ΚΑὶ ἐνίσχυσε σολομὼν ὑιὸς δαυὶδ ἐπὶ τὴν βασιλείαν ἀυτοῦ, κὰι κύριος ὁ θεὸς ἀυτοῦ μετ᾿ ἀυτοῦ, κὰι ἐμεγάλυνεν ἀυτὸν ἐις ὕψος. κὰι ἐῖπε σολομὼν πρὸς πάντα ἰσραὴλ τοῖς χιλιάρχοις κὰι τοῖς ἑκατοντάρχοις κὰι τοῖς κριταῖς κὰι πᾶσι τοῖς ἄρχουσιν ἐναντίον παντὸς ἰσραὴλ τοῖς ἄρχουσι τῶν πατριῶν. κὰι ἐπορεύθη σολομὼν κὰι πᾶσα ἡ ἐκκλησία μετ᾿ ἀυτοῦ ἐις τὴν ὑψηλὴν τὴν ἐν γαβαών, ὅτι ἐκεῖ ἦν ἡ σκηνὴ τοῦ μαρτυρίου τοῦ θεοῦ ἣν ἐποίησε μωυσῆς παῖς κυρίου ἐν τῆ ἐρήμω. τὴν δὲ κιβωτὸν τοῦ θεοῦ ἀνήνεγκεν δαυὶδ ἐκ πόλεως καριαθιαρείμ, ὅτι ἡτοίμασεν ἀυτῇ δαυίδ, ὅτι ἔπηξεν ἀυτῆ σκηνὴν ἐν ἱερουσαλήμ. κὰι τὸ θυσιαστήριον τὸ χαλκοῦν ὃ ἐποίησε βεσελεὴλ ὑιὸς ὀυρεί, ὑιοῦ ὦρ, ἐκεῖ ἦν ἔναντι τῆς σκηνῆς κυρίου. κὰι ἐξεζήτησεν ἀυτὸ σολομὼν κὰι ἡ ἐκκλησία κὰι ἀνήνεγκεν ἐκεῖ σολομὼν ἐπὶ τὸ θυσιαστήριον τὸ χαλκοῦν τὸ ἐνώπιον κυρίου τὸ ἐν τῆ σκηνῆ τοῦ μαρτυρίου, κὰι ἀνήνεγκεν ἐπ᾿ ἀυτὸ ὁλοκαύτωσιν χιλίαν. ἐν τῆ νυκτί ἐκείνη ὤφθη ὁ θεὸς τῶ σολομῶντι, κὰι ἐῖπεν ἀυτῶ, ἄιτησαι τί σοι δώσω. κὰι ἐῖπε σολομὼν πρὸς τὸν θεόν, σὺ ἐποίησας μετὰ δαυὶδ τοῦ πατρός μου ἔλεος μέγα, κὰι ἐβασίλευσάς με ἀντ᾿ ἀυτοῦ. κὰι νῦν κύριε ὁ θεὸς πιστωθήτω τὸ ῥῆμά σου μετὰ δαυὶδ τοῦ πατρός μου, ὅτι σὺ ἐβασίλευσάς με ἐπὶ λαὸν πολύν, ὡς τὸν χοῦν τῆς γῆς. νῦν ὀῦν σοφίαν κὰι σύνεσιν δός μοι, κὰι ἐξελεύσομαι ἔμπροσθεν τοῦ λαοῦ τούτου κὰι ἐισελεύσομαι, ὅτι