ΚΑὶ ἐγένετο μετὰ τὸ ἀποθανεῖν σαούλ, κὰι δαυὶδ ἀνέστρεψε τύπτων τὸν ἀμαλήκ. κὰι ἐκάθισε δαυὶδ ἐν σεκελὰγ ἡμέρας δύο. κὰι ἐγένετο ἐν τῆ ἡμέρα τῆ τρίτη κὰι ἰδοὺ ἀνὴρ ἦλθεν ἐκ τῆς παρεμβολῆς τοῦ λαοῦ τοῦ μετὰ σαούλ, κὰι τὰ ἱμάτια ἀυτοῦ διερρωγότα κὰι γῆ ἐπὶ τῇς κεφαλῆς ἀυτοῦ. ἐγένετο δὲ ἐν τῶ ἐισελθεῖν ἀυτὸν πρὸς δαυίδ, κὰι ἔπεσεν ἐπὶ τὴν γῆν κὰι προσεκύνησεν ἀυτῶ. κὰι ἐῖπεν πρὸς ἀυτὸν δαυίδ, πόθεν παρεγένου; κὰι ἐῖπε πρὸς ἀυτόν, ἐκ τῇς παρεμβολῆς ἰσραὴλ διασέσωσμαι. κὰι ἐῖπε δαυὶδ πρὸς ἀυτόν, τίς ὁ λόγος ὁῦτος, ἀπάγγειλόν μοι; κὰι ἐῖπε, πέφευγεν ὁ λαὸς ἐκ τοῦ πολέμου, κὰι ἔπεσον πολλοὶ ἐκ τοῦ λαοῦ, κὰι σαοὺλ κὰι ἰωναθὰν ὁ ὑιὸς ἀυτοῦ τεθνήκασιν. κὰι ἐῖπε δαυὶδ τῶ παιδαρίω τῶ ἀπαγγέλλοντι ἀυτῶ, πῶς ὀῖδας ὅτι τέθνηκε σαοὺλ κὰι ἰωναθὰν ὑιὸς ἀυτοῦ; κὰι ἐῖπε τὸ παιδάριον τὸ ἀπαγγέλλον ἀυτῶ, περιπτώματι περιέπεσον ἐν τῶ ὄρει γελβουέ, κὰι ἰδοὺ σαοὺλ ἐπεστήρικτο ἐπὶ τὸ δόρυ ἀυτοῦ, κὰι ἰδοὺ τὰ ἅρματα κὰι ὁι ἵππαρχοι συνῆψαν ἀυτῶ. κὰι ἐπέβλεψεν ὀπίσω ἀυτοῦ κὰι ἐῖδέ με κὰι ἐκάλεσέ με. κὰι ἐῖπα, ἰδοὺ ἐγώ. κὰι ἐῖπέ μοι, τίς ἐῖ σύ; κὰι ἐῖπον πρὸς ἀυτόν, ἀμαληκίτης ἐγώ ἐιμι. κὰι ἐῖπε πρός με, ἐπίστηθι δὴ ἐπ᾿ ἐμὲ κὰι θανάτωσόν με, ὅτι κατέχει με σκότος δεινὸν κὰι ἔτι ἡ ψυχή μου ἐστὶν ἐν ἐμοί. κὰι ἐπέστησα ἐπ᾿ ἀυτὸν κὰι ἐθανάτωσα ἀυτόν, ὅτι ἤδειν ὅτι ὀυ ζήσεται μετὰ τὸ πεσεῖν ἀυτόν. κὰι ἔλαβον τὸ διάδημα τὸ ἐπὶ τῆς κεφαλῆς ἀυτοῦ κὰι τὸν χλιδόνα τὸν ἐπὶ τοῦ βραχίονος ἀυτοῦ, κὰι ἐνήνοχα ἀυτὸν τῶ κυρίω μου ὧδε. κὰι ἐκράτησε δαυὶδ τῶν ἱματίων ἀυτοῦ κὰι διέρρηξεν ἀυτά, κὰι πάντες ὁι ἄνδρες ὁι μετ᾿ ἀυτοῦ, κὰι ἐκόψαντο κὰι ἔκλαυσαν κὰι ἐνήστευσαν ἕως δείλης ἐπὶ σαοὺλ κὰι ἐπὶ ἰωναθὰν τὸν ὑιὸν ἀυτοῦ κὰι ἐπὶ τὸν λαὸν ἰούδα κὰι ἐπὶ τὸν ὀῖκον ἰσραήλ, ὅτι ἐπλήγησαν ἐν ῥομφαία. κὰι ἐΙςπε δαυὶδ τῶ παιδαρίω τῶ ἀπαγγείλαντι ἀυτῶ, πόθεν ἐῖ σύ; κὰι ἐῖπεν ὑιὸς ἀνδρὸς παροίκου ἀμαληκίτου ἐγώ ἐιμι. κὰι ἐῖπεν ἀυτῶ δαυίδ, πῶς ὀυκ ἐφοβήθης ἐπενεγκεῖν τὴν χεῖρά σου διαφθεῖραι τὸν χριστὸν κυρίου; κὰι ἐκάλεσε δαυὶδ ἓν τῶν παιδαρίων ἀυτοῦ κὰι ἐῖπεν, προσελθὼν ἀπάντησον ἀυτῶ, κὰι ἐπάταξεν ἀυτὸν κὰι ἀπέθανεν. κὰι ἐῖπε δαυὶδ πρὸς ἀυτόν, τὸ ἁῖμά σου ἐπὶ τὴν κεφαλήν σου, ὅτι τὸ στόμα σου ἀπεκρίθη κατὰ σοῦ λέγων, ἐγὼ τεθανάτωκα τὸν χριστὸν κυρίου. κὰι ἐθρήνησε δαυὶδ τὸν θρῆνον τοῦτον ἐπὶ σαοὺλ κὰι ἐπὶ ἰωναθὰν τὸν ὑιὸν ἀυτοῦ. κὰι ἐῖπε τοῦ διδάξαι τοὺς ὑιοὺς ἰούδα. ἰδοὺ γέγραπται ἐπὶ βιβλίου τοῦ ἐυθοῦς. κὰι ἐῖπεν, ἀκρίβασαι ἰσραὴλ ὐπὲρ τῶν τεθνηκότων σου τραυματιῶν πῶς ἔπεσον δυνατοί. μὴ ἀπαγγείλητε ἐις γέθ, μηδὲ ἐυαγγελίσησθε ἐν ταῖς ὁδοῖς ἀσκάλωνος, ὅπως μὴ ἐυφρανθῶσι θυγατέρες ἀλλοφύλων μηδὲ γαυριάσωσι θυγατέρες ἀπεριτμήτων. ὄρη τὰ ἐν γελβουὲ μὴ πέσοι ἐφ᾿ ὑμᾶς μήτε δρόσος μήτε ὑετός. κὰι ἀγροὶ ἀπαρχῶν ὅτι προσωχθίσθη θυρεὸς δυνατῶν κὰι θυρεὸς σαοὺλ ὀυκ ἐχρίσθη ἐν ἐλαίω ἀφ᾿ ἅιματος τραυματιῶν κὰι ἀπὸ στέατος δυνατῶν. τόξον ἰωναθὰν ὀυκ ἀνέστρεψε κενὸν ἐις τὰ ὀπίσω. κὰι ῥομφαία σαοὺλ ὀυκ ἀνέστρεψε κενή. σαοὺλ κὰι ἰωναθὰν ὁι ἠγαπημένοι κὰι ὡραῖοι ὀυ διακεχωρισμένοι ἐν τῆ ζωῆ ἀυτῶν, κὰι ἐν τῶ θανάτω ἀυτῶν ὀυ διεχωρίσθησαν, ὑπὲρ ἀετοὺς κοῦφοι ὑπὲρ λέοντας δυνατοί. θυγατέρες ἰσραὴλ κλαύσατε ἐπὶ σαοὺλ τὸν ἐνδιδύσκοντα ὑμᾶς κόκκινα μετὰ κόσμου ὑμῶν, τὸν ἀναφέροντα κόσμον χρυσοῦν ἐπὶ τὸν ἱματισμὸν ὑμῶν. πῶς ἔπεσον δυνατοὶ ἐν μέσω πολέμων, ἰωναθὰν ἐις τὰ ὕψη σου ἐτραυματίσθης. ἀλγῶ ἐπὶ σοὶ ἰωναθὰν ἀδελφέ μου, ὡραιώθης μοι σφόδρα, ἐθαυμαστώθη ἡ ἀγάπησίς σου ἐμοὶ ὑπὲρ ἀγάπησιν γυναικῶν. πῶς ἔπεσον δυνατοὶ κὰι ἀπώλοντο σκεύη πολεμικά.

Καὶ ἐγένετο μετὰ ταῦτα κὰι ἐπηρώτησεν δαυὶδ ἐν κυρίω λέγων, ἐι ἀναβῶ ἐις μίαν τῶν πόλεων τῆς ἰουδαίας; κὰι ἐῖπε κύριος πρὸς ἀυτόν, ἀνάβηθι. κὰι ἐῖπε δαυίδ, ποῦ ἀναβῶ; κὰι ἐῖπεν, ἐις χεβρών. κὰι ἀνέβη ἐκεῖ δαυίδ, κὰι ἀμφότεραι ἁι γυναῖκες ἀυτοῦ ἀχιναὰμ ἡ ἰζραηλίτις κὰι ἀβυγάϊλ ἡ γυνὴ ναβὰλ τοῦ καρμηλίτου, κὰι ὁι ἄνδρες ἀυτοῦ ὁι μετ᾿ ἀυτοῦ ἕκαστος, κὰι ὁ ὀῖκος ἀυτοῦ. κὰι κατοικοῦσιν ἐν ταῖς πόλεσι χεβρών. κὰι ἔρχονται ὁι ἄνδρες τῆς ἰουδαίας κὰι χρίουσι τὸν δαυὶδ ἐκεῖ τοῦ βασιλεύειν ἐπὶ τὸν ὀῖκον ἰούδα· κὰι ἀπήγγειλαν τῶ δαυὶδ λέγοντες, ὁι ἄνδρες ἰαβὶς τῆς γαλααδίτιδος ἀυτοὶ ἔθαψαν τὸν σαούλ. κὰι ἀπέστειλε δαυὶδ ἀγγέλους πρὸς ἡγεμόνας ἰαβὶς τῆς γαλααδίτιδος, κὰι ἐῖπεν πρὸς ἀυτούς, ἐυλογημένοι ὑμεῖς τῶ κυρίω, ὅτι πεποιήκατε ἔλεος ἐπὶ τὸν κύριον ὑμῶν ἐπὶ τὸν σαοὺλ κὰι ἐθάψατε ἀυτόν. κὰι νῦν ποιήσαι κύριος μεθ᾿ ὑμῶν ἔλεος κὰι ἀλήθειαν, κὰι ἐγὼ δὲ ποιήσω μεθ᾿ ὑμῶν τὰ ἀγαθὰ ταῦτα, ὅτι ἐποιῄσατε τὸ ῥῆμα τοῦτο. κὰι νῦν κραταιούσθωσαν ἁι χεῖρες ὑμῶν κὰι γίνεσθε ἐις ὑιοὺς δυνατούς, ὅτι τέθνηκε σαοὺλ ὁ κύριος ὑμῶν, κὰι ὅτι ἐμὲ κέχρικεν ὁ ὀῖκος ἰούδα ἐφ᾿ ἑαυτοὺς ἐις βασιλέα. κὰι ἀβενὴρ ὑιὸς μὴρ ἀρχιστράτηγος σαοὺλ ἔλαβε τὸν ἰσβόσεθ ὑιὸν τοῦ σαούλ, κὰι διεβίβασεν ἀυτὸν ἐκ τῆς παρεμβολῆς, κὰι ἐβασίλευσεν ἀυτὸν ἐπὶ τὴν γαλααδίτην, κὰι ἐπὶ τὸν ἀσερί, κὰι ἐπὶ τὸν ἰζραήλ, κὰι ἐπὶ τὸν ἐφραΐμ, κὰι ἐπὶ βενιαμίν, κὰι ἐπὶ πάντα ἰσραήλ. ὑιὸς τεσσαράκοντα ἐτῶν ἦν ἰσβόσεθ ὑιὸς σαοὺλ ὅτε ἐβασίλευσεν ἐπὶ ἰσραήλ, κὰι δύο ἔτη ἐβασιλευσεν, πλὴν τοῦ ὄικου ἰούδα, ὃι ἦσαν ὀπίσω δαυίδ. κὰι ἐγένετο ἀριθμὸς τῶν ἡμερῶν ὧν ἐβασίλευσε δαυὶδ ἐν χεβρὼν ἐπὶ τὸν ὀῖκον ἰούδα ἑπτὰ ἔτη κὰι μῆνες ἕξ, κὰι ἐξῆλθεν ἀβενὴρ ὑιὸς νὴρ κὰι ὁι παῖδες ἰσβόσεθ ὑιοῦ σαοὺλ ἐκ παρεμβολῆς βουνοῦ. κὰι ἰωὰβ ὑιὸς σαρουΐα ἐξῆλθεν ἐκ χεβρών, κὰι ὁι παῖδες δαυίδ, κὰι συναντῶσιν ἀλλήλοις ἐπὶ τὴν κρήνην γαβαών. κὰι ἐκάθισαν ὁῦτοι ἐντεῦθεν, κὰι ὁῦτοι ἐντεῦθεν ἐπὶ τὴν κρήνην. κὰι ἐῖπεν ἀβενὴρ πρὸς ἰωάβ, ἀναστήτωσαν δὴ τὰ παιδάρια κὰι παιξάτωσαν ἐνώπιον ἡμῶν. κὰι ἐῖπεν ἰωάβ, ἀναστήτωσαν. κὰι ἀνέστησαν κὰι παρῆλθον ἐν ἀριθμῶ δώδεκα τῶν ὑιῶν βενιαμὶν τοῦ ἰσβόσεθ ὑιοῦ σαούλ, κὰι δώδεκα τῶν παίδων δουίδ. κὰι ἐκράτησαν ἕκαστος τῇ χειρὶ τῆς κεφαλῆς τοῦ πλησίον ἀυτοῦ, κὰι ἡ μάχαιρα ἀυτοῦ ἐις τὴν πλευρὰν τοῦ πλησίον ἀυτοῦ, κὰι πίπτουσι κατὰ τὸ ἀυτό. κὰι ἐπεκλήθη τῶ τόπω ἐκείνω μερὶς τῶν ἐπιβούλων ἥ ἐστιν ἐν γαβαών. κὰι ἐγένετο ὁ πόλεμος σκληρὸς ὥστε λίαν ἐν τῆ ἡμέρα ἐκείνη. κὰι ἔπεσεν ἀβενὴρ κὰι ὁι ἄνδρες ἰσραὴλ ἐνώπιον τῶν παίδων δαυίδ. κὰι ἐγένοντο ἐκεῖ τρεῖς ὑιοὶ σαρουΐα ἰωὰβ κὰι ἀβεσσὰ κὰι ἀσσαήλ. κὰι ἀσσαὴλ κοῦφος τοῖς ποσὶν ἀυτοῦ ὡσεὶ μία δορκὰς τῶν ἐν ἀγρῶ. κὰι κατεδίωξεν ὁ ἀσσαὴλ ὀπίσω ἀβενήρ, κὰι ὀυκ ἐξέκλινε τοῦ πορεύεσθαι ἐις τὰ δεξιὰ ὀυ δὲ ἐις τὰ ἀριστερὰ ἀπὸ ὄπισθεν ἀβενήρ. κὰι ἐπέβλεψεν ἀβενὴρ ὀπίσω ἀυτοῦ κὰι ἐῖπε, σὺ ἐῖ ἀυτὸς ἀσσαήλ; κὰι ἐῖπεν ἐγώ ἐιμι. κὰι ἐῖπεν ἀυτῶ ἀβενήρ, ἔκκλινον σὺ ἐις τὰ δεξιὰ ἢ ἐις τὰ ἀριστερὰ κὰι κατάσχε σεαυτῶ ἓν τῶν παιδαρίων κὰι λάβε σεαυτῶ τὴν πανοπλίαν ἀυτοῦ. κὰι ὀυκ ἠθέλησεν ἀσσαὴλ ἐκκλίναι ἀπὸ τῶν ὄπισθεν ἀυτοῦ. κὰι προσέθετο ἀβενὴρ ἔτι ἐιπεῖν τῶ ἀσσαήλ, ἀπόστηθι σὺ ἀπ᾿ ἐμοῦ, ἵνα μὴ πατάξω σε ἐις τὴν γῆν. κὰι πῶς ἀρῶ τὸ πρόσωπόν μου πρὸς ἰωὰβ τὸν ἀδελφόν σου; κὰι ὀυκ ἐβούλετο ἀσσαὴλ ἀποστῆναι. κὰι τύπτει ἀυτὸν ὁ ἀβενὴρ ἐν τῶ ὀπίσω τοῦ δόρατος ἐπὶ τὴν ψύαν, κὰι διεξῆλθεν τὸ δόρυ ἐκ τῶν ὀπίσω ἀυτοῦ, κὰι πίπτει ἐκεῖ κὰι ἀποθνήσκει ὑποκάτω ἀυτοῦ. κὰι ἐγένετο πᾶς ὁ ἐρχόμενος ἕως τοῦ τόπου ὁῦ ἔπεσεν ἀσσαὴλ κὰι ἀπέθανε κὰι ἠφίστατο. κὰι κατεδίωξεν ἰωὰβ κὰι ἀβεσσὰ ὀπίσω ἀβενήρ, κὰι ὁ ἥλιος ἔδυνε. κὰι ἀυτοὶ ἐισῆλθον ἕως τοῦ βουνοῦ ἀμμὰ τοῦ καταπρόσωπον γιὲ ὁδὸν ἔρημον γαβαών. κὰι συναθροίζονται ὁι ὑιοὶ βενιαμὶν ὀποίσω ἀβενήρ, κὰι ἐγένοντο ἐις συναγωγὴν μίαν, κὰι ἔστησαν ἐπὶ κεφαλὴν βουνοῦ ἑνός. κὰι ἐκάλεσεν ἀβενὴρ τὸν ἰωὰβ κὰι ἐῖπε, μὴ ἐις νῖκος καταφάγεται ἡ ῥομφαία; ὀυκ ὀῖδας ὅτι πικρὰ ἔσται ἐις τὰ ἔσχατα; κὰι ἕως πότε ὀυ μὴ ἔιπης τῶ λαῶ ἀποστρέφειν ἀπὸ ὄπισθεν τῶν ἀδελφῶν ἀυτῶν. κὰι ἐῖπεν ἰωάβ, ζῆ κύριος, ὅτι ἐιμὴ ἐλάλησας, διότι τότε ἐκ πρωΐθεν ἀνέβη ἂν ὁ λαὸς πρωΐθεν ἕκαστος κατόπισθεν τοῦ ἀδελφοῦ ἀυτοῦ. κὰι ἐσάλπισεν ἰωὰβ τῆ σάλπιγγι, κὰι ἀπέστησε πᾶς ὁ λαὸς κὰι ὀυ κατεδίωκεν ὀυκέτι κατόπισθεν τοῦ ἰσραήλ, κὰι ὀυ προσέθεντο ἔτι πολεμεῖν. κὰι ἀβενὴρ κὰι ὁι ἄνδρες ἀυτοῦ ἀπῆλθον ἐις δυσμὰς ὅλην τὴν νύκτα ἐκείνην. κὰι διέβησαν τὸν ἰορδάνην, κὰι ἐπορεύθησαν ὅλην τὴν παρατείνουσαν, κὰι ἔρχονται ἐις παρεμβολάς. κὰι ἰωὰβ ἀνέστρεψεν ἀπὸ τοῦ ἀβενήρ, κὰι συνήθροισε πάντα τὸν λαόν. κὰι ἐπεσκέπησαν τῶν παιδων δαυίδ ὁι πεπτωκότες ἐννέα κὰι δέκα ἄνδρες, κὰι ἀσσαὴλ κὰι ὁι παῖδες δαυὶδ ἐπάταξαν τῶν ὑιῶν βενιαμὶν τῷν ἀνδρῶν ἀβενὴρ τριακοσίους κὰι ἑξήκοντα ἄνδρας. κὰι ἄιρουσι τὸν ἀσσαὴλ κὰι θάπτουσιν ἀυτὸν ἐν τῶ τάφω τοῦ πατρὸς ἀυτοῦ τοῦ ἐν βηθλεέμ. κὰι ἐπορεύθησαν ὅλην τὴν νύκτα ἰωὰβ κὰι ὁι ἄνδρες ἀυτοῦ, κὰι διεφωτίσθη ἀυτοῖς ἐν χεβρών.

Καὶ ἐγένετο πόλεμος ἐπιπολὺ ἀναμέσον τοῦ ὄικου σαοὺλ κὰι ἀναμέσον τοῦ ὄικου δαυίδ, κὰι ὁ ὀῖκος δαυὶδ ἐπορεύετο κὰι ἐκραταιοῦτο. κὰι ὁ ὀῖκος σαοὺλ ἐπορεύετο κὰι ησθένει. κὰι ἐτέχθησαν τῶ δαυὶδ ἐν χεβρὼν ὑιοὶ ἕξ, κὰι ἦν ὁ πρωτότοκος ἀυτοῦ ἀμνὼν τῆς ἀχιναὰμ τῆς ἰζραηλίτιδος. κὰι ὁ δεύτερος ἀυτοῦ κελέαβ τῆς ἀβυγάϊλ τῆς καρμηλίας. κὰι ὁ τρίτος ἀβεσαλὼν ὑιὸς μααχὰ θυγατρὸς θαλμὶ βασιλέως γεεσσήρ. κὰι ὁ τέταρτος ἀδωνία ὑιὸς ἀγγίθ. κὰι ὁ πέμπτος σαφατίας τῆς ἀβιταάλ. κὰι ὁ ἕκτος ἰεθρὰν τῆς ἀιγὰλ γυναικὸς δαυίδ. ὁῦτοι ἐτέχθησαν ἀυτῶ τῶ δαυὶδ ἐν χεβρών. κὰι ἐγένετο ἐν τῶ ἐῖναι τὸν πόλεμον ἀναμέσον τοῦ ὄικου σαοὺλ κὰι ἀναμέσον τοῦ ὄικου δαυίδ, κὰι ἀβενὴρ ἦν κρατῶν τοῦ ὄικου σαούλ. κὰι τῶ σαοὺλ ἦν παλλακή, κὰι ὄνομα ἀυτῆ ῥεσφὰ θυγάτηρ ἀϊά. κὰι ἐῖπεν ἰσβόσεθ ὑιὸς σαοὺλ πρὸς ἀβενήρ, τί ὅτι ἐισῆλθες πρὸς τὴν παλλακὴν τοῦ πατρός μου. κὰι ἐθυμώθη ἀβενὴρ σφόδρα περὶ τοῦ λόγου τούτου τῶ ἰσβόσεθ. κὰι ἐῖπεν ἀυτῶ ἀβενήρ, μὴ κεφαλὴ κυνός ἐιμι; κὰι ἐποίησα ἔλεος μετὰ τοῦ ὄικου σαοὺλ τοῦ πατρός σου κὰι περὶ ἀδελφῶν κὰι περὶ γνωρίμων ἀυτοῦ, κὰι ὀυκ ἠυτομόλησα ἐις τὸν ὀῖκον δαυίδ, κὰι ἐπιζητεῖς ἐπ᾿ ἐμὲ περὶ ἀδικίας γυναικὸς σήμερον; τάδε ποιήσαι μοι ὁ θεὸς κὰι τάδε προσθείη, ὅτι καθὼς ὥμοσε κύριος τῶ δαυὶδ ὅυτως ποιήσω ἀυτῶ ἐν τῆ ἡμέρα ταύτη,κ περιελεῖν τὴν βασιλείαν ἀπὸ τοῦ ὄικου σαοὺλ κὰι ἀναστῆσαι τὸν θρόνον δαυὶδ ἐπὶ τὸν ἰσραὴλ κὰι ἐπὶ τὸν ἰούδαν ἀπὸ δὰν ἕως βηρσαβεέ. κὰι ὀυκ ἠδυνήθη ἔτι ἰσβόσεθ ἀνταποκριθῆναι τῶ ἀβενὴρ ῥῆμα ἀπὸ τοῦ φοβηθῆναι ἀυτόν. κὰι ἀπέστειλεν ἀβενὴρ ἀγγέλους πρὸς δαυὶδ ἐις χεβρὼν λέγων, διάθου διαθήκην σου μετ᾿ ἐμοῦ, κὰι ἰδοὺ ἡ χείρ μου μετὰ σοῦ τοῦ ἐπιστρέψαι πρὸς σὲ πάντα τὸν ἰσραήλ. κὰι ἐῖπε δαυίδ, καλῶς ἐγὼ διαθήσομαι πρὸς σὲ διαθήκην, πλὴν λόγον ἕνα ἐγὼ ἀιτοῦμαι παρὰ σοῦ λέγων, ὀυ μὴ ἴδης τὸ πρόσωπόν μου ἐὰν μὴ ἀγάγης τὴν μεχόλ θυγατέρα σαοὺλ παραγινομένου σου ἰδεῖν τὸ πρόσω{σ}όν μου. κὰι ἐξαπέστειλε δαυὶδ ἀγγέλους πρὸς ἰσβόσεθ ὑιὸν σαοὺλ λέγων, ἀπόδος μοι τὴν γυναῖκά σου τὴν μεχόλ, ἣν ἔλαβον ἐν ἑκατὸν ἀκροβυστίαις ἀλλοφύλων. κὰι ἀπέστειλεν ἰσβόσεθ κὰι ἔλαβεν ἀυτὴν παρὰ τοῦ ἀνδρὸς ἀυτῆς φαλτιὴλ ὑιοῦ λαΐς, κὰι ἐπορεύετο μετ᾿ ἀυτὴν ὁ ἀνὴρ ἀυτῆς πορεύομενος κὰι κλαίων ὀπίσω ἀυτῆς ἕως βαχουρίμ. κὰι ἐῖπεν ἀβενῂρ πρὸς ἀυτόν. πορεύου κὰι ἀνάστρεφε. κὰι ἀνέστρεφεν. κὰι λόγος ἀβενὴρ ἐγένετο πρὸς τοὺς πρεσβυτέρους ἰσραήλ, κὰι ἐῖπεν, χθὲς κὰι τρίτης ζητοῦντες ἦτε δαυὶδ βασιλεῦσαι ἐφ᾿ ὑμᾶς. κὰι νῦν ποιήσατε, ὅτι κύριος ἐλάλησε περὶ δαυὶδ λέγων, ἐν χειρὶ τοῦ δούλου μου δαυὶδ σώσω τὸν λαόν μου ἰσραὴλ ἐκ χειρὸς τῶν ἀλλοφύλων κὰι ἐκ χειρὸς πάντων τῶν ἐχθρῶν ἀυτοῦ. κὰι ἐλάλησεν ἀβενὴρ κὰι ἐις τὰ ὦτα τῶν ὑιῶν βενιαμίν, κὰι ἐπορεύθη ἀβενὴρ τοῦ λαλῆσαι ἐις τὰ ὦτα δαυὶδ ἐις χεβρὼν πάντα ὅσα ἤρεσκεν ἐν ὀφθαλμοῖς ὑιῶν ἰσραήλ, κὰι ἐν ὀφθαλμοῖς παντὸς ὄικου βενιαμίν. κὰι ἦλθεν ἀβενὴρ πρὸς δαυὶδ ἐις χεβρὼν κὰι μετ᾿ ἀυτοῦ ἔικοσι ἄνδρες. κὰι ἐποίησε δαυίδ τῶ ἀβενὴρ κὰι τοῖς ἀνδράσι τοῖς μετ᾿ ἀυτοῦ πότον. κὰι ἐῖπεν ἀβενὴρ πρὸς δαυίδ, ἀναστήσομαι δὴ κὰι πορεύσομαι κὰι συναθροίσω πρὸς τὸν κύριόν μου τὸν βασιλέα πάντα τὸν λαὸν ἰσραήλ, κὰι διαθήσομαι μετὰ σοῦ διαθήκην κὰι βασιλεύσεις ἐν πᾶσιν ὁῖς ἐπιθυμεῖ ἡ ψυχή σου. κὰι ἐξαπέστειλε δαυὶδ τὸν ἀβενὴρ κὰι ἐπορεύθη ἐν ἐιρήνη. κὰι ἰδοὺ ὁι παῖδες δαυίδ κὰι ἰωὰβ παρεγένοντο ἁπὸ τῆς ἐξοδίας, κὰι σκῦλα ἔφερον μεθ᾿ ἑαυτῶν κὰι ἀβενὴρ ὀυκ ἦν μετὰ δαυὶδ ἐν χεβρών, ὅτι ἀπεστάλκει ἀυτόν, κὰι ἐπορεύθη ἐν ἐιρήνη. κὰι ἰωὰβ κὰι πᾶσα ἡ στρατιὰ ἡ μετ᾿ ἀυτοῦ ἤκουσαν, κὰι ἀπήγγειλαν τῶ ἰωὰβ λέγοντες, ἦλθεν ἀβενὴρ ὑιὸς νὴρ πρὸς δαυίδ, κὰι ἀπέστειλεν ἀυτὸν κὰι ἀπῆλθεν ἐν ἐιρήνη. κὰι ἐισῆλθεν ἰωὰβ πρὸς τὸν βασιλέα, κὰι ἐῖπεν ἀυτῶ, τί τοῦτο ἐποιήσας; ἰδοὺ ἦλθεν ἀβενὴρ πρός σέ, κὰι ἱνατί τοῦτο ἐξαπέστειλας ἀυτὸν κὰι ἀπελήλυθεν ἐν ἐιρήνη; ἢ ὀυκ ὀῖδας τὴν κακίαν ἀβενὴρ ὑιοῦ νήρ, ὅτι ἀπατῆσαί σε παρεγένετο κὰι γνῶναι τὴν ἔισοδόν σου κὰι τὴν ἔξοδόν σου κὰι γνῶναι ἅπαντα ὅσα σὺ ποιεῖς. κὰι ἐξῆλθεν ἰωὰβ ἀπὸ δαυὶδ κὰι ἀπέστειλεν ἀγγέλους ὀπίσω ἀβενήρ, κὰι ἐπιστρέφουσιν ἀυτὸν ἀπὸ τοῦ φρέατος σειρᾶ, κὰι δαυὶδ ὀυκ ἤδει. κὰι ἐπέστρεψεν ἀβενὴρ ἐις χεβρὼν κὰι ἐξέκλινεν ἀυτὸν ἰωὰβ ἐκ πλαγίων τῆς πύλης, λαλῆσαι πρὸς ἀυτὸν ἐν παραλογισμῶ. κὰι ἐπάταξεν ἀυτὸν ἐκεῖ ἐπὶ τὴν ψύαν κὰι ἀπέθανεν ἐν τῶ ἅιματι ἀσσαὴλ τοῦ ἀδελφοῦ ἀυτοῦ. κὰι ἥκουσε δαυὶδ μετὰ ταῦτα, κὰι ἐῖπεν, ἀθῶός ἐιμι ἐγὼ κὰι ἡ βασιλεία μου ἀπὸ κυρίου κὰι ἕως ἀιῶνος ἀπὸ τῶν ἁιμάτων ἀβενὴρ ὑιοῦ νήρ, καταντησάτωσαν ἐπὶ κεφαλῂν ἰωὰβ κὰι ἐπὶ πάντα τὸν ὀῖκον τοῦ πατρὸς ἀυτοῦ, κὰι μὴ ἐκλίποι ἐκ τοῦ ὄικου ἰωὰβ γονορρυὴς κὰι λεπρὸς κὰι κρατῶν σκυτάλην, κὰι πίπτων ἐν ῥομφαία κὰι ἐλαπτονούμενος ἄρτοις. ἰωὰβ δὲ κὰι ἀβεσσαΐ ὁ ἀδελφὸς ἀυτοῦ διετηροῦντο τὸν ἀβενὴρ ἀνθ᾿ ὧν ἐθανάτωσεν τὸν ἀσσαὴλ τὸν ἀδελφὸν ἀυτῶν ἐν γαβαὼν ἐν τῶ πολέμω. κὰι ἐῖπε δαυὶδ πρὸς ἰωὰβ κὰι πρὸς πάντα τὸν λαὸν τὸν μετ᾿ ἀυτοῦ, διαῤῥήξατε τὰ ἱμάτια ὑμῶν κὰι περιζώσασθε σάκκους κὰι κόπτεσθε ἔμπροσθεν ἀβενήρ. κὰι ὁ βασιλεὺς δαυὶδ ἐπορεύετο ἔμπροσθεν τῆς κλίνης. κὰι θάπτουσι τὸν ἀβενὴρ ἐν χεβρών. κὰι ἐπῆρεν ὁ βασιλεὺς τὴν φωνὴν ἀυτοῦ κὰι ἔκλαυσεν ἐπὶ τῶ τάφω ἀβενήρ, κὰι ἔκλαυσε πᾶς ὁ λαός. κὰι ἐθρήνησεν ὁ βασιλεὺς ἐπὶ ἀβενὴρ κὰι ἐῖπεν, ἐι κατὰ θάνατον ναβὰλ ἀποθανεῖται ἀβενήρ; ἁι χεῖρές σου ὀυκ ἐδέθησαν, ὀυ δὲ ὁι πόδες σου ἐν παίδαις, ὀυ προσήγαγες ὡς ναβάλ, ἐνώπιον ὑιοῦ ἀδικίας ἔπεσες. κὰι συνῆλθε πᾶς ὁ λαὸς τοῦ κλαῦσαι ἀυτὸν. κὰι ἦλθεν πᾶς ὁ λαὸς περιδειπνίσαι τὸν δαυὶδ ἄρτοις ἔτι ὄυσης ἡμέρας. κὰι ὤμοσε δαυίδ λέγων, τάδε ποιήσαι μοι ὁ θεὸς τάδε προσθείη, ὅτι ἐὰν μὴ δύνη ὁ ἥλιος ὀυμὴ γεύσομαι ἄρτου ὀυδὲ παντός τινος. κὰι πᾶς ὁ λαὸς ἐπέγνω, κὰι ἤρεσεν ἐνώπιον ἀυτῶν πάντα ὅσα ἐποίησεν ὁ βασιλεὺς ἐνώπιον παντὸς τοῦ λαοῦ. κὰι ἐπέγνωσαν πᾶς ὁ λαὸς κὰι πᾶς ἰσραὴλ ἐν τῆ ἡμέρα ἐκείνη, ὅτι ὀυκ ἐγένετο παρὰ τοῦ βασιλέως τοῦ θανατῶσαι τὸν ἀβενὴρ ὑιὸν νήρ. κὰι ἐῖπεν ὁ βασιλεὺς πρὸς τοὺς παῖδας ἀυτοῦ, ὀυκ ὄιδατε ὅτι ἡγούμενος κὰι μέγας πέπτωκεν ἐν τῆ ἡμέρα ταύτη ἐν τῶ ἰσραήλ; κὰι ὅτι ἐγὼ σήμερον συγγενὴς κατεσταμένος ἐις βασιλέα; κὰι ὁι ἄνδρες ὁῦτοι ὁι ὑιοὶ σαρουΐα σκληρότεροί μου ἐισίν. ἀνταποδῶ κύριος τῶ ποιοῦντι τὰ πονηρὰ κατὰ τὴν κακίαν ἀυτοῦ.

