σοι πόλεις μεγάλας κὰι καλάς, ἃς ὀυκ ὠκοδόμησας ὀικίας πλήρης πάντων ἀγαθῶν, ἃς ὀυκ ἐνέπλησας, λάκκους λελατομημένους, ὃυς ὀυκ ἐξελατόμησας, ἀμπελῶνας κὰι ἐλαιῶνας, ὃυς ὀυκ ἐφύτευσας. κὰι φαγὼν κὰι ἐμπλησθεὶς προσέχε σεαυτῶ, μὴ ἐπιλάθη κυρίου τοῦ θεοῦ σου τοῦ ἐξαγαγόν{}τός σε ἐκ γῆς ἀιγύπτου ἐξ ὄικου δουλείας. κύριον τὸν θεόν σου φοβηθήση, κὰι ἀυτῶ μόνω λατρεύσεις, κὰι πρὸς ἀυτὸν κολληθήση, κὰι ἐπὶ τῶ ὀνόματι ἀυτοῦ ὀμῆ. μὴ πορεύεσθε ὀπίσω θεῶν ἑτέρων ἀπὸ τῶν θεῶν ἐθνῶν τῶν περὶ κύκλω ὑμῶν. ὅτι θεὸς ζηλωτὴν κύριος ὁ θεὸς σου ἐν σοί, μὴ ὀργισθεὶς θυμωθῆ κύριος ὁ θεός σου ἐν σοί, κὰι ἐξολοθρεύση σε ἀπὸ προσώπου τῆς γῆς. ὀυκ ἐκπειράσεις κύριος τὸν θεόν σου ὃν τρόπον ἐξεπειράσατε ἐν τῶ πειρασμῶ. φυλάσσων φυλάξη τὰς ἐντολὰς κυρίου τοῦ θεοῦ σου κὰι τὰ μαρτύρια ἀυτοῦ κὰι τὰ δικαιώματα ἀυτοῦ, ὅσα ἐνετείλατό σοι. κὰι ποιήσεις τὸ καλὸν κὰι τὸ ἀρεστὸν ἔναντι κυρίου τοῦ θεοῦ σου, ἵνα ἐῦ σοι γένηται, κὰι ἐισέλθης κὰι κληρονομήσης τὴν γῆν τὴν ἀγαθήν, ἣν ὤμοσε κύριος τοῖς πατράσι σου, ἐκδιῶξαι πάντας τοὺς ἐχθρούς σου πρὸ προσώπου σου, καθὰ ἐλάλησε κύριος. κὰι ἔσται ὅταν ἐρωτήση σε ὁ ὑιός σου ἄυριον, λέγων, τίνα ἐστὶ τὰ μαρτύρια κὰι τὰ δικαιώματα κὰι τὰ κρίματα, ὅσα ἐνετείλατο κύριος ὁ θεὸς ἡμῶν ἡμῖν; κὰι ἐρεῖς τῶ ὑιῶ σου, ὀικέται ἦμεν τῶ φαραὼ ἐν γῆ ἀιγύπτου, κὰι ἐξήγαγεν ἡμᾶς κύριος ἐκεῖθεν ἐν χειρὶ κραταιᾶ κὰι ἐν βραχίονι ὑψηλῶ, κὰι ἔδωκε κύριος σημεῖα κὰι τέρατα μεγάλα κὰι πονηρὰ ἐν ἀιγύπτω ἐν φαραὼ κὰι ἐν τῶ ὄικω ἀυτοῦ ἐνώπιον ἡμῶν, κὰι ἡμᾶς ἐξήγαγε κύριος ἐκεῖθεν, ἵνα ἐισαγάγη ἡμᾶς δοῦναι ἡμῖν τὴν γῆν ταύτην, ἣν ὤμοσε κύριος ὁ θεὸς ἡμῶν τοῖς πατράσιν ἡμῶν δοῦναι ἡμῖν. κὰι ἐνετείλατο ἡμῖν κύριος ποιεῖν πάντα τὰ δικαιώματα ταῦτα. φοβεῖσθε κύριον τὸν θεὸν ἡμῶν, ἵνα ἐῦ ἦ ἡμῖν πάσας τὰς ἡμέρας, ἵνα ζῶμεν ὥσπερ κὰι σήμερον. κὰι ἐλεημοσύνη ἔσται ἡμῖν ἐὰν φυλασσώμεθα ποιεῖν πάσας τὰς ἐντολὰς τοῦ νόμου τούτου ἔναντι κυρίου τοῦ θεοῦ ἡμῶν καθὰ ἐνετείλατο ἡμῖν.

ἐὰν δὲ ἐισαγάγη σε κύριος ὁ θεός σου ἐις τὴν γῆν ἐις ἣν ἐισπορεύη ἐκεῖ κληρονομῆσαι ἀυτήν, κὰι ἐξάρη ἔθνη μεγάλα κὰι πολλὰ ἀπὸ προσώπου σου τὸν χεπταῖον κὰι τὸν γεργεσαῖον κὰι τὸν ἀμορραῖον κὰι χαναναῖον κὰι φερεζαῖον κὰι τὸν ἐβαῖον κὰι τὸν ἰεβουσαῖον, ἑπτὰ ἔθνη μεγάλα κὰι πολλὰ κὰι ἰσχυρότερα ὑμῶν, κὰι παραδώση ἀυτοὺς κύριος ὁ θεός σου ἐις τὰς χεῖράς σου, κὰι πατάξεις ἀυτούς, ἀφανισμῶ ἀφανιεῖς ἀυτούς, ὀυ διαθήση πρὸς ἀυτοὺς διαθήκην ὀυδὲ μὴ ἐλεήσης ἀυτοὺς ὀυδὲ μὴ γαμβρεύσητε πρὸς ἀυτούς. τὴν θυγατέρα σου ὀυ δώσεις τῶ ὑιῶ ἀυτοῦ, κὰι τὴν θυγατέρα ἀυτοῦ ὀυ λήψη τῶ ὑιῶ σου. ἀποστήσει γὰρ τὸν ὑιόν σου ἀπ᾿ ἐμοῦ, κὰι λατρεύσει θεοῖς ἑτέροις. κὰι ὀργισθήσεται θυμῶ κύριος ἐις ὑμᾶς, κὰι ἐξολοθρεύσει τοτάχος. ἀλλ᾿ ὅυτως ποήσετε ἀυτοῖς, τοὺς βωμοὺς ἀυτῶν καθελεῖτε, κὰι τὰς στήλας ἀυτῶν συντρίψετε, κὰι τὰ ἄλση ἀυτῶν ἐκκόψετε, κὰι τὰ γλυπτὰ τῶν θεῶν ἀυτῶν κατακαύσετε πυρί, ὅτι λαὸς ἅγιος ἐῖ κυρίω τῶ θεῶ σου. κὰι σὲ προείλατο κύριος ὁ θεός σου ἐῖναι ἀυτῶ λαὸν περιούσιον παρὰ πάντα τὰ ἔθνη, ὅσα ἐπὶ προσώπου τῆς γῆς. ὀυχ᾿ ὅτι πολυπληθεῖτε παρὰ πάντα τὰ ἔθνη, προείλατο κύριος ὑμᾶς, κὰι ἐξελέξατο ὑμᾶς, ὑμεῖς γάρ ἐστε ὀλιγοστοὶ παρὰ πάντα τὰ ἔθνη, ἀλλὰ παρὰ τὸ ἀγαπᾶν κύριον ὑμᾶς διατηρεῖν τὸν ὅρκον ὃν ὤμοσε τοῖς πατράσιν ὑμῶν, ἐξήγαγεν κύριος ὑμᾶς ἐν χειρὶ κραταιᾶ κὰι ἐν βραχίονι ὑψηλῶ, κὰι ἐλυτρώσατό σε ἐξ ὄικου δουλείας ἐκ χειρὸς φαραὼ βασιλέως ἀιγύπτου. κὰι γνώση, ὅτι κύριος ὁ θεός σου ὁῦτος θεὸς ὁ θεὸς ὁ πιστός, ὁ φυλάσσων τὴν διαθήκην κὰι τὸ ἔλεος τοῖς ἀγαπῶσιν ἀυτὸν κὰι τοῖς φυλάσσουσι τὰς ἐντολὰς ἀυτοῦ ἐις χιλίας γενεάς, κὰι ἀποδιδοὺς τοῖς μισοῦσι κατὰ πρόσωπον ἐξολοθρεῦσαι ἀυτούς, κὰι ὀυχὶ βραδυνεῖ τοῖς μισοῦσι, κατὰ πρόσωπον ἀποδώσει ἀυτοῖς. κὰι φυλάξη τὰς ἐντολὰς κὰι τὰ δικαιώματα κὰι τὰ κρίματα ταῦτα, ὅσα ἐγὼ ἐντέλλομαί σοι σήμερον ποιεῖν. κὰι ἔσται ἡνίκα ἂν ἀκούσητε πάντα τὰ δικαιώματα ταῦτα, κὰι φυλάξητε κὰι ποιήσητε ἀυτά, κὰι διαφυλάξει κύριος ὁ θεός σου σοὶ τὴν διαθήκην κὰι τὸ ἕλεος, καθὰ ὤμοσε τοῖς πατράσιν ὑμῶν, κὰι ἀγαπήσει σε, κὰι ἐυλογήσει σε, κὰι πληθυνεῖ σε, κὰι ἐυλογήσει τὰ ἔκγονα τῆς κοιλίας σου, κὰι τὸν καρπὸν τῆς γῆς σου, τὸν σῖτόν σου, κὰι τὸν ὀῖνόν σου, κὰι τὸ ἔλαιόν σου, κὰι τὰ βουκόλια τῶν βοῶν σου, κὰι τὰ ποίμνια τῶν προβάτων σου ἐπὶ τῆς γῆς ἧς ὤμοσε κύριος τοῖς πατράσι σου dοῦναί σοι. ἐυλογητὸς ἐῖ παρὰ πάντα τὰ ἔθνη. ὀυκ ἔσται ἐν ὑμῖν ἄγονος ὀυ δὲ στεῖρα κὰι ἐν τοῖς κτήνεσί σου. κὰι περιελεῖ κύριος ἀπὸ σοῦ πᾶσαν μαλακίαν, κὰι πάσας νόσους ἀιγύπτου τὰς πονηράς, ἃς ἔγνως, ὀυκ ἐπιθήσει ἐπὶ σέ. κὰι ἐπιθήσει ἀυτὰ ἐπὶ πάντας τοὺς μισοῦντάς σε. κὰι φαγῆ πάντα τὰ σκύλα τῶν ἐθνῶν, ἃ κύριος ὁ θεός σου δίδωσί σοι. ὀυ φείσεται ὁ ὀφθαλμός σου ἐπ᾿ ἀυτοῖς, κὰι ὀυμὴ λατρεύσεις τοῖς θεοῖς ἀυτῶν, ὅτι σκῶλον τοῦτο ἔσται σοι. ἐὰν δὲ λέγης ἐν τῆ διανοία σου, ὅτι πολὺ τὸ ἔθνος τοῦτο ἢ ἐγώ, πῶς δυνήσομαι ἐξολοθρεῦσαι ἀυτούς; ὀυ φοβηθήση ἀυτούς, μνεία μνησθήση ὅσα ἐποίησε κύριος ὁ θεός σου τῶ φαραὼ κὰι πᾶσι τοῖς ἀιγυπτίοις, τοὺς πειρασμοὺς τοὺς μεγάλους, ὃυς ἐῖδον ὁι ὀφθαλμοί σου, τὰ σημεῖα κὰι τὰ τέρατα τὰ μεγάλα ἐκεῖνα, τὴν χεῖρα τὴν κραταιάν, κὰι τὸν βραχίονα τὸν ὑψηλόν, ὡς ἐξήγαγέ σε κύριος ὁ θεός σου, ὅυτω ποιήσει κύριος ὁ θεὸς ἡμῶν πᾶσι τοῖς ἔθνεσιν, ὃυς σὺ φοβῆ ἀπὸ προσώπου ἀυτῶν. κὰι τὰς σφικίας ἀποστελεῖ κύριος ὁ θεός σου ἐις ἀυτούς, ἕως ἂν ἐκτριβῶσιν ὁι καταλελειμμένοι κὰι ὁι κεκρυμμένοι ἀπὸ σοῦ. ὀυ τρωθήση ἀπὸ προσώπου ἀυτῶν, ὅτι κύριος ὁ θεός σου ἐν σοὶ θεὸς μέγας κὰι κραταιός. κὰι καταναλώσει κύριος ὁ θεός σου τὰ ἔθνη ταῦτα ἀπὸ προσώπου σου κατὰ μικρὸν μικρόν. ὀυ δυνήση ἐξαναλῶσαι ἀυτοὺς τοτάχος, ἵνα μὴ γένηται ἡ γῆ ἔρημος. κὰι πληθυνθῆ ἐπὶ σὲ τὰ θηρία τὰ ἄγρια. κὰι παραδώσει ἀυτοὺς κύριος ὁ θεός σου ἐις τὰς χεῖράς σου, κὰι ἀπολεῖ ἀυτοὺς ἀπολεία μεγάλη, ἕως ἂν ἐξολοθρεύσης ἀυτούς. κὰι παραδώσει τοὺς βασιλεῖς ἀυτῶν ἐις τὰς χεῖρας ὑμῶν. κὰι ἀπολεῖται τὸ ὄνομα ἀυτῶν ὑποκάτω τοῦ ὀυρανοῦ. ὀυκ ἀντιστήσεται ὀυδεὶς κατὰ πρόσωπόν σου, ἕως ἂν ἐξολοθρεύσης ἀυτούς. τὰ γλυπτὰ τῶν θεῶν ἀυτῶν κατακαύσετε πυρί. ὀυκ ἐπιθυμήσεις ἀργύριον ὀυδὲ χρυσίον ἀπ᾿ ἀυτῶν λαβεῖν σεαυτῶ, μὴ πταίσης δι᾿ ἀυτοῦ, ὅτι βδέλυγμα κυρίω τῶ θεῶ σου ἐστί. κὰι ὀυκ ἐισοίσεις βδέλυγμα ἐις τὸν ὀῖκόν σου, κὰι ἀνάθεμα ἔση ὥσπερ τοῦτο. προσοχθίσματι προσοχθιεῖς, κὰι βδελύγματι βδελύξη, ὅτι ἀνάθεμά ἐστι.

πάσας τὰς ἐντολὰς ταύτας ἃς ἐγὼ ἐντέλλομαι ὑμῖν σήμερον φυλάξεσθε ποιεῖν, ἵνα ζῆτε κὰι πολυπλασιασθῆτε, κὰι ἐισέλθητε κὰι κληρονομήσητε τὴν γῆν, ἣν ὤμοσε κύριος τοῖς πατράσιν ὑμῶν. κὰι μνησθήση πᾶσαν τὴν ὁδόν, ἣν ἤγαγέ σε κύριος ὁ θεός σου τοῦτο τεσσαρακοστὸν ἔτος ἐν τῆ ἐρήμω, ὅπως ἂν κακώση σε κὰι πειράση σε, κὰι διαγνωσθῆ τὰ ἐν καρδία σου, ἐι φυλάξη τὰς ἐντολὰς ἀυτοῦ ἢ ὄυ. κὰι ἐκάκωσέ σε, κὰι ἐλιμαγχόνησέ σε, κὰι ἐψώμησέ σε τὸ μάννα ἐν τῆ ἐρήμω ὃ ὀυκ ἔιδησαν ὁι πατέρες σου, ἵνα ἀναγγείλη σοι, ὅτι ὀυκ ἐπ᾿ ἄρτω μόνω ζήσεται ὁ ἄνθρωπος, ἀλλ᾿ ἐπὶ παντὶ ῥήματι ἐκπορευομένω διὰ στόματος θεοῦ ζήσεται ὁ ἄνθρωπος, τὰ ἱμάτιά σου ὀυκ ἀπετρίβη ἀπὸ σοῦ. ὁι πόδες σου ὀυκ ἐτυλώθησαν. ἰδοὺ τεσσαράκοντα ἔτη, κὰι γνώση τῇ καρδία σου, ὅτι ὡσεί τις ἄνθρωπος παιδεύση τὸν ὑιὸν ἀυτοῦ, ὅυτω κύριος ὁ θεός σου παιδεύσει σε. κὰι φυλάξεις τὰς ἐντολὰς κυρίου τοῦ θεοῦ σου πορεύεσθαι ἐν τοῖς ὁδοῖς ἀυτοῦ, κὰι φοβεῖσθαι ἀυτόν. ὁ γὰρ κύριος ὁ θεός σου ἐισάξει σε ἐις γῆν ἀγαθὴν κὰι πολλήν, ὁῦ χείμαρροι ὑδάτων κὰι πηγαὶ ἀβύσσων ἐκπορευόμεναι διὰ τῶν ὀρέων κὰι διὰ τῶν πεδίων, γῆ πυροῦ κὰι κριθῆς, ἄμπελοι, συκαῖ, ῥόαι, γῆ ἐλαίας ἐλαίου κὰι μέλιτος, γῆ ἐφ᾿ ἧς ὀυ μετὰ πτωχείας φαγῆ τὸν ἄρτον σου, κὰι ὀυκ ἐνδεηθήση ὀυδὲ νέπ᾿ ἀυτῆς, γῆ ἧς ὁι λίθοι ἀυτῆς σίδηρος, κὰι ἐκ τῶν ὀρέων ἀυτῆς μεταλλεύσεις χαλκόν. κὰι φαγῆ κὰι ἐμπλησθήση κὰι ἐυλογήσεις κύριον τὸν θεόν σου ἐπὶ τῆς γῆς τῆς ἀγαθῆς, ἧς ἔδωκέ σοι κύριος ὁ θεός σου. πρόσεχε σεαυτῶ μὴ ἐπιλάθη κυρίου τοῦ θεοῦ σου, τοῦ μὴ φυλάξαι τὰς ἐντολὰς ἀυτοῦ κὰι τὰ κρίματα ἀυτοῦ κὰι τὰ δικαιώματα ἀυτοῦ, ὅσα ἐγὼ ἐντέλλομαί σοι σήμερον, μὴ φαγὼν κὰι ἐμπλησθεὶς κὰι ὀικίας καλὰς ὀι κοδομήσας κὰι κατοικήσας ἐν ἀυταῖς, κὰι τῶν βοῶν σου κὰι τῶν προβάτων σου πληθυνθέντων σοι, κὰι ἀργυρίου κὰι χρυσίου πληθυνθέντων σοι, κὰι πάντων ὅσα σοὶ ἔσται πληθυνθέντων, ὑψωθήση τῆ καρδία σου κὰι ἐπιλάθη κυρίου τοῦ θεοῦ σου, τοῦ ἐξαγαγόντος σε ἐκ γῆς ἀιγύπτου ἐξ ὄικου δουλείας, τοῦ ἐξαγαγόντος σὲ διὰ τῆς ἐρήμου τῆς μεγάλης κὰι τῆς φοβερᾶς ἐκείνης, ὁῦ ὄφις δάκνων κὰι σκορπίος κὰι δίψα, ὁῦ ὀυκ ἦν ὕδωρ, τοῦ ἐξαγαγόντος σοι ἐκ πέτρας ἀκροτόμου πηγὴν ὕδατος, τοῦ ψωμίσαντός σε τὸ μάννα ἐν τῆ ἐρήμω, ὃ ὀυκ ἔιδης συ κὰι ὀυκ ἔιδησαν ὁι πατέρες σου, ἵνα κακώση σέ, κὰι ἵνα ἐκπειράση σε, ἐῦ σε ποιῆσαι ἐπ᾿ ἐσχάτου τῶν ἡμερῶν σου, κὰι μὴ ἔιπης ἐν τῆ καρδία σου, ἡ ἰσχύς μου κὰι τὸ κράτος τῆς χειρός μου ἐποίησέ μοι τὴν δύναμιν τὴν μεγάλην ταύτην. κὰι μνησθήση κυρίου τοῦ θεοῦ σου, ὅτι ἀυτός σοι δίδωσιν ἰσχ{ὺ}ν τοῦ ποιῆσαι δύναμιν, ἵνα στήση τὴν διαθήκην ἀυτοῦ, ἣν ὤμοσε τοῖς πατράσι σου ὡς σήμερον. κὰι ἔσται ἐὰν λήθη ἐπιλάθη κυρίου τοῦ θεοῦ σου, κὰι πορευθῆς ὀπίσω θεῶν ἑτέρων, κὰι λατρεύσης ἀυτοῖς, κὰι προσκυνήσης ἀυτοῖς, διαμαρτύρομαι ὑμῖν σήμερον τόν τε ὀυρανὸν κὰι τὴν γῆν, ὅτι ἀπωλεία ἀπολεῖσθε, καθἀ κὰι τὰ λοιπὰ ἔθνη, ὅσα ὁ κύριος ἀπολλύει πρὸ προσώπου ὑμῶν, ὅυτως ἀπολεῖσθε, ἀνθ᾿ ὧν ὀυκ ἠκούσατε τῆς φωνῆς κυρίου τοῦ θεοῦ ὑμῶν.

ἄκουε ἰσραήλ, σὺ διαβαίνεις σήμερον τὸν ἰορδάνην ἐισελθεῖν κληρονομῆσαι ἔθνη μεγάλα κὰι ἰσχυρότερα μᾶλλον ἢ ὑμεῖς, πόλεις μεάλας κὰι τειχήρεις ἕως τοῦ ὀυρανοῦ, λαὸν μέγαν κὰι πολὺν κὰι ἐυμήκη, ὑιοὺς ἐνάκ, ὃυς σὺ ὀῖσθα, κὰι σὺ ἀκήκοας. τίς ἀντιστήσεται κατὰ πρόσωπον ὑιῶν ἐνάκ. κὰι γιώση σήμερον, ὅτι κύριος ὁ θεός σου ὁῦτος προπορεύσεται πρὸ προσώπου σου, πῦρ καταναλίσκον ἐστίν. ὁῦτος ἐξολοθρεύσει ἀυτούς, κὰι ὁῦτος ἀποστρέψει ἀυτοὺς πρὸ προσώπου σου, κὰι ἐξολοθρεύσει ἀυτοὺς κὰι ἀπολεῖ ἀυτοὺς ἐντάχει, καθάπερ ἐῖπέ σοι κύριος. μὴ ἔιπης ἐν τῆ καρδία σου ἐν τῶ ἐξαναλῶσαι κύριον τὸν θεόν σου τὰ ἔθνη ταῦτα πρὸ προσώπου σου, λέγων, διά τὰς δικαιοσύνας μου ἐισήγαγέ με κύριος κληρονομῆσαι τὴν γῆν τὴν ἀγαθὴν ταύτην, ἀλλὰ διὰ τὴν ἀσέβειαν τῶν ἐθνῶν τούτων ἐξολοθρεύσει ἀυτοὺς κύριος πρὸ προσώπου σου, ὀυχὶ διὰ τὴν δικαιοσύνην σου ὀυδὲ διὰ τὴν ὁσιότητα τῆς καρδίας σου σὺ ἐισπορεύη κληρονομῆσαι τὴν γῆν ἀυτῶν, ἀλλ᾿ ἢ διὰ τὴν ἀνομίαν τῶν ἐθνῶν τού{}των κύριος ὁ θεός σου ἐξολοθρεύσει ἀυτοὺς ἀπὸ προσώπου σου, κὰι ἵνα στήση τὴν διαθήκην ἣν ὤμοσε κύριος τοῖς πατράσιν ὑμῶν ἁβραὰμ κὰι ἰσαάκ κὰι ἰακώβ. κὰι γνώση σήμερον, ὅτι ὀυ διὰ τὰς δικαιοσύνας σου κύριος ὁ θεὸς δίδωσί σοι τὴν γῆν τὴν ἀγαθὴν ταύτην κληρονομῆσαι, ὅτι λαὸς σκληροτράχηλος ἐῖ. μνήσθητι μὴ ἑπιλάθη ὅσα παρώξυνας κύριον τὸν θεόν σου ἐν τῆ ἐρήμω, ἀφ᾿ ἧς ἡμέρας ἐξήλθετε ἐκ γῆς ἀιγύπτου ἕως ἤλθετε ἐις τὸν τόπον τοῦτον, ἀπειθοῦντες διατελεῖτε τὰ πρὸς κύριον. κὰι ἐν χωρὴβ παρωξύνατε κύριον. κὰι ἐθυμώθη κύριος ἐφ᾿ ὑμῖν ἐξολοθρεῦσαι ὑμᾶς, ἀναβαίνοντός μου ἐις τὸ ὄρος λαβεῖν τὰς πλάκας τὰς λιθίνας, πλάκας διαθήκης, ἧς διέθετο πρὸς ὑμᾶς. κὰι κατεγενόμην ἐν τῶ ὄρει τεσσαράκοντα ἡμέρας κὰι τεσσαράκοντα νύκτας. ἄρτον ὀυκ ἔφαγον κὰι ὕδωρ ὀυκ ἔπιον. κὰι ἔδωκέ μοι κύριος τὰς δύο πλάκας τὰς λιθίνας γεγραμμένας ἐν τῶ δακτύλω τοῦ θεοῦ. κὰι ἐπ᾿ ἀυταῖς πάντες ὁι λόγοι, ὃυς ἐλάλησε κύριος πρ`ς ὑμᾶς ἐν τῶ ὄρει ἐκ μέσου τοῦ πυρὸς ἐν ἡμέρα ἐκκλησίας. κὰι ἐγένετο διὰ τεσσαράκοντα ἡμερῶν κὰι διὰ τεσσαράκοντα νυκτῶν ἔδωκέ μοι κύριος τὰς δύο πλάκας τὰς λιθίνας πλάκας διαθήκης, κὰι ἐῖπε κύριος πρός με, ἀνάστηθι κατάβηθι το τάχος ἐντεῦθεν, ὅτι ἠνόμησεν ὁ λαός σου, ὃυς ἐξήγαγες ἐκ γῆς ἀιγύπτου. παρέβησαν ταχὺ ἐκ τῆς ὁδοῦ, ἧς ἐνετείλω ἀυτοῖς, ἐποίησαν ἑαυτοῖς χώνευμα. κὰι ἐῖπε κύριος πρός με, λέγων, λελάληκα πρός σε ἅπαξ κὰι δίς, λέγων, ἑώρακα τὸν λαὸν τοῦτον, κὰι ἰδοὺ λαὸς σκληροτράχηλός ἐστιν, ἔασόν με ἐξολοθρεῦσαι ἀυτούς, κὰι ἐξαλείψω τὸ ὄνομα ἀυτῶν ὑπὸ κάτωθεν τοῦ ὀυρανοῦ, κὰι ποιήσω σὲ ἐις ἔθνος μέγα κὰι ἰσχυρὸν κὰι πολὺ μᾶλλον ἢ τοῦτο. κὰι ἐπιστρέψας κατέβην ἐκ τοῦ ὄρους, κὰι τὸ ὄρος ἐκαίετο πυρί, κὰι ἁι δύο πλάκες τῆς διαθήκης ἐπὶ ταῖς δυσὶ χερσί μου. κὰι ἰδὼν ὅτι ἡμάρτετε ἔναντι κυρίου τοῦ θεοῦ ὑμῶν, κὰι ἐποιήσατε ὑμῖν ἑαυτοῖς μόσχον χωνευτόν, και παρέβητε ταχὺ ἐκ τῆς ὁδοῦ, ἧς ἐνετείλατο κύριος ὑμῖν, κὰι ἐπιλαβόμενος τῶν δύο πλακῶν ἔρριψα ἀυτὰς ἀπὸ τῶν δύο χειρῶν μου, κὰι συνέτριψα ἀυτὰς ἐναντίον ὑμῶν. κὰι ἐδεήθην ἔναντι κυρίου δεύτερον καθάπερ κὰι τοπρότερον. τεσσαράκοντα ἡμέρας κὰι τεσσαράκοντα νύκτας ἄρτον ὀυκ ἔφαγον κὰι ὕδωρ ὀυκ ἔπιον περὶ πασῶν τῶν ἁμαρτιῶν ὑμῶν ὧν ἡμάρτετε ποιῆσαι τὸ πονηρὸν ἔναντι κυρίου τοῦ θεοῦ ἡμῶν τοῦ παροξύναι ἀυτόν. κὰι ἔμφοβός ἐιμι διὰ τὴν ὀργὴν κὰι τὸν θυμόν, ὅτι παρωξύνθη κύριος ἐφ᾿ ὑμῖν τοῦ ἐξολοθρεῦσαι ὑμᾶς. κὰι ἐισήκουσε κύριος ἐμοῦ κὰι ἐν τῶ καιρῶ ἐκείνω. κὰι ἐπὶ ἀαρὼν ἐθυμώθη κύριος σφόδρα τοῦ ἐξολοθρεῦσαι ἀυτόν. κὰι ἠυξάμην κὰι περὶ ἀαρὼν ἐν τῶ καιρῶ ἐκείνω. κὰι τὴν ἁμαρτίαν ὑμῶν ἣν ἐποιήσατε τὸν μόσχον ἔλαβον, κὰι κατέκαυσε ἀυτὸν πυρί, κὰι κατέκοψα ἀυτὸν κὰι κατήλασα σφόδρα ἕως ὁῦ ἐγένετο λεπτόν, κὰι ἐγενήθη ὡσεὶ κονιορτός, κὰι ἔρριψα τὸν κονιορτὸν ἐις τὸν χειμάρρου{ν} τὸν καταβαίνοντα ἐκ τοῦ ὄρους. κὰι ἐν τῶ ἐμπυρισμῶ κὰι ἐν τῶ πειρασμῶ κὰι ἐν τοῖς μνήμασι τῆς ἐπιθυμίας παροξύναντες ἦτε κύριος τὸν θεὸν ἡμῶν. κὰι ὅτε ἐξαπέστειλε κύριος ὑμᾶς ἐκ κάδης βαρνή, λέγων, ἀνάβητε κὰι κληρονομήσατε τὴν γῆν, ἣν δίδωμι ὑμῖν. κὰι ἠπειθήσατε τῶ ῥήματι κυρίου τοῦ θεοῦ ὑμῶν, κὰι ὀυκ ἐπιστεύσατε ἀυτῶ, κὰι ὀυκ ἐισηκούσατε τῆς φωνῆς ἀυτοῦ, κὰι ἀπειθοῦντες ἦτε τὰ πρὸς κύριον ἀφ᾿ ἧς ἡμέρας ἐγνώσθη ὑμῖν. κὰι ἐδεήθην ἔναντι κυρίου τεσσαράκοντα ἡμέρας κὰι τεσσαράκοντα νύκτας, ὅσας ἐδεήθην, ἐῖπε γὰρ κύριος ἐξολοθρεῦσαι ὑμᾶς. κὰι ἠυξάμην πρὸς τὸν θεόν, κὰι ἐῖπα, κύριε κύριε, μὴ ἐξολοθρεύσης τὸν λαόν σου κὰι τὴν κληρονομίαν σου, ἣν ἐλυτρώσω ἐν τῆ ἰσχύϊ σου τῆ μεγάλη, ὃυς ἐξήγαγες ἐκ γῆς ἀιγύπτου ἐν τῆ χειρί σου τῆ κραταιᾶ κὰι ἐν τῶ βραχίονί σου τῶ ὑψηλῶ. μνήσθητι ἁβραὰμ κὰι ἰσαὰκ κὰι ἰακὼβ τῶν θεραπόντων σου, ὁῖς ὤμοσας κατὰ σεαυτοῦ, μὴ ἐπιβλέψης ἐπὶ τὴν σκληρότητα τοῦ λαοῦ τούτου, κὰι ἐπὶ τὰ ἀσεβήματα ἀυτῶν, κὰι ἐπὶ τὰ ἁμαρτήματα ἀυτῶν, μήποτε ἔιπωσιν ὁι κατοικοῦντες τὴν γῆν ὅθεν ἐξήγαγες ἡμᾶς ἐκεῖθεν, λέγοντες, παρὰ τὸ μὴ δύνασθαι κύριον ἐισαγαγεῖν ἀυτοὺς ἐις τὴν γῆν, ἣν ἐῖπεν ἀυτοῖς, κὰι παρὰ τὸ μισῆσαι κύριον ἀυτούς, ἐξήγαγεν ἀυτοὺς ἀποκτεῖναι ἐν τῆ ἐρήμω. κὰι ὁῦτοι λαός σου κὰι κληρονομία σου, ὃυς ἐξήγαγες ἐκ γῆς ἀιγύπτου ἐν τῆ ἰσχύϊ σου τῇ μεγάλη κὰι ἐν τῶ βραχίονι σου τῶ ὑψηλῶ.