τίς κρινεῖ τὸν λαόν σου τὸν μέγαν τοῦτον; κὰι ἐῖπεν ὁ θεὸς πρὸς σολομῶντα, ἀνθ᾿ ὧν ἐγένετο τοῦτο ἐν τῆ καρδία σου, κὰι ὀυκ ἠτήσω πλοῦτον ὑπαρχόντων, ὀυδὲ δόξαν, ὀυδὲ τὴν ψυχὴν τῶν μισούντων σε, κὰι ὀυκ ἠτήσω ἡμέρας πολλάς, κὰι ἤτησας σεαυτῷ σοφίαν κὰι σύνεσιν, ὅπως κρίνης τὸν λαόν μου, ἐφ᾿ ὃν ἐβασίλευσά σε ἐπ᾿ ἀυτόν, κὰι σοφίαν κὰι τὴν σύνεσιν δίδωμί σοι, κὰι πλοῦτον κὰι ὕπαρξιν κὰι δόξαν δώσω σοι, ὡς ὀυκ ἐγένετο ὅμοιός σοι ἐν τοῖς βασιλεῦσι τοῖς ἔμπροσθέν σου, κὰι μετὰ σὲ ὀυκ ἔσται ὅυτως. κὰι ἦλθεν σολομὼν ἐκ βαμὰ τῇς ἐν γαβαὼν ἐις ἱερουσαλὴμ ἀπὸ προσώσου τῆς σκηνῆς τοῦ μαρτυρίου, κὰι ἐβασίλευσεν ἐπὶ ἰσραήλ, κὰι συνήγαγεν σολομὼν ἅρματα κὰι ἱππεῖς. κὰι ἐγένετο ἀυτῶ χίλια κὰι τεταρκόσια ἅρματα, κὰι δώδεκα χιλιάδες ἱππέων, κὰι κατέλιπεν ἀυτὰ ἐν ταῖς πόλεσιν τῶν ἁρμάτων, κὰι μετὰ τοῦ βασιλέως ἐν ἱερουσαλήμ. κὰι ἔθηκεν ὁ βασιλεὺς τὸ ἀργύριον κὰι τὸ χρυισ´ον ἐν ἱερουσαλὴμ ὡς λίθους. κὰι τὰς κέδρους ἔδωκενἐν τῆ ἰουδαία ὡς τὰς συκαμίνους τὰς ἐν τῆ πεδινῆ ἐις πλῆθος. κὰι ἡ ἔξοδος τῶν ἵππων τῶ σολομῶντι ἐξ ἀιγύπτου. κὰι ἡ τιμὴ τῶν ἐμπόρων τοῦ βασιλέως τιμὴ ἣν ἐλάμβανον κὰι ἠγόραζον ἐν ἀλλάγματι. κὰι ἀνέβαινον κὰι ἐξῆγον ἐξ ἀιγύπτου ἅρμα ἓν ἑξακοσίων ἀργυρίου, κὰι ἵππον πεντήκοντα κὰι ἑκατόν. κὰι ὅυτω πᾶσι οτῖς βασιλεῦσι τῶν χεπταίων, κὰι τοῖς βασιλεῦσι τῆς συρίας ἐν χερσὶν ἀυτῶν ἐξέφερον.