Καὶ ἤκουσεν ἰσβόσεθ ὑιὸς σαούλ, ὅτι τέθνηκεν ἀβενὴρ ἐν χεβρών, κὰι ἐξελύθησαν ἁι χεῖρες ἀυτοῦ, κὰι πάντες ὁι ἄνδρες ἰσραὴλ ἐταράχθησαν, κὰι δύο ἄνδρες ἡγούμενοι στρεμμάτων τῶ ἰσβόσεθ ὑιῶ σαούλ. ὄνομα τῶ ἑνὶ βαανά, κὰι τῶ δευτέρω ὄνομα ῥηχὰβ ὁι ὑιοὶ ῥεμμὼν τοῦ βηροθέου ἐκ τῶν ὑιῶν βενιαμίν, ὅτι κὰι βηρὸθ ἐλογίζετο τοῖς ὑιοῖς βενιαμίν. κὰι ἀπέδρασαν ὁι βηροθέοι ἐις γεθαΐμ, κὰι ἦσαν ἐκεῖ παροικοῦντες ἕως τῆς ἡμέρας ταύτης. κὰι τῶ ἰωναθὰν ὑιῶ σαοὺλ ὑιὸς πεπληγὼς τοὺς πόδας ὑιὸς ἐτῶν πέντε κὰι ὁῦτος ἐν τῶ ἐλθεῖν τὴν ἀγγελίαν σαοὺλ κὰι ἰωναθὰν τοῦ ὑιοῦ ἀυτοῦ ἐξ ἰζραήλ, κὰι ἦρεν ἀυτὸν ἡ τιθηνὸς ἀυτοῦ, κὰι ἔφυγε. κὰι ἐγένετο ἐν τῶ σπεύδειν ἀυτὴν κὰι ἀναχωρεῖν, ἔπεσε κὰι ἐχωλάνθη. κὰι ὄνομα ἀυτῶ μεφιβόσεθ. κὰι ἐπορεύθησαν ὁι ὑιοὶ ῥεμμὼν τοῦ βηροθέου ῥηχὰβ κὰι βαανά, κὰι ἐισῆλθον ἐν τῶ καύματι τῆς ἡμέρας ἐις τὸν ὀῖκον ἰσβόσεθ, κὰι ἀυτὸς ἐκάθευδε ἐν τῆ κοίτη τῇς μεσημβρίας, κὰι ἰδοὺ ἡ θυρωρὸς τοῦ ὄικου ἐκάθαιρε πυρούς, κὰι ἐνύσταξε κὰι ἐκάθευδεν. κὰι ῥηχὰβ κὰι βαανὰ ὁ ἀδελφὸς ἀυτοῦ διέλαθον κὰι ἐισεπορεύθησαν ἐις τὸν ὀῖκον. κὰι ἰσβόσεθ ἐκάθευδεν ἐπὶ τῆς κλίνης ἀυτοῦ ἐν τῶ κοιτῶνι ἀυτοῦ. κὰι τύπτουσιν ἀυτὸν κὰι θανατοῦσιν, κὰι ἀφαιροῦσιν τὴν κεφαλὴν ἀυτοῦ. κὰι ἔλαβον τὴν κεφαλὴν ἀυτοῦ κὰι ἀπῆλθον τὴν ὁδὸν τὴν κατὰ δυσμὰς ὅλην τὴν νύκτα. κὰι ἤνεγκαν τὴν κεφαλὴν ἰσβόσεθ τῶ δαυὶδ ἐις χεβρών. κὰι ἐῖπον πρὸς τὸν βασιλέα, ἰδοὺ ἡ κεφαλὴ ἰσβόσεθ ὑιοῦ σαοὺλ τοῦ ἐχθροῦ σου, ὃς ἐζήτει τὴν ψυχήν σου, κὰι ἔδωκε κύριος τῶ κυρίω ἡμῶν τῶ βασιλεῖ ἐκ δίκησιν τῶν ἐχθρῶν ἀυτοῦ ὡς ἡ ἡμέρα ἅυτη ἐκ σαοὺλ τοῦ ἐχθροῦ σου κὰι ἐκ τοῦ σπέρματος ἀυτοῦ. κὰι ἀπεκρίθη δαυὶδ τῶ ῥηχὰβ κὰι τῶ βαανὰ ἀδελφοῦ ἀυτοῦ ὑιοῖς ῥεμὼν τοῦ βηροθέου, κὰι ἐῖπεν ἀυτοῖς, ζῆ κύριος ὃς ἐλυτρώσατο τὴν ψυχήν μου ἐκ πάσης θλίψεως, ὅτι ὁ ἀπαγγείλας μοι λέγων ὅτι τέθνηκε σαοὺλ κὰι ἰωναθάν, κ᾿ ἂν ἀυτὸς ἦν ὡς ἐυαγγελιζόμενος ἐνώπιόν μου, κὰι κατέσχον ἀυτὸν κὰι ἀπέκτεινα ἀυτὸν ἐν σεκελάγ, ὧ ἔδει με δοῦναι ἐυαγγέλια. ἀλλὰ κὰι νῦν ἄνδρες πονηροὶ ἀπέκτειναν ἄνδρα δίκαιον ἐπὶ τῆς κοίτης ἀυτοῦ ἐν τῶ ὄικω ἀυτοῦ. κὰι νῦν ἐκζητήσω τὸ ἁῖμα ἀυτοῦ ἐκ τῆς χειρὸς ὑμῶν κὰι ἐξολοθρεύσω ὑμᾶς ἐκ τῆς γῆς. κὰι ἐνετείλατο δαυὶδ τοῖς παιδαρίοις ἀυτοῦ, κὰι ἀπέκτειναν ἀυτοὺς κὰι ἐκολώβωσαν τὰς χεῖρας ἀυτῶν κὰι τοὺς πόδας ἀυτῶν, κὰι ἐκρέμασαν ἀυτοὺς ἐπὶ τῆς κρήνης ἐν χεβρών, κὰι τὴν κεφαλὴν ἰσβόσεθ ἔθαψαν ἐν τῶ τάφω ἀβενὴρ ὑιοῦ νὴρ ἐν χεβρών.

Καὶ παραγίνονται πᾶσαι ἁι φυλαὶ ἰσραὴλ πρὸς δαυὶδ ἐν χεβρών, κὰι λέγουσιν, ἰδοὺ ἡμεῖς ὀστᾶ σου κὰι σάρκες σου, κὰι χθὲς κὰι τρίτης ὄντος σαοὺλ βασιλέως ἐφ᾿ ἡμῖν, σὺ ἦσθα ἐξαγαγὼν κὰι ἐισαγαγὼν τὸν ἰσραήλ. κὰι ἐῖπεν ὁ κύριος πρὸς σέ, σὺ ποιμανεῖς τὸν λαόν μου τὸν ἰσραήλ, κὰι σὺ ἔση ἐις ἡ γούμενον ἐπὶ τὸν ἰσραήλ. κὰι ἔρχονται πάντες ὁι πρεσβύτεροι ἰσραὴλ ἐις χεβρὼν πρὸς τὸν βασιλέα. κὰι διέθετο ὁ βασιλεὺς δαυὶδ διαθήκην ἐν χεβρὼν ἐνώπιον κυρίου. κὰι χρίουσι τὸν δαυὶδ ἐις βασιλέα ἐπὶ πάντα τὸν ἰσραήλ. ὑιὸς τριάκοντα ἐτῶν ἦν δαυὶδ ἐν τῶ βασιλεύειν ἀυτόν. κὰι τεσσαράκοντα ἔτη ἐβασίλευσεν. κὰι ἐβασίλευσεν ἐν χεβρὼν ἐπὶ ἰούδα ἔτη ἑπτὰ κὰι μῆνας ἕξ. κὰι ἐν ἱερουσαλὴμ ἐβασίλευσε τριάκοντα κὰι τρία ἔτη ἐπὶ πάντα ἰσραὴλ κὰι ἰούδαν. κὰι ἀπῆλθεν ὁ βασιλεὺς κὰι πάντες ὁι ἄνδρες ἀυτοῦ ἐις ἱερουσαλὴμ πρὸς τὸν ἰεβουσσαῖον τὸν κατοικοῦντα τὴν γῆν. κὰι ἐρέθη τῶ δαυίδ, ὀυκ ἐισελεύση ὧδε, διότι ἀντέστησαν ὁι χωλοὶ κὰι ὁι τυφλοὶ λέγοντες, ὀυκ ἐισελεύσεται δαυὶδ ὧδε. κὰι κατελάβετο δαυὶδ τὴν περιοχὴν σιών, ἅυτη ἡ πόλις δαυίδ. κὰι ἐῖπε δαυὶδ ἐν τῇ ἡμέρα ἐκείνη, πᾶς τύπτων ἰεβουσσαῖον, ἁπτέσθω ἐν παραξιφίδι κὰι τοὺς χωλοὺς κὰι τυφλοὺς τοὺς μισοῦντας τὴν ψυχὴν δαυίδ. διὰ τοῦτο ἐροῦσι, τυφλὸς κὰι χωλὸς ὀυκ ἐισελεύσεται ἐις ὀῖκον κυρίου· κὰι ἐκάθισε δαυὶδ ἐν τῆ περιοχῆ, κὰι ἐκλῄθη ἅυτη ἡ πόλις δαυίδ. κὰι ὠκοδόμησε δαυὶδ τὴν πόλιν κύκλω ἀπὸ τῆς ἄκρας, κὰι τὸν ὀῖκον ἀυτοῦ. κὰι ἐπορεύετο δαυὶδ πορευόμενος μεγαλυνόμενος, κὰι κύριος παντοκράτωρ μετ᾿ ἀυτοῦ. κὰι ἀπέστειλε χειρὰμ βασιλεὺς τύρου ἀγγέλους πρὸς δαυὶδ κὰι ξύλα κέδρινα κὰι τέκτονας ξύλων κὰι τέκτονας τοίχου λίθων, κὰι ὠκοδόμησαν ὀῖκον τῷ δαυίδ. κὰι ἔγνω δαυὶδ, ὅτι ἡτοίμασε ἀυτὸν κύριος ἐις βασιλέα ἐπὶ ἰσραήλ, κὰι ὅτι ἐπῆρται ἡ βασιλεία ἀυτοῦ διὰ τὸν λαὸν ἀυτοῦ ἰσραήλ. κὰι ἔλαβε δαυὶδ ἔτι γυναῖκας κὰι παλλακὰς ἐξ ἱερουσαλὴμ μετὰ τὸ ἐλθεῖν ἀυτὸν ἐκ χεβρών. κὰι ἐγένοντο τῶ δαυὶδ ἔτι ὑιοὶ κὰι θυγατέρες. κὰι ταῦτα τὰ ὀνόματα τῶν γεννηθέντων ἀυτῶ ἐν ἱερουσαλήμ. σαμαὰ κὰι σωβὰβ κὰι ναθὰν κὰι σαλομὼν κὰι ἰεβαὰρ κὰι ναφὴγ κὰι ἰαφιὲ κὰι ἐλισαμὰ κὰι ἐλιαδὰ κὰι ἐλιφαλὲτ κὰι ἐλισουέ. κὰι ἤκουσαν ὁι ἀλλόφυλοι ὅτι κέχρισται δαυὶδ βασιλεὺς ἰσραήλ, κὰι ἀνέβησαν ὁι ἀλλόφυλοι ζητεῖν τὸν δαυίδ. κὰι ἤκουσε δαυίδ, κὰι κατέβη ἐις τὴν περὶ οχήν. κὰι ὁι ἀλλόφυλοι παρεγένοντο κὰι συνέπεσον ἐις τὴν κοιλάδα τῶν τιτάνων. κὰι ἠρώτησε δαυίδ τὸν κύριον λέγων, ἐι ἀναβῶ πρὸς τοὺς ἀλλοφύλους κὰι ἐι παραδώσεις ἀυτοὺς ἐις τὰς χεῖράς μου; κὰι ἐῖπε κύριος πρὸς δαυίδ, ἀνάβαινε, ὅτι παραδιδοὺς παραδώσω ἀυτοὺς ἐις τὰς χεῖράς σου. κὰι ἦλθε δαυὶδ ἐκ τῶν ἐπάνω διακοπῶν, κὰι ἔκοψεν ἀυτοὺς δαυὶδ ἐκεῖ. κὰι ἐῖπε δαυίδ, διέκοψε κύριος τοὺς ἐχθρούς μου ἐνώπιόν μου ὡς διακόπτεται τὰ ὕδατα. διὰ τοῦτο ἐκλήθη τὸ ὄνομα τοῦ τόπου ἐκείνου ἐπάνω διακοπῶν. κὰι καταλείπουσιν ἐκεῖ ὁι ἀλλόφυλοι τοὺς θεοὺς ἀυτῶν, κὰι λαμβάνουσιν ἀυτοὺς δαυὶδ κὰι ὁι ἄνδρες ἀυτοῦ. κὰι προσέθεντο ἔτι ὁι ἀλλόφυλοι τοῦ ἀναβῆναι, κὰι συνέπεσον ἐπὶ τὴν κοιλάδα τῶν τιτάνων. κὰι ἐπηρώτησε δαυὶδ διὰ κυρίου. κὰι ἐῖπεν ἀυτῶ κύριος, ὀυκ ἂν ἀναβήση ἐις συνάντησιν ἀυτῶν, ἀποστρέφου ἀπ᾿ ἀυτῶν, κὰι παρέση ἀυτοῖς πλησίον τοῦ κλαυθμῶνος. κὰι ἔσται ἐν τῶ ἀκούσαι σε τὴν φωνὴν τοῦ συσσεισμοῦ τῶν ἀλσῶν τοῦ κλαυθμῶνος, τότε καταβήση ἐις τὸν πόλεμον. ὅτι τότε ἐξελεύσεται κύριος ἔμπροσθέν σου τύπτειν ἐν τῶ πολέμω τῶν ἀλλοφύλων. κὰι ἐποίησε δαυὶδ ὅυτως καθὼς ἐνετείλατο ἀυτῶ κύριος, κὰι ἐπάταξε τοὺς ἀλλοφύλους ἀπὸ γαβαὼν ἕως γαζηρά.

Καὶ συνήγαγεν ἔτι δαυὶδ πάντα νεανίαν ἐξ ἰσραὴλ τριάκοντα χιλιάδας. κὰι ἀνέστη κὰι ἐπορεύθη δαυὶδ κὰι πᾶς ὁ λαὸς ὁ μετ᾿ ἀυτοῦ ἀπὸ τῶν ἀρχόντων ἰούδα, τοῦ ἀναγαγεῖν ἐκεῖθεν τὴν κιβωτὸν τοῦ θεοῦ ἐφ᾿ ἣν ἐπικλήθη τὸ ὄνομα κυρίου σαβαὼθ καθημένου ἐπὶ τὸν χερουβὶν ἐπ᾿ ἀυτῆς. κὰι ἐπεβίβασαν τὴν κιβωτὸν τοῦ θεοῦ ἐπὶ ἅμαξαν καινὴν και ἦραν ἀυτὴν ἐξ ὄικου ἀβιναδὰβ τοῦ ἐν τῶ βουνῶ.κὰι ὀζὰ κὰι ὁι ἀδελφοὶ ἀυτοῦ ὑιοὶ ἀβιναδὰβ ἦγον τὴν ἅμαξαν σὺν τῆ κιβωτῶ, κὰι ὁι ἀδελφοὶ ἀυτοῦ ἐπορεύοντο ἔμπροσθεν τῇς κιβωτοῦ, κὰι δαυὶδ κὰι πάντες ὑιοὶ ἰσραὴλ παίζοντες ἐνώπιον κυρίου ἐν ὀργάνοις ἡρμοσμένοις, κὰι ἐν ὠδαῖς κὰι ἐν κινύραις κὰι ἐν ναύλαις κὰι ἐν τυμπάνοις κὰι ἐν κυμβαλοις, κὰι ἐν ἀυλοῖς. κὰι παραγίνονται ἕως τῇς ἅλω ναχών, κὰι ἐξέτεινεν ὀζὰ τὴν χεῖρα ἀυτοῦ πρὸς τὴν κιβωτὸν τοῦ θεοῦ κατασχεῖν ἀυτήν, κὰι ἐκράτησεν ἀυτήν, ὅτι περιέσπασεν ἀυτὴν ὁ μόσχος. κὰι ἐθυμώθη ὀργῆ κύριος ἐν τῶ ὀζᾶ, κὰι ἐπάταξεν ἀυτὸν ἐκεῖ ὁ θεὸς ἐπὶ τῆ προπετεία, κὰι ἀπέθανεν ἐκεῖ παρὰ τὴν κιβωτὸν τοῦ κυρίου ἐνώπιον τοῦ θεοῦ. κὰι ἠθύμησε δαυὶδ ὑπὲρ ὁῦ διέκοψε κύριος διακοπὴν ἐν τῶ ὀζᾶ. κὰι ἐκλήθη ὁ τόπος ἐκεῖνος διακοπὴ ὀζᾶ ἕως τῆς ἡμέρας ταύτης. κὰι ἐφοβήθη δαυὶδ τὸν κύριον ἐν τῆ ἡμέρα ἐκείνη λέγων, πῶς ἐισελεύσεται πρός με ἡ κιβωτὸς τοῦ θεοῦ; κὰι ὀυκ ἐβούλετο δαυὶδ τοῦ ἐκκλῖναι πρὸς ἀυτὸν τὴν κιβωτὸν διαθήκης κυρίου ἐις τὴν πόλιν δαυίδ, κὰι ἐξέκλινεν ἀυτὴν δαυὶδ ἐις ὀῖκον ὀβὴδ ἐδὼμ τοῦ γεθαίου μῆνας τρεῖς. κὰι ἐυλόγησε κύριος τὸν ὀῖκον ὀβὴδ ἐδὼμ κὰι πάντα τὰ ἀυτοῦ. κὰι ἀπήγγειλαν τῶ βασιλεῖ δαυὶδ λέγοντες, ἐυλόγησε κύριος τὸν ὀῖκον ὀβὴδ ἐδὼμ κὰι πάντα τὰ ἀυτοῦ ἕνεκεν τῆς κιβωτοῦ τοῦ θεοῦ. κὰι ἐπορεύθη δαυὶδ κὰι ἀνήγαγε τὴν κιβωτὸν τοῦ κυρίου ἐκ τοῦ ὄικου ὀβὴδ ἐδὼμ ἐις πόλιν δαυὶδ ἐν ἐυφροσύνη. κὰι ἦσαν μετ᾿ ἀυτοῦ ὁι ἄιροντες τὴν κιβωτὸν τοῦ κυρίου ἑπτὰ χοροί, κὰι θῦμα μόσχου κὰι ἀρνός. κὰι δαυὶδ ἀνεκρούετο ἐν ὀργάνοις ἡρμοσμένοις ἐνώπιον κυρίου κὰι ἀυτὸς ἐνδεδυμένος στολὴν ἕξαλλον. κὰι δαυὶδ κὰι πᾶς ἰσραὴλ ἀνήγαγον τὴν κιβωτὸν τοῦ κυρίου μετὰ κραυγῆς κὰι φωνηςς σάλπιγγος. κὰι ἐγένετο τῆς κιβωτοῦ κυρίου παραγινομένης ἕως τῆς πόλεως δαυίδ, κὰι μεχὸλ θυγάτηρ σαοὺλ διέκυπτε διὰ τῆς θυρίδος,κὰι ἐῖδε τὸν βασιλέα δαυὶδ παίζοντα κὰι ὀρχούμενον κὰι ἀνακρουόμενον ἐνώπιον κυρίου, κὰι ἐξουδένωσεν ἀυτὸν ἐν τῆ καρδία ἀυτῆς. κὰι ἐισφέρουσι τὴν κιβωτὸν τοῦ κυρίου κὰι ἀπέθηκαν ἀυτὴν ἐις τὸν τόπον ἀυτῆς ἐν μέσω τῇς σκηνῆς ἧς ἔπηξεν ἀυτῇ δαυὶδ. κὰι ἀνήνεγκε δαυὶδ ὁλοκαυτώματα ἐνώπιον κυρίου κὰι ἐιρηνικάς. κὰι συνετέλεσε δαυὶδ ἀναφέρων τὰς ὁλοκαυτώσεις κὰι τὰς ἐιρηνικάς, κὰι ἐυλόγησε τὸν λαὸν ἐν ὀνόματι κυρίου τῶν δυνάμεων. κὰι ἐμέρισε παντὶ τῶ λαῶ ἐις πᾶσαν τὴν δύναμιν τοῦ ἰσραὴλ ἀπὸ ἀνδρὸς ἕως γυναικὸς ἑκάστω κολλυρίδα ἄρτου κὰι ἐσχαρίτην κὰι λάγανον ἀπὸ τηγάνου. κὰι ἀπῆλθε πᾶς ὁ λαός ἕκαστος. ἐις τὸν ὀῖκον ἀυτοῦ κὰι ἀπέστρεψεν δαυὶδ τοῦ ἐυλογῆσαι τὸν ὀῖκον ἀυτοῦ, κὰι ἐξῆλθεν μεχὸλ ἡ θυγάτηρ σαοὺλ ἐις ἀπάντησιν δαυίδ, κὰι ἐῖπεν, τί δεδόξασται σήμερον ὁ βασιλεὺς τοῦ ἰσραήλ; ὃς ἀπεκαλύφθη σήμερον ἐν ὀφθαλμοῖς παιδισκῶν τῶν δούλων ἀυτοῦ καθὼς ἀποκαλύπτεται ἑῖς τῶν ὀρχουμένων ἀποκαλυφθείς. κὰι ἐῖπε δαυὶδ πρὸς μεχόλ, ἐνώπιον κυρίου ὀρχήσομαι, ὃς ἐξελέξατό με ὑπὲρ τὸν πατέρα σου κὰι ὑπὲρ πάντα τὸν ὀῖκον ἀυτοῦ τοῦ καταστῆσαί με ἐις ἡγούμενον ἐπὶ τὸν λαὸν ἀυτοῦ τοῦ ἰσραήλ, κὰι παίξομαι κὰι ὀρχήσομαι ἐνώπιον κυρίου κὰι ἀποκαλυφθήσομαι ἔτι ὅυτως, κὰι ἔσομαι ἄχρειος ἐν ὀφθαλμοῖς σου κὰι μετὰ τῶν παιδισκῶν ὧν ἐῖπάς με δοξασθῆναι. κὰι τῆ μεχὸλ θυγατρὶ σαοὺλ ὀυκ ἐγένετο παιδίον ἕως τῇς ἡμέρας τοῦ ἀποθανεῖν ἀυτήν.

Καὶ ἐγένετο ὅτε ἐκάθισεν ὁ βασιλεὺς δαυὶδ ἐν τῶ ὄικω ἀυτοῦ κὰι κύριος κατέπαυσεν ἀυτὸν κυκλόθεν ἀπὸ πάντων τῶν ἐχθρῶν ἀυτοῦ. κὰι ἐῖπεν ὁ βασιλεὺς πρὸς ναθὰν τὸν προφήτην, ἰδοὺ ἐγὼ κατοικῶ ἐν ὄικω κεδρίνω, κὰι ἡ κιβωτὸς τοῦ θεοῦ κάθιται ἐν μέσω σκηνῆς. κὰι ἐῖπεν ναθὰν πρὸς τὸν βασιλέα, πάντα ὅσα ἂν ἦ ἐν τῇ καρδία σου, βάδιζε κὰι ποίει, ὅτι ὁ κύριος μετὰ σοῦ. κὰι ἐγένετο ἐν τῆ νυκτὶ ἐκείνη, κὰι ἐγένετο ῥῆμα κυρίου πρὸς ναθὰν λέγων, πορεύθητι κὰι ἐιπὲ πρὸς τὸν δοῦλόν μου δαυίδ, τάδε λέγει κύριος, ὀυ δὺ ὀικοδομήσεις μοι ὀῖκον τοῦ κατοικῆσαί με, ὅτι ὀυ κατώκηκα ἐν ὄικω ἀφ᾿ ἧς ἡμέρας ἀνήγαγον τοὺς ὑιοὺς ἰσραὴλ ἐξ ἀιγύπτου κὰι ἕως τῆς ἡμέρας ταύτης. κὰι ἤμην ἐμπεριπατῶν ἐν καταλύματι ἐν σκηνῆ ἐν πᾶσιν ὁῖς διῆλθον ἐν παντὶ τῶ ἰσραήλ. ἐι λαλῶν ἐλάλησα πρὸς μίαν φυλὴν τοῦ ἰσραήλ, ὧ ἐνετειλάμην ποιμαίνειν τὸν λαόν μου ἰσραὴλ λέγων, τί ὅτι ὀυκ ὠκοδομήκατέ μοι ὀῖκον κέδρινον; κὰι νῦν τάδε ἐρεῖς τῶ δούλω μου δαυίδ, τάδε λέγει κύριος παντοκράτωρ, ἔλαβόν σε ἐκ τῇς μάνδρας ἐξ ἑνὸς τῶν προβάτων τοῦ ἐῖναί σε ἐις ἡγούμενον ἐπὶ τὸν λαόν μου τὸν ἰσραήλ, κὰι ἤμην μετὰ σοῦ ἐν πᾶσιν ὁῖς ἐπορεύου, κὰι ἐξωλόθρευσα πάντας τοὺς ἐχθρούς σου ἀπὸ προσώπου σου, κὰι ἐποίησά σοι ὄνομα μέγα κατὰ τὸ ὄνομα τῶν μεγάλων τῶν ἐπὶ τῆς γῆς. κὰι θήσομαι τόπον τῶ λαῶ μου ἰσραήλ, κὰι καταφυτεύσω ἀυτόν, κὰι κατασκηνώσει καθ᾿ ἑαυτόν, κὰι ὀυ μεριμνήσει ὀυκ ἔτι. κὰι ὀυ προσθήσει ὑιὸς ἀδικίας τοῦ ταπεινῶσαι ἀυτόν, καθὼς ἀπ᾿ ἀρχῆς κὰι ἀπὸ τῶν ἡμερῶν ὧν ἔταξα κριτὰς ἐπὶ τὸν λαόν μου τὸν ἰσραήλ. κὰι ἀναπαύσω σε ἀπὸ πάντων τῶν ἐχθρῶν σου. κὰι ἀναγγελεῖ σοι κύριος ὅτι ὀῖκον ὀικοδομήσει σοι. κὰι ἔσται ἐὰν πληρωθῶσαιν ἁι ἡμέραι σου, κὰι κοιμηθήση μετὰ τῶν πατέρων σου, κὰι ἀναστήσω τὸ σπέρμα σου μετὰ σέ, ὃς ἔσται ἐκ τῆς κοιλίας σου, κὰι ἑτοιμάσω τὴν βασιλείαν ἀυτοῦ. ὁῦτος ὀικοδομήσει μοι ὀῖκον τῶ ὀνόματί μου. κὰι ἀνορθώσω τὸν θρόνον ἀυτοῦ ἕως ἐις τὸν ἀιῶνα, κὰι ἐγὼ ἔσομαι ἀυτῶ ἐις πατέρα, κὰι ἀυτὸς ἔσται μοι ἐις ὑιόν. κὰι ἐὰν ἔλθη ἡ ἀδικία ἀυτοῦ, κὰι ἐλέγξω ἀυτὸν ἐν ῥάβδω ἀνδρῶν κὰι ἐν ἁφαῖς ὑιῶν ἀνθρώπων. τὸ δὲ ἔλεός μου ὀυκ ἀποστήσω ἀπ᾿ ἀυτοῦ καθὼς ἀπέστησα ἀπὸ σαούλ, {}ὃν ἀπέστησα ἀπὸ προσώπου σου. κὰι πιστωθήσεται ὁ ὀῖκός σου κὰι ἡ βασιλεία σου ἕως ἀιῶνος ἐνώπιόν μου. κὰι ὁ θρόνος σου ἔσται ἀνορθωμένος ἐις τὸν ἀιῶνα κατὰ πάντας τοὺς λόγους τούτους κὰι κατὰ πᾶσαν τὴν ὅρασιν ταύτην. ὅυτως ἐλάλησεν ναθὰν πρὸς δαυίδ. κὰι ἐισῆλθεν ὁ βασιλεὺς δαυὶδ κὰι ἐκάθισεν ἐνώπιον κυρίου κὰι ἐῖπεν, τίς ἐιμι ἐγὼ κύριέ μου κύριε. κὰι τίς ὁ ὀῖκός μου ὅτι ἠγάπησάς με ἕως τούτων; κὰι κατεσμικρύνθη τὰ μικρὰ ταῦτα ἐνώπιόν σου κύριέ μου κύριε, κὰι ἐλάλησας ὑπὲρ τοῦ ὄικου τοῦ δούλου σου ἐις μακράν. ὁῦτος δὲ ὁ νόμος τοῦ ἀνθρώπου κύριέ μου κύριε. κὰι τί προσθήσει δαυὶδ ἔτι τοῦ λαλῆσαι πρὸς σέ; κὰι νῦν σὺ δοῦλόν σου ὀῖδας κύριέ μου κύριε. διὰ τὸν λόγον σου κὰι διὰ τὸν δοῦλόν σου πεποίηκας κὰι κατὰ τὴν καρδίαν σου πεποίηκας πᾶσαν τὴν μεγαλοσύνην σου ταύτην, γνωρίσαι τῶ δούλω σου, ἕνεκεν τοῦ μεγαλυνθῆναι σε κύριέ μου κύριε, ὅτι ὀυκ ἔστιν ὡς σύ, κὰι ὀυκ ἔστι θεὸς πλήν σου ἐν πᾶσιν ὁῖς ἠκούσαμεν ἐν τοῖς ὠσὶν ἡμῶν. κὰι τίς ὡς ὁ λαός σου ἰσραὴλ ἔθνος ἄλλο ἐν τῆ γῆ; ὡς ὁδήγησεν ἀυτὸν ὁ θεὸς τοῦ λυτρώσασθαι σεαυτῶ λαόν, τοῦ θέσθαι σε ὄνομα τοῦ ποιῆσαι μεγαλοσύνην κὰι ἐπιφάνειαν τοῦ ἐκβαλεῖν σε ἐκ προσώπου τοῦ λαοῦ σου, ὃυς ἐλυτρώσω σεαυτῶ ἐξ ἀιγύπτου ἔθνη κὰι σκηνώματα. κὰι ἡτοίμασας σεαυτῶ τὸν λαόν σου ἰσραὴλ ἐις λαὸν ἕως ἀιῶνος. κὰι σὺ κύριε ἐγένου ἀυτοῖς ἐις θεόν. κὰι νῦν κύριέ μου κύριε τὸ ῥῆμα ὃ ἐλάλησας ὑπὲρ τοῦ δούλου σου κὰι ὑπὲρ τοῦ ὄικου ἀυτοῦ πιστωθήτω ἕως ἀιῶνος, κὰι καθὼς ἐλάλησας ποίησον. κὰι νῦν μεγαλυνθείη τὸ ὄνομά σου ἕως ἀιῶνος λέγων, κύριος παντοκράτωρ ὁ θεὸς ἐπὶ τὸν ἰσραήλ. κὰι ὁ ὀῖκος τοῦ δούλου σου δαυὶδ ἔσται ἀνορθωμένος ἐνώπιόν σου, ὅτι σὺ κύριος παντοκράτωρ ὁ θεὸς τοῦ ἰσραήλ ἀπεκάλυψας τὸ ὠτίον τοῦ δούλου σου λέγων, ὀῖκον ὀικοδομήσω σοι. διὰ τοῦτο ἑῦρεν ὁ δοῦλός σου τὴν καρδίαν ἑαυτοῦ τοῦ προσεύξασθαι πρὸς σὲ τὴν προσευχὴν ταύτην. κὰι νῦν κύριέ μου κύριε σὺ ἐῖ ὁ θεός, κὰι ὁι λόγοι σου ἔσονται ἀληθινοί, κὰι ἐλάλησας ὑπὲρ τοῦ δούλου σου τὰ ἀγαθὰ ταῦτα. κὰι νῦν ἄρξαι κὰι ἐυλόγησον τὸν ὀῖκον τοῦ δούλου σου τοῦ ἐῖναι ἐις τὸν ἀιῶνα ἐνώπιόν σου, ὅτι σὺ κύριέ μου κύριε ἐλάλησας, κὰι ἀπὸ τῇς ἐυλογίας σου ἐυλογισθήσεται ὁ ὀῖκος τοῦ δούλου σου ἐις τὸν ἀιῶνα.