ἐν ἐκείνω τῶ καιρῶ ἐῖπε κύριος πρός με, λάξευσον σεαυτῶ δύο πλάκας λιθίνας ὥσπερ τὰς πρώτας, κὰι ἀνάβηθι πρός με ἐις τὸ ὄρος, κὰι ποιήσεις σεαυτῶ κιβωτὸν ξυλίνην, κὰι γράψω ἐπὶ τὰς πλάκας τὰ ῥήματα, ὅσα ἦν ἐν ταῖς πλαξὶ ταῖς πρώταις, ἁῖς συνέτριψας, κὰι ἐμαλεῖς ἀυτὰς ἐις τὴν κιβωτόν. κὰι ἐποίησα κιβωτὸν ἐκ ξύλων ἀσήπτων, κὰι ἐλάξευσα τὰς δύο πλάκας τὰς λιθίνας, ὥσπερ ἁι πρῶται, κὰι ἀνέβην ἐις τὸ ὄρος, κὰι ἁι δύο πλάκες ἐπὶ ταῖς δυσὶ χερσί μου, κὰι ἔγραψεν ἐπὶ τὰς πλάκας κατὰ τὴν γραφὴν τὴν πρώτην τοὺς δέκα λόγους, ὃυς ἐλάλησε κύριος πρὸς ὑμᾶς ἐντῶ ὄρει ἐκ μέσου τοῦ πυρὸς ἐν ἡμέρα τῆς συναγωγῆς. κὰι ἔδωκεν ἀυτὰς κύριος ἐμοί. κὰι ἐπιστρέψας κατέβην ἐκ τοῦ ὄρους, κὰι ἐνέβαλον τὰς πλάκας ἐις τὴν κιβωτόν, ἣν ἐποίησα. κὰι ἦσαν ἐκεῖ, καθὰ ἐνετείλατό μοι κύριος. κὰι ὁι ὑιοὶ ἰσραὴλ ἀπῆραν ἐκ βηρὼθ ὑιῶν ἰακήμ μοσερά. ἐκεῖ ἀπέθανεν ἀαρών, κὰι ἐτάφη ἐκεῖ. κὰι ἱεράτευσεν ἐλεάζαρ ὁ ὑιὸς ἀυτοῦ ἀντ᾿ ἀυτοῦ. ἐκεῖθεν ἀπῆραν ἐις γαδγάδ. κὰι ἀπὸ γαδγάδ, ἐις ἐτεβαθά, γῆν, ὁῦ χείμαρροι ὑδάτων. ἐν ἐκείνω τῶ καιρῶ διέστειλε κύριος τὴν φυλὴν τὴν λευί, ἄιρειν τὴν κιβωτὸν τῆς διαθήκης κυρίου, παρεστάναι ἔναντι κυρίου, λειτουργεῖν κὰι ἐπεύχεσθαι ἐπὶ τῶ ὀνόματι ἀυτοῦ ἕως τῆς ἡμέρας ταύτης. διὰ τοῦτο ὀυκ ἔσται τοῖς λευίταις μερὶς κὰι κλῆρος παρὰ τοῖς ἀδελφοῖς ἀυτῶν. κύριος ἀυτὸς κλῆρος ἀυτοῦ, καθὰ ἐῖπεν ἀυτῶ κύριος ὁ θεὸς ὑμῶν. κἀγὼ ἔστην ἐν τῶ ὄρει τεσσαράκοντα ἡμέρας κὰι τεσσαράκοντα νύκτας, κὰι ἐισήκουσέ μου κύριος, κὰι ἐν τῶ καιρῶ ἐκείνω ὀυκ ἠθέλησε κύριος ἐξολοθρεῦσαι ὑμᾶς. κὰι ἐῖπεν κύριος πρός με, βάδιζε ἄπαρον ἔναντι τοῦ λαοῦ τούτου, κὰι ἐισπορευέσθωσαν κὰι κληρονομήτωσαν τὴν γῆν, ἣν ὤμοσα τοῖς πατράσιν ἀυτῶν δοῦναι ἀυτοῖς. κὰι νῦν ἰσραὴλ τί κύριος ὁ θεός σου ἀιτεῖ παρὰ σοῦ, ἀλλ᾿ ἢ φοβεῖσθαι κύριον τὸν θεόν σου, πορεύεσθαι ἐν πάσαις ταῖς ὁδοῖς ἀυτοῦ, κὰι ἀγαπᾶν ἀυτόν, κὰι λατρεύειν κυρίω τῶ θεῶ σου ἐξ ὅλης τῆς καρδίας σου κὰι ἐξ ὅλης τῆς ψυχῆς σου, φυλάσσεσθαι τὰς ἐντολὰς κυρίου τοῦ θεοῦ σου, κὰι τὰ δικαιώματα ἀυτοῦ, ὅσα ἐγὼ ἐντέλλομαί σοι σήμερον, ἵνα ἐῦ σοι ἦ. ἰδοὺ κυρίου τοῦ θεοῦ σου ὁ ὀυρανὸς κὰι ὁ ὀυρανὸς τοῦ ὀυρανοῦ, ἡ γῆ κὰι πάντα ὅσα ἐστὶν ἐν ἀυτῆ, πλὴν τοὺς πατέρας ἡμῶν προείλατο κύριος ἀγαπᾶν ἀυτούς, κὰι ἐξελέξατο τὸ σπέρμα ἀυτῶν μετ᾿ ἀυτούς, ὑμᾶς, παρὰ πάντα τὰ ἔθνη κατὰ τὴν ἡμέραν ταύτην. κὰι περιτεμεῖσθε τὴν σκληροκαρδίαν ὑμῶν, κὰι τὸν τράχηλον ὑμῶν ὀυ σκληρεινεῖτε ἔτι. ὁ γὰρ κύριος ὁ θεὸς ὑμῶν, ὁῦτος θεὸς τῶν θεῶν, κὰι κύριος τῶν κυρίων, ὁ θεὸς ὁ μέγας κὰι ἰσχυρὸς κὰι φοβερός, ὅστις ὀυ θαυμάζει πρόσωπον ὀυδὲ μὴ λάβη δῶρον, ὁ ποιῶν κρίσιν προσηλύτω κὰι ὀρφανῶ κὰι χήρα, κὰι ἀγαπᾶ τὸν προσήλυτον δοῦναι ἀυτῶ ἄρτον κὰι ἱμάτιον. κὰι ἀγαπήσετε τὸν προσήλυτον, προσήλυτοι γὰρ ἦστε ἐν γῆ ἀιγύπτου κύριον τὸν θεόν σου φοβηθήση, κὰι ἀυτῶ μόνω λατρεύσεις, κὰι πρὸς ἀυτὸν κολληθήση, κὰι ἐπὶ τῶ ὀνόματι ἀυτοῦ᾿μῆ. ἀυτὸς καύχημά σου, κὰι ἀυτὸς θεός σου, ὅστις ἐποίησέ σοι τὰ μεγάλα κὰι τὰ ἔνδοξα ταῦτα, ἃ ἐῖδον ὁι ὀφθαλμοί σου. ἐν ἑβδομήκοντα ψυχαῖς κατέβησαν ὁι πατέρες σου ἐις ἄιγυπτον, νῦν δὲ ἐποίησέ σε κύριος ὁ θεός σου ὡσεὶ τὰ ἄστρα τοῦ ὀυρανοῦ τῶ πλήθει.

κὰι ἀγαπήσεις κύριον τὸν θεόν σου, κὰι φυλάξεις τὰ φυλάγματα ἀυτοῦ κὰι τὰ δικαιώματα ἀυτοῦ, κὰι τὰς ἐντολὰς ἀυτοῦ κὰι τὰς κρίσεις ἀυτοῦ πάσας τὰς ἡμέρας. κὰι γνώσεσθε σήμερον, ὅτι ὀυχὶ τὰ παιδία ὑμῶν, ὅσοι ὀυκ ὄιδασιν ὀυδὲ ἴδοσαν τὴν παιδίαν κυρίου τοῦ θεοῦ σου, κὰι τὰ μεγάλα ἀυτοῦ, κὰι τὴν χεῖρα τὴν κραταιὰν κὰι τὸν βραχὶονα τὸν ὑψηλόν, κὰι τὰ σημεῖα ἀυτοῦ κὰι τὰ τέρατα ἀυτοῦ, ὅσα ἐποίησεν ἐν μέσω ἀιγύπτου φαραὼ βασιλεῖ ἀιγύπτου κὰι πάση τῆ γῆ ἀυτοῦ, κὰι ὅσα ἐποίησε τῆ δυνάμει τῶν ἀιγυπτίων, τὰ ἅρματα ἀυτῶν κὰι τὴν ἵππον ἀυτῶν ὡς ἐπέκλυσε τὸ ὕδωρ τῆς θαλάσσης τῆς ἐρυθρᾶς ἐπὶ προσώπου ἀυτῶν καταδιωκόντων ἀυτῶν ἐκ τῶν ὀπίσω ὑμῶν. κὰι ἀπώλεσεν ἀυτοὺς κύριος ἕως τῆς σήμερον ἡμέρας. κὰι ὅσα ἐποίησεν ὑμῖν ἐν τῆ ἐρήμω ἕως ἤλθετε ἐις τὸν τόπον τοῦτον. κὰι ὅσα ἐποίησε τῶ δαθὰν κὰι τῶ ἀβιρὼν ὑιοῖς ἐλιὰβ ὑιοῦ ῥουβήμ. ὃυς ἀνοίξασα ἡ γῆ τὸ στόμα ἀυτῆς κατέπιεν ἀυτούς, κὰι τοὺς ὄικους ἀυτῶν κὰι τὰς σκηνὰς ἀυτῶν, κὰι πᾶσαν τὴν ὑπόστασιν τὴν μετ᾿ ἀυτῶν ἐν μέσω παντὸς ἰσραήλ. ὅτι ὁι ὀφθαλμοὶ ὑμῶν ἑώρων πάντα τὰ ἔργα κυρίου τὰ μεγάλα, ὅσα ἐποίησεν ἡμῖν σήμερον. κὰι φυλάξεσθε πάσας τὰς ἐντολὰς ἀ῾υτοῦ, ὅσας ἐγὼ ἐντὲλλομαι ὑμῖν σήμερον, ἵνα ζῆτε κὰι πολυπλασιασθῆτε κὰι ἐισέλθητε κὰι κληρονομήσητε τὴν γῆν, ἐις ἣν ὑμεῖς διαβαίνετε τὸν ἰορδάνην ἐκεῖ κληρονομῆσαι ἀυτήν, ἵνα μακροημερεύσητε ἐπὶ τῆς γῆς, ἧς ὤμοσε κύριος τοῖς πατράσιν ὑμῶν δοῦναι ἀυτοῖς, κὰι τῶ σπέρματι ἀυτῶν μετ᾿ ἀυτούς, γῆν ῥέουσαν γάλα κὰι μέλι. ἔστι γὰρ ἡ γῆ ἐις ἣν σὺ ἐισπορεύη ἐκεῖ κληρονομῆσαι ἀυτήν, ὀυχ ὥσπερ ἡ γῆ ἀιγύπτου ἐστίν, ὅθεν ἐκπορεύεσθε ἐκεῖθεν, ὅταν σπείρωσι τὸν σπόρον, κὰι ποτίζωσι τοῖς ποσίν, ὡσεὶ κῆπον λαχανιᾶς. ἡ δὲ γῆ ἐις ἣν ἐισπορεύη ἐκεῖ κληρονομῆσαι ἀυτήν, γῆ ὀρινὴ κὰι πεδινή, ἐκ τοῦ ὑετοῦ τοῦ ὀυρανοῦ πίεται ὕδωρ. γῆ, ἣν κύριος ὁ θεός σου ἐπισκοπεῖται ἀυτὴν διαπαντός, ὁι ὀφθαλμοὶ κυρίου τοῦ θεοῦ σου ἐπ᾿ ἀυτῇς ἀπ᾿ ἀρχῆς τοῦ ἐνιαυτοῦ κὰι ἕως τῆς συντελείας ἐνιαυτοῦ. ἐὰν δὲ ἀκοῆ ἀκούσητε πάσας τὰς ἐντολὰς ἀυτοῦ, ὅσας ἐγὼ ἐντέλλομαί σοι σήμερον, ἀγαπᾶν κύριον τὸν θεόν σου, κὰι λατρεύειν ἀυτῶ ἐξ ὅλης τῆς καρδίας σου κὰι ἐξ ὅλης τῆς ψυχῆς σου, κὰι δώσει τὸν ὑετὸν τῆς γῆς σου καθ᾿ ὥραν πρώϊμον κὰι ὄψιμον, κὰι ἐισοίσεις τὸν σῖτόν σου κὰι τὸν ὀῖνόν σου κὰι τὸ ἔλαιόν σου, κὰι δώσει χορτάσματα ἐν τοιςς ἀγροῖς σου τοῖς κτήνεσί σου. κὰι φαγὼν κὰι ἐμπλησθείς, προσέχετε ἑαυτοῖς, μὴ πλατυνθῆ ἡ καρδία ὑμῶν, κὰι παραβῆτε, κὰι λατρεύσητε θεοῖς ἑτέροις, κὰι προσκυνήσητε ἀυτοῖς, κὰι θυμωθεὶς ὀργισθῆ κύριος ἐφ᾿ ὑμᾶς, κὰι συσχῆ τὸν ὀυρανόν, κὰι ὀυκ ἔσται ὑετός. κὰι ἡ γῆ ὀυ δώσει τὸν καρπόν ἀυτῆς. κὰι ἀπολεῖσθε ἐντάχει ἀπὸ τῆς γῆς τῆς ἀγαθῆς, ἧς ἔδωκε κύριος ὑμῖν. κὰι ἐμβαλεῖτε τὰ ῥήματα ταῦτα ἐις τὴν καρδίαν ὑμῶν κὰι ἐις τὴν ψυχὴν ὑμῶν, κὰι ἀφάψετε ἀυτὰ ἐις σημεῖον ἐπὶ τῆς χειρὸς ὑμῶν, κὰι ἔσται ἀσάλευτον πρὸ ὀφθαλμῶν ὑμῶν. κὰι διδάξετε ἀυτὰ τὰ τέκνα ὑμῶν λαβεῖν ἀυτὰ καθημένους ἐν ὄικω, κὰι πορευομένους ἐν ὁδῶ, κὰι κοιταζομένους κὰι διανισταμένους, κὰι γράψετε ἀυτὰ ἐπὶ τὰς φλιὰς τῶν ὀικιῶν ὑμῶν κὰι τῶν πυλῶν ὑμῶν, ἵνα πληθυνθῶσιν ἁι ἡμέραι ὑμῶν κὰι ἁι ἡμέραι τῶν ὑιῶν ὑμῶν ἐπὶ τῆς γῆς, ἧς ὤμοσε κύριος τοῖς πατράσιν ὑμῶν δοῦναι ἀυτοῖς, καθὼς ἁι ἡμέραι τοῦ ὀυρανοῦ ἐπὶ τῆς γῆς. κὰι ἔσται ἐὰν ἀκοῆ ἀκούσητε πάσας τὰς ἐντολὰς ταύτας, ἃς ἐγὼ ἐντέλλομαι ὑμῖν σήμερον ποιεῖν, ἀγαπᾶν κύριον τὸν θεὸν ὑμῶν, κὰι πορεύεσθαι ἐν πάσαις ταῖς ὁδοῖς ἀυτοῦ, κὰι προσκολλᾶσθαι ἀυτῶ, κὰι ἐκβαλεῖ κύριος πάντα τὰ ἔθνη ταῦτα ἀπὸ προσώπου ὑμῶν, κὰι κληρονομήσετε ἔθνη μεγάλα κὰι ἰσχυρότερα μᾶλλον ἢ ὑμεῖς. πάντα τὸν τόπον ὃν ἂν πατήση τὸ ἴχνος τοῦ ποδὸς ὑμῶν, ὑμῖν ἔσται ἀπὸ τῆς ἐρήμου κὰι ἀντιλιβάνου κὰι ἀπὸ τοῦ ποταμοῦ τοῦ μεγάλου ποταμοῦ ἐυφράτου, κὰι ἕως τῆς θαλάσσης τῆς ἐπὶ δυσμῶν ἔσται τὰ ὅρια ὑμῶν. ὀυκ ἀντιστήσεται ὀυδεὶς κατὰ πρόσωπον ὑμῶν. τὸν φόβον ὑμῶν κὰι τὸν τρόμον ὑμῶν ἐπιθήσει κύριος ὁ θεὸς ὑμῶν ἐπὶ πρόσωπον πάσης τῆς γῆς, ἐφ᾿ ἧς ἂν ἐπιβῆτε ἐπ᾿ ἀυτῆς, ὃν τρόπον ἐλάλησε κύριος πρὸ σὑμᾶς, ἰδοὺ ἐγὼ δίδωμι ἐνώπιον ὑμῶν σήμερον ἐυλογίαν κὰι κατάραν. τὴν ἐυλογίαν, ἐὰν ἀκούσητε τὰς ἐντολὰς κυρίου τοῦ θεοῦ ὑμῶν, ὅσας ἐγὼ ἐντέλλομαι ὑμῖν σήμερον. κὰι τὴν κατάραν, ἐὰν μὴ ἐισακούσητε τὰς ἐντολὰς κυρίου τοῦ θεοῦ ὑμῶν, ὅσας ἐγὼ ἐντέλλομαι ὑμῖν σήμερον, κὰι πλανηθῆτε ἀπὸ τῆς ὁδοῦ ἧς ἐνετειλάμην ὑμῖν, πορευθέντες λατρεύειν θεοῖς ἑτέροις, ὁῖς ὀυκ ὄιδατε. κὰι ἔσται ὅτ᾿ ἂν ἐισαγάγη σε κύριος ὁ θεός σου ἐις τὴν γῆν ἐις ἣν διαβαίνεις ἐκεῖ κληρονομῆσαι ἀυτήν, κὰι δώσεις τὴν ἐυλογίαν ἐπ᾿ ὄρος γαριζίν, κὰι τὴν κατάραν ἐπ᾿ ὄρος γεβάλ. ὀυκ ἰδοὺ ταῦτα πέραν τοῦ ἰορδάνου ὀπίσω ὁδὸν δυσμῶν ἡλίου ἐν γῆ χαναὰν ὁ κατοικῶν ἐπὶ δυσμῶν ἐχόμενον τοῦ γολγὸλ πλησίον τῆς δρυὸς τῆς ὑψηλῆς. ὑμεῖς γὰρ διαβαίνετε, τὸν ἰορδάνην, ἐισελθόντες κληρονομῆσαι τὴν γῆν, ἣν κύριος ὁ θεὸς ἡμῶν δίδωσιν ὑμῖν ἐν κλήρω πάσας τὰς ἡμέρας. κὰι κληρονομήσετε ἀυτήν, κὰι κατοικήσετε ἐν ἀυτῆ, κὰι φυλάξεσθε τοῦ ποιεῖν πάντα τὰ προστάγματα ἀυτοῦ κὰι τὰς κρίσεις, ἃς ἐγὼ δίδωμι ἐνώπιον ὑμῶν σήμερων.

κὰι ταῦτα τὰ προστάγματα κὰι τὰ κρίματα ἃ φυλάξσθε τοῦ ποιῆσαι ἐπὶ τῆς γῆς, ἧς κύριος ὁ θεὸς τῶν πατέρων ἡμῶν δίδωσιν ὑμῖν ἐν κλήρω πάσας τὰς ἡμέρας, ἃς ὑμεῖς ζῆτε ἐπὶ τῆς γῆς. ἀπωλεία ἀπολεῖτε πάντας τοὺς τόπους ἐν ὁῖς ἐλάτρευσαν ἐκεῖ τὰ ἔθνη τοῖς θεοῖς ἀυτῶν, ὃυς ὑμεῖς κατακληρονομεῖτε ἀυτοὺς ἐπὶ τῶν ὀρέων τῶν ὑψηλῶν, κὰι ἐπὶ τῶν θινῶν, κὰι ὑποκάτω παντὸς δένδρου δασέως. κὰι κατασκάψατε τοὺς βωμοὺς ἀυτῶν, κὰι συντρίψατε ὰς στήλας ἀυτῶν, κὰι τὰ ἄλση ἀυτῶν ἐκκόψετε, κὰι τὰ γλυπτὰ τῶν θεῶν ἀυτῶν κατακαύσετε πυρί, κὰι ἀπολεῖτε τὸ ὄνομα ἀυτῶν ἐκ τοῦ τόπου ἐκείνου. ὀυ ποιήσετε ὅυτω κυρίω τῷ θεῶ ὑμῶν. ἀλλ᾿ ἢ ἐις τὸν τόπον, ὃν ἂν ἐκλέξηται κύριος ὁ θεὸς ὑμῶν ἐκ πασῶν τῶν φυλῶν ὑμῶν ἐπονομάσαι τὸ ὄνομα ἀυτοῦ ἐκεῖ ἐπικληθῆναι, κὰι ἐκζητήσετε κὰι ἐισελεύσεσθε ἐκεῖ, κὰι ὄισετε ἐκεῖ τὰ ὁλοκαυτώματα ὑμῶν, κὰι τὰ θυσιάσματα ὑμῶν, κὰι τὰς δεκάτας ὑμῶν κὰι τὰς ἐυχὰς ὑμῶν, κὰι τὰ ἑκούσια ὑμῶν, κὰι τὰς ὁμολογίας ὑμῶν, κὰι τὰ πρωτότοκα τῶν βοῶν ὑμῶν κὰι τῶν προβάτων ὑμῶν. κὰι φάγεσθε ἐκεῖ ἔναντι κυρίου τοῦ θεοῦ ὑμῶν, κὰι ἐυφρανθήσεσθε ἐπὶ πᾶσιν, ὁῦ ἐὰν ἐπιβάλητε τὰς χεῖρας ὑμῶν ὑμεῖς κὰι ὁι ὀῖκοι ὑμῶν, καθ᾿ ὅτι ἐυλόγησέ σε κύριος ὁ θεός σου. ὀυ ποιήσετε κατὰ πάντα ἃ ἡμεῖς ποιοῦμεν ὧδε σήμερον ἕκαστος τὸ ἀρεστὸν ἐναντίον ἀυτοῦ. ὀυ γὰρ ἥκατε ἕως τοῦ νῦν ἐις τὴν κατάπαυσιν κὰι ἐις τὴν κληρονομίαν, ἣν κύριος ὁ θεὸς ἡμῶν δίδωσιν ὑμῖν. κὰι διαβήσεσθε τὸν ἰορδάνην, κὰι κατοικήσετε ἐπὶ τῆς γῆς, ἧς κύριος ὁ θεὸς ὑμῶν κατακληρονομήσει ὑμῖν, κὰι καταπαύσει ὑμᾶς ἀπὸ πάντων τῶν ἐχθρῶν ὑμῶν τῶν κύκλω, κὰι κατοικήσετε μετὰ ἀσφαλείας. κὰι ἔσται ὁ τόπος, ὃν ἂν ἐκλέξηται κύριος ὁ θεὸς ὑμῶν ἐπικληθῆναι τὸ ὄνομα ἀυτοῦ ἐκεῖ, ἐκεῖ ὄισετε πάντα, ὅσα ἐγὼ ἐντέλλομαι ὑμῖν σήμερον, τὰ ὁλοκαυτώματα ὑμῶν, κὰι τὰ θυσιάσματα ὑμῶν, κὰι τὰ ἐπιδέκατα ὑμῶν, κὰι τὰς ἀπαρχὰς τῶν χειρῶν ὑμῶν, κὰι πᾶν ἐκλεκτὸν τῶν δώρων ὑμῶν, ὅσα ἂν ἔυξησθε τῶ κυρίω ὑμῶν. κὰι ἐυφρανθήσεσθε ἔναντι κυρίου τοῦ θεοῦ ὑμῶν, ὑμεῖς κὰι ὁι ὑιοὶ ὑμῶν κὰι ἁι θυγατέρες ὑμῶν, ὁι παῖδες ὑμῶν, κὰι ἁι παιδίσκαι ὑμῶν, κὰι ὁ λευΐτης ὁ ἐπὶ τῶν πόλεων ὑμῶν, ὅτι ὀυκ ἔστιν ἀυτῶ μερὶς ὀυδὲ κλῆρος μεθ᾿ ὑμῶν. πρόσεχε σεαυτῶ μὴ ἀνενέγκης τὰ ὁλοκαυτώματά σου ἐν παντὶ τόπω ὁῦ ἂν ἴδης, ἀλλ᾿ ἢ ἐις τὸν τόπον, ὃν ἐκλέξηται κύριος ὁ θεός σου ἀυτόν, ἐν μιᾶ τῶν πόλεων σου ἐκεῖ ἀνοίσεις τὰ ὁλοκαυτώματά σου, κὰι ἐκεῖ ποιήσεις πάντα ὅσα ἐγὼ ἐντέλλομαί σοι σήμερον. ἀλλ᾿ ἢ ἐν πάση ἐπιθυμία σου θύσεις, κὰι φαγῆ κρέα κατὰ τὴν ἐυλογίαν κυρίου τοῦ θεοῦ σου, ἣν ἔδωκέ σοι ἐν πάση πόλει. ὁ ἀκάθαρτος ἐν σοὶ κὰι ὁ καθαρὸς ἐπὶ τὸ ἀυτὸ φάγονται ἀυτό, ὡς δορκάδα ἢ ἔλαφον. πλὴν τὸ ἁῖμα ὀυ φάγεσθε, ἐπὶ τὴν γῆν ἐκχεεῖτε ἀυτὸ ὡς ὕδωρ. ὀυ δυνήση φαγεῖν ἐν ταῖς πόλεσί σου τὸ ἐπιδέκατον τοῦ σίτου σου κὰι τοῦ ὄινου σου κὰι τοῦ ἐλαίου σου, τὰ πρωτότοκα τῶν βοῶν σου κὰι τῶν προβάτων σου κὰι πάσας τὰς ἐυχάς, ὅσας ἂν ἐύξησθε, κὰι τὰς ὁμολογίας ὑμῶν κὰι τὰς ἀπαρχὰς τῶν χειρῶν ὑμῶν, ἀλλ᾿ ἢ ἔναντι κυρίου τοῦ θεοῦ σου φαγῆ ἀυτὰ ἐν τῶ τόπω ὁῦ ἂν ἐκλέξηται κύριος ὁ θεός σου ἁυτῶ, σὺ κὰι ὁ ὑιός σου κὰι ἡ θυγάτηρ σου, ὁ παῖς σου κὰι ἡ παιδίσκη σου κὰι ὁ λευίτης, κὰι ὁ προσήλυτος ὁ ἐν ταῖς πόλεσί σου, κὰι ἐυφρανθήση ἔναντι κυρίου τοῦ θεοῦ σου ἐπὶ πάντα ὁῦ ἐὰν ἐπιβάλης τὴν χεῖρά σου. πρόσεχε σεαυτῶ μὴ ἐγκαταλίπης τὸν λευΐτην πάντα τὸν χρόνον ὃν ἂν ζῆς ἐπὶ τῆς γῆς. ἐὰν δὲ ἐμπλατύνη κύριος ὁ θεός σου τὰ ὅριά σου, καθάπερ ἐλάλησέ σοι, κὰι ἐρεῖς, φάγομαι κρέα ἐὰν ἐπιθυμήση ἡ ψυχή σου, ὤστε φαγεῖν κρέα, ἐν πάση ἐπιθυμία τῆς ψυχῆς σου φαγῆ κρέα. ἐὰν δὲ μακρότερον ἀπέχη σου ὁ τόπος, ὃν ἐὰν ἐκλέξηται κύριος ὁ θεός σου ἐπικληθῆναι τὸ ὄνομα ἀυτοῦ ἐκεῖ, κὰι θύσεις ἀπὸ τῶν βοῶν σου κὰι ἀπὸ τῶν προβάτων σου ὧν ἂν δῶ σοι κύριος ὁ θεός σου, ὃν τρόπον ἐνετειλάμην σοι, κὰι φαγῆ ἐν ταῖς πόλεσί σου κατὰ τὴν ἐπιθυμίαν τῆς ψυχῆς σου, ὡς ἔσθεται ἡ δορκὰς κὰι ἡ ἔλαφος, ὅυτως φαγῆ ἀυτό. ὁ ἀκάθαρτος ἐν σοὶ κὰι ὁ καθαρὸς ὠσαύτως ἔδεται. πρόσεχε ἰσχυρῶς τοῦ μὴ φαγεῖν ἁῖμα, τὸ γὰρ ἁῖμα ἀυτοῦ ψυχή. ὀυ βρωτήσεται ἡ ψυχὴ μετὰ τῶν κρεῶν, ὀυ φάγεσθε, ἐπὶ τὴν γῆν ἐκχεεῖτε ἀυτὸ ὡς ὕδωρ. ὀυ φαγῆ ἀυτό, ἵνα ἐῦ σοι γένηται, κὰι τοῖς ὑιοῖς σου μετὰ σέ, ἐὰν ποιήσης τὸ καλὸν κὰι τὸ ἀρεστὸν ἔναντι κυρίου τοῦ θεοῦ σου, πλὴν τὰ ἅγιά σου ἃ ἄν σοι γένηται, κὰι τὰς ἐυχάς σου λαβὼν ἥξεις ἐις τὸν τόπον, ὃν ἂν ἐκλέξηται κύριος ὁ θεός σου ἐπικληθῆναι τὸ ὄνομα ἀυτοῦ ἐκεῖ, κὰι ποιήσεις τὰ ὁλοκαυτώματά σου. τὰν κρέα ἀνοίσεις ἐπὶ τὸ θυσιαστήριον κυρίου τοῦ θεοῦ σου. τὸν δὲ ἁῖμα τῶν θυσιῶν σου προχεεῖς πρὸς τὴν βάσιν τοῦ θυσιαστηρίου κυρίου τοῦ θεοῦ σου, τὰ δὲ κρέα φαγῆ. φυλάσσου κὰι ἄκουε κὰι ποιήσεις πάντας τοὺς λόγους, ὃυς ἐγὼ ἐντέλλομαί σοι, ἵνα ἐῦ σοι γένηται, κὰι τοῖς ὑιοῖς σου δι᾿ ἀιῶνος, ἐὰν ποιήσης τὸ καλὸν κὰι τὸ ἐυάρεστον ἔναντι κυρίου τοῦ θεοῦ σου. ἐὰν δὲ ἐξολοθρεύση κύριος ὁ θεός σου τὰ ἔθνη, ἐις ὃυς σὺ ἐισπορεύση ἐκεῖ κληρονομῆσαι τὴν γῆν ἀυτῶν ἀπὸ προσώπου σου, κὰι κατακληρονομήσης ἀυτούς, κὰι κατοικήσης ἐν τῆ γῆ ἀυτῶν, πρόσεχε σεαυτῶ, μὴ ἐκζητήσης ἐπακολουθῆναι ἀυτοῖς με{ }τὰ τὸ ἐξολοθρευθῆναι ἀυτοὺς ἀπὸ προσώπου σου, ὀυ μὴ ἐκζητήσης τοὺς θεοὺς ἀυτῶν, λέγων, πῶς ποιοῦσι τὰ ἔθνη ταῦτα τοῖς θεοῖς ἀυτῶν, ποιήσω κἀγώ. ὀυ ποιήσεις ὄυτω κυρίω τῶ θεῶ σου. τὰ γὰρ βδελύγματα ἃ κύριος ἐμίσησεν, ἐποίησαν τοῖς θεοῖς ἀυτῶν, ὅτι κὰι τοὺς ὑιοὺς ἀυτῶν κὰι τὰς θυγατέρας ἀυτῶν κατακαίουσι πυρὶ τοῖς θεοῖς ἀυτῶν. πᾶν ῥῆμα ὃ ἐγὼ ἐντέλλομαί σοι σήμερον, τοῦτο φυλάξη ποιεῖν. ὀυ προσθήσεις ἐπ᾿ ἀυτὸ ὀυδὲ ἀφελεῖς ἀπ᾿ ἀυτοῦ.