Καὶ ἐῖπεν σολομὼν τοῦ ὀικοδομῆσαι ὀῖκον τῶ ὀνόματι κυρίου, κὰι ὀῖκον τῆ βασιλεία ἀυτοῦ. κὰι συνήγαγεν σολομὼν ἑβδομήκοντα χιλιάδας ἀνδρῶν νωτοφόρων, κὰι ὀγδοήκοντα χιλιάδας ἀνδρῶν λατόμων ἐν τῶ ὄρει. κὰι ἐπιστάται ἐπ᾿ ἀυτῶν τρισχίλιοι κὰι ἑξακόσιοι. κὰι ἀπέστειλε σολομὼν πρὸς χειρὰμ βασιλέα τύρου λέγων. ὃν τρόπον ἐποίησας μετὰ δαυὶδ τοῦ πατρός μου, κὰι ἀπέστειλας ἀυτῶ κέδρους τοῦ ὀικοδομῆσαι ἑαυτῶ ὀῖκον τοῦ κατοικῆσαι ἐν ἀυτῶ, κὰι ἰδοὺ ἐγὼ ὁ ὑιοὶς ἀυτοῦ ὀικοδομῶ οῖκον τῶ ὀνόματι κυρίου τοῦ θεοῦ μου, ἁγιάσαι ἀυτὸν ἀυτῶ τοῦ θυμιᾶν ἀπέναντι ἀυτοῦ θυμίαμα ἀρωμάτων, κὰι ποιεῖν πρόθεσιν διαπαντός, κὰι τοῦ ἀναφέρειν ὁλοκαυτώματα διαπαντὸς τοπρωῒ κὰι τοεσπέρας, κὰι τοῖς σαββάτοις κὰι ἐν ταῖς νουμηνίαις κὰι ἐν ταῖς ἑορταῖς κυρίου τοῦ θεοῦ ἡμῶν, ἐις τὸν ἀιῶνα τοῦτο ἐπὶ τὸν ἰσραήλ. κὰι ὁ ὀῖκος ὃν ἐγὼ ὀικοδομῶ μέγας, ὅτι μέγας κύριος ὁ θεὸ σἡμῶν παρὰ πάντας τοὺς θεούς. κὰι τίς ἰσχύσαι ὀικοδομῆσαι ἀυτῶ ὀῖκον; ὅτι ὁ ὀυρανὸς κὰι ὁ ὀυρανὸς τοῦ ὀυρανοῦ ὀυ φέρουσιν ἀυτόν, κὰι τίς ἐιμι ἐγὼ ὁ ὀικοδομῶν ἀυτῶ ὀῖκον; ἀλ᾿ ἢ τοῦ θυμιᾶν κατέναντι ἀυτοῦ. κὰι νῦν ἀπόστειλόν μοι ἄνδρα σοφὸν κὰι ἐιδότα τοῦ ποιῆσαι ἐν τῶ χρυσίω κὰι ἐν τῶ ἀργυρίω κὰι ἐν χαλκῶ κὰι ἐν σιδήρω κὰι ἐν τῆ πορφύρα κὰι ἐν τῶ κοκκίνω κὰι ἐν τῆ ὑακίνθη, κὰι ἐπιστάμενον γλύφειν γλυφὰς μετὰ τῶν σοφῶν τῶν μετ᾿ ἐμοῦ ἐν ἰούδα κὰι ἐνἱερουσαλήμ, ὧν ἡτοίμασεν ὁ δαυὶδ ὁ πατήρ μου. κὰι ἀπόστειλόν μοι ξύλα κέδρινα κὰι ἀρκεύθινα κὰι πεύκινα ἐκ τοῦ λιβάνου. ἐγὼ γὰρ ὀῖδα ὅτι ὁι δοῦλοί σου ὄιδασι κόπτειν ξύλα ἐκ τοῦ λιβάνου. κὰι ἰδοὺ ὁι παῖδές μου πορεύσονται μετὰ τῶν παίδων σου ἑτοιμάσαι μοι ξύλα ἐις πλῆθος, ὅτι ὁ ὀῖκος ὃν ἐγὼ ὀικοδομῶ μέγας κὰι ἔνδοξος. κὰι ἰδοὺ τοῖς ἐργαζομένοις τοῖς