Καὶ ἐγένετο μετὰ ταῦτα ἐπάταξε δαυὶδ τοὺς ἀλλοφύλους κὰι ἐτροπώσατο ἀυτούς, κὰι ἔλαβε δαυὶδ τὴν ἀφορισμένην ἐκ χειρὸς τῶν ἀλλοφύλων. κὰι ἐπάταξε δαυὶδ τὴν μωάβ,κὰι δϊεμέτρησεν ἀυτοὺς σχοινίω, κοιμίσας ἀυτοὺς ἐπὶ τὴν γῆν, κὰι ἐγένετο τὰ δύο σχοινίσματα τοῦ θανατῶσαι, κὰι τὸ πλήρωμα τοῦ τρίτου σχοινίσματος ἐζώγρησεν. κὰι ἐγένετο μωὰβ τῶ δαυὶδ ἐις δούλους φέροντας ξένια. κὰι ἐπάταξε δαυὶδ τὸν ἀδρα{ }εζὲρ ὑιὸν ῥαὰφ βασιλέα σουβᾶ, πορευομένου ἀυτοῦ ἐπιστῆσαι τὴν χεῖρα ἀυτοῦ ἐπὶ τὸν ἐυφράτην ποταμόν. κὰι προκατελάβετο δαυὶδ τῶν ἀυτοῦ χίλια ἅρματα κὰι ἑπτακισχιλίους ἱππεῖς, κὰι ἔικοσι χιλιάδας ἀνδρῶν πεζῶν. κὰι παρέλυσε δαυίδ πάντα τὰ ἅρματα,κὰι ὑπελείπετο ἑαυτῶ ἐξ ἀυτῶν ἑκατὸν ἅρματα. κὰι παραγίνεται ἡ συρία ἐκ δαμασκοῦ βοηθῆσαι τῶ ἀδραεζὲρ βασιλεῖ σουβᾶ. κὰι ἐπάταξε δαυὶδ ἐν τῶ σύρω ἔικοσι κὰι δύο χιλιάδας ἀνδρῶν. κὰι ἔθετο δαυὶδ φρουρὰν ἐν τῇ συρία τῇ κατὰ δαμασκόν. κὰι ἐγένοντο ὁι σύροι τῶ δαυὶδ ἐις δούλους φέροντας ξένια. κὰι ἔσωσε κύριος τὸν δαυὶδ ἐν πᾶσιν ὁῖς ἐπορεύετο. κὰι ἔλαβε δαυὶδ τοὺς χλιδόνας τοὺς χρυσοῦς ὃι ἦσαν ἐπὶ τῶν παίδων ἀδραεζὲρ τοῦ βασιλέως σουβᾶ, κὰι ἤνεγκεν ἀυτὰ ἐις ἱερουσαλήμ. κὰι ἐκ τῆς βατὰκ κὰι ἐκ τῶν ἐκλεκτῶν πόλεων τοῦ ἀδραεζὲρ ἔλαβεν ὁ βασιλεὺς δαυὶδ χαλκὸν πολὺν σφόδρα. κὰι ἤκουσεν θεοὺ βασιλεὺς ἠμάθ, ὅτι ἐπάταξε δαυὶδ πᾶσαν τῆν δύναμιν τοῦ ἀδραεζέρ, κὰι ἀπέστειλε θεοὺ τὸν ὑιὸν ἀυτοῦ πρὸς τὸν βασιλέα δαυὶδ ἐρωτῆσαι ἀυτὸν τὰ ἐις ἐιρήνην, κὰι ἐυλογῆσαι ἀυτὸν ὑπὲρ ὁῦ ἐπολέμησε τὸν ἀδραεζέρ, κὰι ἐπάταξεν ἀυτόν, ὅτι ἀνὴρ ἀντικείμενος ἦν τῶ ἀδραεζέρ. κὰι ἐν ταῖς χερσὶν ἀυτοῦ ἦν σκεύη ἀργυρᾶ κὰι σκεύη χρυσᾶ κὰι σκεύη χαλκᾶ. κὰι ταῦτα ἡγίασεν ὁ βασιλεὺς δαυὶδ τῶ κυρίω, μετὰ τοῦ ἀργυρίου κὰι τοῦ χρυσίου ὁῦ ἡγίασεν ἐκ πασῶν τῶν πόλεων ὧν κατεδυνάστευσεν, κὰι ἐκ τῆς ἰδουμαίας, κὰι ἐκ μωάβ, κὰι ἐκ τῶν ὑιῶν ἀμμών, κὰι ἐκ τῶν ἀλλοφύλων, κὰι ἐξ ἀμαλήκ, κὰι ἐκ τῶν σκύλων ἀδραεζὲρ ὑιοῦ ῥαὰφ βασιλέως σουβᾶ. κὰι ἐποίησε δαυὶδ ὄνομα, κὰι ἐν τῶ ἀνακάμπτειν ἀυτὸν ἐπάταξε τὴν ἰδουμαίαν ἐν γεμελὲχ ἐις ὀκτωκαίδεκα χιλιάδας, κὰι ἔθετο δαυὶδ ἐν τῇ ἰδουμαία φρουράν, ἐν πάση τῆ ἰδουμαία ἔθηκεν ἐνστηλωμένους, κὰι ἐγένοντο πάντες ὁι ἐν τῆ ἰδουμαία δοῦλοι τῶ δαυίδ. κὰι ἔσωσε κύριος τὸν δαυὶδ ἐν πᾶσιν ὁῖς ἐπορεύετο. κὰι ἐβασίλευσε δαυὶδ ἐπὶ ἰσραήλ. κὰι ἦν δαυὶδ ποιῶν κρίμα κὰι δικαιοσύνην ἐπὶ πάντα τὸν λαὸν ἀυτοῦ. κὰι ἰωὰβ ὑιὸς σαρουΐα ἐπὶ τῆς στρατιᾶς. κὰι ἰωσαφὰτ ὑιὸς ἀχιλοὺδ ἐπὶ τῶν ὑπομνημάτων. κὰι σαδοὺκ ὑιὸς ἀχιτὼβ κὰι ἀχιμέλεχ ὑιὸς ἀβιαθὰρ ἱερεῖς. κὰι σαρέας γραμματεύς. κὰι βαναΐας ὑιὸς ἰωιαδὰ σύμβουλος. κὰι ὁ φελτὶ κὰι ὁ χερεθὶ κὰι ὁι ὑιοὶ δαυὶδ ἀυλάρχαι ἦσαν.

Καὶ ἐῖπε δαυίδ, ἐι ἔστι τις ἔτι ὑπολελειμμένος τῶ ὄικω σαούλ, κὰι ποιήσω μετ᾿ ἀυτοῦ ἔλεος ἕνεκεν ἰωναθάν. κὰι ἐκ τοῦ ὄικου σαοὺλ ἦν παῖς, κὰι ὄνομα ἀυτῶ σιβά. κὰι καλοῦσιν ἀυτὸν πρὸς δαυίδ. κὰι λέγει ὁ βασιλεὺς πρὸς ἀυτόν, σὺ ἐῖ σιβά; κὰι ἐῖπε, δοῦλος σός. κὰι ἐῖπεν ὁ βασιλεύς, ἐι ὑπολέλειπται ἔτι ἀνὴρ ἐκ τοῦ ὄικου σαούλ, κὰι ποιήσω μετ᾿ ἀυτοῦ ἔλεος θεοῦ; κὰι ἐῖπε σιβὰ πρὸς τὸν βασιλέα, ἔστιν ἔτι ὑιὸς τῶ ἰωναθὰν πεπληγὼς τοὺς πόδας. κὰι ἐῖπεν ἀυτῶ ὁ βασιλεύς, ποῦ ὁῦτος; κὰι ἐῖπε σιβὰ πρὸς τὸν βασιλέα, ἰδοὺ ἐν ὄικω μαχεὶρ ὑιοῦ ἀμιὴλ ἐκ τῇς λοδαβάρ. κὰι ἀπέστειλεν ὁ βασιλεὺς δαυὶδ κὰι ἔλαβεν ἀυτὸν ἐξ ὄικου μαχεὶρ ὑιοῦ ἀμιὴλ ἐκ τῆς λοδαβάρ. κὰι παρεγένετο μεφιβόσεθ ὑιὸς ἰωναθὰν ὑιοῦ σαοὺλ πρὸς τὸν βασιλέα δαυίδ, κὰι ἔπεσεν ἐπὶ πρόσωπον ἀυτοῦ, κὰι προσεκύνησεν ἀυτῶ. κὰι ἐῖπεν ἀυτῶ δαυίδ, μεφιβόσεθ. κὰι ἐῖπεν, ἰδοὺ ὁ δοῦλός σου. κὰι ἐῖπεν ἀυτῶ δαυίδ, μὴ φοβοῦ, ὅτι ποιῶν ποιήσω ἔλεος μετὰ σοῦ ἕνεκεν ἰωναθὰν τοῦ πατρός σου, κὰι ἀποδώσω σοι πάντας τοὺς ἀγροὺς σαοὺλ τοῦ πατρός σου. κὰι σὺ φαγῆ ἄρτον ἐπὶ τῆς τραπέζης μου διαπαντός. κὰι προσεκύνησεν ἀυτῶ κὰι ἐῖπεν, τίς ἐιμὶ ὁ δοῦλός σου, ὅτι ἐπέβλεψας ἐπὶ τὸν κύνα τὸν τεθνηκότα τὸν ὅμοιον ἐμοί; κὰι ἐκάλεσεν ὁ βασιλεὺς δαυὶδ τὸν σιβὰ τὸν παῖδα σαοὺλ κὰι ἐῖπε πρὸς ἀυτόν, πάντα ὅσα ὑπῆρχε τῶ σαοὺλ κὰι πάντα τὸν ὀῖκον ἀυτοῦ δέδωκα τῶ ὑιῶ τοῦ κυρίου σου, κὰι ἐργᾶ ἀυτωῶ τὴν γῆν σὺ κὰι ὁι ὑιοί σου κὰι ὁι δοῦλοί σου, κὰι ἐισοίσεις τῶ ὑιῶ τοῦ κυρίου σου ἄρτους κὰι φάγονται. κὰι μεφιβόσεθ ὑιὸς τοῦ κυρίου σου φάγεται διαπαντὸς ἄρτους ἐπὶ τῆς τραπέζης μου. κὰι τῶ σιβὰ ἦσαν πεντεκαίδεκα ὑιοὶ κὰι ἔικοσι δοῦλοι. κὰι ἐῖπε σιβὰ πρὸς τὸν βασιλέα, πάντα ὅσα ἐντέταλται ὁ κύριός μου ὁ βασιλεὺς τῶ δούλω ἀυτοῦ, ὅυτως ποιήσει ὁ δοῦλός σου. κὰι μεφιβόσεθ ἤσθιεν ἐπὶ τῆς τραπέζης τοῦ βασιλέως καθὼς ἑῖς τῶν ὑιῶν τοῦ βασιλέως. κὰι τῶ μεφιβόσεθ ἦν ὑιὸς μικρός, κὰι ὄνομα ἀυτῶ μιχά. κὰι πᾶσα ἡ κατοίκησις τοῦ ὄικου σιβὰ δοῦλοι τῶ μεφιβόσεθ. κὰι μεφιβόσεθ κατώκει ἐν ἱερουσαλήμ, διότι ἐπὶ τῇς τραπέζης τοῦ βασιλέως ἤσθιε διαπαντός. κὰι ἀυτὸς ἦν χωλὸς ἀμφοτέρους τοὺς πόδας ἀυτοῦ.

Καὶ ἐγένετο μετὰ ταῦτα κὰι ἀπέθανεν ὁ βασιλεὺς ὑιῶν ἀμμών, κὰι ἐβασίλευσεν ἀντ᾿ ἀυτοῦ ἀννὼν ὑιὸς ἀυτοῦ. κὰι ἐῖπε δαυὶδ ποιήσω ἔλεος μετὰ ἀννὼν ὑιοῦ ναάς, καθὼς ἐποίησεν ὁ πατὴρ ἀυτοῦ ἔλεος μετ᾿ ἐμοῦ. κὰι ἀπέστειλε δαυὶδ παρακαλέσαι ἀυτὸν ἐν χειρὶ τῶν δούλων ἀυτοῦ περὶ τοῦ πατρὸς ἀυτοῦ. κὰι παρεγένοντο ὁι δοῦλοι δαυὶδ ἐις γῆν ὑιῶν ἀμμών. κὰι ἐῖπον ὁι ἄρχοντες ὑιῶν ἀμμὼν πρὸς ἀννὼν τὸν κύριον ἀυτῶν, ὀυχὶ δοξάζων δαυὶδ τὸν πατέρα σου ἐνώπιόν σου ἀπέσταλκέ σοι παρακαλοῦντας, ἀλλ᾿ ὅπως ἐξερευνήσωσι τὴν πόλιν σου κὰι κατασκοπήσωσιν ἀυτήν, ὅτι κατασκέψασθαι ἀυτὴν ἀπέσταλκε δαυίδ τοὺς δούλους ἀυτοῦ πρὸς σέ. κὰι ἔλαβεν ἀννὼν τοὺς δούλους δαυὶδ κὰι ἐξύρησε τοὺς πώγονας ἀυτῶν τὸ ἥμισυ, κὰι ἀπέκοψε τῶν μανδύων ἀυτῶν τὸ ἥμισυ ἕως τῶν ἰσχίων ἀυτῶν, κὰι ἐξαπέστειλεν ἀυτούς. κὰι ἀπηγγέλη τῶ δαυὶδ περὶ τῶν ἀνδρῶν, κὰι ἐξαπέστειλεν ἐις ἀπάντησιν ἀυτῷν, ὅτι ἦσαν ὁι ἄνδρες ἠτιμωμένοι σφόδρα. κὰι ἐῖπεν ὁ βασιλεύς, καθίσατε ἐν ἱεριχὼ ἕως τοῦ ἀνατεῖλαι τοὺς πώγωνας ὑμῶν κὰι ἐπιστραφήσεσθε. κὰι ἐῖδον ὁι ὑιοὶ ἀμμὼν ὅτι ἠσχύνθησαν ὁι δοῦλοι δαυίδ, κὰι ἀπέστειλαν ὁι ὑιοὶ ἀμμών, κὰι ἐμισθώσαντο τὸν σύρον βεθραάβ, κὰι τὸν σύρον συβᾶ, ἔικοσι χιλιάδας πεζῶν, κὰι τὸν βασιλέα μααχὰ χιλίους ἄνδρας, κὰι τὸν ἰστὼβ δώδεκα χιλιάδας ἀνδρῶν. κὰι ἤκουσε δαυὶδ κὰι ἀπέστειλε τὸν ιωὰβ κὰι πᾶσαν τὴν στρατιὰν τῶν δυνατῶν. κὰι ἐξῆλθον ὑιοὶ ἀμμὼν κὰι παρετάξαντο τὸν πόλεμον παρὰ τὸν πυλῶνα τῆς πόλεως. κὰι ὁ σύρος συβᾶ κὰι ῥοὼβ κὰι ἰστὼβ κὰι μααχὰ καθ᾿ ἑαυτοὺς ἐν τῶ πεδίω, κὰι ἐῖδεν ἰωὰβ ὅτι γεγόνασιν ἀντιπρόσωποι τοῦ πολέμου πρὸς ἀυτὸν ἐξ εναντίας κὰι ὄπισθεν. κὰι ἐξελέξατο ἐκ πάντων νεανίσκων ὑιῶν ἰσραὴλ, κὰι παρετάξατο ἐξεναντίας τοῦ σύρου. τὸ δὲ κατάλοιπον τοῦ λαοῦ ἔδωκεν ἐις τὴν χεῖρα ἀβεσσᾶ τοῦ αδελφοῦ ἀυτοῦ. κὰι παρετάξατο ἐξεναντίας τῶν ὑιῶν ἀμμών. κὰι ἐῖπεν πρὸς ἀβεσσᾶ, ἐὰν κρατήση σύρος ὑπὲρ ἐμέ, κὰι ἔση μοι ἐις σωτηρίαν. κὰι ἐὰν ὁι ὑιοὶ ἀμμὼν κρατήσωσιν ὑπὲρ σέ, κὰι πορεύσομαι τοῦ σῶσαί σε. ἀνδρίζου, κὰι κραταιωθῶμεν ὑπὲρ τοῦ λαοῦ ἡμῶν, κὰι ὑπὲρ τῶν πόλεων τοῦ θεοῦ ἡμῶν. κὰι ὁ κύριος ποιήσει τὸ ἀγαθὸν ἐν ὀφθαλμοῖς ἀυτοῦ. κὰι προσῆλθεν ἰωὰβ κὰι ὁ λαὸς ὁ μετ᾿ ἀυτοῦ, ἐις πόλεμον ἐπὶ τὸν σύρον. κὰι ἔφυγεν ὁ σύρος ἐκ προσώπου ἀυτοῦ. κὰι ὁι ὑιοὶ ἀμμὼν ἐῖδον, ὅτι πέφευγεν ὁ σύρος, κὰι ἔφυγον ἐκ προσώπου ἀβεσσά, κὰι ἐισῆλθον ἐις τὴν πόλιν. κὰι ἀνέστρεψεν ἰωὰβ ἀπὸ τωςν ὑιῶν ἀμμὼν ἐις ἱερουσαλήμ. κὰι ἐῖδεν ὁ σύρος ὅτι ἔπεσεν ἐνώπιον τῶν ὑιῶν ἰσραήλ. κὰι συνήχθησαν κατὰ τὸ ἀυτό, κὰι ἀπέστειλεν ἀδρααζάρ, κὰι ἐξήγαγεν τὸν σύρον τὸν ἐν τῶ πέραν τοῦ ποταμοῦ κὰι παρεγένοντο ἐις ἐλάμ. κὰι σωβὰχ ὁ ἀρχιστράτηγος τοῦ ἀδρααζὰρ ἔμπροσθεν ἀυτῶν. κὰι ἀπηγγέλη τῶ δαυὶδ κὰι συνήγαγε πάντα ἰσραήλ, κὰι διέβη τὸν ἰορδάνην, κὰι παρεγένετο ἐις χαλααμᾶ. κὰι παρετάξατο ὁ σύρος ἐξεναντίας δαυίδ, κὰι ἐπολέμησεν μετ᾿ ἀυτοῦ. κὰι ἔφυγεν ὁ σύρος ἐκ προσώπου ἰσραήλ. κὰι ἀπέκτεινε δαυὶδ ἐκ τῶν σύρων ἑπτακόσια ἅρματα κὰι τεσσαράκοντα χιλιάδας ἱππέων, κὰι τὸν σωβὰχ ἀρχιστράτηγον ἀυτοῦ ἐπάταξεν, κὰι ἀπέθανεν ἐκεῖ. κὰι ἐῖδον πάντες ὁι βασιλεῖς ὁι δοῦλοι ἀδραάζαρ ὅτι ἔπταισαν ἐνώπιον ἰσραήλ, κὰι διέθεντο διαθήκην μετὰ ἰσραήλ, κὰι ἐδούλευον τῶ ἰσραήλ. κὰι ἐφοβήθησαν σύροι τοῦ διασῶσαι τοὺς ὑιοὺς ἀμμὼν ἔτι.

Καὶ ἐγένετο ἐπιστρέψαντος τοῦ ἐνιαυτοῦ ἐις τὸν καιρὸν τῆς ἐξοδίας τῶν βασιλέων, κὰι ἐξαπέστειλε δαυὶδ τὸν ἰωὰβ κὰι τοὺς παῖδας ἀυτοῦ μετ᾿ ἀυτοῦ κὰι πάντα τὸν ἰσραήλ, κὰι διέφθειρε τοὺς ὑιοὺς ἀμμών. κὰι περιεκάθισαν ἐπὶ ῥαβάθ. κὰι δαυὶδ κατώκει ἐν ἱερουσαλήμ. ἐγένετο δὲ ἐν καιρῶ τῆς δείλης, κὰι ἀνέστη δαυὶδ ἀπὸ τῇς κοίτης ἀυτοῦ κὰι περιεπάτει ἐπὶ τοῦ δώματος τοῦ ὄικου τοῦ βασιλέως. κὰι ἐῖδεν ἀπὸ τοῦ δώματος γυναῖκα λουομένην, κὰι ἡ γυνὴ καλὴ τῆ ὄψει σφόδρα. κὰι ἀπέστειλε δαυὶδ κὰι ἐζήτησε τὴν γυναῖκα. κὰι ἐῖπον, ὀυχὶ ἅυτη ἐστὶν βηρσαβεαὶ θυγάτηρ ἐλιὰμ γυνὴ ὀυρίου τοῦ χεπταίου; κὰι ἀπέστειλε δαυὶδ ἀγγέλους, κὰι ἔλαβεν ἀυτήν, κὰι ἐισῆλθε πρὸς ἀυτὴν κὰι ἐκοιμήθη μετ᾿ ἀυτῆς. κὰι ἅυτη ἦν ἁγιαζομένη ἀπὸ ἀκαθαρσίας ἀυτῆς. κὰι ἀπέστρεψεν ἐις τὸν ὀῖκον ἀυτῆς, κὰι συνέλαβεν ἡ γυνή. κὰι ἀπέστειλε κὰι ἀπήγγειλε δαυὶδ κὰι ἐῖπεν, συνείληφα ἐγὼ. κὰι ἀπέστειλε δαυὶδ πρὸς ἰωὰβ κὰι ἐῖπεν, ἀπόστειλόν μοι τὸν ὀυρίαν τὸν χεπταῖον. κὰι ἀπέστειλεν ἰωὰβ τὸν ὀυρίαν πρὸς ἀυτόν. κὰι παραγίνεται ὀυρίας πρὸς δαυὶδ. κὰι ἐπερώτησεν ἀυτὸν δαυίδ, ἐι ὑγιαίνει ἰωὰβ, κὰι ἐι ὑγιαίνει ὁ λαός, κὰι ἐι ὑγιαίνει ὁ πόλεμος. κὰι ἐῖπεν δαυὶδ τῶ ὀυρία, κατάβηθι ἐις τὸν ὀῖκόν σου, κὰι νίψαι τοὺς πόδας σου. κὰι ἐξῆλθεν ὀυρίας ἐκ προσώπου τοῦ βασιλέως, κὰι ἐξῆλθεν ὀπίσω ἀυτοῦ ἄρσις τοῦ βασιλέως. κὰι ἐκοιμήθη ὀυρίας ἐν τῶ πυλῶνι τοῦ ὄικου τοῦ βασιλέως μετὰ πάντων τῶν παίδων τοῦ κυρίου ἀυτοῦ. κὰι ὀυ κατέβη ἐις τὸν ὀῖκον ἀυτοῦ. κὰι ἀπήγειλαν τῶ δαυὶδ λέγοντες, ὅτι ὀυ κατέβη ὀυρίας ἐις τὸν ὀῖκον ἀυτοῦ. κὰι ἐῖπε δαυὶδ πρὸς τὸν ὀυρίαν. ὀυχὶ ἐξ ὁδοῦ παραγέγονας σύ; τί ὀυ κατέβης ἐις τὸν ὀῖκόν σου; κὰι ἐῖπεν ὀυρίας πρὸς δαυίδ, ἡ κιβωτὸς κὰι ἰσραὴλ κὰι ἰούδας κατοικοῦσι ἐν σκηναῖς, κὰι ὁ κύριός μου ἰωὰβ κὰι ὁι παῖδες τοῦ κυρίου μου ἐπὶ προσώπου τοῦ πεδίου παρεμβεβληκότες, κὰι πῶς ἐγὼ ἐισελεύσομαι ἐις τὸν ὀῖκόν μου φαγεῖν κὰι πιεῖν κὰι κοιμηθῆναι μετὰ τῆς γυναικός μου; μὰ τὴν ζωήν σου κὰι μὰ τὴν ζωὴν τῆς ψυχῆς σου ὀυ μὴ ποιήσω τὸ πρᾶγμα τοῦτο. κὰι ἐῖπε δαυὶδ πρὸς τὸν ὀυρίαν, κάθισον ὧδε κὰι σήμερον, κὰι ἄυριον σὲ ἐξαποστελῶ, κὰι ἐκάθισεν ὀυρίας ἐν ἱερουσαλὴμ ἐν τῆ ἡμέρα ἐκείνη κὰι τῆ ἐπαύριον, κὰι ἐκάλεσεν ἀυτὸν δαυὶδ κὰι ἔφαγεν ἐνώπιον ἀυτοῦ κὰι ἔιεν κὰι ἐμεθύσθη, κὰι ἐξῆλθεν ἑσπέρας κὰι ἐκοιμήθη ὁ ὀυρίας ἐν τῆ κοίτη μετὰ τῶν παίδων τοῦ κυρίου ἀυτοῦ, ἐις δὲ τὸν ὀῖκον ἀυτοῦ ὀυ κατέβη. κὰι ἐγένετο πρωΐ, κὰι ἔγραψε δαυὶδ βιβλίον πρὸς ἰωάβ, κὰι ἀπέστειλεν ἐν χειρὶ ὀυρίου. ἔγραψε δὲ ἐν τῶ βιβλίω λέγων, παράδος τὸν ὀυρίαν ἐις τὸν πόλεμον τὸν κραταιόν, κὰι ἀποστραφήσεσθε ἀπὸ ὄπισθεν ἀυτοῦ, κὰι πληγήσεται κὰι ἀποθανεῖται. κὰι ἐγένετο ἐν τῶ περικαθῆσθαι τὸν ἰωὰβ ἐπὶ τὴν πόλιν κὰι ἔδωκε τὸν ὀυρίαν ἐπὶ τὸν τόπον ὁῦ ἤδει ὅτι ἄνδρες δυνάμεως ἦσαν ἐκεῖ.κὰι ἐξῆλθον ὁι ἄνδρες τῆς πόλεως κὰι ἐπολέμουν πρὸς ἰωάβ. κὰι ἔπεσον ἐκ τοῦ λαοῦ ἐκ τῶν δούλων δαυίδ, κὰι ἀπέθανεν ὀυρίας ὁ χεπταῖος. κὰι ἀπέστειλεν ἰωὰβ κὰι ἀπήγγειλεν τῶ δαυὶδ πάντα τὰ ῥήματα τοῦ πολέμου. κὰι ἐνετιέλατο ἰωὰβ τῶ ἀγγέλω λέγων, ἐν τῶ συντελέσαι σε πάντα τὰ ῥήματα τοῦ πολέμου λαλοῦντα πρὸς τὸν βασιλέα, κὰι ἔσται ἐὰν ἀναβῆ ὁ θυμὸς τοῦ βασιλέως, κὰι ἔιπη σοι, τί ὅτι ἠγγίσατε πρὸς τὴν πόλιν πολεμῆσαι; ὀυκ ἤδητε ὅτι πληγήσεσθε ἀπὸ τοῦ τείχους; τίς ἐπάταξε τὸν ἀβιμέλεχ τὸν ὑιὸν ἱεροβαάλ; ὀυχὶ γυνὴ ἔρριψεν ἐπ᾿ ἀυτὸν κλάσμα μύλου ἀπὸ τοῦ τείχους κὰι ἀπέθανεν ἐν θαβής; ἱνατί προσηγάγετε πρὸς τὸ τεῖξος; κὰι ἐρεῖς καὶ γε ὁ δοῦλός σου ὀυρίας ὁ χεπταῖος τέθνηκε. και παρεγένετο ὁ ἄγγελος ἰωὰβ πρὸς τὸν βασιλέα ἐις ἱερουσαλὴμ κὰι ἀπήγγειλε τῶ δαυὶδ πάντα ὅσα ἐλάλησεν ἰωάβ. κὰι ἐῖπεν ὁ ἄγγελος πρὸς δαυίδ, ὅτι κατεκράτουν ὁι ἄνδρες ἐφ᾿ ἡμᾶς κὰι ἐξῆλθον ὁι ἄνδρες ἐφ᾿ ἡμᾶς ἐις τὸ πεδίον, κὰι ἐγενήθημεν ἐπ᾿ ἀυτοὺς ἕως τῶν θυρῶν τοῦ πυλῶνος, κὰι ἐτόξευσαν ὁι τοξεύοντες ἐπὶ τοὺς δούλους σου ἀπὸ τοῦ τείχους, κὰι ἀπέθανον ἀπὸ τῶν δούλων τοῦ βασιλέως καί γε ὁ δοῦλός σου ὀυρίας ὁ χεπταῖος τέθνηκεν. κὰι ἐῖπε δαυὶδ πρὸς τὸν ἄγγελον, τάδε ἐρεῖς πρὸς ἰωάβ, μὴ πονηρὸν ἔστω ἐν ὀφθαλμοῖς σου περὶ τοῦ ῥήματος τούτου, ὅτι ποτὲ μὲν ὅυτως ποτὲ δὲ ὅυτως καταφάγεται ἡ ῥομφαία. κραταίωσον τὸν πόλεμόν σου ἐπὶ τὴν πόλιν, κὰι κατάσκαψον ἀυτήν, και κραταίωσον ἀυτήν. κὰι ἤκουσεν ἡ γυνὴ ὀυρίου ὅτι τέθνηκεν ὁ ἀνὴρ ἀυτῆς ὀυρίας, κὰι ἐκόψατο ἐπὶ τὸν ἄνδρα ἀυτῆς. κὰι διῆλθε τὸ πένθος, κὰι ἀπέστειλε δαυὶδ κὰι ἔλαβε τὴν βηρσαβεαὶ ἐις τὸν ὀῖκον ἀυτοῦ, κὰι ἐγένετο ἀυτῶ ἐις γυναῖκα, κὰι τίκτει ἀυτῶ ὑιόν.