ἐὰν δὲ ἀναστῆ ἐν σοὶ προφήτης ἢ ἐνυπνιαζόμενος ἐνύπνιον, κὰι δῶ σοι σημεῖον ἢ τέρας, κὰι ἔλθοι τὸ σημεῖον ἢ τὸ τέρας ὃ ἐλάλησε πρός σε, λέγων, πορευθῶμεν κὰι λατρεύσωμεν θεοῖς ἑτέροις ὁῖς ὀυκ ὄιδατε, ὀυκ ἀκούσεσθε τῶν λόγων τοῦ προφήτου ἐκείνου ἢ τοῦ ἐνυπνιαζομένου τὸ ἐνύπνιον ἐκεῖνο, ὅτι πειράζει κύριος ὁ θεὸς ὑμῶν ὑμᾶς, τοῦ ἐιδέναι, ἐι ἀγαπᾶτε κύριον τὸν θεὸν ἡμῶν ἐξ ὅλης τῆς καρδίας ὑμῶν κὰι ἐξ ὅλης τῆς ψυχῆς ὑμῶν. ὀπίσω κυρίου τοῦ θεοῦ ὑμῶν πορεεύεσθε, κὰι ἀυτὸν φοβεῖσθε, κὰι τὰς ἐντολὰς ἀυτους φυλάξασθε, κὰι τῆς φωνῆς ἀυτοῦ ἀκούσεσθε, κὰι ἀυτῶ δουλεύσετε, κὰι ἀυτῶ προστεθήσεσθε. κὰι ὁ προφήτης ἐκεῖνος ἢ ὁ τὸ ἐνύπνιον ἐνυπνιαζόμενος ἐκεῖνος, ἀποθανεῖται. ἐλάλησε γὰρ πλανῆσαί σε ἀπὸ κυρίου τοῦ θεοῦ σου, τοῦ ἐξαγαγόντος σε ἐκ γῆς ἀιγύπτου, τοῦ λυτρωσαμένου σε ἐκ τῆς δουλείας, ἐξῶσαί σε ἐκ τῆς ὁδοῦ, ἧς ἐνετείλατό σοι κύριος ὁ θεός σου, πορεύεσθαι ἐπ᾿ ἀυτῆ. κὰι ἀφανιεῖτε τὸ πονηρὸν ἐξ ὑμῶν ἀυτῶν. ἐὰν δὲ παρακαλέση ὁ ἀδελφός σου ἐκ τοῦ πατρός σου ἢ ἐκ τῇς μητρός σου, ἢ ὁ ὑιός σου ἢ ἡ θυγάτηρ σου ἢ ἡ γυνή σου, ἣ ἐν τῶ κόλπω σου, ἢ ὁφίλος σου ὁ ἴσος τῆ ψυχῆ σου, λάθρα λέγων, πορευθῶμεν κὰι λατρεύσωμεν θεοῖς ἑτέροις, ὁῖς ὀυκ ἔιδης σὺ κὰι ὁι πατέρες σου ἀπὸ τῶν θεῶν τῶν ἐθνῶν τῶν περικύκλω ὑμῶν, τῶν ἐγγιζόντων σοι ἢ τῶν μακρὰν ἀπὸ σοῦ, ἀπ᾿ ἄκρου τῆς γῆς ἕως ἄκρου τῆς γῆς, ὀυ συνθελήσεις ἀυτῶ, κὰι ὀυκ ἐισακούση ἀυτῶ, κὰι ὀυ φείσεται ὁ ὀφθαλμός σου ἐπ᾿ ἀυτῶ, ὀυκ ἐλεήσεις ἐπ᾿ ἀυτῶ, ὀυδὲ μὴ σκεπάσεις ἀυτόν, ἀναγγέλων ἀναγγελεῖς περὶ ἀυτοῦ. κὰι ἡ χείρ σου ἔσται ἐπ᾿ ἀυτῶ ἐν πρώτοις ἀποκτεῖναι ἀυτόν, κὰι ἡ χεὶρ παντὸς τοῦ λαοῦ ἐπ᾿ ἐσχάτω, κὰι λιθοβολήσουσιν ἀυτὸν ἐν λίθοις, κὰι ἀποθανεῖται, ὅτι ἐζήτησεν ἀποστῆσαί σε ἀπὸ κυρίου τοῦ θεοῦ σου, τοῦ ἐξαγαγώτος σε ἐκ γῆς ἀιγύπτου, ἐξ ὄικου δουλείας. κὰι πᾶς ἰσραὴλ ἀκούσας φοβηθήσεται, κὰι ὀυ προσθήσουσιν ἔτι ποιῆσαι κατὰ τὸ ῥῆμα τὸ πονηρὸν τοῦτο ἐν ὑμῖν. ἐὰν δὲ ἀκούσης ἐν μιᾶ τῶν πόλεών σου, ὧν κύριος ὁ θεός σου δίδωσί σοι κατοικεῖν ἐκεῖ, λεγόντων, ἐξῆλθον ἄνδρες παράνομοι ἐξ ὑμῶν, κὰι ἀπέστησαν πάντας τοὺς κατοικοῦντας τὴν πόλιν ἀυτῶν, λέγοντες, πορευθῶμεν κὰι λατρεύσωμεν θεοῖς ἑτέροις, ὁῖς ὀυκ ἔιδητε. κὰι ἐτάσεις κὰι ἐρωτήσεις κὰι ἐξερευνήσεις σφόδρα, κὰι ἰδοὺ ἀληθὴς σαφῶς ὁ λόγος γεγένηται τὸ βδέλυγμα τοῦτο ἐν ὑμῖν, ἀναιρῶν ἀναιρήσεις πάντας τοὺς κατοικοῦντας ἐν τῆ πόλει ἐκείνη ἐν φόνω μαχαίρας, ἀναθέματι ἀναθεματιεῖτε ἀυτήν, κὰι πάντα τὰ ἐν ἀυτῆ, κὰι πάντα τὰ κτήνη ἀυτῆς ἐν στόματι μαχαίρας, κὰι πάντα τὰ σκύλα ἀυτῆς συνάξεις ἐις τὰς διόδους ἀυτῆς, κὰι ἐμπρίσεις τὴν πόλιν ἐν πυρί, κὰι πάντα τὰ σκύλα ἀυτῆς πανδημεὶ ἔναντι κυρίου τοῦ θεοῦ σου, κὰι ἔσται ἀοίκητος ἐις τὸν ἀιῶνα, ὀυκ ἀνοικοδομηθήσεται ἔτι, ὀυ προσκολληθήσεται ἐν τῆ χειρί σου ὀυδὲν ἀπὸ τοῦ ἀναθέματος, ἵνα ἀποστραφῆ κύριος ἀπὸ τοῦ θυμοῦ τῆς ὀργῆς ἀυτοῦ, κὰι δώση σοι ἔλεος κὰι ἐλεήση σε, κὰι πληθυνῆ σε, ὃν τρόπον ὤμοσε κύριος τοῖς πατράσι σου, ἐὰν ἐισακούσητε τῇς φωνῆς κυρίου τοῦ θεοῦ σου, φυλάσσειν πάσας τὰς ἐντολὰς ἀυτοῦ, ἃς ἐγὼ ἐντέλλομαί σοι σήμερον, ποιεῖν τὸ καλὸν κὰι τὸ ἀρεστὸν ἔναντι κυρίου τοῦ θεοῦ σου.

ὑιοὶ ἔστε κυρίου τοῦ θεοῦ ὑμῶν, ὀυ κοφθήσεσθε ὀυκ ἐπιθήσετε φαλάκρωμα ἀναμέσον τῶν ὀφθαλμῶν ὑμῶν ἐπὶ νεκρῶ, ὅτι λαὸς ἅγιος ἐῖ κυρίω τῶ θεῶ σου, κάι σε ἐξελέξατο κύριος ὁ θεός σου γενέσθαι σε ἀυτῶ λαὸν περιούσιον ἀπὸ πάντων τῶν ἐθνῶν τῶν ἐπὶ προσώπου τῆς γῆς. ὀυ φάγεσθε πᾶν βδέλυγμα. ταῦτα τὰ κτήνη, ἃ φάγεσθε. μόσχον ἐκ βοῶν, κὰι ἀμνὸν ἐκ προβάτων, κὰι χίμαρον ἐξ ἀιγῶν, ἔλαφον, κὰι δορκάδα, κὰι βούβαλον, κὰι τραγέλαφον, κὰι πύγαργον, κὰι ὄρυγα, κὰι καμηλοπάραδαλιν, πᾶν κτῆνος διχηλοῦν ὁπλὴν κὰι ὀνυχιστῆρας ὀνυχίζον δύο χηλῶν κὰι ἀνάγον μηρυκισμὸν ἐν τοῖς κτήνεσι, ταῦτα φάγεσθε. κὰι ταῦτα ὀυ φάγεσθε ἀπὸ τῶν ἀναγόντων μηρυκισμὸν κὰι ἀπὸ τῶν διχηλούντων τὰς ὁπλὰς κὰι ὀνυχιζόντων ὀνυχιστῆρας, τὸν κάμηλον, κὰι δασύποδα, κὰι χοιρογρύλλιον, ὅτι ἀνάγουσι μηρυκισμὸν ταῦτα κὰι ὁπλὴν ὀυ διχηλοῦσιν, ἀκάθαρτα ταῦτα ὑμῖν ἔσται. κὰι τὸν ὗν, ὅτι διχηλεῖ ὁπλὴν τοῦτο κὰι ὀνυχίζει ὄνυχας ὁπλῆς, κὰι τοῦτο μηρυκισμὸν ὀυ μηρυκᾶται, ἀκάθαρτον τοῦτο ὑμῖν, ἀπὸ τῶν κρεῶν ἀυτῶν ὀυ φάγεσθε, κὰι τῶν θνησιμαίων ἀυτῶν ὀυκ ἅψεσθε. κὰι ταῦτα φάγεσθε ἀπὸ πάντων τῶν ἐν τοῖς ὕδασι πάντα ὅσα ἐστὶν ἀυτοῖς πτερύγια κὰι λεπίδες, φάγεσθε. κὰι πάντα ὅσα ὀυκ ἔστιν ἀυτοῖς πτερύγια ὀυδὲ λεπίδες, ὀυ φάγεσθε, ἀκάθαρτα ταῦτα ἔσται ὑμῖν. πᾶν ὄρνεον καθαρὸν φάγεσθε. κὰι ταῦτα ὀυ φάγεσθε ἀπ᾿ ἀυτῶν, τὸν ἀετόν, κὰι τὸν γρύπα, κὰι τὸν ἁλιαίετον κὰι τὸν γύπα, κὰι τὸν ἰκτῖνα, κὰι τὰ ὅμοια ἀυτῶ, κὰι πάντα τὰ κόρακα, κὰι τὰ ὅμοια ἀυτῶ. κὰι στροῦθον, κὰι γλαῦκα{,} κὰι λάρον, κὰι ἱέρακα, κὰι τὰ ὅμοια ἀυτῶ. κὰι ἀρώδιον, κὰι κύκνον κὰι ἴβιν, κὰι καταράκτην, κὰι πορφυρίωνα, κὰι νυκτικόρακα, κὰι πελεκάνα, κὰι χαλάδριον, κὰι τὰ ὅμοια ἀυτῶ. κὰι ἔποπα, κὰι νυκτερίδα κὰι πάντα τὰ ἑρπετὰ τῶν πετεινῶν ἀκάθαρτα ταῦτα ἔσται ὑμῖν, ὀυ φάγεσθε ἀπ᾿ ἀυτῶν. πᾶν πετεινὸν καθαρὸν φάγεσθε. κὰι πᾶν θνησιμαῖον ὀυ φάγεσθε. τῶ παροίκω τῶ ἐν ταῖς πόλεσί σου, δοθήσεται, κὰι φάγεται, ἢ ἀποδώση τῶ ἀλλοτρίω, ὅτι λαὸς ἅγιος ἐῖ κυρίω τῶ θεῶ σου. ὀυχ᾿ ἑψήσεις ἄρνα ἐν γάλακτι μητρὸς ἀυτοῦ. δεκάτην ἀποδεκατώσεις παντὸς γεννήματος τοῦ σπέρματός σου, τὸ γένημα τοῦ ἀγροῦ σου ἐνιαυτὸν κατ᾿ ἐνιαυτόν. κὰι φαγῆ ἀυτὸ ἔναντι κυρίου τοῦ θεοῦ σου ἐν τῶ τόπω ὧ ἂν ἐκλέξηται κύριος ὁ θεός σου, ἐπικληθῆναι τὸ ὄνομα ἀυτοῦ. ἐκεῖ ὄισεις τὰ ἐπιδέκατα τοῦ σίτου σου κὰι τοῦ ὄινου σου κὰι τοῦ ἐλαίου σου, κὰι τὰ πρωτότοκα τῶν βοῶν σου, κὰι τῶν προβάτων σου, ἵνα μάθης φοβεῖσθαι κύριον τὸν θεόν σου πάσας τὰς ἡμέρας. ἐὰν δὲ μακρὰν γένηται ἡ ὁδὸς ἀπὸ σοῦ κὰι μὴ δύνη ἀναφέρειν ἀυτά, ὅτι μακρὰν ἀπὸ σοῦ ὁτόπος, ὃν ἂν ἐκλέξηται κύριος ὁ θεός σου, ἐπικληθῆναι τὸ ὄνομα ἀυτοῦ ἐκεῖ, ὅτι ἠυλόγησέ σε κύριος ὁ θεός σου, κὰι ἀποδώση ἀυτὰ ἀργυρίου, κὰι λήψη τὸ ἀργύριον ἐν ταῖς χερσί σου, κὰι πορεύση ἐις τὸν τόπον, ὃν ἂν ἐκλέξηται κύριος ὁ θεός σου ἀυτόν, κὰι δώσεις τὸ ἀργύριον ἐπὶ παντὸς ὁῦ ἂν ἐπιθυμῆ ἡ ψυχή σου, ἐπὶ βουσὶν ἢ ἐπὶ προβάτοις ἢ ἐπὶ ὄινω ἢ ἐπὶ σικέρα ἢ ἐπὶ παντὸς ὁῦ ἂν ἐπιθυμῆ ἡ ψυχή σου, κὰι φαγῆ ἐκεῖ ἔναντι κυρίου τοῦ θεοῦ σου. κὰι ἐυφρανθήση σὺ κὰι ὁ ὀῖκός σου κὰι ὁ λευίτης ὁ ἐν ταῖς πόλεσί σου. ὀυ καταλείψεις ἀυτόν, ὅτι ὀυκ ἔστιν ἀυτῶ μερὶς ὀυδὲ κλῆρος μετὰ σοῦ. μετὰ τρία ἔτη ἐξοίσεις πᾶν τὸ ἐπιδέκατον τῶν γεννημάτων σου, ἐν τῶ ἐνιαυτῶ ἐκείνω θήσεις ἀυτὸ ἐν ταῖς πόλεσί σου, κὰι ἐλεύσεται ὁ λευίτης, ὅτι ὀυκ ἔστιν ἀυτῶ μερὶς ὀυ δὲ κλῆρος μετὰ σοῦ, κὰι ὁ προσήλυτος κὰι ὁ ὀρφανὸς κὰι ἡ χήρα ἡ ἐν ταῖς πόλεσί σου, κὰι φάγονται κὰι ἐμπλησθήσονται, ἵνα ἐυλογήση σε κύριος ὁ θεός σου ἐν πᾶσι τοῖς ἔργοις τῷν χειρῶν σου ὁῖς ἂν ποιῆς.

δι᾿ ἑπτὰ ἐτῶν ποιήσεις ἄφεσιν, κὰι ὅυτως τὸ πρόσταγμα τῆς ἀφέσεως. ἀφήσεις πᾶν χρέος ἴδοϊον, ὃ ὀφείλει σοι ὁ πλησίον. κὰι τὸν ἀδελφόν σου ὀυκ ἀπαιτήσεις, ὅτι ἐπικέκληται ἄφεσις κυρίου τοῦ θεοῦ σου. τὸν ἀλλότριον ἀπαιτήσεις ὅσα ἐὰν ἦ σοι παρ᾿ ἀυτῶ. τῶ ἀδελφῶ σου ἄφεσιν ποιήσεις τοῦ χρέους σου, ὅτι ὀυκ ἔσται ἐν σοὶ ἐνδεής, ὅτι ἐυλογῶν ἐυλογήσεισε κύριος ὁ θεός σου ἐν τῇ γῆ, ἣν κύριος ὁ θεός σου δίδωσί σοι ἐν κλήρω κατακληρονομῆσαι ἀυτήν. ἐὰν δὲ ἀκοῆ ἀκούσητε τῆς φωνῆς κυρίου τοῦ θεοῦ ὑμῶν, φυλάσσειν κὰι ποιεῖν πάσας τὰς ἐντολὰς ταύτας, ἃς ἐγὼ ἐντέλλομαί σοι σήμερον, ὅτι κύριος ὁ θεός σου ἐυλόγησέ σε ὃν τρόπον ἐλάλησέ σοι, κὰι δανιεῖς ἔθνεσι πολλοῖς, σὺ δὲ ὀυ δανιῆ. κὰι ἄρξεις σὺ ἐθνῶν πολλῶν, σοῦ δὲ ὀυκ ἄρξουσιν. ἐὰν δὲ γένηται ἐν σοὶ ἐνδεὴς ἐκ τῶν ἀδελφῶν σου ἐν μιᾶ τῶν πόλεών σου ἐν τῇ γῆ, ἧ κύριος ὁ θεός σου δίδωσί σοι, ὀυκ ἀποστρέψεις τὴν καρδίαν σου, ὀυδὲ μὴ συσφίγξεις τὴν χεῖρά σου ἀπὸ τοῦ ἀδελφοῦ σου τοῦ ἐπιδεομένου, ἀνοίγων ἀνοίξεις τὰς χεῖράς σου ἀυτῶ, δάνειον δανιεῖς ἀυτῶ, ὅσον ἂν ἐπιδέηται, κὰι καθ᾿ ὅσον ὑστερῆται. πρόσεχε σεαυτῶ μή ποτε γένηται ῥῆμα κρυπτὸν ἐν τῆ καρδία σου, ἀνόμημα, λέγων, ἐγγίζει τὸ ἔτος τὸ ἕβδομον, ἔτος τῆς ἀφέσεως, κὰι πονηρεύσηται ὁ ὀφθαλμός σου τῶ ἀδελφῶ σου τῶ ἐπιδεομένω, κὰι ὀυ δῶς ἀυτῶ, κὰι βοήσεται κατὰ σοῦ πρὸς κύριον, κὰι ἔσται ἐν σοὶ ἁμαρτία μεγάλη μεταδιδοὺς δώσεις ἀυτῶ, κὰι δάνειον δανιεῖς ἀυτῶ, ὅσον ἂν ἐπιδέηταί σου. κὰι ὀυ λυπηθήση τῆ καρδία σου διδόντος σου ἀυτῶ, ὅτι διὰ τὸ ῥῆμα τοῦτο ἐυλογήσει σε κύριος ὁ θεός σου ἐν πᾶσι τοῖς ἔργοις σου κὰι ἐν πᾶσιν ὁῦ ἂν ἐπιβαλεῖς τὴν χεῖρά σου, ὀυ γὰρ μὴ ἐκλείπη ἐνδεὴς ἀπὸ τῆς γῆς σου, διὰ τοῦτο ἐγώ σοι ἐντέλλομαι ποιεῖν τὸ ῥῆμα τοῦτο, λέγων, ἀνοίγων ἀνοίξεις τὰς χεῖράς σου τῶ ἀδελφῶ σου τῶ πένητι κὰι τῶ ἐνδεομένω ἐπὶ τῆς γῆς σου. ἐὰν δὲ πραθῆ σοι ὁ ἀδελφός σου ὁ ἑβραῖος ἢ ἡ ἑβραία, δουλεύσει σοι ἓξ ἔτη, κὰι τῶ ἑβδόμω ἐξαποστελεῖς ἀυτὸν ἐλεύθερον ἀπὸ σοῦ. ὅταν δὲ ἐξαποστέιλης ἀυτὸν ἐλεύθερον ἀπὸ σοῦ, ὀυκ ἀποστελεῖς ἀυτὸν κενόν, ἐφόδιον ἐφοδιάσεις ἀυτὸν ἀπὸ τῶν προβάτων σου κὰι ἀπὸ τοῦ σίτου σου κὰι ἀπὸ τῆς ληνοῦ σου, καθὰ ἠυλόγησέ σε κύριος ὁ θεός σου, δώσεις ἀυτῶ. κὰι μνησθήση ὅτι ὀικέτης ἦσθα ἐν γῆ ἀιγύπτου, κὰι ἐλυτρώσατό σε κύριος ὁ θεός σου ἐκεῖθεν. διὰ τοῦτο ἐγώ σοι ἐντέλλομαι ποιεῖν τὸ ῥῆμα τοῦτο. ἐὰν δὲ λέγη πρός σε, ὀυκ ἐξελεύσομαι ἀπὸ σοῦ, ὅτι ἠγάπησέ σε κὰι τὴν ὀικίαν σου, ὅτι ἐῦ ἐστὶν ἀυτῶ παρά σοι, κὰι λήψη τὸ ὀπήτιον, κὰι τρυπήσεις τὸ ὀῦς ἀυτοῦ ἐπὶ τὴν θύραν, κὰι ἔσται ὀικέτης σου ἐις τὸν ἀιῶνα. κὰι τὴν παιδίσκην σου ποιήσεις ὡσαύτως. ὀυ σκληρὸν ἔστω ἐναντιόν σου, ἐξαποστελλομένων ἀυτῶν ἐλευθέρων ἀπὸ σοῦ. ὅτι ἐπέτιον μισθὸν μισθωτοῦ ἐδούλευ{}σέ σοι ἓξ ἔτη. κὰι ἐυλόγησέ σε κύριος ὁ θεός σου ἐν πᾶσιν ὁῖς ἂν ποιῆς. πᾶν πρωτότοκον ὃ ἂν τεχθῆ ἐν τοῖς βουσί σου κὰι ἐν τοῖς προβάτοις σου, τὰ ἀρσενικὰ ἁγιάσεις κυρίω τῶ θεῶ σου, ὀυκ ἐργάση ἐν τῶ πρωτοτόκω μόσχω σου, κὰι ὀυ μὴ κείρης τὸ πρωτότοκον τῶν προβάτων σου. ἔναντι κυρίου τοῦ θεοῦ σου φαγῆ ἀυτὸ ἐνιαυτὸν ἐξ ἐνιαυτοῦ, ἐν τῶ τόπω ὧ ἂν ἐκλέξηται κύριοος ὁ θεός σου, σὺ κὰι ὁ ὀῖκός σου. ἐὰν δὲ ἦ ἐν ἀυτῶ μῶμος χωλὸν ἢ τυφλὸν ἢ κὰι πᾶς μῶμος πονηρός, ὀυ θύσεις ἀυτὸ κυρίω τῶ θεῶ σου, ἐν ταῖς πόλεσί σου φαγῆ ἀυτό. ὁ ἀκάθαρτος ἐν σοὶ κὰι ὁ καθαρὸς ὡσαύτως φάγεται, ὡς δορκάδα ἢ ἔλαφον, πλὴν τὸ ἁῖμα ἀυτοῦ ὀυ φαγῆ, ἐπὶ τὴν γῆν ἐκχεεῖς ἀυτὸ ὡς ὕδωρ.

φύλαξον τὸν μῆνα τῶν νέων, κὰι ποιήσεις τὸ πάσχα κυρίω τῶ θεῶ σου, ὅτι ἐν τῶ μηνΐ τῶν νέων ἐξήγαγέ σε κύριος ὁ θεός σου ἐξ ἀιγύπτου νυκτός. κὰι θύσεις τὸ πάσχα κυρίω τῶ θεῶ σου πρόβατα κὰι βόας ἐν τῶ τόπω ὧ ἂν ἐκλέξηται κύριος ὁ θεός σου, ἐπικληθῆναι τὸ ὄνομα ἀυτοῦ ἐκεῖ, ὀυ φαγῆ ἐπ᾿ ἀυτοῦ ζύμην, ἑπτὰ ἡμέρας φαγῆ ἐπ᾿ ἀυτοῦ ἄζυμα, ἄρτον κακώσεως, ὅτι ἐν σπουδῆ ἐξήλθατε ἐξ ἀιγύπτου νυκτός, ἵνα μνησθῆτε τὴν ἡμέραν τῆς ἐξοδίας ὑμῶν ἐκ γῆς ἀιγύπτου πάσας τὰς ἡμέρας τῆς ζωῆς ὑμῶν. ὀυκ ὀφθήσεταί σοι ζύμη ἐν πᾶσι τοιςς ὁρίοις σου ἑπτὰ ἡμέρας, κὰι ὀυ κοιμηθήσεται ἀπὸ τῶν κρεῶν ὧν ἂν θύσητε τοεσπέρας τῆ ἡμέρα τῆ πρώτη ἐις τοπρωΐ. ὀυ δυνήση θῦσαι τὸ πάσχα ἐν ὀυδεμιᾶ τῶν πόλεών σου ὧν κύριος ὁ θεός σου δίδωσί σοι, ἀλλ᾿ ἢ ἐις τὸν τόπον ὃν ἂν ἐκλέξηται κύριος ὁ θεός σου, ἐπικληθῆναι τὸ ὄνομα ἀυτοῦ ἐκεῖ, θύσεις τὸ πάσχα ἑσπέρας πρὸς δυσμὰς ἡλίου ἐν τῶ καιρῶ ὧ ἐξῆλθες ἐκ γῆς ἀιγύπτου, κὰι ἑψήσεις κὰι ὀπτήσεις, κὰι φαγῆ ἐν τῶ τόπω ὧ ἂν ἐκλέξηται κύριος ὁ θεός σου ἀυτόν. κὰι ἀποστραφήση το πρωῒ κὰι ἀπελεύση ἐις τοὺς ὄικους σου. ἓξ ἡμέρας φαγῆ ἄζυμα, κὰι τῆ ἡμέρα τῆ ἑβδόμη ἐξόδιον ἑορτὴ κυρίω τῶ θεῶ σου. ὀυ ποιήσεις ἐν ἀυτῆ πᾶν ἔργον πλὴν ὅσα ποιηθήσεται ψυχῆ. ἑπὰ ἑβδομάδας ὁλοκλήρους ἐξαριθμήσεις σεαυτῶ, ἀρξαμένου σου δρέπανον ἐπ᾿ ἀμητόν, ἄρξη ἐξαριθμεισθαι ἑπτὰ ἑβδομάδας. κὰι ποιήσεις ἑορτὴν ἑβδομάδων κυρίω τῶ θεῶ σου, καθ᾿ ὅτι ἰσχύει ἡ χείρ σου, ὅσα ἂν δῶ σοι, καθ᾿ ὅτι ἠυλόγησέ σε κύριος ὁ θεός σου. κὰι ἐυφρανθήση ἔναντι κυρίου τοῦ θεοῦ σου σὺ κὰι ὁ ὑιός σου κὰι ἡ θυγάτηρ σου, ὁ παῖς σου κὰι ἡ παιδίσκη σου, κὰι ὁ λευίτης ὁ ἐν ταῖς πόλεσί σου, κὰι ὁ προσήλυτος κὰι ὁ ὀρφανὸς κὰι ἡ χήρα ἡ ἐν ὑμῖν, ἐν τῶ τόπω ὧ ἂν ἐκλέξηται κύριος ὁ θεός σου ἀυτόν, ἐπικληθῆναι τὸ ὄνομα ἀυτοῦ ἐκεῖ. κὰι μνησθήση, οὅτι ὀικέτης ἦσθα ἐν γῆ ἀιγύπτου. κὰι φυλάξη κὰι ποιήσεις τὰς ἐντολὰς ταύτας. ἑορτὴν τῶν σκηνῶν ποιήσεις σεαυτῶ ἑπτὰ ἡμέρας, ἐν τῶ συναγαγεῖν σε ἐκ τῇς ἅλωνός σου, κὰι ἀπὸ τῆς ληνοῦ σου. κὰι ἐυφρανθήση ἐν τῆ ἑορτῆ σου σὺ κὰι ὁ ὑιός σου κὰι ἡ θυγάτηρ σου, ὁ παῖς σου κὰι ἡ παιδίσκη σου, κὰι ὁ λευΐτης κὰι ὁ προσήλυτος, κὰι ὁ ὀρφανός, κὰι ἡ χήρα ἡ ὀῦσα ἐν ταῖς πόλεσί σου. ἑπτὰ ἡμέρας ἑορτασεις κυρίω τῶ θεῶ σου ἐν τῶ τόπω ὧ ἂν ἐκλέξηται κύριος ὁ θεός σου ἀυτόν. ἐὰν δὲ ἐυλογήση σε κύριος ὁ θεός σου ἐν πᾶσι τοῖς γεννήμασί σου κὰι ἐν παντὶ ἔργω τῶν χειρῶν σου, κὰι ἔση ἐυφραινόμενος. τρεῖς καιροὺς τοῦ ἐνιαυτοῦ ὀφθήσεται πᾶν ἀρσενικὸν ἐναντίον κυρίου τοῦ θεοῦ σου ἐν τῶν τόπω ὧ ἂν ἐκλέξηται κύριος ἐν τῆ ἑορτῆ τῶν ἀζύμων, κὰι ἐν τῆ ἑορτῆ τῶν ἑβδομάδων, κὰι ἐν τῆ ἑορτῆ σκηνοπηγΐας. ὀυκ ὀφθήση ἐνώπιον κυρίου τοῦ θεοῦ σου κενός, ἕκαστος κατὰ δύναμιν τῶν χειρῶν ὑμῶν κατὰ τὴν ἐυλογίαν κυρίου τοῦ θεοῦ σου ἣν ἔδωκέ σοι. κριτὰς κὰι γραμματοεισαγωγεῖς καταστήσεις σεαυτῶ ἐν πάσαις ταῖς πόλεσί σου, ἁῖς κύριος ὁ θεός σου δίδωσί σοι κατὰ φυλάς. κὰι κρινοῦσι τὸν λαὸν κρίσιν δικαίαν, ὀυκ ἐκκλινοῦσι κρίσιν δικαίαν, ὀυκ ἐπιγνώσονται πρόσωπον, ὀυδὲ λήψονται δῶρα, τὰ γὰρ δῶρα ἐκτυφλοῖ ὀφθαλμοὺς σοφῶν, κὰι ἐξαίρει λόγους δικαίων.δικαίως τὸ δίκαιον διώξη, ἵνα ζῆτε, κὰι ἐισελθόντες κληρονομήσητε τὴν γῆν, ἣν κύριος ὁ θεός σου δίδωσί σοι. ὀυ φυτεύσεις σεαυτῶ ἄλσος. πᾶν ξύλον παρὰ τὸ θυσιαστήριον κυρίου τοῦ θεοῦ σου ὀυ ποιήσεις σεαυτῶ, ὀυ στήσεις σεαυτῶ στήλην, ἃ ἐμίσησε κύριος ὁ θεός σου.