κόπτουσι ξύλα ἐις βρώματα δέδωκα σῖτον ἐις δόματα τοῖς παισί σου κόρων πυροῦ ἔικοσι χιλιάδας, κὰι κριθῶν κόρων ἔικοσι χιλιάδας, κὰι ἐλαίου μέτρων ἔικοσι χιλιάδας, κὰι ὄινου μέτρων ἔικοσι χιλιάδας. κὰι ἐῖπεν χειρὰμ βασιλεὺς τύρου ἐν γραφῆ, κὰι ἀπέστειλε πρὸς σολομῶντα, ἐν τῶ ἀγαπῆσαι κύριον τὸν λαὸν ἀυτοῦ, ἔδωκέ σε ἐπ᾿ ἀυτοὺς ἐις βασιλέα. κὰι ἐῖπεν χειράμ, ἐυλογητὸς κύριος ὁ θεὸς ἰσραήλ, ὃς ἐποίησε τὸν ὀυρανὸν κὰι τὴν γῆν, ὃς ἔδωκε τῶ βασιλεῖ δαυὶδ ὑιὸν σοφὸν κὰι ἐιδότα φρόνησιν κὰι ἐπιστήμην, ὃς ὀικοδομήσει ὀῖκον τῶ κυρίω κὰι ὀῖκον τῆ βασιλεία ἀυτοῦ. κὰι νῦν ἀπέσταλκά σοι ἄνδρα σοφὸν κὰι ἐιδότα σύνεσιν τὸν χειρὰμ τὸνπαῖδά μου ὑιὸν γυναικὸς ἀπὸ τῶν θυγατέρων δᾶν, κὰι ὁ πατὴρ ἀυτοῦ ἀνὴρ τύριος, ἐιδότα ποιεῖν ἐν χρυσίω κὰι ἀργυρίω κὰι ἐν χαλκῶ κὰι ἐν σιδήρω ἐν λίθοις κὰι ξύλοις, κὰι ὑφαίνειν ἐν τῆ πορφύρα κὰι ἐντῆ ὑακίνθω κὰι ἐν τῇ βύσσω κὰι ἐν τῶ κοκκίνω, κὰι γλύφειν γλυφάς, κὰι διανοεῖσθαι διανόησιν ἐν πᾶσιν ὁῖς ἂν δῶς ἀυτῶ μετὰ τῶν σοφῶν σου κὰι μετὰ τῶν σοφῶν τοῦ κυρίου μου δαυὶδ τοῦ πατρός σου. κὰι νῦν τὸν σῖτον κὰι τὴν κριθὴν κὰι τὸν ὀῖνον κὰι τὸ ἔλαιον ***** ἃ ἐῖπεν ὁ κύριός μου, ἀποστειλάτω τοῖς παισὶν ἀυτοῦ, κὰι ἡμεῖς κόψομεν ξύλα ἐκ τοῦ λιβάνου κατὰ πάσαν τὴν χρείαν σου, κὰι ὄισομέν σοι ἀυτὰ σχεδίαις ἐπὶ τὴν θάλασσαν ἰόππης, κὰι σὺ ἀνοίσεις ἀυτὰ ἐις ἱερουσαλήμ. κὰι συνήγαγεν σολομὼν πάντας τοὺς ἄνδρας τοὺς προσηλύτους τοὺς ἐν τῆ γῆ ἰσραὴλ μετὰ τὸν ἀριθμὸν ὃν ἠρίθμησεν ἀυτοὺς δαυὶδ ὁ πατὴρ ἀυτοῦ, κὰι ἑυρέθησαν ἑκατὸν πεντήκοντα χιλιάδες κὰι τρισχίλιοι ἑξακόσιοι. κὰι ἐποίησεν ἐξ ἀυτῶν ἑβδομήκοντα χιλιάδας ἀνδρῶν νωτοφόρων, κὰι ὀγδοήκοντα χιλιάδας λατόμων ἐν τῶ ὄρει, κὰι τρισχιλίους ἑξακοσίους ἐργοδιώκτας ἐπὶ τὸν λαόν.