Καὶ ἐφάνη πονηρὸν τὸ πρᾶγμα ὃ ἐποίησε δαυίδ ἐνώπιον κυρίου, κὰι ἀπέστειλε κύριος ναθὰν τὸν προφήτην πρὸς τὸν δαυίδ. κὰι ἐισῆλθε ναθὰν πρὸς δαυίδ, κὰι ἐῖπεν ἀυτῶ, ἀπάγγειλον δή μοι τὴν κρίσιν ταύτην. δύο ἄνδρες ἦσαν ἐν μιᾶ πόλει, ἑῖς πλούσιος κὰι ἑῖς πένης, κὰι ἦν τῶ πλουσίω ποίμνια κὰι βουκόλια πολλὰ σφόβρα, κὰι τῶ πένητι ὀυκ ἦν ὀυθὲν ἀλλ᾿ ἢ ἀμνὰς μία μικρὰ ἣν ἐκτήσατο κὰι περιεποιήσατο κὰι ἐξέθρεψεν ἀυτὴν κὰι συνετράφη μετ᾿ ἀυτοῦ κὰι μετὰ τῶν τέκνων ἀυτοῦ κατὰ τὸ ἀυτό, ἀπὸ τοῦ ἄρτου ἀυτοῦ ἤσθιεν κὰι ἐκ τοῦ ποτηρίου ἔπινε, κὰι ἐν τῶ κόλπω ἀυτοῦ ἐκάθευδεν, κὰι{ν} ἦν ἀυτῶ ὡς θυγάτηρ ἀυτοῦ. ἦλθε δὲ ὁδοιπόρος πρὸς τὸν ἄνδρα τὸν πλούσιον, κὰι ἐφείσατο τοῦ λαβεῖν ἐκ τοῦ ποιμνίου ἀυτοῦ κὰι ἐκ τοῦ βουκολίου ἀυτοῦ τοῦ ποιῆσαι τῶ ἀνδρὶ τῶ ξένω τῶ ἥκοντι πρὸς ἀυτόν, κὰι ἔλαβε τὴν ἀμνάδα τοῦ ἀνδρὸς τοῦ πένητος, κὰι ἔθυσεν ἀυτὴν κὰι ἐποίησεν ἀυτὴν τῶ ἀνδρὶ τῶ ἥκοντι πρὸς ἀυτόν. κὰι ἐθυμώθη δαυὶδ σφόδρα ὀργῆ ἐπὶ τὸν ἄνδρα. κὰι ἐῖπεν πρὸς ναθάν, ζῆ κύριος ὅτι ὑιὸς θανάτου ὁ ἀνὴρ ὁ ποιήσας τοῦτο. κὰι τὴν ἀμνὰδα ἀποτίσεται τετραπλάσιον ἀνθ᾿ ὧν ἐποίησε τὸ πρᾶγμα τοῦτο, κὰι ὑπὲρ ὁῦ ὀυκ ἐφείσατο. κὰι ἐῖπε ναθὰν πρὸς δαυὶδ, σὺ ἐῖ ὁ ἀνὴρ ὁ ποιήσας τοῦτο. τάδε λέγει κύριος ὁ θεὸς ἰσραήλ, ἐγὼ ἔχρισά σε ἐις βασιλέα ἐπὶ τὸν ἰσραήλ, κὰι ἐγὼ ἐξελεξάμην σε ἐκ χειρὸς σαούλ, κὰι ἔδωκά σοι τὸν ὀῖκον τοῦ κυρίου σου, κὰι τὰς γυναῖκας ἀυτοῦ ἐις τὸν κόλπον σου, κὰι ἔδωκά σοι τὸν ὀῖκον ἰσραὴλ κὰι ἰούδα. κὰι ἐι ὀλίγα σοι ἐστὶ προσθήσω σοι καθὼς ταῦτα. κὰι τί ὅτι ἐξουδένωσας τὸν λόγον κυρίου τοῦ ποιῆσαι τὸ πονηρὸν ἐνώπιον ἀυτοῦ; τὸν ὀυρίαν τὸν χετταῖον ἐπάταξας ἐν ῥομφαία, κὰι τὴν γυναῖκα ἀυτοῦ ἔλαβες σεαυτῶ ἐις γυναῖκα, κὰι ἀυτὸν ἀπέκτεινας ἐν ῥομφαία ὑιῶν ἀμμών. κὰι νῦν ὀυκ ἐξαρθήσεται ῥομφαία ἐκ τοῦ ὄικου σου ἐις τὸν ἀιῶνα ἕνεκεν τούτου, ὅτι ἐξουδένωσάς με, κὰι ἔλαβες τὴν γυναῖκα ὀυρίου τοῦ χεπταίου σεαυτῶ γυναῖκα. τάδε λέγει κύριος, ἰδοὺ ἐγὼ ἐξεγερῶ ἐπὶ σὲ κακὰ ἐκ τοῦ ὄικου σου, κὰι λήψομαι τὰς γυναῖκάς σου ἐνώπιόν σου, κὰι δώσω ἀυτὰς τῶ πλησίον σου, κὰι κοιμηθήσεται μετὰ τῶν γυναικῶν σου ἐνώπιον τοῦ ἡλίου τούτου, ὅτι σὺ ἐποίησας ἐν κρυπτῶ, ἐγὼ δὲ ποιήσω τὸ ῥῆμα τοῦτο ἐνώπιον παντὸς ἰσραὴλ κὰι ἐνώπιον τοῦ ἡλίου τούτου. κὰι ἐῖπε δαυὶδ πρὸς ναθάν, ἡμάρτηκα τῶ κυρίω. κὰι ἐῖπε ναθὰν πρὸς δαυίδ, κὰι κύριος ἀφείλετο τὸ ἁμάρτημά σου, κὰι σὺ μὴ ἀποθάνης. πλὴν ὅτι παροργίζων παρώργϊσας ἐν τοῖς ὑπεναντίοις τὸν κύριον ἐν τῶ λόγω τούτω, κὰι ὁ ὑιός σου ὁ τικτόμενός σοι θανάτω ἀποθανεῖται. κὰι ἀπῆλθε ναθὰν ἐις τὸν ὀῖκον ἀυτοῦ. κὰι ἐπάταξεν ὁ θεὸς τὸ παιδίον ὃ ἔτεκεν ἡ γυνὴ ὀυρίου τῶ δαυίδ,κὰι ἠρρώστει. κὰι ἠξίου δαυὶδ τὸν κύριον ὑπὲρ τοῦ παιδίου, κὰι ἐνήστευσεν δαυὶδ νηστείαν, κὰι ἐισῆλθεν κὰι ἠυλίσθη ἐπὶ τὴν γῆν. κὰι ἀνέστησαν ὁι πρεσβύτεροι τοῦ ὄικου ἀυτοῦ πρὸς ἀυτόν, τοῦ ἐγεῖραι ἀυτὸν ἀπὸ τῆς γῆς, κὰι ὀυκ ἐβούλετο, ὀυδὲ συνεδείπνησεν ἄρτον μετ᾿ ἀυτῶν. ἐγένετο δὲ ἐν τῆ ἡμέρα τῆ ἑβδόμη κὰι ἀπέθανε τὸ παιδίον, κὰι ἐφοβήθησαν ὁι δοῦλοι δαυὶδ ἀπαγγεῖλαι ἀυτῶ, ὅτι τέθνηκε τὸ παιδίον λέγοντες, ὅτι ἔτι τοῦ παιδίου ζῶντος ἐλαλοῦμεν πρὸς ἀυτόν, κὰι ὀυκ ἤκουεν τῆς φωνῆς ἡμῶν, κὰι πῶς ἔιπωμεν πρὸς ἀυτὸν ὅτι τέθνηκεν τὸ παιδίον; κὰι ποιήσει κακά. κὰι ἐῖδεν δαυὶδ τοὺς παῖδας ἀυτοῦ ὅτι ψιθυρίζουσιν, κὰι ἤσθετο δαυὶδ ὅτι τέθνηκε τὸ παιδίον. κὰι ἐῖπε δαυὶδ πρὸς τοὺς παῖδας ἀυτοῦ, ἐι τέθνηκε τὸ παιδίον; κὰι ἐῖπον, τέθνηκεν. κὰι ἀνέστη δαυὶδ ἀπὸ τῆς γῆς, κὰι ἐλούσατο κὰι ἐχρίσατο, κὰι ἤλλαξε τὸν ἱματισμόν ἀυτοῦ, κὰι ἐισῆλθεν ἐις τὸν ὀῖκον τοῦ θεοῦ κὰι προσεκύνησεν ἀυτῶ, κὰι ἐισῆλθεν ἐις τὸν ὀῖκον ἀυτοῦ, κὰι ἤτησεν ἄρτον φαγεῖν. κὰι ἐῖπον ἀυτῶ ὁι παῖδες ἀυτοῦ, τίς ὁ λόγος ὁῦτος ὃν πεποίηκας; ἔτι γὰρ τοῦ παιδίου ζῶντος ἐνήστευες κὰι ἔκλαιες, κὰι ὡς ἀπέθανε τὸ παιδίον, ἀνέστης κὰι ἔφαγες ἄρτον κὰι πέπωκας ὀῖνον; κὰι ἐῖπε δαυίδ, ἔτι τοῦ παιδίου ζῶντος ἐνήστευον κὰι ἔκλαιον, ὅτι ἐῖπον, τίς ἐῖδε ἐι ἐλεήσει με κύριος, κὰι ζήσεται τὸ παιδίον; νῦν δὲ τέθνηκεν τὸ παιδάριον, ἱνατί ὀῦν νηστεύσω ἐγώ; μὴ δυνήσομαι τοῦ ἐπιστρέψαι ἀυτό; ἐγὼ πορεύσομαι πρὸς ἀυτόν, ἀυτὸς δὲ ὀυκ ἀναστρέψει πρός με. κὰι παρεκάλεσε δαυὶδ τὴν γυναῖκα ἀυτοῦ βηρσαβεαί, κὰι ἐισῆλθε πρὸς ἀυτήν, κὰι ἐκοιμήθη μετ᾿ ἀυτῆς, κὰι συνέλαβε κὰι ἔτεκεν ὑιόν, κὰι ἐκάλεσε τὸ ὄνομα ἀυτοῦ σολομών, κὰι κύριος ἠγάπησεν ἀυτόν. κὰι ἀπέστειλεν ἐν χειρὶ ναθὰν τοῦ προφήτου, κὰι ἐκάλεσε τὸ ὄνομα ἀυτοῦ ἰεδδιδία ἐν λόγω κυρίου. κὰι ἐπολέμησεν ἰωὰβ τὴν ῥαββὰθ ὑιῶν ἀμμών, κὰι προκατελάβετο τὴν πόλιν τῆς βασιλείας. κὰι ἀπέστειλεν ἰωὰβ ἀγγέλους πρὸς δαυὶδ λέγων, πεπολέμηκα τὴν ῥαββὰθ κὰι κατελαβόμην τὴν πόλιν τῶν ὑδάτων. κὰι νῦν συνάγαγε τὸ κατάλοιπον τοῦ λαοῦ, κὰι παρέμβαλε ἐπὶ τὴν πόλιν. κὰι προκαταλαβοῦ ἀυτὴν σύ, ὅπως μὴ προκαταλάβωμαι ἀυτὴν ἐγὼ τὴν πόλιν, κὰι κληθῆ τὸ ὄνομά μου ἐπ᾿ ἀυτήν. κὰι συνήγαγε δαυὶδ πάντα τὸν λαὸνκὰι ἐπορεύθη ἐις ῥαββάθ, κὰι ἐπολέμησεν ἀυτὴν κὰι κατελάβετο ἀυτήν. κὰι ἔλαβε τὸν στέφανον τοῦ βασιλέως ἀυτῶν ἀπὸ τῆς κεφαλῆς ἀυτοῦ. κὰι ὁ σταθμὸς ἀυτοῦ τάλαντον χρυσίου κὰι λίθου τιμίου, κὰι ἦν ἐπὶ τῆς κεφαλῆς δαυίδ. κὰι τὰ σκύλα τῆς πόλεως ἐξήνεγκε πολλὰ σφόδρα. κὰι τὸν λαὸν τὸν ἐν ἀυτῆ ἐξήγαγε, κὰι ἔθηκε ἐν τῶ πρίονι κὰι ἐν τοῖς τριβόλοις τοῖς σιδηροῖς κὰι σκεπάρνοις σιδηροῖς, κὰι περιήγαγεν ἀυτοὺς διὰ τοῦ πληθίου, κὰι ὅυτως ἐποίει πάσαις ταῖς πόλεσιν ὑιῶν ἀμμών. κὰι ἀνέστρεψε δαυὶδ κὰι πᾶς ὁ λαὸς ἐις ἱερουσαλήμ.

Καὶ ἐγένετο μετὰ ταῦτα κὰι ἦν τῶ ἀβεσσαλὼμ ὑιῶ δαυὶδ ἀδελφὴ καλὴ τῶ ἔιδει σφόδρα, κὰι ὄνομα ἀυτῆ θαμάρ, κὰι ἠγάπησεν ἀυτὴν ἀμνὼν ὑιὸς δαυίδ. κὰι ἐθλὶβετο ἀρρωστεία ἀμνὼν διὰ θαμὰρ τὴν ἀδελφὴν ἀυτοῦ, ὅτι παρθένος ἦν ἅυτη, κὰι ἠδυνάτει ἐν ὀφθαλμοῖς ἀυτοῦ ἀμνὼν τοῦ ποιῆσαί τι ἀυτῆ. κὰι τῶ ἀμνὼν ἑταῖρος, κὰι ὄνομα ἀυτῶ ἰωναδὰβ ὑιὸς σαμαὰ τοῦ ἀδελφοῦ δαυίδ. κὰι ἰωναδὰβ ἦν φρόνιμος σφόδρα. κὰι ἐῖπε τῶ ἀμνών, τί σοι ὅτι ὅυτως συντέτηκας τοπρωῒ πρωῒ ὑιὲ τοῦ βασιλέως κὰι ὀυκ ἀπαγγέλεις μοι; κὰι ἐῖπεν ἀυτῶ ἀμνών, θαμὰρ τὴν ἀδελφὴν τοῦ ἀδελφοῦ μου ἀβεσσαλὼμ ἐγὼ ἀγαπῶ. κὰι ἐῖπεν ἀυτῶ ἰωναδάβ, κατακλίθητι ἐπὶ τὴν κοίτην σου. κὰι προσποιοῦ ἐνοχλεῖσθαι, κὰι ἥξει ὁ πατήρ σου ἐπισκέψασθαί σε, κὰι ἐρεῖς ἀυτῶ, ἐλθέτω δὴ θαμὰρ ἡ ἀδελφή μου, κὰι παρεστηκέτω μοι ψωμίζουσά με, κὰι ποήσει ἐνώπιόν μου βρῶμα ὅπως ἴδω κὰι φάγω ἐκ τῆς χειρὸς ἀυτῆς. κὰι ἐκοιμήθη ἀμνών, κὰι προσεποιήσατο ἐνοχλεῖσθαι. κὰι παρεγένετο ὁ βασιλεὺς ἐπισκέψασθαι ἀυτόν. κὰι ἐῖπεν ἀμνὼν πρὸς τὸν βασιλέα, παραγενηθήτω δὴ θαμὰρ ἡ ἀδελφή μου πρός με, κὰι κολλυρισάτω ἐνώπιόν μου δύο κολλυρίδας κὰι φαγοῦμαι ἐκ τῆς χειρὸς ἀυτῆς. κὰι ἀπέστειλε δαυὶδ ἐις τὸν ὀῖκον πρὸς θαμὰρ λέγων, πορεύθητι δὴ πρὸς ἀμνὼν τὸν ἀδελφόν σου κὰι ποίησον ἀυτῶ δεῖπνον. κὰι ἐπορεύθη θαμὰρ ἐις τὸν ὀῖκον ἀμνὼν τοῦ ἀδελφοῦ ἀυτῆς, κὰι ἀυτὸς ἐκάθευδε. κὰι ἔλαβε θαμὰρ τὸ στέαρ κὰι ἐφύρασε κὰι ἐκολλύρισεν ἐνώπιον ἀυτοῦ, κὰι ᾔψησε τὰς κολλυρίδας. κὰι ἔλαβεν ἐις ὃ ἀποχέουσιν, κὰι ἐπέχεεν ἐνώπιον ἀυτοῦ, κὰι ὀυκ ἐβούλετο φαγεῖν. κὰι ἐῖπεν ἀμνών. ἐξαγάγετε ἀπ᾿ ἐμοῦ πάντα ἄνδρα. κὰι ἐξήγαγον ἀπ᾿ ἀυτοῦ πάντα ἄνδρα.κὰι ἐῖπεν ἀμνὼν πρὸς θαμάρ, ἐισένεγκέ μοι τὸ βρῶμα ἐις τὸν κοιτῶνα κὰι φαγοῦμαι ἐκ τῆς χειρός σου. κὰι ἔλαβε θαμὰρ τὰς κολλυρίλας ἃς ἐποίησεν κὰι ἐισήνεγκεν ἀμνὼν τῶ ἀδελφῶ ἀυτῆς ἐις τὸν κοιτῶνα,κὰι προσήνεγκεν ἀυτῶ φαγεῖν. κὰι ἐκράτησεν ἀυτὴν ἀμνὼν κὰι ἐῖπεν ἀυτῆ, ἔισελθε κοιμήθητι μετ᾿ ἐμοῦ.κὰι ἐῖπεν ἀυτῶ, μὴ ἀδελφὲ μὴ ταπεινώσης με, ὅτι ὀυ ποιηθήσεται ὅυτως ἐν τῶ ἰσραήλ. μὴ ποιήσης τὴν ἀφροσύνην ταύτην. κὰι ἐγὼ ποῦ ἀποίσω τὸ ὄνειδός μου, κὰι σὺ ἔση ὡς ἑῖς τῷν ἀφρόνων ἐν ἰσραήλ. κὰι νῦν λάλησον δὴ πρὸς τὸν βασιλέα, ὅτι ὀυ μὴ ἀποκωλύσει με ἀπὸ σοῦ. κὰι ὀυκ ἐβούλετο ἀμνὼν ἀκοῦσαι τῇς φωνῆς ἀυτῇς. κὰι ἐκράτησεν ὑπὲρ ἀυτὴν κὰι ἐταπείνωσεν ἀυτὴν κὰι ἐκοιμήθη μετ᾿ ἀυτῆς. κὰι ἐμίσησεν ἀυτὴν ἀμνὼν μῖσος μέγα σφόδρα, ὅτι μέγα τὸ μῖσος ὃ ἐμίσησεν ἀυτὴν ὑπὲρ τὴν ἀνάπην ἣν ἠγάπησεν ἀυτήν. κὰι ἐῖπεν ἀυτῆ ἀμνών, ἀνάστηθι κὰι ἀπότρεχε. κὰι ἐῖπεν ἀυτῶ θαμάρ, ὅτι μεγάλη κακία ἡ ἐσχάτη ὑπὲρ τὴν πρώτην ἣν πεποίηκας μετ᾿ ἐμοῦ ἐξαποστεῖλαί με. κὰι ὀυκ ἐβούλετο ἀμνὼν ἀκοῦσαι τῆς φωνῆς ἀυτῆς, κὰι ἐκάλεσε τὸν παῖδα ἀυτοῦ τὸν προεστηκότα τοῦ ὄικου ἀυτοῦ κὰι λέγει ἀυτῶ, ἐξαπόστειλον δὴ ταύτην ἀπ᾿ ἐμοῦ ἔξω, κὰι κλεῖσον τὴν θύραν ὀπίσω ὀυτῆς. κὰι ἐπ᾿ ἀυτῆς ἦν χιτὼν ἀστραγαλωτός, ὅτι ὅυτως ἐπεδυδίσκοντο ἁι θυγατέρες τοῦ βασιλέως ἁι παρθένοι τοὺς ἐπενδύτας ἀυτῶν. κὰι ἐξήγαγεν ἀυτὴν ὁ λειτουργὸς τοῦ ἀμνὼν ἔξω, κὰι ἀπέκλεισε τὴν θύραν ὀπίσω ἀυτῆς. κὰι ἔλαβε θαμὰρ σποδόν, κὰι ἐπέθηκεν ἐπ῾ὶ τὴν κεφαλὴν ἀυτῆς, κὰι τὸν χιτῶνα τὸν ἀστραγαλωτὸν τὸν ἐπ᾿ ἀυτῆ διέῤῥηξεν, κὰι ἔθηκε τὰς χεῖρας ἀυτῆς ἐπὶ τὴν κεφαλὴν ἀυτῆς, κὰι ἐπορεύετο πορευομένη κὰι βοῶσα. κὰι ἐῖπεν ἀυτῆ ἀβεσαλὼμ ὁ ἀδελφὸς ἀυτῆς, μὴ ἀμνὼν ὁ ἀδελφός σου γέγονεν μετὰ σου; κὰι νῦν ἀδελφὴ σιώπησον, ὅτι ἀδελφός σου ἀυτός. μὴ θῆς τὴν καρδίαν σου λαλῆσαί τι. κὰι ἐκάθισε θαμὰρ ἐκψυχοῦσα ἐν τῶ ὄικω ἀβεσαλὼμ τοῦ ἀδελφοῦ ἀυτῆς. κὰι ὁ βασιλεὺς δαυὶδ ἤκουσε πάντας τοὺς λόγους τούτους, κὰι ἠθύμησε σφόδρα. κὰι ὀυκ ἐλάλησε ἀβεσαλὼμ τῶ ἀμνὼν ἀπὸ κακοῦ ἕως ἀγαθοῦ, ὅτι ἐμίσει ἀβεσαλὼμ ἀμνὼν ἀνθ᾿ ὧν ἐταπείνωσε θαμὰρ τὴν ἀδελφὴν ἀυτοῦ. κὰι ἐγένετο μετὰ δύο ἔτη ἡμερῶν κὰι ἦσαν κείροντες τῶ ἀβεσαλὼμ ἐν βααλασὼρ τῇ παρὰ ἐφραΐμ. κὰι ἐκάλεσεν ἀβεσαλὼμ πάντας τοὺς ὑιοὺς τοῦ βασιλέως, κὰι ἦλθεν ἀβεσαλὼμ πρὸς τὸν βασιλέα κὰι ἐῖπεν, ἰδοὺ δὴ κείρουσιν τῶ δούλω σου, πορευθήτω δὴ ὁ βασιλεὺς κὰι ὁι παῖδες ἀυτοῦ μετὰ τοῦ δούλου σου. κὰι ἐῖπεν ὁ βασιλεὺς τῶ ἀβεσαλὼμ, μὴ τέκνον, ὀυ μὴ ἔλθωμεν πάντες ἡμεῖς, ὅπως μὴ βαρυνθῶμεν ἐπὶ σέ. κὰι κατεβιάζετο ἀυτὸν ἀβεσαλώμ, κὰι ὀυκ ἐβούλετο ὁ βασιλεὺς τοῦ πορευθῆναι, κὰι ἐυλόγησεν ἀυτόν. κὰι ἐῖπεν ἀβεσαλώμ, ἀλλὰ πορευθήτω δὴ μετ᾿ ἐμοῦ ἀμνὼν ὁ ἀδελφός μου. κὰι ἐῖπεν ὁ βασιλεύς, ἱνατί πορευθῆ μετὰ σοῦ; κὰι κατεβιάσατο ἀυτὸν ἀβεσαλώμ, κὰι ἐξαπέστειλε μετ᾿ ἀυτοῦ τὸν ἀμνών, κὰι πάντας τοὺς ὑιοὺς τοῦ βασιλέως. κὰι ἐνετείλατο ἀβεσαλὼμ τοῖς πα{}σίν ἀυτοῦ λέγων, ἴδε ὅτ᾿ ἂν ἐῦ ἔχη ἡ καρδία ἀμνὼν ἐν τῷ ὄινω, κὰι ἐρῶ πρὸς ὑμᾶς, πατάξατε τὸν ἀμνών, κὰι θανατώσατε ἀυτόν, μὴ φοβεῖσθε, ὅτι ἐγὼ ἐντέλλομαι ὑμῖν. κραταιοῦσθε κὰι γίνεσθε ἐις ὑιοὺς δυνάμεως. κὰι ἐποίησαν ὁι παῖδες ἀβεσαλὼμ τῶ ἀμνὼν καθὼς ἐνετείλατο ἀυτοῖς. κὰι ἀνέστησαν πάντες ὁι ὑιοὶ τοῦ βασιλέως κὰι ἐπέβησαν ἕκαστος ἐπὶ τὴν ἡμίονον ἀυτοῦ, κὰι ἔφυγον. κὰι ἐγένετο ὡς ἀυτοὶ ἦσαν ἐν τῆ ὁδῶ, κὰι ἡ ἀγγελία ἦλθε πρὸς δαυὶδ λεγόντων, πέπαικεν ἀβεσαλὼμ πάντας τοὺς ὑιοὺς τοῦ βασιλέως. κὰι ὀυχ ὑπολέλειπται ἐν ἀυτοῖς ἕως ἑνός. κὰι ἀνέστη ὁ βασιλεὺς κὰι διέρρηξε τὰ ἱμάτια ἀυτοῦ, κὰι ἐκάθισεν ἐπὶ τῆς γῆς. κὰι πάντες ὁι παῖδες ἀυτοῦ παρειστήκασιν ἀυτῶ διερρωγότες τὰ ἱματία. κὰι ἀπεκρίθη ἰωναδὰβ ὑιὸς σαμαὰ ἀδελφοῦ δαυὶδ λέγων, μὴ ἐιπάτω ὁ κύριος μου ὁ βασιλεύς, ὅτι πάντα τὰ παιδάρια ὁι ὑιοὶ τοῦ βασιλέως τεθνήκασιν, ἀλλ᾿ ἢ ἀμνὼν μόνος τέθνηκεν, ὅτι ἐν ὀργῆ ἦν ἀυτῶ ἀβεσαλὼμ ἀφ᾿ ἧς ἡμέρας ἐταπείνωσεν ἀμνὼν τὴν ἀδελφὴν ἀυτοῦ θαμάρ. κὰι νῦν ὁ κύριος μου ὁ βασιλεὺς μὴ θέσθω ἐπὶ τὴν καρδίαν ἀυτοῦ ῥῆμα λέγων, ὅτι πάντες ὁι ὑιοὶ τοῦ βασιλέως τεθνήκασιν, ἀλλ᾿ ἢ ἀμνὼν μόνος τέθνηκεν. κὰι ἀπέδρα ἀβεσαλώμ. κὰι ἀνέβη τὸ παιδάριον ὁ σκοπός, κὰι ἦρε τοὺς ὀφθαλμοὺς ἀυτοῦ κὰι ἐῖδε,κὰι ἰδοὺ λαὸς πολὺς πορευόμενος ἐν τῆ ὁδῶ ὄπισθεν ἀυτοῦ ἐκ πλευρᾶς τοῦ ὄρους. κὰι ἐῖπεν ἰωναδὰβ πρὸς τὸν βασιλέα, ἰδοὺ ὁι ὑιοὶ τοῦ βασιλέως παραγεγόνασιν, κατὰ τὸ ῥῆμα τοῦ δούλου σου ὅυτως γέγονεν. κὰι ἐγένετο ἐν τῶ συντελέσαι ἀυτὸν λαλοῦντα, κὰι ἰδοὺ ὁι ὑιοὶ τοῦ βασιλέως παραγεγόνασιν. κὰι ἦραν τὴν φωνὴν ἀυτῶν κὰι ἔκλαυσαν, κὰι ὁ βασιλεὺς κὰι πάντες ὁι παῖδες ἀυτοῦ ἔκλαυσαν κλαθμὸν μέγαν σφόδρα. κὰι ἀβεσαλὼμ ἀπέδρα κὰι ἐπορεύθη πρὸς θολμὶ ὑιὸν ἀμιοὺδ βασιλέα γεσσήρ. κὰι ἐπένθησεν ὁ βασιλεύς ἐπὶ τὸν ὑιὸν ἀυτοῦ πάσας τὰς ἡμέρας. κὰι ἀβεσαλὼμ ἔφυγε κὰι ἀπῆλθεν ἐις γεσσήρ, κὰι ἦν ἐκεῖ ἔτη τρία. κὰι ἐκόπασε τὸ πνεῦμα τοῦ βασιλέως δαυὶδ τοῦ ἐξελθεῖν ἐπὶ ἀβεσαλώμ, ὅτι παρεκλήθη ὑπὲρ ἀμνὼν τοῦ ὑιοῦ ἀυτοῦ τοῦ τεθνηκότος.