ὀυ θύσεις κυρίω τῶ θεῶ σου μόσχον ἢ πρόβατον, ἐν ὧ ἐστὶν ἐν ἀυτῶ μῶμος, πᾶν ῥῆμα πονηρόν, ὅτι βδέλυγμα κυρίω τῶ θε{ῶ} σου ἐστίν. ἐὰν δὲ ἑυρεθῆ ἐν σοὶ ἐν μιᾶ τῶν πόλεών σου, ὧν κύριος ὁ θεός σου δίδωσί σοι, ἀνὴρ ἢ γυνὴ ὅστις ποιήσοι τ` πονηρὸν ἔναντι κυρίου τοῦ θεοῦ σου, παρελθεῖν τὴνδιαθήκην ἀυτοῦ, κὰι ἀπελθόντες λατρεύσωσι θεοῖς ἑτέροις, κὰι προσκυνήσωσιν ἀυτοιςς, τῶ ἡλίω ἢ τῆ σελήνη, ἢ παντὶ τῶ ἐκ τοῦ κόσμου τοῦ ἀυρανοῦ, ἃ ὀυ προσέταξα, κὰι ἀναγγελῆ σοι, κὰι ἀκούσεις κὰι ζητήσεις σφόδρα, κὰι ἰδοὺ ἀληθῶς γέγονε τὸ ῥῆμα, γεγένηται τὸ βδέλυγμα τοῦτο ἐν ἰσραήλ, κὰι ἐξάξεις τὸν ἄνθρωπον ἐκεῖνον, ἢ τὴν γυναῖκα ἐκείνην, ὅιτινες ἐπ῾οίησαν τὸ πρόσταγμα τὸ πονηρὸν τοῦτο, ἐπὶ τὴν πύλην, {} κὰι λιθοβολήσετε ἀυτοὺς ἐν λίθοις, κὰι τελευτήσουσιν. ἐπὶ δυσὶ μάρτυσιν ἢ τρισὶ μάρτυσι ἀποθανεῖται,κ ὁ ἀποθνήσκων ὀυκ ἀποθανεῖται ἐφ᾿ ἑνὶ μάρτυρι. κὰι ἡ χεὶρ τῶν μαρτύρων ἔσται ἐπ᾿ ἀυτῶ ἐν πρώτοις θανατῶσαι ἀυτόν, κὰι ἡ χεὶρ παντὸς τοῦ λαοῦ ἐπ᾿ ἐσχάτω. κὰι ἐξαρεῖτε τὸ πονηρὸν ἐξ ὑμῶν ἀυτῶν. ἐὰν δὲ ἀδυνατήση ῥῆμα ἀπὸ σοῦ ἐν κρίση ἀναμέσον ἁῖμα ἅιματος, κὰι ἀναμέσον κρίσις κρίσεως, κὰι ἀναμέσον ἁφὴ ἁφῆς, κὰι ἀναμέσον ἀντιλογία ἀντιλογίας ῥήματα κρίσεως ἐν ταῖς πόλεσί σου, κὰι ἀναστὰς ἀναβήση ἐις τὸν τόπον ὃν ἂν ἐκλέξηται κύριος ὁ θεός σου, ἐπικληθῆναι τὸ οὄνομα ἀυτοῦ ἐκεῖ, κὰι ἐλεύση πρὸς τοὺς ἱερεῖς τοὺς λευῒτας, κὰι πρὸς τὸν κριτήν, ὃς ἂν γένηται ἐν ταῖς ἡμέραις ἐκείναις, κὰι ἐκζητήσαντες ἀναγγελοῦσί σοι τὴν κρίσιν, κὰι ποιήσεις κατὰ τὸ ῥῆμα ὃ ἂν ἀναγγείλωσί σοι ἐκ τοῦ τόπου ὁῦ ἂν ἐκλέξηται κύριος ὁ θεός σου. κὰι φυλάξεις σφόδρα ποιῆσαι κατὰ πάντα ὅσα ἂν νομοθετηθῆ σοι, κατὰ τὸν νόμον κὰι κατὰ τὴν κρίσιν, ἣν ἔιπωσι ἄν σοι, ποιήσεις. ὀυκ ἐκκλινεῖς ἀπὸ τοῦ ῥήματος ὁῦ ἂν ἀναγγείλωσί σοι δεξιὰ ὀυδὲ ἀριστερά. κὰι ὁ ἄνθρωπος, ὃς ἂν ποιήση ἐν ὑπερηφανία τοῦ μὴ ὑπακοῦσαι τοῦ ἱερέως τοῦ παρεστηκότος λιτουργεῖν ἐπὶ τῶ ὀνόματι κυρίου τοῦ θεοῦ σου, ἢ τοῦ κριτοῦ, ὃς ἂν γένηται ἐν ταῖς ἡμέραις ἐκείναις, κὰι ἀποθανεῖται ὁ ἄνθρωπος ἐκεῖνος, κὰι ἐξαρεῖτε τὸ πονηρὸν ἐξ ἰσραήλ, κὰι πᾶς ὁ λαὸς ἀκούσας φοβηθήσεται, κὰι ὀυκ ἀσεβήσει ἔτι. ἐὰν δὲ ἐισέλθης ἐις τὴν γῆν, ἣν κύριος ὁ θεός σου δίδωσί σοι ἐν κλήρω, κὰι κληρονομήσης ἀυτὴν κὰι κατοικήσης ἐπ᾿ ἀυτῆς, κὰι ἔιπης, καταστήσω ἐπ᾿ ἐμαυ τὸν ἄρχοντα, καθὰ κὰι τὰ λοιπὰ ἔθνη τὰ κύκλω μου, καθιστῶν καταστήσεις ἐπὶ σεαυτὸν ἄρχοντα, ὃν ἂν ἐκλέξηται κύριος ὁ θεός σου ἀυτὸν ἐκ τῶν ἀδελφῶν σου καταστήσεις ἐπὶ σεαυτὸν ἄρχοντα. ὀυ δυνήση καταστῆσαι ἐπὶ σεαυτὸν ἄνθρωπον ἀλλότριον, ὅτι ὀυκ ἀδελφός σου ἐστί. πλὴν ὀυ πληθυνεῖ ἑαυτῶ ἵππον, ὀυδὲ μὴ ἀποστρέψει τὸν λαὸν ἐις ἄιγυπτον, ἅπως πληθύνη ἑαυτῶ ἵππον. ὁ δὲ κύριος ἐῖπεν ὑμῖν, ὀυ προσθήσεσθε ἀποστρέψαι τῆ ὁδῶ ταύτη ἔτι. κὰι ὀυ πληθυνεῖ ἑαυτῶ γυναῖκας, ἵνα μὴ μεταστῆ ἀυτοῦ ἡ καρδία. κὰι ἀργύριον κὰι χρυσίον ὀυ πληθυνεῖ ἑαυτῶ σφόδρα. κὰι ἔσται ὅτ᾿ ἂν καθίση ἐπὶ τοῦ δίφρου τῆς ἀρχῆς ἀυτοῦ, κὰι γράψει ἑαυτῶ τὸ δευτερονόμιον τοῦτο ἐις βιβλίον παρὰ τῶν ἱερέων τῶν λευιτῶν, κὰι ἔσται μετ᾿ ἀυτοῦ, κὰι ἀναγνώσεται ἐπ᾿ ἀυτῶ πάσας τὰς ἡμέρας τῆς ζωῆς ἀυτοῦ, ἵνα μάθη φοβεῖσθαι κύριον τὸν θεὸν ἀυτοῦ, φυλάσσεσθαι πάσας τὰς ἐντολὰς ταύτας κὰι τὰ δικαιώματα ταῦτα ποιεῖν, ἵνα μὴ ὑψωθῆ ἡ καρδία ἀυτοῦ ἀπὸ τῶν ἀδελφῶν ἀυτοῦ, ἵνα μὴ παραβῆ ἀπὸ τῶν ἐντολῶν δεξιὰ ἢ ἀριστερά, ὅπως ἂν μακροχρόνιος ἦ ἐπὶ τῆς ἀρχῆς ἀυτοῦ, ἀυτὸς κὰι ὁι ὑιοὶ ἀυτοῦ ἐν τοῖς ὑιοῖς ἰσραήλ.

ὀυκ ἔστι τοῖς ἱερεῦσι τοῖς λευΐταις ὅλη φυλῆ λευῒ μερΐς ὀυδὲ κλῆρος μετὰ ἰσραήλ, καρπώματα κυρίου ὁκλῆρος ἀυτῶν, φάγονται ἀυτά. κλῆρος δὲ ὀυκ ἔσται ἀυτῶ ἐν τοῖς ἀδελφοῖς ἀυτοῦ, κύριος ἀυτὸς κλῆρος ἀυτοῦ, καθ᾿ ὅτι ἐῖπεν ἀυτῶ. κὰι ἅυτη ἡ κρίσις τῶν ἱερέων τὰ παρὰ τοῦ λαοῦ παρὰ τῶν θυόντων τὰς θυσίας, ἐάν τε μόσχον ἐάν τε πρόβατον, κὰι δώσει τῶ ἱερεῖ τὸν βραχίονα κὰι τὰ σιαγόνια κὰι τὸ ἔνυστρον, κὰι τὰς ἀπαρχὰς τοῦ σίτου σου κὰι τοῦ ὄινου σου κὰι τοῦ ἐλαίου σου, κὰι τὴν ἀπαρχὴν τῶν κουρῶν τῶν προβάτων σου δώσεις ἀυτῶ, ὅτι ἀυτὸν ἐξελέξατο κύριος ὁ θεός σου ἐκ πασῶν τῶν φυλῶν σου, παραστῆναι ἐναντίον κυρίου τοῦ θεοῦ σου, λειτουργεῖν ἐπὶ τῶ ὀνόματι κυρίου, ἀυτὸς κὰι ὁι ὑιοὶ ἀυτοῦ πάσας τὰς ἡμέρας. ἐὰν δὲ παραγένηται ὁ λευΐτης ἐκ μιᾶς τῶν πόλεων ὑμῶν ἐκ πάντων τῶν ὑιῶν ἰσραήλ, ὁῦ ἀυτὸς παροικεῖ, καθ᾿ ὅτι ἐπιθυμεῖ ἡ ψυχὴ ἀυτοῦ ἐις τὸν τόπον, ὃν ἂν ἐκλέξηται κύριος, κὰι λειτουργήσει τῶ ὀνόματι κυρίου τοῦ θεοῦ ἀυτοῦ, ὥσπερ πάντες ὁι ἀδελφοὶ ἀυτοῦ ὁι λευῖται ὁι παρεστηκότες ἐκεῖ ἔναντι κυρίου, μερίδα μεμερισμ{ο}ένην φάγεται, πλὴν τῆς πράσεως ἀυτοῦ τῆς κατὰ πατριάν. ἐὰν δὲ ἐισέλθης ἐις τὴν γῆν, ἣν κύριος ὁ θεός σου δίδωσί σοι, ὀυ μαθήση ποιεῖν κατὰ τὰ βδελύγματα τῶν ἐθνῶν ἐκείνων, ὀυχ ἑυρεθήσεται ἐν σοὶ περικαθαίρων τὸν ὑιὸν ἀυτοῦ ἢ τὴν θυγατέρα ἀυτοῦ ἐν πυρί, μαντευόμενος μαντείαν, κὰι κληδονιζόμενος, κὰι ὀιωνιζόμενος, φαρμακός, ἐπάδων ἐπαοιδήν, ἐγγαστρίμυθος, κὰι τερατοσκόπος, ἐπερωτῶν τοὺς νεκρούς, ἔστι γὰρ βδέλυγμα κυρίω τῶ θεῶ σου πᾶς ποιῶν ταῦτα. ἕνεκα γὰρ τῶν βδελυγμάτων τούτων κύριος ὁ θεός σου ἐξολοθρεύσει ἀυτοὺς ἀπὸ προσώπου σου. τέλειος ἔση ἐναντίον κυρίου τοῦ θεοῦ σου. τὰ γὰρ ἔθνη ταῦτα, ὃυς σὺ κατακληρονομεῖς ἀυτούς, ὁῦτοι κληδονισμῶν κὰι μαντειῶν ἀκούσονται. σοὶ δὲ ὀυχ ὅυτως ἔδωκε κύριος ὁ θεός σου. προφήτην ἐκ τῶν ἀδελφῶν σου, ὡς ἐμέ, ἀναστήσει σοι κύριος ὁ θεός σου. ἀυτοῦ ἀκούσεσθε, κατὰ πάντα ὅσα ἠτήσω παρὰ κυρίου τοῦ θεοῦ σου ἐν χωρὴβ τῆ ἡμέρα τῆς ἐκκλησίας, λέγοντες, ὀυ προσθήσομεν ἀκοῦσαι τὴν φωνὴν κυρίου τοῦ θεοῦ ἡμῶν, κὰι τὸ πῦρ τὸ μέγα τοῦτο ὀυκ ὀψόμεθα ἔτι, ὀυδὲ μὴ ἀποθάνωμεν. κὰι ἐῖπε κύριος πρός με, ὀρθῶς πάντα ὅσα ἐλάλησαν. προφήτην ἀναστήσω ἀυτοῖς ἐκ μέσου τῶν ἀδελφῶν ἀυτῶν ὥσπερ σέ. κὰι δώσω τὸ ῥῆμα μου ἐν τῶ στόματι ἀυτοῦ, κὰι λαλήσει ἀυτοῖς καθ᾿ ὅτι ἂν ἐντέλλωμαι ἀυτῶ. κὰι ὁ ἄνθρωπος ὃς ἂν μὴ ἀκούση τῶν λόγων ἀυτοῦ, ὅσα ἂν λαλήση ὁ προφήτης ἐπὶ τῶ ὀνόματί μου, ἐγὼ ἐκδικήσω ἐξ ἀυτοῦ. πλὴν ὁ προφήτης ὃς ἂν ἀσεβήση λαλῆσαι ῥῆμα ἐπὶ τῶ ὀνόματί μου, ὃ ὀυ προσέταξα ἀυτῶ λαλῆσαι, κὰι ὃς ἂν λαλήση ἐπ᾿ ὀνόματι θεῶν ἑτέρων, ἀποθανεῖται ὁ προφήτης ἐκεῖνος. ἐὰν δὲ λέγης ἐν τῆ καρδία σου, πῶς γνωσόμεθα τὸ ῥῆμα ὃ ὀυκ ἐλάλησε κύριος; ὅσα ἂν λαλήση ὁ προφήτης ἐπὶ τῶ ὀνόματι κυρίου, κὰι μὴ γένηται τὸ ῥῆμα, κὰι μὴ συμβῆ τοῦτο τὸ ῥῆμα, ὀυκ ἐλάλησε κύριος, ἐν ἀσεβεία ἐλάλησεν ὁ προφήτης, ὀυκ ἀφέξεσθε ἀπ᾿ ἀυτοῦ.

ἐὰν δὲ ἀφανίση κύριος ὁ θεός σου τὰ ἔθνη, ἃ ὁ θεός σου δίδωσί σοι τὴν γῆν ἀυτῶν, κὰι κατακληρονομήσης ἀυτούς, κὰι κατοικήσης ἐν ταῖς πόλεσιν ἀυτῶν κὰι ἐν τοῖς ὄικοις ἀυτῶν, τρεῖς πόλεις διαστελεῖς σεαυτῶ ἐν μέσω τῆς γῆς σου, ἧς κύριος ὁ θεός σου δίδωσί σοι. στόχασαί σοι τὴν ὁδόν, κὰι τριμεριεῖς τὰ ὅρια τῆς γῆς σου, ἣν καταμερίζει σοι κύριος ὁ θεός σου, κὰι ἔσται καταφυγὴ ἐκεῖ παντὶ φονευτῆ. τοῦτο δὲ ἔσται τὸ πρόσταγμα τοῦ φονευτοῦ, ὃς ἂν φύγη ἐκεῖ, κὰι ζήσεται, ὃς ἂν πατάξη τὸν πλησίον ἀυτοῦ ἀκουσίως, κὰι ὁῦτος ὀυ μισῶν ἀυτὸν πρὸ τῆς ἐχθὲς κὰι πρὸ τῆς τρίτης, κὰι ὃς ἂν ἐισέλθη μετὰ τοῦ πλησίον ἀυτοῦ ἐις τὸν δρυμὸν συναγαγεῖν ξύλα, κὰι ἐκκρουσθῆ ἡ χεὶρ ἀυτοῦ τῆ ἀξίνη κόπτοντος τὸ ξύλον, κὰι πεσὸν τὸ σιδήριον ἀπὸ τοῦ ξύλου, τύχη τοῦ πλησίον, κὰι ἀποθάνη, ὁῦτος καταφεύξεται ἐις μίαν τῶν πόλεων τούτων, κὰι ζήσεται, ἵνα μὴ διώξας ὁ ἀγχιστεύων τοῦ ἅιματος ὀπίσω τοῦ φονεύσαντος, ὅτι παρατεθέρμανται τῆ καρδία ἀυτοῦ κὰι καταλάβη ἀυτόν, ἐὰν μακροτέρα ἦ ἡ ὁδός, κὰι πατάξη ἀυτοῦ τὴν ψυχήν, κὰι ἀποθάνη. κὰι τούτω ὀυκ ἔστι κρίσις θανάτου, ὅτι ὀυ μισῶν ἦν ἀυτὸν πρὸ τῆς ἐχθὲς κὰι πρὸ τῆς τρίτης. διὰ τοῦτο ἐγὼ σοι ἐντέλλομαι τὸ ῥῆμα τοῦτο, λέγων, τρεῖς πόλεις διαστελεῖς σεαυτῶ. ἐὰν δὲ ἐμπλατύνει κύριος ὁ θεός σου τὰ ὅριά σου, ὃν τρόπον ὤμοσε τοῖς πατράσι σου, κὰι δῶ σοι κύριος πᾶσαν τὴν γῆν, ἣν ἐῖπε κύριος δοῦναι τοῖς πατράσι σου, ἐὰν ἐισακούσης ποιεῖν πάσας τὰς ἐντολὰς ταύτας, ἃς ἐγὼ ἐντέλλομαί σοι σήμερον, ἀγαπάν κύριον τὸν θεόν σου, πορεύεσθαι ἐν πάσαις ταῖς ὁδοῖς ἀυτοῦ πάσας τὰς ἡμέρας, κὰι προσθήσεις σεαυτῶ ἔτι τρεῖς πόλεις πρὸς τὰς τρεῖς ταύτας. κὰι ὀυκ ἐκχυθήσεται ἁῖμα ἀναίτιον ἐπὶ τὴν γῆν, ἣν κύριος ὁ θεός σου δίδωσί σοι ἐν κλήρω, κὰι ὀυκ ἔσται ἐν σοὶ ἅιματι ἔνοχος. ἐὰν δὲ γένηται ἄνθρωπος μισῶν τὸν πλησίον ἀυτοῦ, κὰι ἐνεδρεύων ἀυτόν, κὰι ἐπαναστῆ ἐπ᾿ ἀυτόν, κὰι πατάξη ἀυτοῦ τὴν ψυχήν, κὰι ἀποθάνη, κὰι φύγη ἐις μίαν τῶν πόλεων τούτων, κὰι λήψονται ἀυτὸν ἐκεῖθεν, κὰι παραδώσουσιν ἀυτὸν ἐις χεῖρας τῶ ἀγχιστεύοντι τοῦ ἅιματος, κὰι ἀποθανεῖται. ὀυ φείσεται ὁ ὀφθαλμός σου ἐπ᾿ ἀυτῶ, κὰι καθαριεῖς τὸ ἁῖμα τὸ ἀναίτιον ἐξ ἰσραήλ, κὰι ἐῦ σοι ἔσται. ὀυ μετακινήσεις ὅρια τοῦ πλησίον σου, ἃ ἔστησαν ὁι πρότερόν σου ἐν τῆ κληρονομία σου, ἣν κατεκληρονόμησας ἐν τῆ γῆ, ἣν κύριος ὁ θεός σου δίδωσί σοι ἐν κλήρω. ὀυκ ἐμμενεῖ μάρτυς ἑῖς μαρτυρῆσαι κατὰ ἀνθρώπου κατὰ πᾶσαν ἀδικίαν κὰι κατὰ πᾶν ἁμάρτημα κὰι κατὰ πᾶσαν ἁμαρτίαν, ἣν ἂν ἁμάρτη. ἐπὶ στόματος δύο μαρτύρων κὰι ἐπὶ στόματος τριῶν μαρτύρων σταθήσεται πᾶν ῥῆμα. ἐὰν δὲ καταστῆ μάρτυς ἄδικος κατὰ ἀνθρώπου, καταλέγων ἀυτοῦ ἀσέβειαν, κὰι στήσονται ὁι δύο ἄνθρωποι, ὁῖς ἐστὶν ἀυτοῖς ἡ ἀντιλογία ἔναντι κυρίου, κὰι ἔναντι τῶν ἱερέων, κὰι ἔναντι τῶν κριτῶν, ὃι ἂν ὦσιν ἐν ταῖς ἡμέραις ἐκείναις, κὰι ἐξετάσωσιν ὁι κριταὶ ἀκριβῶς, κὰι ἰδοὺ μάρτυς ἄδικος ἐμαρτύρησεν ἄδικα, ἀντέστη κατὰ τοῦ ἀδελφοῦ ἀυτοῦ, κὰι ποιήσετε ἀυτῶ ὃν τρόπον ἐπονηρεύσατο ποιῆσαι κατὰ τοῦ ἀδελφοῦ ἀυτοῦ. κὰι ἐξαρεῖτε τὸ πονηρὸν ἐξ ὑμῶν ἀυτῶν. κὰι ὁι ἐπίλοιποι ἀκούσαντες φοβηθήσονται, κὰι ὀυ προσθήσουσιν ἔτι ποιεῖν κατὰ τὸ ῥῆμα τὸ πονηρὸν τοῦτο ἐν ὑμῖν. ὀυ φείσεται ὁ ὀφθαλμός σου ἐπ᾿ ἀυτῶ, ψυχὴν ἀντὶ ψυχῆς, ὀφθαλμὸν ἀντὶ ὀφθαλμοῦ, ὀδόντα ἀντὶ ὀδόντος, χεῖρα ἀντὶ χειρός, πόδα ἀντὶ ποδός, καθ᾿ ὅτι ἂν δῶ μῶμον τῶ πλησίον, ὅυτω δώσετε ἀυτῶ.

ἐὰν δὲ ἐξέλθης ἐις πόλεμον ἐπὶ τοὺς ἐχθρούς σου, κὰι ἴδης ἵππον κὰι ἀναβάτην κὰι λαὸν πλείονά σου, ὀυ φοβηθήση ἀπ᾿ ἀυτῶν, ὅτι κύριος ὁ θεός σου μετὰ σοῦ, ὁ ἀναβιβάσας σε ἐκ γῆς ἀιγύπτου. κὰι ἔσται ὅταν ἐγγίσης τῶ πολέμω, κὰι προσεγγίσας ὁ ἱερεύς, λαλήσει τῶ λαῶ, κὰι ἐρεῖ πρὸς ἀυτούς, ἄκουε ἰσραήλ ὑμεῖς προσπορεύεσθε σήμερον ἐις πόλεμον ἐπὶ τοὺς ἐχθροὺς ὑμῶν, μὴ ἐκλυέσθω ἡ καρδία ὑμῶν, μὴ φοβῆσθε μὴ δὲ θροῆσθε μὴ δὲ ἐγκλίνητε ἀπὸ προσώπου ἀυτῶν, ὅτι κύριος ὁ θεὸς ὑμῶν ὁ προπορευόμενος μεθ᾿ ὑμῶν συνεκπολεμήσει ὑμῖν τοὺς ἐχθροὺς ὑμῶν, κὰι διασώσει ὑμᾶς. κὰι λαλήσουσιν ὁι γραμματεῖς πρὸς τὸν λαόν, λέγοντες, τίς ὁ ἄνθρωπος ὁ ὀικοδομήσας ὀικίαν καινήν, κὰι ὀυκ ἐνεγκαίνισεν ἀυτήν; πορευέσθω κὰι ἀποστραφήτω ἐις τὴν ὀικίαν ἀυτοῦ, μὴ ἀποθάνη ἐν τῶ πολέμω, κὰι ἄνθρωπος ἕτερος ἐγκαινιεῖ ἀυτήν. κὰι τίς ὁ ἄνθρωπος, ὅστις ἐφύτευσεν ἀμπελῶνα, κὰι ὀυκ ἠυφράνθη ἐξ ἀυτοῦ; πορευέσθω κὰι ἀποστραφήτω ἐις τὴν ὀικίαν ἀυτοῦ, μὴ ἀποθάνη ἐν τῶ πολέμω, κὰι ἄνθρωπος ἕτερος ἐυφρανθήσεται ἐξ ἀυτοῦ. κὰι τίς ὁ ἄνθρωπος, ὅστις μεμνής{τ}ευται γυναῖκα κὰι ὀυκ ἔλαβεν ἀυτήν; πορευέσθω κὰι ἀποστραφήτω ἐις τὴν ὀικίαν ἀυτοῦ, μὴ ἀποθάνη ἐν τῶ πολέμω, κὰι ἄνθρωπος ἕτερος λήψεται ἀυτήν. κὰι προσθήσουσιν ὁι γραμματεῖς λαλῆσαι πρὸς τὸν λαόν, κὰι ἐροῦσι, τίς ὁ ἄνθρωπος ὁ φοβούμενος κὰι δειλὸς τῆ καρδία; πορευέσθω κὰι ἀποστραφήτω ἐις τὴν ὀικίαν ἀυτοῦ, ἵνα μὴ δειλιάνη τὴν καρδίαν τοῦ ἀδελφοῦ ἀυτοῦ, ὥσπερ κὰι τὴν ἑαυτοῦ. κὰι ἔσται ὅταν παύσωνται ὁι γραμματεῖς λαλοῦντες πρὸς τὸν λαόν, κὰι καταστήσουσιν ἄρχοντας τῆς στρατιᾶς προηγουμένους τοῦ λαοῦ. ἐὰν δὲ προσέλθης πρὸς πόλιν ἐκπολεμῆσαι ἐυτήν, κὰι καλέση ἀυτοὺς μετ᾿ ἐιρήνης, κὰι ἔσται ἐὰν μὲν ἐιρηνικὰ ἀποκριθῶσί σοι, κὰι ἀνοίξωσί σοι, ἔσται πᾶς ὁ λαὸς ὁι ἑυρεθέντες ἐν ἀυτῆ ἔσονταί σοι φορολογητοὶ κὰι ὑπήκοοί σοι. ἐὰν δὲ μὴ ὑπακούσωσί σοι κὰι ποιήσωσι πρός σε πόλεμον, κὰι περικαθιεῖς ἀυτήν, κὰι παραδώσει ἀυτὴν κύριος ὁ θεός σου ἐις τὰς χεῖράς σου, κὰι πατάξεις πᾶν ἀρσενικὸν ἀυτῆς ἐν φόνω μαχαίρας πλὴν τῶν γυναικῶν κὰι τῆς ἀποσκευῆς. κὰι πάντα τὰ κτήνη κὰι πάντα ὅσα ἂν ὑπάρχει ἐν τῆ πόλει, κὰι πᾶσαν τὴν ἀπαρτίαν προνομεύσεις σεαυτῶ, κὰι φαγῆ πᾶσαν τὴν προνομὴν τῶν ἐχθρῶν σου, ὧν κύριος ὁ θεός σου δίδωσί σοι. ὅυτω ποιήσεις πάσας τὰς πόλεις τὰς μακρὰν ὄυ σας ἀπὸ σοῦ σφόδρα, κὰι ὀυχὶ ἀπὸ τῶν πόλεων τῶν ἐθνῶν τούτων. ἰδοὺ δὲ ἀπὸ τῶν πόλεων τῶν ἐθνῶν τούτων, ὧν κύριος ὁ θεός σου δίδωσί σοι κληρονομῆσαι τὴν γῆν ἀυτῶν, ὀυ ζωγρήσετε πᾶν ἐμπνέον, ἀλλ᾿ ἀναθεματιεῖτε ἀυτούς, τὸν χεπταῖον κὰι τὸν ἀμορραῖον κὰι τὸν χαναναῖον, κὰι φερεζαῖον κὰι ἐυαῖον κὰι ἰεβουσαῖον κὰι γεργεσαῖον, ὃν τρόπον ἐνετείλατό σοι κύριος ὁ θεός σου, ἵνα μὴ διδάξωσιν ὑμᾶς ποιεῖν πάντα τὰ βδελύγματα ἀυτῶν, ὅσα ἐποίησαν τοῖς θεοῖς ἀυτῶν, κὰι ἁμαρτήσεσθε ἔναντι κυρίου τοῦ θεοῦ ὑμῶν. ἐὰν δὲ περικαθίσης περὶ πόλιν ἡμέρας πλείους ἐκπολεμῆσαι ἀυτὴν ἐις κατάληψιν ἀυτῆς, ὀυκ ἐξολοθρεύση τὰ δένδρα ἀυτῆς, ἐπιβαλλεῖν ἐπ᾿ ἀυτὰ σίδηρον, ἀλλ᾿ ἀπ᾿ ἀυτοῦ φαγῆ, ἀυτὸ δὲ ὀυκ ἐκκόψης. μὴ ἄνθρωπος τὸ ξύλον τὸ ἐν τῶ δρυμῶ ἐισελθεῖν ἀπὸ προσώπου σου ἐις τὸν χάρακα; ἀλλὰ τὸ ξύλον ὃ ἐπίστασαι ὅτι ὀυ καρπόβρωτόν ἐστι, τοῦτο ἐξολοθρεύσεις κὰι ἐκκόψεις κὰι ὀικοδομήσεις χαράκωσιν ἐπὶ τὴν πόλιν, ἥτις ποιεῖ πρός σε τὸν πόλεμον, ἕως ἂν παραδοθῆ.

ἐὰν δὲ ἑυρεθῆ τραυματίας ἐν τῆ γῆ, ἣν κύριος ὁ θεός σου δίδωσί σοι κληρονομῆσαι, πεπτωκὼς ἐν τῶ πεδίω, κὰι ὀυκ ὄιδασι τὸν πατάξαντα ἀυτόν, ἐξελεύσεται ἡ γερουσία σου κὰι ὁι κριταί σου κὰι ἐκμετρήσουσιν ἐπὶ τὰς πόλεις τὰς κύκλω τοῦ τραυματίου, κὰι ἔσται ἡ πόλις ἡ ἐγγίζουσα τῶ τραυματία, κὰι λήψεται ἡ γερουσία τῆς πόλεως ἐκείνης δάμαλιν ἐκ βοῶν, ἥτις ὀυκ ἔιργασται, κὰι ἥτις ὀυχ ἕιλκυσεν ζυγόν, κὰι καταβιβάσουσιν ἡ γερουσία τῆς πόλεως ἐκείνης τὴν δάμαλιν ἐις φάραγγα τραχεῖαν, ἥτις ὀυκ ἔιργασται ὀυδὲ σπείρεται, κὰι νευροκοπήσουσι τὴν δάμαλιν ἐν φάραγγι, κὰι προσελεύσονται ἱερεῖς ὁι λευῖται, ὅτι ἀυτοὺς ἐπεξελέξατο κύριος ὁ θεός σου παρεστηκέναι ἀυτῶ, κὰι ἐυλογεῖν ἐπὶ τῶ ὀνόματι ἀυτοῦ, κὰι ἐπὶ τῶ στόματι ἀυτῶν ἔσται πᾶσα ἀντιλογία κὰι πᾶσα ἁφή, κὰι πᾶσα ἡ γερουσία τῆς πόλεως ἐκείνης ὁι ἐγγίζοντες τῶ τραυματία, νίψονται τὰς χεῖρας ἐπὶ τὴν κεφαλὴν τῆς δαμάλεως τῆς νευροκοπηθείσης ἐν τῆ φάραγγι, κὰι αποκριθέντες ἐροῦσιν, ἁι χεῖρες ἡμῶν ὀυκ ἐξέχεαν τὸ ἁῖμα τοῦτο, κὰι ὁι ὀφθαλμοὶ ἡμῶν ὀυχ ἑωράκασιν, ἵλεως γενοῦ τῶ λαῶ σου ἰσραήλ, ὃυς ἐλυτρώσω κυρίε ἐκ γῆς ἀιγύπτου, ἵνα μὴ γένηται ἁῖμα ἀναίτιον ἐν τῶ λαῶ σου ἰσραήλ, κὰι ἐξιλασθήσεται ἀυτοῖς τὸ ἁῖμα. σὺ δὲ ἐξαρεῖς τὸ ἁῖμα τὸ ἀναίτιον ἐξ ὑμῶν ἀυτῶν, ἐὰν ποιήσητε τὸ καλὸν κὰι τὸ ἀρεστὸν ἔναντι κυρίου τοῦ θεοῦ σου. ἐὰν δὲ ἐξέλθης ἐις πόλεμον ἐπὶ τοὺς ἐχθρούς σου, κὰι παραδῶ ἀυτοὺς κύριος ὁ θεός σου ἐις τὰς χεῖράς σου, κὰι προνομεύσης τὴν προνομὴν ἀυτῶν, κὰι ἴδης ἐν τῆ προνομῆ γυναῖκα καλὴν τῶ ἔιδει, κὰι ἐπιθυμήσης ἀυτῆς, κὰι λάβης ἀυτὴν σεαυτῶ γυναῖκα, κὰι ἐισάξεις ἀυτὴν ἔνδον ἐις τὴν ὀικίαν σου, κὰι ξυρήσεις τὴν κεφαλὴν ἀυτῆς, κὰι περιονυχιεῖς ἀυτήν, κὰι περιελεῖς τὰ ἱμάτια τῆς ἀιχμαλωσίας ἀυτῆς ἀπ᾿ ἀυτῆς, κὰι καθιεῖται ἐν τῆ ὀικία σου, κὰι κλαύσεται τὸν πατέρα κὰι τὴν μητέρα μηνὸς ἡμέρας,κὰι μετὰ ταῦτα ἐισελεύση πρὸς ἀυτὴν κὰι συνοικισθήση ἀυτῆ κὰι ἔσταιν σου γυνή. κὰι ἔσται ἐὰν μὴ θελήσης ἀυτήν, ἐξαποστελεῖς ἀυτὴν ἐλευθέραν, κὰι πράσει ὀυ πραθήσεται ἀργυρίου, ὀυκ ἀθετήσεις ἀυτήν, διότι ἐταπείνωσας ἀυτήν. ἐὰν δὲ γένωνται ἀνθρώπω δύο γυναῖκες, μία ἀυτῶν ἠγαπημένη, κὰι μία ἀυτῶν μισουμένη, κὰι τέκωσιν ἀυτῶ ἡ ἠγαπημένη κὰι ἡ μισουμένη, κὰι γένηται ὑιὸς πρωτότοκος τῆς μισουμένης, κὰι ἔσται ἧ ἂν ἡμέρα κατακληροδοτῆ τοῖς ὑιοῖς ἀυτοῦ τὰ ὑπάρχοντα ἀυτοῦ, ὀυ δυνήσεται πρωτοτοκεῦσαι τὸν ὑιὸν τῆς ἠγαπημένης, ὑπεριδὼν τὸν ὑιὸν τῆς μισουμένης τὸν πρωτότοκον, ἀλλὰ τὸν πρωτότοκον ὑιὸν τῆς μισουμένης ἐπιγνώσεται δοῦναι ἀυτῶ {}πλᾶ ἀπὸ πάντων ὧν ἂν ἑυρεθῆ ἀυτῶ, ὅτι ὁῦτός ἐστιν ἀρχιτέκνων ἀυτοῦ, κὰι τούτω καθήκει τὰ πρωτοτοκεῖα. ἐὰν δὲ τινι ἦ ὑιὸς ἀπειθὴς κὰι ἐρετιστὴς ὀυχ ὑπακούων φωνὴν πατρὸς κὰι φωνὴν μητρὸς ἀυτοῦ, κὰι πεδεύσωσιν ἀυτὸν, κὰι μὴ ἐισακούση ἀυτῶν, κὰι λαβόντες ἀυτὸν ὁ πατὴρ ἀυτοῦ κὰι ἡ μήτηρ ἀυτοῦ ἐξάξουσιν ἀυτὸν ἐπὶ τὴν γερουσίαν τῆς πόλεως ἀυτοῦ, κὰι ἐπὶ τὴν πύλην τοῦ τόπου ἀυτοῦ, κὰι ἐροῦσι τοιςς ἀνδράσι τῆς πόλεως ἀυτῶν, ὁ ὑιὸς ἡμῶν ὁῦτος ἀπειθεῖ κὰι ἐρεθίζει, ὀυχ ὑπακούει τῆς φωνῆς ἡμῶν, συμβολοκοπῶν ὀινοφλυγεῖ, κὰι λιθοβολήσουσιν ἀυτὸν ὁι ἄνδρες τῆς πόλεως ἀυτοῦ ἐν λίθοις, κὰι ἀποθανεῖται, κὰι ἐξαρεῖς τὸ πονηρὸν ἐξ ὑμῶν ἀυτῶν, κὰι πᾶς ἰσραὴλ ἀκούσαντες φοβηθήσονται. ἐὰν δὲ γένηται ἔν τινι ἁμαρτία κρίμα θανάτου, κὰι ἀποθάνη, κὰι κρεμάσητε ἀυτὸν ἐπὶ ξύλου, ὀυκ ἐπικοιμηθήσεται τὸ σῶμα ἀυτοῦ ἐπὶ ξύλου, ἀλλὰ ταφῆ θάψετε ἀυτὸν ἐν τῆ ἡμέρα ἐκείνη, ὅτι κεκατηραμένος ὑπὸ θεοῦ πᾶς κρεμάμενος ἐπὶ ξύλου. κὰι ὀυ μὴ μιάνητε τὴν γῆν, ἣν κύριος ὁ θεός σου δίδωσί σοι ἐν κληρονομία.