Καὶ ἤρξατο σολομὼν ὀικοδομεῖν τὸν ὀῖκον κυρίου ἐν ἱερουσαλὴμ ἐν ὄρει τῶ ἀμορία, ὁῦ ὤφθη κύριος τῶ δαυὶδ τῶ πατρὶ ἀυτοῦ ἐν τῶ τόπω, ὧ ἡτοίμασε δαυὶδ ἐν τῆ ἅλω ὀρνᾶν τοῦ ἰεβουσαίου. κὰι ἤρξατο ὀικοδομῆσαι σολομὼν ἐν τῶ μηνὶ τῶ δευτέρω ἐν τῶ ἔτει τῶ τετάρτω τῆς βασιλείας ἀυτοῦ. κὰι ταῦτα ἤρξατο σολομὼν τοῦ ὀικοδομῆσαι τὸν ὀῖκον τοῦ θεοῦ, μῆκος τῆς διαμετρήσεως τῆς πρώτης πηχῶν ἑξήκοντα, κὰι ἐῦρος πηχῶν ἔικοσι, κὰι τὸ ἀιλὰμ κατὰ πρόσωπον τοῦ ὄικου μῆκος ἐπὶ πρόσωπον τοῦ πλάτους τοῦ ὄικου πηχῶν ἔικοσι, κὰι τὸ ὕψος πηχῶν ἑκατὸν κὰι ἔικοσι. κὰι κατεχρύσωσεν ἀυτὸν ἔσωθεν χρυσίω καθαρῶ. κὰι τὸν ὀῖκον τόν μέγαν ἐξύλωσε ξύλοις κεδρίνοις, κὰι κατεχρύσωσε χρυσίω καθαρῶ. κὰι ἔγλυψεν ἐπ᾿ ἀυτοῦ φοίνικας κὰι ἀλύσεις. κὰι ἐκόσμησε τὸν ὀῖκον λίθοις τιμίοις ἐις δόξαν, κὰι χρυσίω χρυσοῦ τοῦ ἐκ φαρουείμ. κὰι ἐχρύσωσε τὸν ὀῖκον χρυσίω κὰι τοὺς τοίχους κὰι τοὺς πυλῶνας κὰι τὰ ὀροφώματα κὰι τὰ θυρώματα ἀυτοῦ. κὰι ἔγλυψε χερουβὶμ ἐπὶ τῶν τοίχων. κὰι ἐποίησε τὸν ὀῖκον τοῦ ἁγίου τῶν ἁγίων, μῆκος ἀυτοῦ ἐπὶ πρόσωπον τοῦ πλάτους τοῦ ὄικου πηχῶν ἔικοσι, κὰι τὸ ἐῦρος πηχῶν ἔικοσι. κὰι κατεχρύσωσεν ἀυτὸν χρυσίω καθαρῶ ἐν τάαλντοις ἑξακοσίοις. κὰι ὁλκὴ {RESUMES ON SOURCE 1 PDF 11 PAGE 66. I AM TAKING A BREAK NOW TO COMPILE A BETTER SOURCE WITH PAGES IN ORDER AND NOT MISSING.}

*****ἐντολὴ δαυὶδ ἀνθρώπου τοῦ θεοῦ. ὀυ παρῆλθον τὰς ἐντολὰς δαυὶδ τοῦ βασιλέως περὶ τῶν ἱερέων κὰι τῶν λευιτῶν ἐις πάντα λόγον κὰι ἐις τοὺς θησαυρούς. κὰι ἡτοιμάσθη πάντα τὰ ἔργα σολομῶντος ἀφ᾿ ἧς ἡμέρας ἐθεμελιώθη ὁ ὀῖκος κυρίου κὰι ἕως ὁῦ ἐτελειώθη, ἕως ὁῦ ἐτελείωσε σολομὼν τὸν ὀῖκον κυιρ´ου. τότε ὤχετο σολομὼν ἐις γεσιὼν γάβερ, κὰι ἐις τὴν ἀϊλὰθ τὴν παραθαλασσίαν ἐν γῆ ἐδώμ. κὰι ἀπέστειλε χειρὰμ τῶ σολομῶντι ἐν χειρὶ δούλων ἀυτοῦ πλοῖα κὰι παῖδας ἐιδότας θάλασσαν, κὰι ὤχοντο μετὰ τῶν παίδων σολομῶντος ἐις σοφειρᾶ. κὰι ἔλαβον ἐκεῖθεν τετρακόσια κὰι πεντήκοντα τάλαντα χρυσίου, κὰι ἤνεγκαν τῶ βασιλεῖ σολομῶντι.