Καὶ ἔγνω ἰωὰβ ὑιὸς σαρουΐα ὅτι ἡ καρδία τοῦ βασιλέως παρεκλήθη ἐπὶ ἀβεσαλὼμ, κὰι ἀπέστειλεν ἰωὰβ ἐις θεκουέ, κὰι ἔλαβεν ἐκεῖθεν γυναῖκα φρονίμην. κὰι ἐῖπεν ἀυτῆ, πένθησον δὴ κὰι περιβαλοῦ ἱμάτια πενθικά, κὰι μὴ χρίση ἔλαιον. κὰι γενήθητι ὡς γυνὴ ἡμέρας πολλὰς πενθοῦσα ἐπὶ τεθνηκότι. κὰι ἥξεις πρὸς τὸν βασιλέα κὰι λαλήσεις πρὸς ἀυτὸν κατὰ τὸ ῥῆμα τοῦτο. κὰι ἔθετο ἰωὰβ τοὺς λόγους ἐπὶ τῶ στόματι ἀυτῆς. κὰι παρεγένετο ἡ γυνὴ ἡ θεκουΐτις πρὸς τὸν βασιλέα, κὰι ἔπεσεν ἐπὶ πρόσωπον ἀυτῆς ἐπὶ τὴν γῆν, κὰι προσεκύνησεν ἀυτῶ. κὰι ἐῖπεν, σωςσον ὁ βασιλεὺς σῶσον. κὰι ἐῖπεν πρὸς ἀυτὴν ὁ βασιλεύς, τί σοι ἐστίν; κὰι ἐῖπεν η γυνῄ, ὄντως γυνὴ χήρα ἐγὼ ἐιμι, κὰι ἀπέθανεν ὁ ἀνήρ μου, κὰι τῆ δούλη σου δύο ὑιοί, κὰι διεμάχοντο ἐν τῶ πεδίω ἀμφότεροι, κὰι ὀυκ ἦν ὁ ἐξαιρούμενος ἀναμέσον ἀυτῶν. κὰι ἐπάταξεν ὁ ἑῖς τὸν ἀδελφὸν ἀυτοῦ, κὰι ἐθανάτωσεν ἀυτόν. κὰι ἰδοὺ ἐξανέστησαν ὅλη ἡ φυλὴ ἐπὶ τὴν δούλην σου λέγοντες, παράδος τὸν πατάξαντα τὸν ἀδελφὸν ἀυτοῦ, κὰι θανατώσομεν ἀντὶ τῆς ψυχῆς τοῦ ἀδελφοῦ ἀυτοῦ, ὃν ἀπέκτεινε, κὰι ἐξαροῦμεν τὸν κληρονόμον. κὰι σβεσθήσεται ὁ σπινθὴρ ὁ ὑπολελειμμένος μοι, τοῦ μὴ ὑπάρξαι τῶ ἀνδρί μου ὄνομα κὰι λεῖμμα ἐπὶ προσώπου τῆς γῆς. κὰι ἐῖπεν ὁ βασιλεὺς πρὸς τὴν γυναῖκα, πορεύου ἐις τὸν ὀῖκόν σου ὑγιαίνουσα, κἀγὼ ἐν{ }τελοῦμαι περὶ σοῦ. κὰι ἐῖπεν ἡ γυνὴ ἡ θεκουΐτις πρς τὸν βασιλέα, κύριέ μου βασιλεῦ ἐπ᾿ ἐμὲ ἡ ἀδικία κὰι ἐπὶ τὸν ὀῖκον τοῦ πατρός μου. κὰι ὁ βασιλεὺς κὰι ὁ θρόνος ἀυτοῦ ἀθῶος. κὰι ἐῖπεν ὁ βασιλεύς, τὸν λαλοῦντα πρὸς σὲ ῥῆμα, ἄγαγε ἀυτὸν πρός με,κὰι ὀυ μὴ προσθήση ἔτι {πρ} ἅψασθαί σου. κὰι ἐῖπεν ἡ γυνή, μνησθήτω δὴ ὁ βασιλεὺς κυρίου τοῦ θεοῦ σου. ὅτι ἐὰν πληθύνωσιν ὁι ἀγχιστεύοντες τὸ ἁῖμα τοῦ διαφθεῖραι, κὰι ὀυκ ἐξάρωσι τὸν ὑιόν μου. κὰι ἐῖπεν ὁ βασιλεύς, ζῆ κύριος, ὀυ πεσεῖται ἀπὸ τῶν τριχῶν τοῦ ὑιοῦ σου ἐπὶ τὴν γῆν. κὰι ἐῖπεν ἡ γυνή, λαλησάτω δὴ ἡ δούλη σου πρὸς τὸν κύριόν μου τὸν βασιλέα ῥῆμα. κὰι ἐῖπεν ὁ βασιλεύς, λάλει. κὰι ἐῖπεν ἡ γυνή, ἱνατί ἐλογίσθη ὅυτως ἐπὶ λαὸν θεοῦ; κὰι ἐκ τοῦ λαλεῖν τὸν βασιλέα τὸν λόγον τοῦτο ὡς πλημμέλια, τοῦ μὴ ἐπιστρέψαι τὸν βασιλέα τὸν ἀπωσμένον ἀπ᾿ ἀυτοῦ, ὅτι θανάτω ἀποθανούμεθα, κὰι ὥσπερ τὸ ὕδωρ τὸ ἐκχεόμενον ἐπὶ τὴν γῆν ὀυ συναχθήσεται, κὰι ὀυ λήψεται ὁ θεὸς ψυχήν. κὰι ἐλογίσατο λογισμὸν τοῦ μὴ ἀπώσασθαι ἀπ᾿ ἀυτοῦ ἀπωσμένον. κὰι νῦν ὑπὲρ ὧν ἥκω λαλῆσαι πρὸς τὸν βασιλέα τὸν κύριον μου τὸν λόγον τοῦτον, ὅτι ὄψεταί με ὁ λαός. κὰι ἐρεῖ ἡ δούλη σου, λαλησάτω δὴ ἡ δούλη σου πρὸς τὸν κύριόν μου τὸν βασιλέα, ἔι πως ποιήση ὁ βασιλεὺς τὸ ῥῆμα τῆς παιδίσκης ἀυτοῦ, ὅτι ἀκούσεται ὁ βασιλεὺς κὰι ἐξελεῖται τὴν δούλην ἀυτοῦ ἐκ χειρὸς τοῦ ἀνδρὸς τοῦ ζητοῦντος ἐξολοθρεῦσαί με κὰι τὸν ὑιόν μου κατὰ τὸ ἀυτὸ ἐκ τῆς κληρονομίας κυρίου. κὰι ἐρεῖ ἡ δούλη σου, γενηθήτω δὴ ὁ λόγος τοῦ κυρίου μου τοῦ βασιλέως ἐις θυσίαν. ὅτι καθὼς ἄγγελος θεοῦ ὅυτως ὁ κύριός μου ὁ βασιλεύς, τοῦ ἐισακούειν τὸ καλὸν κὰι τὸ πονηρόν, κὰι κύριος ὁ θεός σου μετὰ σοῦ ἔστω. κὰι ἀπεκρίθη ὁ βασιλεὺς κὰι ἐῖπε τῆ γυναικί, μὴ δὴ κυρ´ψης ἀπ᾿ ἐμοῦ τὸ ῥῆμα ὃ ἂν ἐγὼ ἐπερωτήσω σε. κὰι ἐῖπεν ἡ γυνή, λαλησάτω δὴ ὁ κύριός μου ὁ βασιλεύς. κὰι ἐῖπεν ὁ βασιλεύς, ἐι δὴ ἡ χεὶρ ἰωὰβ μετὰ σοῦ ἐν πᾶσι τούτοις; κὰι ἀπεκρίθη κὰι ἐῖπεν ἡ γυνὴ τῶ βασιλεῖ, ζῆ ἡ ψυχή σου κύριέ μου βασιλεῦ ἐι ἔστιν ἐις τὰ δεξιὰ ἢ ἐις τὰ ἀριστερὰ ἐκ πάντων ὧν ἐλάλησεν ὁ κύριός μου ὁ βασιλεύς, ὅτι ὁ δοῦλός σου ἰωὰβ ἀυτὸς ἐνετείλατό μοι, κὰι ἀυτὸς ἔθετο ἐν τῶ στόματι τῆς δούλης σου πάντας τοὺς λόγους τούτους, ὅπως κυκλώση τὸ πρόσωπον τοῦ λόγου τούτου, ἐποίησεν ὁ δοῦλός σου ἰωὰβ τὸν λόγον τοῦτον. κὰι ὁ κύριός μου ὁ βασιλεὺς φρόνιμος κατὰ τὴν φρόνησιν ἀγγέλου τοῦ θεοῦ τοῦ γνῶναι πάντα τὰ ἐπὶ τῆς γῆς. κὰι ἐῖπεν ὁ βασιλεὺς πρὸς ἰωάβ, ἰδοὺ πεποίηκά σοι τὸ ῥῆμα τοῦτο. πορεύου κὰι ἐπίστρεφε τὸ παιδάριον τὸν ἀβεσαλώμ. κὰι ἔπεσεν ἰωὰβ ἐπὶ πρόσωπον ἀυτοῦ ἐπὶ τὴν γῆν, κὰι προσεκύνησεν, κὰι ἐυλόγησε τὸν βασιλέα. κὰι ἐῖπεν ἰωάβ, σήμερον ἔγνωκα ὁ δοῦλός σου, ὅτι ἕυρικα χάριν ἐν ὀφθαλμοῖς σου κύριέ μου βασιλεῦ, καθότι ἐποίησεν ὁ βασιλεὺς τὸ ῥῆμα τοῦ δούλου ἀυτοῦ. κὰι ἀνέστη ἰωὰβ κὰι ἐπορεύθη ἐις γεσσούρ, κὰι ἤγαγε τὸν ἀβεσαλὼμ ἐις ἱερουσαλήμ. κὰι ἐῖπεν ὁ βασιλεύς, ἀποστραφήτω ἐις τὸν ὀῖκον ἀυτοῦ, κὰι τὸ πρόσωπόν μου μὴ ἰδέτω. κὰι ἀπεστράφη ὁ ἀβεσαλὼμ ἐις τὸν ὀῖκον ἀυτοῦ, κὰι τὸ πρόσωπον τοῦ βασιλέως ὀυκ ἐῖδε. κὰι καθὼς ἀβεσαλὼμ ὀυκ ἦν ἀνὴρ καλὸς ἐν παντί τῶ ἰσραὴλ ἀινετὸς σφόδρα ἀπὸ ἴχνους ποδὸς ἀυτοῦ κὰι ἕως κορυφῆς ἀυτοῦ ὀυκ ἦν ἐν ἀυτῶ μῶμος. κὰι ἐν τῶ κείρασθαι ἀυτὸν τὴν κεφαλὴν ἀυτοῦ, κὰι ἐγίνετο ἀπὸ τέλους ἡμερῶν ἐις ἡμέρας ὅτἰ ἀνεκείρετο, ὅτι κατεβαρύνετο ἐπ᾿ ἀυτόν, κὰι κεράμενος ἵστα τὴν τρίχα τῆς κεφαλῆς ἀυτοῦ, κὰι ἦν ἑκατὸν σίκλων ἐν τῶ σταθμῶ τῶ βασιλικῶ. κὰι ἐτέχθησαν τῶ ἀβεσαλὼμ τρεῖς ὑιοὶ κὰι θυγάτηρ μία, κὰι τὸ ὄνομα ἀυτῆς θαμάρ, κὰι ἅυτη ἡ γυνὴ καλὴ σφόδρα. κὰι ἐκάθισεν ἀβεσαλὼμ ἐν ἱερουσαλὴμ δύο ἔτη ἡμερῶν. κὰι τὸ πρόσωπον τοῦ βασιλέως ὀυκ ἐῖδε. κὰι ἐξαπέστειλεν ἀβεσαλὼμ πρὸς ἰωὰβ τοῦ ἀποστεῖλαι ἀυτὸν πρὸς τὸν βασιλέα. κὰι ὀυκ ἠθέλησεν ἰωὰβ παραγενέσθαι πρὸς ἀυτόν. κὰι ἀπέστειλεν ἔτι ἐκ δευτέρου πρὸς ἀυτόν. κὰι ὀυκ ἠθέλησε παραγενέσθαι. κὰι ἐῖπεν ἀβεσαλὼμ πρὸς τοὺς δούλους ἀυτοῦ, ἴδετε ἡ μερὶς ἐν ἀγρῶ τοῦ ἰωὰβ ἐχόμεά μου, κὰι ἀυτῶ ἐκεῖ κριθαί, πορεύθητε δὴ κὰι ἐμπυρίσατε ἀυτὰ ἐν πυρί. κὰι ἐνεπύρισαν ἀυτὰς ὁι δοῦλοι ἀβεσαλὼμ ἐν πυρὶ τὴν μερίδα ἰωάβ. κὰι ἀνέστη ἰωὰβ κὰι ἐπορεύθη πρὸς ἀβεσαλὼμ ἐις τὸν ὀῖκον, κὰι ἐῖπεν πρὸς ἀυτόν, ἱνατί ἐνεπύρισαν ὁι δοῦλοί σου τὸν ἀγρόν μου ἐν πυρί; κὰι ἐῖπεν ἀβεσαλὼμ πρὸς ἰωάβ, ἰδοὺ ἀπέστειλα πρὸς σὲ λέγων, παραγενοῦ δή, ὅπως ἀποστελῶ σε πρὸς τὸν βασιλέα λέγοντα, ἱνατί παρεγενόμην ἐκ γεσσούρ; καλὸν ἦν μοι τοῦ ἐῖναί με ἐκεῖ. κὰι νῦν ὄψομαι δὴ πρόσωπον τοῦ βασιλέως, κὰι ἐι ἔστιν ἐν ἐμοὶ ἀδικία κὰι θανατωθήσομαι. κὰι ἐπορεύθη ἰωὰβ πρὸς τὸν βασιλέα, κὰι ἀπήγγειλεν ἀυτῶ. κὰι ἐκάλεσεν τὸν ἀβεσαλώμ, κὰι ἐισῆλθε πρὸς τὸν βασιλέα, κὰι προσεκύνησεν ἀυτῶ κὰι ἔπεσεν ἐπὶ πρόσωπον ἀυτοῦ ἐπὶ τὴν γῆν ἐνώπιον τοῦ βασιλέως. κὰι κατεφίλησεν ὁ βασιλεὺς τὸν ἀβεσαλώμ.

Καὶ ἐγένετο μετὰ ταῦτα κὰι ἐποίησεν ἑαυτῶ ἀβεσαλὼμ ἅρματα κὰι ἱππεῖς, κὰι πεντήκοντα ἄνδρας προτρέχοντας πρὸ προσώπου ἀυτοῦ. κὰι ὤρθρισεν ἀβεσαλὼμ κὰι ἐφίστατο ἐπὶ τῆς ὁδοῦ τῆς πύλης. κὰι ἦν πᾶς ἀνήρ ὧ ἐγένετο κρίσις, κὰι ἤρχετο πρὸς τὸν βασιλέα ἐις κρίσιν, κὰι ἐκάλει ἀυτὸν ἀβεσαλὼμ κὰι ἔλεγεν ἀυτῶ, ἐκ ποίας πόλεως ἐῖ σύ; κὰι ἔλεγεν, ἐκ μιᾶς τῶν φυλῶν τοῦ ἰσραὴλ ὁ δοῦλός σου. κὰι ἔλεγε πρὸς ἀυτὸν ἀβεσαλώμ, ἰδοὺ ὁι λόγοι σου καλοὶ κὰι κατευθύνοντες, κὰι ὁ ἀκουσόμενος ὀυχ ὑπάρχει σοι παρὰ τοῦ βασιλέως. κὰι ἔλεγεν ἀβεσαλώμ, τίς καταστήσει με κριτὴν ἐπὶ τῆς γῆς ἐπὶ τὸν ἰσραήλ, κὰι ἐπ᾿ ἐμὲ ἐλεύσεται πᾶς ἀνὴρ ὧ ἂν ἦ ἀντιλογία κὰι κρίσις, κὰι δικαιώσω ἀυτόν; κὰι ἐγίνετο ἐπὶ τὸ προσάγειν τὸν ἄνδρα τοῦ προσκυνεῖν ἀυτῶ, κὰι ἐξέτεινε τὴν χεῖρα ἀυτοῦ, κὰι ἐπελαμβάνετο ἀυτοῦ κὰι κατεφίλει ἀυτόν. κὰι ἐποίει ἀβεσαλὼμ κατὰ τὸ ῥῆμα τοῦτο παντὶ ἰσραὴλ τοῖς παραγινομένοις ἐις κρίσιν πρὸς τὸν βασιλέα κὰι ἰδιεποιεῖτο ἀβεσαλὼμ τὰς καρδίας πάντων τῶν ἀνδρῶν τοῦ ἰσραήλ. κὰι ἐγένετο μετὰ τεσσαράκοντα ἔτη, κὰι ἐῖπεν ἀβεσαλὼμ πρὸς τὸν βασιλέα λέγων, πορεύσομαι δὴ κὰι ἀποδώσω τὰς ἐυχάς μου ἃς ἠυξάμην τῶ κυρίω ἐν χεβρών. ὅτι ἐυχὴν ἤυξατο ὁ δ{ο}ῦλός σου ὅτε ἐκαθήμην ἐις γεσσοὺρ ἐν συρία λέγων, ἐὰν ἐπιστρέφων ἐπιστρέφη με ὁ κύριος ἐις ἱερουσαλήμ, κὰι λατρεύσω τῶ κυρίω. κὰι ἐῖπεν ἀυτῶ βασιλεύς, πορεύου ἐις ἐιρήνην. κὰι ἀνέστη κὰι ὤχετο ἀβεσαλὼμ ἐις χεβρών. κὰι ἀπέστειλεν ἀβεσαλὼμ κατασκόπους ἐις πάσας τὰς φυλὰς τοῦ ἰσραὴλ λέγων, ἐν τῶ ἀκοῦσαι ὑμᾶς φωνὴν σάλπιγγος κὰι ἐρεῖτε, βεβασίλευκεν ἀβεσαλὼμ ἐν χεβρών. κὰι ἐπορεύθησαν μετὰ ἀβεσαλὼμ διακόσιοι ἄνδρες ἐξ ἱερουσαλὴμ ἐπίκλητοι, κὰι ἐπορεύοντο ἁπλότητι, κὰι ὀυκ ἤδεισαν ὀυθὲν ῥῆμα. κὰι ἀπέστειλεν ἀβεσαλὼμ κὰι ἐκάλεσε τὸν ἀχιτόφελ τὸν γελωναῖοντὸν σύμβουλον δαυὶδ ἐκ τῆς πόλεως ἀυτοῦ τῆς γελώ. ἐν τῶ θύειν ἀυτὸν τὰς θυσίας, κὰι ἦν τὸ διαβούλιον ἰσχυρόν. κὰι ὁ λαὸς ἐπορεύετο κὰι ἐπληθύνετο μετὰ ἀβεσαλώμ. κὰι παραγίνεται ὁ ἀπαγγέλων πρὸς δαυὶδ λέγων, ἐγενήθη καρδία ἀνδρῶν ἰσραὴλ ὀπίσω ἀβεσαλώμ. κὰι ἐΙςπε δαυὶδ πᾶσι τοῖς δούλοις ἀυτοῦ τοῖς μετ᾿ ἀυτοῦ ἐις ἱερουσαλήμ, ἀνάστητε κὰι φύγωμεν, ὅτι ὀυκ ἔστιν ἡμῖν σωτηρία ἀπὸ προσώπου ἀβεσαλώμ. σπεύσατε ἀπελθεῖν μὴ φθάση κὰι καταλάβη ἡμᾶς, κὰι ἐπώσηται ἐφ᾿ ἡμᾶς τὴν κακίαν, κὰι πατάξη τὴν πόλιν ἐν στόματι ῥομφαίας. κὰι ἐῖπον ὁι παῖδες τοῦ βασιλέως πρὸς ἀυτόν, ἐν πᾶσιν ὁῖς ἁιρεῖται κύριος ἡμῶν ὁ βασιλεύς, ἰδοὺ ὁι παῖδές σου. κὰι ἐξῆλθεν ὁ βασιλεὺς κὰι πᾶς ὁ ὀῖκος ἀυτοῦ πεζοὶ τοῖς ποσὶν ἀτοῦ. κὰι κατέλειπεν ὁ βασιλεὺς δέκα γυναῖκας τῶν παλλακῶν ἀυτοῦ τοῦ φυλάσσειν τὸν ὀῖκον ἀυτῶν. κὰι ἐξῆλθεν ὁ βασιλεὺς κὰι πᾶς ὁ λαὸς ἀυτοῦ πεζοί. κὰι ἔστησαν ἐν ὄικω τῶ μακρὰν κὰι πάντες ὁι παῖδες ἀυτοῦ ἀνὰ χεῖρα ἀυτοῦ παρῆγον. κὰι πᾶς ὁ χερεθὶ κὰι πᾶς ὁ φελεθί κὰι πάντες ὁι ζεθαῖοι ἑξακόσιοι ἄνδρες ὁι ἥκοντες ἐκ γὲθ πεζοὶ παρεπορεύοντο κατὰ πρόσωπον τοῦ βασιλέως. κὰι ἐῖπεν ὁ βασιλεὺς πρὸς ἐθὶ τὸν γεθαῖον, ἱνατί πορεύη κὰι σὺ μεθ᾿ ἡμῶν; ἐπίστρεφε κὰι ὄικει μετὰ τοῦ βασιλέως, ὅτι ἀλλότριος σὺ κὰι ὅτι μετώκισας ἐκ τοῦ τόπου σου. ἐι ἐχθὲς παραγέγονας σύ, κὰι σήμερον κινήσω σε τοῦ πορεύεσθαι μεθ᾿ ἡμῶν; ἐγὼ δὲ πορεύσομαι ὁῦ ἂν προεύομαι. πορεύου κὰι ἀνάστρεφε τοὺς ἀδελφούς σου μετὰ σοῦ, κὰι κύριος ποιήσει μετὰ σοῦ ἔλεος κὰι ἀλήθειαν. κὰι ἀπεκρίθη ὁ ἐθὶ τῶ βασιλεῖ κὰι ἐῖπεν, ζῆ κύριος κὰι ζῆ ἡ ψυχή σου κύριέ μου βασιλεῦ, ὅτι ἐις τὸν τόπον ὁῦ ἂν ἦ ὁ κύριός μου ὁ βασιλεὺς κὰι ἐὰν ἐις θάνατον κὰι ἐὰν ἐις ζθὴν ὅτι ἐκεῖ ἔσται ὁ δοῦλός σου. κὰι ἐῖπεν δαυὶδ πρὸς ἐθί, πορεύου κὰι δίελθε μετ᾿ ἐμοῦ. κὰι παρῆλθεν ἐθὶ ὁ γεθαῖος κὰι πάντες ὁι ἄνδρες ὁι μετ᾿ ἀυτοῦ κὰι πάντες ὁι παῖδες ἀυτοῦ κὰι πᾶσα ἡ γῆ φωνῆ μεγάλη κλαίοντες. κὰι πᾶς ὁ λαὸς διεπορεύετο ἐν τῶ χειμάρρω τοῦ κεδρών. κὰι ὁ βασιλεὺς διέβη τὸν χειμάρρουν κεδρών. κὰι πᾶς ὁ λαὸς παρεπορεύετο ἐπὶ πρόσωπον ἀυτοῦ τὴν ἔρημον. κὰι ἰδοὺ σαδὠκ κὰι πάντες ὁι λευῖται μετὰ ἀυτοῦ ἄιροντες τὴν κιβωτὸν τῆς διαθήκης τοῦ θεοῦ. κὰι ἔστησαν τὴν κιβωτὸν τοῦ θεοῦ. κὰι ἀνέβη ἀβιαθὰρ ἕως ἐπαύσατο ὁ λαὸς διελθεῖν ἐκ τῆς πόλεως. κὰι ἐῖπεν ὁ βασιλεὺς πρὸς σαδώκ, ἐπίστρεψον τὴν κιβωτὸν τοῦ θεοῦ ἐις τὴν πόλιν, ἐὰν ἕυρω χάριν ἐνώπιον κυρίου, κὰι ἐπιστρέψει με, κὰι δείξει ἀυτὴν κὰι τὴν ἐυπρέπειαν ἀυτῆς. κὰι ἐὰν ἔιπη μοι, ὄυτε ἠθέληκά σε, ἰδοὺ ἐγώ, ποιείτω μοι τὸ ἀρεστὸν ἐνώπιον ἀυτοῦ. κὰι ἐῖπεν ὁ βασιλεὺς τῶ σαδὼκ τῶ ἱερεῖ, βλέπε σὺ ἀνάστρεφε ἐις τὴν πόλιν ἐν ἐιρήνη, κὰι ἰδοὺ ἀχιμαὰς ὁ ὑιός σου κὰι ἰωναθὰν ὑιὸς ἀβιαθὰρ ἀμφότεροι ὑιοὶ ὑμῶν μεθ᾿ ὑμῶν. ἰδοὺ ἐγὼ προσδέχομαι ὑμᾶς ἐν ἀβρὼθ τῆς ἐρήμου, ἕως ὁῦ ἔλθη ὁ λόγος παρ᾿ ὑμῶν τοῦ ἀπαγγελθῆναί μοι. κὰι ἀνέστρεψαν σαδὼκ κὰι ἀβιαθὰρ τὴν κιβωτὸν τοῦ θεοῦ ἐις ἱερουσαλήμ, κὰι ἐκάθισαν ἐκεῖ. κὰι δαυίδ ἀνέβαινεν ἐπὶ τὴν ἀνάβασιν τῶν ἐλαιῶν κὰι ἔκλαιεν, κὰι ἡ κεφαλὴ ἀυτοῦ ἐπικεκαλυμμένη, κὰι ἀυτὸς παρεπορεύετο ἀνυπόδετος, κὰι πᾶς ὁ λαὸς ὁ μετ᾿ ἀυτοῦ ἐπεκάλυψεν ἕκαστος τὴν κεφαλὴν ἀυτοῦ. κὰι ἀνέβαινον ἀναβαίνοντες κὰι κλαίοντες. κὰι τῷ δαυὶδ ἀπήγγειλαν λέγοντες, κὰι ἀχιτόφελ ἐν τοῖς συγκειμένοις μετὰ ἀβεσαλώμ. κὰι ἐῖπε δαυίδ, κύριε ὁ θεός μου ματαίωσον δὴ τὴν βουλὴν ἀχιτόφελ. κὰι ἐγένετο δαυὶδ παραγενομένου ἕως ῥῶς ὁῦ προσεκύνησεν ἐκεῖ τῶ θεῶ, κὰι ἰδοὺ ἥκει ἐις ἀπάντησιν ἀυτοῦ χουσὶ ὁ ἀρχὶ ἑταῖρος δαυὶδ διερρηχὼς τὸν χιτῶνα κὰι γῆ ἐπὶ τῆς κεφαλῆς ἀυτοῦ. κὰι ἐῖπεν ἀυτῶ δαυίδ, ἐὰν διέλθης μετ᾿ ἐμοῦ ἔση ἐπ᾿ ἐμὲ φορτίον. ἐὰν ἐις τὴν πόλιν ἀναστρέψης, κὰι ἐρεῖς τῶ ἀβεσαλώμ, παῖς σου ἐιμὶ βασιλεῦ, ἔασόν με ζῆσαι. παῖς τοῦ πατρός σου ἤμην τότε κὰι ἀρτίως, κὰι νῦν ἐγὼ δοῦλός σου, κὰι διασκέδασόν μοι τὴν βουλὴν ἀχιτόφελ. κὰι ἰδοὺ ἐκεῖ μετὰ σοῦ σαδὼκ κὰι ἀβιαθὰρ ὁι ἱερεῖς. κὰι ἔσται πᾶν ῥῆμα ὃ ἂν ἀκούσης παρὰ τοῦ βασιλέως ἀναγγελεῖς τῶ σαδὼκ κὰι τῶ ἀβιαθὰρ τοῖς ἱερεῦσι. κὰι ἰδοὺ ἐκεῖ δύο ὑιοὶ ἀυτῶν μετ᾿ ἀυτῶν ἀχιμάας ὁ ὑιὸς σαδὼκ κὰι ἰωναθὰν ὑιὸς ἀβιαθάρ. κὰι ἐξαποστελεῖτε ἐν ταιςς χερσὶν ἀυτῶν πρός με πᾶν ῥῆμα ὃ ἂν ἀκούσητε. κὰι ἐισπορεύεται χουσὶ ἑταῖρος δαυὶδ ἐις τὴν πόλιν, κὰι ἀβεσαλὼμ ἄρτι ἐισεπορεύετο ἐις ἱερουσαλήμ.

Καὶ δαυὶδ διῆλθε μικρὸν ἀπὸ τῆς ῥῶς, κὰι ἰδοὺ σιβὰ τὸ παιδάριον μεφιβόσεθ ἤρχετο ἐις ἀπάντησιν ἀυτῶ, κὰι ζεῦγος ὄνων ἐπισεσαγμένων, κὰι ἐπ᾿ ἀυτῶν διακόσιοι ἄρτοι, κὰι ὀῖφι σταφίδων. κὰι ἑκατὸν παλάθαι. κὰι νέβελ ὄινου. κὰι ἐῖπεν ὁ βασιλεὺς πρὸς σιβά, τί ταῦτά σοι; κὰι ἐῖπε σιβά, ὁι ὄνοι τῶ ὄικω τοῦ βασιλέως ἐπιβαίνειν, κὰι ὁι ἄρτοι κὰι ἁι παλάθαι κὰι σταφίδες ἐις βρῶσιν τοῖς παιδαρίοις, κὰι ὁ ὀῖνος πίνειν τῶ ἐκλελυμένω ἐν τῆ ἐρήμω. κὰι ἐῖπεν ὁ βασιλεύς, ποῦ ἐστὶν ὁ ὑιὸς τοῦ κυρίου σου; κὰι ἐῖπε σιβὰ πρὸς τὸν βασιλέα, ἰδοὺ κάθηται ἐν ἱερουσαλήμ. κὰι λέγει, σήμερον ἐπιστρέψουσί μοι ὁ ὀῖκος ἰσραὴλ τὴν βασιλείαν τοῦ πατρός μου. κὰι ἐῖπεν ὁ βασιλεὺς πρὸς σιβά, ἰδού σοι ἔσται πάντα τὰ τοῦ μεφιβόσεθ. κὰι ἐῖπε σιβά, προσκυνῶ, ἕυροιμι χάριν ἐν ὀφθαλμοῖς σου κύριέ μου βασιλεῦ. κὰι παραγίνεται ὁ βασιλεὺς δαυὶδ ἕως βαουρίμ. κὰι ἰδοὺ ἐκεῖθεν ἀνὴρ ἐξεπορεύετο ἐκ πατριᾶς ὄικου σαούλ, κὰι ὄνομα ἀυτῶ σεμεῒ ὑιὸς γηρὰ ἐξεπορεύετο ἐκ πορευόμενος, κὰι κακολογῶν κὰι βάλλων λίθους ἐπὶ τὸν δαυὶδ κὰι ἐπὶ πάντας τοὺς παῖδας ἀυτοῦ. κὰι πᾶς ὁ λαὸς κὰι πάντες ὁι δυνατοὶ ἐκ δεξιῶν κὰι ἐξ ἀριστερῶν τοῦ βασιλέως. κὰι ὅυτως ἐῖπε σεμεῒ ἐν τῶ καταρᾶσθαι ἀυτόν, ἔξελθε ἔξελθε ἀνὴρ τῶν ἁιμάτων κὰι ἀνὴρ ὁ παράνομος, ἐπέστρεψεν ἐπὶ σὲ κύριος πάντα τὰ ἅιματα τοῦ ὄικου σαούλ, ἀνθ᾿ ὧν ἐβασίλευσας ἀντ᾿ ἀυτοῦ. κὰι ἔδωκε κύριος τὴν βασιλείαν ἐις χεῖρας ἀβεσαλὼμ τοῦ ὑιοῦ σου. κὰι ἔδειξέ σοι τὴν κακίαν σου ὅτι ἀνὴρ ἁιμάτων σὺ ἐῖ. κὰι ἐῖπεν ἀβεσσὰ ὑιὸς σαρουΐα πρὸς τὸν βασιλέα, ἱνατί κακαταρᾶται ὁ κύων ὁ τεθνηκὼς ὁῦτος τὸν κύριόν μου τὸν βασιλέα; διελεύσομαι δὴ κὰι ἀφελῶ τὴν κεφαλὴν ἀυτοῦ. κὰι ἐῖπεν ὁ βασιλεὺς πρὸς ἀβεσσά, τί ἐμοὶ κὰι ὑμῖν ὑιοὶ σαρουΐα; κὰι ἄφετε ἀυτόν, διότι καταρᾶται μοι, ὅτι κύριος ἐῖπεν ἀυτῶ κακολογεῖν τὸν δαυίδ. κὰι τίς ἐρεῖ ἀυτῶ τί ὅτι πεποίηκας ὅυτως; κὰι ἐῖπε δαυὶδ πρὸς ἀβεσσὰ κὰι πρὸς πάντας τοὺς παῖδας ἀυτοῦ, ἰδοὺ ὁ ὑιός μου ὁ ἐξελθὼν ἐκ τῇς κοιλίας μου ζητεῖ τὴν ψυχήν μου. ἐι δὲ κὰι νῦν ὁῦτος ὁ ὑιὸς τοῦ ἰεμιναίου, ἄφετε ἀυτὸν κὰι καταράσθω, ὅτι κύριος ἔιρηκεν ἀυτῶ, ἔιπως ἔιδη τὴν ταπείνωσίν μου, κὰι ἀνταποδώση μοι κύριος ἀγαθὰ ἀντὶ τῇς κατάρας ἀυτοῦ ἐν τῆ ἡμέρα ταύτη. κὰι ἐπορεύετο δαυὶδ κὰι πάντες ὁι ἄνδρες ἀυτοῦ ἐν τῆ ὁδῶ. κὰι σεμεῒ ἐπορεύετο κατὰ τὸ κλίτος οτῦ ὄρους, ἐχόμενα ἀυτοῦ ἐπορεύετο κὰι κατηρᾶτο, κὰι ἔβαλλε λίθους ἐπ᾿ ἀυτὸν κὰι τῶ χοῒ πάσσων. κὰι παρεγένετο ὁ βασιλεὺς κὰι πᾶς ὁ λαὸς ὁ μετ᾿ ἀυτοῦ ἐκλελυμένοι. κὰι ἀνέψυξαν ἐκεῖ. κὰι ἀβεσαλὼμ κὰι πᾶς ὁ λαὸς ἀνδρῶν ἰσραὴλ ἐισῆλθον ἐις ἱερουσαλήμ, κὰι ἀχιτόφελ μετ᾿ ἀυτοῦ. κὰι ἐγένετο ὅτε ἦλθε χουσὶ ὁ ἀρχὶ ἑταῖρος δαυὶδ πρὸς ἀβεσαλώμ, κὰι ἐῖπε χουσὶ τῷ ἀβεσαλώμ, ζήτω ὁ βασιλεὺς ζήτω ὁ βασιλεύς. κὰι ἐῖπεν ἀβεσαλὼμ τῶ χουσί, τοῦτο τὸ ἔλεός σου μετὰ τοῦ ἑταίρου σου; ἱνατί ὀυκ ἐπορεύθης μετὰ τοῦ ἑταίρου σου; κὰι ἐῖπε χουσὶ πρὸς τὸν ἀβεσαλώμ, ὀυχί, ἀλλ᾿ ἢ κατόπισθεν ὁῦ ἐξελέξατο κύριος κὰι ὁ λαὸς ὁῦτος κὰι πᾶς ἀνὴρ ἰσραήλ, ἀυτῶ ἔσομαι κὰι μετ᾿ ἀτυοῦ καθίσομαι. κὰι τὸ δεύτερον τίνι ἐγὼ δουλεύσω, ὀυκ ἐνώπιον τοῦ ὑιοῦ ἀυτοῦ; ὡς ἐδούλευσα τῶ πατρί σου ὅυτως ἔσομαι μετὰ σοῦ. κὰι ἐῖπεν ἀβεσαλὼμ πρὸς ἀχιτόφελ, δότε ἑαυτοῖς βουλὴν τί ποιήσομεν; κὰι ἐῖπεν ἀχιτόφελ πρὸς ἀβεσαλώμ, ἔισελθε πρὸς παλλακὰς τοῦ πατρός σου ἃς κατέλειπε φυλάσσειν τὸν ὀῖκον ἀυτοῦ, κὰι ἀκούσεται πᾶς ἰσραήλ, ὅτι κατήσχυνας τὸν πατέρα σου, κὰι κρατήσουσιν ἁι χεῖρες πάντων τῶν μετὰ σοῦ. κὰι ἔπηξαν σκηνὴν τῶ ἀβεσαλὼμ ἐπὶ τῶ δώματι, κὰι ἐισῆλθεν ἀβεσαλὼμ πρὸς τὰς παλλακὰς τοῦ πατρὸς ἀυτοῦ ἐν ὀφθαλμοῖς παντὸς τοῦ ἰσραήλ. κὰι ἡ βουλὴ ἀχιτόφελ ἣν ἐβουλεύσατο ἐν ταῖς ἡμέραις ταῖς πρώταις, καθὼς ἐρωτᾶ τις διὰ τοῦ θεοῦ, ὅυτως πᾶσα ἡ βουλὴ ἀχιτόφελ κὰι τῶ δαυὶδ κὰι τῷ ἀβεσαλώμ.