μὴ ἰδὼν τὸν μόσχον τοῦ ἀδελφοῦ σου, ἢ τὸ πρόβατον ἀυτοῦ πλανώμενα ἐν τῆ ὁδῶ ὑπερίδης ἀυτά, ἀποστροφῆ ἀποστρέψεις ἀυτὰ τῶ ἀδελφῶ σου, κὰι ἀποδώσεις ἀυτά. ἐὰν δὲ μὴ ἐγγίζη πρός σε ὁ ἀδελφός σου μὴ δὲ ἐπιστη ἀυτόν, συνάξεις ἀυτὰ ἔνδον ἐις τὴν ὀικίαν σου, κὰι ἔσται μετὰ σοῦ ἕως ἂν ζητήση ἀυτὰ ὁ ἀδελφός σου, κὰι ἀποδώσης ἀυτὰ ἀυτῶ. ὅυτω ποιήσεις τὸν ὄνον ἀυτοῦ, κὰι ὅυτω ποιήσεις τὸ ἱμάτιον ἀυτοῦ, κὰι ὅυτω ποιήσεις κατὰ πᾶσαν ἀπώλειαν τοῦ ἀδελφοῦ σου, ὅσα ἂν ἀπολῆται παῤ ἀυτοῦ, κὰι ἕυρης ἀυτά, ὀυ δυνήση ὑπεριδεῖν. ὀυκ ὄψη τὸν ὄνον τοῦ ἀδελφοῦ σου ἢ τὸν μόσχον ἀυτοῦ πεπτωκότα ἐν τῆ ὁδῶ, μὴ ὑπερίδης ἀυτά, ἀνιστῶν ἀναστήσεις μετ᾿ ἀυτοῦ. ὀυκ ἔσται σκέυη ἀνδρὸς ἐπὶ γυναικί, ὀυδὲ μὴ ἐνδεύσεται ἀνὴρ στολὴν γυναικείαν, ὅτι βδέλυγμα κυρίω τῶ θεῶ σου ἐστὶ πᾶς ποιῶν ταῦτα. ἐὰν δὲ συναντίσης νοσσιᾶ ὀρνέων πρὸ προσώπου σου ἐν τῆ ὁδῶ ἢ ἐπὶ παντὶ δένδρω, ἢ ἐπὶ τῆς γῆς νοσσοῖς ἢ ὠοῖς, κὰι ἡ μήτηρ θάλπει ἐπὶ τῶν νοσσῶν ἢ ἐπὶ τῷν ὠῶν, ὀυ λήψη τὴν μητέρα μετὰ τῶν τέκνων, ἀποστολῆ ἀποστελεῖς τὴν μητέρα, τὰ δὲ παιδία λήψη σεαυτῶ, ἵνα ἐῦ σοι γένηται κὰι πολυήμερος ἔση. ἐὰν δὲ ὀικοδομήσεις ὀικίαν καινήν, κὰι ποιήσεις στεφάνην τῶ δώματί σου, κὰι ὀυ ποιήσεις φόνον ἐν τῆ ὀικία σου, ἐὰν πέση ὁ πεσὼν ἀπ᾿ ἀυτοῦ. ὀυ κατασπερεῖς τὸν ἀμπελῶνά σου διάφορον, ἵνα μὴ ἁγιασθῆ τὸ γένημα κὰι τὸ σπέρμα, ὃ ἂν σπείρης, μετὰ τοῦ γεννήματος τοῦ ἀμπελῶνός σου. ὀυκ ἀροτριάσεις ἐν μόσχω κὰι ὄνω ἐπὶ τὸ ἀυτό. ὀυκ ἐνδύση κίβδηλον, ἔρια κὰι λίνον ἐπὶ τὸ ἀυτό. στρεπτὰ ποιήσεις σεαυτῶ ἐπὶ τῶν τεσσάρων κρασπέδων τῶν περιβολαίων σου, ἃ ἂν περιβάλλη ἐν ἀυτοῖς. ἐὰν δέ τις λάβη γυναῖκα κὰι συνοικήση ἀυτῆ, κὰι μισήση ἀυτήν, κὰι ἐπιθῆ ἀυτῆ προφασιστικοὺς λόγους, κὰι κατενέγκη ἀυτῆς ὄνομα πονηρόν, κὰι λέγη τὴν γυναῖκα ταύτην ἔιληφα, κὰι προσελθὼν ἀυτῆ ὀυχ ἕυρηκα ἀυτῆς παρθένεια, κὰι λαβὼν ὁ πατὴρ τῆς παιδὸς κὰι ἡ μήτηρ ἐξοίσουσι τὰ παρθένεια τῆς παιδὸς πρὸς τὴν γερουσίαν ἐπὶ τὴν πύλην, κὰι ἐρεῖ ὁ πατὴρ τῆς παιδὸς τῆ γερουσία, τὴν θυγατέρα μου ταύτην δέδωκα τῶ ἀνθρώπω τούτω γυναῖκα, κὰι μισήσας ἀυτὴν ἀυτὸς νῦν ἐπιτίθησιν ἀυτῆ προφασιστικοὺς λόγους, λέγων, ὀυχ ἕυρηκα τῆ θυγατρί σου παρθένεια, κὰι ταῦτα τὰ παρθένεια τῆς θυγατρός μου. κὰι ἀναπτύξουσι τὸ ἱμάτιον ἔναντι τῆς γερουσίας τῆς πόλεως κὰι λήψεται ἡ γερουσία τῆς πόλεως ἐκείνης τὸν ἄνθρωπον ἐκεῖνον, κὰι παιδεύσουσιν ἀυτόν, κὰι ζημϊώσουσιν ἀυτὸν ἑκατὸν σΐκλους, κὰι δώσουσι τῶ πατρὶ τῆς νεάνιδος, ὅτι ἐξήνεγκεν ὄνομα πονηρὸν ἐπὶ παρθένον ἰσραηλίτιν, κὰι ἀυτοῦ ἔσται γυνή, ὀυ δυνήσεται ἐξαποστεῖλαι ἀυτὴν τὸν ἅπαντα χρόνο. ἐὰν δὲ ἐπ᾿ ἀληθείας γένηται ὁ λόγος ὁῦτος, κὰι μὴ ἑυρεθῆ παρθένεια τῆ νεάνιδι, κὰι ἐξάξουσιν τὴν νεᾶνιν ἐπὶ τὰς θύρας ὄικου τοῦ πατρὸς ἀυτῆς, κὰι λιθοβολήσουσιν ἀυτὴν ὁι ἄνδρες τῆς πόλεως ἀυτῆς ἐν λίθοις, κὰι ἀποθανεῖται, ὅτι ἐποίησεν ἀφροσύνην ἐν ὑιοῖς ἰσραήλ, ἐκπορνεῦσαι τὸν ὀῖκον τοῦ πατρὸς ἀυτῆς. κὰι ἐξαρεῖτε τὸ πονηρὸν ἐξ ὑμῶν ἀυτῶν. ἐὰν δὲ ἑυρεθῆ ἄνθρωπος κοιμώμενος μετὰ γυναικὸς συνωκισμένης ἀνδρί, ἀποκτενεῖτε ἀμφοτέρους, τὸν ἄνδρα τὸν κοιμώμενον μετὰ τηςς γυναικός, κὰι τὴν γυναῖκα, κὰι ἐξαρεῖτε τὸ πονηρὸν ἐξ ἰσραήλ. ἐὰν δὲ γένηται παῖς παρθένος μεμνηστευμένη ἀνδρί, κὰι ἑυρὼν ἀυτὴν ἄνθρωπος ἐν πόλει, κοιμηθῆ μετ᾿ ἀυτῆς, ἐξάξετε ἀμφοτέρους ἐπὶ τὴν πύλην τῆς πόλεως ἀυτῶν, κὰι λιθοβοληθήσονται ἐν λίθοις, κὰι ἀποθανοῦνται. τὴν νεᾶνιν, ὅτι ὀυκ ἐβόησεν ἐν τῆ πόλει, κὰι τὸν ἄνθρωπον, ὅτι ἐταπείνωσε τὴν γυναῖκα τοῦ πλησίον ἀυτοῦ, κὰι ἐξαρεῖτε τὸ πονηρὸν ἐξ ὑμῶν ἀυτῶν. ἐὰν δὲ ἐν πεδίω ἕυρη ἄνθρωπος τὴν παῖδα τὴν μεμνηστευμένην, κὰι βιασάμενος κοιμηθῆ μετ᾿ ἀυτῆς, ἀποκτενεῖτε τὸν ἄνθρωπον τὸν κοιμώμενον μετ᾿ ἀυτῇς μόνον, τῆ δὲ νεάνιδι ὀυ ποιήσετε ὀυδέν, ὀυκ ἔστι τῆ νεάνιδι ἁμάρτημα θανάτου. ὅτι ὡς ἔι τις ἐπαναστῆ ἄνθρωπος ἐπὶ τὸν πλησίον ἀυτοῦ, κὰι φονεύση ἀυτοῦ ψυχήν, ὅυτως τὸ πρᾶγμα τοῦτο, ὅτι ἐν τῶ ἀγρῶ ἑῦρεν ἀυτήν, ἐβόησεν ἡ νεᾶνις ἡ μεμνηστευμένη, κὰι ὁ βοηθήσων ὀυκ ἦν ἀυτῆ. ἐὰν δέ τις ἕυρη τὴν παῖδα τὴν παρθένον, ἥτις ὀυ μεμνήστευται, κὰι βιασάμενος ἀυτήν, κοιμηθῆ μετ᾿ ἀυτῆς, κὰι ἑυρεθῆ, δώσει ὁ ἄνθρωπος ὁ κοιμηθεὶς μετ᾿ ἀυτῆς τῶ πατρὶ τῆς νεάνιδος πεντήκοντα δίδραχμα ἀργυρίου, κὰι ἀυτοῦ ἔσται γυνή, ἀνθ᾿ ὧν ἐταπείνωσεν ἀυτήν, ὀυ δυνήσεται ἐξαποστεῖλαι ἀυτὴν τὸν ἅπαντα χρόνον. ὀυ λήψεται ἄνθρωπος τὴν γυναῖκα τοῦ πατρὸς ἀυτοῦ, κὰι ὀυκ ἀνακαλύψει συγκάλυμμα τοῦ πατρὸς ἀυτοῦ.

ὀυκ ἐισελεύσεται θλαδίας κὰι ἀποκεκομμένος ἐις ἐκκλησίαν κυρίου. ὀυκ ἐισελεύσεται ἐκπόρνης ἐις ἐκκλησίαν κυρίου ἕως δεκάτης γενεᾶς. ὀυκ ἐισελεύσεται ἀμμανίτης κὰι μωαβίτης ἐις ἐκκλησίαν κυρίου, κὰι ἕως δεκάτης γενεᾶς ὀυκ ἐισελεύσεται ἐις ἐκκλησίαν κυρίου, κὰι ἕως ἐις τὸν ἀιῶνα, παρὰ τὸ μὴ συναντῆσαι ἀυτοὺς ὑμῖν μετὰ ἄρτων κὰι ὕδατος ἐν τῆ ὁδῶ, ἐκπορευομένων ὑμῶν ἐξ ἀιγύπτου, κὰι ὅτι ἐμισθώσαντο ἐπὶ σὲ τὸν βαλαὰμ ὑιὸν βεὼρ ἐκ τῆς μεσοποταμίας συρίας, καταράσασθαί σε, κὰι ὀυκ ἠθέλησε κύριος ὁ θεός σου ἐισακοῦσαι τὸν βαλαάμ, κὰι μετέστρεψε κύριος ὁ θεός σου τὰς κατάρας ἐις ἐυλογίας, ὅτι ἠγάπησέ σε κύριος ὁ θεός σου. ὀυ προσαγορεύσεις ἐιρηνικὰ ἀυτοῖς, κὰι συμφέροντα ἀυτοῖς πάσας τὰς ἡμέρας σου ἐις τὸν ἀιῶνα. ὀυ βδελύξη ἰδουμαῖον, ὅτι ἀδελφός σου ἐστίν. ὀυ βδελύξη ἀιγύπτιον, ὅτι πάροικος ἐγένου ἐν τῆ γῆ ἀυτοῦ. ὑιοὶ ἐὰν γεννηθῶσιν ἀυτοῖς, γενεᾶ τρίτη ἐισελεύσονται ἐις ἐκκλησίαν κυρίου. ἐὰν δὲ ἐξέλθης παρεμβαλεῖν ἐπὶ τοὺς ἐχθρούς σου, κὰι φυλάξη ἀπὸ παντὸς πονηροῦ ῥήματος. ἐὰν ἦ ἐν σοὶ ἄνθρωπος ὃς ὀυκ ἔστι καθαρὸς ἐκ ῥύσεως ἀυτοῦ νυκτός, κὰι ἐξελεύσεται ἔξω τῆς παρεμβολῆς, κὰι ὀυκ ἐισελεύσεται ἐις τὴν παρεμβολήν, κὰι ἔσται τὸ πρὸς ἑσπέραν λούσεται τὸ σῶμα ἀυτοῦ ὕδατι, κὰι δεδυκότος ἡλίου ἐισελεύσεται ἐις τὴν παρεμβολήν. κὰι τόπος ἔσται σοι ἔξω τῆς παρεμβολῆς, κὰι ἐξελεύση ἐκεῖ ἔξω, κὰι πάσσαλος ἔσται σοι ἐπὶ τῆς ζώνης σου. κὰι ἔσται ὅταν διακαθιζάνης ἔξω, κὰι ὀρύξεις ἐν ἀυτῶ, κὰι ἐπαγαγὼν καλύψεις τὴν ἀσχημοσύνην σου ἐν ἀυτῶ, ὅτι κύριος ὁ θεός σου ἐμπεριπατεῖ ἐν τῆ παρεμβολῆ, ἐξελέσθαι σε, κὰι παραδοῦναι τὸν ἐχθρόν σου πρὸ προσώπου σου, κὰι ἔσται ἡ παρεμβολή σου ἁγία, κὰι ὀυκ ὀφθήσεται ἐν σοὶ ἀσχημοσύνη πράγματος, κὰι ἀποστρέψει ἀπὸ σοῦ. ὀυ παραδώσεις παῖδα τῶ κυρίω ἀυτοῦ, ὃς προστέθειταί σοι παρὰ τοῦ κυρίου ἀυτοῦ, μετὰ σοῦ κατοικήσει ἐν ὑμῖν ἐν παντὶ τόπω ὁῦ ἂν ἀρέση ἀυτῶ, ὀυ θλίψεις ἀυτόν ὀυκ ἔσται πόρνη ἀπὸ θυγατέρων ἰσραήλ. κὰι ὀυκ ἔσται πορνεύων ἀπὸ τῶν ὑιῶν ἰσραήλ. ὀυ προσοίσεις μίσθωμα πόρνης, ὀυ δὲ ἄλλαγμα κυνὸς ἐις τὸν ὀῖκον κυρίου τοῦ θεοῦ σου πρὸς πᾶσαν ἐυχήν, ὅτι βδέλυγμα κυρίω τῶ θεῶ σου ἐστὶ κὰι ἀμφότερα. ὀυκ ἐκτοκιεῖς τῶ ἀδελφῶ σου τόκον ἀργυρίου κὰι τόκον βρωμάτων κὰι τόκον παντὸς πράγματος, ὁῦ ἂν ἐκδανείσης. τῶ ἀλλοτρίω ἐκτοκιεῖς, τῶ ἀδελφῶ σου ὀυκ ἐκτοκιεῖς, ἵνα ἐυλογήση σε κύριος ὁ θεός σου ἐν πᾶσι τοῖς ἔργοις σου ἐπὶ τῆς γῆς, ἐις ἣν ἐισπορεύη ἐκεῖ κληρονομῆσαι ἀυτὴν. ἐὰν δὲ ἔυξη ἐυχὴν κυρίω τῶ θεῶ σου ὀυ χρονιεῖς ἀποδοῦναι ἀυτήν, ὅτι ἐκζητῶν ἐκζητήσει κύριος ὁ θεός σου παρὰ σοῦ, κὰι ἔσται ἐν σοὶ ἁμαρτία. ἐὰν δὲ μὴ θέλης ἔυξασθαι, ὀυκ ἔστι σοι ἁμαρτία. τὰ ἐκπορευόμενα διὰ τῶν χειλέων σου φυλάξη. κὰι ποιήσεις ὃν τρόον ἤυξω κυρίω τῶ θεῶ σου δόμα, ὃ ἐλάλησας τῶ στόματί σου. ἐὰν δὲ ἐισέλθης ἐις ἀμητὸν τους πλησίον σου, κὰι συλλέξεις ἐν ταῖς χερσί σου στάχυας, κὰι δρέπανον ὀυ μὴ ἐπιβάλης ἐπὶ τὸν ἀμητὸν τοῦ πλησίον σου. ἐὰν δὲ ἐισέλθης ἐις τὸν ἀμπελῶνα τοῦ πλησίον σου, φαγῆ σταφυλήν, ὅσον ψυχήν σου ἐμπλησθῆναι. ἐις δὲ ἄγγος ὀυκ ἐμβαλεῖς.

ἐὰν δέ τις λάβη γυναῖκα, κὰι συνοικήση ἀυτῆ, κὰι ἔσται ἐὰν μὴ ἕυρη χάριν ἐναντίον ἀυτοῦ, ὅτι ἕυρηκεν ἐν ἀυτῆ ἄσχημον πρᾶγμα, κὰι γράψει ἀυτῆ βιβλίον ἀποστασίου, κὰι δώσει ἐις τὰς χεῖρας ἀυτῆς, κὰι ἐξαποστελεῖ ἀυτὴν ἐκ τῆς ὀικίας ἀυτοῦ. κὰι ἀπελθοῦσα γένηται ἀνδρὶ ἑτέρω, κὰι μισήση ἀυτὴν ὁ ἀνὴρ ὁ ἔσχατος, κὰι γράψη ἀυτῆ βιβλίον ἀποστασίου, κὰι δώση ἀυτῆ ἐις τὰς χεῖρας ἀυτῆς, κὰι ἐξαποστελῆ ἀυτὴν ἐκ τῆς ὀικίας ἀυτοῦ, ἢ κὰι ἀποθάνη ὁ ἀνὴρ ἀυτῆς ὁ ἔσχατος, ὃς ἔλαβεν ἀυτὴν ἑαυτῶ γυναῖκα, ὀυ δυνήσεται ὁ ἀνὴρ ὁ πρότερος ὁ ἐξαποστείλας ἀυτὴν ἐπαναστρέψας λαβῆν ἀυτὴν ἑαυτῶ γυναῖκα, μετὰ τὸ μιανθῆναι ἀυτήν, ὅτι βδέλυγμά ἐστιν ἔναντι κυρίου τοῦ θεοῦ σου, κὰι ὀυ μιανεῖτε τὴν γῆν, ἣν κύριος ὁ θεὸς ὑμῶν δίδωσιν ὑμῖν ἐν κλήρω. ἐὰν δέτις λάβη γυναῖκα προσφάτως, ὀυκ ἐξελεύσεται ἐις τὸν πόλεμον, κὰι ὀυκ ἐπιβληθήσεται ἀυτῶ ὀυδὲν πρᾶγμα, ἀθῶος ἔσται ἐν τῆ ὀικία ἀυτοῦ, ἐνιαυτὸν ἕνα ἐυφρανεῖ τὴν γυναῖκα ἀυτοῦ ἣν ἔλαβε. ὀυκ ἐνεχυράσεις μύλον, ὀυδὲ ἐπιμύλιον, ὅτι ψυχὴν ὁῦτος ἐνεχυράζει. ἐὰν δὲ ἁλῶ ἄνθρωπος κλέπτων ψυχὴν ἐκ τῶν ἀδελφῶν ἀυτοῦ τῶν ὑιῶν ἰσραήλ, κὰι καταδυναστεύσας ἀυτὸν ἀποδῶται, κὰι ἀποθανεῖται ὁ κλέπτης ἐκεῖνος, κὰι ἐξαρεῖς τὸ πονηρὸν ἐξ ὑμῶν ἀυτῶν. πρόσεχε σεαυτῶ ἐν τῆ ἁφῆ τῆς λέπρας. φυλάξη σφόδρα ποιεῖν κατὰ πάντα τὸν νόμον ὃν ἂν ἀναγγείλωσιν ὑμῖν ὁι ἱερεῖς ὁι λευῖται, ὃν τρόπον ἐνετειλάμην ὑμῖν, φυλάξεσθε ποιεῖν. μνήσθητε ὅσα ἐποίησε κύριος ὁ θεός σου τῆ μαριὰμ ἐν τῆ ὁδῶ, ἐκπορευομένων ὑμῶν ἐξ ἀιγύπτου. ἐὰν δὲ ὀφείλημα ἦ ἐν τῶ πλησίον σου, ὀφείλημα ὁτιοῦν, ὀυκ ἐισελεύση ἐις τὴν ὀικίαν ἀυτοῦ ἐνεχυράσαι τὸ ἐνέχυρον, ἔξω στήση, κὰι ὁ ἄνθρωπος ὁῦ τὸ δάνειόν σου ἐστὶν ἐν ἀυτῶ, ἐξοίσει σοι τὸ ἐνέχυρον ἔξω. ἐὰν δὲ ἄνθρωπος πένηται, ὀυ κοιμηθήση ἐν τῶ ἐνεχύρω ἀυτοῦ, ἀποδώσει ἀποδόσεις ἀυτῶ τὸ ἱμάτιον ἀυτοῦ περὶ δυσμὰς ἡλίου, κὰι κοιμηθήσεται ἐν τῶ ἱματίω ἀυτοῦ, κὰι ἐυλογήσει σε, κὰι σοὶ ἔσται ἐλεημοσύνη ἐναντίον κυρίου τοῦ θεοῦ σου. ὀυκ ἀποστερήσεις μισθὸν πένητος κὰι ἐνδεοῦς ἐκ τῶν ἀδελφῶν σου, ἢ ἐκ τῶν προσηλύτων τῶν ἐν ταῖς πόλεσί σου, ἀυθήμερον ἀποδώσεις τὸν μισθὸν ἀυτοῦ, ὀυκ ἐπιδύσεται ὁ ἥλιος ἐπ᾿ ἀυτῶ, ὅτι πένης ἐστί, κὰι ἐν ἀυτῶ ἔχει τὴν ἐλπίδα, κὰι ὀυ καταβοήσεται κατὰ σοῦ πρὸς κύριον, κὰι ἔσται ἐν σοὶ ἁμαρτία. ὀυκ ἀποθανοῦνται πατέρες ὑπὲρ τέκνων, κὰι ὑιοὶ ὀυκ ἀποθανοῦνται ὑπὲρ πατέρων. ἕκαστος τῆ ἑαυτοῦ ἁμαρτία ἀποθανοῦνται. ὀυκ ἐκκλινεῖς κρίσιν προσηλύτου κὰι ὀρφανοῦ κὰι χήρας. ὀυκ ἐνεχυράσεις ἱμάτιον χήρας. κὰι μνησθήση ὅτι ὀικέτης ἦσθα ἐν γῆ ἀιγύπτου, κὰι ἐλυτρώσατό σε κύριος ὁ θεός σου ἐκεῖθεν. διὰ τοῦτο ἐγώ σοι ἐντέλλομαι ποιεῖν τὸ ῥῆμα τοῦτο. ἐὰν δὲ ἀμήσης τὸν ἀμητόν σου ἐν τῶ ἀγρῶ σου, κὰι ἐπιλάθη δράγμα, ὀυκ ἐπαναστραφήση λαβεῖν ἀυτό, τῶ πτωχῶ κὰι τῶ προσηλύτω κὰι τῶ ὀρφανῶ κὰι τῆ χήρα ἔσται, ἵνα ἐυλογήση σε κύριος ὁ θεός σου ἐν παντὶ ἔργω τῶν χειρῶν σου. ἐὰν δὲ ἐλαιολογήσης, ὀυκ ἐπαναστρέψη καλαμήσασθαι τὰ ὀπίσω σου, τῶ προσηλύτω κὰι τῶ ὀρφανῶ κὰι τῆ χήρα ἔσται. ἐὰν δὲ τρυγήσης τὸν ἀμπελῶνά σου, ὀυκ ἐπανατρυγήσεις τὰ ὀπίσω σου. τῶ προσηλύτω κὰι τῶ ὀρφανῶ κὰι τῆ χήρα ἔσται. κὰι μνησθήση ὅτι ὀικέτης ἦσθα ἐν γῆ ἀιγύπτου. διὰ τοῦτο ἐγώ σοι ἐντέλλομαι ποιεῖν τὸ ῥῆμα τοῦτο.

ἐὰν δὲ γένηται ἀντιλογία ἀναμέσον ἀνθρώπων, κὰι προσέλθωσιν ἐις κρίσιν, κὰι κρίνωσι, κὰι δικαιώσωσι τὸν δίκαιον κὰι καταγνῶσιν τοῦ ἀσεβοῦς, κὰι ἔσται ἐὰν ἄξιος ἦ πληγῶν ὁ ἀσεβῶν, κὰι καθιεῖς ἀυτὸν ἔναντι τῶν κριτῶν, κὰι μαστιγώσουσιν ἀυτὸν ἐναντίον ἀυτῶν κατὰ τὴν ἀσέβειαν ἀυτοῦ. ἀριθμῶ μαστιγώσουσιν ἀυτόν, τεσσαράκοντα ὀυ προσθήσουσιν. ἐὰν δὲ προσθῶσιν μαστιγῶσαι ἀυτὸν ὑπὲρ ταῦτας τὰς πληγάς, πληγὰς πλείους, ἀσχημονήσει ὁ ἀδελφός σου ἐναντίον σου. ὀυ φιμώσης βοῦν ἀλοῶντα. ἐὰν δὲ κατοικῶσιν ἀδελφοὶ ἐπὶ τὸ ἀυτό, κὰι ἀποθάνη ἑῖς ἐξ ἀυτῶν, σπέρμα δὲ μὴ ἦ ἀυτῶ, ὀυκ ἔσται ἡ γυνὴ τοῦ τεθνηκότος ἔξω ἀνδρί μὴ ἐγγίζοντι, οὁ ἀδελφὸς τοῦ ἀνδρὸς ἀυτῆς ἐισελεύσεται πρὸς ἀυτήν, κὰι λήψεται ἀυτὴν ἑαυτῶ γυναῖκα, κὰι συνοικήσει ἀυτῆ, κὰι ἔσται τὸ παιδίον ὃ ἂν τεχθῆ, κατασταθήσεται ἐκ τοῦ ὀνόματος τοῦ τετελευτηκότος, κὰι ὀυκ ἐξαλειφθήσεται τὸ ὄνομα ἀυτοῦ ἐξ ἰσραήλ, ἐὰν δὲ μὴ βούληται ὁ ἄνθρωπος λαβεῖν τὴν γυναῖκα τοῦ ἀδελφοῦ ἀυτοῦ, κὰι ἀναβήσεται ἡ γυνὴ ἐπὶ τὴν πύλην ἐπὶ τὴν γερουσίαν, κὰι ἐρεῖ, ὀυ θέλει ὁ ἀδελφὸς τοῦ ἀνδρός μου ἀναστῆσαι τὸ ὄνομα τοῦ ἀδελφοῦ ἀυτοῦ ἐν ἰσραήλ, ὀυκ ἠθέλησεν ὁ ἀδελφὸς τοῦ ἀνδρός μου. κὰι καλέσουσιν ἀυτὸν ἡγερουσία τῆς πόλεως ἐκείνης, κὰι ἐροῦσιν ἀυτῶ, κὰι στὰς ἔιπη, ὀυ βούλομαι λαβεῖν ἀυτήν. κὰι προσελθοῦσα ἡ γυνὴ τοῦ ἀδελφοῦ ἀυτοῦ πρὸς ἀυτὸν ἔναντι τῆς γερουσίας, κὰι ὑπολύσει τὸ ὑπόδημα ἀυτοῦ τὸ ἓν ἀπὸ τοῦ ποδὸς ἀυτοῦ, κὰι ἐμπτύσεται ἐις τὸ πρόσωπον ἀυτοῦ, κὰι ἀποκριθεῖσα ἐρεῖ, ὅυτως ποιήσουσι τῶ ἀνθρώπω, ὃς ὀυκ ὀικοδομήσει τὸν ὀῖκον τοῦ ἀδελφοῦ ἀυτοῦ. κὰι κληθήσεται τὸ ὄνομα ἀυτοῦ ἐν ἰσραήλ, ὀῖκος τοῦ ὑπολυθέντος τὸ ὑπόδημα. ἐὰν δὲ μάχωνται δύο ἄνθρωποι ἐπὶ τὸ ἀυτό, ἄνθρωπος μετὰ τοῦ ἀδελφοῦ ἀυτοῦ, κὰι προσέλθη ἡ γυνὴ ἑνός ἀυτῶν, ἐξελέσθαι τὸν ἄνδρα ἀυτῆς ἐκ χειρὸς τοῦ τύπτοντος ἀυτόν, κὰι ἐκτείνασα τὴν χεῖρα ἀυτῆς ἐπιλάβηται τῶν διδύμων ἀυτοῦ, ἀποκόψεις τὴν χεῖρα ἀυτῆς, ὀυ φείσεται ὁ ὀφθαλμός σου ἐπ᾿ ἀυτῆ. ὀυκ ἔσται ἐν τῶ μαρσίππω σου στάθμιον κὰι στάθμιον, μέγα ἢ μικρόν. ὀυκ ἔσται ἐν τῆ ὀικία σου μέτρον ἢ μέτρον, μέγα κὰι μικρόν. στάθμιον ἀληθινὸν κὰι δίκαιον ἔσται σοι, κὰι μέτρον ἀληθινὸν κὰι δίκαιον ἔσται σοι, ἵνα πολυήμερος γένη ἐπὶ τῆς γῆς, ἧς κύριος ὁ θεός σου δίδωσί σοι ἐν κλήρω, ὅτι βδέλυγμα κυρίω τῶ θεῶ σου πᾶς ποιῶν ταῦτα κὰι πᾶς ποιῶν ἄδικον. μνήσθητι ὅσα ἐποίησέ σοι ἀμαλὴκ ἐν τῆ ὁδῶ ἐκπορευομένου σου ἐξ ἀιγύπτου, πῶς ἀντέστη σοι ἐν τῆ ὁδῶ, κὰι ἔκοψε τὴν ὀυραγίαν σου τοὺς κοπιῶντας ὀπίσω σου, σὺ δὲ ἐπείνας κὰι ἐκοπίας, κὰι ὀυκ ἐφοβήθη τὸν θεόν. κὰι ἔσται ἡνίκα ἂν καταπαύση σε κύριος ὁ θεός σου ἀπὸ πάντων τῶν ἐχθρῶν σου τῶν κύκλω σου ἐν γῆ ἣν δίδωσί σοι ἐν κλήρω κατακληρονομῆσαι, ἐξαλείψεις τὸ ὄνομα ἀμαλὴκ ἐκ τῇς ὑπὸ τὸν ὀυρανόν, κὰι ὀυ μὴ ἐπιλάθη.