Καὶ βασίλισσα σαβὰ ἤκουσε τὸ ὄνομα σολομῶντος, κὰι ἦλθε τοῦ πειρᾶσαι ἀυτὸν ἐν ἀινίγμασιν ἐις ἱερουσαλὴμ ἐν δυνάμει βαρεία σφόδρα, κὰι κάμηλοι ἄιρουσαι ἀρώματα κὰι χρυσίον ἐις πλῆθος κὰι λίθον τίμιον. κὰι ἦλθε πρὸς σολομῶντα, κὰι ἐλάλησε πρὸ σἀυτὸν πάντα ὅσα ἦν ἐν τῆ ψυχῆ ἀυτῆς. κὰι ἀνήγγειλεν ἀυτῆ σολομὼν πάντας τοὺς λόγους ἀυτῆς. κὰι ὀυ παρῆλθε λόγος ἀπὸ σολομῶντος, ὃν ὀυκ ἀνήγγειλεν ἀυτῆ. κὰι ἐῖδε βασίλισσα σαβὰ τὴν σοφίαν σολομῶντος κὰι τὸν ὀῖκον ὃν ὠκοδόμησε, κὰι τὰ βρώματα τῶν τραπεζῶν ἀυτοῦ, κὰι καθέδραν παίδων ἀυτοῦ, κὰι στάσιν λειτουργῶν ἀυτοῦ, κὰι τὰ ἐνδύματα ἀυτοῦ, κὰι τοὺς ὀινοχόους ἀυτοῦ, κὰι τὸν στολισμὸν ἀυτῶν κὰι τὰ ὁλοκαυτώματα ἃ ἀνέφερεν ἐν ὄικω κυρίου, κὰι ὀυκ ἦν ἐν ἀυτῆ ἔτι πνεῦμα. κὰι ἐῖπε πρὸς τὸν βασιλέα, ἀληθινὸς ὁ λόγος ὃν ἤκουσα ἐν τῆ γῆ μου περὶ σοῦ, κὰι τῶν λόγων σου κὰι τῆς σοφίας σου, κὰι ὀυκ ἐπίστευσα τοῖς λόγοις σου, ἕως ὁῦ ἦλθον, κὰι ἐῖδον ὁι ὀφθαλμοί μου. κὰι ἰδοὺ ὀυκ ἀπηγγέλη μοι τὸ ἥμισυ τοῦ πλήθους τῆς σοφίας σου, κπροσέθηκας ἐπὶ τὴν ἀκοὴν ἣν ἤκουσα. μακάριαι ἁι γυναῖκές σου, κὰι μακάριοι ὁι παῖδές σου ὁῦτοι, κὰι μακάριοι ὁι ἄνδρες ὁι παρεστηκότες σοι διαπαντὸς κὰι ἀκούοντες τὴν σοφίαν σου. ἔιη κύριος ὁ θεός σου ἐυλογημένος, ὃς ἠθέλησεν ἐν σοὶ τοῦ δοῦναί σε ἐπὶ θρόνου ἀυτοῦ ἐις βασιλέα τῷ λαῶ ἀυτοῦ, ἐν τῶ ἀγαπᾶν κύριον τὸν θεόν σου τὸν ἰσραήλ, τοῦ στῆσαι ἀυτὸν ἐις τὸν ἀιῶνα, κὰι ἔδωκέ σε ἐπ᾿ ἀυτοὺς ἐις βασιλέα, τοῦ ποιῆσαι κρίσιν κὰι δικαιοσύνην. κὰι ἔδωκε τῶ βασιλεῖ ἑκατὸν τάλαντα κὰι ἔικοσι χρυσίου, κὰι ἀρώματα ἐις πλῆθος σφόδρα, κὰι λίθον τίμιον, κὰι ὀυκ ἦν κατὰ τὰ ἀρώματα ἐκεῖνα ἃ ἔδωκε