Καὶ ἐῖπεν ἀχιτόφελ πρὸς ἀβεσαλώμ, ἐκλέξομαι δὴ ἐμαυτῶ δώδεκα χιλιάδας ἀνδρῶν, κὰι ἀναστὰς καταδιώξω ὀπίσω δαυὶδ τὴν νύκτα, κὰι ἐισελεύσομαι ἐπ᾿ ἀυτόν. κὰι ἀυτὸς κοπιὼν κὰι ἐκλελυμένος τὰς χεῖρας, κὰι ἐκστήσω ἀυτόν, κὰι ἐκφεύξεται πᾶς ὁ λαὸς ὁ μετ᾿ ἀυτοῦ, κὰι πατάξω τὸν βασιλέα μονώτατον. κὰι ἐπιστρέφω πάντα τὸν λαὸν πρὸς σέ, καθὼς ἐπιστρέψει νύμφη πρὸς τὸν ἄνδρα ἀυτῆς. πλὴν ψυχὴν ἀνδρὸς ἑνὸς ἐκζητήσεις, κὰι παντὶ τῶ λαῶ ἔσται ἐιρήνη. κὰι ἤρεσεν ὁ λόγος ἐν ὀφθαλμοῖς ἀβεσαλὼμ κὰι ἐν ὀφθαλμοῖς πάντων τῶν πρεσβυτέρων ἰσραήλ. κὰι ἐῖπεν ἀβεσαλώμ, καλέσατε δὴ τὸν χουσὶ τὸν ἀραχί, κὰι ἀκουσόμεθα τί ἐν τῶ στόματι ἀυτοῦ καί γε ἀυτοῦ. κὰι παρεγένετο χουσί πρὸς ἀβεσαλώμ. κὰι ἐῖπεν ἀβεσαλὼμ πρὸς ἀυτὸν λέγων, κατὰ τὸ ῥῆμα τοῦτο λελάληκεν ἀχιτόφελ, ἐι ποιήσομεν κατὰ τὸ ῥῆμα ἀυτοῦ, ἐι δὲ μή, σὺ λάλησον. κὰι ἐῖπε χουσὶ πρός ἀβεσαλώμ, ὀυκ ἀγαθὴ ἡ βουλὴ ἣν βεβούλευται ἀχιτόφελ νυνῒ ταύτην. κὰι ἐῖπεν χουσί, σὺ ὀῖδας τὸν πατέρα σου κὰι τοὺς ἄνδρας τοὺς μετ᾿ ἀυτοῦ, ὅτι δυνατοί ἐισι σφόδρα κὰι κατάπικροι τῇ ψυχῆ ἀυτῶν, κὰι ἐισὶν ὥσπερ ἄρκτος ἠτεκνωμένη ἐν τῶ πεδίω. κὰι ὁ πατήρ σου ἀνὴρ πολεμιστής, κὰι ὀυκ αταπαύσει τὸν λαόν. κὰι ἰδοὺ ἀυτὸς κέκρυπται ἐν ἑνὶ τῶν ἀυλόνων ἢ ἐν ἑνὶ τῶν τόπων.κὰι ἔσται ἐν τῶ ἐπιπεσεῖν ἀυτοὺς ἐν ἀρχῆ, κὰι ἀκούσεται ὁ ἀκούων κὰι ἐρεῖ, γέγονε πτῶσις ἐν τῶ λαῶ τῶ ὀπίσω ἀβεσαλώμ. κὰι ἔσται ὁ ὑιὸς ὁ μαχιτής, ὁῦ ἐστιν ἡ καρδία ὡς καρδία λέοντος, θραυομένη θραυσθήσεται, ὅτι γνώσεται πᾶς ἰσραήλ, ὅτι δεδυνάστευκεν ὁ πατήρ σου κὰι ὁι μαχηταί πάντες ὁι μετ᾿ ἀυτοῦ. ὅυτως συμβουλεύω ἐγώ, συναγόμενος συναχθήσεται πρὸς σὲ πᾶς ἰσραὴλ ἀπὸ δὰν κὰι ἕως βηρσαβεέ, ὡς ἡ ἄμμος ἡ ἐπὶ τῆς θαλάσσης ἐις πλῆθος. κὰι τὸ πρόσωπόν σου πορεύσεται ἐις μέσον ἀυτῶν, κὰι ἥξομεν ἐπ᾿ ἀυτὸν ἐις ἕνα τῶν τόπων ὁῦ ἂν ἕυρωμεν ἀυτὸν ἐκεῖ κὰι παρεμβαλοῦμεν ἐπ᾿ ἀυτόν, ὡσεὶ πίπτει δρόσος ἐπὶ τὴν γῆν, κὰι ὀυχὶ ὑπολειψόμεθα ἐν ἀυτῶ κὰι πᾶσι τοῖς ἀνδράσι τοῖς μετ᾿ ἀυτοῦ ὀυδένα. ἐὰν δὲ ἐις πόλιν συναχθῆ, κὰι προσάξουσι πᾶς ἰσραὴλ σχοινία ἐπὶ τὴν πόλιν ἐκείνην, κὰι ἐπισπάσονται ἀυτὴν ἐις τὸν χειμάρουν, ἕως μὴ καταλειφθῆ ἐκεῖ μὴ δὲ λίθος. κὰι ἐῖπεν ἀβεσαλὼμ κὰι πᾶς ἀνὴρ ἰσραήλ, ἀγαθ{ῆ} ἡ βουλὴ χουσὶ τοῦ ἀραχὶ ὑπὲρ τὴν βουλὴν ἀχιτόφελ. κὰι κύριος ἐνετείλατο τοῦ διασκεδάσαι τὴν βουλὴν τοῦ ἀχιτόφελ τὴν ἀγαθήν, ὅπως ἂν ἐπάγη κύριος τὰ κακὰ ἐπὶ ἀβεσαλώμ. κὰι ἐῖπε χουσὶ πρὸς σαδὼκ κὰι πρὸς ἀβιαθὰρ τοὺς ἱερεῖς, ὅυτω κὰι ὅυτω βεβούλευται ἀχιτόφελ τῶ ἀβεσαλὼμ κὰι τοῖς πρεσβυτέροις ἰσραήλ, κὰι ὅυτω κὰι ὅυτω συμβελούλευκα ἐγώ. κὰι νῦν ἀποστείλατε ταχὺ κὰι ἀπαγγείλατε τῶ δαυὶδ λέγοντες, μὴ ἀυλισθῆς τὴν νύκτα κατὰ δυσμὰς τῆς ἐρήμου, ἀλλὰ διαβαίνων διάβηθι, ὅπως μὴ καταποθῆ ὁ βασιλεὺς κὰι πᾶς ὁ λαὸς ὁ μετ᾿ ἀυτοῦ.κὰι ἰωναθὰν κὰι ἀχιμαὰς ἑιστήκεισαν ἐπὶ τῆς πηγῆς τοῦ ῥωγήλ, κὰι ἐπορεύετο ἡ παιδίσκη, κὰι ἀπήγγειλεν ἀυτοῖς. κὰι ἀυτοὶ ἐπορεύοντο κὰι ἀπήγγειλαν τῶ βασιλεῖ δαυίδ, ὅτι ὀυκ ἐδύναντο ὀφθῆναι κὰι ἐισελθεῖν ἐις τὴν πόλιν. κὰι ἐῖδεν ἀυτοὺς παιδάριον, κὰι ἀπήγγειλε τῶ ἀβεσαλώμ, κὰι ἀπῆλθον ταχέως, κὰι ἐισῆλθον ἐις ὀῖκον ἀνδρὸς ἐν βαουρίμ. κὰι τῶ ἀνθρώπω λάκκος ἐν τῆ ἀυλῆ, κὰι καταβαίνουσιν ἐκεῖ. κὰι ἔλαβεν ἡ γυνὴ κὰι διεπέτασεν τὸ ἐπικάλυμμα ἐπὶ τοῦ στόματος τοῦ λάκκου κὰι ἔψυχεν ἐπ᾿ ἀυτῶ παλάθας, κὰι ὀυκ ἐγνώσθη τὸ ῥῆμα. κὰι ἐισῆλθον ὁι παῖδες ἀβεσαλὼμ πρὸς τὴν γυναῖκα ἐις τὸν ὀῖκον, κὰι ἐῖπον, ποῦ ἐστὶν ἀχιμαὰς κὰι ἰωναθάν; κὰι ἐῖπε πρὸς τοὺς ἄνδρας ἡ γυνή, παρῆλθον γευσάμενοι μικρὸν τοῦ ὕδατος. κὰι ἐζήτουν κὰι ὀυχ ἕυρισκον ἀυτούς,κὰι ἀναστρέφουσιν ἐις ἱερουσαλήμ. κὰι ἐγένετο μετὰ τὸ ἀπελθεῖν ἀυτούς, ἀνέβησαν ἐκ τοῦ λάκκου κὰι ἀπῆλθον. κὰι ἀπήγγειλαν τῶ βασιλεῖ δαυίδ, κὰι λέγουσιν ἀυτῶ, ἀνάστητε κὰι διάβητε τοτάχος τὰ ὕδατα, ὅτι τάδε βεβούλευται καθ᾿ ὑμῶν ἀχιτόφελ. κὰι ἀνέστη δαυὶδ κὰι πᾶς ὁ λαὸς ὁ μετ᾿ ἀυτοῦ κὰι διέβησαν τὸν ἰορδάνην ἕως τοῦ φωτὸς τοῦ πρωΐ, ἕως ἑνὸς ὀυκ ἔλαθεν ὃς ὀυ διέβη τὸν ἰορδάνην. κὰι ἀχιτόφελ ἐῖδεν, ὅτι ὀυ γέγονεν ἡ βουλὴ ἀυτοῦ, κὰι ἐπέσαξε τὸν ὄνον ἀυτοῦ κὰι ἀνέστη κὰι ἀπῆλθεν ἐις τὸν ὄικον ἀυτοῦ ἐις τὴν πόλιν ἀυτοῦ. κὰι ἐνετείλατο τῶ ὄικω ἀυτοῦ κὰι ἀπήγξατο κὰι ἀπέθανε, κὰι ἐτάφη ἐν τῶ τάφω τοῦ πατρὸς ἀυτοῦ. κὰι δαυὶδ παρεγένετο ἐις παρεμβολάς, κὰι ἀβεσαλὼμ διέβη τὸν ἰορδάνην ἀυτὸς κὰι πᾶς ἀνὴρ ἰσραὴλ μετ᾿ ἀυτοῦ. κὰι τὸν ἀμεσσὰ κατέστησεν ἀβεσαλὼμ ἀντὶ ἰωὰβ ἐπὶ τὴν στρατιάν. ὁ δὲ ἀμεσσὰ ἦν ὑιὸς ἀνδρός, κὰι ὄνομα ἀυτῶ ἰεθὲρ τοῦ ἰζραηλίτου, ὃς ἦλθεν ἐπὶ τὴν ἀβιγάϊλ θυγατέρα ἰεσσαὶ ἀδελφὴν σαρουΐα μητρὸς ἰωάβ. κὰι παρενέβαλεν ἀβεσαλὼμ κὰι πᾶς ἀνὴρ ἰσραὴλ ἐις γῆν γαλαάθ. κὰι ἐγένετο ὅτε ἐισῆλθε δαυίδ ἐις παρεμβολὰς κὰι σοβὶ κὰι ὑιὸς ναὰς ἐκ ραβὰθ ὑιῶν ἀμμῶν, κὰι μαχὶρ ὑιὸς ἀμιὴλ ὁ ἐκ λοδαβάρ, κὰι βερζελάϊ ὁ γαλααδίτης ὁ ἐκ ῥογελὶμ ἤνεγκαν κοίτας κὰι ἀμφιτάπους, κὰι λέβητας κὰι σκεύη κεράμων, κὰι πυροὺς κὰι κριθὰς κὰι ἄλευρα κὰι κύαμον κὰι φακὸν κὰι ἄλφϊτα κὰι μέλι κὰι βούτυρον κὰι πρότατα κὰι γαλαθινὰ μοσχάρια. κὰι προσήνεγκαν τῶ δαυίδ κὰι τῶ λαῶ τῶ μετ᾿ ἀυτοῦ ἐσθίειν, ὅτι ἔλεγον τὸν λαὸν πεινᾶν κὰι ἐκλελῦσθαι διψήσαντα ἐν τῆ ἐρήμω.

Καὶ ἐπεσκέψατο δαυὶδ πάντα τὸν λαὸν τὸν μετ᾿ ἀυτοῦ. κὰι κατέστησεν ἐπ᾿ ἀυτοὺς χιλιάρχους κὰι ἑκατοντάρχους. κὰι ἀπέστειλε δαυὶδ τὸν λαόν, τὸ τρίτον ἐν χειρὶ ἰωάβ, κὰι τὸ τρίτον ἐν χειρὶ ἀβεσσὰ ἀδελφοῦ ἰωάβ, κὰι ὑιοῦ σαρουΐα, κὰι τὸ τρίτον ἐν χειρὶ ἐθὶ τοῦ γεθαίου. κὰι ἐῖπεν ὁ βασιλεὺς πρὸς οτ`ν λαόν, ἐκπορευόμενος ἐκπορεύσομαι κὰι ἐγὼ μεθ᾿ ὑμῶν. κὰι ἐῖπεν ὁ λαὸς ὀυκ ἐξελεύση, ὅτι ἐὰν φυγόντες φύγωμεν, ὀυ στήσεται ἐν ἡμῖν καρδία. κὰι ἐὰν ἀποθάνωμεν τὸ ἥμισυ ἡμῶν ὀυ θήσουσιν ἐις ἡμᾶς καρδίαν, ὅτι σὺ ὡς ἡμεῖς δέκα χιλιάδες. κὰι νῦν καλόν ἐστιν ἡμῖν τοῦ ἐῖναί σε ἐν τῆ πόλει ἐις βοηθὸν ἡμῶν. κὰι ἐῖπεν ἀυτοῖς ὁ βασιλεύς, τὸ ἀρεστὸν ἐνώπιον ὑμῶν ποιήσω. κὰι ἔστη ὁ βασιλεὺς παρὰ τὸ κλίτος τῆς πύλης, κὰι πᾶς ὁ λαὸς ἐξεπορεύετο ἐν ἑκατοντάσι κὰι ἐν χιλιάσι. κὰι ἐνετείλατο ὁ βασιλεὺς τῶ ἰωὰβ κὰι τῶ ἀβεσσὰ κὰι τῶ ἐθὶ λέγων, φείσασθέ μοι τοῦ παιδαρίου ἀβεσαλώμ. κὰι πᾶς ὁ λαὸς ἤκουσεν ἐν τελλομένου τοῦ βασιλέως πᾶσι τοῖς ἄρχουσιν ὑπὲρ ἀβεσαλώμ. κὰι ἐξῆλθε πᾶς ὁ λαὸς ἐις τὸ πεδίον ἐις ἀπάντησιν τῶ ἰσραήλ. κὰι ἐγένετο ὁ πόλεμος ἐν τῶ δρυμῶ ἐφραΐμ. κὰι ἕπταισεν ἐκεῖ ὁ λαὸς ἰσραὴλ ἐνώπιον τῶν παίδων δαυίδ. κὰι ἐγένετο πληγὴ μεγάλη ἐν τῆ ἡμέρα ἐκείνη, κὰι πίπτουσιν ἔικοσι χιλιάδες ἀνδρῶν. κὰι ἐγένετο ὁ πόλεμος διεσπαρμένος ἐπὶ προσώπου ὅλου τοῦ δρυμοῦ. κὰι ἐπλεόνασεν ὁ δρυμὸς τοῦ καταφαγεῖν ἐκ τοῦ λαοῦ ὑπὲρ ὃυς κατέφαγεν ἡ ῥομφαία ἐν τῆ ἡμέρα ἐκείνη. κὰι συνήντησεν ἀβεσαλὼμ ἐνώπιον τῶν παίδων δαυίδ, κὰι ἀβεσαλὼμ ἐπιβεβηκὼς ἐπὶ τοῦ ἡμϊόνου, κὰι ἐισῆλθεν ὁ ἡμΐονος ὑπὸ φυτὸν δένδρου μέγα, κὰι περιεπλάκη ἡ κεφαλὴ ἀυτοῦ ἐν τῶ δένδρω, κὰι ἀνεκρεμάσθη ἐν τῶ δένδρω ἀναμέσον τῆς γῆς κὰι ἀναμέσον τοῦ ὀυρανοῦ, κὰι ὁ ἡμίονος ὁ ὑποκάτω ἀυτοῦ παρῆλθε. κὰι ἐῖδεν ἀνὴρ ἑῖς κὰι ἀπήγγειλε τῶ ἰωάβ. κὰι ἐῖπεν, ἰδοὺ ἐγὼ ἑώρακα τὸν ἀβεσαλὼμ κρεμάμενον ἐπὶ τὸ δένδρον. κὰι ἐῖπεν ἰωὰβ τῶ ἀνδρὶ τῶ ἀπαγγείλαντι ἀυτῶ, κὰι ἰδοὺ ἐῖδες, κὰι διατί ὀυκ ἐπάταξας ἀυτὸν ἐκεῖ ἐπὶ τὴν γῆν; κὰι ἔδωκα ἄν σοι ἐγὼ δέκα σίκλους ἀργυρίου κὰι παραζώνην μίαν. κὰι ἐῖπεν ὁ ἀνὴρ πρὸς ἰωάβ, κὰι ἐὰν παραστῆς σὺ ἐν ταῖς χερσί μου χιλίους ἀργυρίου σίκλους ὀυ μὴ ἐπιβάλω τὰς χεῖράς μου ἐπὶ τὸν ὑιὸν τοῦ βασιλέως. ὅτι ἐν ταῖς ὠσὶν ἡμῶν ἐνετείλατο ὁ βασιλεύς σοι κὰι τῶ ἀβεσσᾶ κὰι τῶ ἐθὶ λέγων, φυλάξατέ μοι τὸ παιδάριον τὸν ἀβεσαλώμ. κὰι πῶς ποιήσω ἐν τῆ ψυχῆ μου ἄδικον, κὰι πᾶς ὁ λόγος ὀυ κρυβήσεται ἀπὸ τοῦ βασιλέως, κὰι σὺ στήση ἐξ ἐναντίας. κὰι ἐῖπεν ἰωὰβ διὰ τοῦτο ἐγὼ ἄρξομαι ἐνώπιόν σου. κὰι ἔλαβε ἰωὰβ τρία βέλη ἐπὶ τῆ χειρὶ ἀυτοῦ, κὰι ἐνέπηξεν ἀυτὰ ἐις τὴν καρδίαν ἀβεσαλὼμ ἔτι ἀυτοῦ ζῶντος ἐν τῆ καρδία τοῦ δένδρου. κὰι ἐκύκλωσε δέκα παιδάρια τῶν ἀιρόντων τὰ σκεύη ἰωάβ, κὰι ἐπάταξαν τὸν ἀβεσαλώμ, κὰι ἐθανάτωσαν ἀυτόν. κὰι ἐσάλπισεν ἰωὰβ ἐν σάλπιγγι, κὰι ἐπέστρεψεν ὁ λαὸς τοῦ μὴ καταδιώκειν κατόπισθεν τοῦ ἰσραήλ, ὅτι ἐφείδετο ἰωὰβ τοῦ λαοῦ. κὰι ἔλαβεν ἰωὰβ τὸν ἀβεσαλώμ, κὰι ἔρριψεν ἀυτὸν ἐις χάσμα μέγα ἐν τῶ δρυμῶ ἐις τὸν βόθυνον τὸν μέγαν, κὰι ἔστησαν ἐπ᾿ ἀυτὸν σωρὸν λίθων μέγαν σφόδρα. κὰι πᾶς ἰσραὴλ ἔφυγον ἕκαστος ἐις τὸ σκήνωμα ἀυτοῦ. κὰι ἀβεσαλὼμ ἔτι ζῶν ἔλαβε κὰι ἔστησεν ἑαυτῶ στήλην ἐν τῆ κοιλάδι τοῦ βασιλέως, ὅτι ἔλεγεν ὀυκ ἔστι μοι ὑιός, ἵνα ἀναμιμνήσκηται τὸ ὄνομά μου. κὰι ἐκάλεσε τὴν στήλην ἐπὶ τῶ ὀνόματι ἀυτοῦ, κὰι ἐπεκάλεσαν ἀυτὴν χεὶρ ἀβεσαλὼμ ἕως τῆς ἡμέρας ταύτης. κὰι ἀχιμαὰς ὑιὸς σαδὼκ ἐῖπε τῶ ἰωάβ, δραμὼν δὴ ἐυαγγελιοῦμαι τῶ βασιλεῖ, ὅτι ἔκρινεν ἀυτῶ κύριος ἐκ χειρὸς τῶν ἐχθρῶν ἀυτοῦ. κὰι ἐῖπεν ἀυτῶ ἰωάβ, ὀυκ ἀνὴρ ἐυαγγελισμοῦ ἐῖ σὺ ἐν τῆ ἡμέρα ταύτη, κὰι σὺ ἐυαγγελιῆ ἐν ἡμέρα ἄλλη, ἐν δὲ τῆ ἡμέρα ταύτη ὀυκ ἐυαγγελιῆ, ὅτι ὑιὸς τοῦ βασιλέως τέθνηκε. κὰι ἐῖπεν ἰωὰβ τῶ χουσί, πορεύου κὰι ἀπάγγελλε τῶ βασιλεῖ ἃ ἑώρακας. κὰι προσεκύνησε χουσὶ τῶ ἰωάβ, κὰι ἔδραμεν. κὰι προσέθετο ἔτι ἀχιμαὰς ὑιὸς σαδώκ, κὰι ἐῖπε τῶ ἰωάβ, κὰι τί ἔσται ἐὰν δράμω ὀπίσω τοῦ χουσί; κὰι ἐῖπεν ἰωάβ, ἱνατί σὺ τρέχεις τέκνον μου; κὰι σοὶ ὀυκ ἔστιν ἐυαγγελία ἐις ὀφέλειαν πορευομένω. κὰι ἐῖπεν ἀχιμαάς, κὰι τί ἔσται ἐὰν δράμω, κὰι ἐῖπεν ἀυτῶ ἰωάβ, δράμε. κὰι ἔδραμεν ἀχιμαὰς κατὰ τὴν ὁδὸν τοῦ κεχάρ, κὰι παρῆλθε τὸν χουσί. κὰι δαυὶδ ἐκάθητο ἀναμέσον ἀμφοτέρων τῶν πυλῶν. κὰι ἐπορεύθη ὁ σκοπὸς ἐπὶ τῶ δώματι τῆς πύλης ἐπὶ τοῦ τείχους, κὰι ἦρε τοὺς ὀφθαλμοὺς ἀυτοῦ κὰι ἐῖδε, κὰι ἰδοὺ ἀνὴρ τρέχων μόνος ἐνώπιον ἀυτοῦ. κὰι ἀνεβόησεν ὁ σκοπὸς κὰι ἀπήγγειλε τῶ βασιλεῖ. κὰι ἐῖπεν ὁ βασιλεύς, ἐι μόνος τρέχει, ἐυαγγελισμὸς ἐν τῶ στόματι ἀυτοῦ. κὰι ἐπορεύετο πορευόμενος κὰι ἤγγιζε. κὰι ἐῖδεν ὁ σκοπὸς ἄνδρα ἕτερον τρέχοντα, κὰι ἀ{}βόησεν ὁ σκοπὸς ἐπὶ τὴν πύλην κὰι ἐῖπεν, ἰδοὺ ἀνὴρ ἕτερος μόνος τρέχων. κὰι ἐῖπεν ὁ βασιλεὺς κὰι ὁῦτος ἐυαγγελιζόμενός ἐστι. κὰι ἐῖπεν ὁ σκοπὸς ἑώρακα τὸν δρόμον τοῦ πρώτου ὡς δρόμον ἀχιμαὰς ὑιοῦ σαδώκ. κὰι ἐῖπεν ὁ βασιλεύς, ἀνὴρ ἀγαθὸς ὁῦτος καὶ γε ἐις ἐυαγγελίαν ἀγαθὴν ἐλεύσεται. κὰι ἐβόησεν ἀχιμαὰς κὰι ἐῖπε τῶ βασιλεῖ, ἐιρήνη. κὰι προσεκύνησεν ἀυτῶ ἐπὶ πρόσωπον ἐπὶ τὴν γῆν, κὰι ἐῖπεν, ἐυλογητὸς κύριος ὁ θεός σου ὃς συνέκλεισε τοὺς ἄνδρας τοὺς ἐπηρμένους τὰς χεῖρας ἀυτῶν ἐπὶ τὸν κύριον μου τὸν βασιλέα. κὰι ἐῖπεν ὁ βασιλεύς, ἐιρήνη τῶ παιδαρίω ἀβεσαλώμ; κὰι ἐῖπεν ἀχιμαάς, ἐῖδον τὸ πλῆθος μέγα ἐυφραινόμενον ἐν τῶ ἀποστεῖλαι ἰωὰβ τὸν παῖδα τοῦ βασιλέως καί με τὸν δοῦλόν σου, κὰι ὀυκ ἔγνων τὰ ἐκεῖ. κὰι ἐῖπεν ὁ βασιλεύς, πάρελθε κὰι παράστηθι ὧδε. κὰι παρῆλθε κὰι ἔστη ὀπίσω ἀυτοῦ. κὰι ἰδοὺ χουσὶ παρεγένετο, κὰι ἐῖπεν ὁ χουσὶ τῶ βασιλεῖ, ἐυαγγελισθήτω ὁ κύριός μου ὁ βασιλεὺς ὅτι ἐδίκασε σοι κύριος σήμερον ἐκ χειρὸς πάντων τῶν ἀνθεστηκότων σοι. κὰι ἐῖπεν ὁ βασιλεὺς πρὸς τὸν χουσί, ὑγιαίνει τὸ παιδάριον ἀβεσαλώμ; κὰι ἐῖπεν ὁ χουσί, γένοιντο ὡς τὸ παιδάριον ὁι ἐχθροὶ τοῦ κυρίου μου τοῦ βασιλέως, κὰι πάντες ὅσοι ἐπανέστησάν σοι ἐις κακά. κὰι ἐδάκρυσεν ὁ βασιλεὺς κὰι ἀνέβη ἐις τὸ ὑπερῶον τῆς πύλης κὰι ἔκλαυσεν, κὰι τάδε ἐῖπεν ἐν τῶ κλαίειν ἀυτόν, τέκνον ἐμὸν ἀβεσαλώμ, τέκνον ἐμὸν τέκνον ἐμὸν ἀβεσαλὼμ τέκνον. τίς δώσει μοι θάνατον ἀντὶ σοῦ ἀβεσαλὼμ ὑιέ μου ὑιέ μου;

Καὶ ἀνήγγειλαν τῶ ἰωὰβ λέγοντες, ἰδοὺ ὁ βασιλεὺς κλαίει κὰι πενθεῖ ὑπὲρ ἀβεσαλώμ. κὰι ἐγένετο ἡ σωτηρία ἐν τῆ ἡμέρα ἐκείνη ἐις πένθος παντὶ τῶ λαῶ. ὅτι ἤκουσεν ὁ λαὸς ἐν τῆ ἡμέρα ἐκείνη λεγόντων, ὅτι λυπεῖται ὁ βασιλεὺς περὶ τοῦ ὑιοῦ ἀυτοῦ. κὰι διεκλέπτετο ὁ λαὸς ἐν τῆ ἡμέρα ἐκείνη τοῦ ἐισελθεῖν ἐις τὴν πόλιν, καθὼς διακλέπτεται ὁ λαὸς ὁι ἀισχυνόμενοι ἐν τῶ φεύγειν ἀυτοὺς ἐν τῶ πολέμω. κὰι ὁ βασιλεὺς παρεκάλυπτε τὸ πρόσωπον ἀυτοῦ, κὰι ἀνεβόα φωνῆ μεγάλη λέγων, τέκνον ἐμὸν ἀβεσαλὼμ ἀβεσαλὼμ τέκνον ἐμὸν τέκνον ἐμόν. κὰι ἐισῆλθεν ὁ ἰωὰβ πρὸς τὸν βασιλέα ἐις τὸν ὀῖκον κὰι ἐῖπεν, κατήσχυνας σὺ σήμερον τὰ πρόσωπα πάντων τῶν παίδων σου τῶν διασωσάντων τὴν ψυχήν σου σήμερον, κὰι τὴν ψυχὴν τῶν ὑιῶν σου κὰι τῶν θυγατέρων σου, κὰι τὴν ψυχὴν τῶν γυναικῶν σου κὰι τὴν ψυχὴν τῶν παλλακῶν σου, τοῦ ἀγαπᾶν τοὺς μισοῦντάς σε κὰι μισεῖν τοὺς ἀγαπῶντάς σε, ὅτι ἀπήγγελκας σήμερον ὅτι ὀυκ ἐισί σοι ἄρχοντες ὀυδὲ παῖδες, ὅτι ὀῖδα ὅτι ἀβεσαλὼμ ἐι ἔζη σήμερον, κὰι πάντες ἂν ἡμεῖς ἀπεθάνομεν, ὅτι τότε ἤρεσκεν ἐνώπιόν σου. κὰι νῦν ἀνάστηθι κὰι λάλησον ἐπὶ τὴν καρδίαν τῶν παίδων σου, ὅτι κατὰ τοῦ κυρίου ὠμομόκασιν, ὅτι ἐι μὴ σὺ ἐξελεύση, ὀυ μὴ μείνη τις μετὰ σοῦ τὴν νύκτα ταύτην. κὰι ἐπίγνωθι τοῦτο σαυτῶ, ὅτι χεῖρόν σοι ἔσται τοῦτο ἐκ πάντων τῶν κακῶν τῶν ἐπεληλυθότων ἐπὶ σὲ ἐκ νεότητός σου ἕως τοῦ νῦν. κὰι ἀνέστη ὁ βασιλεὺς κὰι ἐκάθισεν ἐπὶ τῆς πύλης, κὰι ἀπηγγέλη παντὶ τῶ λαῶ λεγόντων, ἰδοὺ ὁ βασιλεὺς κάθηται ἐπὶ τὴν πύλην, κὰι παρεγένετο πᾶς ὁ λαὸς ἐνώπια τοῦ βασιλέως. ὁ δὲ ἰσραὴλ ἔφυγεν ἕκαστος ἐις τὸ σκήνωμα ἀυτοῦ. κὰι ἦν πᾶς ὁ λαὸς διακρινόμενος ἐν πάσαις ταῖς φυλαῖς ἰσραὴλ λέγοντες, ὁ βασιλεὺς δαυὶδ ἐξήρηται ἡμᾶς ἐκ χειρὸς πάντων τῶν ἐχθρῶν ἡμῶν, κὰι ἀυτὸς ἐρρύσατο ἡμᾶς ἐκ χειρὸς τῶν ἀλλοφύλων. κὰι νῦν πέφευγεν ἀπὸ τῆς γῆς· κὰι ἀβεσαλώμ, ὃν ἐχρίσαμεν ἐφ᾿ ἡμῶν, τέθνηκεν ἐν τῶ πόλεμω. κὰι νῦν ἱνατί σιωπᾶτε ὑμεῖς ἐπιστρέψαι πρὸς τὸν βασιλέα; κὰι τὸ ῥῆμα παντὸς ἰσραὴλ ἦλθε πρὸς τὸν βασιλέα. ὁ δὲ βασιλεύς δαυὶδ ἐξαπέστειλε πρὸς σαδὼκ κὰι πρὸς ἀβιάθαρ τοὺς ἱερεῖς λέγων, λαλήσατε πρὸς τοὺς πρεσβυτέρους ἰούδα λέγοντες, ἱνατί γίνεσθε ἔσχατοι τοῦ ἐπιστρέψαι τὸν βασιλέα ἐις τὸν ὀῖκον ἀυτοῦ; κὰι ὁ λόγος παντὸς ἰσραὴλ ἦλθε πρὸς τὸν βασιλέα. ἀδελφοί μου ὑμεῖς ἐστέ, ὀστοῦν μου κὰι σάρξ μου, κὰι ἱνατί γίνεσθε ἐις τοὺς ἐσχάτους τοῦ ἐπιστρέψαι τὸν βασιλέα ἐις τὸν ὀῖκον ἀυτοῦ; κὰι τῶ ἀμεστᾶ ἐρεῖτε, ὀυχὶ ὀστοῦν μου κὰι σάρξ μου ἐῖ σύ; κὰι νῦν τάδε ποιήσαι μοι ὁ θεὸς κὰι τάδε προσθείη, ἐι μὴ ἀρχιστράτηγος ἔση ἐνώπιον ἐμοῦ πάσας τὰς ἡμέρας ἀντὶ ἰωάβ. κὰι ἔκλινεν τὴν καρδίαν παντὸς ἀνδρὸς ἰούδα ὡς ἀνδρὸς ἑνός. κὰι ἀπέστειλαν πρὸς τὸν βασιλέα λέγοντες, ἐπίστρεφε σὺ κὰι πάντες ὁι παῖδές σου. κὰι ἐπέστρεψεν ὁ βασιλεὺς κὰι ἔρχεται ἕως τοῦ ἰορδάνου. κὰι πάντες ὁι ἄνδρες ἰούδα παρεγένοντο ἕως ἐις γάλγαλα καταβῆναι ἐις ἀπάντησιν τῶ βασιλεῖ, τοῦ διαβιβάσαι τὸν βασιλέα τὸν ἰορδάνην. κὰι ἔσπευσε σεμεῒ ὑιὸς γηρᾶ ὑιοῦ ἰεμενὶ ἐκ βασχουρίν, κὰι κατέβη μετὰ τῶν ἀνδρῶν ἰούδα ἐις ἀπάντησιν τῶ βασιλεῖ δαυίδ, κὰι χίλιοι ἄνδρες μετ᾿ ἀυτοῦ ἐκ τοῦ βενιαμίν, κὰι σιβὰ τὸ παιδάριον τοῦ ὄικου σαούλ, κὰι πεντεκαίδεκα ὑιοὶ ἀυτοῦ, κὰι ἔικοσι δοῦλοι ἀυτοῦ μετ᾿ αυτοῦ. κὰι κατεύθυναν ἐπὶ τὸν ἰορδάνην ἐνώπιον τοῦ βασιλέως. κὰι διέβη ἡ διάβασις τοῦ διαβιβάσαι τὸν ὀῖκον τοῦ βασιλέως ἐν ὀφθαλμοῖς ἀυτοῦ· κὰι σεμεῒ ὑιὸς γηρᾶ ἔπεσεν ἐπὶ πρόσωπον ἀυτοῦ ἐνώπιον τοῦ βασιλέως διαβαίνοντος ἀυτοῦ τὸν ἰορδάνην. κὰι ἐῖπε πρὸς τὸν βασιλέα, μὴ δὴ λογισάσθω ὁ κύριός μου ἀδικίαν, κὰι μὴ μνησθήτω ὧν ἠδίκησεν ὁ δοῦλός σου ἐν τῆ ἡμέρα ἧ ἐξῆλθεν ὁ κύριός μου ὁ βασιλεὺς ἐξ ἱερουσαλήμ, τοῦ θέσθαι τὸν βασιλέα ἐπὶ τὴν καρδίαν ἀυτοῦ, ὅτι ἔγνων ἐγὼ ὁ δοῦλός σου ὅτι ἡμάρτηκα, κὰι ἰδοὺ παραγέγονα σήμερον πρῶτος παντὸς τοῦ ὄικου ἰωσὴφ τοῦ καταβῆναί με ἐις τὴν ἀπάντησιν τοῦ κυρίου μου τοῦ βασιλέως. κὰι ἀπεκρίθη ἀβεσσὰ ὑιὸς σαρουῒα κὰι ἐῖπεν, ἀντὶ τούτου ὀυ θανατωθήσεται σεμεΐ, ὅτι κατηράσατο τὸν χριστὸν κυρίου; κὰι ἐῖπεν δαυίδ, τί ἐμοὶ κὰι ὑμῖν ὑιοὶ σαρουΐα, ὅτι γίνεσθέ μοι σήμερον ἐις ἐπίβουλον; ἐι σήμερον θανατωθήσεταί τις ἐν ἰσραήλ; ὀυκ ὀῖδα ὅτι σήμερον βασιλεύω ἐγὼ ἐπὶ τὸν ἰσραήλ; κὰι ἐῖπεν ὁ βασιλεὺς πρὸς σεμεΐ, ὀυ θανατωθήση. κὰι ὤμοσεν ἀυτῶ ὁ βασιλεύς. κὰι μεφιβόσεθ ὑιὸς ἰωναθὰν ὑιοῦ σαοὺλ κατέβαινεν ἐις ἀπάντησιν τῶ βασιλεῖ, κὰι ὀυκ ἐθεράπευσε τοὺς πόδας ἀυτοῦ, ὀυδὲ ἐποίησε τὸν μύστακα ἀυτοῦ, κὰι τὰ ἱμάτια ἀυτοῦ ὀυκ ἔπλυνεν ἀφ᾿ ἧς ἡμέρας ἐξεπορεύθη ὁ βασιλεὺς ἕως τῆς ἡμέρας ἧς παρεγένετο ἐν ἐιρήνη ἐις ἱερουσαλήμ. κὰι ἐγένετο ὅτε παρεγένετο ἐις ἱερουσαλὴμ ἐις ἀπάντησιν τῶ βασιλεῖ, κὰι ἐῖπεν ἀυτῶ ὁ βασιλεύς, τί ὅτι ὀυκ ἐπορεύθης μετ᾿ ἐμοῦ μεφιβόσεθ; κὰι ἐῖπε πρὸς ἀυτὸν μεφιβόσεθ, κύριέ μου βασιλεῦ ὁ δοῦλός μου παρελογίσατό με, ὅτι ἐῖπεν ὁ δοῦλός σου ἀυτῶ, ἐπίσαξόν μοι τὸν ὄνον κὰι ἀναβήσομαι ἐπ᾿ ἀυτὸν κὰι πορεύσομαι μετὰ τοῦ βασιλέως, ὅτι χωλὸς ὁ δοῦλός σου, κὰι κατηγόρηκε τοῦ δούλου σου πρὸς τὸν κύριόν μου τὸν βασιλέα. ὁ δὲ κύριός μου ὁ βασιλεὺς ὡς ἄγγελος θεοῦ ἐποίησεν καλὸν ἐνώπιον θεοῦ, ὅτι ὀυκ ἔστιν ὅλος ὁ ὀῖκος τοῦ πατρός μου ἀλλ᾿ ἢ ἄνδρες θανάτου τῶ κυρίω μου τῶ βασιλεῖ. κὰι κατέστησας τὸν δοῦλόν σου ἐν τοῖς ἐσθίουσιν ἐν τῆ τραπέζη σου. κὰι τί ἔστι μοι ἔτι δικαίωμα, κὰι τοῦ κεκραγέναι ἔτι πρὸς τὸν βασιλέα; κὰι ἐῖπεν ἀυτῶ ὁ βασιλεύς, ἱνατί λαλεῖς ἔτι τοὺς λόγους σου; ἔιρηκα, σὲ κὰι σιβᾶ διελέσθαι τὸν ἀγρόν. κὰι ἐῖπε μεφιβόσεθ πρὸς τὸν βασιλέα, κὰι τὰ πάντα λαβέτω μετὰ τὸ παραγενέσθαι τὸν κύριόν μου τὸν βασιλέα ἐν ἐιρήνη ἐις τὸν ὀῖκον ἀυτοῦ. κὰι βερζελλὶ ὁ γαλααδίτης κατέβη ἐκ ῥωγελλίν, κὰι διέβη μετὰ τοῦ βασιλέως τὸν ἰορδάνην τοῦ προπέμψαι ἀυτὸν ἐκ τοῦ ἰορδάνου. κὰι ὁ βερζελλὶ πρεσβύτης σφόδρα ὑιὸς ἐτῶν ὀγδοήκοντα. κὰι ἀυτὸς διέθρεψε τὸν βασιλέα ἐν τῶ καθῆσθαι ἀυτὸν ἐν παρεμβολαῖς, ὅτι ἀνὴρ μέγας ἦν σφόδρα. κὰι ἐῖπεν ὁ βασιλεὺς πρὸς τὸν βερζελλί, σὺ διαβήση μετ᾿ ἐμοῦ κὰι διαθρέψω τὸ γῆράς σου μετ᾿ ἐμοῦ ἐν ἱερουσαλήμ. κὰι ἐῖπε βερζελλὶ πρὸς τὸν βασιλέα, πόσαι ἁι ἡμέραι ἔσονται ἐτῶν ζωῆς μου, ἵνα ἀναβῶ μετὰ τοῦ βασιλέως ἐις ἱερουσαλήμ; ὑιὸς ὀγδοήκοντα ἐτῶν ἐγώς ἐιμι σήμερον. μὴ γνώσομαι ἀναμέσον ἀγαθοῦ κὰι ἀναμέσον κακοῦ; ἐι γεύσεται ἔτι ὁ δοῦλός σου ὅσα ἂν ἐσθίη ἢ ὅσα ἂν πίνη; ἐι ἀκούσομαι ἔτι φωνήν ἀδόντων κὰι ἀδουσῶν; κὰι ἱνατί γίνεται ὁ δοῦλός σου φορτίον ἐπὶ τὸν κύριόν μου τὸν βασιλέα, ὅτι ὀλίγον διαβήσεται ὁ δοῦλός σου τὸν ἰορδάνην μετὰ τοῦ βασιλέως; κὰι ἱνατί ὁ κύριός μου ὁ βασιλεὺς ἀνταποδίδωσί μοι τοῦτο ἀνταπόδομα; ἀποστρεψάτω δὴ ὁ δοῦλός σου κὰι τελευτησάτω ἐν τῇ πόλει μου, κὰι ταφήσομαι ἐν τῶ τάφω τοῦ πατρός μου κὰι τῆς μητρός μου. κὰι ἰδοὺ ὁ δοῦλός σου χιμαὰν ὁ ὑιός μου διελεύσεται μετὰ τοῦ κυρίου μου τοῦ βασιλέως, κὰι ποιήσεις ἀυτῶ τὸ ἀρεστὸν ἐνώπιόν σου. κὰι ἐῖπεν ὁ βασιλεὺς πρὸς ἀυτόν, διελθέτω μετ᾿ ἐμοῦ ἀχιμαάν, κὰι ἐγὼ ποιήσω ἀυτῶ τὸ ἀρεστὸν ἐνώπιόν σου, κὰι ὃ ἂν ἐπιτάξης μοι ποιήσω σοι. κὰι διέβη πᾶς ὁ λαὸς τὸν ἰορδάνην, κὰι ὁ βασιλεὺς ἑιστήκει, κὰι κατεφίλησεν ὁ βασιλεὺς τὸν βερζελλί, κὰι ἐυλόγησεν ἀυτόν, κὰι ἀπέστρεψεν ἐις τὸν τόπον ἀυτοῦ. κὰι διέβη ὁ βασιλεὺς ἐις γάλγαλα κὰι ἀχιμαὰν διέβη μετ᾿ ἀυτοῦ, κὰι πᾶς ὁ λαὸς ἰούδα διεβίβασαν ἀυτόν, κὰι τὸ ἥμισυ τοῦ λαοῦ ἰσραήλ. κὰι ἰδοὺ πᾶς ἀνὴρ ἰσραὴλ παρεγένοντο πρὸς τὸν βασιλέα. κὰι ἐῖπον τῶ βασιλεῖ, τί ὅτι ἔκλεψάν σε ὁι ἀδελφοὶ ἡμῶν ὁι ἄνδρες ἰούδα, κὰι διεβήβασαν τὸν βασιλέα κὰι τὸν ὀῖκον ἀυτοῦ τὸν ἰορδάνην, κὰι πάντας τοὺς ἄνδρας δαυὶδ μετ᾿ ἀυτοῦ; κὰι ἀπεκρίθησαν ἄνδρες ἰούδα τοῖς ἀνδράσιν ἰσραὴλ κὰι ἐῖπον, ὅτι ἐγγίζει ἡμῖν ὁ βασιλεύς. κὰι ἱνατί τοῦτο ἐθυμώθης περὶ τοῦ λόγου τούτου; ἢ ἐσθίοντες βεβρώκαμέν τι βρῶμα παρὰ τοῦ βασιλέως, ἢ δόμα δέδωκεν ἡμῖν; κὰι ἀπεκρίθησαν ὁι ἄνδρες ἰσραὴλ πρὸς τοὺς ἄνδρας ἰούδα κὰι ἐῖπον, δέκα μοι χεῖρες ἐν τῶ βασιλεῖ, καί γε ἐν τῶ δαυὶδ ἐιμὶ ὑπὲρ σέ. κὰι τί ὅτι ὕβρισάς με, κὰι ὀυκ ἐγένετο τὸ ῥῆμά μου πρότερον τοῦ ἐπιστρέψαι τὸν βασιλέα μου; κὰι ἐσκληρύνθη τὸ ῥῆμα ἀνδρῶν ἰούδα ὑπὲρ τὸ ῥῆμα ἀνδρῶν ἰσραήλ.

Καὶ ἐκεῖ ἀπήντα ἀνὴρ ὑιὸς λοιμός, κὰι ὄνομα ἀυτῶ σαβεαὶ ὑιὸς βοχορὶ ἀνὴρ ἰεμινί, κὰι ἐσάλπισε σάλπιγγι, κὰι ἐῖπεν, ὀυκ ἔστιν ἡμῖν μερὶς ἐν δαυὶδ ὀυδὲ κληρονομία ἐν ὑιῶ ἰεσσαί, πορευσώμεθα ἕκαστος ἐις τὰ σκηνώματα ἀυτοῦ ἰσραήλ. κὰι ἀνέβη πᾶς ἀνὴρ ἰσραὴλ ἀπὸ ὄπισθεν δαυὶδ ὀπίσω σαβεαὶ ὑιοῦ βοχορί. ὁι δὲ ἄνδρες ἰούδα προσεκολλήθησαν πρὸς τὸν βασιλέα ἀυτῶν ἀπὸ τοῦ ἰορδάνου κὰι ἕως τῆς ἱερουσαλήμ, κὰι ἐισῆλθε δαυὶδ ἐις τὸν ὀῖκον ἀυτοῦ ἐις ἱερουσαλήμ, κὰι ἔλαβεν ὁ βασιλεὺς τὰς δέκα γυναῖκας τὰς παλλακὰς ἀυτοῦ, ἃς κατέλιπε φυλάσσειν τὸν ὀῖκον ἀυτοῦ, κὰι ἔδωκεν ἀυτὰς ἐις ὀῖκον φυλακῆς, κὰι διέτρεφεν ἀυτάς, κὰι πρὸς ἀυτάς ὀυκ ἐισῆλθε, κὰι ἦσαν συνεχόμεναι ἕως ἡμέρας θανάτου ἀυτῶν χῆραι ζῶσαι. κὰι ἐῖπεν ὁ βασιλεὺς πρὸς ἀμασσά, βόησόν μοι ἄνδρας ἰούδα ἐν τρισὶν ἡμέραις, σὺ δὲ ἐνταῦθα στῆθι. κὰι ἐπορεύθη ἀμασσὰ παραγγεῖλαι τῶ ἰούδα, κὰι ἐχρόνησεν ἀπὸ τοῦ καιροῦ ὁῦ ἐτάξατο ἀυτῶ δαυίδ. κὰι ἐῖπε δαυὶδ πρὸς ἀβεσσά, νῦν κακοποιήσει ἡμᾶς σαβεαὶ ὑιὸς βοχορὶ ὑπὲρ ἀβεσαλώμ. κὰι νῦν λάβε μετὰ σεαυτοῦ τοὺς παῖδας τοῦ κυρίου σου, κὰι καταδίωκε ὀπίσω ἀυτοῦ, ὅπως μὴ ἕυρη ἑαυτῶ πόλεις ὀχυράς, κὰι σκιάση τοὺς ὀφθαλμοὺς ἡμῶν. κὰι ἐξῆλθον ὀπίσω ἀυτοῦ ἄνδρες ἰωάβ, κὰι ὁ χερεθὶ κὰι ὁ φελετί κὰι πάντες ὁι δυνατοὶ ἐξ ἱερουσαλήμ. κὰι κατεδίωξαν ὀπίσω σαβεαὶ ὑιοῦ βοχορί. κὰι ἀυτοὶ ἦσαν παρὰ τὸν λίθον τὸν μέγαν τὸν ἐπὶ γαβαών. κὰι ἀμεσσὰ παρεγένετο κατὰ πρόσωπον ἀυτῶν. κὰι ἰωὰβ περιεζωσμένος μανδύαν, τὸ ἔνδυμα ἀυτοῦ ἐπ᾿ ἀυτόν, κὰι ἐπ᾿ ἀυτῶ περιεζωσμένος μάχαιραν ἀμφήκη ἐπὶ τῆς ὀσφύος ἀυτοῦ ἐν τῶ κολεῶ ἀυτῆς. κὰι ἡ μάχαιρα ἐξῆλθε κὰι ἔπεσε. κὰι ἐῖπεν ἰωὰβ τῶ ἀμεσσά, ἐι ὑγιαίνεις σὺ ἀδελφέ μου; κὰι κατέσχεν ἰωὰβ τῆ χειρὶ τῆ δεξιᾶ τοῦ πώγωνος ἀμεσσὰ τοῦ φιλῆσαι ἀυτόν. κὰι ἀμεσσὰ ὀυκ ἐφυλάξατο ἀπὸ τῆς μαχαίρας τῆς ἐν τῇ χειρὶ ἰωάβ. κὰι ἐπάταξεν ἀυτὸν ἐν ἀυτῆ ἰωὰβ ἐπὶ τὴν ψύαν, κὰι ἐξέχεεν τὰ ἔντερα ἀυτοῦ ἐπὶ τὴν γῆν κὰι ὀυκ ἐδευτέρωσεν ἀυτῶ, κὰι ἀπέθανε. κὰι ἰωὰβ κὰι ἀβεσσὰ ὁ ἀδελφὸς ἀυτοῦ κατεδίωκον ὀπίσω σαβεαὶ ὑιοῦ βοχορί. κὰι ἀνὴρ ἐπέστη ἐπ᾿ ἀυτὸν τῶν παιδαρίων ἰωάβ. κὰι ἐῖπε, τίς ὁ βουλόμενος ἰωάβ, κὰι τίς τῶ δαυίδ; ὀπίσω τοῦ ἰωάβ. κὰι ἀμεσσὰ τεθνηκὼς κὰι πεφυρμένος ἐν τῶ ἅιματι ἀυτοῦ ἐν μέση τῆ ὁδῶ. κὰι ἐῖδεν ἀνὴρ ὅτι ἑιστήκει πᾶς ὁ λαός, κὰι ἀπέρριψε τὸν ἀμεσσὰ ἐκ τῆς τρίβου ἐις ἀγρόν, κὰι ἀπέρριψεν ἐπ᾿ ἀυτὸν ἱμάτιον, ὅτι ἐῖδεν ὅτι πᾶς ὁ ἐρχόμενος ἵστατο ἐπ᾿ ἀυτόν. κὰι ἐγένετο ὅτε μετέστησε τὸν ἀμεσσὰ ἀπὸ τῆς τρίβου, παρῆλθε πᾶς ὁ λαὸς ὀπίσω ἰωὰβ καταδιώκειν ὀπίσω σαβεαὶ ὑιοῦ βοχορί. κὰι διῆλθεν ἐις πᾶσας τὰς φυλὰς τοῦ ἰσραήλ, ἐις ἀβηλὰ κὰι βαιθμαακά. κὰι πᾶσαι ἁι πόλεις ἐξεκκλησιάσθησαν, κὰι παραγίνονται ὀπίσω ἀυτοῦ. κὰι παρεγένοντο κὰι περιεκάθησαν ἀυτὸν ἐν τῆ ἀγὲλ κὰι βαιθμαακά. κὰι ἔβαλον χάρακα ἐπὶ τὴν πόλιν, κὰι ἔστη ἐν τῶ περιτειχίσματι. κὰι πᾶς ὁ λαὸς ὁ μετὰ ἰωὰβ ἐνενόουν καταβαλεῖν τὸ τεῖχος. κὰι ἐβόησε γυνὴ σοφὴ ἐκ τῆς πόλεως κὰι ἐῖπεν, ἀκούετε δὴ ἀκούετε, ἔιπατε δὴ τῶ ἰωὰβ ἐγγίσαι ὡς ὧδε κὰι λαλήσω πρὸς ἀυτόν. κὰι ἤγγισεν ἰωὰβ πρὸς ἀυτήν. κὰι ἐῖπεν ἡ γυνή, ἐῖ σὺ ἰωάβ; κὰι ἐῖπεν, ἐγώ. κὰι ἐῖπεν, ἄκουε δὴ τούς λόγους τῆς δούλης σου. κὰι {ἐπεν}, ἀκούω ἐγώ, λέγε. κὰι ἐῖπε λόγος ἐλαλήθη ἐν πρώτοις λεγόντων, ἐρωτῶντες ἐρωτήσουσιν ἐν ἀβέλ, κὰι ὅυτως ἐξέλιπον, ἐγώ ἐιμι ἐιρηνικὰ στηριγμάτων ἰσραήλ, σὺ δὲ ζητεῖς θανατῶσαι πόλιν κὰι μητρόπολιν ἐν ἰσραήλ. τί καταπίνεις κληρονομίαν κυρίου; κὰι ἀπεκρίθη ἰωὰβ κὰι ἐῖπε. μήμοι γένοιτο ἐις καταπίομα. κὰι ἐι διαφθερῶ, ὀυχ ὁῦτος ὁ λόγος, ὅτι ἀνὴρ ἐξ ὄρους ἐφραῒμ σαβεαὶ ὑιὸς βοχορὶ ἀντῆρε τὴν χεῖρα ἀυτοῦ ἐπὶ τὸν βασιλέα δαυίδ. παράδοτέ μοι ἀυτὸν μόνον, κὰι ἀπελεύσομαι ἀπὸ τῆς πόλεως. κὰι ἐῖπεν ἡ γυνὴ πρὸς ἰωάβ, ἰδοὺ ἡ κεφαλὴ ἀυτοῦ ῥιφήσεται ἀπὸ τοῦ τείχους. κὰι ἐπορεύθη ἡ γυνὴ πρὸς πάντα τὸν λαόν, κὰι ἐλάλησε πρὸς πᾶσαν τὴν πόλιν κατὰ τὴν ἀυτῆς φρόνησιν. κὰι ἀφαιροῦσι τὴν κεφαλὴν σαβεαὶ ὑιοῦ βοχορί, κὰι ῥίπτουσιν ἀυτὴν πρὸς ἰωάβ. κὰι ἐσάλπισεν ἰωὰβ ἐν σάλπιγγι, κὰι διεσπάρη ὁ λαὸς ἐκ τῆς πόλεως ἕκαστος ἐις τὸ σκήνωμα ἀυτοῦ. κὰι ἰωὰβ ἐπέστρεψεν ἐις ἱερουσαλὴμ πρὸς τὸν βασιλέα. ὁ δὲ ἰωὰβ ἦν ἐπὶ πάσης τῆς στρατιᾶς ἰσραήλ. κὰι βανέας ὑιὸς ἰωιαδὲ ἐπὶ τοῦ χερεθὶ κὰι οτῦ φελετί. κὰι ἀδωρὰν ἐπὶ τῶν φόρων. κὰι ἰωσαφὰτ ὑιὸς ἀχιλοὺδ ὑπομιμνήσκων. κὰι σουσὰ γραμματεύς. κὰι σαδὼκ κὰι ἀβιαθὰρ ἱερεῖς. καὶ γε ἴρας ὁ ἰαρὶ ἦν ἱερεὺς τῶ δαυὶδ.

Καὶ ἐγένετο λιμὸς ἐν ταῖς ἡμέραις δαυὶδ τρία ἔτη, ἐνιαυτὸς ἐχόμενος ἐνιαυτοῦ. κὰι ἐζήτει δαυὶδ τὸ πρόσωπον παρὰ κυρίου. κὰι ἐῖπε κύριος, ἐπὶ σαοὺλ κὰι ἐπὶ τὸν ὀῖκον ἀυτοῦ ἡ ἀδικιά, διὰ τὸ θανατῶσαι ἀυτὸν τοὺς γαβαωνίτας. κὰι ἐκάλεσεν ὁ βασιλεὺς τοὺς γαβαωνίτας, κὰι ἐῖπε πρὸς ἀυτούς. κὰι ὁι γαβαωνῖται ὀυκ ἦσαν ἐκ τῶν ὑιῶν ἰσραήλ, ὅτι ἀπὸ τῶν καταλοίπων ἀμορραίων ἦσαν, κὰι ὁι ὑιοὶ ἰσραὴλ ὤμοσαν ἀυτοῖς. κὰι ἐζήτησε σαοὺλ πατάξαι ἀυτοὺς ἐν τῶ ζηλῶσαι ἀυτὸν τοὺς ὑιοὺς ἰσραὴλ κὰι ἰούδα. κὰι ἐῖπε δαυὶδ πρὸς τοὺς γαβαωνίτας, τί ποιήσω ὑμῖν, κὰι ἐν τίνι ἐξιλάσομαι, κὰι ἐυλογήσετε τὴν κληρονομίαν κυρίου; κὰι ἐῖπον ἀυτῶ ὁι βαγαωνῖται, ὀυκ ἔστιν ἡμῖν ἀργύριον ὀυδὲ χρυσίον μετὰ σαοὺλ κὰι μετὰ τοῦ ὄικου ἀυτοῦ, κὰι ὀυκ ἔστιν ἡμῖν θανατῶσαι ἄνδρα ἐκ παντὸς ἰσραήλ. κὰι ἐῖπεν, τί ὑμεῖς θέλετε, κὰι ποιήσω ὑμῖν; κὰι ἐῖπον πρὸς τὸν βασιλέα, ὁ ἀνὴρ ὃς συνετέλεσεν ἡμᾶς κὰι ὃς ἐδίωξεν ἡμᾶς κὰι ὃς παρελογίσατο ἐξολοθρεῦσαι ἡμᾶς, ἀφανίσομεν ἀυτόν, τοῦ μὴ ἀντικαθίστασθαι ἐν παντὶ ὁρίω ἰσραήλ. κὰι δοθήτωσαν ἡμῖν ἑπτὰ ἄνδρες ἐκ τῶν ὑιῶν ἀυτοῦ, κὰι ἐξιλασόμεθα ἐν ἀυτοῖς τῶ κυρίω ἐν τῶ βουνῶ τοῦ σαοὺλ ἐκλεκτοῦ τῶ κυρίω. κὰι ἐῖπεν ὁ βασιλεύς, ἐγὼ δώσω. κὰι ἐφείσατο ὁ βασιλεὺς ἐπὶ τὸν μεφιβόσεθ ὑιὸν ἰωναθὰν ὑιοῦ σαοὺλ διὰ τὸν ὄρκον κυρίου ὃν ὤμοσαν ἀναμέσον ἀυτῶν, ἀναμέσον δαυὶδ κὰι ἀναμέσον ἰωναθὰν ὑιοῦ σαούλ. κὰι ἔλαβεν ὁ βασιλεὺς τοὺς δύο ὑιοὺς ῥεσφὰ θυγατρὸς ἀΐα ὃυς ἔτεκε τῶ σαούλ, τὸν ἀρμωνὶ κὰι μεφιβόσεθ, κὰι τοὺς πέντε ὑιοὺς τῆς μεχὸλ θυγατρὸς σαούλ, τοὺς τεχθέντας τῶ ἀδριὴλ βερζελλὶ τῶ μοουλαθί, κὰι ἔδωκεν ἀυτοὺς ἐις χεῖρας τῶν γαβαωνιτῶν. κὰι ἐξιλέωσαν ἀυτοὺς ἔναντι τοῦ κυρίου ἐν τῶ ὄρει. κὰι ἔπεσαν ἐκεῖ ὁι ἑπτὰ κατὰ τὸ ἀυτό. κὰι ἀυτοὶ ἐθανατώθησαν ἐν ἡμέραις θερισμοῦ ἐν πρώτοις, ἐν ἀρχῆ θερισμοῦ κριθῶν. κὰι ἔλαβε ῥεσφὰ θυγάτηρ ἀΐα τὸν σάκκον κὰι ἔστρωσεν ἀυτὸν ἑαυτῆ ἐπὶ τὴν πέτραν ἀπ᾿ ἀρχῆς θερισμοῦ κριθῶν ἕως ὁῦ ἔσταξεν ὕδατα θεοῦ ἐξ ὀυρανοῦ. κὰι ὀυκ ἀφῆκε τὰ πετεινὰ τοῦ ὀυρανοῦ καθίσαι ἐπ᾿ ἀυτοὺς ἡμέρας, ὀυδὲ τὰ θηρία τοῦ ἀγροῦ νυκτὸς κὰι ἀπηγγέλη τῶ δαυὶδ πάντα ὅσα ἐποίησε ῥεσφὰ θυγάτηρ ἀϊὰ ἡ παλλακὴ σαούλ, κὰι ἐπορεύθη δαυὶδ κὰι ἔλαβε τὰ ὀστᾶ σαοὺλ κὰι τὰ ὀστᾶ ἰωναθὰν τοῦ ὑιοῦ ἀυτοῦ παρὰ τῶν ἀνδρῶν ἰαβὴς γαλαὰδ τῶν κλεψάντων ἀυτοὺς ἀπὸ τοῦ τείχους βεθσὰν κρεμασάντων ἀυτοὺς ἐκεῖ τῶν ἀλλοφύλων ἐν τῆ ἡεμέρα ἧ ἐπάταξαν ὁι ἀλλόφυλοι τὸν σαοὺλ ἐν γελβουέ. κὰι ἀνήνεγκεν δαυὶδ ἐκεῖθεν τὰ ὀστᾶ σαοὺλ κὰι τὰ ὀστᾶ ἰωναθὰν τοῦ ὑιοῦ ἀυτοῦ, κὰι συνήγαγε τὰ ὀστᾶ τῶν ἐξιλεασμένων. κὰι ἔθαψε τὰ ὀστᾶ σαοὺλ κὰι ἰωναθάν τοῦ ὑιοῦ ἀυτοῦ κὰι τὰ ὀστᾶ τῶν ἐξιλεασμένων ἐν τῆ γῆ βενιαμὶν ἐν τῆ πλευρᾶ τοῦ τάφου κὶς τοῦ πατρὸς ἀυτοῦ. κὰι ἐποίησαν κατὰ πάντα ὅσα ἐνετείλατο ὁ βασιλεύς. κὰι ἐξιλάσατο ὁ θεὸς τὴν γῆν μετὰ ταῦτα. κὰι ἐγένετο ἔτι πόλεμος τοῖς ἀλλοφύλοις πρὸς ἰσραήλ. κὰι κατέβη δαυὶδ κὰι ὁι παῖδες ἀυτοῦ μετ᾿ ἀυτοῦ, κὰι ἐπολέμησαν μετὰ τῶν ἀλλοφύλων, κὰι ἐξελύθη δαυίδ. κὰι ἰεσβὶ ἀπὸ νὼβ ὃς ἦν ἐκ τῶν ἀπογόνων τῶν γιγάντων, κὰι ὁσταθμὸς τοῦ δόρατος ἀυτοῦ τριακοσίων σίκλων χαλκοῦ. κὰι ὁῦτος περιεζωσμένος παραζώνην, κὰι διενοεῖτο τοῦ πατάξαι τὸν δαυίδ. κὰι ἐβοήθησεν ἀυτῶ ἀβεσὰ ὑιὸς σαρουΐα, κὰι ἐπάταξεν τὸν ἀλλόφυλον κὰι ἐθανάτωσεν ἀυτόν. τότε ὤμοσαν ὁι ἄνδρες δαυὶδ λέγοντες, ὀυκ ἐξελεύση μεθ᾿ ἡμῶν ἔτι ἐις πόλεμον, κὰι ὀυ μὴ σβέσης τὸν λύχνον ἰσραήλ. κὰι ἐγένετο μετὰ ταῦτα πόλεμος ἔτι μετὰ τῶν ἀλλοφύλων ἐν νώβ. τότε ἐπάταξε σοβεκχὶ ὁ ἀσωθὶ οτὺς ἐπισυνηγμένους τῶν ἀπογόνων τῶν γιγάντων. κὰι ἐγένετο ἔτι πόλεμος μετὰ τῶν ἀλλοφύλων ἐν νώβ. κὰι ἐπάταξεν ἐλλανὰν ὑιὸς ἰαρὲ τῶν ὑφαινόντων βεθλεεμί, τὸν γολιὰθ τὸν γεθαῖον. κὰι τὸ ξύλον τοῦ δόρατος ἀυτοῦ ἦν ὡς ἀντίον ὑφαινὸντων. κὰι ἐγένετο ἔτι πόλεμος μετὰ τῶν ἀλλοφύλων ἐν γέθ. κὰι ἦν ἀνὴρ ἐκ μαδών, κὰι ὁι δάκτυλοι τωςν χειρῶν ἀυτοῦ κὰι ὁι δάκτυλοι τῶν ποδῶν ἀυτοῦ ἓξ κὰι ἓξ, ἔικοσι κὰι τέσσαρες ἀριθμῶ. καὶ γε ἀυτὸς ἀπόγονος τιτάνων, κὰι ὠνείδισε τὸν ἰσραήλ. κὰι ἐπάταξεν ἀυτὸν ἰωναθὰν ὑιὸς σαμαὰ ἀδελφοῦ δαυὶδ τοὺς τέσσαρας τούτους τοὺς τεχθέντας ἀπογόνους τῶν γιγάντων ἐν γέθ. κὰι ἔπεσονἐν χειρὶ δαυὶδ κὰι ἐν χειρὶ τῶν δούλων ἀυτοῦ.