κὰι ἔσται ὅταν ἐισέλθης ἐις τὴν γῆν ἣν κύριος ὁ θεός σου δίδωσί σοι ἐν κλήρω κατακληρονομῆσαι ἀυτήν, κὰι κατοικήση ἐπ᾿ ἀυτῆς κὰι λήψη ἀπὸ τῆς ἀπαρχῆς τῶν καρπῶν τῆς γῆς σου, ἧς κύριος ὁ θεός σου δίδωσί σοι ἐν κλήρω, κὰι ἐμβαλεῖς ἐις κάρταλλον, κὰι πορεύση ἐις τὸν τόπον, ὃν ἂν ἐκλέξηται κύριος ὁ θεός σου ἐπικληθῆναι τὸ ὄνομα ἀυτοῦ ἐκεῖ, κὰι ἐισελεύση πρὸς τὸν ἱερέα ὃς ἂν ἦ ἐν ταῖς ἡμέραις ἐκείναις, κὰι ἐρεῖς πρὸς ἀυτόν, ἀναγγέλλω σήμερον κυρίω τῶ θεῶ σου, ὅτι ἐισελήλυθα ἐις τὴν γῆν ἣν ὤμοσε κύριος ὁ θεὸς τοῖς πατράσιν ἡμῶν δοῦναι ἡμῖν. κὰι λήψεται ὁ ἱερεὺς τὸν κάρταλλον ἐκ τῶν χειρῶν σου, κὰι θήσει ἀυτὸν ἀπέναντι τοῦ θυσιαστηρίου κυρίου τοῦ θεοῦ σου· κὰι ἀποκριθήση, κὰι ἐρεῖς ἔναντι κυρίου τοῦ θεοῦ σου, συρίαν ἀπέλιπεν ὁ πατήρ μου, κὰι κατέβη ἐις ἄιγυπτον, κὰι παρώκησεν ἐκεῖ ἐν ἀριθμῶ βραχεῖ, κὰι ἐγένετο ἐκεῖ ἐις ἔθνος μέγα κὰι πλῆθος πολύ, κὰι ἐκάκωσαν ἡμᾶς ὁι ἀιτύπτιοι, κὰι ἐταπείνωσαν ἡμᾶς, κὰι ἐπέθηκαν ἡμῖν ἔργα σκληρά, κὰι ἀνεβοήσαμεν πρὸς κύριον τὸν θεὸν τῶν πατέρων ἡμῶν, κὰι ἐισήκουσε κύριος τῆς φωνῆς ἡμῶν, κὰι ἴδε τὴν ταπείνωσιν ἡμῶν κὰι τὸν μόχθον ἡμῶν, κὰι τὸν θλιμμὸν ἡμῶν, κὰι ἐξήγαγεν ἡμᾶς κύριος ἐξ ἀιγύπτου ἐν ἰσχύϊ μεγάλη κὰι ἐν χειρὶ κραταιᾶ κὰι ἐν βραχίονι ὑψηλῶ κὰι ἐν ὁράμασι μεγάλοις κὰι ἐν σημείοις κὰι τέρασι, κὰι ἐισήγαγεν ἡμᾶς ἐις τὸν τόπον τοῦτον, κὰι ἔδωκεν ἡμῖν τὴν γῆν ταύτην γῆν ῥέουσαν γάλα κὰι μέλι. κὰι νῦν ἰδοὺ ἐνήνοχα τὴν ἀπαρχὴν τῶν γεννημάτων τῆς γῆς ἧς ἔδωκας μοι κύριε. κὰι ἀφήσεις ἀυτὸ ἀπέναντι κυρίου τοῦ θεοῦ σου, κὰι προσκυνήσεις ἐκεῖ ἔναντι κυρίου τοῦ θεοῦ σου, κὰι ἐυφρανθήση ἐν πᾶσι τοῖς ἀγαθοῖς, ὁῖς κύριος ὁ θεός σου ἔδωκέ σοι, κὰι τῆ ὀικία σου, σὺ κὰι ὁ λευΐτης κὰι ὁ προσήλυτος ὃς ἐν σοί. ἐὰν δὲ συντελέσης ἀποδεκατῶσαι πᾶν τὸ ἐπιδέκατον τῶν γεννημάτων τῆς γῆς σου ἐν τῶ ἔτει τῶ τρίτω, τὸ δεύτερον ἐπιδέκατον δώσεις τῶ λευΐτη κὰι τῶ προσηλύτω κὰι τῶ ὀρφανῶ κὰι τῆ χήρα, κὰι φάγονται ἐν ταῖς πόλεσί σου, κὰι ἐμπλησθήσονται. κὰι ἐρεῖς ἄναντι κυρίου τοῦ θεοῦ σου ἐξεκάθηρα τὰ ἅγια ἐκ τῆς ὀικίας μου, κὰι ἔδωκα ἀυτὰ τῶ λευΐτη κὰι τῶ προσηλύτω κὰι τῶ ὀρφανῶ κὰι τῆ χήρα, κατὰ πάσας τὰς ἐντολάς σου, ἃς ἐνετείλω μοι. ὀυ παρῆλθον τὴν ἐντολήν σου, κὰι ὀυκ ἐπελαθοόμην. κὰι ὀυκ ἔφαγον ἐν ὀδύνη μου ἐπ᾿ ἀυτῶν. ὀυκ ἐκάρπωσα ἀπ᾿ ἀυτῶν ἐις ἀκάθαρτον, ὀυκ ἔδωκα ἀπ᾿ ἀυτῶν τῶ τεθνηκότι. ἐπήκουσα τῆς φωνῆς κυρίου τοῦ θεοῦ μου, ἐποίησα καθὰ ἐνετείλω μοι. κάτιδε ἐκ τοῦ ὄικου τοῦ ἁγίου σου ἐκ τοῦ ὀρανοῦ, κὰι ἐυλόγησον τὸν λαόν σου τὸν ἰσραήλ, κὰι τὴν γῆν, ἣν ἔδωκας ἀυτοῖς, καθὰ ὤμοσας τοῖς πατράσιν ἡμῶν δοῦναι ἡμῖν γῆν ῥέουσαν γάλα κὰι μέλι. ἐν τῆ ἡμέρα ταύτη κύριος ὁ θεός σου ἐνετείλατό σοι ποιῆσαι πάντα τὰ δικαιώματα ταῦτα κὰι τὰ κρίματα, κὰι φυλάξεσθε κὰι ποιήσετε ἀυτὰ ἐξ ὅλης τῆς καρδίας ὑμῶν κὰι ἐξ ὅλης τῆς ψυχῆς ὑμῶν. τὸν θεὸν ἕιλου σήμερον ἐῖναί σου θεόν, κὰι πορεύεσθαι ἐν ταῖς ὁδοῖς ἀυτοῦ, κὰι φυλάσσεσθαι τὰ δικαιώματα κὰι τὰς ἐντολὰς κὰι τὰ κρίματα ἀυτοῦ, κὰι ὑπακούειν τῆς φωνῆς ἀυτοῦ. κὰι κύριος ἕιλατό σε σήμερον γενέσθαι σε ἀυτῶ λαὸν περιούσιον, καθάπερ ἐῖπέ σοι, φυλάσσειν πάσας τὰς ἐντολὰς ἀυτοῦ, κὰι ἐῖναί σε ὑπεράνω πάντων τῶν ἐθνῶν, ὡς ἐποίησέ σε ὀνομαστὸν κὰι καύχημα κὰι δοξαστόν, ἐῖναί σε λαὸν ἅγιον κυρίω τῶ θεῶ σου καθὼς ἐλάλησε.

κὰι προσέταξε μωυσῆς κὰι ἡ γερουσία ἰσραήλ, λέγων, φυλάσσεσθε πάσας τὰς ἐντολὰς ὅσας ἐγὼ ἐντέλλομαι ὑμῖν σήμερον. κὰι ἔσται ἧ ἂν ἡμέρα διαβῆτε τὸν ἰορδάνην ἐις τὴν γῆν, ἣν κύριος ὁ θεός σου δίδωσί σοι,κὰι στήσεις σεαυτῶ λίθους μεγάλους, κὰι κονιάσεις ἀυτοὺς κονία, κὰι γράψεις ἐπὶ τῶν λίθων πάντας τοὺς λόγους τοῦ νόμου τούτου, ὡς ἂν διαβῆτε τὸν ἰορδάνην, ἡνίκα ἂν ἐισέλθης ἐις τὴν γῆν, ἣν κύριος ὁ θεός σου δίδωσί σοι, γῆν ῥέουσαν γάλα κὰι μέλι, ὃν τρόπον ἐῖπε κύριος ὁ θεὸς τῶν πατέρων σου σοί. κὰι ἔσται ὡς ἂν διαβῆτε τὸν ἰορδάνην, στήσετε τοὺς λίθους τούτους, ὃυς ἐγὼ ἐντέλλομαι ὑμῖν σήμερον ἐν ὄρει γεβάλ. κὰι κονιάσεις ἀυτοὺς κονία, κὰι ὀικοδομήσεις ἐκεῖ θυσιαστήριον κυρίω τῶ θεῶ σου, θυσιαστήριον ἐκ λίθων, ὀυκ ἐπιβαλεῖς ἐπ᾿ ἀυτοὺς σίδηρον, λίθους ὁλοκλήρους ὀικοδομήσεις τὸ θυσιαστήριον κυρίω τῶ θεῶ σου, κὰι ἀνοίσης ἐπ᾿ ἀυτῶ ὁλοκαυτώματα κυρίω τῶ θεῶ σου. κὰι θύσεις θυσίαν σωτηρίου κυρίω, κὰι φαγῆ ἐκεῖ κὰι ἐμπλησθήση, κὰι ἐυφρανθήση ἔναντι κυρίου τοῦ θεοῦ σου. κὰι γράψεις ἐπὶ τῶν λίθῶν πάντα τὸν νόμον τοῦτον σαφῶς σφόδρα. κὰι ἐλάλησε μωυσῆς κὰι ὁι ἱερεῖς ὁι λευῖται παντὶ ἰσραήλ, λέγοντες, σιώπα κὰι ἄκουε ἰσραήλ, ἐν τῆ ἡμέρα ταύτη γέγονας ἐις λαὸν κυρίω τῶ θεῶ σου, κὰι ἐισακούση τῆς φωνῆς κυρίου τοῦ θεοῦ σου, κὰι ποιήσεις πάσας τὰς ἐντολὰς ἀυτοῦ κὰι τὰ δικαιώματα ἀυτοῦ, ἃ ἐγὼ ἐντέλλομαί σοι σήμερον. κὰι ἐνετείλατο μωυσῆς τῶ λαῶ ἐν τῆ ἡμέρα ἐκείνη, λέγων, ὁῦτοι στήσονται ἐυλογεῖν τὸν λαὸν ἐν ὄρει γαριζίν, διαβάντες τὸν ἰορδάνην, συμεών, λευΐ, ἰούδας, ἰσσάχαρ, ἰωσήφ, κὰι βενιαμίν. κὰι ὁῦτοι στήσονται ἐπὶ τῆς κατάρας ἐν ὄρει γεβάλ, ῥουβήν, γάδ, κὰι ἀσήρ, ζαβουλών, δάν, κὰι νεφθαλίμ. κὰι ἀποκριθέντες ὁι λευῖται, ἐροῦσι παντί ἰσραὴλ φωνῆ μεγάλη, ἐπικατάρατος ὁ ἄνθρωπος,ὅστις ποιήσει γλυπτὸν κὰι χωνευτόν, βδέλυγμα κυρίω ἔργον χειρῶν τεχνίτου, κὰι θήσει ἀυτὸ ἐν ἀποκρύφω. κὰι ἀποκριθεὶς πᾶς ὁ λαὸς ἐρεῖ, γένοιτο. ἐπικατάρατος ὁ ἀτιμάζων πατέρα ἀυτοῦ ἢ μητέρα ἀυτοῦ, κὰι ἐροῦσι πᾶς ὁ λαός, γένοιτο. ἐπικατάρατος ὁ μετατιθεὶς ὅρια τοῦ πλησίον, κὰι ἐροῦσι πᾶς ὁ λαός, γένοιτο. ἐπικατάρατος ὁ πλανῶν τυφλὸν ἐν ὁδῶ, κὰι ἐροῦσι πᾶς ὁ λαός, γένοιτο. ἐπικατάρατος ὃς ἂν ἐκκλίνη κρίσιν προσηλύτου κὰι ὀρφανοῦ κὰι χήρας, κὰι ἐροῦσι πᾶς ὁ λαός, γένοιτο. ἐπικατάρατος ὁ κοιμώμενος μετὰ γυναικὸς τοῦ πατρὸς ἀυτοῦ, ὅτι ἀπεκάλυψε συγκάλυμμα τοῦ πατρὸς ἀυτοῦ, κὰι ἐροῦσι πᾶς ὁ λαός, γένοιτο. ἐπικατάρατος ὁ κοιμώμενος μετὰ παντὸς κτήνους, κὰι ἐροῦσι πᾶς ὁ λαός, γένοιτο. ἑπικατάρατος ὁ κοιμώμενος μετὰ ἀδελφῆς ἐκ πατρὸς ἢ ἐκ μητρὸς ἀυτοῦ, κὰι ἐροῦσι πᾶς ὁ λαός, γένοιτο. ἐπικατάρατος ὁ κοιμώμενος μετὰ πενθερᾶς ἀυτοῦ, κὰι ἐροῦσι πᾶς ὁ λαός, γένοιτο. ἐπικατάρατος ὁ κοιμώμενος μετὰ ἀδελφῆς γυναικὸς ἀυτοῦ, κὰι ἐροῦσι πᾶς ὁ λαός, γένοιτο. ἐπικατάρατος ὁ τύπτων τὸν πλησίον δόλω, κὰι ἐροῦσι πᾶς ὁ λαός, γένοιτο. ἐπικατάρατος ὃς ἂν λάβη δῶρα πατάξαι ψυχὴν ἅιματος ἀθώου, κὰι ἐροῦσι πᾶς ὁ λαός, γένοιτο. ἐπικατάρατος πᾶς ὁ ἄνθρωπος, ὅστις ὀυκ ἐμμενεῖ ἐν πᾶσι τοῖς λόγοις τοῦ νόμου τούτου τοῦ ποιῆσαι ἀυτούς, κὰι ἐροῦσι πᾶς ὁ λαός, γένοιτο.

ἐὰν ἀκοῆ ἐισακούσητε τῆς φωνῆς κυρίου τοῦ θεοῦ ὑμῶν, φυλάσσειν κὰι ποιεῖν πάσας τὰς ἐντολὰς ἀυτοῦ, ἃς ἐγὼ ἐντέλλομαί σοι σήμερον. κὰι δώσει σε κύριος ὁ θεός σου ὑπεράνω πάντων τῶν ἐθνῶν τῆς γῆς, κὰι ἥξουσιν ἐπὶ σὲ πᾶσαι ἁι ἐυλογίαι ἁῦται, κὰι ἑυρήσουσί σε, ἐὰν ἀκοῆ ἐισακούση τῆς φωνηςς κυρίου τοῦ θεοῦ σου. ἐυλογημένος σὺ ἐν πόλει, κὰι ἐυλογημένος σὺ ἐν ἀγρῶ, ἐυλογημένα τὰ ἔργα τῆς κοιλίας σου, κὰι τὰ γεννήματα τῆς γῆς σου, τὰ βουκόλια τῶν βοῶν σου, κὰι ποίμνια τῶν προβάτων σου. ἐυλογημέναι ἁι ἀποθῆκαί σου κὰι τὰ ἐγκαταλείμματά σου. ἐυλογημένος σὺ ἐν τῶ ἐισπορεύεσθαί σε, κὰι ἐυλογημένος σὺ ἐν τῶ ἐκπορεύεσθαί σε. παραδώσει κύριος ὁ θεός σου τοὺς ἐχθρούς σου τοὺς ἀνθεστηκότας σοι συντετριμμένους πρ προσώπου σου. ἐν ὁδῶ μιᾶ ἐξελεύσονται πρός σε, κὰι ἐν ἑπτὰ ὁδοῖς φεύξονται ἀπὸ προσώπου σου. ἀποστείλαι κύριος ἐπὶ σὲ τὴν ἐυλογίαν ἐν τοῖς ταμείοις σου, κὰι ἐν πᾶσιν, ὁῦ ἂν ἐπιβάλης τὴν χεῖρά σου. κὰι ἐυλογήσει σε ἐπὶ τῆς γῆς, ἧς κύριος ὁ θεός σου δίδωσί σοι. ἀναστήσαι σὲ κύριος ὁ θεός σου δίδωσί σοι. ἀναστήσαι σὲ κύριος ὁ θεός σου ἑαυτῶ λαὸν ἅγιον, ὃν τρόπον ὤμοσε τοῖς πατράσι σου. ἐὰν ἐισακούσης τῆς φωνῆς κυρίου τοῦ θεοῦ σου, κὰι πορευθῆς ἐν ταῖς ὁδοῖς ἀυτοῦ, κὰι ὄψονταί σε πάντα τὰ ἔθνη τῆς γῆς, ὅτι τὸ ὄνομα κυρίου ἐπικέκληταί σοι, κὰι φοβηθήσονταί σε. κὰι πληθυνεῖσε κύριος ὁ θεός σου ἐις ἀγαθὰ ἐπὶ τοῖς ἐκγόνοις τῆς κοιλίας σου, κὰι ἐπὶ τοῖς ἐκγόνοις τῶν κτηνῶν σου, κὰι ἐπὶ τοῖς γεννήμασι τῆς γῆς σου, ἐπὶ τῆς γῆς ἧς ὤμοσε κύριος τοῖς πατράσι σου δοῦναί σοι. ἀνοίξαι σοι κύριος τὸν θυσαυρὸν ἀυτοῦ τὸν ἀγαθὸν τὸν ὀυρανόν, δοῦναι τὸν ὑετὸν τῆ γῆ σου ἐπὶ καιροῦ ἀυτοῦ. ἐυλογήσαι πάντα τὰ ἔργα τῶν χειρῶν σου, κὰι δανιεῖς ἔθνεσι πολλοῖς, σὺ δὲ ὀυ δανιῆ. κὰι ἄρξεις σὺ ἐθνῶν πολλῶν, σοῦ δὲ ὀυκ ἄρξουσιν. καταστήσαι σὲ κύριος ὁ θεός σου ἐις κεφαλήν, κὰι μὴ ἐις ὀυράν. κὰι ἔση τότε ἐπάνω, κὰι ὀυκ ἔση ὑποκάτω, ἐὰν ἐισακούσης τῶν ἐντολῶν κυρίου τοῦ θεοῦ σου, ὅσας ἐγὼ ἐντέλλομαί σοι σήμερον, φυλάσσειν κὰι ποιεῖν. ὀυ παραβήση ἀπὸ πάντων τῶν λόγων, ὧν ἐγὼ ἐντέλλομαί σοι σήμερον, δεξιὰ ἢ ἀριστερά, πορεύεσθαι ὀπίσω θεῶν ἑτέρων, λατρεύειν ἀυτοῖς. κὰι ἔσται ἐὰν μὴ ἐισακούσης τῆς φωνῆς κυρίου τοῦ θεοῦ σου, φυλάσσειν κὰι ποιεῖν πάσας τὰς ἐντολὰς ἀυτοῦ, ὅσας ἐγὼ ἐντέλλομαί σοι σήμερον, κὰι ἐλεύσονται ἐπὶ σὲ πᾶσαι ἁι κατάραι ἁῦται, κὰι καταλήψονταί σε. ἐπικατάρατος σὺ ἐν πόλει, κὰι ἐπικατάρατος σὺ ἐν ἀγρῶ. ἐπικατάρατοι ἁι ἀποθῦκαί σου, κὰι τὰ ἐγκαταλείμματά σου. ἐπικατάρατα τὰ ἔκγονα τῇς κοιλίας σου κὰι τὰ γεννήματα τῆς γῆς σου, τὰ βουκόλια τῶν βοῶν σου, κὰι τὰ ποίμνια τῶν προβάτων σου. ἐπικατάρατος σὺ ἐν τῶ ἐισπορεύεσθαί σε. κὰι ἐπικατάρατος σὺ ἐν τῶ ἐκπορεύεσθαί σε. ἐξαποστείλαι κύριος σοὶ τὴν ἔνδειαν κὰι τὴν ἐκλιμίαν, κὰι τὴν ἀνάλωσιν ἐπὶ πάντα ὁῦ ἐὰν ἐπιβαλεῖς τὴν χεῖρά σου, ὅσα ἂν ποιῆς, ἕως ἂν ἐξολοθρεύση σε, κὰι ἕως ἂν ἀπολέση σε ἐν τάχει διὰ τὰ πονηρὰ ἐπιτηδεύματά σου, διότι ἐγκατέλιπές με. προσκολλήσαι κύριος ἐις σὲ θάνατον, ἕως ἂν ἐξαναλώση σε ἀπὸ τῆς γῆς ἐις ἣν σὺ ἐισπορεύη ἐκεῖ κληρονομῆσαι ἀυτήν. πατάξαι σε κύριος ἀπορία, κὰι πυρετῶ, κὰι ῥίγει, κὰι ἐρεθισμῶ, κὰι φόνω, κὰι ἀνεμοφθορία, κὰι τῆ ὤχρα, κὰι καταδιώξονταί σε ἕως ἂν ἀπολέσωσί σε. κὰι ἔσται σοι ὁ ὀυρανὸς ὁ ὑπὲρ κεφαλῆς σου χαλκοῦς, κὰι ἡ γῆ ἡ ὑποκάτω σου σιδηρᾶ. δώη κύριος τὸν ὑετὸν τῆς γῆς σου κονιορτόν, κὰι χοῦς ἐκ τοῦ ὀυρανοῦ καταβήσεται ἐπὶ σέ, ἕως ἂν ἐκτρίψη σε, κὰι ἕως ἂν ἀπολέση σε. δώη σε κύριος ἐπὶ κοπὴν ἐναντίον τῶν ἐχθρῶν σου. ἐν ὁδῶ μιᾶ ἐξελεύση πρὸς ἀυτούς κὰι ἐν ἑπτὰ ὁδοῖς φεύξη ἀπὸ προσώπου ἀυτῶν. κὰι ἔση ἐν διασπορᾶ ἐν πάσαις ταῖς βασιλείαις τῆς γῆς. κὰι ἔσονται ὁι νεκροὶ ὑμῶν κατάβρωμα τοῖς πετεινοῖς τοῦ ὀυρανοῦ, κὰι τοῖς θηρίοις τῇς γῆς, κὰι ὀκ ἔσται ὁ ἀποσοβῶν. πατάξαι σε κύριος ἐν ἕλκει ἀιγυπτίων ἐν ταῖς ἔδραις, κὰι ψώρα ἀγρία, κὰι κνήφη, ὥστε μὴ δύνασθαί σε ἰαθῆναι. πατάξαι σε κύριος παραπληξία, κὰι ἀορασία, κὰι ἐκστάσει διανοίας, και ἔση ψηλαφῶν μεσημβρίας, ὡσεὶ ψηλαφήσαι ὁ τυφλὸς ἐν τῶ σκότει. κὰι ὀυκ ἐυοδώσει τὰς ὁδούς σου, κὰι ἔση τότε ἀδικούμενος κὰι διαρπαζόμενος πάσας τὰς ἡμέρας, κὰι ὀυκ ἔσται σοι ὁ βοηθῶν. γυναῖκα λήψη, κὰι ἀνὴρ ἕτερος ἕξει ἀυτήν. ὀικίαν ὀικοδομήσεις, κὰι ἕτερος ὀικήσει ἐν ἀυτῆ, ἀμπελῶνα φυτεύσεις, κὰι ὀυ μὴ τρυγήσεις ἀυτόν. ὁ μόσχος σου ἐσφαγμένος ἐναντίον σου, κὰι ὀυ φαγῆ ἐξ ἀυτοῦ. ὁ ὄνος σου ἠρπασμένος ἀπὸ σοῦ, κὰι ὀυκ ἀποδοθήσεταί σοι. τὰ πρόβατά σου δεδομένα τοῖς ἐχθροῖς σου, κὰι ὀυκ ἔσται σοι ὁ βοηθῶν. ὁι ὑιοί σου κὰι ἁι θυγατέρες σου δεδομένοι ἔθνει ἑτέρω, κὰι ὁι ὀφθαλμοί σου῎ψονται σφακελίζοντες ἐις ἀυτούς, κὰι ὀυκ ἰσχύσει ἡ χείρ σου. τὰ ἐκφόρια τῆς γῆς σου, κὰι πάντας τοὺς πόνους σου φάγεται ἔθνος, ὃ ὀυκ ἐπίστασαι. κὰι ἔση ἀδικούμενος κὰι τεθραυσμένος πάσας τὰς ἡμέρας, κὰι ἔση παράπληκτος διὰ τὰ ὁράματα τῶν ὀφθαλμῶν σου ἃ βλέψη. πατάξαι σε κύριος ἐν ἕλκει πονηρῶ ἐπὶ τὰ γόνατα κὰι ἐπὶ τὰς κνήμας, ὥστε μὴ δύνασθαι ἰαθῆναί σε ἀπὸ ἴχνους τῶν ποδῶν σου ἕως τῆς κορυφῆς σου. ἀπαγάγοι κύριος σὲ κὰι τοὺς ἄρχοντάς σου ἓυς ἂν καταστήσεις ἐπὶ σεαυτόν, ἐις ἔθνος ὃ ὀυκ ἐπίστασαι σὺ κὰι ὁι πατέρες σου, κὰι λατρεύσεις ἐκεῖ θεοῖς ἑτέροις, ξύλοις, κὰι λίθοις, κὰι ἔση ἐκεῖ ἐν ἀινίγματι κὰι παραβολῆ κὰι διηγήματι ἐν πᾶσι τοῖς ἔθνεσιν, ἐις ὃυς ἂν ἀπαγάγοι σε κύριος ἐκεῖ. σπέρμα πολὺ ἐξοίσεις ἐις τὸ πεδίον, κὰι ὀλίγα ἐισοίσεις, ὅτι κατέδεται ἀυτὰ ἡ ἀκρίς. ἀμπελῶνα φυτεύσεις κὰι κατεργᾶ, κὰι ὀῖνον ὀυ πίεσαι, ὀυδὲ ἐυφρανθήση ἐξ ἀυτοῦ, ὅτι καταφάγεται ἀυτὰ ὁ σκώληξ. ἐλαῖαι ἔσονται ἐν πᾶσι τοῖς ὁρίοις σου, κὰι ἔλαιον ὀυ χρίση, ὅτι ἐκρυήσεται ἡ ἐλαία σου. ὑιοὺς κὰι θυγατέρας γεννήσης, κὰι ὀυκ ἔσονταί σοι. ἀπελεύσονται γὰρ ἐν ἀιχμαλωσία. πάντα τὰ ξύλα σου, κὰι τὰ γεννήματα τῆς γῆς σου ἐξαναλώσει ἡ ἐρυσίβη. ὁ προσήλυτος ὅς ἐστιν ἐν σοί, ἀναβήσεται ἐπὶ σὲ ἄνω ἄνω, σὺ δὲ καταβήση κάτω κάτω. ὁῦτος δανιεῖ σοι, σὺ δὲ τούτω ὀυ δανιεῖς. ὁῦτος ἔσται ἐις κεφαλήν, σὺ δὲ ἔση ἐις ὀυράν. κὰι ἐλεύσονται ἐπὶ σὲ πᾶσαι ἁι κατάραι ἁῦται, κὰι καταδιώξονταί σε, κὰι καταλήψονταί σε, ἕως ἂν ἐξολοθρεύση σε, κὰι ἕως ἂν ἀπολέση σε. ὅτι ὀυκ ἐισήκουσας τῆς φωνῆς κυρίου τοῦ θεοῦ σου, τοῦ φυλάσσεσθαι τὰς ἐντολὰς ἀυτοῦ κὰι τὰ δικαιώματα ἀυτοῦ, ὅσα ἐνετείλατό σοι. κὰι ἔσται ἐν σοὶ σημεῖα κὰι τέρατα κὰι ἐν τῶ σπέρματί σου ἕως τοῦ ἀιῶνος, ἀνθ᾿ ὧν ὀυκ ἐλάτρευσας κυρίω τῷ θεῶ σου ἐν ἐυφροσύνη κὰι ἐν ἀγαθῆ καρδία διὰ τὸ πλῆθος πάντων. κὰι λατρεύσεις ἐκεῖ τοῖς ἐχθροῖς σου, ὃυς ἐξαποστελεῖ κύριος ἐπὶ σὲ ἐν λιμῶ κὰι δίψει, κὰι ἐν γυμνότητι, κὰι ἐν ἐκλείψει πάντων. κὰι ἐπιθήσει κλοιον σιδηροῦν ἐπὶ τὸν τράχηλόν σου, ἕως ἂν ἐξολοθρεύση σε. ἐπάξει κύριος ἐπὶ σὲ ἔθνος μακρόθεν ἀπ᾿ ἐσχάτου τῆς γῆς ὡσεὶ ὄρμημα ἀετοῦ, ἔθνος, ὁῦ ὀυκ ἀκούση τῆς φωνῆς ἀυτοῦ, ἔθνος ἀναιδὲς προσώπου, ὅστις ὀυ θαυμάσει πρόσωπον πρεσβυτέρου, κὰι νέον ὀυκ ἐλεήσει. κὰι κατέδεται τὰ ἔκγονα τῶν κτηνῶν σου, κὰι τὰ γεννήματα τῆς γῆς σου ὥστε μὴ καταλιπεῖν σοι σῖτον, ὀῖνον, ἔλαιον, βουκόλια τῶν βοῶν σου, κὰι τὰ ποίμνια ῶν προβάτων σου, ἕως ἂν ἀπολέση σε, κὰι ἐκτρίψη σε ἐν πάσαις ταῖς πόλεσί σου, ἕως ἂν καθαιρεθῶσι τὰ τείχη σου τὰ ὑψηλὰ κὰι τὰ ὀχυρά, ἐφ᾿ ὁῖς σὺ πέποιθας ἐπ᾿ ἀυτοῖς ἐν πάση τῆ γῆ σου. κὰι θλίψει σε ἐν πάσαις ταῖς πόλεσί σου, ἁῖς ἔδωκέ σοι κύριος ὁ θεός σου. κὰι φαγῆ τὰ ἔκγονα τῆς κοιλίας σου κρέα ὑιῶν σου κὰι θυγατέρων σου, ὅσας ἔδωκέ σοι κύριος ὁ θεός σου ἐν τῆ στενοχωρία σου κὰι ἐν τῆ θλείψει σου, ἧ θλίψει σε ὁ ἐχθρός σου. ὁ ἁπαλὸς ἐν σοὶ κὰι ὁτρυφερὸς σφόδρα βασκανεῖ τῶ ὀφθαλμῶ ἀυτοῦ τὸν ἀδελφὸν ἀυτοῦ, κὰι τὴν γυναῖκα τὴν ἐνκόλπω ἀυτοῦ, κὰι τὰ καταλελειμμένα τέκνα, ἃ ἂν καταλειφθῆ ἀυτῶ, ὥστε δοῦναι ἑνὶ ἀυτῶν ἀπὸ τῶν σαρκῶν τῶν τέκνων ἀυτοῦ, ὧν καταφάγεται διὰ τὸ μὴ καταλειφθῆναι ἀυτῶ μηθὲν ἐν τῆ στενοχωρία κὰι ἐν τῆ θλίψει, ἧ ἂν θλίψωσί σε ὁι ἐχθροί σου ἐν πάσαις ταῖς πόλεσί σου. κὰι ἡ ἁπαλὴ ἐν ὑμῖν κὰι ἡ τρυφερὰ σφόδρα, ἧς ὀυχὶ πεῖραν ἔλαβεν ὁ ποῦς ἀυτῆς βαίνειν ἐπὶ τῆς γῆς διὰ τὴν τρυφερότητα κὰι διὰ τὴν ἁπαλότητα, βασκανεῖ τῶ ὀφθαλμῶ ἀυτῆς τὸν ἄνδρα ἀυτῆς τὸν ἐν τῶ κόλπω ἀυτῆς, κὰι τὸν ὑιὸν κὰι τὴν θυγατέρα ἀυτῆς, κὰι τὸ χόριον ἀυτῇς τὸ ἐξελθὸν διὰ τῶν μηρῶν ἀυτῆς, κὰι τὸ τέκνον ἀυτῆς ὃ ἂν τέκη. καταφάγεται γὰρ ἀυτὰ διὰ τὴν ἔνδειαν πάντων κρυφῆ ἐν τῆ στενοχωρία κὰι ἐν τῆ θλίψει, ἧ θλίψει σε ὁ ἐχθρός σου ἐν ταῖς πόλεσί σου, ἐὰν μὴ ἐισακούσητε ποιεῖν πάντα τὰ ῥήματα τοῦ νόμου τούτοῦ, τὰ γεγραμμένα ἐν τῶ βιβλίω τούτω, φοβεῖσθαι τὸ ὄνομα τὸ ἔντιμον κὰι τὸ θαυμαστὸν τοῦτο, κύριον τὸν θεόν σου, κὰι παραδοξάσει κύριος τὰς πληγάς σου, κὰι τὰς πληγὰς τοῦ σπέρματός σου, πληγὰς μεγάλας κὰι θαυμαστάς, κὰι νόσους πονηρὰς κὰι πιστάς. κὰι ἐπιστρέψει ἐπὶ σὲ πᾶσαν τὴν ὀδύνην ἀιγύπτου τὴν πονηράν, ἣν διευλαβοῦ ἀπὸ προσώπου ἀυτῶν, κὰι κολληθήσονται ἐν σοί. κὰι πᾶσαν μαλακίαν, κὰι πᾶσαν πληγὴν τὴν μὴ γεγραμμένην, κὰι πᾶσαν τὴν γεγραμμένην ἐν τῶ βιβλίω τοῦ νόμου τούτου, ἐπάξει κύριος ἐπί σέ, ἕως ἂν ἐξολοθρεύση σε, κὰι καταλειφθήσεσθε ἐν ἀριθμῶ βραχεῖ, ἀνθ᾿ ὧν ὅτι ἦτε ὡσεὶ τὰ ἄστρα τοῦ ὀυρανοῦ ἐις πλῆθος, ὅτι ὀυκ ἐισηκούσατε τῆς φωνῆς κυρίου τοῦ θεοῦ ὑμῶν. κὰι ἔσται ὃν τρόπον ἠυφράνθη κύριος ἐφ᾿ ὑμῖν ἐυποιῆσαι ὑμᾶς, κὰι πληθύναι ὑμᾶς, ὅυτως ἐυφρανθήσεται κύριος ἐφ᾿ ὑμῖν ἐξολοθρεῦσαι ὑμᾶς. κὰι ἐξαρθήσεσθε ἀπὸ τῆς γῆς ἐις ἣν ὑμεῖς ἐισπορεύεσθε ἐκεῖ κληρονομῆσαι ἀυτήν. κὰι διασπερεῖ σε κύριος ὁ θεός σου ἐις πάντα τὰ ἔθνη, ἀπ᾿ ἄκρου τῆς γῆς ἕως ἄκρου τῆς γῆς. κὰι δουλεύσεις ἐκεῖ θεοῖς ἑτέροις, ξύλοις κὰι λίθοις, ὁῖς ὀυκ ἐπίστω σὺ κὰι ὁι πατέρες σου. ἀλλὰ κὰι ἐν τοῖς ἔθνεσιν ἐκείνοις ὀυκ ἀναπαύσει σε, ὀυδὲ μὴ γένηται στάσις τῶ ἴχνει τοῦ ποδός σου. κὰι δώσει σοι κύριος ἐκεῖ καρδίαν ἀθυμοῦσαν, κὰι ἐκλείποντας ὀφθαλμούς, κὰι τηκομένην ψυχήν. κὰι ἔσται ἡ ζωή σου κρεμαμένη ἀπέναντι τῶν ὀφθαλμῶν σου.λ κὰι φοβηθήση ἡμέρας κὰι νυκτός, κὰι ὀυ πιστεύσεις τῆ ζωῆ σου. τὸ πρωῒ ἐρεῖς, πῶς ἂν γένοιτο ἑσπέρα. κὰι τὸ ἑσπέρας ἐρεῖς, πῶς ἂν γένοιτο πρωΐ, ἀπὸ τοῦ φόβου τῆς καρδίας σου, ὁῦ φοβηθήση, κὰι ἀπὸ τῶν ὁραμάτων τῶν ὀφθαλμῶν σου, ὧν ὄψη. κὰι ἀποστρίψει σε κύριος ἐις ἄιγυπτον ἐν πλοίοις, κὰι ἐν τῆ ὁδῶ ἧ ἐῖπα ὀυ προσθήσεσθε ἔτι ἰδεῖν ἀυτήν. κὰι πραθήσεσθε ἐκεῖ τοῖς ἐχθροῖς ὑμῶν ἐις παῖδας κὰι παιδίσκας, κὰι ὀυκ ἔσται ὁ κτώμενος.