βασίλισσα σαβὰ τῶ βασιλεῖ σολομῶντι. κὰι ὁι παῖδες χειρὰμ κὰι ὁι παῖδες σολομῶντος ἔφερον χρυσίον τῶ σολομῶντι ἐκ σουφείρ, κὰι ξύλα πεύκινα, κὰι λίθον τίμιον. κὰι ἐποίησεν ὁ βασιλεὺς τὰ ξύλα τὰ πεύκινα ἀναβάσεις τῶ ὄικω κυρίου, κὰι τῶ ὄικω τοῦ βασιλέως, κὰι κιθάρας κὰι νάβλας τοῖς ὠδοῖς, κὰι ὀυκ ὤφθη τοιαῦτα ἔμπροσθεν ἐν γῆ ἰούδα. κὰι ὁ βασιλεὺς σολομὼν ἔδωκε τῆ βασιλίσση σαβὰ πάντα ὅσα ἠθέλησεν ὅσα ἠτήσατο ἐκτὸς πάντων ὧν ἔνεγκεν τῶ βσαιλεῖ σολομῶντι, κὰι ἀπέστρεψεν ἐις τὴν γῆν ἀυτῆς. κὰι ἦν ὁ σταθμὸς τοῦ χρυσίου τοῦ ἐνεχθέντος τῶ σολομῶντι ἐν ἐνιαυτῷ ἑνὶ ἑξακόσια κὰι ἑξήκοντα κὰι ἓξ τάλαντα χρυσίου, πλὴν τῶν ἀνδρῶν τῶν ὑποτεταγμένων κὰι τῶν ἐμπορευομένων, ὃ ἔφερον. κὰι πάντες ὁι βασιλεῖς τῆς ἀραβίας κὰι σατράπαι τῆς γῆς ἔφερον χρυσίον κὰι ἀργύριον τῶ βασιλιεῖ σολομῶντι κὰι ἐποίησεν ὁ βασιλεὺς σολομὼν διακοσίους θυρεοὺς χρυσοῦς ἐλατούς, ἑξακόσιοι χρυσοὶ καθαροὶ ἐπῆσαν ἐπὶ τὸν θυρεὸν τὸν ἕνα. κὰι ἀσπίδας χρυσᾶς ἐλατὰς τριακοσίας, τριακόσιοι χρυσοὶ ἀναφέροντες ἐπὶ τὴν ἀσπίδα ἑκάστην. κὰι ἔδωκεν ἀυτὰ ὁ βασιλεὺς ἐν ὄικω δρυμοῦ τοῦ λιβάνου. κὰι ἐποίησεν ὁ βασιλεὺς θρόνον ἐξ ὀδόντων ἐλεφάντων μέγαν. κὰι κατεχρύσωσεν ἀυτὸν χρυσίω δοκίμω. κὰι ἓξ ἀναβαθμοὶ τῶ θρόνω ἐνδεδυμένοι χρυσίω, κὰι ὑποπόδιον ὑπέθηκεν ἐν χρυσῶ τῶ θρόνω, κὰι ἀγκῶνες ἔνθεν κὰι ἔνθεν ἐπὶ τοῦ θρόνου τῆς καθέδρας, κὰι δύο λέοντες ἑστῶτες παρὰ τοὺς ἀγκῶνας, κὰι δώδεκα λέοντες ἑστῶτες ἐκεῖ ἐπὶ τῶν ἓξ ἀναβαθμῶν ἔνθεν κὰι ἔνθεν. ὀυκ ἐγένετο ὅυτως πάση βασιλεία. κὰι πάντα τὰ σκεύη τοῦ ὄικου τοῦ βασιλέως σολομῶντος χρυσᾶ, κὰι πάντα τὰ σκεύη ὄικου δρυμοῦ τοῦ λιβάνου χρυσίω κατηλειμμένα. ὀυκ ἦν ἀργύριον λογιζόμενον ἐν ἡμέραις σολομῶντος ἐις ὀυθέν. ὅτι ναῦς τῶ βασιλεῖ σολομῶντι ἐπορεύετο ἐις θαρσεῖς μετὰ τῶν παίδων χειράμ, ἅπαξ διὰ τριῶν ἐτῶν ἤρχετο πλοῖα ἐκ θαρσεῖς τῶ βασιλεῖ γέμοντα χρυσίου κὰι ἀργυρίου, κὰι ὀδόντων ἐλεφαντίνων, κὰι πιθήκων κὰι θεχείμ. κὰι ἐμεγαλύνθη σολομὼν ὑπὲρ πάντας τοὺς βασιλεῖς τῆς γῆς κὰι πλούτω κὰι σοφία. κὰι πάντες ὁι βασιλεῖς τῆς γῆς ἐζήτουν τὸ πρόσωπον σολομῶντος ἀκούσαι τῆς σοφίας ἀυτοῦ, ἧς ἔδωκεν ὁ θεὸς ἐν καρδία ἀυτοῦ. κὰι ἀυτοὶ ἔφερον ἕκαστος τὰ δῶρα ἀυτοῦ σκεύη χρυσᾶ κὰι σκεύη ἀργυρᾶ, ὅπλα κὰι ἱματισμόν, στακτὴν κὰι ἡδύσματα, ἵππους κὰι ἡ μιόνους τοὺς κατ᾿ ἐνιαυτὸν ἐις ἐνιαυτόν. κὰι ἦσαν τῶ σολομῶντι τέσσαρες χιλιάδες θήλειαι ἵπποι ἐις ἅρματα, κὰι δώδεκα χιλιάδες ἱππέων, κὰι ἔθετο ἀυτοὺς ἐν πόλεσι τῶν ἁρμάτων, κὰι μετὰ τοῦ βασιλέως ἐν ἱερουσαλήμ. κὰι ἦν ἡγούμενος πάντων τῶν βασιλέων, ἀπὸ ποταμοῦ κὰι ἕως γῆς ἀλλοφύλων, κὰι ἕως τῆς ὁρίου ἀιγύπτου. κὰι ἔδωκεν ὁ βασιλεὺς σολομὼν τὸ ἀργύριον ἐν ἱερουσαλὴμ ὡς λίθους, κὰι τὰς κέδρους ἔδωκεν ὡς τὰς συκαμίνους τὰς ἐν τῆ πεδινῆ ἐις πλῆθος. κὰι ἡ ἔξοδος τῶν ἵππων ἐξ ἀιγύπτου τῶ σολομῶντι κὰι ἐκ πασῶν τῶν γαιῶν. κὰι ὁι κατάλοιποι τῶν λόγων σολομῶντος ὁι πρώτοι κὰι ὁι ἔσχατοι ὀυκ ἰδοὺ ἀυτοὶ γεγραμμένοι ἐπὶ τῶν λόγων ναθὰν τοῦ προφήτου, κὰι ἐπὶ τῶν λόγων ἀχία τοῦ σηλωνίτου κὰι ἐν ταῖς ὀράσεσιν ἰωὴδ τοῦ ὁρῶντος κατὰ ἱεροβοὰμ ὑιοῦ ναβάτ; κὰι ἐβασίλευσε σολομὼν ἐν ἱερουσαλὴμ ἐπὶ πάντα ἰσραὴλ τεσσαράκοντα ἔτη. κὰι ἐκοιμήθη σολομὼν μετὰ τῶν πατέρων ἀυτοῦ, κὰι ἔθαψαν ἀυτὸν ἐν πόλει δαυὶδ τοῦ πατρὸς ἀυτοῦ. κὰι ἐβασίλευσε ῥοβοὰμ ὑιὸς ἀυτοῦ ἀντ᾿ ἀυτοῦ.