Καὶ ἐλάλησε δαυὶδ τῶ κυρίω τοὺς λόγους τῆς ὠδῆς ταύτης ἐν ἡμέρα ἧ ἐξείλετο ἀυτὸν κύριος ἐκ χειρὸς πάντων τῶν ἐχθρῶν ἀυτοῦ, κὰι ἐκ χειρὸς σαούλ. κὰι ἐῖπεν, κύριος πέτρα μου κὰι ὀχύρωμά μου κὰι ἐξαιρού μενός με ἐμοὶ ὁ θεός μου, φύλαξ μου, πεποιθὼς ἔσομαι ἐπ᾿ ἀυτῶ. ὑπερασπιστής μου κὰι κέρας σωτηρίας μου, ἀντιλήπτωρ μου κὰι καταφαγὴ σωτηρίας μου, ἐξ ἀδίκου σώσεις με, ἀινετὸν ἐπικαλέσομαι κύριον, κὰι ἀπὸ νῶν ἐχθρῶν μου σωθήσομαι, ὅτι περιέσχον με συντριμμοὶ θανάτου,κὰι χείμαρροι ἀνομίας ἐθάμβησάν με. σχοινία ἅδου ἐκύκλωσάν με, κὰι προέφθασάν με πέδαι θανάτου, ἐν θλίψει μου ἐπεκαλέσομαι τὸν κύριον, κὰι πρὸς τὸν θεόν μου βοήσομαι. κὰι ἤκουσεν ἐκ ναοῦ ἀυτοῦ φωνηςς μου, κὰι ἡ κραυγή μου ἐν τοῖς ὠσὶν ἀυτοῦ. κὰι ἐσείσθη κὰι ἐταράχθη ἡ γῆ κὰι τὰ θεμέλια τοῦ ὀυρανοῦ συνεταράχθη, ὅτι ἐθυμώθη ἀυτοῖς κύριος. ἀνέβη καπνὸς ἐν ὀργῆ ἀυτοῦ κὰι πῦρ ἐκ στόματος ἀυτοῦ κατέφαγε. ἄνθρακες ἀνήφθησαν ἐξ ἀυτοῦ, κὰι ἔκλινεν ἀυρανοὺς κὰι κατέβη, κὰι γνόφος ὑπὸ τοὺς πόδας ἀυτοῦ. κὰι ἐπέβη ἐπὶ χερουβὶμ κὰι ἐπετάσθη, κὰι ὤφθη ἐπὶ πτερύγων ἀνέμων, κὰι ἔθετο σκότος ἀποκρυφὴν ἀυτοῦ. κύκλω ἀυτοῦ ἡ σκηνὴ ἀυτοῦ σκότος ὑδάτων, νεφέλαι ἀέρος. ἐκ φέγγους ἀπέναντι ἀυτοῦ ἐξεκαύθησαν ἄνθρακες πυρός. κὰι ἐβρόντησεν ἐξ ὀυρανοῦ ὁ κύριος, κὰι ὁ ὕψιστος ἔδωκε φωνὴν ἀυτοῦ, κὰι ἀπέστειλε βέλη κὰι διεσκόρπισεν ἀυτούς. κὰι ἤστραψεν ἀστραπήν κὰι ἐξέστησεν ἀυτοὺς, κὰι ὤφθησαν ἀφέσεις θαλάσσης. κὰι ἀπεκαλύφθη τὰ θεμέλια τῆς ὀικουμένης ἐν τῆ ἐπιτιμήσει τοῦ κυρίου ἀπὸ πνοῆς {πνευματός} ὀργῆς ἀυτοῦ. ἐξαπέστειλεν ἐξ ὕψους κὰι ἔλαβέ με, ἕιλκυσέ με ἐξ ὑδάτων πολλῶν, ἐξείλετό με ἐξ ἰσχύος ἐχθρῶν μου, ἐκ τῶν μισούντων με, ὅτι ἰσχυον ὑπὲρ ἐμέ. προέφθασάν με ἐν ἡμέρα ἀπολείας μου. κὰι ἐγένετο κύριος ἀντιστήριγμά μου, κὰι ἐξήγαγέ με ἐις πλατυσμόν. ἐξέσπασέ με, ὅτι ἠθέλησέ με. κὰι ἀνταπέδωκέ μοι κύριος κατὰ τὴν δικαιοσύνην μου κὰι κατὰ τὴν καθαριότητα τῶν χειρῶν μου ἀνταποδώσει μοι, ὅτι ἐφυλαξάμην ὁδοὺς κυρίου, κὰι ὀυκ ἠνόμησα ἐνώπιον τοῦ θεοῦ μου. ὅτι πάντα τὰ κρίματα ἀυτοῦ ἀπέναντί μου, κὰι τὰ προστάγματα ἀυτοῦ ὀυκ ἀποστήσεται ἀπ᾿ ἐμοῦ. κὰι ἔσομαι ἄμωμος ἀυτῶ κὰι φυλάξω με ἀπὸ τῆς ἀνομίας μου. κὰι ἀνταποδώσει μοι κύριος κατὰ τὴν δικαιοσύνην μου, κὰι κατὰ τὴν καθαριότητα τῶν χειρῶν μου ἀπέναντι τῶν ὀφθαλμῶν ἀυτοῦ. μετὰ ὁσίου ὁσιωθήση, κὰι μετὰ ἀθώου ἀθῶος ἔση, κὰι μετὰ ἐκλεκτοῦ ἐκλεκτὸς ἔση, κὰι μετὰ στρεβλοῦ στρεβλωθήση, ὅτι σὺ τὸν λαὸν τὸν πρᾶον σώσεις, κὰι ὀφθαλμοὺς ὑψηλῶν ταπεινώσεις. ὅτι σὺ φωτιεῖς λύχνον μου κύριε, κὰι ὁ κύριος ἐκλάμψει ἐν σκότει μου, ὅτι ἐν σοὶ δραμοῦμαι μονόζωνος, κὰι ἐν τῶ θεῶ μου ἐξαλοῦμαι τεῖχος. ὁ θεὸς ἄμωμος ἡ ὁδὸς ἀυτοῦ. τὸ ῥῆμα κυρίου πεπυρωμένον. ὑπερασπιστὴς ἀυτός ἐστι πᾶσι τοῖς πεποιθόσιν ἐπ᾿ ἀυτόν. διότι τίς θεὸς πλὴν τοῦ κυρίου; κὰι τίς κτίστης πλὴν τοῦ θεοῦ ἡμῶν; ὁ θεὸς ὁ κρατιαῶν με δύναμιν, κὰι ἔθετο ἄμωμον τὴν ὁδόν μου. τιθεὶς τοὺς πόδας μου ὡς ἐλάφου, κὰι ἱστῶν με ἐπὶ τὰ ὑψηλά, ὁ διδάσκων τὰς χεῖρὰς μου ἐις πόλεμον, κὰι κατάξας τόξον χαλκοῦν ἐπὶ βραχίονάς μου. κὰι ἔδωκάς μοι ὅπλον τῆς σωτηρίας μου, κὰι ὑπακοή σου ἐπλήθυνέ με. κὰι ἐπλάτυνας τὰ διαβήματά μου ὑποκάτω μου, κὰι ὀυκ ἠσθένησα ἐν ταῖς τρίβοις μου. διώξω τοὺς ἐχθρούς μου, κὰι ἀφανιῶ ἀυτούς. κὰι ὀυκ ἀποστρέψω ἕως ὁῦ συντελέσω ἀυτούς. θλάσω ἀυτοὺς κὰι ὀυ μὴ ἀναστῶσι, κὰι πεσοῦνται ὑπὸ τοὺς πόδας μου. κὰι περιέζωσάς με δύναμιν τοῦ πολεμεῖν, κὰι κάμψεις τοὺς ἐπανισταμένους ἐπ᾿ ἐμέ. κὰι ὁι ἐχθροί μου παρεδόθησάν μοι. ἀυχένας μισούντων με κατεπάτησα. ἀνεβόησαν κὰι ὀυκ ἦν ὁ σώζων, θεὸς κύριος κὰι ὀυκ ἐπήκουσεν ἀυτῶν. κὰι λεανῶ ἀυτοὺς ὡς χνοῦν γῆς, ὡς πηλὸν τὸν ἐξ ὁδῶν λεπτυνῶ ἀυτούς. κὰι ἐξελοῦ με ἐξ ἀντιλογιῶν λαοῦ, φυλάξεις με ἐις κεφαλὴν ἐθνῶν. λαὸς ὃν ὀυκ ἔγνων ἐδούλευσέ μοι, ἐις ἀκοὴν ὠτίου ὑπήκουσέ μοι. ὑιοὶ ἀλλότριοι ἐψεύσαντό μοι, ὑοὶ ἀλλότριοι ἀπορριφθήσονται, κὰι σφαλοῦσιν ἐκ τ῀ν συγκλεισμῶν ἀυτῶν. ζῆ κύριος κὰι ἐυλογητὸς ὁ πλάσας με, κὰι ὑψωθήσεται ὁ θεός μου ὁ σωτήρ μου. ἰσχυρός κύριος ὁ θεὸς ὃς ἔδωκεν ἐκδικήσεις μοι, κὰι ἐταπύνωσεν λαοὺς ὑποκάτω μου, κὰι ἐξήγαγέ με ἐξ ἐχθρῶν, κὰι ἐκ τῶν ἐπεγειρομενων ἐπ᾿ ἐμὲ ὑψώσεις με, ἐξ ἀνδρῶν ἀσ{}βῶν ῥύση με. διὰ τοῦτο ἐξομολογήσομαί σοι ἐν ἔθνεσι κύριε. κὰι τῶ ὀνοματί σου ψαλῶ μεγαλύνων τὰς σωτηρίας τοῦ βασιλέως ἀυτοῦ, κὰι ποιῶν ἔλεος τῶ χριστῶ ἀυτοῦ τῶ δαυὶδ κὰι τῶ σπέρματι ἀυτοῦ ἕως ἀιῶνος.

Καὶ ὁῦτοι ὁι λόγοι δαυὶδ ὁι ἔσχατοι. πιστὸς δαυὶδ ὑιὸς ἰεσσαί. κὰι πιστὸς ἀνήρ, ὃν ἀνέστησεν ὁ θεὸς χριστὸν θεοῦ ἰακώβ, κὰι ὡραῖος ὁ ψαλμὸς τοῦ ἰσραήλ. πνεῦμα κυρίου ἐλάλησεν ἐν ἐμοί, κὰι λόγος ἀυτοῦ ἐπὶ γλώσσης μου. ἐῖπεν ὁ θεὸς ἰσραὴλ ἐμοὶ ἐλάλησε πλάστης ἰσραήλ, ἄρχων ἐν ἀνθρώποις δίκαιος, ἀρχὸς φόβω θεοῦ. κὰι ὡς φῶς τὸ πρωϊὸν ἀνατελεῖ ἥλιος τοπρωΐ κὰι ὀυ σκοτάσει. ἀπὸ φέγγους κὰι ἐξ ὑετοῦ ὡς βοτάνη ἐκ γῆς, ὅτι ὀυχ ὅυτως ὁ ὀῖκός μου μετὰ θεοῦ, ὅτι διαθήκην ἀιώνιον ἔθετό μοι σῶσαί με ἑτοίμην ἐν παντὶ καιρῶ πεφυλαγμένην, ὅτι πᾶσα σωτηρία μου κὰι πᾶν θέλημα ἐν κυρίω, ὅτι ὀυμὴ βλαστήσει ὁ παράνομος ὥσπερ ἄκανθα ἐξωσμένη, πάντες ἀυτοί. κὰι ὅτι ὀυ χειρὶ ληφθήσονται. κὰι ἀνὴρ ὃς κοπιάσει ἐν ἀυτοῖς, πλήρης σιδήρου κὰι ξύλων δόρατος, κὰι ἐν πυρὶ καύσει κα{}θήσονται ἐις ἀισχύνην ἀυτῶν. ταῦτα τὰ ὀνόματα τῶν δυναστῶν δαυίδ. ἰεσβαὰβ ὑιὸς θεκεμανὶ πρῶτος τῶν τριῶν ὁῦτος.ἀδϊνὼ ὁ ἀσωναῖος ὁῦτος ἐσπᾶτο τὴν ῥομφαίαν ἀυτοῦ ἐπὶ ὀκτακοσίους τραυματίας ἐισάπαξ. κὰι μετ᾿ ἀυτὸν ἐλεάζαρ ὑιὸς δουδὶ ὑιοῦ πατραδέλφου ἀυτοῦ ἐν τοιςς τρισὶ τοιςς δυνατοῖς ὁῦτος ἦν μετὰ δαυὶδ ἐν τῷ ὀνειδίσαι ἀυτὸν ἐν τοῖς ἀλλοφύλοις. κὰι ὁι ἀλλόφυλοι ἐκεῖ συνήχθησαν ἐις πόλεμον. κὰι ἀνέβησαν ἄνδρες ἰσραὴλ πρὸ προσώπου ἀυτῶν, κὰι ἀυτὸς ἐξανέστη κὰι ἐπάταξε τοὺς ἀλλοφύλους, ἕως ὁῦ ἐκοπίασεν ἡ χεὶρ ἀυτοῦ, κὰι προσεκολλήθη ἡ χεὶρ ἀυτοῦ ἐπὶ τὴν ῥομφαίαν. κὰι ἐποίησε κύριος σωτηρίαν μεγάλην ἐν τῆ ἡμέρα ἐκείνη. κὰι ὁ λαὸς ἐπέστρεψεν ὀπίσω ἀυτοῦ ἐις τὸ σκυλεύειν, κὰι μετ᾿ ἀυτὸν σαμαίας ὑιὸς ἀγὰ ὁ ἀραρί. κὰι ἐπισυνήχθησαν ἀλλόφυλοι ἐπὶ σιαγόνα. κὰι ἦν ἐκεῖ μερὶς ἀγροῦ πλήρης φακοῦ. κὰι ὁ λαὸς ἔφυγε ἐκ προσώπου τῶν ἀλλοφύλων, κὰι κατέστη ἐν μέσω τῆς μερίδος, κὰι ἐξείλετο ἀυτήν, κὰι ἐπάταξε τοὺς ἀλλοφύλους. κὰι ἐποίησε κύριος σωτηρίαν μεγάλην. κὰι καταβαίνουσι τρεῖς ἐκ τῶν τριάκοντα ἀρχόντων, κὰι ἐισῆλθον πρὸς δαυὶδ ἐις τὸ σπήλαιον ὀδολάμ. κὰι τὰ τάγματα τωςν ἀλλοφύλων παρενέβαλεν ἐν τῆ κοιλάδι τῶν τιτάνων. κὰι δαυὶδ ἦν τότε ἐν τῆ περιοχῆ, κὰι τὸ σύστημα τῶν ἀλλοφύλων ἦν τότε ἐν βηθλεέμ. κὰι ἐπεθύμησε δαυίδ, κὰι ἐῖπε, τίς ποτιεῖ με ὕδωρ ἐκ τοῦ λάκκου τοῦ ἐν βηθλεὲμ τοῦ ἐν τῆ πύλη; κὰι διέρρηξαν ὁι τρεῖς δυνατοὶ τὴν παρεμβολὴν τῶν ἀλλοφύλων, κὰι ὑδρεύσαντο ὕδωρ ἐκ τοῦ λάκκου τοῦ ἐν βηθλεὲμ τοῦ ἐν τῆ πύλη. κὰι ἔλαβον κὰι παρεγένοντο πρὸς δαυίδ. κὰι ὀυκ ἐβούλετο δαυὶδ πιεῖν ἀυτό. κὰι ἔσπεισεν ἀυτὸ τῶ κυρίω, κὰι ἐῖπεν, μή μοι γένοιτο παρὰ κυρίου ποιῆσαι τοῦτο, ἐι ἁῖμα ἀνδρῶν τῶν πορευθέντων ἐν ταῖς ψυχαῖς ἀυτῶν πίομαι; κὰι ὀυκ ἐβούλετο πιεῖν ἀυτό. ταῦτα ἐποίησαν ὁι τρεῖς μαχηταί. κὰι ἀβεσσὰ ἀδελφὸς ἰωὰβ ὑιὸς σαρουΐα πρῶτος τῶν τριῶν. ὁῦτος ἐξήγειρε τὸ δόρυ ἀυτοῦ ἐπὶ τριακοσίους τραυματίας. ὁῦτος ἦν ὀνομαστὸς ἐν τοῖς τρισίν, ἐκ τῶν τριῶν ἔνδοξος, κὰι ἦν ἀυτοῖς ἐις ἄρχοντα, κὰι ἕως τῶν τριῶν ὀυκ ἤρχετο. κὰι βανέας ὑιὸς ἰωιαδὰ ὑιοῦ ἀνδρὸς δυνατοῦ, πολλὰ ἔργα ἦν ἀυτῶ ἀπὸ καβασαήλ. ὁῦτος ἐπάταξε τοὺς δύο ὑιοὺς ἀριὴλ τοῦ μωάβ. κὰι ὁῦτος κατέβη κὰι ἐπάταξε τὸν λέοντα ἐν μέσω τοῦ λάκκου ἐν ἡμέρα χιόνος. κὰι ὁῦτος ἐπάταξε τὸν ἄνδρα τὸν ἀιγύπτιον ἄνδρα ὁρατόν, κὰι ἐν τῆ χειρὶ τοῦ ἀιγυπτίου δόρυ. κὰι κατέβη πρὸς ἀυτὸν ἐν ῥάβδω, κὰι ἀφεῖλε οτ` δόρυ ἐκ τῇς χειρὸς τοῦ ἀιγυπτίου, κὰι ἀπέκτεινεν ἀυτὸν ἐν τῶ σόρατι ἀυτοῦ. ταῦτα ἐποίησε βανέας ὑιὸς ἰωιαδά, κὰι οτύτω ὄνομα ἐν τοῖς τρισὶν δυνατοῖς ὑπὲρ τοὺς τριάκοντα ἔνδοξος, κὰι πρὸς τοὺς τρεῖς ὀυκ ἤρχετο. κὰι κατέστησεν ἀυτὸν δαυὶδ πρὸς τὰς ἀκοὰς ἀυτοῦ. κὰι ταῦτα τὰ ὀνόματα τῶν δυνατῶν δαυὶδ τοῦ βασιλέως. ἀσαὴλ ἀδελφὸς ἰωὰβ ἐν τοῖς τριάκοντα. ἐλεανὰν ὑιὸς πατραδέλφου ἀυτοῦ ἐκ βηθλεέμ. σαμαίας ὁ ἀροδί. ἐλικὰ ὁ ἀροδί. χάλλις ὁ φαλτί. ἱρὰ ὑιὸς ἐκκὶς ὁ θεκοΐτης. ἀβιέζερ ὁ ἀναθωθίτης. μεβουνάϊ ὁ ἀσωθίτης. σελμὼν ἀχοῒτης: μαχαράϊ ὁ νετωφαθίτης. ἑλὰβ ὑιὸς βαανὰ ὁ νετωφαθίτης. ἐθθὶ ὑιὸς ῥιβαῒ ὁ ἐκ τοῦ βουνοῦ βενιαμίν. βανέας ὁ φαραθωνίτης. ἡδαῒ ἐκ ναχαλιγαίας. ἀβὶ ἀλβὼν ὁ ἀραβωθίτης. ἀζμὼθ ὁ βαρχμίτης. ἐλιαβὰ ὁ σαλαβωνίτης. ὑιοὶ ἰασέν, ἰωναθάν, σαμὰ ὁ ἀρωρίτης. ἀχιὰμ ὑιὸς σαρὰρ ὁ ἀραδίτης. ἐλιφαλὰτ ὑιὸς ἀχασβάϊ τοῦ μααχαθί. ἐλιὰμ ὑιὸς ἀχιτόφελ τοῦ γελωνίτου. ἀσαρὲ ὁ καρμήλιος. φααραῒ ὁ ἀρβί. ἰγαὰλ ὑιὸς ναθὰν ἐκ σουβᾶ. βανὶ ὁ γαδί. σελὴκ ὁ ἀμωνίτης. ναχαραῒ ὁ βηρωθαῖος ὁ ἄιρων τὰ σκεύη τοῦ ἰωὰβ ὑιοῦ σαρουΐα. ἰρὰς ὁ ἰεθραῖος. γαρὲβ ὁ ἰεθραῖος. ὀυρίας ὁ ἐθαῖος. ὁι πάντες τριάκοντα κὰι ἑπτά.

Καὶ προσέθετο ὀργὴ κυρίου θυμωθῆναι ἐν ἰσραήλ, κὰι ἐπέσεισε τὸν δαυὶδ ἐις ἀυτοὺς λέγων, πορεύθητι ἀρίθμησον τὸν ἰσραὴλ κὰι τὸν ἰούδαν. κὰι ἐῖπεν ὁ βασιλεὺς πρὸς ἰωὰβ ἄρχοντα τῶν δυνάμεων τῶν μετ᾿ ἀυτοῦ, περίελθε δὴ ἐις πάσας τὰς φυλὰς τοῦ ἰσραὴλ κὰι ἰούδα ἀπὸ δὰν κὰι ἕως βηρσαβεαί, κὰι ἐπίσκεψαι τὸν λαόν, κὰι γνώσομαι τὸν ἀριθμὸν τοῦ λαοῦ. κὰι ἐῖπεν ἰωὰβ πρὸς τὸν βασιλέα, προσθείη κύριος ὁ θεός σου ἐπὶ τὸν λαόν, ὥσπερ κὰι τούτους ἑκατονταπλασίως, κὰι ὁι ὀφθαλμοὶ τοῦ κύριο μου τοῦ βασιλέως βλέποντες. κὰι ὁ κύριός μου ὁ βασιλεὺς ἱνατί θέλει τὸ ῥῆμα τοῦτο; κὰι κατεκράτησε τὸ ῥῆμα τοῦ βασιλέως ὑπὲρ ἰωὰβ κὰι ὑπὲρ τοὺς ἄρχοντας τῆς δυνάμεως. κὰι ἐξῆλθεν ἰωὰβ κὰι ὁι ἄρχοντες τῆς δυνάμεως ἐκ προσώπου τοῦ βασιλέως ἐπισκέψασθαι τὸν λαὸν ἰσραήλ. κὰι διέβησαν τὸν ἰορδάνην, κὰι παρενέβαλον ἐν ἀροὴρ ἐκδεξιῶν τῆς πόλεως τῆς ἐν μέσω τῆς φάραγγος γὰδ κὰι ἐλιέζερ. κὰι ἦλθον ἐις γαλαὰδ κὰι ἐις γῆν χεπτ{}μ χάδης, κὰι παρεγένοντο ἕως δάν. κὰι ἐκύκλωσαν τὴν σιδῶνα κὰι ἔρχονται ἐις μαβσὰρ τύρου, κὰι ἐις πάσας τὰς πόλεις τοῦ ἐυαίου κὰι τοῦ χαναναίου, κὰι ἐκ πορεύονται ἐπὶ τὸν νότον ἰούδα κὰι βηρσαβεαί. κὰι περιῆλθον πᾶσαν τὴν γῆν, κὰι παραγίνονται μετὰ ἐννέα μῆνας κὰι ἔικοσι ἡμέρας ἐις ἱερουσαλήμ. κὰι ἔδωκεν ἰωὰβ τὸν ἀριθμὸν τῆς ἀπισκέψεως τοῦ λαοῦ τῶ βασιλεῖ. κὰι ἦν ἰσραὴλ ὀκτακόσιαι χιλιάδες ἀνδρῶν δυνάμεως ἐσπασμένων ῥομφαίαν. κὰι ἄνδρες ἰούδα ἀνδρῶν μαχητῶν πεντακόσιαι χιλιάδες. κὰι ἐπάταξε καρδία δαυὶδ ἀυτὸν μετὰ ταῦτα, ὅτι ἠρίθμησε τὸν λαόν. κὰι ἐῖπε δαυὶδ πρὸς κύριον, ἡμάρτηκα σφόδρα ποιήσας τὸ ῥῆμα τοῦτο. κὰι νῦν κύριε περίελε τὴν ἀδικίαν τοῦ δούλου σου, ὅτι ἐματαιώθην σφόδρα. κὰι ἀνέστη δαυὶδ τοπρωΐ, κὰι ῥῆμα κυρίου ἐγένετο πρὸς γὰδ τὸν προφήτην τὸν ὁρῶντα δαυὶδ λέγων, πορεύου κὰι λάλησον πρὸς δαυὶδ λέγων. τάδε λέγει κύριος, τρία ἐγὼ ἄιρω ἐπὶ σέ, ἔκλεξαι σεαυτῶ ἓν ἐξ ἀυτῶν, κὰι ποιήσω σοι. κὰι ἦλθε γὰδ πρὸς δαυίδ, κὰι ἀπήγγειλεν ἀυτῶ λέγων, ἔκλεξαι σεαυτῶ γενέσθαι ἢ τρία ἔτη λιμοῦ ἐπὶ τὴν γῆν, ἢ τρεῖς μῆνας φεύγειν σε ἐκ προσώπου τῶν ἐχθρῶν σου, κὰι ἀυτοὺς καταδιώκειν σε, ἢ γενέσθαι τρεῖς ἡμέρας θάνατον ἐπὶ τὴν γῆν. κὰι νῦν γνῶθι κὰι ἴδε τί ἀποκριθῶ τῶ ἀποστείλαντί με. κὰι ἐῖπε δαυὶδ πρὸς γάδ, στενά μοι σφόδρα ἐστὶν ὰ τρία, πλὴν ἐμπεσοῦμαι ἐις τὰς χεῖρας τοῦ κυρίου, ὅτι πολλοὶ ὀικτιρμοὶ ἀυτοῦ σφόδρα, κὰι ἐις χεῖρας ἀνθρώπων ὀυ μὴ ἐμπέσω. κὰι ἐξελέξατο ἑαυτῶ δαυὶδ τὸν θάνατον. κὰι ἔδωκε κύριος θάνατον ἐν ἰσραὴλ ἀπὸ πρωΐθεν κὰι ἔως ὥρας ἀρίστου. κὰι ἀπέθανον ἐκ τοῦ λαοῦ ἀπὸ δὰν κὰι ἕως βηρσαβεαὶ ἑβδομήκοντα χιλιάδες ἀνδρῶν. κὰι ἐξέτεινεν ὁ ἄγγελος τὴν χεῖρα ἀυτοῦ ἐπὶ ἱερουσαλὴμ τοῦ διαφθεῖραι ἀυτήν, κὰι μετεμελήθη κύριος ἐπὶ τῆ κακία, κὰι ἐῖπε τῶ ἀγγέλω τῶ διαφθείροντι ἐν τῶ λαῶ, ἱκανὸν νῦν, ἄνες τὴν χεῖρά σου, κὰι ὁ ἄγγελος τοῦ θεοῦ ἦν ἑστηκὼς παρὰ τὴν ἅλω ὀρνὰ τοῦ ἰεβουσαίου. κὰι ἐῖπε δαυὶδ πρὸς κύριον, ἐν τῶ ἰδεῖν ἀυτὸν τὸν ἄγγελον τὸν τύπτοντα ἐν τῶ λαῶ, κὰι ἐῖπεν, ἰδοὺ ἐγὼ ᾕμαρτον, κὰι ἐγὼ ὁ ποιμὴν ἐκακοποίησα, κὰι ὁῦτοι τὰ πρόβατα τί ἐποίησαν; γενέσθω ἡ χείρ σου ἐν ἐμοὶ κὰι ἐν τῶ ὄικω τοῦ πατρός μου. κὰι ἦλθε γὰδ πρὸς δαυὶδ ἐν τῆ ἡμέρα ἐκείνη κὰι ἐῖπε, ἀνάβηθι κὰι στῆσον θυσιαστήριον τῶ κυρίω ἐν τῇ ἅλω ὀρνὰ τοῦ ἰεβουσαίου. κὰι ἀνέβη δαυὶδ κατὰ τὸ ῥῆμα γὰδ τοῦ προφήτου, ὃν τρόπον ἐνετείλατο ἀυτῶ κύριος. κὰι διέκυψεν ὀρνὰ κὰι ἐῖδε τὸν βασιλέα κὰι τοὺς παῖδας ἀυτοῦ διαπορευομένους ἐπ᾿ ἀυτόν, κὰι ἐξῆλθεν ὀρνὰ κὰι προσεκύνησεν τῶ βασιλεῖ ἐπὶ πρόσωπον ἀυτοῦ ἐπὶ τὴν γῆν. κὰι ἐῖπεν ὀρνὰ, τί ὅτι ἦλθεν ὁ κύριός μου ὁ βασιλεὺς πρὸς τὸν δοῦλον ἀυτοῦ; κὰι ἐῖπεν ἀυτῶ δαυίδ, κτήσασθαι παρὰ σοῦ τὴν ἅλω κὰι ὀι κοδομῆσαι θυσιαστήριον κυρίω, ὅπως ἐπίσχη ἡ πτῶσις ἀπὸ τοῦ λαοῦ. κὰι ἐῖπεν ὀρνὰ πρὸς δαυίδ, λάβε, κὰι ποιησάτω ὁ κύριός ου ὁ βασιλεὺς τῶ κυρίω τὸ ἀρεστὸν ἐνώπιον ἀυτοῦ. ἰδοὺ ὁι μόσχοι ἐις ὁλοκάυτωσιν κὰι ὁι τροχοὶ κὰι τὰ σκέυη τῶν βοῶν ἐις ξύλα. κὰι τὰ πάντα ἔδωκεν ὀρνὰ τῶ βασιλεῖ. κὰι ἐῖπεν ὀρνὰ πρὸς τὸν βασιλέα, κύριος ὁ θεός σου ἐυλογήσαι σε. κὰι ἐῖπεν ὁ βασιλεὺς πρὸς ὀρνά, ὀυχὶ ἀλλ᾿ ἢ κτώμενος κτήσομαι παρὰ σοῦ ἐν ἀλλάγματι, κὰι ὀυκ ἀνόισω κυρίω τῶ θεῶ μου ὁλοκάυτωμα δορεάν, κὰι ἐκτήσατο δαυὶδ τὴν ἅλω κὰι τοὺς βόας ἐν ἀργυρίω πεντήκοντα σίκλων. κὰι ὠκοδόμησε ἐκεῖ δαυὶδ θυσιαστήριον τῶ κυρίω, κὰι ἀνήνεγκεν ὁλοκαυτώσεις κὰι ἐιρηνικάς. κὰι ἵλεως ἐγένετο κύριος τῇ γῆ κὰι ἐπέσχεν ἡ πτῶσις ἐπὶ ἰσραήλ.