ὁῦτοι ὁι λόγοι τῆς διαθήκης, ὃυς ἐνετείλατο κύριος τῶ μωυσῆ, στῆσαι τοῖς ὑιοῖς ἰσραὴλ ἐν γῆ μωάβ, πλὴν τῆς διαθήκης ἧς διέθετο ἀυτοῖς ἐν χωρήβ. κὰι ἐκάλεσε μωυσῆς πάντας τοὺς ὑιοὺς ἰσραήλ, κὰι ἐῖπε πρὸς ἀυτούς, ὑμεῖς ἑωράκατε πάντα ὅσα ἐποίησε κύριος ὁ θεὸς ὑμῶν ἐν γῆ ἀιγύπτου ἐνώπιον ὑμῶν φαραὼ κὰι πᾶσι τοῖς θεράπουσιν ἀυτοῦ, κὰι πάση τῆ γῆ ἀυτοῦ, τοὺς πειρασμοὺς ὃυς ἐῖδον ὁι ὀφθαλμοί σου, τὰ σημεῖα κὰι τὰ τέρατα τὰ μεγάλα ἐκεῖνα, τὴν χεῖρα τὴν κραταιάν, κὰι τὸν βραχίονα τὸν ὑψηλόν. κὰι ὀυκ ἔδωκε κύριος ὁ θεὸς ὑμῖν καρδίαν ἐιδέναι, κὰι ὀφθαλμοὺς βλέπειν, κὰι ὦτα ἀκούειν, ἕως τῆς ἡμέρας ταύτης. κὰι ἤγαγεν ὑμᾶς τεσσαράκοντα ἔτη ἐν τῆ ἐρήμω. ὀυκ ἐπαλαιώθησαν τὰ ἱμάτια ὑμῶν, κὰι τὰ ὑποδήματα ὑμῶν ὀυκ ἀπετρίβη ἀπὸ τῶν ποδῶν ὑμῶν. ἄρτον ὀυκ ἐφάγετε, ὀῖνον κὰι σικέραν ὀυκ ἐπίετε, ἵνα γνῶτε, ὅτι ὁῦτος κύριος ὁ θεὸς ὑμῶν. κὰι ἤλθετε ἕως τοῦ τόπου τούτου. κὰι ἐξῆλθε σηὼν βασιλεὺς ἐσεβών, κὰι ὢγ βασιλεὺς τῆς βασὰν ἐις συνάντησιν ἡμῖν ἐν πολέμω. κὰι ἐπατάξαμεν ἀυτούς, κὰι ἐλάβομεν τὴν γῆν ἀυτῶν, κὰι ἐδώκαμεν ἀυτὴν ἐν κλήρω τῶ ῥουβήν, κὰι τῶ γαδδί, κὰι τῶ ἡμίσει φυλῆς μανασσῆ. κὰι φυλάξεσθε πάντας τοὺς λόγους τῆς διαθήκης ταύτης, ποιεῖν ἀυτούς, ἵνα συνῆτε πάντα ὅσα ποιεῖτε. ὑμεῖς ἐστήκατε σήμερον πάντες ἔναντι κυρίου τοῦ θεοῦ ὑμῶν, ὁι ἀρχίφυλοι ὑμῶν, κὰι ἡ γερουσία ὑμῶν, κὰι ὁι κριταὶ ὑμῶν, κὰι ὁι γραμματοεισαγωγεῖς ὑμῶν, πᾶς ἀνὴρ ἰσραήλ, ἁι γυναῖκες ὑμῶν, κὰι τὰ τέκνα ὑμῶν, κὰι ὁ προσήλυτος ὁ ἐν μέσω τῆς παρεμβολῆς ὑμῶν, ἀπὸ ξυλοκόπου ὑμῶν ἕως ὑδροφόρου ὑμῶν, παρελθεῖν σε ἐν τῇ διαθήκη κυρίου τοῦ θεοῦ σου, κὰι ἐν ταῖς ἀραῖς ἀυτοῦ, ὅσα κύριος ὁ θεός σου διατίθεται πρός σε σήμερον, ἵνα στήση σε ἁυτῶ ἐις λαόν, κὰι ἀυτὸς ἔσται σου θεός, ὃν τρόπον ἐῖπέ σοι, κὰι ὃν τρόπον ὤμοσε τοῖς πατράσι σου ἁβραάμ σκὰι ἰσαὰκ κὰι ἰακώβ. κὰι ὀυχ ὑμῖν μόνοις διατίθεμαι ἐγὼ τὴν διαθήκην ταύτην κὰι τὴν ἀρὰν ταύτην, ἀλλὰ κὰι τοῖς ὧδε ὀῦσι μεθ᾿ ὑμῶν σήμερον ἔναντι κυρίου τοῦ θεοῦ ὑμῶν, κὰι τοῖς μὴ ὀῦσιν ὧδε μεθ᾿ ὑμῶν σήμερον. ὅτι ὑμεῖς ὄιδατε ὡς κατωκήσαμεν ἐν γῆ ἀιγύπτου, κὰι ὡς παρήλθομεν ἐν μέσω τῶν ἐθνῶν ὃυς παρήλθετε, κὰι ἴδετε τὰ βδελύγματα ἀυτῶν, κὰι τὰ ἔιδωλα ἀυτῶν, ξύλον κὰι λίθον ἀργύριον κὰι χρυσίον, ἃ ἐστι παρ᾿ ἀυτοῖς. μή τις ἐστὶν ἐν ὑμῖν ἀνὴρ ἢ γυνὴ ἢ πατριὰ ἢ φυλή, τίνος ἡ διάνοια ἐξέκλινεν ἀπὸ κυρίου τοῦ θεοῦ ὑμῶν, πορεύεσθαι λατρεύειν τοῖς θεοῖς τῶν ἐθνῶν ἐκείνων. μή τις ἐστὶν ἐν ὑμῖν ῥίζα ἄνω φύουσα χολῆ κὰι πικρία. κὰι ἔσται ἐὰν ἀκούση τὰ ῥήματα τῆς ἀρᾶς ταύτης, κὰι ἐπιφημήσηται ἐν τῆ καρδία ἀυτοῦ, λέγων, ὅσιά μοι γένοιτο, ὅτι ἐν τῆ ἀποπλανήσει τῆς καρδίας μου πορεύσομαι, ἵνα μὴ συναπολέση ὁ ἁμαρτωλὸς τὸν ἀναμάρτητον, ὀυ μὴ θελήση ὁ θεὸς ἐυϊλατεύειν ἀυτῶ, ἀλλ᾿ ἢ τότε ἐγκαυθήσεται ὀργῆ κυρίου, κὰι ὁ ζῆλος ἀυτοῦ ἐν τῶ ἀνθρώπω ἐκείνω. κὰι κολληθήσονται ἐν ἀυτῶ πᾶσαι ἁι ἀραὶ τῆς διαθήκης ταύτης, ἁι γεγραμμέναι ἐν τῶ βιβλίω τοῦ νόμου τούτου. κὰι ἐξαλείψει κύριος τὸ ὄνομα ἀυτοῦ ἐκ τῆς ὑπὸ τὸν ὀυρανόν, κὰι διαστελεῖ ἀυτὸν κύριος ἐις κακὰ ἐκ πάντων τῶν ὑιῶν ἰσραήλ, κατὰ πάσας τὰς ἀρὰς τῆς διαθήκης τὰς γεγραμμένας ἐν τῶ βιβλίω τοῦ νόμου τούτου. και ἐροῦσιν ἡ γενεὰ ἡ ἑτέρα ὁι ὑιοὶ ὑμῶν, ὃι ἀναστήσονται μεθ᾿ ὑμᾶς, κὰι ὁ ἀλλότριος, ὃς ἂν ἔλθη ἐκ γῆς μακρόθεν, κὰι ὄψονται τὰς πληγὰς τῆς γῆς ἐκείνης κὰι τὰς νόσους ἀυτῆς, ἃς ἀπέστειλεν κύριος ἐπ᾿ ἀυτὴν, θεῖον κὰι ἅλας κατακεκαυμένον, πᾶσα ἡ γῆ ἀυτῇς ὀυ σπαρήσεται, ὀυδὲ ἀνατελεῖ, ὀυδὲ μὴ ἀναβῆ ἐπ᾿ ἀυτῆς πᾶν χλωρόν. ὥσπερ κατεστράφη σόδομα κὰι γόμορρα, ἀδαμὰ κὰι σεβωίμ, ἃς κατέστρεψεν κύριος ἐν θυμῶ ἀυτοῦ κὰι ὀργῆ. κὰι ἐροῦσι πάντα τὰ ἔθνη διατί ἐποίησε κύριος ὅυτω τῆ γῆ ταύτη; τίς ὁ θυμὸς τῇς ὀργῆς ὁ μέγας ὁῦτος; κὰι ἐροῦσιν, ὅτι κατέλιπον τὴν διαθήκην κυρίου τοῦ θεοῦ τῶν πατέρων ἀυτῶν, ἃ διέθετο τοῖς πατράσιν ἀυτῶν, ὅτε ἐξήγαγεν ἀυτοὺς ἐκ γῆς ἀιγύπτου. κὰι πορευθέντες ἐλάτρευσαν θεοῖς ἑτέροις, κὰι προσεκύνησαν ἀυτοῖς, ὁῖς ὀυκ ἐπιστήσαντο, ὀυδὲ διένειμεν ἀυτοῖς. κὰι ὀργίσθη κύριος θυμῶ ἐπὶ τὴν γῆν ἐκείνην ἐπαγαγεῖν ἐπ᾿ ἀυτὴν κατὰ πάσας τὰς ἀρὰς τὰς γεγραμμένας ἐν τῶ βιβλίω τοῦ νόμου τούτου. κὰι ἐξῆρεν ἀυτοὺς κύριος ἀπὸ τῆς γῆς ἀυτῶν ἐν φθυμῶ κὰι ὀργῆ κὰι παροξυσμῶ μεγάλω σφόδρα, κὰι ἐξέβαλεν ἀυτοὺς ἐις γῆν ἑτέραν ὡσεὶ νῦν. τὰ κρυπτὰ κυρίω τῶ θεῶ ἡμῶν, τὰ δὲ φανερὰ ἡμῖν κὰι τοῖς τέκνοις ἡμῶν ἐις τὸν ἀιῶνα, ποιεῖν πάντα τὰ ῥήματα τοῦ νόμου τούτου.

κὰι ἔσται ὡς ἂν ἔλθωσιν ἐπὶ σὲ πάντα τὰ ῥήματα ταῦτα, ἡ ἐυλογία κὰι ἡ κατάρα, ἣν δέδωκα πρὸ προσώπου σου, κὰι δέξη ἐις τὴν καρδίαν σου ἐν πᾶσι τοῖς ἔθνεσιν, ὁῦ ἂν διασκορπίση σε κύριος ὁ θεός σου ἐκεῖ, κὰι ἐπιστραφήση ἐπὶ κύριον τὸν θεόν σου, κὰι ὑπακούση τῇς φωνῆς ἀυτοῦ κατὰ πάντα ὅσα ἐγώ σοι ἐντέλλομαι σήμερον, ἐξ ὅλης τῆς καρδίας σου κὰι ἐξ ὅλης τῆς ψυχῆς σου, κὰι ἰάσεται κύριος τὰς ἁμαρτίας σου, κὰι ἐλεήσει σε, κὰι πάλιν συνάξει σε ἐκ πάντων τῶν ἐθνῶν, ἐις ὃυς διεσκόρπισέ σε κύριος ὁ θεός σου ἐκεῖ. ἐὰν ἦ ἡ διασπορά σου ἀπ᾿ ἄκρου τοῦ ὀυρανοῦ, ἐκεῖθεν συνάξει σε κύριος ὁ θεός σου, κὰι ἐκεῖθεν λήψεταί σε, κὰι ἐισάξει σε κύριος ὁ θεός σου ἐις τὴν γῆν, ἣν ἐκληρονόμησαν ὁι πατέρες σου, κὰι κληρονομήσεις ἀυτήν, κὰι ἐῦ σε ποιήσει, κὰι πλεοναστόν σε ποιήσει ὑπὲρ τοὺς πατέρας σου. κὰι περικαθαριεῖ κύριος τὴν καρδίαν σου, κὰι τὴν καρδίαν τοῦ σπέρματός σου, ἀγαπᾶν κύριον τὸν θεόν σου ἐξ ὅλης τῆς καρδίας σου κὰι ἐξ ὅλης τῆς ψυχῆς σου, ἵνα ζῆς σύ. κὰι δώσει κύριος ὁ θεός σου τὰς ἀρὰς ταύτας ἐπὶ τοὺς ἐχθρούς σου, κὰι ἐπὶ τοὺς μισοῦντάς σε, ὃι ἐδίωξάν σε. κὰι σὺ ἐπιστραφήση κὰι ἐισακούση τῇς φωνῆς κυρίου τοῦ θεοῦ σου, κὰι ποιήσεις τὰς ἐντολὰς ἀυτοῦ, ὅσας ἐγὼ ἐντέλλομαί σοι σήμερον. κὰι πολυωρήσει σε κύριος ὁ θεός σου ἐν παντὶ ἔργω τῶν χειρῶν σου, κὰι ἐν τοῖς ἐκγόνοις τῆς κοιλίας σου, κὰι ἐν τοῖς ἐκγόνοις τῶν κτηνῶν σου, κὰι ἐν τοῖς γεννήμασι τῆς γῆς σου, ὅτι ἐπιστρέψει κύριος ὁ θεός σου ἐυφρανθῆναι ἐπὶ σὲ ἐις ἀγαθά, καθότι ἠυφράνθη ἐπί τοῖς πατράσι σου, ἐὰν ἐισακούση τῆς φωνῆς κυρίου τοῦ θεοῦ σου, φυλάσσεσθαι τὰς ἐντολὰς ἀυτοῦ κὰι τὰ δικαιώματα ἀυτοῦ τὰ γεγραμμένα ἐν τῶ βιβλίω τοῦ νόμου τούτο{ο}υ, ἐὰν ἐπιστραφῆς ἐπὶ κύριον τὸν θεόν σου ἐξ ὅλης τῆς καρδίας σου κὰι ἐξ ὅλης τῆς ψυχῆς σου, ὅτι ἡ ἐντολὴ ἅυτη ἣν ἐγὼ ἐντέλλομαί σοι σήμερον, ὀυχ ὑπέρογκός ἐστιν, ὀυδὲ μακρὰν ἀπὸ σοῦ ἐστίν, ὀυκ ἐν τῶ ὀυρανῶ ἐστί, λέγων, τίς ἀναβήσεται ἡμῶν ἐις τὸν ὀυρανόν, κὰι λήψεται ἡμῖν ἀυτήν, κὰι ἀκούσαντες ἀυτὴν ποιήσομεν. ὀυδὲ πέραν τῆς θαλάσσης ἐστί, λέγων, τίς διαπεράσει ἐις τὸ πέραν τῆς θαλάσσης, κὰι λήψεται ἡμῖν ἀυτήν, κὰι ἀκούσαντες ἀυτὴν ποιήσομεν. ἐγγύς σου ἐστὶ τὸ ῥῆμα σφόδρα ἐν τῶ στόματί σου, κὰι ἐν τῆ καρδία σου κὰι ἐν ταῖς χερσί σου ποιεῖν ἀυτό. ἰδοὺ δέδωκα πρὸ προσώπου σου σήμερον τὴν ζωὴν και τὸν θάνατον, τὸ ἀγαθὸν κὰι τὸ κακόν. ἐὰν δὲ ἐισακούσητε τὰς ἐντολὰς κυρίου τοῦ θεοῦ ὑμῶν, ὅσας ἐγὼ ἐντέλλομαι ὑμῖν σήμερον, ἀγαπᾶν κύριον τὸν θεόν σου, πορεύεσθαι ἐν πάσαις ταῖς ὁδοῖς ἀυτοῦ, κὰι φυλάσσειν τὰ δικαίωματα ἀυτοῦ κὰι τὰς ἐντολὰς ἀυτοῦ κὰι τὰς κρίσεις, κὰι ζήσεσθε, κὰι πολλοὶ ἔσεσθε, κὰι ἐυλογήσει σε κύριος ὁ θεός σου ἐν πάση τῆ γῆ, ἐις ἣν ἐισπορεύη ἐκεῖ κληρονομῆσαι ἀυτήν. κὰι ἐὰν μεταστῆ ἡ καρδία σου, κὰι μὴ ἐισακούσης, κὰι πλανηθεὶς προσκυνήσης θεοῖς ἑτέροις, κὰι λατρεύσης ἀυτοῖς, ἀναγγέλλω σοι σήμερον ὅτι ἀπωλεία ἀπωλεῖσθε, κὰι ὀυμὴ πολυήμεροι γένησθε ἐπὶ τῆς γῆς, ἐις ἣν ὑμεῖς διαβαίνετε τὸν ἰορδάνην ἐκεῖ κληρονομῆσαι ἀυτήν. διαμαρτύρομαι ὑμῖν σήμερον τόν τε ὀυρανὸν κὰι τὴν γῆν, τὴν ζωὴν κὰι τὸν θάνατον δέδωκα πρὸ προσώπου ὑμῶν, τὴν ἐυλογίαν κὰι τὴν κατάραν. κὰι ἔκλεξαι τὴν ζωήν, ἵνα ζῆς σὺ κὰι τὸ σπέρμα σου, ἀγαπᾶν κύριον τὸν θεόν σου, ἐισακούειν τῆς φωνῆς ἀυτοῦ, κὰι ἔχεσθαι ἀυτοῦ, ὅτι τοῦτο ἡ ζωή σου. κὰι ἡ μακρότης τῶν ἡμερῶν σου, κατοικεῖν σε ἐπὶ τῆς γῆς, ἧς ὤμοσε κύριος τοῖς πατράσιν σου ἁβραὰμ κὰι ἰσαὰκ κὰι ἰακώβ δοῦναι ἀυτοῖς.

κὰι συνετέλεσε μωυσῆς λαλῶν πάντας τοὺς λόγους τούτοῦς πρὸς πάντας ὑιοὺς ἰσραήλ. κὰι ἐῖπε πρὸς ἀυτούς, ἑκατὸν κὰι ἔικοσι ἐτῶν ἐγώ ἐιμι σήμερον, ὀυ δυνήσομαι ἔτι ἐισπορεύεσθαι κὰι ἐκπορεύεσθαι. κύριος δὲ ἐῖπεν πρός με ὀυ διαβήση τὸν ἰορδάνην τοῦτον. κύριος ὁ θεός σου ὁ προπορευόμενος πρὸ προσώπου σου, ἀυτὸς ἐξολοθρεύσει τὰ ἔθνη ταῦτα ἀπὸ προσώπου σου, κὰι κατακληρονομήσεις ἀυτούς, κὰι ἰησοῦς ὁ προπορευόμενος πρὸ προσώπου σου, καθὰ ἐλάλησε κύριος. κὰι ποιήσει κύριος ἀυτοῖς, καθὼς ἐποιήσε σηὼν κὰι ὢγ τοῖς δυσὶ βασιλεῦσι τῶν ἀμορραίων, ὃι ἦσαν πέραν τοῦ ἰορδάνου, κὰι τῆ γῆ ἀυτῶν, καθότι ἐξολόθρευσεν ἀυτούς, κὰι παρέδωκεν ἀυτοὺς κύριος ἐνώπιον ὑμῶν. κὰι ποιήσετε ἀυτοῖς, καθὰ ἐνετειλάμην ὑμῖν. ἀνδρίζου, κὰι ἰσχυε, μὴ φοβοῦ, μὴ δὲ δειλία, μὴ δὲ πτοηθῆς ἀπὸ προσώπου ἀυτῶν, ὅτι κύριος ὁ θεός σου ὁ προπορευόμενος μεθ᾿ ὑμῶν, ὀυ μή σε ἀνῆ ὀυδὲ μή σε ἐγκαταλίπη. κὰι ἐκάλεσε μωυσῆς ἰησοῦν, κὰι ἐῖπεν ἀυτῶ ἔναντι παντὸς ἰσραήλ, ἀνδρίζου κὰι ἰσχυε, σὺ γὰρ ἐισελεύση πρὸ προσώπου τοῦ λαοῦ τούτου ἐις τὴν γῆν, ἣν ὤμοσε κύριος τοῖς πατράσιν ὑμῶν, δοῦναι ἀυτοῖς. κὰι σὺ κατακληρονομήσεις ἀυτὴν ἀυτοῖς. κὰι κύριος ὁ συμπορευόμενος μετὰ σοῦ, ὀυκ ἀνήσει σε ὀυδὲ μὴ ἐγκαταλίπη σε. μὴ φοβοῦ μὴ δὲ δειλία. κὰι ἔγραψε μωυσῆς τὰ ῥήματα τοῦ νόμου τούτου ἐις βιβλίον, κὰι ἔδωκεν ἀυτὸ τοῖς ἱερεῦσιν τοῖς ὑιοῖς λευῒ τοῖς ἄιρουσι τὴν κιβωτὸν τῆς διαθήκης κυρίου, κὰι τοῖς πρεσβυτέροις ὑιῶν ἰσραήλ. κὰι ἐνετείλατο μωυσῆς ἀυτοῖς ἐν τῆ ἡμέρα ἐκείνη, λέγων, μετὰ ἑπτὰ ἔτη ἐν καιρῶ ἐνιαυτοῦ ἀφέσεως ἐν ἑορτῇ σκηνοπηγίας ἐν τῶ συμπορεύεσθαι πάντα ἰσραὴλ ὀφθῆναι ἐνώπιον κυρίου τοῦ θεοῦ σου, ἐν τῶ τόπω ὧ ἂν ἐκλέξηται κύριος ὁ θεός σου, ἀναγνώσεσθε τὸν νόμον τοῦτον ἐναντίον παντὸς ἰσραὴλ ἐις τὰ ὦτα ἀυτῶν. ἐκκλησίασαι τὸν λαὸν τοὺς ἄνδρας κὰι τὰς γυναῖκας κὰι τὰ ἔκγονα, κὰι τὸν προσήλυτον τὸν ἐν ταῖς πόλεσί σου, ἵνα ἀκούσωσι, κὰι ἵνα μάθωσι φοβεῖσθαι κύριον τὸν θεὸν ὑμῶν. κὰι ἀκούσονται ποιεῖν πάντας τοὺς λόγους τοῦ νόμου τούτου. κὰι ὁι ὑιοὶ ἀυτῶν ὃι ὀυκ ὄιδασιν, ἀκούσονται, κὰι μαθήσονται φοβεῖσθαι κύριον τὸν θεὸν ὑμῶν πάσας τὰς ἡμέρας, ἃς ἀυτοὶ ζῶσιν ἐπὶ τῆς γῆς, ἐις ἣν ὑμεῖς διαβαίνετε τὸν ἰορδάνην ἐκεῖ κληρονομῆσαι ἀυτήν. κὰι ἐῖπε κύριος πρὸς μωυσῆν, ἰδοὺ ἠγγίκασιν ἁι ἡμέραι τοῦ θανάτου σου, κάλεσον ἰησοῦν, κὰι στῆτε παρὰ τὰς θύρας τῆς σκηνῆς τοῦ μαρτυρίου, κὰι ἐντελοῦμαι ἀυτῶ. κὰι ἐπορεύθη μωυσῆς κὰι ἰησοῦς ἐις τὴν σκηνὴν τοῦ μαρτυρίου, κὰι ἔστησαν παρὰ τὰς θύρας τῆς σκηνῆς τοῦ μαρτυρίου. κὰι κατέβη κύριος ἐν στύλω νεφέλης, κὰι ιἔστη ἐπὶ τὰς θύρας τῆς σκηνῆς τοῦ μαρτυρίου, κὰι ἔστη ὁ στύλος τῆς νεφέλης ἐπὶ τὰς θύρας τῆς σκηνῆς. κὰι ἐῖπε κύριος πρὸς μωυσῆν, ἰδοὺ σὺ κοιμᾶ μετὰ τῶν πατέρων σου. κὰι ἀναστὰς ὁ λαὸς ὁῦτος ἐκπορνεύσει ὀπίσω θεῶν ἀλλοτρίων τῆς γῆς, ἐις ἣν ὁῦτος ἐισπορεύεται ἐκεῖ ἐις ἀυτήν, κὰι ἐγκαταλείψουσί με κὰι διασκεδάσουσι τὴν διαθήκην μου, ἣν διεθέμην ἀυτοῖς. κὰι ὀργισθήσομαι θυμῶ ἀυτοῖς ἐν τῆ ἡμέρα ἐκείνη, κὰι καταλείψω ἀυτούς, κὰι ἀποστρέψω τὸ πρόσωπόν μου ἀπ᾿ ἀυτῶν, κὰι ἔσονται κατάβρωμα. κὰι ἑυρήσουσιν ἀυτὸν κακά πολλὰ κὰι θλίψεις. κὰι ἐρεῖ ἐν τῆ ἡμέρα ἐκείνη, διότι ὀυκ ἔστι κύριος ὁ θεός μου ἐν ἡμῖν, ἕυροσάν με τὰ κακὰ ταῦτα. ἐγὼ δὲ ἀποστροφῆ ἀποστρέψω τὸ πρόσωπόν μου ἀπ᾿ ἀυτῶν ἐν τῆ ἡμέρα ἐκείνη διὰ πάσας τὰς κακίας, ἃς ἐποίησαν, ὅτι ἐπέστρεψαν ἐπὶ θεοὺς ἀλλοτρίους. κὰι νῦν γράψατε τὰ ῥήματα τῆς ὠδῆς ταύτης, κὰι διδάξατε ἀυτὴν τοὺς ὑιοὺς ἰσραήλ, κὰι ἐμβαλεῖτε ἀυτὴν ἐις τὸ στόμα ἀυτῶν, ἵνα γένηταί μοι ἡ ὠδὴ ἅυτη ἐις μαρτύριον ἐν ὑιοῖς ἰσραήλ. ἐισάξω γὰρ ἀυτοὺς ἐις τὴν γῆν τὴν ἀγαθήν, ἣν ὤμοσα τοῖς πατράσιν ἀυτῷν, γῆν ῥέουσαν γάλα κὰι μέλι. κὰι φάγονται, κὰι ἐμπλησθέντες κορήσουσι, κὰι ἐπιστραφήσονται ἐπὶ θεοὺς ἀλλοτρίους, κὰι λατρεύσουσιν ἀυτοῖς, κὰι παρωξυνοῦσί με, κὰι διασκεδάσουσι τὴν διαθήκην μου, ἣν διεθέμην ἀυτοῖς. κὰι ἔσται ὅταν ἕυρωσιν ἀυτὸν κακὰ πολλὰ κὰι θλίψεις, κὰι ἀντικαταστήσεται ἡ ὠδὴ ἅυτη κατὰ πρόσωπον ἀυτῶν μαρτυροῦσα. ὀυ γὰρ μὴ ἐπιληθῆ ἀπὸ στόματος ἀυτῶν, κὰι ἀπὸ στόματος τοῦ σπέρματος ἀυτῶν. ἐγὼ γὰρ ὀῖδα τὴν πονηρίαν ἀυτῶν, ὅσα ποιοῦσιν ὧδε σήμερον, πρὸ τοῦ ἐισαγαγεῖν με ἀυτοὺς ἐις τὴν γῆν τὴν ἀγαθήν, ἣν ὤμοσα τοῖς πατράσιν ἀυτῶν. κὰι ἔγραψε μωυσῆς τὴν ὠδὴν ταύτην ἐν ἐκείνη τῆ ἡμέρα, κὰι ἐδίδαξεν ἀυτὴν τοὺς ὑιοὺς ἰσραήλ. κὰι ἐνετείλατο μωυσῆς ἰησοῦ ὑιῶ ναυή, κὰι ἐῖπεν ἀυτῶ, ἀνδρίζου κὰι ἴσχυε, σὺ γὰρ ἐισάξεις τοὺς ὑιοὺς ἰσραὴλ ἐις τὴν γῆν, ἣν ὤμοσε κύριος ἀυτοῖς, κὰι ἀυτὸς ἔσται μετὰ σοῦ. ἡνίκα δὲ συνετέλεσε μωυσῆς γράφων πάντας τοὺς λόγους τοῦ νόμου τούτου ἐις βιβλίον ἕως ἐις τέλος, κὰι ἐνετείλατο τοῖς λευΐταις τοῖς ἀίρουσι τὴν κιβωτὸν τῆς διαθήκης κυρίου, λέγων, λαβόντες τὸ βιβλίον τοῦ νόμου τούτου, θήσετε ἀυτὸ ἐκ πλαγίων τῆς κιβωτοῦ τῇς διαθήκης κυρίου τοῦ θεοῦ ὑμῶν. κὰι ἔσται ἐκεῖ ἐν σοὶ ἐις μαρτύριον, ὅτι ἐγὼ ἐπίσταμαι τὸν ἐρεθισμόν σου, κὰι τὸν τράχηλόν σου τὸν σκληρόν. ἔτι γὰρ ὲμοῦ ζῶντος μεθ᾿ ὑμῶν σήμερον, παραπικραίνοντες ἦτε τὰ πρὸς τὸν θεόν. πῶς ὀυχὶ κὰι ἔσχατον τοῦ θανάτου μου; ἐκκλησίασατε πρός με τοὺς φυλάρχους ὑμῶν κὰι τοὺς γραμματοεισαγωγεῖς ὑμῶν, ἵνα λαλήσω ἐις τὰ ὦτα ἀυτῶν πάντας τοὺς λόγους τούτοῦς, κὰι διαμαρτύρωμαι ἀυτοῖς τόν τε ὀυρανὸν κὰι τὴν γῆν, ὀῖδα γὰρ ὅτι ἔσχατον τῆς τελευτῆς μου, ἀνομίαν ἀνομήσετε, κὰι ἐκκλινεῖτε ἐκ τῆς ὁδοῦ, {ἦ}ς ἐνετειλάμην ὑμῖν, κὰι συναντήσεται ὑμῖν τὰ κακὰ ἐπ᾿ ἐσχάτων τῶν ἡμερῶν, ὅτι ποιήσετε τὸ πονηρὸν ἔναντι κυρίου, παρογρίσαι ἀυτὸν ἐν τοῖς ἔργοις τῶν χειρῶν ὑμῶν. κὰι ἐλάλησε μωυσῆς ἐις τὰ ὦτα τῆς ἐκκλησίας πάσης ἰσραὴλ τὰ ῥήματα τῆς ὠδῆς ταύτης ἕως ἐις τέλος.

πρόσεχε ὀυρανὲ κὰι λαλήσω, κὰι ἀκουέτω γῆ ῥήματα ἐκ στόματός μου. προσδοκάσθω ὡς ὑιετὸς τὸ ἀπόφθεγμά μου, κὰι καταβήτω ὡς δρόσος τὰ ῥήματά μου, ὡς ὄμβρος ἐπ᾿ ἄγρωστιν, κὰι ὡσεὶ νιφετὸς ἐπὶ χόρτον, ὅτι ὄνομα κυρίου ἐκάλεσα. δότε μεγαλωσύνην τῶ θεῶ ἡμῶν. θεός, ἀληθινὰ τὰ ἔργα ἀυτοῦ, κὰι πᾶσαι ἁι ὁδοὶ ἀυτοῦ κρίσις. θεὸς πιστός, κὰι ὀυκ ἔστιν ἀδικία ἐν ἀυτῶ. δίκαιος κὰι ὅσιος ὁ κύριος. ἡ μάρτοσαν ὀυκ ἀυτῶ τέκνα μωμητά. γενεὰ σκολιὰ κὰι διεστραμμένη, ταῦτα κυρίω ἀνταποδίδοτε; ὁῦτος λαὸς μωρὸς κὰι ὀυχὶ σοφός. ὀυκ ἀυτὸς ὁῦτός σου πατήρ; ἐκτήσατό σε, κὰι ἐποίησέ σε, κὰι ἔπλασέ σε. μνήσθητε ἡμέρας ἀιῶνος, σύνετε δὴ ἔτη γενεᾶς γενεῶν. ἐπερώτησον τὸν πατέρα σου, κὰι ἀναγγελεῖ σοι. τοὺς πρεσβυτέρους σου, κὰι ἐροῦσί σοι, ὅτε διεμέριζεν ὁ ὕψιστος ἔθνη, ὡς διέσπειρεν ὑιοὺς ἀδάμ, ἔστησεν ὅρια ἐθνῶν κατὰ ἀριθμὸν ἀγγέλων θεοῦ. κὰι ἐγενήθη μερὶς κυρίου λαὸς ἀυτοῦ ἰακώβ. σχοίνισμα κληρονομίας ἀυτοῦ ἰσραήλ. ἀυτάρκησεν ἀυτὸν ἐν τῆ ἐρήμω, ἐν δίψει καύματος ἐν ἀνύδρω. ἐκύκλωσεν ἀυτὸν κὰι ἐπαίδευσεν ἀυτόν, κὰι διεφύλαξεν ἀυτόν, ὡς κόρην ὀφθαλμοῦ. ὡς ἀετὸς σκεπάσαι νοσσιὰν ἑαυτοῦ, κὰι ἐπὶ τοῖς νεοσσοῖς ἀυτοῦ ἐπεπόθησε, διεὶς τὰς πτέρυγας ἀυτοῦ ἐδέξατο ἀυτούς, κὰι ἀνέλαβεν ἀυτοὺς ἐπὶ τῶν μεταφρένων ἀυτοῦ. κύριος μόνος ἦγεν ἀυτούς, κὰι ὀυκ ἦν μετ᾿ ἀυτῶν θεὸς ἀλλότριος. ἀνεβίβασεν ἀυτοὺς ἐπὶ τὴν ἰσχὺν τῆς γῆς. ἐψώμισεν ἀυτοὺς γεννήματα ἀγρῶν. ἐθήλασε μέλι ἐκ πέτρας, κὰι ἔλαιον ἐκ στερεᾶς πέτρας, βούτυρον βοῶν κὰι γάλα προβάτων, μετὰ στέατος ἀρνῶν κὰι κριῶν, ὑιῶν ταύρων κὰι τράγων, μετὰ στέατος νεφρῶν πυροῦ, κὰι ἁῖμα σταφυλῆς ἔπινον ὀῖνον. κὰι ἔφαγεν ἰακὼβ κὰι ἐνεπλήσθη, κὰι ἀπελάκτισεν ὁ ἠγαπημένος, ἐλιπάνθη ἐπαχύνθη ἐπλατύνθη, κὰι ἐγκατέλιπε θεὸν τὸν ποιήσαντα ἀυτόν, κὰι ἀπέστη ἀπὸ θεοῦ σωτῆρος ἀυτοῦ. παρώξυνάν με ἐπ᾿ ἀλλοτρίοις. κὰι ἐν βδελύγμασιν ἀυτῶν ἐξεπίκρανάν με, ἔθυσαν δαιμονίοις, κὰι ὀυ θεῶ. θεοῖς, ὁῖς ὀυκ ἤδε{ι}σαν. καινοὶ κὰι πρόσφατοι ἥκασιν, ὁῖς ὀυκ ἤδεισαν ὁι πατέρες ἀυτῶν. θεὸν τὸν γεννήσαντά σε ἐγκατέλιπες, κὰι ἐπελάθου θεοῦ τοῦ τρέφοντός σε; κὰι ἐῖδε κύριος, κὰι ἐζήλωσε. κὰι παρωξύνθη δι᾿ ὀργὴν ὑιῶν ἀυτῶν κὰι θυγατέρων. κὰι ἐῖπεν, ἀποστρέψω τὸ πρόσωπόν μου ἀπ᾿ ἀυτῶν. κὰι δείξω τί ἔσται ἀυτοῖς ἐπ᾿ ἐσχάτων, ὅτι γενεὰ ἐξεστραμμένη ἐστίν. ὑιοὶ ὁῖς ὀυκ ἔστι πίστις ἐν ἀυτοῖς. ἀυτοὶ παρεζήλωσάν με ἐπ᾿ ὀυ θεῶ, παρώργισάν με ἐν τοῖς ἐιδώλοις ἀυτῶν. κἀγὼ παραζηλώσω ἀυτοὺς ἐπ᾿ ὀυκ ἔθνει. ἐπὶ ἔθνει ἀσυνέτω παροργιῶ ἀυτούς. ὅτι πῦρ ἐκκέκαυται ἐκ τοῦ θυμοῦ μου, καυθήσεται ἕως ἅδου κατωτάτου. καταφάγεται γῆν κὰι τὰ γεννήματα ἀυτῆς. φλέξει θεμέλια ὀρέων. συνάξω ἐις ἀυτοὺς κακά, κὰι τὰ βέλη μου συντελέσω ἐις ἀυτούς. τηκόμενοι λιμῶ κὰι βρώσει ὀρνέων, κὰι ὀπισθότονος ἀνίατος. ὀδόντας θηρίων ἐπαποστελῶ ἐις ἀυτούς, μετὰ θυμοῦ συρόντων ἐπὶ τῆς γῆς. ἔξωθεν ἀτεκνώσει ἀυτοὺς μάσχαιρα, κὰι ἐκ τῶν ταμιείων, φόβος. νεανίσκος σὺν παρθένω θηλάζων μετὰ καθεστηκότος πρεσβύτου. ἐῖπον, διασπερῶ ἀυτούς. παύσω δὴ ἐξ ἀνθρώπων τὸ μνημόσυνον ἀυτῶν. ἐιμὴ δι᾿ ὀργὴν ἐχθρῶν, ἵνα μὴ μακροχρονίσωσι, κὰι ἵνα μὴ συνεπιθῶνται ὁι ὑπεναντίοι. μὴ ἔιποισαν, ἡ χεὶρ ἡμῶν ὑψηλή, κὰι ὀυχὶ κύριος ἐποίησε ταῦτα πάντα, ὅτι ἔθνος ἀπολωλεκὸς βουλήν ἐστι. κὰι ὀυκ ἔστιν ἐν ἀυτοῖς ἐπιστήμη, ὀυκ ἐφρόνησαν συνιέναι· ταῦτα πάντα καταδεξάσθωσαν ἐις τὸν ἐπιόντα χρόνον. πῶς διώξεται ἑῖς χιλίους, κὰι δύο μετακινήσουσι μυριάδας, ἐιμὴ ὁ θεὸς ἐπέδοτο ἀυτούς, κὰι ὁ κύριος παρέδωκεν ἀυτούς. ὀυ γάρ ἐισιν ὁι θεοὶ ἀυτῶν ὡς ὁ θεὸς ἡμῶν. ὁι δὲ ἐχθροὶ ἡμῶν ἀνόητοι. ἐκ γὰρ ἀμπέλων σοδόμων ἡ ἄμπελος ἀυτῶν. κὰι ἡ κληματὶς ἀυτῶν ἐκ γομόρρας. ἡ σταφυλὴ ἀυτῶν σταφυλὴ χολῆς, βότρυς πικρίας ἀυτῶν. θυμὸς δρακόντων ὁ ὀῖνος ἀυτῶν. κὰι θυμὸς ἀσπίδων ἀνίατος. ὀυκ ἰδοὺ ταῦτα πάντα συνῆκται παρ᾿ ἐμοί, κὰι ἐσφράγισται ἐν τοῖς θησαυροῖς μου; ἐν ἡμέρα ἐκδικήσεως ἀνταποδώσω ἐν καιρῶ ὅταν σφαλῆ ὁ ποὺς ἀυτῶν. ὅτι ἐγγὺς ἡμέρα ἀπωλείας ἀυτῶν, κὰι πάρεστιν ἕτοιμα ὑμῖν, ὅτι κρινεῖ κύριος τὸν λαὸν ἀυτοῦ. κὰι ἐπὶ τοῖς δούλοις ἀυτοῦ παρακληθήσεται. ἐῖδε γὰρ ἀυτοὺς παραλελυμένους κὰι ἐκλελοιπότας ἐν ἐπαγωγῆ κὰι παρειμένους. κὰι ἐῖπε κύριος, ποῦ ἐισιν ὁι θεοὶ ἀυτῶν, ἐφ᾿ ὁῖς ἐπεποίθεισαν ἐπ᾿ ἀυτοῖς. ὧν τὸ στέαρ τῶν θυσιῶν ἀυτῶν ἠσθίετε, κὰι ἐπίνετε τὸν ὀῖνον τῶν σπονδῶν ἀυτῶν. ἀναστήτωσαν κὰι βοηθησάτωσαν ὑμῖν, κὰι γενηθήτωσαν ὑμῶν σκεπασταί. ἴδετε ἴδετε ὅτι ἐγώ ἐιμι, κὰι ὀυκ ἔστι θεὸς πλὴν ἐμοῦ. ἐγὼ ἀποκτενῶ, κὰι ζῆν ποιήσω. πατάξω, κἀγὼ ἰάσομαι. κὰι ὀυκ ἔστιν ὃς ἐξελεῖται ἐκ τῶν χειρῶν μου. ὅτι ἀρῶ ἐις τὸν ὀυρανὸν τὴν χεῖρά μου, κὰι ὀμοῦμαι τῆ δεξιᾶ μου. κὰι ἐρῶ, ζῶ ἐγὼ ἐις τὸν ἀιῶνα. ὅτι παροξυνῶ ὡς ἀστραπὴν τὴν μάχαιράν μου, κὰι ἀνθέξεται κρίματος ἡ χείρ μου. κὰι ἀνταποδώσω δίκην τοῖς ἐχθροῖς, κὰι τοῖς μισοῦσί με ἀνταποδώσω. μεθύσω τὰ βέλη μου ἀφ᾿ ἅιματος, κὰι ἡ μάχαιρά μου φάγεται κρέα ἀφ᾿ ἅιματος τραυματιῶν κὰι ἀιχμαλωσίας ἀπὸ κεφαλῆς ἀρχόντων ἐχθρῶν. ἐυφράνθητε ὀυρανοὶ ἅμα ἀυτῶ. κὰι προσκυνησάτωσαν ἀυτῶ πάντες ἄγγελοι θεοῦ. ἐυφράνθητε ἔθνη μετὰ τοῦ λαοῦ ἀυτοῦ. κὰι ἐνισχυσάτωσαν ἀυτῶ πάντες ὑιοὶ θεοῦ. ὅτι τὸ ἁῖμα τῶν ὑιῶν ἀυτοῦ ἐκδικεῖται. κὰι ἐκδικήσει κὰι ἀνταποδώσει δίκην τοιςς ἐχθροῖς, κὰι τοῖς μισοῦσιν ἀυτὸν ἀνταποδώσει. κὰι ἐκκαθαριεῖ κύριος τὴν γῆν τοῦ λαοῦ ἀυτοῦ. κὰι ἔγραψε μωυσῆς τὴν ὠδὴν ταύτην ἐν ἐκείνη τῆ ἡμέρα. κὰι ἐδίδαξεν ἀυτὴν τοὺς ὑιοὺς ἰσραήλ. κὰι προσῆλθε μωυσῆς κὰι ἐλάλησε πάντας τοὺς λόγους τοῦ νόμου τούτου ἐις τὰ ὦτα τοῦ λαοῦ, ἀυτὸς κὰι ἰησοῦς ὁ τοῦ ναυή. κὰι συνετέλεσε μωυσῆς λαλῶν τοὺς λόγους τούτους παντί ἰσραήλ. κὰι ἐῖπε πρὸς ἀυτούς, προσέχετε τῆ καρδία ὑμῶν ἐπὶ πάντας τοὺς λόγους τούτους, ὃυς ἐγὼ διαμαρτύρομαι ὑμῖν σήμερον. ἃ ἐντελεῖσθε τοῖς ὑιοῖς ὑμῶν, φυλάσσειν κὰι ποιεῖν πάντας τοὺς λόγους τοῦ νόμου τούτου, ὅτι ὀυχὶ λόγος κενὸς ὁῦτος ὑμῖν, ὅτι ἅυτη ἡ ζωὴ ὑμῶν, κὰι ἕνεκεν τοῦ λόγου τούτου μακροημερεύσετε ἐπὶ τῆς γῆς, ἐις ἣν ὑμεῖς διαβαίνετε τὸν ἰορδάνην ἐκεῖ κληρονομῆσαι ἀυτήν. κὰι ἐλάλησε κύριος πρὸς μωυσῆν ἐν τῆ ἡμέρα ταύτη, λέγων, ἀνάβηθι ἐις τὸ ὄρος τὸ ἀβαρίμ. τοῦτο ὄρος ναβαὺ ὅ ἐστιν ἐν γῆ μωὰβ κατὰ πρόσωπον ἱεριχώ. κὰι ἴδε τὴν γῆν χαναάν, ἣν ἐγὼ δίδωμι τοῖς ὑιοῖς ἰσραὴλ ἐις κατάσχεσιν. κὰι τε λεύτα ἐν τῶ ὄρει ἐις ὃ ἀναβαίνεις ἐκεῖ. κὰι προστέθητι πρὸς τὸν λαόν σου, ὃν τρόπον ἀπέθανεν ἀαρὼν ὁ ἀδελφός σου ἐν ὃρ τῶ ὄρει, κὰι προσετέθη πρὸς τὸν λαὸν ἀυτοῦ, διότι ἠπειθήσατε τῶ ῥήματί μου ἐν τοῖς ὑιοῖς ἰσραὴλ ἐπὶ τοῦ ὕδατος ἀντιλογίας κάδης ἐν τῆ ἐρήμω σίν. διότι ὀυκ ἡγιάσατέ με ἐν τοιςς ὑιοῖς ἰσραήλ. ὅτι ἀπέναντι ὄψει τὴν γῆν, κὰι ἐκεῖ ὀυκ ἐισελεύση ἐις τὴν γῆν ἣν ἐγὼ δίδωμι τοῖς ὑιοῖς ἰσραήλ.

ἅυτη ἡ ἐυλογία, ἣν ἠυλόγησε μωυσῆς ἄνθρωπος τοῦ θεοῦ τοὺς ὑιοὺς ἰσραὴλ πρὸ τῆς τελευτῆς ἀυτοῦ. κὰι ἐῖπε, κύριος ἐκ σινὰ ἥκει κὰι ἐπέφανεν ἐκ σηὶρ ἡμῖν, κὰι κατέσπευσεν ἐξ ὄρους φαράν, σὺν μυριάσι κάδης ἐκ δεξιῶν ἀυτοῦ ἄγγελοι μετ᾿ ἀυτοῦ, κὰι ἐφείσατο τοῦ λαοῦ ἀυτοῦ, κὰι πάντες ὁι ἡγιασμένοι ἐπὶ τὰς χεῖράς σου. ὁῦτοι ὑπὸ σὲ ἐισί. κὰι ἐδέξατο ἀπὸ τῶν λόγων ἀυτοῦ νόμον, ὃν ἐνετείλατο ἡμῖν μωυσῆς, κληρονομίαν συναγωγῆς ἰακώβ. κὰι ἔσται ἐν τῶ ἠγαπημένω ἄρχων, συναχθέντων ἀρχόντων λαῶν ἅμα φυλαῖς ἰσραήλ. ζήτω ῥουβήμ, κὰι μὴ ἀποθανέτω, κὰι συμεὼν ἔστω πολὺς ἐν ἀριθμῶ. κὰι ἅυτη ἰούδα. ἐισάκουσον κύριε φωνῆς ἰούδα, κὰι ἐις τὸν λαὸν ἀυτοῦ ἐισέλθοισαν, ἁι χεῖρες ἀυτοῦ διακρινοῦσιν ἀυτῶ. κὰι βοηθὸς ἐκ τῶν ἐχθρῶν ἀυτοῦ ἔση. κὰι τῶ λευὶ ἐῖπεν, δότε λευὶ δήλους ἀυτοῦ. κὰι ἀλήθειαν ἀυτοῦ τῶ ἀνδρὶ τῶ ὁσίω, ὃν ἐπείρασαν ἀυτὸν ἐν πείρα. ἐλοιδόρησαν ἀυτὸν ἐφ᾿ ὕδατος ἀντιλογίας. ὁ λέγων τῶ πατρὶ ἀυτοῦ κὰι τῆ μητρὶ ἀυτοῦ ὀυκ ἑώρακά σε, κὰι τοὺς ἀδελφοὺς ἀυτοῦ ὀυκ ἐπέγνω, κὰι τοὺς ὑιοὺς ἀυτοῦ ὀυκ ἔγνω. ἐφύλαξεν τὰ λόγιά σου, κὰι τὴν διαθήκην σου διετήρησεν. δηλώσουσι τὰ δικαιώματά σου τῶ ἰακώβ, κὰι τὸν νόμον σου τῶ ἰσραήλ. ἐπιθήσουσι θυμίαμα ἐνώπιόν σου διαπαντὸς ἐπὶ τοῦ θυσιαστηρίου σου. ἐυλόγησον κύριε τὴν ἰσχὺν ἀυτοῦ. κὰι τὰ ἔργα τῶν χειρῶν ἀυτοῦ δέξαι. κάταξον ὀσφὺν ἐπανεστηκότων ἐχθρῶν ἀυτοῦ, κὰι ὁι μισοῦντες ἀυτὸν μὴ ἀναστήτωσαν. κὰι τῶ βενιαμῒν ἐῖπεν, ἠγαπημένος ὑπὸ κυρίου κατασκηνώσει πεποιθῶς. κὰι ὁ θεὸς σκιάξει ἐπ᾿ ἀυτῶ πάσας τὰς ἡμέρας, κὰι ἀναμέσον τῶν ὤμων ἀυτοῦ κατέπαυσε. κὰι τῶ ἰωσὴφ ἐῖπεν, ἀπ᾿ ἐυλογίας κυρίου ἡ γῆ ἀυτοῦ, ἀπὸ ὡρῶν ὀυρανοῦ κὰι δρόσου, κὰι ἀπὸ ἀβύσσων πηγῶν κάτωθεν. κὰι καθ᾿ ὥραν γεννημάτων ἡλίου τροπῶν, κὰι ἀπὸ συνόδων μηνῶν, κὰι ἀπὸ κορυφῆς ὀρέων ἀρχῆς{;} κὰι ἀπὸ κορυφῆς βουνῶν ἀενάων. κὰι καθ᾿ ὥραν γῆς πληρόσεως. κὰι τὰ δεκτὰ τῶ ὀφθέντι ἐν τῆ βάτω ἔλθοισαν ἐπὶ κεφαλὴν ἰωσήφ, κὰι ἐπὶ κορυφὴν δοξασθεὶς ἐν ἀδελφοῖς. προτότοκος ταύρου τὸ κάλλος ἀυτοῦ. κέρατα μονοκέρωτος τὰ κέρατα ἀυτοῦ. ἐν ἀυτοῖς ἔθνη κερατιεῖ ἅμα, ἕως ἀπ᾿ ἄκρου τῆς γῆς. ἁῦται μυριάδες ἐφραΐμ, κὰι ἁῦται χιλιάδες μανασσῆ. κὰι τῶ ζαβουλὼν ἐῖπεν, ἐυφράνθητι ζαβουλὼν ἐν ἐξοδία σου. κὰι ἰσσάχαρ ἐν τοιςς σκηνώμασί σου. ἔθνη ἐξολοθρεύσουσι κὰι ἐπικαλέσεσθε ἐκεῖ, κὰι θύσετε θυσίαν δικαιοσύνης, ὅτι πλοῦτον θαλάσσης θηλάσεσθε, κὰι ἐν πορία παράλιον κατοικούντων. κὰι τῶ γὰδ ἐῖπεν, ἐυλογημένος ἐμπλατύνων γάδ. ὡς λέων ἀνεπαύσατο, συντρίψας βραχίονα κὰι ἄρχοντα. κὰι ἐῖδεν ἀπαρχὴν ἀυτοῦ, ὅτι ἐκεῖ ἐμερίσθη γῆ ἀρχόντων συνηγμένων ἅμα ἀρχηγοῖς λαῶν. δικαιοσύνην κύριος ἐποίησε, κὰι κρίσιν ἀυτοῦ μετὰ ἰσραήλ. κὰι τῶ δὰν ἐιπεν, δὰν σκύμνος λέοντος, κὰι ἐκπηδήσει ἐκ τοῦ βασάν. κὰι τῶ νεφθαλίμ ἐῖπεν, νεφθαλὶμ πλησμ{ον}ὴ δεκτῶν. κὰι ἐμπλησθήτω ἐυλογίας παρὰ κυρίου. θάλασσαν κὰι λίβα κληρονομήσεις. κὰι τῶ ἀσὴρ ἐῖπεν, ἐυλογημένος ἀπὸ τέκνων ἀσήρ. κὰι ἔσται δεκτὸς τοῖς ἀδελφοῖς ἀυτοῦ. βάψει ἐν ἐλαίω τὸν πόδα ἀυτοῦ. σίδηρος κὰι χαλκὸς τὸ ὑπόδημα ἀυτοῦ ἔσται. κὰι ὡς ἁι ἡμέραι σου ἡ ἰσχύς σου. ὀυκ ἔστιν ὥσπερ ὁ θεὸς τοῦ ἠγαπημένου. ὁ ἐπιβαίνων ἐπὶ τὸν ὀυρανὸν βοηθός σου, κὰι ὁ μεγαλοπρεπὴς τοῦ στερεώματος. κὰι σκεπάσει σε θεοῦ ἀρχή, κὰι ὑπὸ ἰσχύν βραχιόνων ἀενάων. κὰι ἐκβαλεῖ ἀπὸ προσώπου σου ἐχθρόν. λέγων, ἀπόλοιο. κὰι κατασκηνώσει ἰσραὴλ μόνος πεποιθῶς. πηγὴ ἰακὼβ ἐπὶ σίτου κὰι ὄινου. κὰι ὁ ὀυρανὸς ἀυτῶ συννεφὴς δρόσω. μακάριος σὺ ἰσραὴλ, τίς ὅμοιός σοι λαὸς σωζόμενος ὑπὸ κυρίου. ὑπερασπιεῖ ὁ βοηθός σου, κὰι ἡ μάχαιρα καύχημά σου. κὰι ψεύσονταί σε ὁι ἐχθροί σου, κὰι σὺ ἐπὶ τὸν τράχηλον ἀυτῶν ἐπιβήση.

κὰι ἀνέβη μωυσῆς ἀπὸ ἀραβὼθ μωὰβ ἐπὶ τὸ ὄρος ναβαύ, ἐπὶ κορυφὴν φασγὰ ἥ ἐστιν ἐπὶ προσώπου ἱεριχώ. κὰι ἔδειξεν ἀυτῶ κύριος πᾶσαν τὴν γῆν γαλαὰδ ἕως δάν, κὰι πᾶσαν τὴν γῆν νεφθαλίμ, κὰι πᾶσαν τὴν γῆν ἐφραΐμ, κὰι μανασσή, κὰι πᾶσαντὴν γῆν ἰούδα ἕως τῆς θαλάσσης τῇς ἐσχάτης, κὰι τὴν ἔρημον, κὰι τὰ περίχωρα ἱεριχώ, πόλιν φοινίκων ἕως σηγώρ. κὰι ἐῖπε κύριος πορ`ς μωυσῆν, ἅυτη ἡ γῆ ἣν ὤμοσα ἁβραὰμ κὰι ἰσαὰκ κὰι ἰακώβ, λέγων, τῶ σπέρματι ὑμῶν δώσω ἀυτήν. ἔδειξα ἀυτὴν τοῖς ὀφθαλμοῖς σου, κὰι ἐκεῖ ὀυκ ἐισελεύσης. κὰι ἐτελεύτησεν ἐκεῖ μωυσῆς ὀικέτης κυρίου ἐν γῆ μωὰβ διὰ ῥήματος κυρίου. κὰι ἔθαψαν ἀυτὸν ἐν γῆ μωάβ, ἐγγὺς ὄικου φογόρ. κὰι ὀυκ ὀῖδεν ὀυδεὶς τὴν ταφὴν ἀυτοῦ ἕως τῆς ἡμέρας ταύτης. μωυσῆς δὲ ἦν ἑκατὸν κὰι ἔικοσι ἐτῶν ἐν τῶ τελευτᾶν ἀυτόν. ὀυκ ἠμαυρώθησαν ὁι ὀφθαλμοὶ ἀυτοῦ. ὀυδὲ ἐφθάρησαν τὰ χελύνια ἀυτοῦ. κὰι ἔκλαυσαν ὁι ὑιοὶ ἰσραὴλ τὸν μωυσῆν ἐν ἀρ{α}μὼθ μωὰβ ἐπὶ τοῦ ἰορδάνου κατὰ ἱεριχὼ τριάκοντα ἡμέρας. και συνετελέσθησαν ἁι ἡμέραι τοῦ πένθους κλαυθμοῦ μωυσῆ. κὰι ἰησοῦς ὑιὸς ναυὴ ἐπλήσθη πνεύματος συνέσεως, ἐπέθηκε γὰρ μωυσῆς τὰς χεῖρας ἀυτοῦ ἐπ᾿ ἀυτόν. κὰι ἐισήκουσα{ν} ἀυτοῦ ὁι ὑιοὶ ἰσραήλ. κὰι ἐποίησαν καθότι ἐνετείλατο κύριος τῶ μωυσῆ. κὰι ὀυκ ἀνέστη ἔτι προφήτης ἐν ἰσραὴλ ὡς μωυσῆς. ὃν ἔγνω κύριος ἀυτὸν πρόσωπον κατὰ πρόσωπον ἐν πᾶσι τοῖς σημείοις κὰι τέρασιν, ὃν ἀπέστειλε κύριος ἀυτὸν ποιῆσαι ἀυτὰ ἐν γῆ ἀιγύπτου φαραὼ κὰι τοῖς θεράπουσιν ἀυτοῦ, κὰι πάση τῆ γῆ ἀυτοῦ, κὰι τὰ θαυμάσια τὰ μεγάλα, κὰι πᾶσαν τὴν χεῖρα τὴν ηραταιάν, ἃ ἐποίησε μωυσῆς ἔναντι παντὸς ἰσραήλ.